Georganiseerde
misdaad
rukt op!
DE VREEMDELINGEN
IN ONZE POORTEN
Jezushet verhaal
van een levende
ROnERDAMSE POLITIE RICHT
CONTAINERTEAM OP
B met meer
Vakwerk
Helpers
.jTïWi W MS 197J
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
17
ÏTTERDAM Het is niet
aeilijkeen verklaring te
tia voor de toenemende
jjtoriteit die de 'vracht-
c met lading' in crimine-
i'ciiig als doelwit, geniet.
■x&pecteur H. R. van
Saga ran de Rotterdam
se ncsie: „Er is niets ge-
nsMia en er is niets
lat rafer sporen achter
af iiet stelen van een
reitaito. 3e kunt vaak al
ia maar zeggen: ja, daar
vanuit een gecentraliseerde
te bestrijden is. We merk
ten op een gegeven moment na
melijk dat vier van onze bureaus
in de stad bezig waren met een
zelfde soort zaak. Als je dan op
die manier doorgaat, is dat ver
spilling van tijd en mensen. Het
containerteam is daarop een ant
woord".
;f, commissaris J. A.
Sfflw, beaamt dit. „De
wninaliteit heeft gewoon
ffidekt", zegt hij, „dat je
id met minder risi-
s nachts een gestolen
Tscüauto door het haven-
pïtd kunt rijden dan dat
j probeert op je fietsje met
ïen sigaretten weg
«komen".
J» Bruggen (32 jaar, Koraaai.
XÊaaatig) leidt het nu een
'^-*353 ui Rotterdam opge-
-«niamerteam". Een
zes man, dat zich
lS? Ai-jaddng" (zeg.-
want zo wordt het
-■aaia via Engeland naar
^waaide verdonkerema-
®!e vrachtwagens met
containers, vandaar
^stKrn") genoemd.
-As arer de opgang van de-
bednjvigheid zijn
M te geven. Zeker lande-
wordt nergens bij-
Uaar de score van
ST"1 ®eeft 'och wel
r-fi' aangl[ten met een
van ongeveer 5.149.000
Van die 22 aangiften is
T3® een aantal
opgeiost;
fen paar knallen uitge-
.«s Van Bruggen zegt,
even wat stiller, maar
er zijn een
!^r igtkomen en op
^saris Blaauw (47 jaar,
«W Humphrey Bogart):
Któainerteam is er geko-
dit soort misdrijven
Van het begin af aan stond wel
vast dat men hier niet te maken
had met gelegenheidsdiefstallen,
maar van operaties die een goed
geoliede organisatie vereisen.
Want het mag dan niet zo moei
lijk zijn om een vrachtauto open
te breken en ermee weg te rij
den, het „verwerken" van de om
vangrijke buit die wordt binnen
gehaald, vergt een aantal facilitei
ten; een bergplaats, een afzetge
bied.
Ook de voorbereiding verdient
de nodige aandacht. Welke
vrachtwagen wordt waar, wan
neer en met welke lading gekid
napt? Voordat de keus is ge
maakt, wordt uitvoerig spiedwerk
verricht. Is de wagen eenmaal
buitgemaakt, dan is een escorte
nodig om 'm door het verkeer te
loodsen. Een wagen ervoor en
een erachter, om trammelant
met andere weggebruikers te
voorkomen, en een verkenner, die
de route vooruit rijdt om ver
sperringen te signaleren.
Gezochte artikelen zijn vooral
metalen (zitten in zogenaamde
.Jlats" open, platte contai
ners). elektronische apparaten,
kleding, levensmiddelen, sigaret
ten en drank (Blaauw: .Drank is
het op het moment in den lande;
het lijkt wel een rage".). Door
gaans weet men precies waar
wat te vinden. Vergissingen zijn
niet onoverkomelijk. Van Brug
gen: „Er was een geval waarbij,
een chauffeur merkte de verkeer
de wagen te hebben gepakt en
dat er toen tegen *m werd ge
zegd: geeft niks hoor, we raken
het toch wel kwijt, wat het ook
is".
Blaauw: „Alles draait om het
afzetgebied in zo'n organisatie.
Onze indruk is. dat men veel
zaken doet met mensen die vroe
ger in de smokkelarij met België
zaten. Een wonder is dat niet,
want het is tenslotte hun stiel, de
afzet. Het is ook een handel die
de moeite waard kan zijn. Een
container met metaal is al gauw
iets in de buurt van een half
miljoen waard. Als je dat in één
keer pakt, is dat niet slecht".
Een jaartje „containerteam"
heeft een vrij goed beeld opgele
verd van de manier waarop een
„fü-jack "-organisatie werkt. Tege
lijk is het besef gegroeid hoe
moeilijk het is om spijkers met
koppen te slaan. Allereerst is de
politie beperkt in z'n handelen,
en de operaties beslaan een gro
ter gebied. Maar ook is het moei
lijk de top van een organisatie te
grijpen, omdat de diverse geledin
gen redelijk goed van elkaar zijn
Van Bruggen: „Men houdt de
verschillende fasen van de uitvoe
ring goed gescheiden. Een aantal
mensen kent elkaar gewoon niet.
De wagen wordt neergezet met
de sleutel onder de mat; dat zijn
we al tegengekomen. Al is het
aan de andere kant zo dat de
meeste chauffeurs wel weten
voor wie ze rijden. Ja, als je erin
duikt, café-geleuter en zo, dan
krijg je een enorme stoot infor
matie. Vaak weten we achteraf
wie wat heeft gedaan, soms ge
specificeerd. maar toch blijft het
moeilijk bewijsbaar".
Vooral de helpers in een opera
tie vak vaak moeilijk iets
„hards" voor de voeten te wer
pen. Van Bruggen: „Ons straf
recht is er niet op ingesteld. Wat
moet je die man ten laste leggen.
Hij heeft voor of achter de ge
stolen wagen gereden. Hij heeft
misschien parkeerplaatsen afgere
den, maar is nergens aan ge
weest. Wat zegt-ie dan als hij
wordt aangehouden: luister eens,
de weg is vrij en mag ik daar
soms niet rijden? Hoewel je dan
weet dat zo'n man erbij betrok
ken is, kun je weinig doen".
In ondernemerskring, geholpen
door het verzekeringswezen,
wordt naarstig gezocht naar mo
gelijkheden om de wassende
stroom „hi-jacks" het hoofd te
bieden. Daarbij wordt het als
min of meer gegeven beschouwd
dat een vrachtauto niet afdoende
te beveiligen is. Dag en nacht
bewaken zou het enige zijn. In
Rotterdam wordt daarom ge
dacht aan een bewaakt parkeer
terrein, ommuurd, met tv-came-
ra.'s. Maar als men het met suc
ces wil doen, moeten alle voor
vrachtauto's gereserveerde par
keerplaatsen (ongeveer 30) zo'n
behandeling krijgen.
De vraag is dan onmiddellijk.
Commissaris J. A. Blaauw: ,,'s-Nachts kun je inderdaad met minder
risico's een gestolen vrachtauto door het havengebied rijden".
wat men ermee opschiet. De par
keerplaatsen geven op het mo
ment de meeste pijn. Omdat ze
afgelegen zijn, kan er in alle rust
„gewerkt" worden. Van Bruggen:
„Er zijn erbij waar we bijna
iedere avond naar toe gebeld wor
den wegens onraad". Maar als
die parkeerplaatsen wegvallen,
blijft altijd nog de mogelijkheid
om een auto onderweg te kidnap
pen. De indruk bestaat dat dit
ook al gebeurt, en dat diefstallen,
ver buiten de regio Rotterdam
gepleegd, best op hier zetelende
benden kunnen zijn terug te voe
ren.
In Engeland, waar het „hi-jacken"
grote vormen heeft aange
nomen, is geprobeerd er iets aan
te doen met een particulier alar
meringssysteem. Chauffeurs krij
gen signalementen op van gesto
len vrachtwagens, en letten dan
op. De Road Haulage Association,
zo heet de organisatie, betaalt
dan tipgeld. Blaauw: „Het schijnt
wel te werken, maar het kenmer
kende aan de Engelse situatie is
ook, dat daar alles verdwijnt: de
lading, de vrachtwagen, alles.
Containers worden gewoon ver
sneden. Hier vinden we ze nog
wel meestal leeg langs de weg
terug".
Met de „hi-jacks" is dus een
vorm van misdaad gaan opbloei
en die Nederland voorheen nau
welijks anders kende dan uit tv
series en films. Blaauw: „Zoals
het in Amerika is, hebben we het
hier nog niet. Maar daar rust het
ook op twee pijlers die wij niet
kennen: corruptie in alle geledin
gen en interne discipline; het
koud maken van lui die de orga
nisatie verraden. Voor de rest is
het eigenlijk ook niet meer dan
voldoen aan wat de samenleving
vraagt: gokken, prostitutie, verdo
vende middelen, goedkope artike-
Aan de andere kant doemt het
beeld van in groepsverband wer
kende misdadigers in Nederland
wel op. Blaauw: „Er is een be
paalde hiërarchie. Maar moorden
uit wraak gebeurt hier toch niet.
In Nederland krijgen ze een pak
op hun sodemieter, al zal er hier
en daar wel eens eentje koud
gemaakt worden. De zaak-Vaz Di-
as bijvoorbeeld, waar ik verder
niets van weet hoor, maar dat
zou er een kunnen zijn. Een
tweede aspect dat je hier ziet, is
ook dat iedereen een wapen
schijnt te moeten hebben en dat
daarvan zie het geval-Ede
bij het minste geringste gebruik
wordt gemaakt".
Blaauw ziet dan ook in het
verschiet liggen dat. het naar ver
houding „vriendelijke" gezicht
van de georganiseerde misdaad
hier grimmiger zal worden. „Er
komt een groep", zegt hij, „en als
die hechter wordt, steeds meer
een instituut met steeds strakke
re lijnen, dan ga je krijgen dat
de ene groep de andere gaat
bekampen. Nou, dat is iets waar
van ik vind dat je er verdomd
goed voor moet uitkijken".
De oplossing daarvoor ligt
zijns inziens in aanpassing van de
organisatie van de politie en aan
passing van de wetgeving.
Blaauw: ,De politieorganisatie
was voor de oorlog wel aardig,
maar is nu hopeloos out-of-data
De Nederlandse politie bestaat
uit zo'n 130 korpsen gemeentepo
litie en de rijkspolitie. Dat is
toch totale versplintering. Een
beetje misdrijf vereist dat je re
gionaal of nationaal moet kunnen
opereren. Maar dat kan niet: bui
ten je korpsgebied kun je geen
onderzoek voeren, hooguit assis
tentie geven".
Groepsverband
De „regionale bijstandteams"
zijn hierbij naar zijn mening een
onvoldoende oplossing: ,Daar zit
geen continuïteit in, want die
worden alleen op de been ge
bracht bij ernstige zaken. Kijk,
voor mij is het nog wat anders
dan voor iemand in een kleine
gemeente. Ik kan mij permitte
ren om dertig tot vijftig man bij
elkaar te brengen voor één zaak.
Maar nog niet zo lang geleden
heb ik toch wel twee afdelingsbu
reaus moeten sluiten omdat er
toen ineens twee moorden waren.
Nou, dat betekent dat ik alle
kleinere diefstallen gestolen
auto's, fietsen op de grote
hoop moet gooien".
Een oplossing op landelijk ni
veau moet volgens hem dan ook
worden gezocht in de sfeer van
wat in Rotterdam is bereikt met
de oprichting van het „container
team". „Je kunt met de bestaan
de organisatie", zegt Van Brug
gen, „nooit een overzicht krijgen.
Als door een groep daders van
hier een vrachtauto in Arnhem
wordt gepakt, dan hebben wij
daar in principe niks mee te
maken. Hoewel we de kennis
hebben, kunnen we daar toch
niet optreden. Gelukkig is er op
politieniveau wel begrip voor de
noodzaak van eikaars vorderin
gen te profiteren. We worden dan
ook zowat dagelijks gebeld".
Blaauw: „Het wordt ook hoog
tijd dat er aan een internationale
organisatie wordt gedacht. Het
gaat nu nog veel te langzaam
allemaal. Binnen de EEG moeten
mogelijkheden bestaan om een
apparaat op te bouwen dat slag
vaardig kan optreden. Wij zouden
daar in zaken als deze veel baat
bij kunnen hebben, want veel
spullen verdwijnen naar België of
Duitsland. De grens overgaan is
een koud kunstje, ook bij een
bewaakte overgang, al is daar
wat meer lef voor nodig".
Van Bruggen: „We hebben echt
niet gedacht: dat boren we even
de grond in, toen we het contai-
uerteam oprichtten. De moeilijk
heid Is ook altijd, dat het heel
moeilijk is om door te dringen
tot de topfiguren. Maar op het
ogenblik, dat dateert van de laat
ste maanden, zijn we toch een
doorbraak a3n het krijgen. Er
zijn nu drie onderzoeken waar
van we kunnen zeggen dat er
echt schot in zit. In Schiedam,
waar een speciale drankbende zit.
in het zuiden, waar een Neder
lands-Belgische groep opereert,
en dan ook nog in Rotterdam
zelf. waar we een belangrijk da-
dersgroep op het spoor rijn".
Dit opschrift herinnert aan de tien geboden Ook die vwrndri in c-n vallen onder «B
wetten van Israël zoals we die vinden in het Oude Testament. Een zelfde wet zal gelden
voorde geboren Israëlieten en voor de vreemdelingen die in hun mflMWI «KfeeMB (BKOtt
12:49) Ook zij moeten zich aan de wet houden, maar ook zij staan onder de bev-her-
ming van die wet. De vreemdeling zult gU geen overlast aandoen noch hem onderdruk
ken. (Exod. 22:21) Het recht van de vreemdeling mag niet gebogen worden. Ook de
vreemdeling moet op de sabbat rusten, opdat hij adem sclirppe. Voortdurend word»
de Israëlieten er aan herinnerd dat zij zelf vreemdelingen geweest zijn in bet land
Egypte, waar zij op harde wijze dag in dar uit werden opgejaagd, l-aat de herinnering
daaraan een leidraad zijn in uw doen en laten tegenover de vreemdeling.
We leven wel in een andere samenleving
dan de Israëlieten toen zij door de woes
tijn trokken en in het beloofde land zich
vestigden, maar we geloven niet dat het
geen er in die wetten van Mozes over
vreemdelingen geschreven staat, zijn bete
kenis voor de kerken verloren heeft. Vroe
ger is het eer. -.Taag geweest of die wetten
van bet O. Testament hun betekenis voor
de kerk verloren hebben dan wel niet.
Men drukte het toen uit in deze vraag, of
ze ceremonieel waren dan we moreel. Op
de synode van Dordrecht 1618/19 is dit
een punt van bespreking geweest wat
betreft het vierde gebod. Wanneer de gebo
den louter ceremonieel zijn, zouden ze
alleen voor Israël geinen en heeft de kerk
er zich niets van aan te trekken. Indien ze
moreel zijn, hebben wij er in de kerk nog
wel degelijk mee te maken. Tc Geloof niet
dat deze vraag zal opkomen wat betreft
de verordeningen die in het O. Testament
te vinden zijn over vreemdelingen. Deze
hebben een morele betekenis waaraan men
rich in de kerk niet kan onttrekken. Ze
gelden ook nog voor ons. die meer dan
drieduizend jaar later leven dan Mozes.
He: is dan ook met alle recht dat de
kerken zich bezighouden met de proble
men die samenhangen met de gastarbei
ders, zoals wij hen met een al te mooie
naam noemen. We zien ze echter niet als
gasten en doen daarom beier heel nuchter
te spreken van buitenlandse trekarbeiders
of werkkrachten.
Die trekarbeiders zijn de laatste maanden
weer in het nieuws geweest. Onze tweede
kamer heeft het over hen gehad in ver
band met hen die illegaal in ons land zijn.
De kerken hebben zich ook wel met hen
beziggehouden, maar slechts te hooi en te
gras. Er is wel eens een kerk beschikbaar
gesteld voor bijzondere islamitische feest
dagen en toen in Almelo een moskee werd
gebouwd, hebben de kerken in Twente er
zich mee bemoeid. Doch telkens weer is
gebleken dat men met die vreemdelingen
toch eigenlijk verlegen zat. Ze zijn in
onze poorten en toch blijkt telkens weer
dat ze in feite buiten onze poorten staan.
Er behoeft maar een kleinigheid te gebeu
ren of er breekt een vijandig racisme los.
Men kan dit niet alleen toeschrijven aan
onkunde en een verkeerd verstaan, zoals
na een uitbarsting nogal eens geschreven
is. Zij hebben andere gewoonten dan wij
en een andere wijze van leven en dat kan
wel eens prikkelen, maar het belangrijkste
lijkt mij dat zij van een ander land zijn
en van een ander ras. Rassentegenstellin
gen zijn nu eenmaal diep ingegoten.
Nu is dit allerminst een Nederlands pro
bleem. Een groot deel van de landen van
West-Europa heeft er mee te maken en
het is daarom dat er twee weken geleden
in Noord wij kerhout een conferentie is ge
houden van kerken in West-Europa om
rich gezamenlijk op de trekarbeiders en de
houding tegenover hen te bezinnen. De
kerken hebben dit gedaan in het besef dat
die buitenlandse arbeidskrachten niet een
voorbijgaande zaak is. We zullen er reke
ning mee moeten houden da*, er in de
toekomst in ons land en in West-Europa
duizenden trekarbeiders zullen zijn en blij
ven, ja zelfs miljoenen. Nu de West-
miropese landen zelf zitten met miljoenen
werklozen, gaan er wel stemmen op dat
we die buitenlanders best kunnen missen,
maar dat is een fictie. Zij doen het werk
waar eigen landgenoten voor bedanken,
het werk van ongeschoolden en zij nemen
alle baantjes die onze mensen niet meer
lusten. We zullen er ernstig rekening mee
moeten houden dat dit alles geen voorbij-
Onder de buitenlandse werkkrachten is
een betrekkelijk klein gedeelte protestant.
Uit de landen van Zuid-Europa zijn nog al
wat rooms-katbolieken gekomen. Er is een
groep oosters-orthodoxen uit Griekenland
en de Balkan. Er is een hele grote groep
mohammedanen, uit Turkije en de landen
van Noord-Afrika. In de verhouding tussen
hen en ons speelt ook de godsdienst een
rol, soms een belangrijke rol. Die gods
dienst blijkt dikwijls onder de vreemdelin
gen een samenbindend element te zijn.
sterker dan zij het in eigen land waar-
schijnlijk hebben gedacht. Onder de inlei
ders te Noo-öwijkerhou* was ook ee
Engelse hoogleraar, die als socioloog een
inleiding heeft gehouden over de racial
dimensies van de trekarbeid. Daarin heet:
hij onder meer gezegd: .De godsdienst zou
de vijand van het racisme moeten zijn.
Niettemin heeft zij de basis gelegd voor
de vervolging van hen. die afweken van de
heersende godsdienstige groep. Het anti
semitisme heeft kunnen ontstaan, dank zij
de steun van het christen-dom. Het. is een
diepgewortelde ideologie, die Hitiers daden
mogelijk beeft gemaakt." Deze «onhaiing
moet ons te denken geven wanneer wij
ons enigszins willen inleven in het. pro
bleem van de vreemdelingen in ons land.
Dat de godsdienst een factor is die mee
telt, wordt al duidelijk wanneer wij rieo
.naar de protestantse vreemde arbeider».
Een gedeelte van de Surinamer* die hier
gekomen z:jn. is protestant. Ze behoren
tot de Hernhutter Broedergemeenten. Ze
zuilen nooit enige aansluiting vinden bij
een van de protestantse kerken in ons
.and. En zo zien we het gebeuren dat zU
eigen Hernhutter gemeenten gaan vormen
in plaatsen waar nooit zulk een gemeente
is geweest. Die eigen kerkdienst is voor
hen een ontmoetingspunt geworden waar
ze iets beleven van hun land van her
komst. Een gedeelte van de trekarbeider»
is van huls uit rooms-katholiek. Vroeger,
toen de mis nog in het Latijn werd
gezongen, zouden zij in one land minder
moeite hebben gehad met een kerkdienst.
De r-k Nederlanders die vóór de oorlog in
Frankrijk belandden, konden daar zonder
veel bezwaren naar de mis gaan. dit in
•egenstelling tot de proles tanten. Sinds de
liturgie veranderd is. zullen de r-k trekar
beiders in ieder geval meer moeite beoheo
de weg naar de kerk te vinden. We hébben
er nog nooit cijfers en percentages van
gelezen, maar het lijkt mij. als zij in een
r-k kerk komen, zij er rich aiieen maar
vreemdelingen zullen gevoelen. Een gedeel
te van de trekarbeiders is oostera ortho
dox. We hebben kunnen lezen dat er zo nu
en dan voor hen speciale kerkdiensten
worden georganiseerd- Tenslotte is een
hee! groot gedeelte van de buitenlandse
werkkrachten islamiet. Ook bij ben blijkt
de godsdienst in het vreemde land een
samenbindende kracht te hebben en zo
kennen we binnen onze grenzen reeds
enkele moskeeën en er zullen er nog wel
enkele bij komen ook, want een apart agen
dapunt te Noordwljkeraout was de vrou
wenmigratie. Steeds meerderen laten hun
vrouwen en kinderen overkomen. Blijvend
zullen we rekening moeten houden met
groepen vreemdelingen, die voor ons
vreemdelingen blijven, terwijl die groepen
nog steeds zullen groeien ook. zoals dat
eveneens het geval is met de Zuidmoluk-
kers.
Wanneer we zo het verslas lezen van de
conferentie die te Noordwijkerhout is ge
houden. heeft de Commissie voor buiten
landse werknemers in West-Europa verle
gen gezeten. Men kan wel confereren, oocb
er moet ook wat uitkomen. Men heeft
behoefte aan bepaalde richtlijnen om con
tacten te leggen en te behouden. Men
moet verder komen dan de verzuchting
dat bet moeilijk is. Maar wat er zal
uitkomen, is nog toekomstmuziek. Er rijn
taken uitgedeeld. Zo zal de Nederlandse
afvaardiging op deze conferentie gaan on
derzoeken op welke wijze aan de basis
van de samenleving kan worden gewerkt
aan het wegnemen van vreemdelingen
angst, die leidt tot discriminatie van
buitenlandse werknemers. Men denkt voor
al zo werd er aan toegevoegd aan
het verstrekken van verhelderende infor
matie. Het lijkt mij nogal zacht uitge
drukt, deze opdracht. De basis van de
samenleving is meer dan het gebied van
de kerken, maar voor een kerkelijke oom-
missie zal bet daar toch moeten beginnen.
Na de oorlog kregen we te maken met
Indische Nederlanders. Ook voor hen rijn
kerkelijke instanties in het leven geroepen
om hen in ons land te begeleiden. Wie er
mee te maken heeft gehad kan zich mis
schien indenken welke moeilijkheden er
zullen zijn met Marokkanen en Turken die
komen uit een leefklimaat dat nog vee!
verder van ons af staat.
Voorts is besloten een permanente interna
tionale werkgroep in te stellen die in de
komende jaren moet bestuderen 'welke
modellen geschikt zijn voor de begeleiding
van buitenlandse werkneemsters en vrou
wen van buitenlandse werknemers op pun
ten van onder andere spanningen die ont
staan ran gevolge van de culturele achter
grond'van de vrouwen, de rol van de sek
sualiteit. haar rechtspositie en baar soci
ale rechten en plichten'. Een gemakkelijke
zaak zal dit niet zijn. En zo zijn er nog
meer taken uitgedeeld. Een goede zaak
lijkt het ons dat men contacten tot stand
wil brengen tussen buitenlandse werkne
mers en de bestaande vakbonden. Maar
hoofdzaak lijkt ons dat begrip aan de
basis van onze samenleving, opdat men
daar wete dat de vreemdelingen in onze
poorten hun plichten hebben, maar ook
hun rechten.
IllllllÜll
De verhalen zijn weer ver
teld. De verhalen van Jezus'
geboorte van Zijn lijden
en sterven Zijn Opstan
ding en glorievolle Hemel
vaart en vorige zondag
nog. op de 50e dag ran de
paasviering: op Pinksteren:
Jezus de Verrezene is
door Zijn Geest temidden
van ons en in ons. Voor
gelovige christenen moeten
deze verhalen méér zijn.
dan gewone vertellingen.
Het zouden vieringen moe
ten zijn.' Wij vierzn Jezus'
mysteries'! en dat is heel
wat meer! Het woord vie
ren is verwant aan het
woord vuur. Ze moeten
iets ontsteken in ons~. ons
warm maken voorons
'in vuur en vlam' zetten!
zoals de apostelen begees
terd overal rondtrokken en
niet konden zwijgen over
de blijde boodschap: de
Heer leeft' 'Handelingen.
4:20 en 33J. Of: zoals de
leerlingen van Emmaiis:
'brandde ons hart niet in
ons. toen Hij tot ons sprak
en ons de Schriften ver
klaarde"? Brandde ons hart
ook in ons. toen we op
Goede Vrijdag de dood rat
Jezus herdachten'' Brandde
ons hart in ons. toen we
op paasmorgen het blijde
nieuws vernamen: 'de Heer
is waarlijk verrezen' Halle-
Ivhjalü?
.Vu de verhalen weer ver
teld zijn en de feestdagen
'achter de rug' zijn. gaan
we weer over tot de orde
van de dag... Maar toch
zouden deze verhalen 'iets'
in Otis achter moeten laten:
nee! niet iets. maar ie
mand: de Heer zelf. want
het zijn verhalen var.
de levende Heer. die met
ons blijft alle dagen tot de
voleinding der eeuwen
Matth28:20). Het is Zijn
Geest, de Heilige Geest, die
ons tot de volle waarheid
zal brengen Joh. 16:13) en
ons alles in herinnering zal
brengen. Hij zal ons. alt
ook ons lijden treft. Jezus"
lijden in herinnering bren
gen. Voor Jezus was de
kruisweg dé weg naar de
verrijzenis en eeuwig le
ven: 'moest de Messias dit
alles niet lijden, en zó Zijn
glorie binnen gaan'? 'Luc.
24:26). Uit het verhaal van
Jezus Opstanding, mogen
ook wij de kracht putten,
dat al zitten we nog zo
diep in de put het nooit
zó diep is, dat we er niet
meer uit kunnen: want:
sinas paasmorgen is er ver
rijzenis mogelijk: ook van
daag, ook voor jou. ook
morgenDe verhalen zijn
weer verteldik wens u
toe. dat u ze hebt meege
vierd.
