Arjaan den Hamer 40
jaar bestuurslid van
PZV in Hoofdplaat
bedrijf
Klompenfabriek Clinge, een
zonder toekomstmuziek
Anderlecht weer niet
overtuigend in eigen stadion
extiA
Doe eens wat
voor 'n ander
Visbeen
TERNEUZEN Anderlecht heeft in
de topwedstrijd tegen Antwerp voor
eigen publiek weer geen overtuigende
prestatie kunnen leveren. Tot de rust
kon een rustig spelend Antwerp
meestal gelijke tred houden met de
paars-witten en na rust had de Ant
werpse trainer Guy Thijs zijn pupil
len ongetwijfeld met de opdracht het
veld ingestuurd alles of niets te spe
len om tegen dit zwakke Anderlecht
de volle winst "binnen te halen.
Het bliksemoffcnsief waarmee Ant
werp begon leverde al direct een
doelpunt op. Good-old Louis Pilot
was de maker na voorbereidend werk
van de weer subliem spelende Kar)
Kodat. Anderlecht moest nog meer
kansen toestaan en als Alfred Riedl
Iets gelukkiger was geweest in het
afronden had Antwerp zeker een gro
tere voorsprong genomen. De 0-1 was
niet voldoende.
Tien minuten voor het einde van" de
wedstrijd zette Anderlecht een prach
tige aanval op langs Rensenbrink en
Dockx. Dockx bediende Gul do Nico-
laes en het ongeslagen thuisrecorc'
van Anderlecht bleef gehandhaafd
(1-1).
In de andere topwedstrijd tussei
RWD Molenheek en Club Brugge
heeft het er lang naar uitgezien dat de
leiders ook hun eerste nederlaag zou
den oplopen. Club Brugge startte hij
zonder goed en het slaagde erin
RWDM gedurende de eerste helft con
stant onder druk te zetten. Het Klok-
kesttadion herleefde bij de twee
prachtige doelpunten die Raoul Lam
bert op het scorebord bracht. Mét een
2-0 voorsprong hij de rust scheen er
voor Club Brugge geen vuiltje meer
aan de lucht. RWDM liet echter na
rust zien waarom het zo trots de Bel
gische competitie aanvoert- Het kreeg
meer vat op het spel naarmate de
wedstrijd vorderde en doelpunten
van Willy Wsllens en Jacq Teugels
bogen de stand om naar 2-2. Club
Brugge probeerde toen nog wat terug
te doen maar RWDM bleef koelbloe
dig en gaf geen geschenken meer
weg. Standard Luik profiteerde van
het gelijk 'spelen van de topclubs.
Door een schiterende 0-4 overwin
ning bij Charleroi is Standard nu op
geklommen naar de derde plaats.
Beerschot moest voorlopig afhaken
door een teleurstellende 3-4 neder
laag in eigen huis tegen Beringen.
Beringen speelde echter een verras
send goede wedstrijd en scoorde bij-
ionder gemakkelijk.
Cercle Brugge bleef ondanks een 0-2
nederlaag bij Waregem middenmoot
aanvoeren. Op één punt Cercle volgt
echter een vooral thuis steeds ge
makkelijk winnend Lokeren. Johan
de Vrindt is de grote man in de Lo-
kerse formatie en ook zondag was
hij weer goed voor twee doelpunten.
KV Mechelen is duidelijk in betere
doen. Door een 2-0 overwinning op
Beveren Waas komen de Mechelaars
op de 2e plaats.
Winterslag en Berchem speelden ge
lijk (1-1) en FC Luik maakte een
herboren indruk in de thuiswed
strijd tegen Olympic Montignies.
Door drie doelpunten van Bissot
haalde FC Luik eindelijk weer eens
een gemakkelijke overwinning bin
nen. Oostende stelde teleur tegen
Diest- Doelpunten van De Nijs.en
Helsen bezorgden Oostende een 2-0
nederlaag.
wedstrijden: 1
20 12 8 0 32 51-20
20 9 9 2 27 36-14
20 11
20 10
20 9
20 10
De stand na 21
RDWM
Anderlecht
Standard
Antwerp
Club Brugge
Beerschot
Cercle Brugge
Lokeren
KC Mechelen
Lierse
20 7
20 8
3 11
9 19 26-32
7 18 20-34
8 17 1.9-23
i 17 15-19
16 20-24
6 9 16 22-32
8 8 16 16-21
6 11 12 13-37
1 8 11 10 17-40
AS Oostende
Ol. Montignies
Waregem
Berchem Sport
FC Luik
Beringen
Beveren
Diest.
Winterslag
Het programma voor het volgende
weekeinde luidt: RWDM-Waregem;
Cercle Brugge Anderlecht; Antwerp-
Lokeren; Lierse-FC Luik: AS Oosr.en-
Standard-KC Mechelen: Beveren-Win-
terslag; Berchem-Club Brugge; O!
Montignies-Diest,.
Schietingen
Agenda schietingen:
Zaterdag 18 januari Zuiddorpe: L.
Vermue; Hulst: W. Blommaert:
Kloosterzande: De Linde: Lamswaar-
der P. Claessens.
Zondag 19 januari: Graauw: P. de
Caluwé; Hengstdijk: P. van Dijk;
Koewacht: A. de Kind: Kloosterzan
de: De Linde.
Ja,doe iets voor onze medemensen in
nood, dat is de actie die door ons
zoals kleding, schoenen, brillen en
wordt gevoerd en waar alle goederen
medicamenten voor melaatsen, die
door u allen geschonken worden, be
stemd zijn- Daarom vragen wij u,
blijf onze actie steunen, zodat wij de
ze 'Mensen in Nood' kunnen blijven
helpen en dat kan door uw steun.
Waar u met uw kleding, schoenen,
brillen, ja zefs vodden en papier te
recht kunt, daarvan zijn diverse
adressen bekend. De brillenactie voor
melaatsen van Jac. van Voorenberghe
heeft dit jaar (1974) weer gen mooi
resultaat bereikt. In Terneuzen heeft
de kledingactie ruim 20.000 kg en 6000
paar schoenen opgebracht Alle me
dewerkers uit Terneuzen en omstre
ken en oo kmevr. Rowlands uit Axel
danken we hiermede voor de steun
in 1974. Wij rekenen op u allen in
1975. Dus onze hartelijke dank en een
gelukkig en'gezond 1975.
Dhr. Dx-iessen, Budel (N-Br.),
dhr Jac. van Voorenberghe,
IJzendijke. dhr. Kar remans,
Corellistr. 13, Terneuzen-
26 36-19
6 4 26 34-20
7 4 25 38-21
6 4 24 33-21
8 5 22 23-23
5 7 21 31-32
8 6 20 14-16
9 19 26-32
SC Charleroi 20 6 8 6 18 21-34
M Al SON LEGRAND
BURCHTSTRAAT 14
TELEFOON 2462
OOSTBURG
B)ldL>4«£v£
Nog voordat ik in de bus stapte zag :k hem al bU
het raam zitten: Visbeen.
„Kijk", zei ik op gedempte toon, „daar zit V:s-
been".
Mijn man volgde mijn blik en ze:: „Da*. Visbeen
niet".
„O nee?" Nu goed, dan was het Visbeen met.
tenslotte kende ik Visbeen helemaal niet. 't zou dus
best kunnen dat hij het niet was.
Visbeen was echter zeer nadrukkelijk lijfelijk aan
wezig, op nauwelijks twee passen afstand zat hij
naast me, op gezag aan te moeten nemen dat hij er
niet was, leek me moeilijk. Men is in deze streek
gewend elkaar te groeten in bus en op straat,
waarom moest die arme Visbeen nu doodgezwegen
worden?
Anderzijds wat zou ik me druk maken over ene
Visbeen die ik op de keper beschouwd
helemaal met kende?
Hoe kwam ik eigenlijk aan het idee dat de man
Visbeen heette? Ha dat was iets nieuws, hoe wist
ik dat eigenlijk? Ik doorzopht naarstig mijn geheu
gen doch nergens sprong een luikje open waarach
ter de heer Visbeen thuishoorde. Ik besloot VLsbeen
naar de pomp te laten lopen mijnentwege, die hel
wilde ik nog niet eens voor hem aanroepen, ik had
geen boodschap aan de man.
Toch liet de persoon Visbeen me niet met rust, hij
kwelde me, al hoorde hij dan niet in de kring der
intimi thuis, hij moest vast en zeker een verre
kennis zijn van mijn man.
Intussen zat de niets vermoedende Visbeen wat
suffig voor zich uit te kijken zonder een zweem
van herkenning te tonen. Ik knikte hem vriendelijk
van opzij toe maar hij reageerde niet eens. „Loop
naar de duivel", dacht ik nu. Dat kwam al war
dichter in de buurt van de hel. Wat verbeeldde die
Visbeen zich wel? Die indringer in mijn gedach
ten...
't Is toch Visbeen", fluisterde ik mijn man toe. Ik
hoefde toch waarachtig niet het alleenvertonings
recht van Visbeen te bezitten! .Ach nee" weerde
mijn echtvriend nu een beetje geïrriteerd af. Ik
bedacht bitter hoe er hier weer een staaltje van
vervail in menelijke betrekkingen aan de gang was.
•Moest deze man, deze heer. Visbeen, zo te zien een
welgeslaagde en weldoorvoede Visbeen uit ons ge-
ZEEUWSCH-VLAANDEREN
WOENSDAG 15 JANUARI 1975
HOOFDPLAAT Na lang zoeken in de polders rond Hoofdplaat
zijn we er eindelijk in geslaagd om de woning van de heer Den
Hamer te vinden. Het plekje onderaan de dijk wordt bev/oond
door de heer Den Hamer en zijn zuster. Naast de noodzakelijke
gebouwen die bij een boerderij horen staat ér op het erf ook een
duivenhok. De bewoner van de boerderij houdt namefijk niet al
leen groter vee om aan een redelijk jaarinkomen te geraken, hij
heeft ook een hok met snelle en minder snelle vliegers voor de
ontspanning. Arjaan den Hamer beoefent al zo'n halve eeuw
lang de duivensport. De sport, bracht hem tevens midden in het
verenigingsleven. En dat betekent dat de nu 67-jarige Den Hamer
aanstaande zaterdag zijn 40-jarig jubileum als bestuurslid van de
duivenvereniging PZV te Hoofdplaat gaat vieren.
Een gebeurtenis die niet ongemerkt
voorbij zal gaan. Zaterdag van 16,00
tot 18.00 uur wordt er een receptie
gehouden ter ere van dit jubileum
in het clublokaal bij de heer Mar
tens te Hoofdplaat. .Je kan er niet
aan voorbijgaan, ook al zou ik er
persoonlijk niets op tegen hebben
dat het jubileum zonder poespas
voorbij ging. Maar andere mensen
willen graag dat er een offxciëel
tintje aan mijn 40-jarig bestuurs-
schap wordt gegeven en daar heb ik
me maar bij neergelegd." aldus Den
Hamer, die driftig enkele Elizabeth
Basjes rookt tijdens het gesprek, In
133 werd hij al bestuurslid van de
toen pas één jaar oude vereniging.
Zo'n 3 jaar hij vreet niet meer
precies hoe lang was hij secreta
ris van de vereniging en de laatste
twee jaar hanteert hij de voorzit
tershamer.
Goede vereniging
Als voorzitter is hij "best. tevreden
met zijn medebestuursleden en het
ledenbestand van de club. Ook al
trèeat binnen de vereniging een ver
grijzing op. „We hebben in totaal
zo'n 60 leden, maar erg weinig jonge
mensen. Eigenlijk is dat niet ver
wonderlijk. Het is voor een jong
iemand zonder de financiële steun
van een ouder(e) niet goed mogelijk
om met de duivensport te begin
nen," meent de jubilerende voorzit
ter. die ervan overtuigd is dat hij
sxiet één van de goedkoopste liefheb
berijen heeft uitgekozen. Zo is de
prijs van het duivenvoer de laatste
jaren flink gestegen en de liefhebber
betaalt nu per kilo duivenvoer onge
veer 75 cent. „Daarbij komt dan nog
de consumpties die je overigens
vrijwillig gebruikt bij bijvoor
beeld het inkorven van de duiven.
Als je net zoals ik ettelijke keren
per week in het- clublokaal moet
zijn-dan ben je aan die consumpties
toch gaüw een tientje kwijt. Voor
het poulen van de duiven enzovoorts
ben je ook vlug enkele guldens
kwijt, zodat je per week een fikse
uitgave moet kunnén doen." zegt
Den Hamer, die er geen geheim van
maakt, dat hij 'geen zuivere sport
man' is. „Ik speel wel degelijk voor
het gokelement en daarin ben ik
heus niet alleen. Binnen onze vereni
ging ken ik er eigenlijk maar één
die inderdaad louter de duivensport
als sport bedrijf." Een uitspraak
waar menig duivenliefhebber het
niet mee eens zal zijn. Een andere
uitspraak die door sommige mensen
niet goed begrepen zal worden is
het "ik ben geen echte duivenliefheb
ber.' Hij baseert dit op het feit dat
hij nooit eens rustig de tijd neem:
om. gezeten tussen het koerende
volk in het hok, de duiven één voor
een in de hand te nemen en uitvoe
rig met kennersblik te bekijken. Ook
het feit dat hij nooit bij collega
duivenmelkers op bezoek gaat is in
dit verband rajns inziens een aanwij
zing, ter,vijl ook het onderhoud van
zijn hok niet is wat je van een
fanatieke melker verwacht. Toch
slaagde hij er in om in de jaren 64
en 65 kampioen vari de club te
worden op de vitessei met de oude
duiven. Hij ziet dit echter nauwe
lijks als een prestatie die deels aan
hemzelf te danken meer maat te
danken aan als de kwaliteit van de
duiven. „Ze kunnen mij niet wijs
maken dat er zogenaamde goede
melkers bestaan. Of een goede duif
nu door een ervaren melker wordt
meegegeven of door een jonge
knaap die voor het eerst eer. dull
beet houdt maakt niks uit. Als de
duif kwaliteiten heelt komt hij op
'tijd. Een slechte duif vliegt ook bij
een 'goede melker' geen platte
prijs."
Verstandhouding
Al zegt Den Hamer zelf geen rasech
te duivenmelker te zijn toch weet
hij maar al te goed dat hij geen
streep kan zetten onder het beoefe
nen" van de sport. Een reden te
meer voor hem om voorlopig door
te blijven gaan is zeker de goede
verstandhouding in het bestuur. Ex-
is wel eens iets, maar je moet. ook
wat van elkaar kunnen verdragen."
het standpunt van Den Hamer,
die overigens ook lid is van de
duivenvereniging op Sasput. Zater
dag wordt dan het jubileum gevierd.
Tot. twee keer toe moest het om
droevige redenen worden uitgesteld.
Allereerst, kwam de brand bij Mar
tens „De schade die we leden viel
gelukkig nog ai mee" en toen het
feest vcor de tweede keer gepland
was overleed de toenmalige voorzat
ter G. Hamelink, Eigenlijk is Arjaan
den Hamer dus al zo'n 42 jaar lid
van de vereniging. Maar het ziet het
er naar uit dat nu niets meer lussen
het uitgestelde jubileumfeest
in gaat komen. Wat dat betreft zit.
Den Hamer er aan vast.
CLINGE Aan de Kerkstraat in Clinge staat nog een van die
steeds zeldzamer worden bedrijven waar klompen worden ge
maakt. Drie generaties lang gebeurt dat al. Maar het ziet er naar
uit, dat Jozef, Charles, Arthur en René, van de Branden behoren
tot de laatste generatie van de familie, die wekelijks tussen de
800 en 900 paren afleveren. De klad zit er in. De grondstof (het
goeddeels uit België afkomstige populieren- en wilgenhout)
wordt steeds duurder en het zit er dik in, dat de" vraag nog ver
der zal afnemen. „Wij kunnen er nog net een boterham aan ver
dienen. Onze belangrijkste zorg is om dat nog een poosje zo te
houden. Veel toekomst zien we d'r niet meer in", zeggen de
gebroeders eensgezind.
Schietingen
Agenda schietingen: Zaterdag 11 ja
nuari: Zuiddorpe: L. Vermue: Hulst:
W. Blommaert: Ossennisse: Paro
chiehuis; Kapellebrug: Cyr. de Kind.
Zondag 12 januari: Sluiskil: H. Dal-
linga; Hulst: S. Blommaert; Lams-
waarde: P. Claessens: Hengstdijk: P.
van Dijk; Koewacht: Oude Molen.
In het kleine fabriekje jieersen grote
bedrijvigheid en hels kabaal. Een
van de heren Van de Branden sleept
voortdurend stukken hout van het
modderige erf en zaagt ze tot be
werkbare blolcken. Een ander neemt
die blokken op en zet ze twee aan
twee op een machine, die er binnen
korte tijd ruwe klompvorirten van
maakt. Een volgende neemt de vor
men over en «et ze op een machine,
die ze uitholt volgens een met de
hand gemaakt model.
Vervolgens worden ze ruw afge
werkt zodat ze klaar zijn om vier ol'
rijf dagen te worden gedroogd.
Klompen, die dat stadium hebben
bereikt worden gepolijst, met een
stuk touw twee aan twee gebonden
en weggezet, Voor de grossier. Er
heerst weliswaar hoogspanning in
het kleine l'amiliebedrijfje, maar er
is altijd wel even tijd vrij te maken
voor een praatje.
„Je ziet het wel. De blokken gaan
heel vaak van hand tot hand voor
dat er van klompen mag worden
gesproken. Het is een hard bestaan
om hier iedere' dag te werken. Ge
loof dat maar gerust. We maken
iange dagen om het hoofd nog enigs
zins' boven water te houden. Mis
schien zouden jongere mensen ons
tempo makkelijk "kunnen verbeteren,
maar er zit geen muziek meer in dè
klompenfabi'icage. Wij gaan gewoon
onze gang. Maar wij worden ook
wat ouder. Het wordt tijd voor
kwaaltjes en ziekten, zodat één van
ons het weieens moet laten afweten.
Maar de produktie moet doorgaan".
Het zijn verbitterd klinkende woor
den. die Jozef van de Branden do.or
het geraas van de machines roept.
Hij vergelijkt' de positie van de
Mompenfabrikanten met die van
kleine zelfstandigen. Middenstanders.
Hard werken om in het levensonder
houd te kunnen voorzien en weinig
perspectieven.
Boeren
'IVie koopt die klompen nou'? „Wij
imaken veel klompen voor de boe
ren. Een grossier koopt ze en brengt
ze overal in het land aan de man.
Een ander deel gaat weg naar de
toeristen. Duitsers, Belgen, Fransen,
Amerikanen. Als we alleen klompen
zouden moeten maken voor de
Zeeuwse markt, hadden we allang
niet meer bestaan. Er, worden hier
por slot van rekening nauwelijks
meer klompen gedragen. Kijk maar
eens rond, 's maandags op de markt
in Hulst. Wie loopt er nou nog op
klompen? Nee, de meeste gaan naar
de noordelijke provincies. Daar
draagt men ze nog wel", zegt Jozef
van de Branden. I
Hij doet een treurig verhaal. Hij
licht toe, dat de klompenfabriek
heel anders is dan een modem be
drijf: .,Als een modem bedrijf te
klein is, niet meer aan de eisen van
de tijd voldoet, wordt er geïnves
teerd. Dan worden de gebouwen uit
gebreid. De voorzieningen aangepast.
Daaraan kan een klompenfabriek
niet denkeu. Net zo min als wij er
een vertegenwoordiger op na kun
nen houden, die de boerderijen of
de markten afgaat met het produkt.
Dat is er voor ons niet meer bij. Als
we straks nog meer mé onze ge
zondheid gaan sukkelen, dan wordt
de fabriek wel opgeheven. Dat kan
misschien nog wel een paar jaar
aanlopen, maar veel langer beslist
niet. We houden van ons werk. We
hebben ons hele leven bovendien
niets anders gedaan. Maar straks is
het afgelopen. 'Dan is er opnieuw
een boeiend ambacht prijsgegeven
aan de moderne tijd".
Er was even tijd voor een praatje.
Maar de taak roept de gebroeders
Van de Branden weer. Ze gaan weer
aan de slag. De machines worden
weer gestart. Aan de muur hangen
wel vijf of zes diploma's, die het
onbetwiste vakmanschap van de
laatste generatie Clingse klompen
makers nog eens onderstrepen. Al
leen om te zien is het nog een
boeiend bedrijf.
