Terneuzens damesbiijart:
een zeer serieuze zaak
?a
Staf de Moor uit Axel
helemaal 'gek van judo'
exit*
Kent U Zeeuwsch-Vlaander en?
dames
dinsdagavond
in hotel
'centraal'
aan markt
„het is een individuele sport
als je iets doet, doe je het zelf"
ZEEUWSCH-VLAANDEREN
OEFENEN
IEDERE
Positieve reacties
van echtgenoten
„Ik ben een
doe-figuur"
Sport(hal)varia
FOTO-PUZZEL
ZEEUWSCH-VUANDEREN
i jflJOAG 21 DECEMBER 197J
le dames aan het werk in hotel Cen»
iical in Ter neuzen
TERNEUZEN Hotel 'Centraal' op de markt in Terneuzen
herbergt sedert september van dit jaar een voor Zeeuwsch-
Vlaanderen, wellicht voor geheel Zeeland, unieke vereniging:
een biljartclub louter en alleen voor dames. Dat dames aan het
biljarten zijn geslagen is geen nieuwtje, ook niet in Terneuzen.
Want Joke van Tiel-Breur overigens geen lid van deze club
maar van BW is dit jaar zelfs Zeeuws kampioene geworden.
Die weinige vrouwen die willen bil
jarten worden meestal zoals bij
voorbeeld Joke van Tiel wel geac
cepteerd als lid van een reeds be
slaande biljartclub die meestal uit.
sluitend uil mannenleden bestaat. Zo
echter niet bij een aantal vrouwen
die lid willen worden van de biljart
vereniging van hun man. Zij werden
niet geaccepteerd en besloten toen
relf maar het initiatief te nemen en
een eigen biljartclub op te richten.
EDy Katern beheerster van hotel
Centraal' en daardoor nauw betrok
ken bij de oprichting van deze da-
mesbiljartclub over die beginfase:
„We hebben het niet genomen dat ze
ons niet als lid accepteerden van de
reeds bestaande biljartclubs. Daar
om besloten we om dan maar een
eigen club- op te richten. Ik moet
seggen dat- ik het, vooral in het
begin, niet zo erg zag zitten. Maar
'net is hartstikke gezellig".
De week na de Terneuzense kermis
rijn de dames begonnen. Eerst met
zijn zevenen, hun aantal is nu reeds
gegroeid tot tien. Iedere dinsdag
avond draaien ze de rollen om. Dan
mag manlief thuis blijven omdat
zijn vrouw moet gaan biljarten. „De
reacties van de mannen die moeten
thuisblijven zijn uiterst positief,
meestal komen zij hun vrouw opha
len. Op dat punt zijn er weinig
problemen", vertelt Elly Katern.
ONWENNIG
Wanneer we dinsdagavond de biljar
tende dames aan het werk zien
blijkt duidelijk dat het merendeel
van de dames voordien nog nooit
gebiljart heeft. Een enkeling han
teert de biljartkeu met iets vaste
re hand. Het doet nog een beetje
lachwekkend aan, maar ze laten
niets aan het toeval over om het
spelpeil te verhogen, ze hebben zelfs
Joke van Tiel-Breur in de arm geno
men. Zij geeft nu af en toe wat
richtlijnen aan de dames. Voorzit
ster Ineke van Cadsand: „Voorlopig
doen we nog niets anders dan trai
nen. Het is hartstikke leuk en de
stemming is uitstekend. We zijn ook
van oordeel dat de groep niet te
groot moet gaan worden. Er kunnen
nog wel een paar vrouwen bij komen
maar aan noodzakelijk is het niet"
Elly Katern vult Ineke van Cadsand
aan: „Een belangrijk feit is dat er
geen echte goede biljartsters tussen
zitten. Het onderlinge krachtsver
schil is nog niet zo groot. Daarom is
het zo gezellig. Als er iemand bij
komt die veel te sterk is dan gaat
voor de minderen, die de boventoon
voeren, de aardigheid eraf.
Daarom is het maar goed dat Joke
van Tiel-Breur geen lid bij ons is.
Zij is veel te goed voor ons. Daar is
dan voor beide partijen geen aardig
heid aan. Ik vind het wel fijn dat ze
ons een beetje wil helpen".
HANDICAPWEDSTRIJDEN
Dat de dames het serieus menen
met hun biljartplannen blijkt uit het
feit dat ze reeds nu contacten aan
het zoeken zijn om straks ook tegen
andere clubs te kunnen spelen. Wel
ke clubs dat zullen moeten worden
valt niet zo moeilijk te raden: clubs
die alleen uit mannen zullen be
staan. Want andere damesclubs zijn
er nog niet. althans niet in de buurt,
om tegen te kunnen spelen. De eer
ste wedstijd die op het programma
staat is in januari tegen de biljart
club 'Zonder Naam' de tegenhanger
van de dames. Het is de mannen-
club van hetzelfde hotel 'Centraal'.
Het belooft dus een prestigeduel te
worden. Ieneke Cadsand: „Het moe
ten natuurlijk handicapwedstrijden
worden. Ze moeten zich een beetje
naar ons aanpassen anders is de
aardigheid er ook weer gauw af. We
zijn nog maar kort bezig".
Als een rode draad loopt het woord
gezelligheid door het relaas van ae
biljartende dames. „Het is gezellig
en dat moet het blijven" is hun
devies. „Er wordt op dinsdagavond
door ons heel wat afgelachen. We
biljarten tot een uur of twaalf en
daarna gaan we nog even aan de
bar zitten. Het gebeurt dikwijls dat
het een uur of drie is voor we naar
huis gaan", vertelt voorzitster Ineke
van Cadsand. Ook op dat punt ver
schillen de dames dus weinig van de
heren. Wie op dinsdagavond hotel
'Centraal' binnen loopt kan beter
zijn mond houden tegen de dames
die aan het biljarten zijn. „Wie op
merkingen heeft laten we betalen.
Maar meestal valt het wel mee. Er
valt aan de bar natuurlijk wel eens
een woordje vooral van de aanwezi
ge mannen. Ze nemen ons nog niet
helemaal serieus", aldus Ineke van
Cadsand.
Momenteel bepalen de dames zich
dinsdagavonds nog tot het uitreke
nen van de gemiddelden. Wanneer
van iedereen zijn gemiddelde be
kend is zal men gaan spelen om
het clubkampioenschap. Opvallend is
de opkomst van de dames. Vorige
week dinsdag ontbrak slechts een
speelster, Loes van Puijvelde, op het
appel. De nieuwe vereniging als
naam heeft men voor Vrouwenvere
niging Centraal, kortweg WC, geko
zen heeft één speelster in de
gelederen die tijdens de Zeeuwse
kampioenschappen, die volgens han
dicap werden gespeeld beslag legde
op ae derde plaats. Dat was Willy
Krijger, echtgenote van Gerrit Krij
ger die zelfs enkele jaren achter
elkaar kampioen van Terneuzen eer
ste klas libre is geworden.
De gemiddelden van de dames
schommelen ongeveer tussen de 0,5
en 1,00. Het sterkste gemiddelde
heeft op dit ogenblik Trudy Krom-
brink met een gemiddelde van bijna
één. De WC bestaat uit ae volgende
dames: Ineke van Cadsand. als
voorzitster, Trudy Krombrink, als
secretaresse. Joke Schmidt, als pen-
ningeesteresse en de leden Susie
Hertsveld, Jannie Riemens, Marietje
v. d. Velde, Rina Post-ma, Loes van
Puijvelde, Elly Katern en Willy Krij
ger-
AXEL „Wat ik mooi vind. hoeft
een ander nog niet mooi te vinden.
Vlijn vrouw geeft niks om judo en
toch kunnen we het. dacht ik. goed
met eikaar vinden." zegt judoka en
vormingsleider Staf de Moor in zijn
riante woning in Axel. Zijn devies is
dan ook: leven en laten leven. Zijn
passie voor judo brengt overigens
wel met zich mee dat hij het meren-
deel van de vrije tijd op pad is.
Vrouw en kinderen drie meisjes
en een Jongen /Jen hem weinig
buiten de vakantietijd.
Voor de judosport moeten dus of
fertjes gebracht worden en daar
komt Diny de Moor spontaan voor
uit. „We hebben gelukkig nu iets om
naar uit te kijken: de kerstvakantie.
Voor de kinderen is het ook een
enorm fees: als hij weer thuis is Ze
vechten om naast hem aan tafel te
zitten. Dan denk fk wel eens waar
heb ik dat aan verdiend. Maar zon
der flauwekul: het is natuur!: ik
hartstikke leuk." Het worden, dat
staat nu reeds vast. plezierige feest
dagen voor het gezin De Moor. „Ik
vind het altijd weer geweldig fijn
om thuis te zijn. Wat spelen met die
kleine mannen en zo. Misschien
komt het omdat ik zo weinig thuis
ben. Je hebt dan zo veel te vertel
len."
Het is erg gezellig in huize De
Moor. Het haardvuur brandt en op
de achtergrond klinkt een muziekje.
De Moor zit-heerlijk onderuit gezakt
in een luie stoel. Een toonbeeld van
rust, zo cp het eerste gezicht. Tij
dens de judotrainingen een geheel
ander beeld: uiterst geconcentreerd,
fel en tot op zekere hoogte veelei
send.
Waarom judo? Staf de Moor; .Ja
waarom precies judo. Ik ben er
inderdaad gek van. Het is een indivi
duele sport. Als je iels doet, doe je
het zelf. Ik werk graag samen maar
op een bepaald moment wil ik toch
graag iets alleen doen. Als .ie ie
mand op de grond legt heb je het
zelf gedaan. Judo is bovendien een
erg veelzijdige sport. Het vraagt erg
veel van het spierenstelsel. Ik kan
niet buiten judo. Een echte judoka
komt altijd trainen. Het is inder
daad een passie." „Ik heb overigens
niets tegen teamsporten. In wezen
doe ik alle sporten Maar judo heef-,
nu eenmaal mijn hart gestolen. He:
heeft iets met het individuele te
maken. Heb ik altijd gehad trou
wens. Ik scharrelde maar wat aan.
Op mijn dertiende jaar reed ik op
de fiets naar de zesdaagse en de
week daarop naar Gent."
Op de levensschool te Hulst gaat
Staf de Moor geheel anders te werk
dan bij zijn judobezigheden. „Ik ga
traag om met mensen. Werkende
jongeren is een groep waarop de
mensen vaak aanmerkingen hebben
Zo in de trant van: dat is ook niets.
Die gaan op de vijftiende jaar a!
werken. Over het algemeen zijn het
echter hartstikke fijne jongens en
meiden. Je merkt ook dat iets voor
hen betekent. Ik werk altijd erg
relationeel. Met alles. Er moet eerst
een relatie, een band. zijn voordat ik
iets kan doen." .Jk heb bijvoorbeeld
nu een meisjesgroep en die meisjes
voelen niets voor sport. Waar ligt
dat aan? Moeten we niet naar ande
re vormen zoeken. Dat vraag ik me
wel eens af. Die meisjes komen zo
van de huishoudschool en ze zeggen
dat ze van sport doodziek worden.
Waardeloos. Ik verwijt de leerkrach
ten niets. Het gaat om systemen.
Met die groep heb ik nu gepraat
over maatschappelijke problemen.
Wat gebeurt er met je als je geld
gaat. verdienen. Ze denken vaal: dat.
ze, nu ze geld verdienen, er zijn. Het
is echter vaak een schijnvolwassen-
heid. Ik probeer ze nu in te laten
zien dat ze nog al wat laten liggen
lebben. Daar kunnen ze zelf wat
jan doen."
.Momenteel werken we met keuze-
lakketten. Marlou Hol is daarmee
jegonnen. Dat is erg goed bevallen.
Daar zijn de werkende jongeren
nee gebaat. Ze doen iets gemoti
veerd. Er zijn jongens bij die ju
doën bij het leven. Zonder dwang en
dan vind ik, dat je iets bereikt
hebt."
Als verzorger-coach van de nationale
judoploeg werkt hij op een wat
andere basis. Immers als het goed
is, zijn die jongens gemotiveerd. Sa
men met Wim Ruska heeft hij de
leiding in handen. Dat. betekent dat
hij nu al een jaar ieder weekeinde
in het trainingscentrum Papendal te
vinden is. In theorie is Wim Ruska
trainer en Staf ae Moor verzorger.
In de praktijk wallen beiden elkaar
aan. Staf de Moor: .Ja wat is je
AXEL Judoka Staf de Moor is in
Zeeuwsch-Vlaanaeren reeds lang een
bekende figuur als leider van de
judoschool Delta' met vestigingen in
Terneuzen, Clinge. Hulst. Axel en
Zaamslag. Hij is in het beet van de
derde dam. Samen met enkele hel
pers geeft hij op ai die afdelingen
les. Daarnaast is hij verzorger van
de Nederlandse Judoploeg. Hiermee
is hij vrijwel alle weekeinden kwijt.
Zijn hoofdberoep is vormingsleider
aan de Levensschool te Hulst. Hij is
getrouwd met een ex-verpleegster en
in het bezit van een ClOS-diploma.
Het gezin heeft vier kinderen. Hij
omschrijft zichzelf als een doe-fi
guur. „Ik moet bezig met iets zijn.
Het liefst werk ik met mensen.
Bezig zijn. Als ze me drie dagen
achter een burau zetten, aan was ik
na drie maanden weg. Ik wil mezelf
zijn en dat lukt me".
taak precies. Da: moeilijk om dat
precies af te bakenen. Ik help bij
blessures en probeer dan een jongen
re stimuleren die in de put zit. Meer
de psychologische kant van de zaak
dus. Maar ook hier geldt: je moet
het samen doen. Jongens, trainers,
begeleiders en bestuur."
„In de beginperiode zijn er nogal
problemen geweest. We hebben een
meerjarenplan opgesteld zodat we
getalenteerde jongens zouden kun
nen bereiken. We hebben naar het
Europees en wereldkampioenschap
jongens meegenomen die daar wel
licht qua capaciteiten nog nie: aan
:oe waren. Da: heeft bij de andere
jongens, die zich al zeker waanden
/an een plaats in de ploeg, kwaad
bloed geze' We hadden echter van
te voren gezegd dat de mogelijkheid
aanwezig was dat jongens die niet
hard genoeg zouden trainen niet
mee zouden gaan. Dat is gebeurd.
De zaak is nu uitgepraat. Er zijn
geen moeilijkheden meer."
Door de judosport. heeft hij heel
wat van de wereld gezien. Hij Is
onder meer met Anton Geesink naar
Japan geweest om daar ervaringen
op te doen. Geesink heeft zich in
middels uit de judosport terugge
trokken en verdient nu zijn geld
dooT op krachtige wijze zijn tegen
standers tegen het canvas te gooien.
Staf de Moor: .Dat is gewoon catch.
Ze verlakken de zaak waar ;e bij
staat. Heeft niets met sport te ma
ken. De mensen trappen er echter in
en de jongens verdienen er veel geld
mee. Mag je ze dat kwalijk nemer.
Ik weet het niet. Het zou mij nie:
liggen. Anton is nu eenmaal erg op
geld gebrand. In de judo ziet hij het
niet meer zitten. Ze willen, vind hij,
niet naar hem luisteren. In het be
stuur zitten volgens hem alleen
maar gefrusteerde mensen. Dat is
natuurlijk niet waar. Die menven
proberen het ook zo goed mogek.u:
te doen".
Zijn vrouw kan helemaal geen
waardering opbrengen voor de wijze
waarop Geesink zijn brood verdient.
.-Dat worstelen. Nee, daar moet
niets van hebben. Niets voor
mij."
Judo. Het neemt, een overheersend i-
rol in in he' leven van het gezin De
Moor. Vrijwel dagelijks loopt ieder
een in en uit in de Van Miüdelhove-
straat te Axel. Als het enigszins kan
is iedereen welkom. Hij zwaar, zijn
vrouw; lof toe. „Bij haar kan alles.
Ik heb het alleen we! eens jarnmer
gevonden da: er voornamelijk ken
nissen van mijn kan: komen. Door
he: werk. Veel judoërs enz. Daar
komt nu verandering in. Ze :s nu
ook actief in het verenigingsleven.
Dan komen er ook mensen van haar
kant. Dat vind ik fcjn. Moet je
stimuleren vind ik. Je moet elk-
aar tot. op zekere hoogte vrij kun
nen laten. Daar raak ik steeds meer
van overtuigd. Het is een kwestie
van groeien. De laatste tijd gaat het
toch erg goed hé Diny."
Ze zijn tevreden en daar komen ze
graag voor ui:. „Ik ben altijd weer
blij als ik in Zeeuwsch-Vlaanderen
kom. Ik heb nog eens een aanbie
ding gehad om sportleraar aan de
politieschool te worden. Een goede
baan. Ze kwamen het zelf vragen
dus ik had alleen maar ja te zeggen.
Ik heb he: met gedaan, vooral ook
omdat we pas het huis hadden ge
kocht. Maar els cat niet het geval
was geweest had die baan waar
schijnlijk ook niet aangenomen. Ik
heb er geen moment spijt van ge
had. He: werk aan de levensschool
bes-alt me en we wonen hier gewel
dig. Een fijne woning plezierig werk
en ruimte waar de kinderen kunnen
spelen. Wat wil je nog meer?"
OOSTBURG Na een spannende
en sportieve wedstrijd hebben Mc-
Fiehuiqua en Velocitas elkaar geen
duimbreed toegegeven. Op het elek
tronische scorebord van de Oostburg-
se sporthal prijkte na twee keer
twintig minuten zal voetbal in de
sporthal De Veerhoek' te Oostburg
een 3-3 stand. Een stand die de
krachtsverhouding tussen de twee
teams goed weergaf. Door deze uit
slag overigens staat de ploeg van
McFiehuiqua er nog steeds best voor
in ae competitie. Tot nog toe moes
ten ae sporthalmannen geen enkel
punt afstaan.
In de B-poule zorgde OBV voor een
verrassende uitslag. De biljarters ver
sloegen de ploeg van Hof ter Mude
met niet mis te verstane 5-2 cijfers.
Een verdiende uitslag voor de bil
jarters. die kennelijk de queue eens
goed in het krijt gezet hadden. Ok-
topus won met alleszeggende 7-1 c;j
fers van het tegenvallende van Ha!
en Kareis, terwijl Blijf Fit ae zesde
achtereenvolgende nederlaag moest
incasseren. Triomfator werd de goed
draaiende poleg van WIK die de
score 12-2 op het bord liet aanteke
nen.
Standen poule A: McFiehuioua 6 11.
Velocitas 7 10. Oktopus 7 9. Ver-
i 6 S. Jansen sport 7 7, Admi
nistratief Personeel 7 6. Van Ha!
en Kareis 3 4. Leraren 6 3, Amro 6 2.
Poule 3: WIK 7 13. Peugeot 7 li.
Hof ter Mude 7 10. OBV 7 8. Alheo
7 6. Winkeliers 6 5, Verauyn II 6 4,
Riemens 6 3, Blijf Fit 6 0.
BASKETBAL
In de basketbalcompeiitie wonnen de
dames van Christelijke Mavo met 14
8 van de tegenstanders Operatie. De
dames van Eloy I wonnen, zoals ver
wacht. met ruim verschil van Eloy
II. Aan he: eir.d van ce wedstrijd
stond een 66-3 score op het bord.
KWL I het er geen twijfel over be
staan sterker te zijn dan de Soos da
mes. Met 76-10 wonnen de rijkssch---
lengemeenschappers van de Soos B:i
de heren was het team van KWL I
eveneens succesvol. Met 30-19 werd
de ploeg van de lagere technische
school verslagen. De leraren gaven
x»k op de vrije zaterdag hun lesje.
Eloy was het slachtoffer van deze
ijver: met 48-26 wonnen de docenten
/an de Eloyers. Christelijke Mavo en
Globetrotters hadden aan een hele
wedstrijd niet genoeg om uit te ma
ken wie ae sterkste was: het einde
twam bij 31-31. Reden voor de orga-
lisatie om te zijner tijd nog vijf
-ninuutjes aan deze wedstrijd te bre:-
jn om alsnog een beslissing te kr:>-
?en.
Een stroom briefkaarten, zoals in
tijden niet meer is voorgekomen,
overspoelde afgelopen dagen ons re-
nactiebureau. En eigenlijk is dat
niet zo vreemd, als men bedenkt dat
honderden mensen dagelijks langs
ons zoekplaat je komen. Talloze pa
tiënten van het St-Antoniuszieken-
huis te Oosrburg schenen er van uit
hun kamer op te kunnen kijken.
De waardebon van een tientje gaat
deze week naar een vrouw, die of
nog in het Oostburgse ziekenhuis
ligt of intussen als gelukkige moe
der er uit gekomen is. Mevrouw L.
L. E. van den Oever-d'Hoore. Hoog
straat 39 te Sluis, schrijft het vol
gende als oplossing. „Heden zater
dag' 15 december 1973 zie ik uw
lotopuzzel nummer 119 in de krant,
Voor mij geen probleem. Vandaag is
het de honderdste dag dat ik opge
nomen ben in het gebouw dat nog
gedeeltelijk op de foto zichtbaar is.
Mijn' kamer is niet te zien, doch ik
ienkt me bij het vraagteken, rechts
boven. Mogelijk wordt deze vraag
londerdag aanstaande (was giste
ren) beantwoord: zoon of dochter.
'Jw puzzel betreft echter de versie
ring in de rode ballustrade voor het
5t-Antoniusziekenhuis te Oostburg",
'roficiaat, mevrouw Van den Oever.
Het blijkt uit de vele, vaak lange
iplossingen dat men over het alge
neen erg veel plezier in de fotopuz
zel heeft. Dokter J. W. Beek te
Zuiózande schrijft bijvoorbeeld: „Ik
amuseer me altijd geweldig met uw
fotopuzzels, hoewel ik de meeste
ervan niet kan thuisbrengen". Rest
verder nog te vertellen, dat het sier
lijke werk vervaardigd is door de
Middelburgse kunstenaar Nico van
den Boezem. En nu dan de volgende
fotopuzzej, nummer 120. Niet zo'n
moeilijke dachten we. niet voor
Oost- en niet voor West-Zeeuws-Vla
mingen. Stuur uw antwoord weer
op een kaartje aan de PZC-redactie,
Nieuwstraat 22 Terneuzen. Zet in de
linkerbovenhoek: fotopuzzel Kunt u
Zeeuwsch-Vlaanderen?' Succes.
