SPAANSE FURIE OCANA BARST LOS:
FAVORIETEN OP TIENTALLEN MIN.
OCANA: MOOIER ZEGE NOOIT
GEHAD, ZWAARDER 00K NIET
ALS HONDEN GESLAGEN FAVORIETEN ERKENNEN: TOUR IS BESLIST
PUSTJENS EN TABAK
leden niet voor niets
Dagboek
Tour
Aanstichter Fuente van
meedogenloos geweld:
morgen weer proberen
Lekke band
WILLEKEUR BIJ
DISKWALIFICATIE
Wending
Toch gepakt
LOTTO EN TOTO
ONDERZOEK
NAAR GENÈVE
JULI l«i DINSDAG 10 JULI 1973
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
LES ORRES Wat konden de als honden geslagen favorie
ten van de Tour anders doen dan Luis Ocana prijzen? Ze de
den het, een voor een, en ze erkenden zonder uitzondering
want ook daar was geen ontvluchten aan dat de Tour
de France beslist is.
Luis Ocana, die hen tussen Meribel en Les Orres op een be
schamende achterstand van 7 minuten (Thevenet) en meer
fietste (ruim 20 minuten voor Zoetemelk, Van Impe, Pouli-
dor), gaat de ronde winnen. Hij heeft een voorsprong in het
algemeen klassement van ruim 9 minuten op José Manuel
Fuente de man die de verwoesting op gang bracht 10
minuten op Thevenet en meer dan 23 minuten op Zoetemelk,
Van Impe en Poulidor.
Maar Luis Ocana zelf wenste nog geen hosanna te roepen.
„In Parijs pas", zuchtte hij, „is het beslist". En zijn ploeglei
der, Maurice de Muer: „Met Luis weet je het nooit eerder dan
wanneer hij de eindstreep gepasseerd is. Maar het moet al
gek gaan, wil hij dit nog verliezen".
Terwijl de onwaarschijnlijk hard achteruitgezette Tour-favo
rieten beredeneerden wat er nu nog aan kruimels weg te ha
len was (Zoetemelk: „Misschien een ritje winnen". Van Im
pe: „Wie weet kan ik nog naar de bergprijs dingen") straalde
Jose Manuel Fuente een zelfverzekerdheid uit die niet te rem
men was. „Morgen probeer ik het weer", kraaide de kleine
Spanjaard vrolijk, „wie weet of hij het dan houdt".
J José Manuel Fuente, hij was ae
aanstichter van alle kwaad geweest.
Zijn ontembare vechtlust en onbere
kenbaar temperament kostten Joop
Zoetemelk, Lucien van Impe. Bernard
Thevenet en Raymond Poulidor hun
kans. In de beklimming van de Col du
Tëlégraphe ('na 75 van de 237 kilome
ters al) liet hij zijn zinnen zó de vrije
loop dat het achter hem ging kreunen
'en kraken. „Ja", grijnsde de frêle
i Spanjaard, „dat was nog eens van tac,
tac, tac, hè".
De regelmaat waarmee Fuente aan.
zette voor een krachtsexplosie leek
geen eind te kunnen krijgen, en de
sterksten van het peloton jakkerden
er hijgend achter aan. Luis Ocana
.steeds als eerste, maar hij reageerde
nooit direct. „Ik dacht", vertelde Oca
na later, „als ik het met een sprong
doe, rijdt hij mij kapot. Daarom ben
ik steeds langzaam teruggeko-
incia-
geeft
er de
Toen José Manuel Fuente met dat
alles vernietigende spel begon, konden
m eerste instantie alleen Ocana en
Thevenet hem houden. Joop Zoete
melk sukkelde wat achteruit door een
lekke band en spande zich daarna zó
in voor een achtervolging, dat hij
uiteindelijk bezweek. Hij was te on
verstandig met zijn krachten omge
sprongen. „Ik heb me geforceerd om
terug bij Ocana te komen", wist hij
aan het slot van een alles ontgooche
lende race.
Zwaar op kop van de achteruitge
zette favorieten werkend, was Joop
Zoetemelk er nog wel in geslaagd bij
de leiders te komen (in zijn wiel
profiteerden Van Impe en Poulidor
LES ORRES De organsatoren heb
ben 12 renner gediskwalificeerd omdat
rij betrapt werden bij het zich vast
houden aan volgauto's.
Onder hen bevond zich de Belg Eddy
Verstraeten die de derde etappe heeft
gewonnen.
De gediskwalificeerde renners zijn:
de Fransen Gilbert Bellone, Joel Mil
lard en. Joseph Carletti, de Belgen An
dre Doyen, Opdebeeck, Willy Planck-
aerten Verstraeten, de Nederlanders
Mathijs de Koning, Ben Janbroers en
Jo Vranken en de Spanjaarden Gon-
zalo Aja en Juan Zurano.
De onheilstijding sloeg in als een
nT' *!Joe&Ieider Ton Vissers van Ca
nada Dry (nu nog maar met zes
renners in de wedstrijd): „Dit is met
ge.oven. Alle commissarissen heb-
oen gezien dat renners stayerden. Het
warener wel 50, waarom dan juist
n„le Jr er uitsepikt. Dat vind ik
onrechtvaardig".
De gedupeerde ploegleiders spraken
langdurig schande van wat. de Tour-
oazen ze aandeden, waarbij hun voor
naamste grief de willekeur was.
••pant klaagden ze, „er is geen enke-
1, rt"ne,r van BIC- GAN of Peugeot
die renners hebben even haid
oe wagens gehangen als de on-
Wim Kclleners, van Canada Dry:
""it is een compleet raadsel. Ik durf
info i Ddkcnnen dat ik me ook heb
«jen trekken door een auto. Waarom
ii ik er dan niet bij?" Ton Vissers:
««o Je nou, dat is het belachelij-
De Nederlandse renners die gis-
reren hun koffers moesten pakken,
-oneen amper woorden vinden voor
n® teleurstelling. Matthijs de Ko-
v?3;, »pil is een verschrikkelijke
«ap Ben Janbroers: „Als het zó
Ze' t? lk lnderdaad net, zo lief naar
jus En Jo Vrancken sloop stilletjes
nit„ n Ton Vissers het slechte
nieuws overbracht
|pirtlen nog ,llebden de assistent-ploeg-
w i Js 4ie nauw betrokken waren
.ifaffaire geprobeerd tot ec-n
ninoX k°men. maar de ervaren
Ploegleider Raphael Gemimani heeft
oaarvan weerhouden. „Het heeft
Va™ 211 zei hij. „op deze beslissing
Romen ze niet terug. Daar ken ik de
°ur goed genoeg voor".
De Tour de France kreeg daar.
tegen de Galibier, zijn beslissende
wending dank zij José-Manuel Fuente.
de als een orkaan wervelende. Hij
reed de favorieten in de vernieling,
behalve Luis Ocana, die overigens het
werk zo schitterend ging afmaken dat
zijn succes geen enkele weerslag on
dervond van wat Fuente ervóór
deed-
„Het was helemaal mijn bedoeling
niet om vandaag wat te ondernemen",
zei Luis Ocana. „Daarom liet ik Fuen
te maar gaan". Volledig op hol gesla
gen treinde zijn landgenoot zonder
een moment te verslappen tegen de
Galibier op. Daarna geloofde hij het
wel. Vanaf de afdaling liet hij het
werk over aan Ocana, die daar zeer
ontstemd over was.
In zijn eentje moest hij het tempo
hoog houden en dat leidde aan de
voet van de Izoard tot een voor
sprong van 2.25 op Thevenet en van
8.30 op het groepje, waarin Zoete
melk, Van Impe en Poulidor met een
verloren strijd bezig waren. Alles wat
hij te bieden had, legde Luis Ocana in
een lange vlucht, die zo imponeerde,
dat aan de finish de vakantie vierende
manager van Eddy Merckx, Giorgio
Albani, uitriep: „Vandaag spreken we
niet over de afwezigheid van Merckx.
maar begroeten we de formidabele
prestatie van Ocana".
De gele-truidrager mocht het feest
van zijn glorie alleen vieren, omdat
José-Manuel Fuente 35 km voor de
finish een lekke band kreeg. .Maar",
zei Luis Ocana, „anders bad ik hem in
de finale toch wel gepakt, want ik
vond dat hij niet meer fris zat".
Bijna één minuut na hem was José-
Manuel binnengekomen. Teleurgesteld
over het tegen Ocana verloren duel.
maar tevreden over wat hij bereikte:
de genadegeslag voor de Tour. Ont
daan van alle franje het werk van
José-Manuel Fuente en later van de in
supervorm stekende Ocana drup
pelden de kansloos gemaakte vedetten
Les Orres binnen. Ze waren simpel
weg te kort geschoten in kracht.
PETER HEERKENS.
DEN HAAG De cijfers van de
Westduitse lotto van dit weekeinde
zijn: 1 4 6 23 24 43. Zusatzzahl 17.
Olympia-Gewinnzahl: 2346. De cijfers
van de Duitse toto zijn: 2 2 2 2 0 2 1
111 l.Auswahlwette (6 uit 39): 518
20 23 30 35. Zusatzspiel 21.
9-7-1973
8'RIT V
MERIBEL-
UMIUK
j^Zdelein
237,5 km
<£e A
LES ORRES
9'RIT
234,5 km
Gele truidrager Luis Ocana leidt hier een groepje renners bij het beklimmen
van de Galibier-pas. gevolgd door Jose Fuentezijn Spaanse landgenoot, de t nr\ iTAAn
Fransman Bernahrd Thevenet en de Nederlander Joop Zoetemelk. f_ll|[yl/\l{lj y I II Ik
dankbaar van die inspanning), maar
toen Fuente tekeer bleef gaan en mei
moe werd van zijn acties om anderen
pijn te doen, bezweek hij, mét ieder
een.
Dat was op 5 km onder de top van
de Galibier. waar José-Manuel Fuente
(„ik had er vandaag zin in") zijn
imponerende roffel van demarrages
afbrak met een explosie van pure
macht. De almaar bijtende concurren
ten die zich achter hem hadden ge
schaard (Ocana, Van Impe, Poulidor.
Thevenet, Ovion, Pedro Torres en Lo
pez Carill) en bij voortduring gelost
werden, waarna zij tot op de bodem
moesten gaan om de achterstand
goed te maken, begaven het daar
definitief. Op Luis Ocana en voor
even maar Bernard Thevenet
na.
De driftig stampende Josë-Manuci
Fuente bleek ten slotte alleen voor
Luis Ocana houdbaar en de twee
Spanjaarden gingen als een onstuit
baar duo over de Galibier en tegen de
Izoard op. Bernard Thevenet, de voor-
beeldigste van alle vechters, lag op de
top van de Galibier al 1.10 achter en
Joop Zoetemelk, die een paar kilome
ters daarvoor nog maar 30 sec. ver
lies telde, arriveerde er 3.45 later. Hij
smakte terug in een groepje met de
ontluisterde Lucien van Impe („ik
was ziek, last van darmkrampen") en
Raymond Poulidor („het ging niet
beter").
LES ORRES De Tour de France
voor de achtste etappe. „De pi.in
mijn knie is er nog steeds", zei hij.
„en dat is met dit regenachtige weer
helemaal geen doen".
Guimard ging per vliegtuig naar
Genève om zich opnieuw onder behan
deling te stellen van de specialist die
hij op de rustdag in Divonne be
zocht.
9E ETAPPE
Van het begin tol liet einde zitten
er bergen in hel parkoers van de 9e
etappe. Na 16 kilometer de Cayolle (9
kilometer klim), na 58 kilometer de
Valberg (14 km), na J1G kilometer de
St.-Martin (7 km), na 148 km de
Turini (eerste categorie. 12 km lang)
en op liet laatst wat bergjes van de
3c categorie. De laatste 14 kilometer
zijn berg-af. De finish ligt op de baan
van het plaatselijke stadion, waar na
aankomst (310 meter) nog een ronde
van 640 meter gereden moet wor
den.
LES ORRES: Druipend van het zweel en uitgeput ha de genadeloze rit van
Meribel les Allues door de Franse Alpen naar Les Orres: gele truirijder Luis
Ocana heejt de etappe gewonnen.
(Van onze sportredactie)
LES ORRES Uiteindelijk bleken
Mathieu Pustjens cn Tino Tabak niet
voor niets geleden te hebben. Uitge
put. de ogen hol in de kassen, waren
ze over de smalle witte eindstreep in
Les Orres gegleden en de chronome
ters van de juryleden wezen een over
schrijding van de tijdslimiet aan.
Voor Pustjens 1-20 en .voor Tabak
2.17. Maar op deze onmenselijke fiets
dag wilde de Tourorganisatie niet
hard zijn. Ze mochten blijven en dat
was een verdiende beloning voor in
drukwekkend doorzettingsvermo
gen.
Meer aan 100 kilometer trapten ze.
verlamd door onmacht, als laatsten
over de inmiddels met toeristen over
stroomde Tourwegen. Toen Mathieu
Pustjens aankwam kon hij niet an
ders dan lang huilen. Wild snikkend
zeeg hij neer in het busje dat de
ploeg ter beschikking staat voor het
vervoer. Een ontredderd man, die
geen woord meer over zijn lippen kon
krijgen dan: „Onmogelijk".
Zijn ploegleider Ton Vissers riep.
luid bijgevallen door de renners, dat
zo'n etappe eigenlijk niet zou mogen.
„Ik vind dit volkomen onverantwoord.
Een parcours dat voor de meesten zo
duidelijk te zwaar is, moeten ze niet
uitzetten. Dat is belachelijk", foeterde
de Canada Dry-Tourleider. Mathieu
Pustjens bleef dikke tranen over zijn
wangen produceren en wat verderop
verborg Tino Tabak het hoofd in
beide handen. „Daar heb je dan de
hele dag voor afgezien", sprak hij.
onwetend van de mildheid waarmee
de jury aan het werk was- „Ik kon
bijna niet van de pijn, alles deed me
zeer. Het is niet te begrijpen. Ik ben
doorgegaan om morgen weer (e kun
nen vertrekken. O, wat heb ik gele
den".
Met een vaart die dicht bij de 80
km lag. was hij door een lekke band
tegen het asfalt geslagen. Radio Tour
meldde dat bericht met de kantteke
ning: „Een ongelooflijk spectaculaire
val". Tino Tabak, de moedige, krabbel
de overeind en trapte door. Een lange
lijdensweg, aan het eind waarvan ze
hem vertelden dat hij ruim twee mi
nuten op de meer dan acht uur dal
hij op de fiets zat. te Iaat was.
„Begrijp je dat nou", kreunde Tabak,
die pas in zijn hotel hoorde van het
blijde nieuws dat de officials hun
bewondering voor zijn doorzetten
en dat van Pustjens beloonden met
het toepassen van clementie op de
Tourwct.
Van de Nederlanders was Theo van
der Leeuw de enige die begrijp kon
opbrengen voor wat de Tourdirectie
met het uitzetten van dit parcours de
renners had aangedaan. „Natuurlijk
heb ik pijn geleden", zei hij, „maar
dat weet je van tevoren als je aan dit
beroep begint. We zitten in de Tour
en we moeten alles meemaken. Dit is
niet te gek. Bij de profs is niets te
gek".
LES ORRES Luis Ocana
heeft zijn rust gevonden. In een
duivelse jacht over bergpassen
die zó zwaar waren, dat al zijn
concurrenten een moeizame
tocht tegen de bulten maakten
om ten slotte gehoond te wor
den door het publiek, bereikte
zijn nervositeit een punt van
kalmte. Voor Luis Ocana zich
dat goed realiseerde, waren er
minuten nodig, want hij lag met
gesloten ogen lange tijd tegen de
bonkige schouders van zijn ver
zorgers, die hem met eau de
cologne en spuitwater bij moest
brengen.
van een van de meest historische
Tour-etappes, die wat hem betreft ver
gelijkingen opriep met twee jaar gele
den toen hij op de Orcières Merlette
een opzienbarende slag toebracht aan
Eddy Merckx, bleek hij zijn emoties
de baas. „Eindelijk", sprak hij tevre
den, „voel ik me op m'n gemak.
Natuurlijk zal ik gespannen blijven op
elke aanval en ik realiseer me dat de
koers pas in Parijs gedaan is, maar
er kan me weinig meer gebeuren. Ik
weet nu wie ik in de gaten moet
houden".
Dat is in de eerste plaats José-
Manuel Fuente, zijn landgenoot, met
wie hij de eer van de dag deelde en
op wie hij des duivels was. „Vanaf de
Galibier", ratelde Ocana vol minach
ting'. „deed hij totaal geen werk".
Ocana's ploegleider De Muer: „Fuente
was de slechtste vluchtmakker die
Luis kon treffen".
Van die kritiek kennis nemend brak
er een brede glimlach door op het
smalle gezicht van José-Manuel Fuen
te. „Dat was nu precies wat ik wilde",
zei hij. „In de etappe naar Meribel.
toen Thevenet won. heeft Ocana me
dwars gezeten. Dal kon ik aan alles
merken. Hij had maar één doel: dat
ik niet zou winnen. Daar heb ik me
vreselijk boos over gemaakt en ik heb
nu wraak genomen".
Op zijn beurt was Luis Ocana voor
de start in woede ontstoken over
Fuente, omdat die via de Franse bla
den gemeld had dat hij hem in de
heuse berger, met gemak op een
kwartier zou fietsen. „Laat; het hem
officieel op papier zetten", schreeuw
de Ocana in Meribel geïrriteerd, „ik
za! het tekenen en boven op de Gali
bier op hem wachten om hei tot een
toeter te vouwen en op zijn spitse
neus te steken". Verweer van Fuente:
,Dat heb ik helemaal niet gezegd, Dat
ik eraan dacht is wat anders, maar
verteld heb ik het zeker niet- Mijn
woorden zijn verkeerd begrepen. Ik
heb gezegd: in de zware bergen zullen
ze de echte Fuente tegenkomen en
dan kan men zien tot wat Ocana in
staat is".
Na die helse 8e etappe revancheer
de Ocana zich met de opmerking:
„Fuente viel me tegen", waarop de
gangmaker van de go beslissende rit
weer hits uitviel met: „Als ik geen
lekke band had gekregen, zou Ocana
me nog niet kwijt zijn geweest. Toen
ik van fiets verwisselen moest, kon
Ocana vrij z'n gang gaan". En dat
ontkende de gele-truidrager niet. „Ik
had geen plan om Fuente te lossen.
Tja. toen hij platreed. was het niet zo
moeilijk meer
Innig gelukkig sprak Luis Ocana
over ae mooiste overwinning uit zijn
hele carrière. „Mooier heb ik ze niet
gehad", zei hij, „maar zwaarder ook
nie; Dit was de lastigste race uit
mijn hele leven. Maar het schenkt
voldoening. Dit succes had ik nooit
verwacht. Het verbaasde me dat al
die anderen zo achter bleven". Uit dat
feit putte Luis Ocana uiteindelijk de
moed genist te 2ijn. „Het heeft geen
zin", filosofeerde hij. „om te praten
over het verleden teen ik in de span
ning van de wedstrijd faalde. Die val
op de Col de Menté is geen maatstaf
om te veronderstellen dat me nii
weer iets zal gebeuren. Ik ben nu veel
rustiger".
(door IMcrre Huysken»)-
LES ORRES De mIiowiv».
Ier van Joop Zoetemelk. Jacques
Duchauvsoy. gingtoet gisteren al»
ren trein. Hij l>cleeft de Tour in
■Je rcclamekaravaan. waanan liU
adjuuil-chef maar hij beleeft
hem ook avonds In het reus
achtige nifidgebcurrn van de
Ronde. Jacques is een beminne
lijk man. Ontvankelijk voor iede
re Hollander, die hein onder
ogen komt. Want. redeneert hij.
liet zijn toch de Hollanders die
hem z.o'n Jongen al» Joop hebben
;eleverd. Joop op zijn beurt heeft
Iaequo' dochter f rancoive vero
verd. Via haar zal Joop hem in
augustus tot grootvader promo-
teren. hetgeen Jacques een sensa
tionele ervaring vindt, vooral als
rintobt erin mocht slagen een
zoon ter wen ld t'- brengen.
Dan is de cirkel toch rond,
meent Jacques. Dan hebben uit
eindelijk de Holalnders hem een
om Hollands wordenopgevoed,
ronder dat nochtans de Franse
hem voorbij zullen gaan- De ogen
/.uilen blauw zijn als die van
Joop blauw als de hemel bo
ven RIJpwetering. Het karakter
zal duidelijk van Joop stammen.
ofeert Jacques, terwijl Fran-
coisc er een snuifje temperament
aan zal toevoegen. En zo is het
toch inooi? Zo is toch alles ver
wezenlijkt wat opa Jacques zich
kan wensen. Dus néémt hij cr
nog eentje: een goede fles wijn.
•waaruit hij zijn Hollandse vrien
den inschenkt met een bekwaam
Maar gister was Jacques be
droefd. Hij treurt, geheel tegen
zijn gewoonte m. boven een fles
je mineraalwater. Had hij niet
het grootvaderschap in het voor
uitzicht, dan zou hij in staat zijn
spoorslags terug te reizen naar
zijn woonplaats Germagriy-l'Eve-
que, in het departement Seine et
Marne. de karavaan de karavaan
laten en in zijn drukkerij weer
gewoon aan het werk gaan. Het
liefst zou hij Joop maar meene
men. nu deze door die duivelse
Ocana op 20 minuten is gereden
tijdens een etappe, zoals er nog
nooit een in de Tour heeft ge
woed.
Als Joop geen antwoord heeft
geweten op wat die norse, nukki
ge Spanjaard hem gisteren op de
Izoard heeft geflikt, dan is er op
een bovenmenselijke wijze ge
koerst. Dan is er gekoerst, zoals
zelfs Merckx dat nooit gedaan
heeft. Dar. meet er een satan
zowel in Ocana als in Fuente zijn
,'evaren. want die twee droogden
elkaar af op een gruwelijke ma
nier en vooral ten koste van
Joop Zoetemelk. Jacques Du-
chaussoy kan het nog niet vatten.
Hij voelt zich tegenover zijn Hol
landse vrienden geweldig in zijn
hemd staan. Hij had hen name
lijk al uitgenodigd om na Joops
e:ndoverwinning in Parijs meteen
dezelfde avond te gast te zijn in
zijn huis te Germagny. Daar zou
hij ons witte en rode wijnen
schenken, de beste Franse kazen
laten aanrukken, de hele voor
raad paté de ia maison uit de
terrine laten snijden en een har-
monikaspeler huren voor zowel
de vtlse musette als het Oranje
boven.
Nu moet ik Jacques troosten.
De Ronde is nog niet gedaan, of
wel? En heeft Joop dan tóch niet
de moraal, die Jacques in zulke
vlammende kleuren heeft geschil
derd? Gaandeweg trekt schoonpa
pa bij. Het mineraalwater wordt
een glas wijn. En met de wijn
vloeit weer wat optimisme bij
bem binnen. Inderdaad, verdom
me. die Ronde is nog lang niet
gedaan. Die Ronde is net zo wis
pelturig, valt net zo van het ene
uiterste in het andere, als het
weer boven op de Galibier. En
die dekselse Spanjaard kwam
toch ook zo kapot, als een cou
reur maar kapot kan zijn, over
de meet?
Natuurlijk heeft Joop moraal.
Jacques za! hem daar op zijn
kamer eens eventjes van gaan
overtuigen. Hij zal eens door
Joops zwijgzaamheid beenboren
en fors graaien in de geestelijke
reserves die bepaald wel in het
souterrain van zijn inborst liggen
opgeslagen en nog onaangetast
zijn. Hij belooft Joop nog voor
de zon achter het station van Les
Orres is ondergegaan weer aan
het bruisen te brengen als een
flesje Perrier. Vanavond nog
komt hij mij de uitslag meede
len c-n hij is ervan overtuigd dat
Joop hem zal permitteren nog
maar weer eens een fles of wat
voor zijn Hollandse vrienden
open te kraken. En zo nokt Jac
ques af. Een boeiende man. Even
wispelturig als ae Ronde en het
weer op de Galibier. Misschien
gaat hij weer verder als een
trein!
Of Ocana inderdaad zo kapot
zit ais Jacques en ik me: ons
gezamenlijk Zoetemelk-complex
na amper beraad aannemen, ont-
tre.-:t zich in feite aan mijn waar
neming. De Spanjaard is opgebor
gen in zijn kamer en ongenaak
baar. Hij had zich al gebaad en
verschoond, toen Tino Tabak
een van zijn vele slachtoffers
schreeuwend van de pijn, half
verlamd door het onfortuin van
zijn val en met de laatste gram
men van zijn moraal over de
eindstreep wankelde. Ik reed ach
ter hem toen hij met 80 km-uur
in de afdaling tegen de weg
sloeg- Wat hij daarna heeft ge
presteera, is ae mooiste overwin
ning van zijn leven. Zij is terecht
beloond me: het pardon der wed-
firijacommissarissen, ofschoon
zij de voorpagina's niet halen
zal.
Rijd na zo'n val, met zoveel
verwondingen, met zoveel neiging
tot afstappen cn met niets min
der dan de Izoard nog in het
vooruitzicht, maar eens door! Ta
bak deed het. Rijd maar eens
door als het geduwd-wórden, nor
maliter een zegen voor een cou
reur die met een col worstelt,
zoveel pijn doet. en ais het goed
willende publiek dat maar niet
begrijpen wil. Rijd maar eens
door met het uitnfdigende grom
men van de bezemwagen achter
ie. in gezelschap van een renner
die eigenlijk ook wil afstappen
omdat doorrijden als je zo kapot
zit. toch eigenlijk geen sport
meer is. Of misschien wel? Is het
misschien de hoogste vorm tan
sport?
