Puik werk van
de gitaristen
Vechten voor een
open Oosterschelde?
Jeugd en muziek
Pijpleiding en
misleiding
Voor afsluiting
Oosterschelde
Openbaar vervoer
meer stimuleren
Wij zagen het
Zeeuwse Trekpaard
Onkruidbestrijding
in Krabbendijke
18
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
ZATERDAG 7 JUllti w
Regelmatig: duiken er in uw rubriek
'Lezers schrijven' verhandelingen op
die in min of meer bloemrijke taal
het voor en tegen van het afsluiten
van de Oosterschelde belichten. Zo
ook weer in uw uitgave van 28 juli,
waarin een zekere 'lieer' Baas kracht
termen als 'directe moordenaars van
mens en dier' niet schuwt als hij de
taak van liet waterschap belicht. Het
lijkt mij toe dat de heer Baas op zijn
manier van intermenselijk milieu, het
'milieu van de samenspraak' nodig
om tot een juist inzicht te komen
ernstig vervuilt en overleg afwijst
omdat hij zijn opvattingen de enig
juiste acht.
Van een geheel andere geest getuigt
het schrijven van de heer Meijaard.
Ook hij pleit voor een open Ooster
schelde en ik ben het wel met hem
eens wanneer hij veronderstelt, dat de
uitspraak 'Iedereen die vecht voor een
open Oosterschelde brengt mens en
dier onnodig in gevaar', het probleem
wat al te zwart-wit belicht. De heer
Meijaard echter citeert niet de uit
spraak van de dijkgraaf H. van Gor-
sel doch de kop van het verslag van
de vergadering van het waterschap.
De dijkgraaf zei; „Het is zonder twij
fel zo, dat ieder die vecht voor het
behoud van een open Oosterschelde,
mens en dier op onze eilanden veel
langer in gevar brengt dan nodig is"
en dat is zonder meer juist.
Omdat het ophogen van bestaande
dijken zeker niet kan geschieden zon
der verbreding van de dijkstoel en
bovendien het nadeel heeft dat moder
ne bouwmethoden niet tot hun recht
komen en in veel gevallen zelfs niet
zullen kunnen worden toegepast en
omdat de bestaande dijken nu een
maal een gezamenlijke lengte hebben
die enige malen de lengte van het nog
aan te leggen deel van de Oosterschel-
dedam bedraagt, duurt het ophogen
van de bestaande dijken zeker vee'
langer dan het voltooien van het del
taplan.
Daar een 'open' Westerschelde uit an
dere dan veiligheidsoverwegingen bit
tere noodzaak is, zou ik alle voorstan
ders van een 'open' Oosterschelde aan
willen raden eens te gaan kijken naar
de werken in Terneuzen en de gevo)
gen van het ophogen van de rivier
kant aldaar, voor 'de bewoners en het.
'landschap' als onderdeel van het mi
lieu. Vlissingen en omgeving zijn nog
in afwachting van de operatie dijkver
hoging en daar heerst geen onverdeel
de hoerastemming.
Ik ben het ook eens met de heer
Meijaard als hij stelt dat de februari-
ramp 1953 verschrikkelijke gevolgen
heeft gehad en Zeeland onverhoeds
heeft overvallen, maar dat een goed
waarschuwingssysteem een oplossing
brengt betwijfel ik. Ik ben er niet van
overtuigd dat alle winwoners van Zee
land staande op al dan niet verhoogde
dijken een dreigende natuurramp kun
nen afwenden of indien geëvacueerd
naar hoger gelegen delen van de pro
vincie het (wederom) ondergelopen
land zullen aanschouwen met de ver
zuchting: 'Maar Goddank is de Ooster
schelde nog open!'
Waarom zal men de laatste stormen
niet gebruiken als stokken (waarschu
wingen) om een hond (voor een mo
gelijke natuurramp) te slaan, Waarom
zou men oorlogsdreiging niet aanwen
den om nog eens te herinneren aan
de verschrikkingen van een oorlog,
waarom ervaring niet benutten om
een gedegen beleid uit te stipplen?
Ik neem aan dat de heer Meijaard
met. 'andere zeer belangrijke facetten'
doelt op het problem van het veran
deren van het bestaande 'deltamilieu'
in een 'zoetwater milieu'. Beiden zijn
-op hun eigen wijze zeer mooi, een
produkt van de natuur en waardevol.
Eveneens moet worden bedacht dat
het terugdringen van zeewater vanuit
de delta verzilting tegengaat en een
gunstig invloed heeft op de zoetwa
ter situatie van ons land.
Ik en velen met mij zijn ervan
overtuigd dat het afsluiten van de
Oosterschelde verreweg de meest aan
vaardbare oplossing is voor een oer
oud probleem namelijk het
voortbestaan van de mensheid in haar
strijd tegen de elementen.
Natuurrampen kunnen wij niet voor
komen, noch voorspellen. Wij kunnen
slechts de verwachte kwade gevolgen
van mogelijke onverhoeds optredende
rampen tot een minium beperken. Het
is een vaststaand feit dat een korte
dam door de Oosterschelde een beter
verdedigingswerk tegen de zee is dan
het verzwaren en ophogen van oude
en zeer oude zee- en rivierdijken. Het
is iiiet onwaarschijnlijk dat een vol
gende generatie zelfs met het vol
tooide deltaplan en zijn (nu nog)
moderne dijken voor eenzelfde pro
bleem komt te staan als wij in 1953.
als de omstandigheden nog ongunsti
ger worden. Dan zal verhoging van de
bestaande (deltaplan) dijken wel mo
gelijk blijken en hebben wij onze
taken en plichten naar behoren ver
vuld. Wij moeten van Zeeland geen
uiterwaard willen maken, nu eens
overspoeld dan weer droog.
Wat is erop tegen om de gezamenlijke
inspanning te richten op een zo goed
mogelijk 'zout' milieu in het (overge
bleven) Westerscheldegebied en een
zo snel mogelijk bevorderen van een
prachtig 'binnenmeer' milieu rond de
Oosterschelde?
K. Glas,
Middelburg.
Naar aanleiding van wat de heer
Weber uit Kortgene in de courant
van 30 juni hieromtrent schreef, wil
ik gaarne het volgende opmerken.
Wat hij schreef aangaande de afslui
ting van de Oosterschelde daar zou ik
weinig aan toe willen voegen. Wan
neer het bij wijze van spreken al in
1954 gebeurd had kunnen zijn, dat
er dan wel geen verzet over zou gere
zen zijn. Doch wat de heer Weber aan
zijn artikel nog toe voegt, acht ik
heneden het gezonde peil van een
partij die zich beleidkrachtig noemt.
Ik voor hij acht de rubriek 'lezers
schrijven' als een rubriek, waar men
verschillende meningen over levensop
vattingen als lezer van de PZC kan
omschrijven doch niet om er een poli
tieke propagandarubriek van te ma
ken. Dan geven we blijk, dat het met
onze politieke beginselen, maar op
een zeer laag pitje staat. Gesteld dat
iedere schrijver in voornoemde ru
briek die lid is van een politieke
partij, al dergelijke zaken of wel
iedere gelegenheid te baat nam om
van deze rubriek een politieke propa-
gandakapstok te maken, zeker wel erg
voordelig in plaats van door middel
van een advertentie. Of meent de heer
Weber, dat DS 70 maar alleen als
tegenstander van een open Ooster
schelde is? Die indruk laat het wel
enigszins na, doch dan zou ik zeggen,
dan vergist u zich toch wel.
C. Kleinepier
Wolf aartsdijk
In de rubriek hoort, ziet, schrijft heb
ik met veel bewondering de reportage
van 'De dominee fietst weer' gelezen.
Ook ik ben het met ds. Bakker eens
dat er naast een paar voordelen van de
auto, talloze nadelen tegenover staan.
Ten behoeve van die heilige koe moe
ten we Nederland ook niet onder het
asfalt leggen.
Wel zal men het openbaar vervoer
meer moeten stimuleren, zodat je ook
's morgens vroeg met openbaar ver
voer op je werk kunt komen.
Als we zover komen, dan lever ik de
mijne ook in.
Adrie de Kooning,
's-Gravenpolderseweg 14
Goes.
Zaterdag 23 juni j.l. stond het paard
op de ZLM-tentoonstelling te Kamper
land centraal. Hét grote schouwspel
voor mij als leek, was wel de tot 16-
span geformeerde Zeeuwse trekpaar
den. Het paard wordt ook wél het
'edele ros' genoemd en wie zaterdag
die 16 prachtige paarden zag draven,
weet dat het woord 'edel' het juiste
woord is om een goed ontwikkeld
paard aan te duiden. Ook wij keurden
voor onszelf deze paarden. Van hoofd
via schoft, rug, lenden tot kruis en
bil. Van knie langs hak en pijp tot
kroon en hoef.
En het was bij het ene paard nog
mooier dan bij het andere, maar... al
deze edele dieren waren door de
mens beroofd van wat ze naar de
natuur moeten bezitten, namelijk de
staart. „Waarom" vroegen wij „deed
men dat en wordt nu nog het veulen
gecoupeerd terwijl dit in Nederland
verboden is"?
Een antwoord was: „het maakt het
dier mooier, de bil komt beter uit"
enz. enz. Maar wie maakt dat uit?
Dus omdat de baas meent dat het
mooi is, moet het dier missen wat de
natuur hem/haar bij de geboorte mee
gaf?
Lezers laat me niet lachen. Nee, een
verdere toelichting maakte me duide
lijk dat een paard zonder staart (ja
hoe is 't mogelijk) bij een keuring
eerder in de prijzen valt dan een dier
dat het voorrecht heeft de staart te
mogen behouden. En een bekroond
paard heeft meer waarde, brengt
meer geld op. Dus gaat het niet om
het 'mooi' zijn, het gaat om de waar
de, om geld. Om geld moet een paard
lijden, moet het missen wat het be
hoort te be 'tten. Geld stinkt niet.
Ook niet bij dierenleed.
G. Blij dorp.
Goes.
In deze vakantieperiode raad ik een
ieder aan eens te gaan kijken in de
Zak van Zuid-Beveland, nu nog bij 's-
Heeremhoek, Ovezande, Driewegen, la
ter in meer oostelijke richting. Dit
kan een zeer onthulilenüe belevenis
zijn, onthullend in die zin, dat merj
dan met eigen ogen kan zien wat het
betekent als er een Total-pijpleidin g
wordt gelegd. Nee, nog geen leiding
straat, maar de pijn bij het zien van
dit moderne landschappelijk vandalis
me is er niet minder om. Wat is er
dan wel te zien? De somming schiet
te kort om de gevoelens van afkeer
en walging van zo'n industrie-'beleid'
weer te geven: in een monsterlijk
spoor ziet men veelbelovende aardap
pel- en bietenpercelen vernield, nog-
niet-gerijpt koren gemaaid, weiden
omgewoeld, bomenrijen die de dijken
kronen geschonden, delen van boom
gaarden weggevaagd.
Wie zijn wij toch dat wij toestaan dat
dit gebeurt? Zijn wij dan toch als de
Hollandse zeevaarders uit de gouden
eeuw van wie gezegd werd dat ze om
geld te verdienen tot in de poorten
der hel voeren? Wij hebben toch de
rentmeesterschap over deze aarde ge
kregen om diezelfde aarde te gebrui
ken en niet te misbruiken?
Helaas hebben we vertrouwd op de
bewindvoerders die beweren dat het
aanleggen van een pij-leiding geen noe
menswaardige schade aanricht. Bij
het rondkijken in onze streek kan
men nu aanschouwen aan welke mis
leiding deze bewindslieden zieh schul
dig maken.
Naast meerdere anderen even
schuldigen bevinden zich daarbij
twee lieden die in de rechtstreekse
televisie-uitzending uit Nieuwdorp vo
rige week zich opnieuw opwierpen als
verdedigers van een tot verderf voe
rend beleid. Gedeputeerde van Zee
land, de heer Kaland, en wethouder
van Borsele, de heer Jansen, hadden
die twijfelachtige eer. Toevalligerwijs
beiden uit Christel jjk-histoi'ische kring
(christelijk betekent toch: geënt op
Christus' bedoelingen?) Dat toch hun
ogen geopend mogen worden! Tot slot
wil ik de lezer nogmaals aansporen
om te gaan zien welke verwoestingen
pijpleiding en misleiding kunnen aan
richten.
J. Geldof,
Driewegen.
(ADVERTENTIE)
MAAK ER VOOR U ZELF EENS EEN MOSSELFEEST VAN.
ZE ZIJN ER WEER
VISSPECIALITEITENRESTAURANT DE SCHELDE
COLIJNSPLAAT - Telefoon 01199-225.
In een reeks van jaren Iieeft Jeugd en
Mnziek een aantal programma's ge
bracht die om hun niveau en samen
stelling uniek mogen heten in Neder
land. Dat alle activiteiten niet door
iedereen in dank worden afgenomen
kan nauwelijks verbazen omdat het
begrip cultuur voor iedereen een an
dere waarde heeft. Om desondanks
een ieder aan zijn trekken te laten
komen, is tolerantie geboden en ge
voel voor objectiviteit.
Reeds jaren lang wordt het histori
sche uiterlijk van de stad Middelburg
beklad door een knalgele parkeer-
streep en door. een zgn blauwe zone.
Om nog maar, te zwijgen van de
wansmakelijke - verkeersaanduidingen
op de Pottenmarkt. Maar wanneer de
straatdrukkersgroep Mass-Moving wa-
terverfafdrukken op straat maakt,
loopt een deel van de burgerij, vooral
winkeliers van de Burgpromenade, te
hoop en schreeuwen ach en wee over
bekladding van de openbare weg, mi
lieuhygiëne etc-
Dagelijks kun je elkaar op Markt en
in de Lange Delft niet verstaan van
wege het lawaai van het voorbijrazen-
de verkeer en het nuttigen van een
consumptie op het terras van de Huif
kar wordt een hachelijke zaak vanwe
ge opgewaaid stof dat de schuim
kraag van je pilsje of de slagroom op
uw koffie een gespikkeld aanzien
Geachte heer Bijl uit Huize Nieuwlan-
de, pardon, het is meer een geijkte uit
drukking, want ik heb toch meer ach
ting voor mw. Zwager-de Visser (PZC
van 26/5) en mw. Scheepers-Voet (PZC
29/6) wantU vergeet een paar klei
nigheden. Waar hebt u niet aan ge
dacht?
1, "Mij spreekt de blomme een tale
Mij is het kruid beleefd
Mij groet het al te male
Wat God geschapen heeft"
(Guido Gezelle)
2. Er zijn cultuurplanten en er zijn
natuurplanten, resp. exotisch en in
heems. Onkruid komt onder planten
niet voor, dat vindt men in velerlei
varianten onder de mensen. Als u on
ze voortreffelijke PZC goed leest, zult
u er geregeld iets van vinden! Wat
denkt u van een berichtje in 'Het
Parool' 29/6 dat iemand een schot
lost dat een meisje blind maakt ter
wijl zij een diertje wilde redden
van die heer zijn kogels?
J. Geleedst
Kamperfoeliestraat 93
Goes
geeft. Maar verschijnt er een ogenti
muziek op straat, dan heet dat inee
"herrie' en waterverfafdrukken bet®
nen 'vervuiling'. Zo gaat dat als jk
de objectiviteit uit het oog verliest.
Mass-Moving mocht dus niet veri
werken en de woorden waarmee tej
gemeester Wolters deze beslissing',
lefonisch toelichtte waren, laten
zeggen, wat bruut. Alle afspraken i
tussen Jeugd en Muziek en de f
meente bij monde van wethouder l
bregtse helaas nu juist met ve£
tie waren gemaakt, werden zoiu
meer als bagatellen van de hand!
wezen. Het ware te hopen dat t
burgemeester net zo te keer v.
gegaan tegen de NV De Gruyter te
er van enige aanpassing van
nieuwbouw aan de historische o»
ving geen sprake meer kon zijn.;
dit geval wordt dan niet gesprok
over aantasting van het uiterlijk
de stad, hoewel hier pas echt sprê
is van waterverf, nee hiervoor brsï
men begrip op.
Hier wordt dan ook een stadsbee
tot in lengte van jaren beklad, i
wordt weer eens bewezen dat
groot is in kleinzieligheid tegen
kleintjes, maar zielig klein tegen'
groten. Alleen daarom al verdk
Jeugd en Muziek onze sympatl
Maar meer nog is die steun verdis
uit hoofde van enige objectivite
waaraan het hij de gemeentelij)
overheid t.a.v. J en M zo schort.
Na Mass-Moving werd vrijdagmiöó
j.l. toneelgroep 'Sater' het slachtolk
van keutelig beleid. Twee dagen (n)
vóór hun optreden hadden b. en1
iets vaags besloten over de pltt'
waar dit diende te geschieden.
moedelijk hebben te weinig men?
die betreffende brief gezien. EK
goed kon de boel die reeds op
Promenade (alweer), was opgebouF.
worden afgebroken. Met betrekt"
tot een straatgebeuren een week Ifj
kregen de organisatoren van J en!
al bij voorbaat- te horen, dat. ais t
ook maar één parkeerplaats voor
toerist verloren zou gaan, de poP
onze beste kameraad, dus oven
goed voor ook hier zou ingrijpt'
Zo worden de moeilijkheden E
door toevalligheden veroorzeet'
maar willens en wetens ingeboitf-
De poffertjeskraam onder de U?
Jan neemt tientallen parkeerplaat
in beslag, maar hier is dan ook spr»
ke van economisch nut. Net zoals
éne toerist die zijn auto nergens P
zetten economisch nuttig is. Daarw'
wijkt dus een stukje cultuur. wS
dat moet. Cultuur is immers dat51
economisch geen kwaad kan en <P'
om beslissen de middenstanders/
samenwerking met hun burgervWj
wat wel en wat niet mogelijk is./,
zult als stiefkind maar zo'n va»
hebben.
G.
Schoenmakfi;:
Spanjaardstraat f
MiddeW;
Teddy Irwin (ritme gitaar), Jerry
Mercer en Ned Davis (drums), Don
Payne (basgitaar). De Amerikaanse
gitarist doseert nauwkeurig: ge
dempte snaren, opgedrukte snaren,
flageoletten, Akkerman-riedels. Zijn
gitaar zingt, spreekt, huilt en jankt
zonder dat heiligheden als overzich
telijkheid en perfectie geweld wor
den aangedaan. De blanke Buchanan
beheerst zijn gitaar tot in de subtie
le details, heeft een snelle, constant
gecontroleerde techniek en levert
opnieuw bewijs dat blanke blues
zeker bestaansrecht mag genieten.
In 'Ode to Elmore James' speelt hij
voortreffelijk de kenmerkende 'Dus
ty my broom-riffs' van de oude
bluesvader tot in de razendsnelle
climax die bij de verwende gitaar
muziekkenner waardering afdwingt.
Roy Buchanan staat nog wat on
wennig tegenover de plotselinge
belangstelling voor zijn spel.
„Echt waar, ik word 's nachts
wakker omdat ik er nachtmerries
van heb. lie ben bang dat ik niet kan
spelen. Iedereen heeft alles wat ik
speel al overgenomen, ze spelen het
ook beter dan ik, ze zijn beter in
alles, begrijp je. Ik heb ook
geprostitueerd en dingen van anderen
overgenomen. En ik heb ook dat
choreografische gedoe gedaan, weet
je, rondspringen en alles. Ik heb
alles gedaan. Daarom sta ik nu ge
woon opzij en speel wat ik voel. Als
ik het verkeerd heb, dan heb ik het
verkeerd, maar ik doe het op mijn
manier..". Maar hij zal nog meer
van zich doen spreken. Dat heeft hij
Constant Meijers beloofd. De plaat
bevelen wij van harte aan.
Second Album - Boy Buchanan (Polydor 2391
Rory Gallagher
Een andere gitarist die aanbevelens
waardige muziek met instrumentale
hoogstandjes maakt is de Ier Rory
Gallagher. Eens de aanvoerder van
The Taste, de formatie die eerst
bekendheid kreeg met "What's going
on', ondanks verdienstelijk elpee-
werk. The Taste ging ter ziele en
Rory gooide het op 'de solotoer'.
Zijn muziek bleef nagenoeg gelijk:
rauwe, harde heavy blues-rock met
Gallagher's sympathieke zangstem
en instrumentale gimmicks in de
vorm van typische ritmewisselingen,
schemawijzigingen en gitaartrucs.
Op zijn jongste elpee 'Live in Euro
pa' vinden we die ingrediënten ruim
schoots terug. Fijne, stuwende blues
met belangrijk basiswerk van Wilgar
Campbell (drums) en Geru-y McAvoy
(bas). Er is weinig aan toe te voe
gen. Gallagher staat al een poos in
het rijtje van gitaargiganten. De
plaat zal zijn weg naar de blues-
rock liefhebber dan ook zeker vin
den
Live! In Europe - Rory Callogher (Polydor
2383 112)
Davey Johnstone
Elton John heeft veel aan gitarist
Davey Johnstone te danken. Op het
moment dat werd aangenomen dat
de pianist met de duizend gezichten
op het hoogtepunt van zijn muziek-
loopbaan was aangekomen en dat
het bergafwaarts zou gaan, vroeg hij
Davey Johnstone zijn begeleidings
groep te versterken. Davey werd
RORY GALLAGHER
voor het eerst met Elton John in
verband gebracht toen "Madman
across the water' uitkwam, waarop
hij in enkele nummers als sessiemu
zikant (mandoline, akoestische gi
taar en sitar) te beluisteren is.
Daarvoor leidde hij een onopvallend
bestaan in folkgroepjes als 'Carrick
Folk', 'Five Reivers' en "Draught Por
ridge. En later in de driemansgroep
Magna Carta, een formatie die in
ons land (mede door een tournee
samen met Liesbeth List) bekender
was dan in Engeland zelf. Davey
Johnstone maakte Elton Johns be
geleidingsgroep hechter dan die ooit
was geweest en iedereen kreeg er
weer schik in. 'Honky Chateau' werd
opgenomen en "Don't shoot me, I'm
only the pianoplayer. Mooie platen.
Davey Johnstone heeft echter ook
veel aan Elton John te danken. De
gitarist had het aanvankelijk niet zo
zien zitten om plotseling van akoes
tisch op elektrisch over te schakelen
en te gaan spelen in een groep met
een overvolle agenda. Toch vond
hij Eltons uitnodiging een uitdaging
en ook de mogelijkheid om solopla
ten te maken voor Elton John's
platenlabel The Rooket Record Com
pany sprak hem aan. Immers, hij
had een stapel eigen nummers waar
voor in Magna Carta geen ruimte
was. Davey Johnstone's eigen elpee
'Smiling Face' ligt nu op de draaita
fel en we horen een beschaafd ge
luid dat niet vrij is van Peutaryle-
achüige folkinvloeden (het Bert
Jansch-John Renbourn nummer 'Af
ter the dance' en 'You ave ram', een
eigen nummer) en waarin duidelijk
merkbaar de werkgeest heeft meege
speeld van Elton John-Bernie Taupin-
Gus Dudgeon. (Jaine, Davey en Di
Johnstone). Er wordt prettig met
leslie- en synthesizereffecten ge
werkt, er wordt onder meer meege
speeld door Nigel Olsson en Dee
Murray van Eltons begeleidings
groep, Davey Johnstone bespeelt ver
schillende snaarinstrumenten en
zingt teksten van hemzelf en zijn
vrouw Di Jonstone. Een rustige,
veelzijdige plaat van het Elton John
produktieniveau. Dat moet genoeg
zeggen.
Smiling Puce - Davey Johnstone (Roclcet Re
cord Company PIGL 2)
Eelco Gelling
Cuby and the Blizzards zijn blijk
baar onvergetelijk. Pas weer die reü
nie van de oude Blizzards. Geruime
tijd geleden werd deze Drentse blues
formatie ontbonden, maar nog
steeds voorziet Philips de fans regel
matig van nieuw (oud en goedkoop)
platenmateriaal in uiteenlopende
vormen In de Nederbeat (wanneer
hoorden we die kreet voor het
laatst?) serie van Phonogram ver
scheen kortgeleden "Ballads' van
Harry 'Cuby' Muskee en Eelco Gel
ling, de enige namen die van C en B
buiten Drente in de herinnering zijn
blijven hangen. 'Ballads' - dus, een
overzichtje van 'de rustige num
mers' uit het bekende Blizzards-re
pertoire. Prima begeleiding van The
Bli-zzards, Herman Deïnum, Hans
Lafaille en Eelco Gelling zijn groots.
Cuby stelt zich weer onnodig aan.
Voor een tientje weet je alles, als je
het nog niet wist.
Ballads Harry Muskee en Eelco Gelling (Phi
lips 8440 X17).
Arlo Guthrie
Met zeg maar het beste grdepje
studiomuzikanten dat in de Staten
verkrijgbaar is heeft Arlo Guthrie
het zeer verdienstelijke werkstuk
'Last of the Brooklyn Cowboys' af
geleverd. Guthrie is een muzikant
(evenals Tom Paxton, Erix Ander
sen, Jeffrey Shurtleff en John David
Souther, om vier anderen te noe- v
men) die zeer interessant en over-;
tuïgd werkt, maar daarmee nooit het
licht van de sport in de grote zalen in
de wereld haalt. Een handvol liefheb
bers kent deze folk-country-cajun
jongens. Dat zijn de fans en de
muzikanten die wel het warme licht
van die spots kennen. Guthrie en de
anderen die we noemden dragen de
composities aan voor elpeewerk van
vooraanstaande popmuzikanten. In
ruil daarvoor willen de jongens ge
rust eens met Guthrie en de anderen
meespelen. Jim Keltner, Jesse Ed
Davis, Jim Gordon, Lee Ski ar, Gene
Parsons, Doug Diliard, Clarence Whi
te, Ry Cooder, John Pilla, Mike Ut-
qeu en vele anderen. Ze zijn allen te
beluisteren op 'Last of the Brooklyn
Cowboys'. We horen charmante
nummers ('Uncle Jeff, This trou
bled mind .of. mine, "Week on the
raf", Rambliri Round", 'Last train' en
Bod Dylans Gates of Eden' met een
uitstekende begeleiding. Iedereen
zou wat meer naar dit werk moeten
luisteren. Hier is geen sprake van
vergankelijkheid. 'Last of the Brook
lyn Cowboys" is een aanwinst voor
als uit het verleden is gebleken
de discotheek van een kleine, heel
kleine groep. Nochtans een dikke
aanrader.
Last of the Brooklyn Cowboys Arlo Grithrla
(Reprise REP 44 236).
Skip Battin
Skip Battin, de freaks zullen hem
herkennen als een lid van de vroege
re Byrds, zal zo goed als zeker deel
uitmaken van een soort supergroep
(met Sneeky P6te Kleinow en Gene
Parsons) die dit najaar door ons
land zal toeren. Skip Battin is een
goede muzikant, die essentieel werk
heeft verricht op de achtergrond bii
opnamen van anderen Net als een
Nicky Hopkins toegrijpt hij precies
hoe iets van anderen op de plaat
ROY BUCHANAN
moet komen. Skip Battin maakt zeli
ook opposities, maar haalt daarin
lang niet niveau van de zogenaamde
groten die uit The Byrds zijn voort
gekomen. Dat blijkt ons uit 'Skip
Battin', zijn solo-elpee. Het zijn echt
Clarence White, Büly Mundi en Ro
ger McGuinn die. de tien flauwe
nummers van deze plaat een beëtje
'body' hebben moeten meegeven. Ze
zijn daarin naar onze mening niet
geslaagd. Een middelmatige plaat
die ons niet kan boeien. Battin moe!,
maar op de achtergrond blijven spe
len.
Skip Battin - Skip Battin (Synpost SC 0(0
94039).
Nie!
de
teel
een
wee
gels
mis
schi
zwa
veil
8 lil
Wit
13
No.
31x.
45x1
47x
No.
14»
13x1
45X
Roy Buchanan (33) is een begena
digd bluesgitarist, die met zijn nieu
we elpee ('Second Album') in de
muziekpers reacties heeft opgewekt
als: 'de nieuwe Eric Clapton' en
'evenals John .McLaughlin een nieu
we naam in de bekende rij van
gitaargroten'. Inderdaad kwalificaties
waar je bijna niet onderuit komt bij
het plaatsen van een muzikant die
uitstekende gitaartalenten bezit.
'Second Album' staat vol met instru
mentale blues die zich kenmerkt
cloor geprononceerd gitaarspel en
enkele (het Roy Head nummer 'Treat
lier right", 'Five String Blues' en
'Thank you lord, beide eigen Eucha-
man composities) vocale. Buchanan
speelt keurig afgeronde soli in het
Buddy Guy - Eric Clapton idioom,
steecls in het schema van twaalf keer
de herhaling van de vierkwartsmaat,
Hij schenkt de luisteraar een gepro
grammeerd overzicht van de moge
lijkheden die de bedienaar van de
Fender Telecaster (een betrekkelijk
ongebruikelijke bluesgitaar) ten
dienste staan. Wordt daarbij ge
steund door een goede begeleidings
groep: Dick Heintze (piano, orgel).
