GIJS VEERMAN: TRICO NOBLE KOST 80 MILLE MAAR WIJ DOEN HET VOOR 10 VAN UUR TOT UUR WIM DE WAAL KRIJGT VLEUGELS DANKZIJ 40 EIEREN PER WEEK Mentaiiteitsverschil in Zeeuwsch-Vlaanderen blijft moeilijk punt Toerafdeling zelfstandig Ereprijzen Liefst prof bij Belgische of Franse groep maar niet voor broek en shirt 'Biefstukkenronde': een befaamd hoofdstuk in Zeeuwse wieierhistoric Scheldecritenum Biefstukken Schulden Mentaliteit JeugdSicenties Trico Noble Nu eens eerste fZ in Ronde van Midden-Zeeland Vechten Doodsbang Een broek Nu eerste V/OENSDAG 30 MEI 1973 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT TERNEUZEN Gijs Veerman (45) uit Terneuzen wil wel toegeven, dat zijn enthousiasme voor de wielersport niet meer even onbegrensd is als 20 jaar geleden. Toch zit hij nog tot over zijn oren in deze tak van sport: hij is voorzitter van de wielervereniging Zeeuwsch-Vlaanderen en hij is organisator van de Omloop van Zeeuwsch-Vlaanderen, die in september aanstaande weer wordt gehouden. „Maar mijn incasseringsvermogen is minder geworden", be kent hij, „dat merkte ik nu die tijdrit voor duo's in Koewacht op Hemelvaartsdag niet door gaat. Bergen werk hebben we er voor verzet. Zo'n mislukte organisatie kost de wielervere niging vier- a vijfhonderd gulden. Als je dan ontdekt dat je bij anderen te weinig animo kunt opwekken voor zo'n evene ment, denk ik: voor mij hoeft het niet meer. Die instelling had ik 20 jaar geleden niet". Toch is Gijs Veerman bijkans onmisbaar als voorzitter van de Zeeuws-Vlaamse wielervereniging: „Het mentaliteitsver- schil tussen oost en west is groot en het is ook in de club wel eens moeilijk dat te overbruggen", zegt hij er zelf van. Maar het lukt kennelijk, want de wielervereniging Zeeuwsch-Vlaan deren mag momenteel gekwalificeerd worden als een gezonde club. te liefde voor de wielersport zat er ttj Gijs Veerman al vroeg in: „Toen jKwielerbaantje hier in Terneuzen er Wi lag, ging ik altijd naar de boot Els er weer wedstrijden gehouden werden en dan mocht ik de fiets van' tód van Amsterdam aan de hand rijden. Hij was nog kampioen van Nederiand geweest. En ik was dan zo groots als een aap. Dat was al voor de oorlog, dus ik zal toen een jaar of tien zijn geweest. De interesse was er s! vroeg. Ik liep met die fiets aan de hand naar de piste, terwijl andere jongens aan het voetballen waren". „Vroeger had je hier in Terneuzen ook het Scheldecriterium. Die ronde - met start en finish op de Markt spreekt de mensen nu nog altijd aan Vaak hoor ik wielersupporters van vroeger nog verzuchten: als we die ronde hier weer eens zouden kunnen krijgen", vertelt Veerman. Hoe zag die ronde er uit? Veerman: „Markt, Burgemeester Geillstraat, Arsenaal straat, Nieuwstraat, Westkolkstraat, Dat was nog in de tijd van Woutje Wagtmans en Gerrit Voorting. Ik heb er al wel eens over gesproken met de politie. Als die ronde zo tot de ver beelding spreekt van de mensen, zei den ze, valt er over te praten als over een jaar of twee de nieuwe rondweg gereed is". MIDDELBURG De belangrijkste 'agendapunten' uit het draaiboek van de Ronde van Midden-Zeeland en de internationale 3-daagse voor dames zijn: DONDERDAG 31 MEI 12.00-19.00 uur ontvangst buitenlandse damesploegen in permanence café De Geere in Middelburg. VRIJDAG 1 JUNI 13.00 uur officiële ontvangst door bur gemeester drs. Th. J. Westerhout in het gemeentehuis van Vlissingen. 16.00 uur start van het criterium voor dames in Vlissingen op de Vredehof laan. Burgemeester Westerhout geeft het startschot. 18 00 uur start van de Ronde van Vlis singen voor amateurs op de Vredehof laan. 21.30 uur officiële ontvangst door bur gemeester en wethouders van Middel burg in het gemeentehuis, alsmede prijsuitreiking van de dameswedstrijd. ZATERDAG 2 JUNI 09.00 uur start le deelnemer van de tijdrit in en rond Heinkenszand. Start en finish bij de sporthal. 10.30-12.00 uur hotel De Korenbeurs, Grote Markt, Goes: officiële ontvangst door burgemeester en wethouders var Goes. 14.00 uur op de Grote Markt in Goe? geeft burgemeester mr. F. G. A. Hube: het startschot voor de Ronde van Mid den-Zeeland. 16.00 uur in Middelburg lost burge meester P. A. Wolters van Middelburg het startschot voor de Deltarit voor dames over 74 km naar Goes. ZONDAG 3 JUNI 14.00 uur dameswedstrijd in 's-Heeren hoek (voordien is er een wedstrijd voor nieuwelingen in 's-Heerenhoek en na de dames komen de amateurs aan de starü. Maar die ronde verdween en Terneu zen had in 1953 al zo'n drie jaar geen wielerwedstrijd meer beleefd. De we dergeboorte ontstond aan de boorden van de Westerschelde: „Op een zon dagmorgen", vertelt Gijs Veerman, die toen 25 jaar oud was, „zaten we te vissen aan de Westerschelde, Piet Roe- lan'3 en ik. Ik zeg: het is toch te gek, dat er in heel Zeeuwsch-Vlaanderen volop koersen zijn en hier niet. Zullen we er aan beginnen. En drie weken later draaiden we al met een ama- teurkoers. Avond aan avond hebben we er aan zitten werken, tot diep in de nacht soms. Oude comitéleden raden het ons af: begin er niet aan, want wie gaat de verliezen betalen. Maar het sloeg zo aan dat we er mee zijn doorgegaan. Onze organisatie E-iel ver buiten Terneuzen op, want A. G. Ver hulst uit Heinkenszand, zelf een groot organisator van wielerevenementen schreef toen na afloop van onze koers: Zeeland heeft er een paar wie- Ierpij Iers bij gekregen. Dan kan ik me altijd nog herinneren". Daarmee was dan tegelijkertijd de basis gelegd voor een befaamd hoofd stuk in de Zeeuwse wielergeschiede- nis: de "biefstukkenronde'. Twee jaar later in 1955 benaderde Verhulst het wielercomité van Terneuzen en het wielercomité van Koewacht om gezamenlijk een evenement te organi seren: een driedaagse. Veerman: „Een aardig plan, dat wel, maar Koewacht bleef tenslotte met een verlies van 1500 ballen zitten en Terneuzen met een verlies van 1300 gulden". De beroemde biefstukken kwamen er aan te pas, toen de wielerkaravaan de Westerschelde nioest oversteken. Op zaterdag was de rit Terneuzen-Terneu- zen gereden, op zondag de etappe Koewacht-Koewacht, op maandag volgde er eerst een ploegentijdrit van Koewacht naar Terneuzen en daar zou dan Jan en alleman met de boot overgaan. Dat lukte allemaal uitste kend en hongerig arriveerden de ren ners in Hoedekenskerke, waar de rit Hoedekenskerke Heinkenszand zou beginnen. Veerman: „Ja, hongerig wa ren ze, want in het veerhuis werden er 110 biefstukken opgegeten. De ren ners zeiden laconiek :dat is voor reke ning van de organisatie. In het veer huis van Hoedekenskerke geloofde men dat. Maar penningmeester Piet Roelants donderde bij de start: er wordt niet gestart voor er betaald is. Natuurlijk liep het aardig uit de hand. Niemand betaalde en we moesten geld van de ploegen inhouden. Maar lang niet het hele bedrag kwam binnen. Schalk Ver hoef. die misschien de grootste bief stuk op zijn bord had gekregen, won die wedstrijd"... Het was de eerste en de laatste maal dat deze Ronde van Zeeland werd gehouden. Veerman daarover: „Ver hulst wilde wel doorgaan, maar Koe wacht en wij niet. Wij zaten met de schulden. Gelukkig hadden we van te voren mensen gevonden die garant stonden voor eventuele schulden. En daarom zijn we ook doorgegaan met de Ronde van Terneuzen. Dat ging zo goed dat we de mensen die garant hadden gestaan en bij wie we dus sehuld hadden konden terugbetalen We waren toen zo enthousiast dat we op één middag met adspiranten, nieu welingen, amateurs en profs draai den". Maar Gijs Veerman was met een plaatselijke ronde alleen niet tevre den. Hij wilde een klassieker in Zeeuwsch-Vlaanderen: „Ik ontmoette toen de oude Ward van Hulle in Oostbure. de nestor van de wieler sport In Zeeuwsch-Vlaanderen. die óok al eens de Ronde van Nederland naar Oostburg had gehaald en die heel wat wielercomilés in West- Zeeuwsch-Vlaanderen op poten heeft gezet. Ward was stratenmaker en toen ik hem aan het werk zag, stopte ik langs de kant van de weg en daar werd het plan voor de Omloop van Zeeuwsch-Maanderen, een tweedaagse, geboren. De ronde van Terneuzen werd altijd op zaterdag gehouden. Oostburg reed altijd op zondag, en dus konden we mooi samen gaan. We hebben onze omloop precies or dezelfde manier opgezet als die eerde: gehouden Ronde van Zeeland, wan: van Verhulst .hebben we veel geleerd. Onze organisatie kwam eigenlijk hele maal uit de school Verhulst". De Om loop van Zeeuwsch-Vlaanderen werd een succes, al was het succes soms wisselend: „We hebben wel eens met 25 ploeger gedraaid, maar we moes ten ook wel eens met 8 formaties tevreden zijn", lean Gijs Veerman mel den. Natuurlijk bleef Veerman ook nle't uit de greep van het wielerverenigingsle ven: hij werd lid en bestuurslid van de wielerclub 'Theo Middelkamp' Zelfs stond hij op de nominatie om voorzitter te worden. Veerman daaro ver: „Maar ik ontdekte toch wel. dat het niet mogelijk was met één wieler vereniging voor heel Zeeland alle be langen goed te vertegenwoordigen en alle conflicten te voorkomen. Daar- voor is het mentaiiteitsverschil van de groeperingen ten zuiden en ten noor den van de Westerschelde te groot. Zelfs in Zeeuwsch-Vlaanderen is dat mentaiiteitsverschil al zo groot, laat staan tussen Zeeuwsch-Vlaanderen en de rest". Daarom was het voor Gijs Veerman geen verrassing dat er tenslotte een wielervereniging Zeeuwsch-Vlaanderen is gekomen: „Je moet in Zeeuwsch- Vlaanderen al bijzonder diplomatiek te werk gaan om problemen te voor komen. Een voorbeeld: we hebben geprobeerd in het Land van Hulst een toerafdeling op poten te zetten en dat Ls ook goed gelukt, dankzij Van de Voorde die ook in het bestuur van de wielerclub zat. Maar al snel riepen de toerrenners in Hulst: waarom hebben wij die wielervereniging nodig? En dat. is nu het verschil met Midden- Zeeland. Daar is ook een toerafdeling, maar die peinzen er niet over om uit "Middelkamp" te gaan. Die zeggen: een toerafdeling is ook wielersport dus horen we thuis in een wielervereni ging, maar hier roepen ze direct: we hebben die wielerclub niet nodig en dus zijn ze nu apart. Het was ook de bedoeling dat ze zich zouden inzetten voor de toersport. in heel Zeeuwsch- Vlaanderen, maar al werken ze wel hard ze doen het alleen voor het Land van Hulst. Ze doen bijvoorbeeld GOES De prijzen, premies en ere prijzen voor de Ronde van Midden- Zeeland zijn beschikbaar gesteld door: leiderstruien individueel klasse ment: breigoederenfabriek Carla in Yerseke; puntenklassement truien: Toyotagarage De Jonge te Goes en Ovezande; algemeen individueel eind klassement bloemen en beker: Jan Luyks El Toro-fcar; dagploegklasse- ment: nationale Nederlanden Verzeke ringen. Dagklassementen beschikbaar gesteld door de wielercomités Heinkenszand- 's-Heerenhoek en comité Ronde van Midden-Zeeland- Bekers beschikbaar gesteld door: ge meente Vlissingen, gemeente Borsele, Vlissings Actie Fonds. Piet Rentmees ter en J. Middelink. Rijdend secretariaat (caravan) dooi v. Dijke's Caravancentrum te Goes en Kapelle. Volgauto's belangeloos ter beschik king gesteld door wielercomité 's-Gra- venpolder, wielercomité Walcheren en Datsungarage J Walhout te Goes en de Provinciale Zeeuwse Courant- Be zemwagen door Joka te "s-Gravenpol- der en Colijnsplaat. Geluidswagens door FZC en Skol-bier te Breda. geen poging om ook in Schoondijke een toerafdeling van de grond te krij gen. Voor mijzelf wist ik na twee maanden al dat het een verloren zaak was. Ik zie ook niet dat het iemand zal lukken om hier in Zeeuwsch- Vlaanderen een werkelijke eenheid in de wielersport tot stand te brengen. De wielervereniging Zeeuwsen-Vlaan deren heeft dus nu geen toerafdeling. Die toerrijders betaalden 15 gulden contributie per jaar. Toch niet veel. Daarvan kwamen 9 gulden terecht in de toerkas en 6 gulden bij de algeme ne middelen van de vereniging. Dat geld komt vrijwel volledig ten goede aan de actieve renners, want we héb ben veel uitzendingen. die erg kost baar zijn. Maar de toerrenners zagen niet in dat ze ook iets moesten af staan voor het gehele verenigingsbe- Soms mag ook betwijfeld worden of Zeeuwsch-Vlaanderen inderdaad een van de 'wielerstreken' van Nederland is. Veerman: „Onze jeugdcommissie verdient een pluim, want binnen één jaar hebben we al bijna 20 jeugdlicen- tiehouders. Maar dat is eigenlijk niets vergeleken bij andere streken in Ne derland. Hier moeten we 'alles doen om voldoende deelnemers te krijgen voor jeugdwedstrijden, maar onlangs ver uit ize jeugdcommissie bij een ng van jeugdcommissies heel Nederland in Bunnik te klappe ren met de oren. Op veel plaatsen in de Randstad en ook elders in Neder land kan lang niet. iedere actieve jeugdlicentiehouder deelnemen aan de wedstrijd, want er zijn daar zo ont zettend veel jeugdrijders dat het steeds te veel is voor één wedstrijd. Zo'n animo kennen we hier in Zee land niet. Toch is het een groot succes dat we nu al zo'n twintig jongens op de fiets hebben. Ik zie die belangstelling hier ook steeds groter worden.". Gijs Veerman noemt het 'vooruitstre vend.' dat het organisatiecomité van de Ronde van Midden-Zeeland nu al de moed heeft gehad een ronde voor clubploegen te organiseren: „Ik ben er van overtuigd, dat het steeds moei lijker zal zijn in de wielersport vol doende sponsors te krijgen. Frans van Turenhout van Trico Noble heeft die mening ook. Als we vijf jaar verder zijn. zullen er in de wielersport waar schijnlijk veel minder sponsors zijn. De grote wedstrijden van stad tot stad zullen het dan vooral moeten hebben van verenigingsformaties. Daarom is de ronde van Midden- Zeeland op de goede weg met de clubploegen. hoe moeizaam het nu ook nog gaat nen, die veel minder kost, dan kunnen wij. die wielervereniging Zeeuwsch- Vlaanderen, ze nog veel meer reclame bezorgen als ze een verenigingsploeg van ons steeds sponsoren in de grote wedstrijden. Dat kost ze heel wat minder dan 80 mille. Als Trico Noble ons 10 mille geeft, dan rijden we ook in al die grote klassiekers met een ploeg. Ze mogen dan wel minder reclame op hun shirts dragen, maar dat zal ook wel heter worden." Veerman wil ook wel bekennen dat hij in dat opzicht een belangrijke wens heeft: „In onze eigen ronde, de Omloop van Zeeuwsch-Vlaanderen, wil de vereniging Zeeuwsch-Vlaanderen eens met de sterkst mogelijke ploeg aan de start komen. Maar daarvoor hebben we de medewerking van Trico Noble voor nodig want die heeft onze sterkste renners onder contract". De sporteommïssïe van de vereniging heeft al geruime tijd geleden een gesprek gehad met Hennie Schouten, ploegleider van Trico Noble over het punt dat de renners enkele malen per seizoen ook voor de club moeten worden vrijgemaakt. Veerman: „De samenwerking is er dus weL" AXEL Voor Wim de Waal (21) uit Axel is het min of meer iedere dag Pasen... Deze topcoureur van Trico Noblt en de wielervereniging Zeeuwsch-Vlaanderen zweert bij de energie die eieren hem opleveren: „Het is vaste prik. Mijn moeder koopt iedere week 40 eieren voor me. En daar heb ik dan meestal nog niet genoeg aan, want meestal moet ze er nog bij halen. Ik denk dat ik zo'n 7 a 8 eieren per dag eet. 's Ochtends begin ik al met drie gebakken eieren en 's avonds sla ik er ook nog een paar naar bin nen". Zijn moeder vult aan: „Als hij bijvoorbeel pudding eet, klop ik er altijd nog even gauw een paar eieren door heen. Die jongen moet op de fiets enorm veel werk ver zetten en hij is helemaal niet zwaar gebouwd. Hij heeft hele 'luchte' bovenbenen. Andere ren ners hebben soms van die zware benen, maar dat heeft Wim niet. En toch moet hij de kracht op brengen. Daarom moet hij goed eten. Hij gebruikt ook veel vitami nen. Een tijd geleden had hij een blessure aan zijn knie. Hij ging er meer naar de dokter. Die zei later: uw zoon heeft een wonderbaarlijke geneeskracht, een ander zou met zo'n wond acht weken met zijn been op een stoel moeten zitten, maar hij zit binnen een week al weer op de fiets". Wim weet zelf: .Ja, ik ben maar licht gebouwd. Ik weeg nog geen "0 kilo bij een lengte van 1 meter 80. Maar dat heeft ook wel voorde len bij het fietsen". Ondanks zijn tengere gestalte wordt Wim de Waal tot een van de rapste spur ters gerekend. Dat bewees hij bij voorbeeld vorig jaar, toen hij in 18 wedstrijden de snelste was met als absolute toppers een overwinning in de Ronde van Noord-Holland en de zege in de Elf-Steden-Omloop in België- Een het ziet er naar uit, dat Wim de Waal steeds sneller wordi: in 1971 was hij vijf keer de snelste, vorig jaar raasde hij 18 keer ais eerste over de eindstreep en in dit nog jonge seizoen heeft hij al 14 overwinningen op zijn naam staan. „Maar", zo geeft hij toe, „een grote overwinning was er dit seizoen nog niet bij in' Nederland. Wel heb ik in België de Omloop van het Volk voor amateurs gewonnen, maar de mensen van de KNWU kijken vooral of je in Nederland een klassieker kimt winnen. Daar om zet ik er alles op om zaterdag de Ronde van Midden-Zeeland te winnen". Een opmerkelijke prestatie leverde Wim de Waal ook in Olympia's Ronde van Nederland: in het alge meen klassement eindigde hij op de derde plaats achter de onaan tastbare Fedor den Hertog en Aad van den Hoek. Toch was hij zelf een beetje gedesillusioneerd dat hij geen étappe op zijn naam kon schrijven: „In Brunssum was ik er nog het dichtst bij. Daar werd ik tweede. Ze vergeten ook wel eens, dat ik in de eerste étappe van Olympia's Toer in de laatste kilo meters lek reed en daardoor uit de kopgroep wegviel. Daardoor ver loor ik een halve minuut. Als dat niet gebeurd was, zou ik misschien nog hebben kunnen vechten voor de tweede plaats". Moeder De Waal kan woedend worden op renners als Cees Priem, die volgens haar gezegd hebben dat haar zoon Wim alleen maar met de anderen kan meerijden en pas op het laatst naar voren komt om te winnen: „Als er 120 van start gaan en Wim wint, dan bete kent dat toch dat die anderen zwakker zijn", stelt ze met een eenvoudige logica vast. Wim de Waal wil er in dit verband zelf ook wel even op wijzen, dat hij in St- Gilles onlangs nog met Fedor den Hertog samen uit het peloton ont snapte en toen de wedstrijd won: „Ik heb dus Den Hertog ook ver slagen". Wim de Waal is niet de eerste talentvolle renner in de familie. Met zijn 21 jaar is Win de jongste van de vijf zonen van de 67-jarige oud-metselaar De Waal 'Wim .Mijn oudste broer is al 38 jaar";. De nu 30-jarige Henk de Waal was destijds een zeker zo grote belofte als Wim nu. Moeder De Waai kan nu nog trots vertellen: „Hij werd in één jaar 42 keer tweede. Dan kun je toch wel wat". Maar toen Henk 21 was. sloeg het noodlot voor hem tce. In Hamme reed hij in de eindsprint in een dranghek, waarbij een pen van het hek in zij rechterarm drong. Moeder De Waal: „Met die arm heeft hij nooit meer kunnen fietsen. Er zuten plastic buisjes in als bloedaderen en als het koud is heeft hij er nog altijd last van". Moeder De Waal heeft zich altijd verzet tegen de fietsavonturen van haar zonen: „Ik ben nog altijd doodsbang", vertelt ze, „ik ga ook nooit mee naar een koers- Niet alleen omdat ik bang ben. maar ook omdat ik me kwaad maak om de mensen. De een staat te vloeken en de ander zit boordevol kritiek als Wim niet bij de eersten is. U wilde vroeger ook niet dat Hen.: ging fietsen. Die kreeg stiekem een fiets van zijn vader en in de eerste wedstrijd, waaraan hij deel nam werd hij derde. Ik las dat in de krant. Ik zeg: wie is toch die Hen.-: de Waal die derde is geworden in Terneuzen. Maar niemand zei dat het onze Henk was. Dat hoorde ik pas later". Toch ging moeder De Waal vroe ger nog wel eens kijken aLs Henk aan een koers deel nam: „Wat ik toen soms gezien heb, vergeet ik nooit", vertelt ze. „dan deed bij voorbeeld ook die Theo Verschue- ren mee, die later nog wereldkam pioen is geworden op de baan. Nou, die jongen kon het helemaal niet op de weg. Die kon niet meekomen. Dan had ie toch iets opgegeten, want het schuim stond dik op zijn mond. Net als bij een paard, dat te hard gelopen had. Maar toch kon ie niet meekomen. En dan kreeg hij toch met een riem op zijn donder. Zijn verzor ger deed dat. Als dat een kind van mij was geweest, had ik gezegd: jongen jij stapt onmiddellijk af. En tegen die verzorger had ik gezegd: sla jij je eigen kinderen maar. Maar die Verschuren werd gewoon naar de streep geslagen- Die man liep gewoon met die riem in zijn hand naast die jongen. Zo ging dat. Dat was al bij de ama teurs". Zo langzamerhand heeft Wim de Waal wel bewezen ook zonder zo'n stimulans te kunnen winnen. Maar hoe lang denkt hij nog bij de amateurs te blijven. Wim de Waai: .Ja, ze roepen nu allemaal wel dat er doorstroming moet zijn van de amateurs naar de profs. Maar hoe moet dat dan. Ik ga toch niet over naar de beroepsrenners al ik daar geen droog brood kan verdiener- Ik zou best beroepsrenner willen worden, maar voor een broek en een shirt alleen doe ik het niet". Hij weet ook te vertellen: „Nou kwam ik van de week op een koers in België en daar was ook een jongen van de kant waar Rik van Looy woont. Die zei, dat er 52 amateurs bij Rik van Looy waren geweest, die wel wilden beginnen voor een broek en een shirt. Als ze maar bij hem. bij he: IJsboerke, zo heer die ploeg, kondei komen Nou, ik voel er niets voor om bij een Nederlandse profploeg te ko men- Ik zou niet willen dat ik bijvoorbeeld door Ton Vissers be naderd werd- Als Zeeuwsch-Vla- ming ligt het mij niet zo om bij een Nederlandse ploeg te rijn. Daar zou ik me toch niet thuisvoe Ien. Ik zou liever in een goeie Franse of Belgische profploeg ko men, maar daar zijn in België zoveel liefhebbers voor. Ik zie het nog niet zo gemakkelijk. Voorlopig is het voor mij winstgevender om bij de amateurs te blijven". Wim de Waal vindt ook dat hij te weinig aandacht krijgt van beken de Zeeuwse officials als jurylid Wim Jeremiasse uit Heinkenszand: „In Olympia's Toer ook. Jeremias se zat hele dagen bij Frisol. Bij Fedor den Hertog en bij Priem, maar naar anderen kijkt hU niet om. Hij zon toch ook contacten kunnen leggen voor de Zeeuws- Vlaamse renners". Toch zou Wim de Waal wel in het najaar over willen stappen naar de profs: „Ze zijn ook wel bij me geweest, maar meer dan pen broek en een shirt leveren ze niet. Je salaris moet je in de koers verdienen". Wim de Waal wil daarom dit Jaar naam 'maken in grote wedstrijden bij de amateurs „Ik hoop dat we met Trico Noble nog naar veel Nederlandse klassiekers toe gaan. Maar van Joop Middelink, de bondscoach van de KNWU, heb lk bijvoorbeeld nog maar weinig ge boord. Hij vroeg aan me of ik de Ronde van Engeland wilde rijden- Maar ik dacht dat ik toen met Irico Noble naar de Ronde van Zweden moest. Dus dat heb ik ifgeslagen en toen ging de Ronde van Zweden niet door. Maar Cc zou bijvoorbeeld in het najaar graag ia de Ronde van Mexico willen rij den- En de Ronde van de Toe komst zou ik absoluut rijden als ik er voor gevraagd werd en in de Ronde van Oostenrijk zou ik zeker ook starten als ik de kans kreeg". Is hij niet bang dan bij de ama teurs al zijn krachten al op te branden? Wim de Waai- „Nee. ze zeggen vaak. dat de Nederlandse renners als beroepsrenners misluk ken omdat ze ais amateurs al opgebrand zijn. Maar dat is niet so. Die renners zijn dan inderdaad vermoeid en uitgereden bij de amateurs en dan gaan ze over naar de profs. Maar daar willen ze de zaak dan forceren- En dar. mis lukt het. Daarom zegt dan ieder een: ze zijn opgebrand. Maar ze moeten gewoon rustig beginnen bij de profs. Dat zou ik ook doen". Wim de Waal is nu vast voorne mens de Ronde van Midden-Zee land te winnen. Al enkele malen heeft hij die kans gehad, maar hij ging het schip in omdat de renners van Trico Noble in de slotfase van deze Zeeuwse klassieker niet voor elkaar maar tegen elkaar gingen rijden. Wim de Waal daarover: ,Ja, ik reed met Toine van de Bunder in de kopgroep. Twee Zeeuwse ren- 1 ners voor eigen publiek. We wilden alle twee winnen. En toen ging een ander er mee lopen". Voor Wim de Waal is het daarom geen ramp dat de Ronde van Midden-Zeeland niet verreden wordt door merkenploe gen. Nu is hij de belangrijkste renner, de enige kopman, van de formatie van de wielervereniging Zeeuwsch-Vlaanderen. Jan Raas (ook van Trico Noble) en Toine van de Bunder starten beiden voor Middelkamp. Wim de Waal: „Ik ben nu derde en vienle gewórden in de Ronde van Midden-Zeeland. Nu wil ik een keer eerste zijn!".

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1973 | | pagina 27