GIJS VEERMAN:
TRICO NOBLE
KOST 80 MILLE
MAAR WIJ DOEN
HET VOOR 10
VAN UUR
TOT UUR
WIM DE WAAL KRIJGT
VLEUGELS DANKZIJ
40 EIEREN PER WEEK
Mentaiiteitsverschil in
Zeeuwsch-Vlaanderen
blijft moeilijk punt
Toerafdeling zelfstandig
Ereprijzen
Liefst prof bij Belgische of Franse
groep maar niet voor broek en shirt
'Biefstukkenronde': een befaamd
hoofdstuk in Zeeuwse wieierhistoric
Scheldecritenum
Biefstukken
Schulden
Mentaliteit
JeugdSicenties
Trico Noble
Nu eens eerste fZ
in Ronde van
Midden-Zeeland
Vechten
Doodsbang
Een broek
Nu eerste
V/OENSDAG 30 MEI 1973
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
TERNEUZEN Gijs Veerman (45) uit Terneuzen wil wel
toegeven, dat zijn enthousiasme voor de wielersport niet meer
even onbegrensd is als 20 jaar geleden. Toch zit hij nog tot
over zijn oren in deze tak van sport: hij is voorzitter van de
wielervereniging Zeeuwsch-Vlaanderen en hij is organisator
van de Omloop van Zeeuwsch-Vlaanderen, die in september
aanstaande weer wordt gehouden.
„Maar mijn incasseringsvermogen is minder geworden", be
kent hij, „dat merkte ik nu die tijdrit voor duo's in Koewacht
op Hemelvaartsdag niet door gaat. Bergen werk hebben we
er voor verzet. Zo'n mislukte organisatie kost de wielervere
niging vier- a vijfhonderd gulden. Als je dan ontdekt dat je
bij anderen te weinig animo kunt opwekken voor zo'n evene
ment, denk ik: voor mij hoeft het niet meer. Die instelling had
ik 20 jaar geleden niet".
Toch is Gijs Veerman bijkans onmisbaar als voorzitter van
de Zeeuws-Vlaamse wielervereniging: „Het mentaliteitsver-
schil tussen oost en west is groot en het is ook in de club wel
eens moeilijk dat te overbruggen", zegt hij er zelf van. Maar
het lukt kennelijk, want de wielervereniging Zeeuwsch-Vlaan
deren mag momenteel gekwalificeerd worden als een gezonde
club.
te liefde voor de wielersport zat er
ttj Gijs Veerman al vroeg in: „Toen
jKwielerbaantje hier in Terneuzen er
Wi lag, ging ik altijd naar de boot
Els er weer wedstrijden gehouden
werden en dan mocht ik de fiets van'
tód van Amsterdam aan de hand
rijden. Hij was nog kampioen van
Nederiand geweest. En ik was dan zo
groots als een aap. Dat was al voor
de oorlog, dus ik zal toen een jaar of
tien zijn geweest. De interesse was er
s! vroeg. Ik liep met die fiets aan de
hand naar de piste, terwijl andere
jongens aan het voetballen waren".
„Vroeger had je hier in Terneuzen
ook het Scheldecriterium. Die ronde
- met start en finish op de Markt
spreekt de mensen nu nog altijd aan
Vaak hoor ik wielersupporters van
vroeger nog verzuchten: als we die
ronde hier weer eens zouden kunnen
krijgen", vertelt Veerman. Hoe zag
die ronde er uit? Veerman: „Markt,
Burgemeester Geillstraat, Arsenaal
straat, Nieuwstraat, Westkolkstraat,
Dat was nog in de tijd van Woutje
Wagtmans en Gerrit Voorting. Ik heb
er al wel eens over gesproken met de
politie. Als die ronde zo tot de ver
beelding spreekt van de mensen, zei
den ze, valt er over te praten als over
een jaar of twee de nieuwe rondweg
gereed is".
MIDDELBURG De belangrijkste
'agendapunten' uit het draaiboek van
de Ronde van Midden-Zeeland en de
internationale 3-daagse voor dames
zijn:
DONDERDAG 31 MEI
12.00-19.00 uur ontvangst buitenlandse
damesploegen in permanence café De
Geere in Middelburg.
VRIJDAG 1 JUNI
13.00 uur officiële ontvangst door bur
gemeester drs. Th. J. Westerhout in
het gemeentehuis van Vlissingen.
16.00 uur start van het criterium voor
dames in Vlissingen op de Vredehof
laan. Burgemeester Westerhout geeft
het startschot.
18 00 uur start van de Ronde van Vlis
singen voor amateurs op de Vredehof
laan.
21.30 uur officiële ontvangst door bur
gemeester en wethouders van Middel
burg in het gemeentehuis, alsmede
prijsuitreiking van de dameswedstrijd.
ZATERDAG 2 JUNI
09.00 uur start le deelnemer van de
tijdrit in en rond Heinkenszand. Start
en finish bij de sporthal.
10.30-12.00 uur hotel De Korenbeurs,
Grote Markt, Goes: officiële ontvangst
door burgemeester en wethouders var
Goes.
14.00 uur op de Grote Markt in Goe?
geeft burgemeester mr. F. G. A. Hube:
het startschot voor de Ronde van Mid
den-Zeeland.
16.00 uur in Middelburg lost burge
meester P. A. Wolters van Middelburg
het startschot voor de Deltarit voor
dames over 74 km naar Goes.
ZONDAG 3 JUNI
14.00 uur dameswedstrijd in 's-Heeren
hoek (voordien is er een wedstrijd
voor nieuwelingen in 's-Heerenhoek en
na de dames komen de amateurs aan
de starü.
Maar die ronde verdween en Terneu
zen had in 1953 al zo'n drie jaar geen
wielerwedstrijd meer beleefd. De we
dergeboorte ontstond aan de boorden
van de Westerschelde: „Op een zon
dagmorgen", vertelt Gijs Veerman, die
toen 25 jaar oud was, „zaten we te
vissen aan de Westerschelde, Piet Roe-
lan'3 en ik. Ik zeg: het is toch te gek,
dat er in heel Zeeuwsch-Vlaanderen
volop koersen zijn en hier niet. Zullen
we er aan beginnen. En drie weken
later draaiden we al met een ama-
teurkoers.
Avond aan avond hebben we er aan
zitten werken, tot diep in de nacht
soms. Oude comitéleden raden het
ons af: begin er niet aan, want wie
gaat de verliezen betalen. Maar het
sloeg zo aan dat we er mee zijn
doorgegaan. Onze organisatie E-iel ver
buiten Terneuzen op, want A. G. Ver
hulst uit Heinkenszand, zelf een groot
organisator van wielerevenementen
schreef toen na afloop van onze
koers: Zeeland heeft er een paar wie-
Ierpij Iers bij gekregen. Dan kan ik me
altijd nog herinneren".
Daarmee was dan tegelijkertijd de
basis gelegd voor een befaamd hoofd
stuk in de Zeeuwse wielergeschiede-
nis: de "biefstukkenronde'. Twee jaar
later in 1955 benaderde Verhulst
het wielercomité van Terneuzen en
het wielercomité van Koewacht om
gezamenlijk een evenement te organi
seren: een driedaagse. Veerman: „Een
aardig plan, dat wel, maar Koewacht
bleef tenslotte met een verlies van
1500 ballen zitten en Terneuzen met
een verlies van 1300 gulden".
De beroemde biefstukken kwamen er
aan te pas, toen de wielerkaravaan de
Westerschelde nioest oversteken. Op
zaterdag was de rit Terneuzen-Terneu-
zen gereden, op zondag de etappe
Koewacht-Koewacht, op maandag
volgde er eerst een ploegentijdrit van
Koewacht naar Terneuzen en daar
zou dan Jan en alleman met de boot
overgaan. Dat lukte allemaal uitste
kend en hongerig arriveerden de ren
ners in Hoedekenskerke, waar de rit
Hoedekenskerke Heinkenszand zou
beginnen. Veerman: „Ja, hongerig wa
ren ze, want in het veerhuis werden
er 110 biefstukken opgegeten. De ren
ners zeiden laconiek :dat is voor reke
ning van de organisatie. In het veer
huis van Hoedekenskerke geloofde
men dat.
Maar penningmeester Piet Roelants
donderde bij de start: er wordt niet
gestart voor er betaald is. Natuurlijk
liep het aardig uit de hand. Niemand
betaalde en we moesten geld van de
ploegen inhouden. Maar lang niet het
hele bedrag kwam binnen. Schalk Ver
hoef. die misschien de grootste bief
stuk op zijn bord had gekregen, won
die wedstrijd"...
Het was de eerste en de laatste maal
dat deze Ronde van Zeeland werd
gehouden. Veerman daarover: „Ver
hulst wilde wel doorgaan, maar Koe
wacht en wij niet. Wij zaten met de
schulden. Gelukkig hadden we van te
voren mensen gevonden die garant
stonden voor eventuele schulden. En
daarom zijn we ook doorgegaan met
de Ronde van Terneuzen. Dat ging zo
goed dat we de mensen die garant
hadden gestaan en bij wie we dus
sehuld hadden konden terugbetalen
We waren toen zo enthousiast dat we
op één middag met adspiranten, nieu
welingen, amateurs en profs draai
den".
Maar Gijs Veerman was met een
plaatselijke ronde alleen niet tevre
den. Hij wilde een klassieker in
Zeeuwsch-Vlaanderen: „Ik ontmoette
toen de oude Ward van Hulle in
Oostbure. de nestor van de wieler
sport In Zeeuwsch-Vlaanderen. die
óok al eens de Ronde van Nederland
naar Oostburg had gehaald en die
heel wat wielercomilés in West-
Zeeuwsch-Vlaanderen op poten heeft
gezet. Ward was stratenmaker en toen
ik hem aan het werk zag, stopte ik
langs de kant van de weg en daar
werd het plan voor de Omloop van
Zeeuwsch-Maanderen, een tweedaagse,
geboren. De ronde van Terneuzen
werd altijd op zaterdag gehouden.
Oostburg reed altijd op zondag, en
dus konden we mooi samen gaan.
We hebben onze omloop precies or
dezelfde manier opgezet als die eerde:
gehouden Ronde van Zeeland, wan:
van Verhulst .hebben we veel geleerd.
Onze organisatie kwam eigenlijk hele
maal uit de school Verhulst". De Om
loop van Zeeuwsch-Vlaanderen werd
een succes, al was het succes soms
wisselend: „We hebben wel eens met
25 ploeger gedraaid, maar we moes
ten ook wel eens met 8 formaties
tevreden zijn", lean Gijs Veerman mel
den.
Natuurlijk bleef Veerman ook nle't uit
de greep van het wielerverenigingsle
ven: hij werd lid en bestuurslid van
de wielerclub 'Theo Middelkamp'
Zelfs stond hij op de nominatie om
voorzitter te worden. Veerman daaro
ver: „Maar ik ontdekte toch wel. dat
het niet mogelijk was met één wieler
vereniging voor heel Zeeland alle be
langen goed te vertegenwoordigen en
alle conflicten te voorkomen. Daar-
voor is het mentaiiteitsverschil van de
groeperingen ten zuiden en ten noor
den van de Westerschelde te groot.
Zelfs in Zeeuwsch-Vlaanderen is dat
mentaiiteitsverschil al zo groot, laat
staan tussen Zeeuwsch-Vlaanderen en
de rest".
Daarom was het voor Gijs Veerman
geen verrassing dat er tenslotte een
wielervereniging Zeeuwsch-Vlaanderen
is gekomen: „Je moet in Zeeuwsch-
Vlaanderen al bijzonder diplomatiek
te werk gaan om problemen te voor
komen. Een voorbeeld: we hebben
geprobeerd in het Land van Hulst een
toerafdeling op poten te zetten en dat
Ls ook goed gelukt, dankzij Van de
Voorde die ook in het bestuur van de
wielerclub zat. Maar al snel riepen de
toerrenners in Hulst: waarom hebben
wij die wielervereniging nodig?
En dat. is nu het verschil met Midden-
Zeeland. Daar is ook een toerafdeling,
maar die peinzen er niet over om uit
"Middelkamp" te gaan. Die zeggen: een
toerafdeling is ook wielersport dus
horen we thuis in een wielervereni
ging, maar hier roepen ze direct: we
hebben die wielerclub niet nodig en
dus zijn ze nu apart. Het was ook de
bedoeling dat ze zich zouden inzetten
voor de toersport. in heel Zeeuwsch-
Vlaanderen, maar al werken ze wel
hard ze doen het alleen voor het
Land van Hulst. Ze doen bijvoorbeeld
GOES De prijzen, premies en ere
prijzen voor de Ronde van Midden-
Zeeland zijn beschikbaar gesteld
door: leiderstruien individueel klasse
ment: breigoederenfabriek Carla in
Yerseke; puntenklassement truien:
Toyotagarage De Jonge te Goes en
Ovezande; algemeen individueel eind
klassement bloemen en beker: Jan
Luyks El Toro-fcar; dagploegklasse-
ment: nationale Nederlanden Verzeke
ringen.
Dagklassementen beschikbaar gesteld
door de wielercomités Heinkenszand-
's-Heerenhoek en comité Ronde van
Midden-Zeeland-
Bekers beschikbaar gesteld door: ge
meente Vlissingen, gemeente Borsele,
Vlissings Actie Fonds. Piet Rentmees
ter en J. Middelink.
Rijdend secretariaat (caravan) dooi
v. Dijke's Caravancentrum te Goes en
Kapelle.
Volgauto's belangeloos ter beschik
king gesteld door wielercomité 's-Gra-
venpolder, wielercomité Walcheren en
Datsungarage J Walhout te Goes en
de Provinciale Zeeuwse Courant- Be
zemwagen door Joka te "s-Gravenpol-
der en Colijnsplaat. Geluidswagens
door FZC en Skol-bier te Breda.
geen poging om ook in Schoondijke
een toerafdeling van de grond te krij
gen. Voor mijzelf wist ik na twee
maanden al dat het een verloren zaak
was. Ik zie ook niet dat het iemand
zal lukken om hier in Zeeuwsch-
Vlaanderen een werkelijke eenheid in
de wielersport tot stand te brengen.
De wielervereniging Zeeuwsen-Vlaan
deren heeft dus nu geen toerafdeling.
Die toerrijders betaalden 15 gulden
contributie per jaar. Toch niet veel.
Daarvan kwamen 9 gulden terecht in
de toerkas en 6 gulden bij de algeme
ne middelen van de vereniging. Dat
geld komt vrijwel volledig ten goede
aan de actieve renners, want we héb
ben veel uitzendingen. die erg kost
baar zijn. Maar de toerrenners zagen
niet in dat ze ook iets moesten af
staan voor het gehele verenigingsbe-
Soms mag ook betwijfeld worden of
Zeeuwsch-Vlaanderen inderdaad een
van de 'wielerstreken' van Nederland
is. Veerman: „Onze jeugdcommissie
verdient een pluim, want binnen één
jaar hebben we al bijna 20 jeugdlicen-
tiehouders. Maar dat is eigenlijk niets
vergeleken bij andere streken in Ne
derland. Hier moeten we 'alles doen
om voldoende deelnemers te krijgen
voor jeugdwedstrijden, maar onlangs
ver
uit
ize jeugdcommissie bij een
ng van jeugdcommissies
heel Nederland in Bunnik te klappe
ren met de oren. Op veel plaatsen in
de Randstad en ook elders in Neder
land kan lang niet. iedere actieve
jeugdlicentiehouder deelnemen aan de
wedstrijd, want er zijn daar zo ont
zettend veel jeugdrijders dat het
steeds te veel is voor één wedstrijd.
Zo'n animo kennen we hier in Zee
land niet. Toch is het een groot
succes dat we nu al zo'n twintig
jongens op de fiets hebben. Ik zie die
belangstelling hier ook steeds groter
worden.".
Gijs Veerman noemt het 'vooruitstre
vend.' dat het organisatiecomité van
de Ronde van Midden-Zeeland nu al de
moed heeft gehad een ronde voor
clubploegen te organiseren: „Ik ben
er van overtuigd, dat het steeds moei
lijker zal zijn in de wielersport vol
doende sponsors te krijgen. Frans van
Turenhout van Trico Noble heeft die
mening ook. Als we vijf jaar verder
zijn. zullen er in de wielersport waar
schijnlijk veel minder sponsors zijn.
De grote wedstrijden van stad tot
stad zullen het dan vooral moeten
hebben van verenigingsformaties.
Daarom is de ronde van Midden-
Zeeland op de goede weg met de
clubploegen. hoe moeizaam het nu
ook nog gaat
nen, die veel minder kost, dan kunnen
wij. die wielervereniging Zeeuwsch-
Vlaanderen, ze nog veel meer reclame
bezorgen als ze een verenigingsploeg
van ons steeds sponsoren in de grote
wedstrijden. Dat kost ze heel wat
minder dan 80 mille. Als Trico Noble
ons 10 mille geeft, dan rijden we ook
in al die grote klassiekers met een
ploeg. Ze mogen dan wel minder
reclame op hun shirts dragen, maar
dat zal ook wel heter worden."
Veerman wil ook wel bekennen dat
hij in dat opzicht een belangrijke
wens heeft: „In onze eigen ronde, de
Omloop van Zeeuwsch-Vlaanderen, wil
de vereniging Zeeuwsch-Vlaanderen
eens met de sterkst mogelijke ploeg
aan de start komen. Maar daarvoor
hebben we de medewerking van Trico
Noble voor nodig want die heeft onze
sterkste renners onder contract". De
sporteommïssïe van de vereniging
heeft al geruime tijd geleden een
gesprek gehad met Hennie Schouten,
ploegleider van Trico Noble over het
punt dat de renners enkele malen per
seizoen ook voor de club moeten
worden vrijgemaakt. Veerman: „De
samenwerking is er dus weL"
AXEL Voor Wim de Waal
(21) uit Axel is het min of
meer iedere dag Pasen... Deze
topcoureur van Trico Noblt
en de wielervereniging
Zeeuwsch-Vlaanderen zweert
bij de energie die eieren hem
opleveren: „Het is vaste prik.
Mijn moeder koopt iedere
week 40 eieren voor me. En
daar heb ik dan meestal nog
niet genoeg aan, want meestal
moet ze er nog bij halen. Ik
denk dat ik zo'n 7 a 8 eieren
per dag eet. 's Ochtends begin
ik al met drie gebakken
eieren en 's avonds sla ik er
ook nog een paar naar bin
nen".
Zijn moeder vult aan: „Als hij
bijvoorbeel pudding eet, klop ik er
altijd nog even gauw een paar
eieren door heen. Die jongen moet
op de fiets enorm veel werk ver
zetten en hij is helemaal niet
zwaar gebouwd. Hij heeft hele
'luchte' bovenbenen. Andere ren
ners hebben soms van die zware
benen, maar dat heeft Wim niet.
En toch moet hij de kracht op
brengen. Daarom moet hij goed
eten. Hij gebruikt ook veel vitami
nen. Een tijd geleden had hij een
blessure aan zijn knie. Hij ging er
meer naar de dokter. Die zei later:
uw zoon heeft een wonderbaarlijke
geneeskracht, een ander zou met
zo'n wond acht weken met zijn
been op een stoel moeten zitten,
maar hij zit binnen een week al
weer op de fiets".
Wim weet zelf: .Ja, ik ben maar
licht gebouwd. Ik weeg nog geen
"0 kilo bij een lengte van 1 meter
80. Maar dat heeft ook wel voorde
len bij het fietsen". Ondanks zijn
tengere gestalte wordt Wim de
Waal tot een van de rapste spur
ters gerekend. Dat bewees hij bij
voorbeeld vorig jaar, toen hij in 18
wedstrijden de snelste was met als
absolute toppers een overwinning
in de Ronde van Noord-Holland en
de zege in de Elf-Steden-Omloop in
België-
Een het ziet er naar uit, dat Wim
de Waal steeds sneller wordi: in
1971 was hij vijf keer de snelste,
vorig jaar raasde hij 18 keer ais
eerste over de eindstreep en in dit
nog jonge seizoen heeft hij al 14
overwinningen op zijn naam staan.
„Maar", zo geeft hij toe, „een grote
overwinning was er dit seizoen
nog niet bij in' Nederland. Wel heb
ik in België de Omloop van het
Volk voor amateurs gewonnen,
maar de mensen van de KNWU
kijken vooral of je in Nederland
een klassieker kimt winnen. Daar
om zet ik er alles op om zaterdag
de Ronde van Midden-Zeeland te
winnen".
Een opmerkelijke prestatie leverde
Wim de Waal ook in Olympia's
Ronde van Nederland: in het alge
meen klassement eindigde hij op
de derde plaats achter de onaan
tastbare Fedor den Hertog en Aad
van den Hoek. Toch was hij zelf
een beetje gedesillusioneerd dat hij
geen étappe op zijn naam kon
schrijven: „In Brunssum was ik er
nog het dichtst bij. Daar werd ik
tweede. Ze vergeten ook wel eens,
dat ik in de eerste étappe van
Olympia's Toer in de laatste kilo
meters lek reed en daardoor uit de
kopgroep wegviel. Daardoor ver
loor ik een halve minuut. Als dat
niet gebeurd was, zou ik misschien
nog hebben kunnen vechten voor
de tweede plaats".
Moeder De Waal kan woedend
worden op renners als Cees Priem,
die volgens haar gezegd hebben
dat haar zoon Wim alleen maar
met de anderen kan meerijden en
pas op het laatst naar voren komt
om te winnen: „Als er 120 van
start gaan en Wim wint, dan bete
kent dat toch dat die anderen
zwakker zijn", stelt ze met een
eenvoudige logica vast. Wim de
Waal wil er in dit verband zelf ook
wel even op wijzen, dat hij in St-
Gilles onlangs nog met Fedor den
Hertog samen uit het peloton ont
snapte en toen de wedstrijd won:
„Ik heb dus Den Hertog ook ver
slagen".
Wim de Waal is niet de eerste
talentvolle renner in de familie.
Met zijn 21 jaar is Win de jongste
van de vijf zonen van de 67-jarige
oud-metselaar De Waal 'Wim
.Mijn oudste broer is al 38 jaar";.
De nu 30-jarige Henk de Waal was
destijds een zeker zo grote belofte
als Wim nu. Moeder De Waai kan
nu nog trots vertellen: „Hij werd
in één jaar 42 keer tweede. Dan
kun je toch wel wat". Maar toen
Henk 21 was. sloeg het noodlot
voor hem tce. In Hamme reed hij
in de eindsprint in een dranghek,
waarbij een pen van het hek in zij
rechterarm drong. Moeder De
Waal: „Met die arm heeft hij nooit
meer kunnen fietsen. Er zuten
plastic buisjes in als bloedaderen
en als het koud is heeft hij er nog
altijd last van".
Moeder De Waal heeft zich altijd
verzet tegen de fietsavonturen
van haar zonen: „Ik ben nog altijd
doodsbang", vertelt ze, „ik ga ook
nooit mee naar een koers- Niet
alleen omdat ik bang ben. maar
ook omdat ik me kwaad maak om
de mensen. De een staat te vloeken
en de ander zit boordevol kritiek
als Wim niet bij de eersten is. U
wilde vroeger ook niet dat Hen.:
ging fietsen. Die kreeg stiekem een
fiets van zijn vader en in de eerste
wedstrijd, waaraan hij deel nam
werd hij derde. Ik las dat in de
krant. Ik zeg: wie is toch die Hen.-:
de Waal die derde is geworden in
Terneuzen. Maar niemand zei dat
het onze Henk was. Dat hoorde ik
pas later".
Toch ging moeder De Waal vroe
ger nog wel eens kijken aLs Henk
aan een koers deel nam: „Wat ik
toen soms gezien heb, vergeet ik
nooit", vertelt ze. „dan deed bij
voorbeeld ook die Theo Verschue-
ren mee, die later nog wereldkam
pioen is geworden op de baan.
Nou, die jongen kon het helemaal
niet op de weg. Die kon niet
meekomen. Dan had ie toch iets
opgegeten, want het schuim stond
dik op zijn mond. Net als bij een
paard, dat te hard gelopen had.
Maar toch kon ie niet meekomen.
En dan kreeg hij toch met een
riem op zijn donder. Zijn verzor
ger deed dat. Als dat een kind van
mij was geweest, had ik gezegd:
jongen jij stapt onmiddellijk af.
En tegen die verzorger had ik
gezegd: sla jij je eigen kinderen
maar. Maar die Verschuren werd
gewoon naar de streep geslagen-
Die man liep gewoon met die riem
in zijn hand naast die jongen. Zo
ging dat. Dat was al bij de ama
teurs".
Zo langzamerhand heeft Wim de
Waal wel bewezen ook zonder zo'n
stimulans te kunnen winnen. Maar
hoe lang denkt hij nog bij de
amateurs te blijven. Wim de Waai:
.Ja, ze roepen nu allemaal wel dat
er doorstroming moet zijn van de
amateurs naar de profs. Maar hoe
moet dat dan. Ik ga toch niet over
naar de beroepsrenners al ik daar
geen droog brood kan verdiener-
Ik zou best beroepsrenner willen
worden, maar voor een broek en
een shirt alleen doe ik het niet".
Hij weet ook te vertellen: „Nou
kwam ik van de week op een
koers in België en daar was ook
een jongen van de kant waar Rik
van Looy woont. Die zei, dat er 52
amateurs bij Rik van Looy waren
geweest, die wel wilden beginnen
voor een broek en een shirt. Als ze
maar bij hem. bij he: IJsboerke,
zo heer die ploeg, kondei komen
Nou, ik voel er niets voor om bij
een Nederlandse profploeg te ko
men- Ik zou niet willen dat ik
bijvoorbeeld door Ton Vissers be
naderd werd- Als Zeeuwsch-Vla-
ming ligt het mij niet zo om bij
een Nederlandse ploeg te rijn.
Daar zou ik me toch niet thuisvoe
Ien. Ik zou liever in een goeie
Franse of Belgische profploeg ko
men, maar daar zijn in België
zoveel liefhebbers voor. Ik zie het
nog niet zo gemakkelijk. Voorlopig
is het voor mij winstgevender om
bij de amateurs te blijven".
Wim de Waal vindt ook dat hij te
weinig aandacht krijgt van beken
de Zeeuwse officials als jurylid
Wim Jeremiasse uit Heinkenszand:
„In Olympia's Toer ook. Jeremias
se zat hele dagen bij Frisol. Bij
Fedor den Hertog en bij Priem,
maar naar anderen kijkt hU niet
om. Hij zon toch ook contacten
kunnen leggen voor de Zeeuws-
Vlaamse renners". Toch zou Wim
de Waal wel in het najaar over
willen stappen naar de profs: „Ze
zijn ook wel bij me geweest, maar
meer dan pen broek en een shirt
leveren ze niet. Je salaris moet je
in de koers verdienen".
Wim de Waal wil daarom dit Jaar
naam 'maken in grote wedstrijden
bij de amateurs „Ik hoop dat we
met Trico Noble nog naar veel
Nederlandse klassiekers toe gaan.
Maar van Joop Middelink, de
bondscoach van de KNWU, heb lk
bijvoorbeeld nog maar weinig ge
boord. Hij vroeg aan me of ik de
Ronde van Engeland wilde rijden-
Maar ik dacht dat ik toen met
Irico Noble naar de Ronde van
Zweden moest. Dus dat heb ik
ifgeslagen en toen ging de Ronde
van Zweden niet door. Maar Cc zou
bijvoorbeeld in het najaar graag ia
de Ronde van Mexico willen rij
den- En de Ronde van de Toe
komst zou ik absoluut rijden als ik
er voor gevraagd werd en in de
Ronde van Oostenrijk zou ik zeker
ook starten als ik de kans kreeg".
Is hij niet bang dan bij de ama
teurs al zijn krachten al op te
branden? Wim de Waai- „Nee. ze
zeggen vaak. dat de Nederlandse
renners als beroepsrenners misluk
ken omdat ze ais amateurs al
opgebrand zijn. Maar dat is niet
so. Die renners zijn dan inderdaad
vermoeid en uitgereden bij de
amateurs en dan gaan ze over
naar de profs. Maar daar willen ze
de zaak dan forceren- En dar. mis
lukt het. Daarom zegt dan ieder
een: ze zijn opgebrand. Maar ze
moeten gewoon rustig beginnen bij
de profs. Dat zou ik ook doen".
Wim de Waal is nu vast voorne
mens de Ronde van Midden-Zee
land te winnen. Al enkele malen
heeft hij die kans gehad, maar hij
ging het schip in omdat de renners
van Trico Noble in de slotfase van
deze Zeeuwse klassieker niet voor
elkaar maar tegen elkaar gingen
rijden. Wim de Waal daarover: ,Ja,
ik reed met Toine van de Bunder
in de kopgroep. Twee Zeeuwse ren-
1 ners voor eigen publiek. We wilden
alle twee winnen. En toen ging een
ander er mee lopen". Voor Wim de
Waal is het daarom geen ramp dat
de Ronde van Midden-Zeeland niet
verreden wordt door merkenploe
gen. Nu is hij de belangrijkste
renner, de enige kopman, van de
formatie van de wielervereniging
Zeeuwsch-Vlaanderen. Jan Raas
(ook van Trico Noble) en Toine
van de Bunder starten beiden voor
Middelkamp. Wim de Waal: „Ik
ben nu derde en vienle gewórden
in de Ronde van Midden-Zeeland.
Nu wil ik een keer eerste
zijn!".