aterzuivering tussen fosfaten en groene zeep
Sint Maarten in de Groe
nieuw verzorgingstehuis
Advertenties
worden
toch niet
gezien,
Voorronde voor landelijke finale:
BIER VLOEIDE RIJKELIJK
OP BIERTAPWEDSTRIJDEN
IN VLISSINGS HOTEL
Meerdraad knelde
voet schippersvrouw
af in Terneuzen
PLAATS
uw
IN DE PZC
zeeum
Tentoonstelling in
rijksarchief over
Abdij Middelburg
toekeken
t,
ra
c
a
Ibekeken
8
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
ZATERDAG 28 APRIL 1973
„HOEKSTEEN IN DE ZORG VOOR DE
KATHOLIEKE BEJAARDE IN GOES"
Sint Maarten vormt
bejaardencircuit
met Maria Terweel
•TOES De gemeente Goes heeft ei
vrijdag ifficlecl een verzorgings
tehuis bijgekregen. Burgemeester mr
F. G. A. Huber opende vrijdagmiddag
bet tehuis Sint-Maarten in de Groe ii
Gocs-Zuid. Sint-Maarten vormt samer
met hel verpleegtehuis Maria Terwce'
een zogenaamd bejaardencircuit
Voorzitter A. C. J. A. Nollen, van di
stichting Samivoz, waarin zowel Mn
ria Terwcei als Sint-Maarten zijn op
genomen, noemde Sint-Maarten: „F,ei
hoeksteen in de zorg voor de katholie
ke bejaarde in Goes en omgeving"
In de recreatiezaal van Sint-Maarter
verzamelden zich vrijdagmiddag veli
tientallen genodigden. Zij luisterder
naar de verschillende redevoeringen
maar kregen ook ruimschoots de tijc
om het nieuwe bejaardenoord te be
kijken. De gangen van Sint-Maarter
waren, ter gelegenheid van de ope
ning, versierd met kunstwerken var
het Uitleencentrum voor Beeldende
Kunst in Zeeland. Ook de VVV zorgde
voor 'een Zeeuws tintje'. Ter afslui
ting van het gebeuren kregen de geno
digden trouwens een heus zee-banke"
aangeboden.
Met de bouw van het verzorgingste
huis Sint-Maarten in de Groe is in het
voorjaar van 1970 begonnen. In de
zomer van 1971 werd de bouw vol
tooid. Samivoz-voorzitter Nollen: „Sa
men met de bejaardenwoningen en
Maria Terweel als verpleegtehuis
vormt Sinti-Maarten een circuit, waar
in voor de individuele bejaarde of
zieke een aangepaste zorg mogelijk is
De samenwerking tussen Sint-Maarten
in de Groe en Maria Terweel biedl
ook het voordeel dat een aantal voor
zieningen zoals recreatie, de keuken,
gezamenlijk gebruikt kunnen worden.
Dat betekent een besparing in ruimte,
maar ook in personeel". Een minder
vrolijk geluid liet de heer Nollen
horen over de kosten, die de bejaar
denzorg met zich meebrengt. De heer
Nollen ging vooral ook in op de
verdeling van de kosten, waarin hij
vooral ook doelde op de functie, die
de overheid in de dekking van de
kkoten moet hebben.
„Ik wil graag een pleidooi houden
voor een betere financieringsregeling
voor de bejaardentehuizen, waardoor
de bejaarde, die heel zijn leven zuinig
is geweest en gespaard heeft, niet
meer genoodzaakt word. al zijn bezit
tingen ten gelde te maken", aldus de
heer Nollen.
Hij verduidelijkte dat zo: „Verzor
gingshuizen zijn in het algemeen erg
duur. Anderzijds is de prijs ook hoog
omdat een intensieve verzorging gebo
den wordt. En de intensieve zorg is
nodig omdat de bejaarde, die opgeno
men wordt, verzorgingsbehoeftig is-
Sint Maarten in de Groe richt zich
juist op bejaarden, die verzorgingsbe
hoeftig zijn en die intensieve zorg
nodig hebben. De betaling van de
pensionprijs geschiedt bij deze verzor
gingshuizen nog steeds door de be
jaarde zelf, met' behulp van de uitke
ring uit de Algemene Bijstandswet. Er
blijft een groot verschil bestaan met-
de tehuizen, die door de AWBZ be
taald worden en waar de patiënt
slechts zijn zakgeld en zijn kleding
behoeft te betalen. Al het overige
betaalt tenslotte de AWBZ".
Schaduwzijde
Burgemeester Huber onderkende dat
probleem: „Het is een zaak waar we
ons allen mee bezig houden. Mis
schien is het een verschijnsel van
deze tijd. We houden ons teveel bezig
met onszelf en te weinig met onze
medemens. Dat is de schaduwzijde
van onze welvaart".
De burgervader van Goes constateer
de dat er nog heel wat te doen is op
het gebied van de preventieve maatre
gelen.
„Het is een goede zaak dat we daar
meti elkaar aan werken. Daarbij is het
echter wel van belang hoe we de
taken verdelen. Wij, als Goes, zijn in
elk geval erg blij met de initiatieven
van Samivoz in onze gemeente. Heel
veel mensen hebben profijt van wat u
doet. Het is uiteraard duidelijk dat
dat niet alleeen in Goes het geval is.
Ik kan alleen de hoop uitspreken dat
u de Goese samenleving in uw werk
zult blijven betrekken", vertelde bur
gemeester Huber. Bij binnenkomst in
de recreatiezaal werd het echtpaar
Huber verwelkomd door de eerste
bewoonster van Sint-Maarten, me
vrouw A- van den Driest (84). Zij
overhandigde mevrouw E. Huber-
Schneider een boeket bloemen.
„Een tehuis waarop wij niet weinig
trots zijn", vertelde geneesheer-dire
teur A. F. R. van Opdorp in zijn
toespraak. „L)e accommodatie, die ons
nu ter beschikking staat voldoet naar
onze mening aan de eisen, die gesteld
worden aan een tehuis dat met zijn
tijd meegaat en de blik op de toe
komst gericht houdt. Dank zij de
bouw van dit tehuis zijn wij in staat
vele bejaarden niet alleeen een
zorgde oude dag te bieden, maar
vooral ook een beetje geluk in deze
periode van hun leven", aldus de ge
neesheer-directeur-
Dokter Van Opdorp wilde wel uitleg
gen wat 'dan wel' het bijzondere is
aan Sint-Maarten in de Groe. „Het
staat niet alleeen. Het huis maakt
deel uit van een cluster voorzienin
gen". Dokter Van Opdorp somde die
voorzieningen op: Maria Terweel, oor
spronkelijk een bejaardenpensionte-
huis en later een volledig geoutilleerd
verpleeghuis voor chronisch zieken,
het tehuis voor psychisch gestoorde
bejaarden De Werlkampen' in Rilland,
daarna de bejaardenwoningen in de
grote tuin, waar later de laatste scha
kel in het circuit werd gebouwd: Sint
Maarten in de Groe. Geneesheer-direc
teur Van Opdorp wees erop dat gelijk
met Sint Maarrten een zeer uitgebrei
de revalidatie afdeling, met een voor
Zeeland unieke mogelijkheid voor hy-
ctrotherapie gereed kwam. Door die
voorziening werd ook dagrevalidatie
mogelijk voor patiënten, die 's mor
gens worden opgehaald, dan die thera
pieën krijgen die ze nodig hebben en
na een maaltijd weer naar huis wor
den gebracht.
ilroot scala
„De bewoners van het bejaardenver
zorginghuis kan een groot scala van
mogelijkheden worden geboden, gro
ter dan in een los functionerend huis.
Ik noem de fysiotherapie, de bezig
heidsactivering en bij lichamelijke of
geestelijke disfunctie overplaatsing
binnen het cluster", zo vertelde dokter
Van Opdorp de aanwezigen.
Tenslotte had hij nog een wens. „Dat
de gezamenlijke verzorgingstehuizen
in Midden-Zeeland zouden komen tot
een samenwerking in het beleid. Dat
de mogelijkheden niet teveel zouden
worden versnipperd, maar dat een
coördinerend centirum zou worden op
gericht ten dienste van de bejaarden.
Door samen te werken zouden de
eigenlijke te kleine eenheden hun
voorzieningenpakket kunnen uitbrei
den. Een centrale wachtlijst zou veel
ellende voor de bejaarden kunnen be
sparen en het maatschappelijk werk
overwerkte medewerkers".
Het verzorgingstehuis Sint-Maarten in
de Groe is gebouwd in opdracht van
de stichting Katholieke Verpleegtehui
zen Midden-Zeeland. Het verzorgings
huis biedt plaats aan 61 bejaarden.
Mevrouw Huber en de 84-jarige me
vrouw A. van den Dries, de eerste be
woonster van het tehuis.
Het gebouw telt 47 eenpersoonska
mers en zeven echtparenkamers. Ze
zijn te vinden op de parterre en drie
verdiepingen. Architectenbureau Schel-
lekens in Den Bosch ontwierp het
gebouw en de Amsterdamse Ballat
zette het in Goes-Zuid neer.
'Long John' en
'Alaaf' wonnen
VLISSINGEN Rijkelijk vloei-
de het bier vrijdagmiddag in ho
tel Maldegem te Vlissingen,
waar de voorronde voor Walche
ren, Noord- en Zuid-Beveland
werd gehouden van de landelijke
biertapwedstrijd.
Een groot aantal Zeeuwse tappers
deed haar best een zo mooi mogelijk
glaasje geel-wit vocht te produceren.
Bij de eenmanszaken kwam de heer J-
Pedersen van de Vlissingse disco-dan
cing Long John als eerste uit de bus
en bij de teams bleek het Vlissings
café-restaurant Alaaf het meest ge
tapt.
De biertapwedstrijden worden georga
niseerd door het Centraal Brouwerij
Kantoor. Overal in den lande worden
regionale wedstrijden gehouden, waar
van de drie hoogst geplaatsten over
gaan naar de landelijke finale. Een
jury bestaande uit biertap-kenners
keek daarbij naar het op de juiste
wijze spoelen van de glazen, het afve
gen van het flesje bier, de juiste
tapmethode en het afschuimen van
het glas bier met een vochtige af-
schuimer. Ook werd ruime aandacht
besteed aan het serveren van het
alcoholhoudende vocht.
Terwijl een aantal juryleden hen
nauwkeurig op de vingers keek toon
den de Zeeuwse horeca-mensen hun
grote bedrevenheid aan de tapkraan.
De verschillen in punten waren ge
ring, maar er moesten na de voorron
de een paar mensen afvallen, die niet
meer konden strijden in de selectie
ronden. Terwijl de bezoekers hun
vochtigheidsgraad op peil hielden
werd er achter de tapkasten gestre
den om de hoogste eer. De uitslagen
luiden: teams 1 café-restaurant. Alaaf,
Vlissingen (getapt door F. Steinhart
en geserveerd door M. Jansen), 2 Bar
Astoria, Vlissingen (getapt door W. de
Baat en geserveerd door H- Hooge
woud), 3 café 't Anker. Hansweert
(getapt door mevrouw R. den Boer
en geserveerd door mevrouw E. Diele-
Eénmanszaken: 1 bar Long John, Vlis
singen, J. Pedersen, 2 't Wapen van
Driewegen, Driewegen, J. van de
Guchte, 3 Huize Truida, Vlissingen,
mevrouw E. Lust.
De heer en mevrouw Noordhoelt-Merk geven met blijd
schap kennis van de geboorte van hun dochter
CORINNE
25 april 1973,
Brederodestraat 22 I, Amsterdam.
Tijdelijk adres: Wilhelmina Gasthuis, kamer 4, Amster-
Met vreugde geven wij ken
nis van de geboorte van on
ze dochter
FRANCISCA MARIA
YVONNE
E. Rijnders
T. Rijnders-van der Grift
Middelburg, 26 april 1973,
Johannes Postkwartier 60.
Heden behaagde het
de Heere van ons weg
te nemen, onze zeer
geliefde dochter, zus
ter, schoonzuster en
tante
LEINTJE FLORA
IIAMELINK-
DE VISSER
op de leeftijd van 44
jaar en 8 maanden.
Goes:
A. de Visser
A. de Visser-
Dekker
Middelharnis:
P. de Visser
M. de Visser-Sinke
Goes:
J. de Visser
Vlissingen:
K. C. de Visser
C. de Visser
van Bremen
Gouda:
F. W. de Visser
Goes:
C. C. de Visser
Neefjes en nichtjes
Goes, 27 april 1973,
Evertsenstraat 34.
Enige en algemene
kennisgeving.
Door een noodlottig
ongeval is tot onze
diepe droefheid van
ons heengegaan, onze
lieve zoon en broer
JACOBUS
GERRITSEN
op de leeftijd van 35
jaar.
S. C. Gerritsen-Mos
Jan en Susan
Oom Peet
Haarlem,
25 april 1973.
Corr.adres:
Paul Krugerstraat 2,
flat 15, te Vlissingen.
De crematie neeft in
middels in stilte
plaatsgevonden.
Zeer plotseling werd
uit ons midden weg
genomen, onze geach
te medewerker
G. J. HARMSEN
Wij verliezen in hem
een loyaal medewer
ker. Zijn nagedachte
nis zal bij ons in
dankbare herinnering
blijven voortleven.
Personeel
Utilities afdeling
Dow Chem.
Ned. B.V.
Heden overleed onverwacht onze lieve moeder
en oma
JANNEKE CORNELIA DE KLERK
weduwe van Pieter Cornells Babijn
op de leeftijd van 61 jaar.
Biggekerke: Piet Babijn
Suzan Babijn - Goedbloed
Dennis en Marcel
Middelburg: Ella Henning - Babijn
Richard Henning
Talitha
De begrafenis zal plaatsvinden dinsdag 1 mei
1973, om 11.30 uur, op de begraafplaats te
Biggekerke.
PIETER VAN SORGE
op de leeftijd van 65 jaar.
Uit aller naam,
C. van Sorge-Nous
Oost-Souburg, 27 april 1973,
Ritthemsestraat 10.
De rouwdienst zal worden gehouden dinsdag
1 mei 1973 om 12.45 uur in het jeugdgebouw
bij de gereformeerde kerk aan de Kanaal
straat, waarna de teraardebestelling zal
plaatshebben op de begraafplaats te Souburg
om 13.30 uur.
TERNEUZEN Bij het losmaken van
een meerdraad van het motorschip
'Gerrie' is de 39-jarige mevrouw A. H.
de L. (echtgenote van de schipper)
vrijdagmorgen vroeg een voet kwijt
geraakt. Het slachtoffer stond met
een voet in een lus van de kabel op
het moment dat de schipper de 'Ger
rie' liet afdraaien van de wal. Het ge
volg was dat de voet werd afgekneld.
Mevrouw De L. is direct per ambu
lance overgebracht naar het Juliana-
ziekenhuis in Terneuzen.
FAMILIEBERICHTEN
Heden werd, na een
langdurig, smartelijk
lijden, uit ons mid
den weggenomen, on
ze beste broer, zwa
ger en oom
PIETER
VAN SORGE
op de leeftijd ruim
65 jaar.
Familie Van Sorge
Souburg,
27 april 1973.
Dr.H.M. J.KIVIET
BORSSELE
Woensdag 2 mcl
AFWEZIG
Heden behaagde het de Heere uit ons midden
weg te nemen, na een korte, maar ernstige
ziekte, mijn innig geliefde man en onze lieve,
zorgzame vader en opa
JOHANNES BUTIJN
op de leeftijd van ruim 69 jaar.
Yerseke: G. Butijn- Spijk
Kloetinge: C. M. Hoek van Dijke -
Butijn
J. Hoek van Dijke
Carl en Gert-Jan
Wilhelminadorp: H. D. Butijn
J. C. Butijn - Hoekman
Gerda, Piet en Joke
De begrafenis zal plaatsvinden op woensdag
2 mei op de algemene begraafplaats te Yer
seke. om 14.00 uur, vanuit het verenigingsge
bouw, Molenlaan 1.
Heden behaagde het de Heere uit onze familie
kring weg te nemen, na een ernstige ziekte,
onze geliefde broer, zwager en oom
JOHANNES BUTIJN
echtgenoot van G. Spijk
op de leeftijd van ruim 69 jaar.
Familie Butijn
Familie Spijk
27 april 1973
Enige kennisgeving.
Heden is nog vrij onverwachts van ons heen
gegaan, onze lieve zorgzame moeder, behuwd-,
groot- en overgrootmoeder
PIETERTJE DE KRAMER,
weduwe van Cornelis Schot,
in de ouderdom van 86 jaar.
Uit aller naam, C. Schot
Koudekerke, 26 april 1973,
Kerkstraat 49.
Correspondentieadres:
Fidessapad 3, Hoogvliet.
De overledene is opgebaard in de rouwkamer
van het Gasthuis te Middelburg. Bezoekuur
dagelijks van 17.30-18.30 uur.
De crematie zal plaatshebben dinsdag 1 mei
1973 om 10.30 uur in het crematorium Rotter
dam, Maeterlinckweg 101 te Rotterdam-Zuid.
Dit was een advertentie Dank a
MIDDELBURG Van 26 mei tot en
met 1 september wordt in het rijksar
chief in Zeeland te Middelburg een
tentoonstelling gehouden over de ab
dij van Middelburg. Aan de hand van
oorkonden, kaarten en prenten zal een
indruk worden gegeven van het grote
belang van de Middelburgse abdij in
de middeleeuwen.
De abdij werd in 1123 vanuit Voorma-
zele in West-Vlaanderen gesticht. In
1127 ging de abdij over naar de
Prémonstratenzers- De abdij verwierf
uitgestrekte bezittingen op Walcheren
en elders in Zeeland en zelfs in
Noord-Brabant, Zuid-Holland en
Vlaanderen. De abt van Middelburg
was ook het eerste lid van het provin
ciaal bestuur van Zeeland.
In kerkelijke zaken was de macht van
de abt mogelijk nog groter. Hij droeg
de pastoors van bijna alle kerken op
Walcheren en in het Westland ter
benoeming voor aan de bisschop van
Utrecht.
Deze zomertentoonstelling in de St.
Pieterstraat is geopend van maandag
tot vrijdag van 9.00-12.30 uur en van
13.30-17.00 uur en op zaterdag van
9.30-12.30 uur.
Bij milieubewuste koffievisites is het tegenwoordig
nogal eens een stereotiepe vraag: „Was jij ook
al weer met groene zeep?" Tenslotte kunnen we het
allemaal wel eens zijn: fosfaten zijn nadelig voor
ons oppervlaktewater, in onze moderne wasmidde
len zitten veel fosforverbindingen. Dus?
Bij de aanbieding van een deze keer wat opgewekter
financieel jaarverslag van Farbwerke Hoechst AG
in Frankfurt (M) werd afgelopen week aangekon
digd. dat men er in dit chemische concern aan denkt
om de investeringen in de buitenlandse produktie-
bedrijven opnieuw op te voeren. Vlissingen-Oost is
wat dit betreft bij Hoechst ook 'in de markt' voor
een nieuwe produktie. Welke richting het daarbij op
gaat is nu nog niet duidelijk. Al vaker heeft men
er bij deze chemiegigant op gezinspeeld dat het de
bedoeling is in het Sloegebied een gevarieerd com
plex van de grond te brengen. Van alles is daarbij
verfstoffen, allerlei nieuwe produkties. Vast, staat in
denkbaar: kunststoffen, farmaceutische produkten.
ieder geval wel dat het geen nieuwe fosforfabrie
ken worden. Met drie ovens, een fosforzout- en eer
fosforzuurfabriek is men bij Hoechst Holland in de
ze sector aan een afronding gekomen.
Hoe denkt de chemische industrie over het probleen
van de watervervuiling als gevolg van de fosfatw
uit de wasmiddelen? Er worden tegenwoordig aai
de lopende band acties gevoerd tegen fosfaathou
dende wasmiddelen. In Amerika is de verwerkim
ervan zelfs enige tijd officieel tegengehouden Hei
bedrijfsleven zelf kan er eigenlijk ook niet meer om
heen. zijn standpunt in deze discussie te nepaler.
Tenslotte heeft het alles te maken met de levensvat
baarheid m de toekomst van fabrieken, zoals ze in
het Sloegebied staan.
In de 'milieuparagraaf' va nhet jaarverslag van
Hoechst rvordt over de toenemende drang op be
perking van het gebruik van fosfaten in wasmid^e
len een theorie ontwikkeld. En die komt er dan op
neer dat fosfor bij de watervervuiling in de vorm van
zogenaamde eutrofiëring (overbemest met voedings
stoffen in stilstaand water en als gevolg daarvan te
dichte plantengroei) een belangrijke, maar beslist
geen doorslaggevende factor is. „De wasmiddelen
fosfaten dragen aan de totale fosfortoevoer in het
oppervlaktewater voor een derde deel bij. Vooropgi-
steld dat het mogelijk zou zijn een gelijkwaardige
fosforvrije grondstof voor de wasmiddelen te vin
den, dan nog zou hij volledige verwijdering van fos
faten uit de wasmiddelen het eutrofiëringsvraagstuk
op geen stukken na zijn opgelost. Een veel hetere
oplossing is daarom: zuiveringsinstallaties die de
fosfaten verwijderen uit alle huishoudelijk en in
dustrieel afvalwater, vóórdat het in het vrije opper
vlaktewater wordt geloosd." Hoechst maakt er mel
ding van dat men hij de research duidelijk zelf ook
in een dergelijke richting werkt. Ervaringen uit Zwe
den dienen daarbij als voorbeeld. In dat land zijn
al zo'n 300 zuiveringsinstallaties in werking die ook
de fosfaten uit het afvalwater halen. En met goed
•esultaat.
Om te beginnen: wat zou het werkelijke effect zijn
wanneer fosfaten in wasmiddelen door andere
zoals die dan heten 'vuil agressieve stoffen
:ouden worden vervangen? In landen waar men een
dergelijke maatregel dwingend heeft voorgeschre
ven wordt gewerkt met nitrilo tri azijnzuur (NTA)
een biologisch afbreekbaar middel, dat overigens
weer om andere redenen van dubieuze kwaliteit voor
het milieu zou zijn. In dat geval is het dus een
kwestie van verleggen van moeilijkheden, zonder
dat er in wezen iets wordt opgelost. Bovendien is
het de vraag of het elimineren van fosfaten uit was
middelen werkelijk enig effect heeft op het totale
milieu van de stilstaande oppervlaktewateren. Er
blijft waarschijnlijk ook né een dergelijke maatre
gel nog te veel aan fosfaten in ons oppervlaktewater
over. Over de herkomst van dat andere 'te veel' is
het volgende te zeggen: Nederland heeft te maken
met enorme hoeveelheden fosfaten, die via Rijn en
Maas ons land worden binnengebracht, we hebben
de fosfaten uit de faecaliën en de fosfaten die de
landbouw via de kunstmesten naar het oppervlakte
water stuurt.
Van de hele kwestie wordt in Nederland op het
ogenblik ook nogal stevig studie gemaakt. TNO
voert een wetenschappelijk onderzoek uit naar de
alternatieve toepassingsmogelijkheden en de af
breekbaarheid van het alternatieve toevoegingspro-
dukt aan wasmiddelen, NTA. Bovendien wordt na
gegaan of de wascapaciteiten van een dergelijk ver
vangingsmiddel van dien aard zijn, dat het ook
voor de chemische industrie interessant is.
0
V
van gaande die moeten uitwijzen in hoever het
mogelijk is de fosfaten uit het oppervlaktewater te
weren via zuiveringsinstallaties. Langs het Veluwe-
randmeer gebeurt dat met een installatie bij Elburg
Ook in het Brielse Meer wordt in deze richting ge
werkt: op het punt waar Rijnwater het meer binnen
komt worden ijzerzouten toegevoegd. Technisch lijkt
de toepassing van defosfateringssystemen niet zo
veel problemen op te leveren. Het is vooral een vrij
kostbare geschiedenis. Toch ziet het er naar uit dat
eigenlijk alleen een vrij grondige aanpak van de be
strijding van fosfaten m het oppervlaktewater kans
op een oplossing biedt. En dan gaat het om het te
rugdringen van meer dan alleen het aandeel van
de wasmiddelenindstrie. Het Rijksinstituut voor
de zuivering van afvalwater (RIZA) zit er hard ach
teraan om zoveel mogelijk bij de zuiveringsprojec
ten de defosfatering te laten meenemen. Bij de be
oordeling van de zuiveringsplannen (van provincies,
zuiveringsschappen en waterschappen), die aan deze
rijksdienst worden voorgelegd, zal voortaan in deze
richting zo nodig een dringend advies worden gege
ven. In Zeeland is er al een voorbeeld aan te wijzen:
de lozing van afvalwater van de gemeente Wester
schouwen op de Oosterschelde.
Een hoofdstuk apart. In het hele verhaal over de
milieukwaal van de fosforverbindingen in ons
oppervlaktewater is dat van de hardheid van het
water. Door water te ontharden kan de hoeveelheid
wasmiddelen worden teruggebracht; en aldus word
tegelijkertijd een bijdrage geleverd aan verminderinc
van de fosfaatbelasting. De stad Rotterdam schakel'
op het ogenblik met de drinkwatervoorziening ove-
van de Rijn naar de Maas. Kort geleden is het eei
ste van de nieuwe spaarbekkens van de NV Drink
watervoorziening Brabantse Biesbosch in gebrui)
gesteld- Via transportleidingen vanuit dit natuurge
bied naar Rotterdam wordt de consument daar m
voorzien van water uit de rivier de Maas. De hard
heid van dat Maaswater is beduidend minder dar
die van het water uit de rivier de Rijn. Bij de over
gang naar een ook in andere opzichten betere kwa
liteit water heeft de Drinkwaterleiding van Rotter
dam zich met een voorlichtingscampagne tot de huis
vrouwen gericht over met name die hardheidsgra
daties. Er wordt in een brochure aan de consument
uiteengezet dat men voortaan met een kleinere hoe
veelheid wasmiddelen toe kan. Alleen bleek al da
delijk dat het uiterst moeilijk was om met sluiten
de adviezen te komen. Doodeenvoudig omdat er
geen eenheid in doseringsvoorschriften bij de was
middelenfabrikanten bleek te bestaan.
Van verschillende kanten worden op het ogenblik po
gingen ondprnomen via de warenwet een beperking
van het gebruik van wasmiddelen te bereiken. Het
is namelijk de bedoeling dat wasmiddelenfabrikan
ten worden verplicht om op de verpakking van hun
produkt uiteen te zetten bij hoeveel graden hardheid
van het water hoeveel van het middel moet worden
gebruikt. En dat is dan een andere benadering dan
die van 'witter dan wit'.
In zekere zin werken overheid en bedrijfsleven in
deze kwestie dus naar elkaar toe. Ervaringen uit
het buitenland worden hij de beoordeling van dit mi
lieuvraagstuk betrokken, terwijl het nodig zal zijn
om met het buitenland dat zijn vuil water richting
Nederland de grens over stuurt ook in dit fosfaat
orobleem tot een gezamenlijke oplossing te komen
De wasmiddelenindustrie veroorzaakt hoe merk
•vaardig het ook klinkt vooral indirect een aan
•ienlijk stuk waterverontreiniging Dat het ook bij de
"abrikanten van de grondstof hm doorgedrongen is
'oont het jaarverslag 1972 van Farbwerke Hoechst
>an Vanzelfsprekend hoeft niemand te verwachten
lat een chemisch concern als dit nu plotseb'ng hel
gebruik van groene zeep zal gaan aanprijzen. In de
.prong van het ene uiterste naar het andere ligt ook
iij de fosfaatproblemen in het oppervlaktewater de
oplossing niet. Daar zijn ook de "bewakers' van ons
open water intussen wel achter. Het gaat hen er
vooral om dat meer dan alleen maar een derde deel
van de totale moeilijkheid wordt opgeruimd. En dan
liefst zonder dat weer nieuwe, sluipende en op den
duur lastig te ondervangen bezwaren in huis worden
gehaald.
KEES VAN DER MAAS
