Bewoners nieuwbouwwijken willen elkaar
graag leren kennen via wijkvereniging
Vereniging
activiteiten
in
in
Goese polders „Handenvol
een te klein 'Poideruus'
GOES Het is helemaal niet gemakkelijk om een wijkvereniging
op te zetten en belangrijker nog het zaakje aan de gang te
houden. Er kunnen veel moeilijkheden rijzen in zo'n beginfase, in
zo'n stadium waarin het bestuur ook nog niet precies weet, wat
het nu eigenlijk aan moet met al die wensen en dat kleine pakket
je mogelijkheden. Er wordt al jaren studie gemaakt van de werk
wijze binnen wijk- en buurtverenigingen. Maar de eerste activi
teiten worden toch altijd door idealistische amateurs op poten
gezet. Wat later, soms jaren later, bestaat dan nog weieens de mo
gelijkheid een beroepskracht aan te stellen, die zich dan met de
dagelijkse moeilijkheden binnen z'n vereniging bezighoudt.
Een jeugdsoos stelt heel andere
hygiënische eisen dan een crèche
In de gloednieuwe wijk, de Goese
Polder in Goes-Noord, onder 'de rook'
van de televisietoren weten ze er zo
langzamerhand alles van. De wijkvere
niging heeft nu zo'n paar jaartjes
gewerkt. Eerst gebeurde dat zonder
gebouw en nu is er, vooral ook dank
zij het kordate optreden van de ge
meente Goes, een noodverenigingsge-
bouw verrezen. Het is niet meer dan
een verbouwde keet, maar bijna dage
lijks wordt een beroep gedaan op
diezelfde ruimte, op datzelfde zaaltje,
het enige zaaltje dat de wijkvereni
ging rijk is.
Een wijkvereniging in opbouw, een
vereniging waarin alle problemen van
dat. begin nog duidelijk naar buiten
komen, een instelling ook, die leert
dat de mensen in zo'n nieuwe wijk
graag iets in hun nabijheid hebben
om die andere wijkbewoners te leren
kennen. Op dit. moment is de wijkver
eniging, hoe klein behuisd ook. eigen
lijk de enige ontspanningsmogelijk
heid in die grote Goese Polder. Straks
over vijf jaar. komt er een permanent
gebouw met alle mogelijke comfort,
met ook een eigen beheerder.
Een weekje intens meeleven met de
wijkvereniging Goese Polder levert
heel wat uiteenlopende ervaringen op.
Een jaarvergadering waarop de secre
taresse haar notulen is vergeten, een
kindercrèche met zo'n vijfenzeventig
kinderen per week (en een wachtlijst)
waarop nog eens tientallen peuters
voorkomen), gymnastiek voor de da
mes in de gloednieuwe sportzaal aan
de Thorbeckelaan en eindeloze ge
sprekken met mensen van de jeugd
soos. Want die jeugdsoos zorgt dit
voorjaar toch wel voor de nodige
strubbelingen binnen de wijkvereni
ging. Tolerantie is ook binnen de
wijkvereniging Goese Polder een
moeilijk te vatten begrip en dat geeft
gewoon wat moeilijkheden. Ze hebben
eigenlijk allebei gelijk, zowel de men
sen van de jeugdsoos als 'de volwas
senen'. Er zijn al verschillende ge
sprekken geweest tussen het bestuur
en een deputatie van de jeugdsoosbe-
zoekers, maar bevredigend is het tot
nu toe niet helemaal verlopen- Maar
het is ook moeilijk. 's-Zaterdags-
avonds stappen er zo'n vijftig jongens
en meisjes tussen de twaalf en twin
tig jaar 't'Polderuus', net achter de
noodsupermarkt. Bras, binnen. Daar
staat een werkgroep van zeventien
jongens en meisjes (democratie)
klaar om allerlei activiteiten voor de
bezoekers op gang te breflgen. Er
wordt in het begin van de avond nog
gedanst. Na een uur of tien is het wat
rustiger. De oudere jeugd zit dan te
dammen, naar platen te luisteren of
gewoon gezellig te lezen. En 's-zon-
dagsmorgens komt er een groepje
terug om de zaak op te ruimen, Het
lijkt allemaal gewoon goed.
Maar achter de schermen is er heel
wat werk verzet voor de jeugdsoos
een vaste plaats kreeg in het wijkge-
bouw. Eigenlijk was dat ook wel
logisch, want mensen van het bestuur
vroegen zich af of het allemaal wel
kon. een soos op zaterdag en maandag
ochtend direct een crèche.
Voorzitter De Wit (die een weekje
geleden aftrad omdat hij naar elders
in Goes verhuisde) liad het er ook
wat moeilijk mee. „Tja, de soosbezoe-
kers hebben misschien heel andere
ideeën over wat schoon is en wat niet
dan anderen. In elk geval is het wel
zo dat er 's-maandags een crèche is in
diezelfde ruimte. En aan een crèche
worden erg hoge hygiënische eisen
gesteld", vertelt hij in een gesprek.
Datzelfde zegt hij tijdens de jaarver
gadering op een donderdagavond, eind
maart. Er wordt dan instemmend ge
knikt door de wijkbewoners/leden
van de vereniging.
Gekke verhalen
Er gaan gekke verhalen rond over die
jeugdsoos ('Atlantis' heeft de jeugd ze
genoemd). Dat hoor je, wanneer je in
de supermarkt van Bras, je dagelijkse
inkopen doet. Het is al net als met
andere sozen. De volwassenen uit de
buurt hebben er geen goed woord
voor over.
„Ze doen daar maar", fluisteren de
winkelende huisvrouwen tegen elkaar.
En als een geprikkeld bestuurslid zich
plotseling omdraait en vraagt hoe die
mensen aan die geruchten komen,
wordt er verbaasd gezegd: „Ik hoorde
het vertellen..." Wat dat betreft doet
de bevolking van de Goese Polder niet
onder voor andere wijken, voor ande
re leefgemeenschappen. De jeugdsoos-
leden trekken zich nauwelijks iets, aan
van hun pasgeboren 'image'. In steeds
grotere getale komen za 's-zaterdags
naar het wijkgebouw. Ze komen zelfs
uit de buitenkemen van de gemeente,
dat wijst het 'gastenboek' bij de in
gang van soos 'Atlantis' uit. Eigenlijk
zou er een boek te schrijven zijn over
de jeugdsoos en al die bijkomende
verschijnselen, maar het gaat nog
steeds om de wijkveremging Goese
Polder en die vereniging doet meer
dan alleen op zaterdagavond de deur
opengooien voor de popminnende
jeugd.
Officieel
„Het is altijd een vreselijke drukte
geweest", verzucht de nu ex-voorzitter
De Wit in zijn nieuwe woning, een
paar kilometer van het wijkgewoel in
Noord verwijderd. Hij is gestoken in
een stemmig blauw trainingspak. Te
recht. want in het dagelijks leven is
de lieer De Wit leraar lichamelijke
oefening. Hij vertelt dat de wijkvere
niging op 18 januari 1973 echt hele
maal officieel van start ging. Toen
had men overigens al ruim twee jaar
van activiteiten achter de rug. Bewijs
daarvan is het periodiek 'Torenflitsen',
dat op gezette tijden bij alle wijkbe
woners in de bus wordt gegooid.
Torenflitsen' Is bezig aan zijn derde
jaargang.
BRUIDSJAPONNEN
NAAR MAAT
een weelde van prachtige
materialen, én van uw eigen
ontwerp of idee. wordt feilloos
een perfect knippatroon gemaakt
t<~yYlocleliui4
Grote Markt 6 - GOES - Tel. 6015
Voor de crèche bestaat enorm veel belangstelling. Iedere week zijn er zo'n 75 kinderen te vinden. En dan is er nog
Datzelfde herhaalt zich trouwens iede
re woensdagmiddag, als de jeugdclubs
draaien. Drie zijn er nu al en ze
duren allemaal één uur lang. „Te
kort", zegt Wilma Donderwinkel, „Je
zou wat meer tijd aan ai- kinderen
moeten kunnen besteden, maar de
kleine ruimte laat dat gewoon niet
toe". Samen met haar man. Jan Don
derwinkel, heeft zij zich maandenlang
helemaal 'gegeven' aan de wijkvereni
ging. Er kon geen activiteit zijn of er
kwam wel een Donderwinkel bij te
pas. De donkerharige Wilma is net uit
het bestuur gestapt. Ze vertrekt over
een maandje naar Temeuzen. „Ik- ga
met een traantje in m'n ogen", zegt
één van de ex-werkezels van de wijk
vereniging. Waarom stap je in het
wijkwerk'
„We kwamen hier in Goes en kenden
niemand. Via de wijkvereniging en
alles daaromheen kregen we contact
met andere mensen- Het is eigenlijk
erg jammer dat we verhuizen, net nu
alles goed begint te lopen", zegt Wil
ma Donderwinkel. Ze vertelt over de
peuterspeelzaal, waar ze iedere dins
dag- en vrijdagochtend present is,
over de jeugdclubs op woensdagmid
dag en over de ugdsoos op zaterdag
middag of zaterdagavond. Iedere dag
In november van het vorig jaar kreeg
de wijkvereniging dan eindelijk een
onderkomen. En dat was nodig ook.
De vereniging had voordien nauwe
lijks iets kunnen doen. Vergaderingen
werden niet of nauwelijks bezocht en
het toenmalige bestuur dacht 'heb is
goed met jullie'. De gemeente kwam
toen plotseling op de proppen met het
noodgebouw en de vereniging accep
teerde het dankbaar. Er kwam direct
van alles op gang. Het bestuur zond
een formulier rond. waarop de wijk
bewoners konden melden wat ze wen
sten en er werd rekening mee gehou
den. Toen. eind vorig jaar, begon de
vereniging echt te bloeien. Clubs ver
rezen uit de grond. Binnen de kortste
keren zat de crèche vol, er kwamen
initiatieven tot oprichting van jeugd
clubs, een klaverjasclub en nog wat
zaken. Binnen de kortste keren was
het verenigingsgebouw bijna dagelijks
bezet en heb bestuur raakte zo lang
zaam aan een beetje overspannen van
het vele werk- „Er was altijd ontstel
lend veel te doen", herhaalt ex-voorzit
ter De Wit.
„In de eerste plaats had Je de bouw
en inrichting van dat gebouw, later
kwamen daar de clubs nog eens bij.
En als bestuur moet je in zo'n vereni
ging ook helemaal alles doen hè. Mijn
ervaring was vaak dat de mensen
naar je toe kwamen om te vragen
wanneer er weer eens iets was en als
er dan iets gebeurde, dat je ze dan
gewoon niet zag. Dat was mijn erva
ring, maar dat zal bij iedere bestuur
der in dit land wel zo zijn", meent
hij.
Ouderen
De afgetreden voorzitter hij is
opgevolgd door de heer De Baar, die
zich beschikbaar stelde omdat er
moeilijk een opvolger voor de heer
De Wit te vinden was vraagt zich
af hoe het komt dat verschillende
ouderen wel contributie betalen en
toch nooit naar de bijeenkomsten,
naar de activiteiten in 't Poideruus'
komen.
„Misschien is er gewoon nog wel te
weinig te doen voor die volwassenen,"
peinst de heer De Wit. Misschien
heeft hij wél gelijk. Er is zo eens in
de paar maanden eens een bingo
avond; iedere woensdagavond wordt
er door de dames-leden gegymnasiiekt
in de sporthal in de wijk en verder is
er de klaverjasclub, die zich ook gaat
bezighouden met "bieden' om het deel
nemersaantal wab op te vijzelen. Ex-
voorzitter De Wit heeft wel wat idee
tjes. „We zouden het. kunnen proberen
met een handwerkclub, met een gewo
ne soos voor ouderen en dergelijke,
maar je moet maar afwachten wat
ervan terecht komt." Pionieren brengti
onzekerheden met zich mee.
Alle gezinnen
Driehonderdtwintig leden heeft de
wijkvereniging nu- Bijna alle gezinnen
met kinderen zijn lid van de vereni
ging. Dat verklaart meteen de enorme
activiteiten op jeugdgebiedin 't Poi
deruus.' Om de veertien dagen is er 's
zaterdagsmiddags film- Dan zitten er
zeker zo'n honderdvijftig knaapjes in
het gebouwtje.
De jeugdsoos is nog niet helemaal thuis in het patroon van de wijkvereniging.
Er wordt veel vergaderd om de problemen zo snel mogelijk op te lossen.
Iedere woensdagavond volgen tientallen dames uit 'de polder" de gymnastiek'
lessen in de nieuwe sportzaal.
was er wel iets te doen voor me
vrouw Donderwinkel. En tussendoor
bracht ze samen met haar twee kleine
kinderen ook nog Torenflitsen' bij de
leden.
J>e mensen willen eerst zien wat er
wordt gedaan en dan komen ze ook
nog wel een keer. Op een bepaald
moment ontbreekt het gewoon aan
actie", vindt ze. Teleurgesteld is Wil
ma Donderwinkel daardoor zeker niet.
„Je kunt het eigenlijk verwachten",
stelt ze nuchter vast.
De moeilijkheiden, die zo af en toe
met de jeugdsoo^ rezen, wuift ze in
de gauwigheid weg. „Och, alle begin is
gewoon moeilijk. Waarom zou je
maar gaan zitten ruziën in zo'n wijk
vereniging- Het gaat er toch om wat
gezellige dingen met elkaar te doen?"-
Ze zullen de 'familie Donderwinkel'
missen in de Goese Polder. Zeker de
leden van de jeugdsoos. Eind maart,
op een woensdagavond, zaten er zeker
tien jongens en meisjes van de soos
bij de Donderwinkeis op de koffie.
Daar werden de activiteiten van de
jeugdsoos vastgesteld. „We hangen ge
woon een grote foto van jouw op",
zei één van die jongens toen tegen
Wilma Donderwinkel, „Dan ben je er
toch". En zo'n uitspraak typeert de
verhoudingen binnen de wijkvereni
ging-
Commissies
De leden van de werkgroep van de
jeugdsoos zijn verdeeld in vijf com
missies (voor de bar, discotheek, pu
bliciteit, contacten met het bestuur en
dergelijke en financiën.) „We zouden
graag helemaal zelfstandig willen zijn,
maar daarmee is het bestuur tot nu
toe nog niet akkoord gegaan", zegt
Eddie de Kort (16).
Zover zal het ook, zolang de wijkvere
niging nog in het noodgebouw zit, wel
niet komen. Alleen de zaterdagavond
en soms de zaterdagmiddag is voor
de soos beschikbaar. De soosleden
zitten daardoor met het probleem
steeds maar weer hun spullen op een
stapel te moeten zetten in een hoekje
van het wijkgebouw. Iedere zaterdag
moet er worden opgebouwd en iedere
zondagochtend gaat de boe! weer op
een hoop, sinds kort achter een mooi
gordijntje. De soosmensen hebben er
noga] wat moeite mee. Het liefst
zouden ze dag in dag uit in het
gebouw zitten. Maar ook binnen het
soosieven is er nog heel wat werk to
verzetten. „Tot een uur of tien wordt
er in de soos nog weleens gedanst.
Daarna is het tijd voor de wat rusti
gere zaken." vertelt de negentienjarige
Arnold Rieff, „we moeten eens wat
kunnen praten en daar past nu een
maal geen keiharde muziek bij en die
muziek willen de jongere bezoekers
weer wel." Gemakkelijk is het niet.
Het bezielende werk van een afgestu
deerde clubhuiswerker zou misschien
redding kunnen brengen. Die man kan
het misschien ook voor elkaar krij
gen dat de jeugdsoos een permanente
vertegenwoordiger in het bestuur
krijgt- Want dat is ook een wens van
'Atlantis," één van de wensen van de
jongens.
De wijkvereniging Goese Polder is vol
leven. Er zijn mensen, die er dag en
nacht voor in de weer zijn. Dat wordt
heus wel gewaardeerd in de wijk- De
bewoners sturen hun kinderen trouw
naar de clubs en de crèche. Het
volwassenenwerk komt nog wel op
gang, daarop vertrouwt iedereen in de
polder. „Er wordt ontzettend veel
voor ons gedaan," constateert wijkbe
woner J. Slabbekoom (41) in de pau
ze van de jaarvergadering. „Ik ga met
een traantje in m'n oog weg," zegt
oud-bestuurslid Wilma Donderwinkel.
En die opmerking vertelt genoeg over
de plaats, die de wijkvereniging in
neemt in de Goese Polder, dé nieuw
bouwwijk van Goes.
