In de zweefvliegerij hangt op
grote hoogte een milde stilte
Grote geldprijzen vormen een
gevaar voor de duivensport
Leer motorvliegen of zweefvliegen
WAT DE BLANKE BESCHAVING
VOOR AFRIKA BETEKENT
Schweppes - Sodawater
DS'70 en de 'lijmpoging'
Waarom geen
protest tegen
massamoorden in
Boeroendi?
Kunst in het
stadhuis
Regering en
de vakbonden
Een kolonelsregime?
DONDERDAG 10 AUGUSTUS 1971
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
ARNEiVTUIDEN Twee dagen
na de Schcldevlucht met rond de
JO ronkende motorvliegtulgjes,
hangt over liet vliegveld Midden-
Zeeland de milde stilte van de
zweefvliegerij. Zo nu en dan is
een licht gesuis te horen als een
klein zweefvliegtuigje met de lier
rie lucht wordt ingetrokken. Maar
verder gaat het allemaal geluid
loos. Zo is het ook voor wie op
enkele honderden meters hoogte
in de cockpit zit. Er ontstaat
wat geruis als een bocht geno
men wordt, maar afgezien daar
van is het rustig. En veilig. Een
zweefvlieger met enige routine
beziet in alle kalmte de landerij
en ver beneden zich. En als er
geen vliegveldje in de buurt is,
dan zoekt hij zo nodig een stukje
grond om te landen. Wie in zo'n
geval spreekt van een noodlan
ding, gaat zich te buiten aan
mallepraat.
Om de illusie uit de wereld te
helpen, dat de zweefvliegerij een
bedrijf zou zijn voor lieden met
stalen zenuwen, schreef de Mid
delburgse zweefvlieger E. J. Po
lak een paar weken geleden een
ingezonden stuk in deze krant,
waarin hij zich berispend uitliet
over de ondeskundige wijze,
waarop zo nu en dan geschreven
werd over noodlandingen. Hij
combineerde zijn leerzame brief
met een uitnodiging aan de re
dactie, om eens een zweefvlucht
mee te maken. Nou gaat niemand
graag voor angstig door en dus
wordt de vlucht gemaakt.
Maandag rond het middaguur la
ten we ons voor de eerste maal
met behulp van een door een lier
getrokken staalkabel de lucht in
trekken. Kalmpjes aan verlaat
het zweefvliegtuigje de bodem en
een ogenblik later hangt het toes
tel vrij stijl achterover. Een mo
ment lijkt het or het achterover
in een gat. zal vallen; direct daar
na gaat de neus voorover en er
wordt gezweefd. Op 320 meter
hoogte, zo wijst een klokje aan.
Lewedorp, Middelburg .en Arne-
muiden zien er Madurodammerig
uit en het Veerse Meer lijkt nie
tig. De omstandigheden zijn niet
erg gunstig. Er is vrijwel geen
thermiek en de vlucht duurt
maar even. Te kort eigenlijk.
Maar lang genoeg om te begrij
pen, waarom bijvoorbeeld de
heer Polak zich al zestien jaar
vrijwel elk weekeinde en in de
vakanties op grote hoogte be
geeft. De zweefvlieger heeft vo
ren uitgelegd hoe men van rich
ting en van hoogte veranderd en
hoe men op verschillende manie
ren kan remmen. Slippend nadert
het zweefvliegtuig de grasbaan
van het vliegveld en de landing
doet niets onaangenaams met de
maag.
Tevoren heeft de heer Polak uit
gelegd met welke veiligheids
maatregelen de sport is omge
ven. Elk jaar worden de drie
a de vliegclub Mid
den-Zeeland door een deskundige
van de rijksluchtvaartdienst gron
dig geïnspecteerd. Elke maand
herhaalt een deskundige van de
vliegclub het technisch onderzoek
en dagelijks bekijken de vliegers
voor elke tocht zorgvuldig hoe
net er bijstaat met net toestel.
Het oplieren van de vliegtuigjes
is ook op allerlei manieren ge
waarborgd en uisluitend geoefen-
den begeven zich op hun eentje
opwaarts.
De heer Polak: „De rijkslucht
vaartdienst stelt liicr in Neder
land vrij zware eisen. Dc toestel
len, waarmee hier gevlogen
wordt, zijn gemaakt door een
Westdultse fabriek, die vrijwel
heel West-Europa van zweefvlieg
tuigen voorziet. Maar voor Ne
derland bouwt men op voor
schrift een aantal extra dingen
In, die extra zekerheid geven".
De rijksluchtvaartdienst geeft
ook de zweefvliegbewijzen af. De
examens daarvoor worden afge
nomen door mensen van de
zweefvliegclubs, die veelal op hun
beurt een instructeursdiploma
hebben verkregen door zich te
onderwerpen aan de toets van de
luchtvaartdienst. Wie van de
luchtvaartdienst een toegangs
kaartje voor het luchtruim wil
loskrijgen, moet theoretische en
praktische kennis ten toon sprei
den.
Brevetten zijn heel andere din
gen. Die haalt, men door te bewij
zen. dat men een aantal solo
vluchten kan maken, door te la
ten zien, dat men weet hoe ae
thermiek moet worden benut of
door over grote afstanden te vlie
gen.
Juist bij die grote afstanden, de
overlandse vluchten, komt een
zweefvlieger nog wel eens op een
landje terecht, dat gewoonlijk
voor andere doeleinden wordt ge
bruikt dan voor landingen. De
heer Polak: „Je kunt dan niet
spreken van een noodlanding. Dat
hoort er gewoon bij. Als er scha
de wordt aangericht, moet die
vergoed worden. Het toestel
wordt opgehaald en er is niets
aan de hand".
Een dure sport voor de elite? De
heer Polak ontkent dat ten stel
ligste. De zweefvliegclub Midden-
Zeeland met zo'n 40 actieve le
den, vraagt vijfhonderd gulden
contributie per jaar. Voor die
prijs heeft men hei hele jaar
door in de weekeinden en ;n de
vakantie deel aan de zweefvliege
rij. Men stelt een ploegenhjs:
samen en iedereen kan regelma
tig naar boven. Wie wil leren
vliegen kan een tienlessenkaart
van honderdvijftig gulden kopen
een bedrag, dat als men lid van
de club wordt in mindering
wordt gebracht op de contributie.
Wie zeer voorzichtig is en het
eerste helemaal zeker wil weten,
kan voor twaalleneenhalve gul
den op het vliegveld een kaartje
kopen, dat recht geeft op een
rondvlucht met één van de leden
van de vliegclub.
Die vliegclub heeft overigens niet
alleen zweefvliegers, maar ook
piloten, die zich -vermaken met
gemotoriseerde toestelletjes. Vo
rige week waren ze in groten
getale bijeen. Maar maandag
kwam er slechts af en toe een
motorvliegtuigje binnen op bet
vliegveld. De zweefvliegers, die
op hun beurt wachten voor de
volgende vlucht, keken er even
naar en haalden de schouders op.
„Dat is wel aardig, maar het is
eigenlijk niet echt vliegen", sprak
de heer Polak minzaam. „Het
zweefvliegen is te vergelijken
met zeilen en het motorvliegen
met puffend rondvaren in een
motorbootje. Als je boven bent
met een zweefvliegtuigje en je
kunt wat stunten, dan voel je je
als een vlinder". Om hem heen
knikte men begrijpend
BELG KW IN ÉÉN MAAND RUIM MILJOEN FRANCS:
ZONDER SPONSORS
EN GELDSCHIETERS
BIERVLIET Niet alleen Sn de wiel
rennerij. auto- schaats-, schaak- en
andere sporten zijn grote geld lied ra
gen te verdienen. Wie de gewonnen i
geldbedragen van de nationale- en In
ternationale vluchten bekijkt zal tot
de conclusie komen dat ook met de
duivensport grote sommen geld te J
winnen zijn.
In de duivensport, zonder sponsors en
zonder geldschieters komen de gewon
nen bedragen bovendien allemaal uit
de zakken van de verliezende deelne
mers. Bijvoorbeeld de internationale
Pauvlucht. waarop de verschillende
landen alle bij voor inschrijving
slechts een beperkt aantal duiven mo
gen inkorven. Zo mag België, nog
steeds de bakermat van de duiven
sport genoemd. 750 duiven inkorven.
Nederland een maximum van 250 dui
ven enzovoorts. Er namen aan deze
vlucht 1232 duiven deel, en de over
winning ging naar de Nederlander
Niesink uit Bleiswijk, die hiermee
voor de vierde maal een belangrijke
zege boekte. Gepould was zijn duif
niet. maar hij ging in ieder geval
lopen met de 20.000 francs verbonden
aan de zege. Wel gepould waren de
vier door Pol Bostijn uit Moorslede
ingekorfde duiven. In 1970 maakte
deze liefhbber. ook me: vier duiven
spelend een uitslag, welke men niet
licht zal vergeten. Hij won toen 1, 3,
en 39 en mocht meer dan 200.000
francs de zijne noemen. Dit jaar won
hij internationaal 13, 47 en 105 respec
tievelijk met zijn 2de en 1ste en 3de
getekende, welke hem op internatio
naal vlak 132.500 francs opleverden.
Nationaal wonnen deze duiven, die
zogenaamd driedubbel getekend wa
ren nog eens 77.280 francs terwijl ze
in zone West West-Vlaanriere-n i 7. 21
en 36M wonnen en nogmaals een hele
reeks francs winnen, zodat alleen op
deze vlucht al een totaal aan inkom
sten geboekt werd van 254.152 francs.
Op Biaritz. de vlucht, die na tien
dagen internationaal nog niet gesloten
kon worden, omdat nog steeds een
vierde deel van de duiven niet thuis
was, kon dezelfde liefhebber y/eer op
de eerste dag drie van zijn vier
ingekorfde duiven klokken. Beginnend
met de 1ste prijs internationaal won
hij een bedrag, dat vergeleken kan
worden met hetgeen hij won op Pau.
Dit was voor dit momenteel op een
superconditie draaiend hok blijkbaar)
nog niet genoeg, want diezelfde dag
wonnen zijn jaarlingen een hele reeks
koppnjzen op nationaal I-imoges, be I
glnnend met de Hóe en 10de prijs, met
de volgende tijden: 15.06 uu, 15.18
uur. 15.21 uur. 15.41 uur, 15.46 uur.
16.00 uur. 16.01 uur. 16.20 uur. 16.27,
uur, 16.31 uur. 16.32 uur. 16.34 uur.|
17.11 uur. 17.16 uur. 17.38 uur, 18.02
uur, 18.07 uur. 19.19 uur. 19-36 uur.
Daarmee won hij 20 prijzen me*. 24
ingekorfde duiven en dc dag nadien
klokte hij vanuit AngOuleme. Om
15-53 uur zijn 'Ruffec', de duif, die in
1971 de 1ste nationaal Ruffec won.
Hij won hiermee dc lste interproviiv
ciaal Angouleme terwijl hij gepould
stond 2000-1000. Zijn overige duiven
vlogen om 16.08. 16.09. 18-55, 19.22 er.
19.30 uur vroege prijzen.
soort duiven,
vluchten ieder
boort. Dit jaa
uit Wervtk
tegen meer di
Miljoen
Daarmee nog niet voldaan zijn ging
hij naar nationaal Sint-Vlnccnt met K
duiven, waarvan hij om 10.06 uur de
lste provinciaal won en nationaal heel
vroeg zat om weer 7 van de acht
duiven in de voorste helft van de
prijzen te draaien. In totaal vloog hij;
op amper een maand tijd meer dan
een miljoen francs bij elkaar.
Een werkelijk unieke prestatie, die
men in feite op sportief vlak als een
gevaar voor de duivensport mag be
schouwen. Gevaar, dat die duivensport
steeds meer en meet een geldspel
gaat worden. Het valt op. dat juist In
streken, waar het geldspel van zeer
ondergeschikt belang is. de duiven
sport als vrije tijdsbesteding steeds
meer uitbreidt, dit in tegenstelling tot
centra waar men niet meer over de
lste prijs, maar over de gewonnen
poulan praat.
Al met al is het jaar 1972 voor de
reeds jaren wereldberoemde kolonie
van Pol Bostijn weer een superjaar
geworden. Om een idee te krijgen met.
welke klasse deze liefhbber speelt vol
gen hier de uitslagen over drie jaar
van een van zijn allerbeste fonddui
ven. de Pasport de 6763296047 een
zoon van de wereldberoemde Yzeren
(zoon van de Yzeren Sticbelbaut) met
een zuster van de Benoni. die in 1970 j
de lste internationaal Pau won. In
1970: Chateauroux 4de, Brive natio
naal 57. Pau internationaal 3, San
Sebastian internationaal 9de. In 1971:
Dourdan 51ste, Chateauroux 74ste,
Pau internationaal 178, San Sebastian
internationaal 9de. In 1972: Brive nati
onal 288, Pau internationaal 47. Bia
ritz internationaal 10de. Dergelijke
grote klassiekers worden slechts door
de allerbeste duiven gewonnen de
nationale overwinnaar in Nederland
n Gerard van Hoe
K) duiven op Limo-
n; zijn lste pnjs-
-inzoon •.vin de Pa-
c allerbeste duiven
ide prijswinnaar Ut
beet de Yzeren
moe
(ADVERTENTIE j
VLIEGCLUB MIDDEN-ZEELAND
Inlichtingen telefoon (01180) 3463 en elk weekeinde
op het vliegveld.
meer dan 100 km v
vliegen dan zijn naaste concurrenten.
De duif stamt volledis af var. het
dul vengeslacht van André van Bruae-
ne uit Lauwe en heeft in zijn voorge
slacht zowel Angouleme als Barcelona
winnaars, terwijl tevens he: Gonn-
soort zijn parten speelt Tegen 3707
duiven won hij de eerste pnjs.
Kabellegging
in kanaal
bij Souburg
VLISSIN'GEN In de periode van 4
tot en met 29 september, zullen in
het Kanaal door Walcheren, plus mi
nus 300 meter ton zuiden van dc
draaibrug te Souburg een aantal PTT-
kabels in dc kanaal bodem worden
ingespoten.
De werkzaamheden worden ten dele
uitgevoerd vanaf het werkvaartuig
'Spuitponton nr. II'. Dit vaartuig zal
de reglementaire passeereelnen voe
ren. terwijl er zoveel mogelijk voor
wordt zorggedragen, dat de scheep
vaart onbelemmerde doorvaart wordt
geboden. De scheepvaart wordt ver
zocht met genoemde werkzaamheden
rekening te houden en met vocrrach-
zichtig te passeren.
Duikwerken bij
uitmonding
rioolpersleiding
VLISSIN'GEN Vanaf heden tot en
met 8 september 1972. zal op dc
plaats waar een persleidinz in de.
Wpsterschelde-Biozelingse Ham. nabij
boei 36, uitmondt een uitmondJngscon-
structie worden geplaatst.
Ten behoeve van dit werk vinden
overdag en bij gunstige weersomstan
digheden, tijdens de kentering,
duik werkzaamheden plaats. De scheep
vaart wordt verzocht met genoemde
duik-werkzaamheden rekening te hou
den en met voorzichtigheid te passé-
ADVERTENTIE
En het geschiedde een dezer dagen
dat de burgemeester van Oostburg
een verbod uitvaardigde, dat liet fraai
geïllustreerde Zuidafrikaanse tijd
schrift 'Panorama' niet langer op de
leestafel in de hal van het Oostburgse
gemeentehuis zou mogen verschijnen.
Het bevel ging uit na een protest van
de streekjeugdleider Fred Bergweff,
blijkbaar een machtig man in de
contreien van Westelijk-Zeeuwsch-
"Vlaanderen, onder voorwendsel dat
dit propaganda en eenzijdige reclame
voor Zuid-Afrika was.
Het paste volkomen in het politieke
kraam van de heer Schipper, die, naar
hij zei, niet eens wist dat het tijd
schrift op de leestafel in de hal van
het gemeentehuis lag. Althans, zo le
zen we in de kolommen van de "PZC'.
Ik heb het laatste nummer van 'Pano
rama' van juli jl. nog eens doorgebla
derd, maar heb bij mijn beste weten
niets vernedersnds voor de zwarte be
volking of aanstootgevende, politieke
propaganda in dit mooi uitgevoerde
tijdschrift aangetroffen.
Mag Zuid-Afrika van de heren Schip
per en Bergwerff geen reclame en
propaganda maken voor zijn mooie
land?
Nederland doet toch ook bv. door
middel van de Wereldomroep, waar
aan alle luisteraars en kijkers van
radio en televisie meebetalen?
In de ogen van een grote, zwarte
meerderheid door een kleine, blanke
minderheid.
Iet wel: het is tegen deze blanke,
zogenaamde 'onderdrukking', waarte
gen de heren ageren. Niet tegen ter
reur die een zwarte minderheid in de
Afrikaanse staat Boeroendi uitoefent
op een zwarte meerderheid. In enkele
maanden tijds werden daar 150.000
leden van de. stam der Hoetoes (de
meerderheid) als honden afgemaakt
door leden van de stam der Toetsi's
(de minderheid).
Soort over soort is genade hééft wij
len prof. Snouck Hurgronje eens ge
zegd. Het blijkt maar al te zeer, dat
dit niet waar is.
Waar blijft het portest tegen deze
wandaden van ae heren van het Ango-
1 a-comité, van het comité voor Zuide
lijk Afrika, van de Wereldraad van
Kerken, en niet te vergeten van de
heer Age Kamermans, de 22-jarige
Middelburgse onderwijzer, die als lid
van het PPR-actiecentrum in de
Zeeuwse hoofdstad zich speciaal bezig
houdt met de problematiek van de
onderdrukte gebieden in de zuidelijk
Afrika, blijkbaar door de redactie van
de *PZC' zo'n expert op het gebied
van de Afrikaanse en koloniale zaken
geacht, dat hij uitverkozen werd voor
een interview om zijn afkeurende me
ning weer te geven over de uitlatin
gen van de Portugese hoogleraar dr
Damas Mora, die in een onderhoud
met een redacteur van de 'PZC'
(woensdag 26 juli) de euvele moed
had gehad breedvoerig uiteen te zet
ten dat de Nederlanders door de ver
schillende comités verkeerd worden
voorgelicht over Portugees Afrika
Het is nog niet zolang geleden da»
een Hindoestaans academicus uit Pa
ramaribo in een discussie voor de
televisie met Nederlanders en creool
se Surinamers over uittreding van
Suriname uit het koninklijks verband
zei: „Noem mij één Afrikaanse staat,
waar de bevolking na de ontkolonise-
nng in welvaart is toegenomen?" De
neren moesten het antwoord schuldig
blijven:
Ongeveer honderd jaar geleden was
centraal Afrika nog vrijwel een witte
vlek op de kaart van dit reusachtige
continent. De westelijke wereld was
nog volkomen onwetend van de on
menselijke wreedheden die daar wer
den bedreven.
Het was de Portugees Diogo Cam die
in 1482 het "koninkrijk Kongo' ontdek
te. Sinds 1441 brachten de Portugezen
produkten van de Afrikaanse West
kust op de markt te Brugge. In 1576
bouwde de Portugese Paulo Dais de
eerste Europese huizen in de stad
Santo Paulo de Luanda, thans nog de
hoofdstad van Portugees Angola. Dit
Angola grensde aan de noordzijde,
gescheiden door de rivier Zaire aan
de voormalige Belgische kolonie Kon
go, dat in 1961 z'n onafhankelijkheid
verkreeg, waarvan de naam thans om
gedoopt is in republiek Zaire. In An
gola begonnen de Portugezen hun ko-
lonisatiearbeid. maar het zg. 'konik-
rijk Kongo' bleef voor hen onbekend
gebied. Dat zich daar verschrikkelijke
wreedheden afspeelden, kwam pas
aan het licht toen de Britse zendeling
dr. Livingstone zijn ontdekkingsreizen
door donker Afrika begon, nu ruim
honderd jaar geleden. De ontberingen
die deze vorme man, die niet om
materieel gewin, maar alleen uit lief
de voor en mededogen met zijn zwar
te medemensen naar Afrika was ge
reisd, zijn bijna niet te beschrijven.
De wreedheden, die hij in de binnen
landen aanschouwde, werden in de
openbaarheid gebracht door de Ameri
kaanse journalist Stanley, die op zoek
ging naar dr. Livingstone, die als
vermist werd opgegeven. Hij trof hem
in een erbarmelijke toeStand in het
binnenland aan. Door gele koorts ver
zwakt, stierf deze edele mens kort
daarop in een negerdorp aan het
Tangayikameer. Destijds heerste in
dat gebied een machtig negerstam
hoofd, M'Siri genaamd, die berucht
was om de wreedheden die hij op zijn
medemensen bedreef. Zo is bekend
geworden uit de dagboeken van dr.
Livingstone, dat hij vrouwen, van wie
hij afwilde, met bloeddorstige bloed
honden in een beperkte ruimte liet
opsluiten. Enkele dagen later vond
men van deze ongelukkigen nog
slechts beenderen.
Vrienden, die hem verveelden, liet hij
het hart uitrukken, waarvan hij het
bloed opzoog. Weer anderen liet hij
uithongeren en gaf hun hun afgehakte
ledematen te eten. Dat was 'de be
schaving en cultuur' van het toenmali
ge Centraal Afrika. Veel veranderd
was er nog niet toen koning Leopold
II der Belgen in 1876 besloot een
onafhankelijke staat Kongo onder zijn
souvereiniteït te stichten: 'i'idee mai-
tresse' van Leopolds regering was de
economische expansie, die leidde tot
een groter België in het hart van
Afrika. Het was in 1908 dat de Belgi
sche staat besloot dit gebied met z'n
onuitputtelijke hulpbronnen en met de
schuldenlast, die er op rustte, van de
koning over te nemen, waarna de
ontwikkeling van dit immense gebied
met kracht ter hand genomen werd.
"Blanken hebben dit grote land tot
ontwikkeling gebracht, blanken heb
ben een eind gemaakt aan de wrede
stammenoorlogen, toen zij er heer
sten, maar zodra zij de hielen gelicht
hadden, begonnen de moordpartijen
opnieuw, zoals de bloedige tonelen
van de laatste maanden in Boeroendi
aantonen.
J. K. Mesu,
Middelburg.
de beste partner voor uw whisky
Uw artikel 'Terzake' in de PZC van 5
augustus jl. onder de kop 'Scholten
had geen speelruimte' legt naar mijn
mening de vinger precies op de won
de plek,
Scholten's voorstel was dan ook in
wezen geen compromis. Integendeel,
het was vrijwel de precieze weergave
Teleurstellend is het feit dat er in
de pers zo weinig aandacht is besteed
aan de stammenoorlogen en de daar.
uit voortvloeiende massaslachtingen
in de Afrikaanse staat Boeroendi.
Merkwaardig evenwel en ook gelijk te
kenend voor de gedaclitengang der
zich links noemende groeperingen en
actiecomités is het feit, dat er vanuit
'verlichte' hoek, die anders zo razend
snel is om alles wat naar overheersing
en geweld riekt met demonstraties en
protesten te overspoelen, nu niets ge
hoord wordt.
Als het gaat om koffie uit Angola
voor consumptie in ons land uit te
sluiten, of om de Griekse regering
gelijk te stellen met de grond der
aarde, of om de Zuidafrikaanse (blan
ke) regeringsleiders voor autoritaire,
discriminerende onderdrukkers te be
stempelen, is 'links' in de voorste ge
lederen van hen die naar recht en vrij
heid streven. Ze werpen zich op als be
schermers van de gekleurde en onder
drukte volken. Willen vooral gelijkheid
en als het enigszins mogelijk is. vernie
tiging van de in hun ogen autoritaire
kapitalisten. Ze verafschuwen voor
oordelen, bij voorkeur van blanke zij
de, maar zien waarschijnlijk over het
hoofd dat diezelfde vooroordelen de
kurken zijn, waar 'links' op drijft.
De misprijzingen en bedreigingen aan
het adres van de Zuidafrikaanse en
Rhodesische regering liegen er niet
om. Links, en wat daar verder nog
voor moet doorgaan, stelt alles in net
werk om iedere misstap (die toch
iedereen wel eens maakt) van weste
lijke en blanke regeringsleiders in
kwaad daglicht te stellen.
Veel demonstraties en protesten, be
halve bij de vertegenwoordigingen
van de Chinese Volksrepubliek en de
U.S.S.R. in West-Europa, terwijl de
Amerikaanse ambassades alles op hun
nek krijgen. En om op Boeroendi te
rug te komen: waarom géén solidari
teit met de onderdrukte en vervolgens
afgeslachte negers? De term 'solida
riteit' is toch het wapen in de rech
terhand van de linkse vrijheidsstre-
vers?
We zijn toch zo progressief, zoals dat
onder andere tot uiting komt in een
blindelings opkomen voor de rechten
van, naar hun zeggen, onderdrukte
volken? Plotseling horen we hier
evenwel geen aanklacht of bedreiging.
Weten de intellectuele, voortuitstre-
vende studenten hier misschien geen
raad mee?
Het schijnt zo. We kunnen in ieder ge
val vaststellen, dat velen, die progres
sief willen zijn, gekenmerkt worden
door een opvallend eenzijdige visie.
Hierin komt duidelijk tot uiting, dat
de linkse opvattingen enorm verdeeld
zijn en als criteria hebben: niet we
ten wat ze willen, niet weten wat ze
zien, niet weten wat ze doen moeten
en derhalve van nul en generlei waar
de zijn. Dat is dan de werkelijkheid.
De schijn is anders, maar daar is het
ook schijn voor.
Om niet bij voorbaat in de 'verlichte'
hoek de indruk te wekken, dat ik met
vooroordelen bezet ben, wil ik het vol
gende opmerken: Ik ben me ervan be
wust, dat allen die oog hebben voor de
ellende en misstanden in onze samen
leving (zoals zij zeggen te hebben)
idealen nastreven. Eén daarvan is, die
ellende en misstanden op te heffen.
Terdege rekening houdend met het
feit. dat dit nooit kan en zal gebeuren,
mogen we toch niet lijdelijk zijn van
uit het standpunt: Het is nu eenmaal
zo, we kunnen er niets aan doen. Dat
is fout. We moeten doen wat we kun
nen doen.
Op zichzelf genomen is dat ideaal dan
ook goed te noemen, alleen het stand
punt waaruit en de middelen waar
mee men dit doel tracht te verwezen
lijken, vertoont nogal wat gebreken.
Ook dat is menselijk: en zodoende is er
wel enigszins begrip voor op te bren
gen.
Toch zou de maatschappij waarop zij
zich richten er meer mee gebaat zijn
als 'links' zich realiseerde dat ook zij
inderdaad mensen zijn en derhalve
inderdaad idealen nastreven. Ligt dat
alléén al in onbereikbare verten, daar
bij komt, dat er in htm idealen die
mensen worden uitgebannen, die geen
opvattingen hebben die met de hunne
overeenkomt. Dat zijn onderdrukkers
en zodoende worden ze niet meegeteld
in hun ideeën.
Concluderend kunnen we stellen dat
de hoge toren vanwaar zij blazen,
zwakke fundamenten heeft en daar
om een wankel geval is. Wat dieper
graven zou werk en inzicht geven
in de eigen problematiek, die er zeer
zeker is.
Joh. de Rijke,
Pres. Rooseveltlaan 101,
Er verschijnen de laatste dagen, in
uw veel gelezen dagblad weer berich
ten over het wandtapijt van Wil Fruij-
tier voor hel Terneuzense stadhuis.
En het welles en nietes van de
aankoop van het bovenbedoelde wand.
tapijt is weer in de volle belangstel
ling. Bij het nietes, dus het niet
aankopen van het bewuste wandtapijt,
wil men gaan snuffelen in de cartho-
theek van de stichting 'Kunst en be
drijf' in Amsterdam.
Nu is mijn vraag deze: hebben de
heren daar in Temeuzen dan zo'n
rancune tegen de Zeeuwse kunste
naars?? Het is maar een vraag.
De kunstenares Mary Hobijn uit Am
sterdam, zeer capabel om over kunst
te kunnen oordelen dit even ter
onderstreping aan de Terneuzense he
ren heeft een zeer duidelijke brief
met motivering, aan het gemeentebe
stuur van Temeuzen geschreven,
waarin zij aantoont, dat het werk van
de Zeeuwse kunstenaars, zeker niet
minderwaardig is, alleen belangrijk
goedkoper, omdat die kunstenaars be
scheidener van aard zijn. In die be
wuste brief, toonde Mary Hobijn ook
aan, dat die Zeeuw-se kunstenaars
geen gelijke kansen hebben gehad. En
ik vermoed, ook. dat ze die niet zullen
krijgen. Mary Hobijn komt niet uit
deze streek, en heeft dus ook niets
tegen de kunstenaars uit Zeeland.
Daar zij zeer nauw bij deze affaire
betrokken is geweest kan men naar
mijn gevoel, aan haar oordeel toch
niet zo maar voorbijgaan. Vandaar
dus mijn vraag: hebben de heren in
Temeuzen dan zo'n rancune tegen de
Zeeuwse kunstenaars? Nog onbegrij
pelijker is het. dat die gemeente Ter-
neuzen, die zo een uiterst- gering be
drag heeft uitgetrokken, voor kunst
aankopen, voor het kapitale ge
bouw, zoals het stadhuis, met dat
weinige geld. zo onbegrijpelijk om
gaat.
Deze affaire is zo moeilijk te volgen.
Hebben de autoriteiten daar in Ter-
neuzen misschien een soort minder
waardigheidscomplex, 'betreffende de
kunstenaars in hun eigen provincie
Dat zou dan geen stimulans zijn voor
de kunstenaars, om zich in Zeeuwseh-
Vlaanderen te vestigen, maar eerder
een uittocht van kunstenaars uit deze
regio.
Zouden zij, die het voor het zeggen
hebben in Temeuzen dan nog op zo'n
verouderd standpunt staan van we
verdienen niets aan hen, dus wat
moeten we er mee. En dan te beden
ken. dat men daar zo een modem
stadhuis heeft. Dat. zou dan de tegen
stelling kunnen zijn. van een stad die
in ontwikkeling is. en die de pas var
die ontwikkeling niet bij kan houden:
Het financiële beleid, betreffende de
kunstzaken, dat men daar voert, doet
wel in die richting denken.
Of moet ik toch de maag stellen:
heeft Temeuzen zo een hekel aan de
Zeeuwse kunstenaars?
H. A. Kroonder Zaamslag
van wat door de toenmalige minister
Drees en De Brauw in het kabinet al
als onaanvaardbaar was gekenschetst.
In dit verband is het goed om nog
eens aan te stippen, dat pas op de
dag dat de heer Scholten het misluk
ken van zijn lijmpoging bekend maak
te. ae fractievoorzitters voor het eerst
kennis konden nemen van de op
dracht die door de heer Biesheuvel
aan de heer Scholten was meegege
ven.
He: geheel maakt dan ook sterk de
indruk, aai bepaalde regeringspartijen
geprobeerd hebben op deze manier de
zwarte Piet van het mislukken van
DS'70 toe te schuiven.
Gelukkig laat het artikel Terzake',
evenals trouwens het artikel van uw
parlementaire redacteur in dezelfde
PZC van 5 aug. scherp zien, waar in
werkelijkheid de schuld van het mis
lukken ligt. 4
En de Nederlandse huisvrouw zal
straks wel haar portemonnee merken,
dat de spiraal van steeds doorgaande
inkomens- en prijsstijgingen niet door
partijen, die bindingen met werkge
versorganisaties hebben, maar nog
minder door andere partijen, waarbij
ook de zg. progressieve partijen, die
hun stem niet meer tegen de vakbon
den durven verheffen, zal worden
doorbroken. De heren Drees en de De
Brauw, op wier bekwaamheid ook
hun felste tegenstanders nauwelijks
afdingen, hebben laten zien, dat zij
impopulaire maatregelen niet uit de
weg gaan, als zij die in 's lands
belang achten. En inkomens- en prijs
maatregelen zijn nu eenmaa' niet po
pulair. Maar juist de smalle beurs zal
merken, dat zijn belang het meest
De kiezer zal straks uitmaken of hij
Drees en De Brauw en htm medestan
ders in staat- zal stellen, de inflatie
eindelijk tot staan te brengen en daar
door mede het vertrouwen van ons
volk in zijn regering herstellen.
A. de Vries, Middelburg.
Als men de dagbladen leest, vraagt
men zichzelf wel eens af wie of er nu
regeert: de regering of de vakbonden?
'In de PZC kan men lezen, dat van de
zijde van de vakbeweging fel is gerea
geerd op de uitlatingen van ex-minis
ter De Brauw. Hoe kan het ook
anders. De vakbonden willen van ma
tiging van lonen en prijzen zeer wei
nig weten om onze zieke economie
nog wat in het goede spoor te bren
gen. De vakbonden stellen de wetten
en dienen de regering van advies hoe
ze regeren moeten. Als de regering
niet dansen wil naar de poppen van
de vakbeweging, dan is Leiden in last.
En of de economie van een land
daardoor nog slechter wordt is de
vakbondsbestuurder om het even. Die
snijden graag in een andermans leer
en hebben zelf geen centje pijn. en als
een onderneming wegens stagnatie op
de wereldmarkt en de steeds ondr£
gelijke last van de sociale lasten een
groot deel personeel moet afvioeier.
of helemaal te gronde gaat. dan
schuift de vakbeweging de schuld in
de schoenen van de leiding van zulk
een bedrijf o£ onderneming. Dan moe
ten de papieren op tafel komen en
moet de bond kunnen vaststellen. Wat
er aan schort en ga zo maar door.
komt er in een streek of provincie
Graag willen wij reageren op hetgeen
dhr. J. K. Mesu heeft geschreven in
de PZC van 3 augustus jl.
Meneer Mesu u stelt dat het Neder
landse volk geldmoet opbrengen voor
zijn leger. Daar zijn wij het roerend
mee eens. Dat 581,- een aardig be
drag is. zijn wij het ook roerend mee
eens. Menige dienstplichtige zou naar
een dergelijk bedrag verlangen. Want
onze wedde bedraagt in 't geheel geen
581,- ma3r 280,-. dat scheelt even
300.-. Wanneer u het bruto bedoeld
heeft, is er nog een verschil van
160.-
TJ vergelijkt daarnaast onze wedde
met die van de Franse soldaten. Bete
kent dit voor u, dat wij net zo zwaar
onderbetaald moeten worden als zij.
Voorts zijn we achtergesteld bij die
genen die door kunnen werken en
verder studeren (nb. slechts 34°/o
moet in dienst).
U constateert bij het zien van solda
ten uit de Generaal Berghuijskazeme.
die lang haar dragen, dat het Neder
landse leger daardoor éen haveloze
troep is. Deze conclusie lijkt ons zeer
overtrokken. Gelukkig constateert u
reeds zelf. dat het zich te allen tijde
domweg schikken naar de u zo gelief
de discipline, tot afschuwelijke prak
tijken heeft geleid.
U noemt de groetplicht een pietluttig
heid. Wij hopen dat de minister da:
ook zo ziet. en deze snel afschaft.
Aan het eind van uw ingezonden stuk
merken we, dat u niet alleen tegen
langharige soldaten bent. maar tegen
de gehele Nederlandse jeugd. U
schrijft oa. ..Het onverstand schijnt
steeds meer veld te winnen". U gunt
hen blijkbaar de gang naar de stem
bus niet. gaat voorbij aan het feit.
dat de Nederlandse jeugd niet een
blok vormt, maar er ook onder de
jeugd verschillende stromingen zijn.
Misschien wilt u ook wel voorbijgaan
aan het feit, dat wij nog altijd in een
democratie leven.
Aangezien u het over parades heeft,
waar jongens goed verzorgd en goed
gekapt voorbij hun koning trekken, en
u constant in de geschiedenis terug
gaat naar machtige iegers. lijkt het
ons voor te komen of een soort
dictatuur wilt mei een ijzeren disci
pline.
Is dit soms een ko'.coelsregime?
A. P. Abrahamse, St-Laurens,
D. Everaars, Souburg.
J. Hagenaar. Sluis.
Allen gelegerd 3reöa.
grote werkloosheid die de vakbonden
zelf in de hand gewerkt hebben, dan
moet de regering maar eens zo veel
miljoen op tafel leggen voor bestrij
ding van die werkloosheid. En als
men fabrieken bezet bij een werksta
king waar men helemaal niks te zoe
ken heeft op een anders eigendommen
of terrein men heef: dat ook in
Vlissingen kunnen zien met de laatste
metaalstaking dan moet de onder
neming de werkwilligen die door toe
doen van de vakbonden niet werken
konden nog betalen ook. Dat noemt
men in 1972 vrij democratisch Neder
land. We lazen dat de industriebond
na 21 weken overeenstemming heeft
bereikt met de NV Peiger in Eramen.
De NV Peiger is misschien half kapot
maar dat deert de bond niet. Voor de
vakbonden zou het spreekwoord van
daag wel kunnen gelden: schoenmaker
blijf bij je lees: en bemoei je toch
zeker niet me: de politieke signatuur
van een kabinet. Probeer onze zieke
economie wat bij te sturen in plaats
van nog slechter ze maken.
J. Riemens Hertenweg 8 Nieuwdorp
