Mie! ïerstraie: „De injectienaalden vlogen
tien jaar geleden door de massagekamers
het wint kunnen wij niet voorspellen
KWALITEIT
LAGE PRIJS
EN SERVICE
AMATEURS
DAMES
Zeker is dat
altijd de sprint aantrekt als het gaat om
Doping
Prof
Eigen plaats
Beetje geluk
Ploegleider
pONOERDAG 1 JUNI 1972 EXTRA PAGINA RONDE VAN MIDDEN-ZEElAND
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
25
jflES - De volgende renners zullen
„terdagmiddag op de Goese markt
start gaan in de Ronde van
Midden-Zeeland (de nummers voor de
„men zijn de rugnummers die de
«ureure tijdens de race zullen dra-
ten):
fcfvMDongen, Oud-Gastel;
2 M. Pennings, Nw-Vennep,
•j d cornelisse, Amsterdam,
4 j Cornelissen, Nijmegen;
p van Stralen, Heer-Hugowaard,
D. Groen, St-Pancras.
FRISOL SPORT:
1N. Bakker, Wienngerwerf
8 J. Blok, Kruiningen,
9 p.v.d. Donk, Nuland,
10 W, Albersen, Wierden,
11 H. van Goezen, Made,
12 N Vermeulen, Amsterdam,
lis A. van Opdorp, Hoogerheide, en
H. van Zandbeek, Heeswijk.
KETTING DIDAM:
13 w. Pater, Barneveld,
14 A. Schetter, Zelhem,
15 A. v. d. Hoek, Dirksland,
16 R, Schuiten, Zandvoort,
17 K. Balk, Badhoevedorp,
18 P.van Katwijk, Mill.
J VAN TERP TEGELHANDEL:
19 p. v. d. Kruis, Helmond,
20 B. Broere, Oudenbosch,
21 H. Sengers, Budel,
22 G. van Gerwen, Olland,
23 H. Lunenburg, Loosbroek,
24 H. Koot, Eindhoven.
SKOL FLANDRIA
25 J. übachs, Amstenrade,
25 J. Claesens, Urmond,
27 T.Koop, Wateringen;
23 G. Post, Aalsmeer;
29 F, Trentelman, Brammen;
30 Fr. Bruininx, Reusel;
Res.: A. Lecomte Ulft en A van
Teijen, Halsteren.
KAVERO SPORT:
31 W.Evertse, Tholen;
32 P. Franken, Oosterhout;
33 A. van Overveld, Zegge:
34 W. Westdorp, Heinkenszand;
35 W. de Wilde, Kloetinge;
36 P.Maas.Heerle;
Res.: H.Helleraons, Roosendaal.
TRICO NOBLE:
37 A.Y. d. Bunder, IJzendijke;
57 W. de Waal, Axel;
MIDDELKAMP:
49 J. Moelker, Wemeldinge;
50 J. Marijs, Souburg;
51 J. Tolhoek, Yerseke;
52 F. de Belie, Hulst;
53 M. Pouwer, Hansweert;
54 S. van Ham, Sas van Gent;
Res.: A. Stroosnijder, Yerseke.
ZWS-'VLAANDEREN
55 L. Strobbe, Lamswaarde;
56 J. van Waes, Aardenburg;
57 J. de Vos, Zaamslag;
58 J. Verbeke, LJzendijke;
59 Grand Thomas, Philippine;
60 W. de Feber, Sluiskil;
Res.: Derk Leason, Philippine en
Terry Carrol eveneens Philippine
MARS GAZELLE:
61 H. Stander, Oude Tonge;
62 H. Prinsen, Hank;
63 Cees van Bragt, Lage Z wal uwe;
64 W. de Louw. Stipthout;
65 W. Willems, Mun^tergeleen;
40 A. Glial, Heikant;
41 S,v.d.Burg, Berkel;
42 T. Hulzen, Kloetinge.
A1USTEL:
43 J. Bakker, Eenrum;
44.4. Hassink, Neede;
45 G. Mohlman, Apeldoorn;
45 A. Voogt, Scherpenzeel;
47 P. Kleine, Hollandscheveld;
48 J. Schipper, Baarn.
(16.U)
amateurronde met passagetijden
damesdeitarii met passagetijden
EEDE Emiel Verstraete (34) is nog niets veranderd. Zijn
haar mag dan wat dunner zijn geworden, maar zijn zwierige
wat onbezonnen levensstijl heeft hij nog steeds behouden. Een
bezoek aan zijn eenvoudige woning in het grensdorp Eede be
tekent een warm onthaal waarbij je wordt getrakteerd op bier,
koffie en andere versnaperingen en niet te vergeten rake uitspra
ken. De eerste winnaar van de ronde van Midden-Zeeland in 1959
is nog steeds levensgenieter die ook in zijn woonplaats een grote
populariteit heeft verworven. Dat blijkt niet alleen uit de verschil
lende maatschappelijke activiteiten die hij ontwikkelt, maar ook
in de omgang met zijn dorpsbewoners. „Het is net een soete
inval", zegt zijn blonde Brabantse vrouw, „Miel kan nu eenmaal
met iedereen goed opschieten. Hij heeft een gemakkelijk karak
ter."
Miel Verstraete geeft het zelf ook wel
toe dat er voor hem geen rangen en
standen bestaan. Losjes laat hij zich
ontvallen dat zijn buurman, de kun
stenaar Jan Bruens, (ontwerper van
bet groot wasknijperboek) regelmatig
bij hem op bezoek komt. Twee tegen
polen op het eerste gezicht: de onge
kunstelde ijzervlechter Emiel Ver
straete en de wat fijnzinnige kunst
schilder en tekenaar Jan Bruens, die
met zijn lange blonde haardos een
opmerkelijke verschijning is in dit
kleine grensdorp. Deze twee mensen
ajn grote vrienden en bij een bezoek
wordt er ook een niet geringe hoe
veelheid sterke drank naar binnen
gewerkt. Want ook dat is hij niet
verleerd. Tijdens zijn wielerloopbaan
stond hij ook bekend als een renner
Je er wel eens eentje lustte en dat
doet Lij nog steeds. Zijn Brabantse
vrouw is aan de uitstapjes van haar
man gewend en windt zich er niet
Rustig gaat ze even het. pro-
van de vorige week langs:
maandag een vergadering die uitliep
tot een uur of drie, dinsdag en woens-
oag was het voor zijn doen erg vroeg
K dan B het toch nog altijd een
nS en in hefc weekend lag hij
«>r uur op zijn bed. „Ja
hin^ ,een koersse weest", merkte
rit de hand °P dat liep 060 beetje
ÏT,di?elfdc zw'eriee levensstijl is
öe oorzaak van geweest dat
vin t3IÏ de Grootste wielertalenten
\vinnpn een puar jaar na het
«innen van de ronde van Midden-
Zeeland dc brul aangaf. Zomaar in
eens. Geheel in overeenstemming met
zijn karakter.
Hij had in juli 1963 een koers bij dc
profs in Dinteloord gereden en de
volgende dag zou hij meedoen aan het
kampioenschap van Nederland. De 18e
plaats in dit criterium was zo bene
den zijn waardigheid dat Miel Ver
straete zijn spulletjes pakte en naar
huis reed. Hij kreeg nog een boete
van 50 omdat hij niet was gestart in
het kampioenschap van Nederland, en
daarmee was zijn wielerloopbaan ten
einde. Hij heeft nooit meer naar fiets
gegrepen en zelfs nu nog staat zijn
racefiets veilig opgeborgen in de
schuur.
Hij maakt zich niet over die abrupt
afgelopen wielercarrière druk. De suc
cessen vai. Jo de Roo (een renner die
hij als amateur uit de wielen reed als
hij er zin in had) zeggen hem weinig
of niets. Jaloers is hij in ieder geval
niet op de wat stugge Zeeuw.
Miel Verstraete: „De Roo en ik zijn
goede vrienden. We lopen de vloer
niet L.j elkaar plat maar er is geen
wrijving tussen ons. Jo had nu een
maal het karakter om iets in de
wielersport te bereiken. Hij was veel
harder dan ik. Kijk ik was niet hard
genoeg. Ik liet me te gemakkelijk
ompraten. In het profwielrennen geldt
er maar een principe: voor en na de
wedstrijd ben je vrienden maar tij
dens de koers vijanden. Je moet- over
lijken kunnen gaan".
De mensen die nog zitten te zeuren
over het mislukken van zijn wieler
loopbaan lacht hij uit (figuurlijk
dan). Hij heeft er geen boodschap
aan. Miel Verstraete: „Achteraf kun je
altijd zeggen hoe je het had moeten
doen. Dat weet je zelf ook. Dat hoeft
iemand anders je echt niet te komen
vertellen. Als ik een slechte wedstrijd
had gereden en ze zeiden tegen mij
dat ik het anders had moeten doen,
dan schiet je daar weinig mee op.
Aan dergelijke supporters heb je
niets. Toen ik nog actief reed (Miel
Verstraete had een supportersvereni
ging van meer dan 150 leden) waren
de supporters altijd teleurgesteld als
ik niet op de eerste of in ieder geval
van voren was geëindigd. Dan kreeg
je allemaal commentaar in de trant
van: „Waarom zat je niet in de goede
ontsnapping en waarom dit en waar
om dat". Na een slechte wedstrijd
voel je je bijzonder beroerd en wan
neer dan iemand anders nog eens
komt vertellen dat je slecht hebt
gereden, dan sta je helemaal op
scherp. Aan zulk soort praatjes heb je
toch niets. Er was een supporter in
België waar ik veel aan heb gehad.
Als ik dan een slechte wedstrijd had
gereden kwam hij naar me toe en zei:
„Ach ja slecht gereden hé. Niets aan
te doen. De volgende keer beter". Kijk
daar heb je wat aan. Maar die andere
mensen die alles altijd zo goed weten,
die kunnen wat mij betreft net zo
goed thuisblijven".
woon niet leveren zonder eens iets 'te
nemen in de vorm van vitamineprepa
raten' (tenminste zo worden ze ge
noemd). Ach als je de weg weet dan
is het echt niet zo moeilijk om daar
van onderuit te komen".
In dat halve jaar als prof heeft hij
toch veel geleerd. Hij neemt geen
blad voor de mond over de verhou
dingen over deze keiharde wereld.
Samen met Jan Janssen stapte hij in
1963 over naar de rijen van de profs
waar hij het tot juli volhield. Zaken
als doping e». omkoperij heeft hij aan
de lijve meegemaakt. Zelf schroomt
hij er niet voor oin tc erkennen dat
ook "wel een iets gebruikt te hebben'.
Miel Verstraete: „In het begin van de
jaren 60 liep het de spuigaten uit met
de doping. Iedereen slikte en de injec
tienaalden vlogen door de massage
zaal. Nu is daar een beetje paal en
perk aan gesteld door die controle
maar als je een beetje handig bent
dan kom je er nog onderuit. Je
gelooft toch werkelijk niet dat de
renners in de ronde van Italië en in
de Tour de France op melk en witte
brood fietsen. Dat kunnen ze de orga
nisatie wijsmaken maar mij niet. Der
gelijke krachtsinspanningen kim je ge
Zelf heeft hij ook wel eens iets ge
bruikt maar dat vindt hij normaal.
„Als het maar onder dokterstoezicht
gebeurt dan is er niets aan de hand.
Trouwens er is in de hele geschiede
nis van de wielersport nog nooit ie
mand aan het overmatig gebruik van
doping overleden. Een bepaalde vorm
van drogeren hoort er gewoon bij.
anders kon je niet mee".
Hij geeft een prachtig voorbeeld:
„Kijk als een schilder een opdracht
krijgt voor een werk op 50 meter en
iemand anders voor een karwei op
laat me zeggen 150 meter, dan ver
dient die schilder die meer risico's
neemt meer geld. Zo is het in de
wielersport precies hetzelfde. Indien
een renner geen enkele vorm van
doping wil dan houdt dat ook in dat
hij mindere prestaties levert en dus
minder verdient. Het hoort er nu
eenmaal bij. Maar en dat zegt hij
nadrukkelijk het moet onder dok
terstoezicht gebeuren anders gebeuren
er ongelukken".
Wanneer we de vergelijking van de
schilder doortrekken dan komen tege
lijk op de dood van Ton Simpson in
een bergetappe in de Tour de France.
Miel Verstraete nuchter: „Dat is een
bedrijfsongeval. Op het bedrijf waar
ik werk kunnen er ook wel ongeluk
ken gebeuren. Dat is nu eenmaal het
risico van het vak. Aanvaard je dat
niet dan moet je er niet aan hegin-
nen".
Hij draait er niet omheen om te
erkennen dat er op het ogenblik bij
de amateurs geslikt wordt ook al is
het ten strengste verboden. Hij praat
er echter liever maar niet over (al
thans niet voor de krant) omdat der
gelijke ontboezemingen voor de be
trokken coureur weieens nare gevol
gen kan hebben. Maar dat het voor
komt dat kan hij uit eigen ervaring
vertellen.
Ook over de gang van zaken tijdens
een profronde waarbij grote belangen
-j het spel staan kan hij een boekje
vrijwel onmogelijk om tussen al die
ve etten door te dringen. „In het
begin gaa. het wel eens maar als ze
je eenmaal kennen is het gebeurd.
Dan rijden ze met een hele ploeg
tegen je en daar is geen kruid tegen
gewassen. De grote heren verdelen de
buit en de mindere goden kunnen
voor een 10e plaats rijden, In mijn
eerste prof jaar (hij was samen met
Jan Janssen lid van het Franse merk
Pelforth) heb ik eenmaal gewonnen,
maar daarna was het afgelopen.
Overigens wil de spontane en open
hartige Miel Verstraete niet beweren
dat het allemaal afgesproken werk is
maar /oor en tijdens de grote wed
strijden wordt er volgens hem wel
driftig met de bankbiljetten gezwaaid.
Hij licht dat toe: „Voor een wereld
kampioenschap bijvoorbeeld verzame-
een de grote mannen een aantal met
gezellen rond zich. Eddie Merckx en
Felici Gimondi om maar eens een
paar te noemen onderhandelen voor
de wedstrijd driftig met mindere go
den van andere ploegen om tegen
goed geld hun diensten aan te bieden.
Dat gaat gewoon tegen elkaar op.
Daarnaast hebben ze natuurlijk ook
hun eigen ploeg achter zich, die ze
zelf hebben uitgekozen. Tijdens de
wedstrijd wordt er ook nog druk
onderhandeld. Dat ligt helemaal aan
het koersverloop, maar als in de be
slissende slag een grote favoriet en
enkele andere mannen zitten dan kun
je er wel zeker van zijn dat er een
handje in de lucht gaat. Die hand
betekent dan hoeveel de grote crack
er voor over heeft om zich van de
hand- en spandiensten van de andere
renners te verzekeren.
Een ander voorbeeld: „Als in een
etappewedstrijd neem de ronde
van Frankrijk een renner in eigen
plaats wint dan kun je er de handen
voor in het vuur steken dat liet
doorgestoken kaart is. Je gelooft toch
zeker zelf niet dat een kopgroep een
paar kilometer voor het einde zomaar
een renner laat gaan en dat niemand
reageert op een dergelijke vluchtpo
ging van een jongen uit de streek.
Miel Verstraete spreekt openhartig
over dergelijke tere zaken. Hij kan
het ook want hij heeft niets te verlie
zen. Miel Verstraete: „Jo de Roo en
Piet Rentmeester zullen er niet veel
over loslaten. Maar je moet maar
eens vragen hoeveel het wereldkampi
oenschap van Rik van Looy in Italië
hen opgeleverd heeft. Dan kijk je wel
even op".
Miel Verstraete heeft er in ieder geval
niet van kunnen profiteren. Hij was
zoals, hij zelf zegt 'niet hard genoeg'.
Niet alleen voor zichzelf maar ook
voor de anderen. Aan zijn capaciteiten
lag het niet. In sommige koersen
speelde hij er maar wat mee. Al die
successen doen hem ook weinig. Hij
kan nauwelijks nog herinneren wat
hij allemaal heeft gewonnen, Met veel
pijn en moeite (en met de steun van
zijn vrouw) weet hij te vertellen dat
hij in 1959 de ronde van Midden-
Zeeland won na een imposante solo
In die sterk bezette ronde liet hij Ab
Geldermans die beslag legde op de
tweede plaats, Coen Niesten, Dik En
thoven, Mik Snijders. Frits Koops,
Jan Janssen (latere winnaar van de
ronde van Frankrijk), Henk Nijdam,
de Belg Thijs, en de Brit Howling in
volgorde van aankomst achter zich.
Allemaal grote namen die het verder
gebracht hebben.
„Maar ja" zegt hij ontspannen een
flesje bier drinkend (het vierde in een
korte tijd) je moet nu eenmaal een
beetje geluk hebben. Indien je als pas
beginnend amateur of prof een grote
wedstrijd wint dan ben je er. Dan
krijg je naam. Dat geluk heb ik niet
gehad, en omdat er eten op tafel
moest komen (ik was toen pas ge
trouwd) was er geen enkele andere
mogelijkheid: stoppen.
„In die beginperiode had ik net ge
noeg om van te leven en te weinig
om van dood te gaan. En dat is voor
iemand die graag veel verdient te
weinig.
Een kostbaar bezit heeft hij overigens
van het wielrennen overgehouden:
zijn Brabantse vrouw. Na een wed
strijd in Eindhoven kon zijn vriend Jo
de Haan zich wassen en verkleden bij
zijn huidige schoonouders. Jo de
Haan verbond daar echter één voor
waarde aan: „We gaan beiden of ik ga
ergens anders naar toe". Hij mocht
mee en de dochter des huizes koester
de zoveel sympathie voor Miel dat ze
later zijn getrouwd.
Die samenloop van omstandigheden
heeft er wellicht toe bijgedragen dat
hij Jo de Haan nog steeds een van de
beste renners vindt die Nederland ge
kend heeft: „Die jongen kon alles. Als
hij er zin in had reed hij het hele
peloton aan flarden. Jammer dat die
ziekte een einde heeft gemaakt aan
zijn loopbaan.
66 J. Spronkman, Elsloo;
Res.: J. Smeets, Beek en iWl de Vlam.
OVERDIJKBETON:
67 K. Vermaire. Oisterwijk;
68 P. Burden, Diessen;
69 H. Peels. Eindhoven;
70 F. Meulenbroek, Goirle;
71 W. Overdijk. Tilburg;
72 A. Toepoel, Tilburg.
GOES De volgende wielrensters
gaan zaterdagmiddag in Middelburg
van start voor een damesklassieker:
de Deltarit (een onderdeel van de
Ronde van Midden-Zeeland). Tus6en
Middelburg en Goes (74 km.) volgen
de dames hetzelfde traject als de
amateurs. De nummers voor de na
men zijn de rugnummers die de meis
jes tijdens de koers zullen dragen:
BREDA BIER:
1 C. Boon, 2 E. Helder, 3 D. Barends,
4 N. Streef.
ESMI:
5 A. Lute, 6 A. de Lange, 7 K. Vos, 8
H. de Jong.
KETTING:
9 W. Kwantus. 10 M. Brinkhoff, 11 T.
v. d. Plaat, 12 G. Donker.
JANSON:
13 A. v. d. Laar, 14 N. Gerritsen, 15 C.
Homoet, 16 E. van Driel.
FINLAND:
17 Ritva Mykkaenen, 18 Asta Forsen,
19 Irma Jussila; 20 Pirjo Puskala
Leider: Tollows.
ITALIË:
21 Morena Tartagni, 22 Elisabetta
Maffeis, 23 Ivana Panzi. 24 Raffaella
Michetti, 25 Tosca Argentin.
ENGELAND:
26 Barbera Brown. 27 Gillian Rey
nolds, 28 Denise Burton, 29 Ann Pall-
ster.
DUITSLAND:
30 Ingrid Person, 31 Doris Matwew,
32 Giesela Rhol, 33 Brigitte Daut.
ZWEDEN:
34 Ann Petersson, 35 Elisabeth
Höglund, 36 Monika Bengtsson, 37
Solveg Carleson.
VAN HEOIJEN.
38 B. van Yken. 39 Gre Brouwer, 40
A. de Boer, 41 J. de Boer.
INDIVIDUELE INSCHR1JFSTERS.
42 G. Heupink, 43 Reekers, 44 S.
Niemeijer, 45 R. Stamsmeider, 46 J. de
Bruijn. 47 N. Sijm, 48 A. Cornelis. 49
G. Obbing. 50 A. Koeman. 51 J. Friet-
sma, 52 M. Langedijk. 53 C. Ooster
waal, 54 M. Geel kens, 55 B. Haemers,
56 N. Nolten, 57 A. Klein, 58 Bella
Hage, 59 Keetie Hage.
Toch is Miel Verstraete nog zijdelings
aan de wielersport verbonden. Hij is
ploegleider van de wielervereniging
Zeeuwsch-Vlaanderen en ook in de
omgang met de jongens komt zijn
goede karakter naar voren. Hij offer
de een paar dagen vakantie op om
met de ploeg mee te gaan naar de
Tour of Essax die Johnny Verbeke op
zijn naam schreef). Hij doet het niet
omdat hij zich nog zo verknocht voelt
aan de wielersport maar meer omdat
hij ervan overtuigd is dat de jongens
een goede begeleiding nodig hebben.
Miel Verstraete: „Ik zal uit mezelf
nooit naar een koers gaan. Het inte
resseert me gewoon niet. Maar voor
die jongens heb ik alles over. Het is
gewoon prettig om met die renners
op te trekken en ze een beetje te
begeleiden.
Hij doet het ook omdat hij vindt dat
bij de huidige Zeeuwse topcoureurs
een goede leiding ontbreekt. Miel Ver
straete: „Ze rijden het hele jaar zich
uit de naad. Elke week koersen. Maar
tegen liet einde van het seizoen breekt
net toch op. Dat heb je vorig jaar
met Wim de Waal gezien. In het
voorseizoen reed hij als een gek,
maar later heb ik hem nog eens aan
het werk gezien in Cadzand; ver
schrikkelijk. Hij was niet van zijn
plaats te branden. Kijk dan kun je
zeggen dat er iets aan de begeleiding
schort. De jongens kiezen zelf hun
programma uit en dat is veel te
overladen. Ze willen veel geld verdie
nen maar ze vergeten dat ze een
terugslag krijgen. Daar kun je niet
van onderuit. Zelfs een grootmacht
als Eddie Merckx heeft perioden dat
hij het wat kalmer aan deed. En dan
zeggen ze dat hij niet meer zo groot
is als vroeger. Dat is kletspraat. Hij
bekijkt het gewoon erg goed. Hij
neemt dan wat gas terug om later
weer veel harder toe te slaan.
Miel Verstraete steekt zijn bewonde
ring voor Toine van de Bunder niet
onder stoelen of banken. Een keuze
tussen de frêle coureur uit IJzendijke
en Wim de Waal valt in het voordeel
van Toine van de Bunder uit. Miel
Verstraete: „Toine is een stijlrijder.
Kijk maar eens naar die zit op de
fiets. Een en al souplesse. Wim de
Waal is meer een werker. Ook wel
goed natuurlijk, maar het gaat alle
maal wat moeizamer.
Over die tegenvallende prestaties van
de coureur uit IJzendijke in grote
wedstrijden zegt hij: „Kijk die jongen
neemt teveel hooi op zijn vork. Een
goede ploegleider moet nu tegen hem
zeggen dat hij het wat kalmer aan
moet doen. Wat koop je nu voor een
zege in een of ander criterium. Ik
weet wel dat de supporters de beide
renners opzwepen, maar daar moet
een goede ploegleider een stokje voor
steken. Van de Bunder moet zich nu
gaan voorbereiden voor de wereld
kampioenschappen en de Olympische
Spelen. Wanneer hij naar die wijze
raad luistert dan moet je maar eens
opletten: dan is hij niet meer te
houden.
