PRATEN
MET
„PRUTSKE"
0
u
VOORTZETTING OF
BEGRAFENIS VAN HET
TWEEDE
VATICAANSCONCILIE?
VRIJ TOEGANKELIJK
ATERDAG 25 SEPTEMBER 1971
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
september De stad glanst van 't fijnste vroeg-najaarse zonnegoud
lij dage. En als de eerste deemstering nadert, dreelt in de vensters van zóveel
Judbrugse huizen het rozig-grijze vroege avondlicht, perlemoer van een teder-
die door de verre zee wordt overgebracht. Dan is het tijd dat ik een boek
dat ik als uren van gezelligheid of zuiver artistiek genot onder de arm
naar huis. Om bij het eerste vuur te lezen, want de late avonden
ijn kil.
heb 'Prutske' gekocht, het onvolprezen boek van Stijn
treuvels. waarin hij het leven van zijn tweede dochtertje
Dina Lateur, in februari 1916 geboren te
ngooigem. in Stijns 'Lijsternest'. Hij vertelt erin, ont-
Derd en enthousiast ook, 't kinderleventje, van toen zij in
e koude van de oorlogswinter ter wereld kwam. totdat
et tijd was om naar school te gaan. Het was meer dan
jaar geleden dat ik 'Prutske' leerde kennen. Nu is er
e dertiende druk zopas van verschenen, bij de uitg.
Desclée de Brouwer. Brugge Utrecht. Een van
e heruitgaven en nieuwe boeken van of over Stijn
treuvels en zijn werk, die verschijnen naar aanleiding
an de Streuvels-herdenking, welke onder meer met een
tentoonstelling over de wereldberoemde West-Vla-
te Heule. tot medio oktober gepaard gaat. Op 3 ok-
a.s. zal het 100 jaar geleden zijn dat Frank Lateur.
van Guido Gezelle. aldaar geboren werd. Hij overleed
.5 augustus 1969.
fen zegt dat Streuvels zijn "Prutske' geschreven heeft om
ontkomen aan een diepe crisis-periode in zijn leven,
'oen hij 't. leed van de pas-voorbije eerste wereldoorlog
zijn miljoen doden op 't West-Vlaamse en Noordfran-
front niet van zich af kon zetten en evenmin: de nijd
n de laster die na november 1918 werden uitgestort over
wat Vlaams wilde blijven.
n die periode van inzinking, geestelijke nood, twijfel aan
ijn schrijversschap zelfs herinnert hij zich zijn bloesem:
'rutske; van haar eerste levensdag, via haar kinderlijk
in vader en moeder, als zij onder de bommen
en granaten van het laatste offensief der geallieerden, dat
ook over Ingooigem brult en loeit, als verging de wereld
in 'n orgie van bloed, vuur en staal, rustig slaapt in de
kelder onder 't Lijsternest, op d'r noodbedje, met een
popje in neur arm, en tot aan haar ontdekken van die
grote kleine wereld rondom 't huis, later, als elke spin en
elk slakje, vlindertje en bloempje haar intense aandacht
krijgen.
Het is zomer 1921. Met de glimlach van de vertederde
vader legt Streuvels de redactie van 't boek dat hij
schrijven zal vast, en dan zet hij zich aan "t werk. Ik
geloof niet dat eender welk Streuvelsboek (of 't zou Het
Kerstekind' moeren zijn en dat enorme contrast met die
tere kerstleis uit Arm-Vlaanderen van voor 1914: het naar
werkmanszweet, ongewassenheid en slavernij stinkende
meesterwerk dat "Het leven en de dood in den ast' heet),
met meer gloed der inspiratie doorvonkt door hem werd
geschapen. Hij herschept er zijn kind van vlees en bloed
in, in 'Prutske'. die herfst en die winter en dat voorjaar
van 1921-1922. 'papieren kind met inkt tot leven gewekt'
in 'n vervoering die hem 't vertrouwen in zichzelf
terugschonk. Meesterlijk boek niet alleen over zijn
meiske dat Dina heet. maar eigenlijk over 't eendere
zieltje, 't spel, 't vertrouwen in en de aandacht voor alles
van alle kleine meiskes van de wereld.
oOo
En ik dacht, enkele dagen geleden: waar zou Prutske
gebleven zijn? Ik stak m'n licht op bij Luc Schepens, die
voor zijn 'Kroniek van Streuvels' (Desclée de Brouwer.
Er bestaat maar een exemplaar van dit schattige
Prutske-portret, dat van 1920 dateert. Prutske op
baar aller-zondags-best: Dina Lateur, en mevr. Dina
tiemey-Lateur, Gent, vertrouwde 't mij toe voor
leze kleine 'hommage' aan de grootmeester van het
Zuidnederlandse proza: Stijn Streuvels, die thans in
Vlaanderen wordt herdacht.
Kleine, wat beschadigde foto uit 1920. In het midden Dina
Lateur, 'Prutske'. Links Streuvels' oudste dochtertje Paula, in
augustus 1971 overleden en Stijns enige zoon Paid, die het
grafmonument voor wijlen zijn vader ontwierp, dat in
Ingooigem op het kerkhof op 26 september wordt ont
huld.
Zeldzaamheid van ongeveer 70 jaar geleden: moeder Ante Boddery-Cappon m haar winkeltje te Sint-Anna ter Muiden,
waar de vuurtestjes voor 't venster staan. In dat huisje waren de 'artiesten' van de schilders- en schrijverskolonie van
St. Annetje zó vaak te gast, omtrent 10 jaar voor de eerste wereldoorlog een einde maakte aan de vrede en aan 't zon
nige impressionisme van Baum, Dreidorff, Viérin, Parmentier en zoveel anderen meer Hiér leerde Streuvels zijn
kunstbroeders in 1904 kennen.
sept. 1971) twee jaar lang alle Streuvels-documentatie
bestudeerde, kreeg haar adres en belde haar op. Mevrouw
Dina Demey-Lateur, Gent. Veertig jaar na "Prutske' gelezen
te hebben herkende ik als 't ware meteen haar stem.
Het kan niet maar het was zo.
Dat 'praten met Prutske' per telefoon, dat schonk mij
de bekroning van 't genot, het boek "Prutske' andermaal
te hebben ondergaan. Vroeg najaar 1922, zo memoreerde
mevrouw Demey-Lateur. wat mijmerend, gelukkig dat zij er
over spreken kon, dat deed vader bij de laatste hoofd
stukken van zijn boek aarzelen waar hij het geheel
ergens in de pure stilte voleindigen kon. Hij dacht aan
Sint-Anna ter Muiden, waar hij in 1904 vertoefde, met zijn
Kortrijkse vriend, de kunstschilder Emmanuel Viérin (die
toen juist 't ontwerp had gemaakt voor Streuvels' 'Lijs
ternest' in Ingooigem). in de 'kunstenaarskolonie van
schilders en schrijvers'. Zij waren samen van de zee
gekomen dat jaar, en vonden de droom: Sint-Anne 1, en de
kunstbroeders. Paul Baum. Georg Dreidorff. Otto Sohn
Rethel, de Duitse impressionisten-pointillisten. Ook de
ionge Jean Parmentier (die nog leeft, in Oostkerke), de
zoon van de in 1902 te Oostende overleden Paul Parmen
tier, de beroemde marinist van de Knokse schilderskolo
nie <1878-1895), en de zoon van de Brusselaar Isidoor
Verheyden. wiens voornaam niet eens bekend was...: men
noemde hem 'fiston Verheyden'. 'zoontje', en dan in de
betekenis van 'verwend zoontje', de keurige dandy van 't
gezelschap van Sint-Anne, in de rustige dagen 'met de
bezonde gevels' van zo'n 65 jaar geleden nu.
Hij zag er, Streuvels, op 't Marktpleintje, Andre Gide
voorbijgaan, met z'n pellerine en z'n brede lavallière.
Maar in 't achterkamertje of in de zijkanier (met de
tegeltjes van Delfs blauw in en naast de schouw) van 't
winkeltje van moeder Boddery (Ante Boddery, geboren
Cappon) discussieerden Streuvels en Viérin er vooral met
de Duitsers, de Belgische artiesten, de beroemde Gustave
Kahn die expres uit Parijs gekomen was soms met
Emile Verhaeren En als zij er niet 'lijfelijk' waren, dan
was toch de geest bij hen daar: van Theo van Rysselber-
ghe, die 'Knokke, ce charmant petit trou Pittoresque' in '78
had ontdekt, van de wonderlijke Spaanse schilder ook die
Dario de Regoyos uit Rivadasella heette. En die zichzelf,
uit admiratie voor 'la mère Flandre' (moeder Vlaande
ren!) "hispanoflamand' noemde.
Moedertje Boddery verstond al die geleerdheden niet
'van de heren', maar zorgde bedrijvig-aanhankelijk voor
hun koffie. Had alleen een saamgetrokken mond voor een
andere Duitser, de romantische schrijver Joseph Lauff,
'die verdomme met 'n roman in zijn hoofd liep'. Lauff
heeft dit zoete brok romantiek geschreven ook: in 1908
verscheen zijn 'Sankt Anne' in Berlijn. Gelukkig dat
moeder Boddery nooit heeft geweten dat zij er in
voorkomt, of haar 'jeugduitgave'. en dat Lauff haar de
naam gaf van 'Oemertje Bottertje'....
oOo
Vader, zegt-Prutske mij, vader had misschien in Sint-
Anna ter Muiden zijn Prutske-boek willen afmaken. Ja,
zeg ik. dat heeft Felix Timmermans mij indertijd verteld!
(Timmermans gaf in die periode, 1922, ook lezingen in
Sluis, over zijn 'Schoon Lier' en over "Pallieter'). Maar
Streuvels vond. bijna 50 jaar geleden, in St-Annetje mets
meer dat hij had gehoopt er te vinden, omdat hij 't zo
ais in 1904 had gedroomd. Het 'gister* is helaas 'vandaag'
nooit meer zoals het werkelijk gister was. In 1904 en
zelfs nog in 1911, toen hij er nogeens genietend had
vertoefd, bij de koffie van moeders Boddery! Toch,
vertelt mij "Prutske', mevr. Demey-Lateur, toch zijn wij
later met vader nog wel naar Sint-Anna ter Muiden
teruggegaan, hij vertelde dan vooral over moeder Bodde
ry. Dat moet rond 1924-'25 geweest zijn. Want de in
december 1922 geboren Isa, Streuvels' jongste, was er al
bij!
Maar tenslotte heeft Streuvels zelf in zijn 3e deel
herinneringen, 'Ingoyghem'. tweede stuk, 1957 Desclée de
Brouwer, op pag. 28 verteld dat hij 'Prutske' in septem
ber 1922 in Sluis heeft afgemaakt. Het schone najaar
schreef Stijn daar, heb ik doorgebracht te Sluys de
streek afgelopen bij dage en. 's avonds geschreven aan
Prutske. dat er zijn voltooiing heeft gekregen.
oOo
Ik houd van 'la petite histoire'. in dit geval omdat ik zo
van Sluis houd, en nog meer de dierbare herinnering
koester aan het oude Sluis dat was, tot okt. 1944. omdat
ik er kind ben geweest, en omdat ik er juist in die jaren.
1922 en volgende, de 30 door mij bewonderde andere
kunstenaars heb zien komen; de schilders als Louis
Reckelbusch uit Brugge. Alfons van Dyok, die toen nog in
5t-Anne woonde, de Bruggeling Alb. Goethals en dan
ook die Jean Parmentier.
Daarom had ik zo graag geweten: waar heeft Stijn
Streuvels zijn Trutske' voltooid? Ik denk. zei Dina Lateur
aiij, dat hij er in "De Korenbeurs' woonde. Wij zijn daar
later nog met vader teruggeweest. Dat kan heel goed. "De
Korenbeurs' was nu eenmaal de veilige haven voor zoveel
artiesten, tientallen jaren lang.
En intussen ben ik nu pas weer in Sluis geweest en het
was alsof ik Streuvels op de groene walling van 'de
Koeleweie' zag wandelen. Ik dacht aan "Prutske', het boek
en het kind. en ik hoorde de zachte, zondoorlichte wind
van september in de populieren daar. Meer dan dat: ik
hoorde de verfijnde heerlijkheid van Debussy's 'Jardins
sous la pluie' verrukkelijke compositie die toch zo vol
zon is en droom en de boeiende rijkdom 'toont' van de
regenboog daarginder over Sint-Anna ter Muiden
helder 'geschilderd'dacht ik met het veelvuldig
schone koloriet van Baum, Dreidorff, Viérin, Parmentier
en Stijn Streuvels. Die in zijn 'stille Avonden' (1905)
zowel de rust als de üaag-neurelende koeien, dc frisse
geur van 't gras als de oud-landse gezapigheid van
moeder Boddery heeft 'gemaald'
Maar nu zal ik die 'Stille Avonden' nooit meer kunnen
herlezen zonder er 'Prutske' bij te zien. Geschreven in
zijn diepe crisisperiode, zegt men. Ja-ja, maar daar is dan
toch nog nooit uit eender welk een crisis zulk een
rijkdom voortgekomen als Stijn Streuvels unieke 'inter
mezzo' is. En waar mevrouw Dina Demey-Lateur uit. Gent
'zichzelf-van-vroeger' zo graag nog vaak in terug
vindt.
EMILE BUYSSJS
"De paus herroept de ban tegen Luther niel". Zo hebben wc een paar weken geleden ge-
lezen. De rooms-katholickr bevolking van Worms had aan Paulus VI p vr.ia <l deze ban
ongedaan te maken. We kunnen dc paus alleen maar gelijk geven dat hij dit niet doet.
Het zou in feite geen enkele zin hebben, want daardoor verandert er niets aan de ver
houdingen die er in dc loop van viereneenlialve eeuw gegroeid zijn. De geschiedenis kun
je nu eenmaaL niet terugdraaien. Meer waard is dat er door r.k. historici en tbrologen
op een geheel andere wijze over Luther en d- reformatie wordt geschreven da:i dat voor
enkele tientallen jaren gebruikelijk was. Die ban is in dc praktijk reeds lang doorbro
ken en wat zou een orficiele opheffing daaraan nog kunnen toevoegen. Ic i-ls anders is
echter of de reden waarom de paus deze zaak zo wil laten en waarom wij er niet om
seven, dezelfde is. Maar echt een twistpunt zal die ban uit Rome. welke door Luther
onder grote belangstelling is verbrand, niet meer zijn, tenzij Iemand zich en
formalistisch standpunt wil plaatsen.
Meer belangstelling zal er zijn van roorr.s-
katholieke. alsook van protestantse zijde
voor hetgeen er zal gebeuren op de bis
schoppen-synode die op 30 september aan
staande te Rome begint. Deze gaat niet
over het verleden, maar over de toekomst.
Een paar maanden geleden schreef "De
Bazuin' (rk) dat je nooit weet wat voor
nieuws de curie weer in het schild voert.
Dat was toen naar aanleiding van de
centralisatie van de bisschoppelijke vasten
acties. Deze gelden zouden moeten ko
men onder controle van een nieuw op te
richten curie-orgaan en zo zou men in
Rome zeggenschap kunnen hebben over de
bestemming van deze gelden. Die zelfde
bezorgdheid is er ooi: nu te bemerken
wanneer het gaat over de bisschoppen
synode en het komt ons voor dat deze
bezorgdheid er niet zonder reden is. Een
actie-orgaan 'Operatie Synode' van 'kritische
priestergroepen uit 33 landen' maakt zich
dan ook reeds klaar om tezelfder tijd de
Rome bijeen te komen om die bisschop
pen-synode kritisch te begeleiden. Volgens
pastoor Joost Reuten. die te Utrecht op
een persconferentie de woordvoerder was
van deze groep. ,,zal op de bisschoppensy
node moeten blijken of de roomse kerk
zich werkelijk wil ontwikkelen volgens de
geest van het tweede Vaticaans concilie".
Een vertegenwoordiger van een Belgische
kritische instantie liet zich vrij somber uit
over die bisschoppen-synode. Hij vreest
reeds zeer spoedig een tussenbeide komen
van de paus. door zijn wantrouwen uit te
spreken over bepaalde voorstellen, met
name over het celibaat. Aldus lazen we
een paar weken geleden in het verslag van
deze persconferentie in het dagblad
Trouw.
Die bisschoppen-synode wordt dit jaar
voor de derde maal gehouden. De twee
voorgaande bijeenkomsten waren in 1967
en 1969. Het was de bedoeling dat deze
synode een voortzetting zou zijn van het
Vaticaans concilie. Een concilie kan niet
altijd worden gehouden en het is zelfs de
vraag of er ooit nog weer een zal worden
gehouden. Het getal der deelnemers (een
kleine 3000) is te groot. Deze bisschoppen
hebben wel een vertegenwoordiging ge
vormd van de gehele RK-Kerk en allerlei
stromingen die er in deze wereldkerk
leefden, kwamen op het concilie tot uiting.
Nu wilde men daarna de mogelijkheid
scheppen dat niet alle bisschoppen bijeen
geroepen behoefden te worden, maar dat
toch het wereldepiscopaat vertegenwoor
digd zou zijn en zijn inbreng zou kunnen
hebben bij het bestuur van de kerk. En zo
is men gekomen tot deze bisschoppen
synode die een 250 leden zou tellen. Van
de deelnemers komen er 180 uit alle delen
van de wereld, maar zo, dat ieder land
vertegenwoordigd is, tenminste als er een
bisschop is. Tien van de leden zijn over
sten van de algemene kloosterorden. Twin
tig komen uit de kringen van de Curie in
Rome. De overige leden worden door de
paus uitverkoren naar vrije keuze. Twee
weken voordat deze bisschoppen-synode
zou beginnen, waren de namen van de
deelnemers nog slechts zeer ten dele be
kend, zodat er moeilijk een peil op te
trekken was of de meerderheid tot de
vooruitstrevende dan wel tot de behouden
de vleugel van de RK Kerk behoorde.
Algemeen is de verwachting dat dit laatste
het geval zal zijn. Een' onzeker punt in
deze beoordeling was de houding van de
bisschoppen uit de zogenaamde 'derde we
reld'. Maar te hoog zijn de verwachtingen
niet gespannen. Dit is zo, ook mede op
grond van de twee voorgaande bijeenkom
sten. Wat daaruit gekomen is, was niet om
van achterover te vallen. Integendeel!
Vooral de behoudende groep heeft hier
overheerst. Toch kan men nooit van tevo
ren voorspellen hoe zulk een samenkomst
zal verlopen. Het tweede Vaticaans conci
lie was ook anders dan het door de curie
was voorbereid. Te een of ander tijd zal
dat ook wel eens kunnen gebeuren met
een instantie als de bisschoppen-synode is,
waar tenslotte meningen en oordelen uit
heel de wereld tesamen kunnen komen.
Zulk een synode kan ineens een belangrij
ke inspraak-instantie worden, met wier
oordeel rekening zal moeten worden ge
houden. In ieder geval wordt in deze
synode de mogelijkheid geschapen dat bis
schoppen vanuit de gehele wereld met
elkaar in contact komen en eikaars vragen
en moeilijkheden bespreken.
Op de agenda van deze synode staan tot
nu toe slechts twee zaken ter behandeling:
het ambtelijk priesterschap en dc recht
vaardigheid in deze wereld. Over bedde
onderwerpen is er een discussienota ver
schenen.
Gezien de tijd waarin wij leven met zn
vele spanningen, die de kerk allesbehalve
onberoerd laten, zal het wel gebeuren dat
bij deze beide onderwerpen de twee hoofd
stromingen die er in de RK-Kerk z:;n, tot
uiting komen. Hoewel de kwestie van het
celibaat door de paus bij verschillende
gelegenheden zo is gesteld, dat er eigenlijk
van geen verandering in de oude opvattin
gen over de ongehuwde staat van priesters
meer sprake kan zijn, blijft het toch de
vraag of er niet over gesproken zal wor
den op de bisschoppensynode. Het is
waarlijk niet alleen Nederland dat dit
vraagstuk aan de orde heeft gesteld. Er is
bijna geen land meer waar de kerk niet
zit met het in sterke mate teruglopen van
de priesterroepingen. De zaak van het
celibaat is reeds lang urgent in bepaalde
Afrikaanse en Zuid-Amerikaanse landen.
Ook op het tweede Vaticaans concilie is
dit ter sprake gekomen. De paus heeft
toen beslist dat over dit onderwerp niet
verder gediscussieerd mocht worden, om
dat hij dit in studie had. Waar die studie
op uit is gelopen, weten we inmiddels.
Maar het zou toch al heel wonderlijk zijn
indien de celibaatkwestie niet ter sprake
zou komen op de bisschoppen synode, wan
neer er gesproken moet worden over het
ambtelijk priesterschap. AI te zeer is het
in de kerk doorgedrongen dat het celibaat
geen goddelijke, maar slechts een mense
lijke instelling is.
Ook het andere agendapunt, de rechtvaar
digheid in de wereld, zal zonder twijfel
aanleiding geven tot scherpe meningsver
schillen. We verwachten niet dat er plotse
ling een ommekeer zal komen in de hou
ding van het Vaticaan tegenover landen
als Spanje. Portugal en Brazilië, om er
maar een paar te noemen. Maar dat deze
verhouding ter sprake moet komen, staat
toch eigenlijk wel vast. Allerlei groepen
zijn er in de RK Kerk (en dat niet alleen
in ons land) waar men de kerk aanklaagt
vanwege haar schuldig zwijgen tegenover
sociale en politieke onderdrukking. Dat
men zelfs op het Vaticaan in dezen moei
lijkheden heeft met het aloude gedragspa
troon, is gebleken uit de ontvangst van
leden uit de verzetsbewegingen in de Por
tugese koloniën, alsook uit de strubbelin
gen die er telkens weer zijn rond de
concordaten met landen als Spanje en
Portugal, waardoor Rome niet vrij is bis
schoppen te benoemen, maar zich moet
schikken naar de wensen van de regerin
gen. In Spanje heeft Franco zelfs het
recht van benoemingen, die dan door het
Vaticaan bevestigd moeten worden. Be
langrijk zal het daarom zijn welke hou
ding de bisschoppen-synode zal aannemen
wanneer het gaat om de rechtvaardigheid
in de wereld. Verwacht wordt dat ook de
nieuwe grondwet voor de kerk ter sprake
zaL komen. Het ontwerp daartoe is bekend
geworden en de nodige kritiek is er reeds
op uitgeoefend. Model voor het ontwerp
heeft gestaan de middeleeuwse kerk. W'e
weten nu zo langzamerhand wel dat de
huidige paus zijn ambt ziet als een geroe
pen zijn om zelf de laatste en uiteindelijke
beslissingen te nemen. ..Zijn idee van een
grondwet is niet geboren uit een behoefte
's pausen alleenheerschappij te matigen,
maar heeft in tegendeel tra doel ondermij
ning van zijn gezag voorgoed onmogelijk
te maken". Tegen de bedoeling in is het
ontwerp voor deze grondwet in de open
baarheid gekomen. Of ze op de bisschop
pen-synode besproken zal worden, dan wel
niet. toch blijft deze grondwet dreigend op
de achtergrond staan als 'de laatste stap
om de lastige zaken, veroorzaakt door het
tweede Vaticaans concilie aan de kant te
zetten'. Het zal op de vergadering die over
een week in Rome begint ih ieder geval
ook gaan over de vraag hoe de kerk er in
de toekomst uit zal zien; een absolute
monarchie, dan wel een kerk waar alle
delen hun inbreng hebben.
Sprekend over deze nieuwe grondwet kon
dr Alting von Geusau op de persconferen
tie te Utrecht geen enkel woord van
waardering vinden, „Als deze grondwet
eventueel wordt aangenomen, betekent dit
een eerste klas begrafenis van her tweede
Vaticaans concilie".
Baas m eigen huis: 'privé',
'verboden toegang', 'eigen
weg', 'wacht u voor de
hond', 'geen bezoek'' Stuk
voor stuk opschriften met
prikkeldraad-effect. want
eigen haard is goud waard.
Maar is het allemaal wel
goud, wat er blinkt?
Oud worden het valt
niet mee niet meer mee
kunnen: bejaardencentrum
(Vergeet dat maar rustig,
daar ben ik nog niet aan
toe, tk blijf zitten waar ik
zit!).
Gehandicapt zijn - hulpbe
hoevend worden:: verzor
gingstehuis! (Dat had je ge
droomd, ik ben nog mans
genoeg om mezelf te hei
pen, mij niet gezien!).
Een onrendabel bedrijf
moordende concurrentie:
saneren! (dat is het laatste,
het zal nog wel anders
worden, ik blijf zelfstan
dig!).
Lastige kinderen opvoe
dingstrubbels: advies vra
gen! (kom, kom, elk huis
heeft z'n kruis, het is over
al wat, ik dop m'n eigen
boontjes.').
Een zinkend huwelijksboot
je - een vecht i.p.v. echt
vereniging: samen praten'
'we zien wel waar het
schip strandt, ik ga m'n
eigen gang!)
Jong zijn problemen héb
ben: je ouders, vrienden,
vriendinnen erin betrekken!
('ik kijk wel uit, ik laat me
niet kennen, het is MIJN
'.even!).
Zoveel hoofden, zoveel zin
nen. Intussen camoufleren
we ons leventje op alle mo
gelijke manieren: nooit aan
de buitenkant laten zien,
wat er in je leeft!! We
proberen zo lang mogelijk
op eigen benen te staan.
Die moeten immers sterk
genoeg zijn om de weelde
van ons eigen leven te dra
gen, compleet met z'n ups
en downs?
Zo -krijgt onze wereld iets
van een ijzingwekkend gro
te gevangenis met miljar
den menselijke cellen. Bo
ven elke celdeur staat ge
schreven: „Een ieder voor
zich en God voor ons al
ler.'". En de vensters naar
de wereld, de deur naar
het volle leven zijn dichtge-
plakt met zelfportretter..
Er kan geen mens in of
uit. ook wij zelf niet. Er is
maar een mogelijkheid
volgens het boek van God
voor de mensen. Als Jezus
Christus zich een weg
baant naar ons levenshuis.
Dan gaan de ramen in ons
levenshuis wagenwijd open,
er komt een nieuwe deur
(„Ik ben de deur", heeft de
Heer gezegd), de mensen
kunnen bij ons tn en uit
lopen. De bordjes zijn ver
hangen. want boven ons le
venshuis slaat nu geschre
ven„God voor ons allen
en ik voor Over 'vrije
toegang' gesproken!