PRATEN MET „PRUTSKE" 0 u VOORTZETTING OF BEGRAFENIS VAN HET TWEEDE VATICAANSCONCILIE? VRIJ TOEGANKELIJK ATERDAG 25 SEPTEMBER 1971 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT september De stad glanst van 't fijnste vroeg-najaarse zonnegoud lij dage. En als de eerste deemstering nadert, dreelt in de vensters van zóveel Judbrugse huizen het rozig-grijze vroege avondlicht, perlemoer van een teder- die door de verre zee wordt overgebracht. Dan is het tijd dat ik een boek dat ik als uren van gezelligheid of zuiver artistiek genot onder de arm naar huis. Om bij het eerste vuur te lezen, want de late avonden ijn kil. heb 'Prutske' gekocht, het onvolprezen boek van Stijn treuvels. waarin hij het leven van zijn tweede dochtertje Dina Lateur, in februari 1916 geboren te ngooigem. in Stijns 'Lijsternest'. Hij vertelt erin, ont- Derd en enthousiast ook, 't kinderleventje, van toen zij in e koude van de oorlogswinter ter wereld kwam. totdat et tijd was om naar school te gaan. Het was meer dan jaar geleden dat ik 'Prutske' leerde kennen. Nu is er e dertiende druk zopas van verschenen, bij de uitg. Desclée de Brouwer. Brugge Utrecht. Een van e heruitgaven en nieuwe boeken van of over Stijn treuvels en zijn werk, die verschijnen naar aanleiding an de Streuvels-herdenking, welke onder meer met een tentoonstelling over de wereldberoemde West-Vla- te Heule. tot medio oktober gepaard gaat. Op 3 ok- a.s. zal het 100 jaar geleden zijn dat Frank Lateur. van Guido Gezelle. aldaar geboren werd. Hij overleed .5 augustus 1969. fen zegt dat Streuvels zijn "Prutske' geschreven heeft om ontkomen aan een diepe crisis-periode in zijn leven, 'oen hij 't. leed van de pas-voorbije eerste wereldoorlog zijn miljoen doden op 't West-Vlaamse en Noordfran- front niet van zich af kon zetten en evenmin: de nijd n de laster die na november 1918 werden uitgestort over wat Vlaams wilde blijven. n die periode van inzinking, geestelijke nood, twijfel aan ijn schrijversschap zelfs herinnert hij zich zijn bloesem: 'rutske; van haar eerste levensdag, via haar kinderlijk in vader en moeder, als zij onder de bommen en granaten van het laatste offensief der geallieerden, dat ook over Ingooigem brult en loeit, als verging de wereld in 'n orgie van bloed, vuur en staal, rustig slaapt in de kelder onder 't Lijsternest, op d'r noodbedje, met een popje in neur arm, en tot aan haar ontdekken van die grote kleine wereld rondom 't huis, later, als elke spin en elk slakje, vlindertje en bloempje haar intense aandacht krijgen. Het is zomer 1921. Met de glimlach van de vertederde vader legt Streuvels de redactie van 't boek dat hij schrijven zal vast, en dan zet hij zich aan "t werk. Ik geloof niet dat eender welk Streuvelsboek (of 't zou Het Kerstekind' moeren zijn en dat enorme contrast met die tere kerstleis uit Arm-Vlaanderen van voor 1914: het naar werkmanszweet, ongewassenheid en slavernij stinkende meesterwerk dat "Het leven en de dood in den ast' heet), met meer gloed der inspiratie doorvonkt door hem werd geschapen. Hij herschept er zijn kind van vlees en bloed in, in 'Prutske'. die herfst en die winter en dat voorjaar van 1921-1922. 'papieren kind met inkt tot leven gewekt' in 'n vervoering die hem 't vertrouwen in zichzelf terugschonk. Meesterlijk boek niet alleen over zijn meiske dat Dina heet. maar eigenlijk over 't eendere zieltje, 't spel, 't vertrouwen in en de aandacht voor alles van alle kleine meiskes van de wereld. oOo En ik dacht, enkele dagen geleden: waar zou Prutske gebleven zijn? Ik stak m'n licht op bij Luc Schepens, die voor zijn 'Kroniek van Streuvels' (Desclée de Brouwer. Er bestaat maar een exemplaar van dit schattige Prutske-portret, dat van 1920 dateert. Prutske op baar aller-zondags-best: Dina Lateur, en mevr. Dina tiemey-Lateur, Gent, vertrouwde 't mij toe voor leze kleine 'hommage' aan de grootmeester van het Zuidnederlandse proza: Stijn Streuvels, die thans in Vlaanderen wordt herdacht. Kleine, wat beschadigde foto uit 1920. In het midden Dina Lateur, 'Prutske'. Links Streuvels' oudste dochtertje Paula, in augustus 1971 overleden en Stijns enige zoon Paid, die het grafmonument voor wijlen zijn vader ontwierp, dat in Ingooigem op het kerkhof op 26 september wordt ont huld. Zeldzaamheid van ongeveer 70 jaar geleden: moeder Ante Boddery-Cappon m haar winkeltje te Sint-Anna ter Muiden, waar de vuurtestjes voor 't venster staan. In dat huisje waren de 'artiesten' van de schilders- en schrijverskolonie van St. Annetje zó vaak te gast, omtrent 10 jaar voor de eerste wereldoorlog een einde maakte aan de vrede en aan 't zon nige impressionisme van Baum, Dreidorff, Viérin, Parmentier en zoveel anderen meer Hiér leerde Streuvels zijn kunstbroeders in 1904 kennen. sept. 1971) twee jaar lang alle Streuvels-documentatie bestudeerde, kreeg haar adres en belde haar op. Mevrouw Dina Demey-Lateur, Gent. Veertig jaar na "Prutske' gelezen te hebben herkende ik als 't ware meteen haar stem. Het kan niet maar het was zo. Dat 'praten met Prutske' per telefoon, dat schonk mij de bekroning van 't genot, het boek "Prutske' andermaal te hebben ondergaan. Vroeg najaar 1922, zo memoreerde mevrouw Demey-Lateur. wat mijmerend, gelukkig dat zij er over spreken kon, dat deed vader bij de laatste hoofd stukken van zijn boek aarzelen waar hij het geheel ergens in de pure stilte voleindigen kon. Hij dacht aan Sint-Anna ter Muiden, waar hij in 1904 vertoefde, met zijn Kortrijkse vriend, de kunstschilder Emmanuel Viérin (die toen juist 't ontwerp had gemaakt voor Streuvels' 'Lijs ternest' in Ingooigem). in de 'kunstenaarskolonie van schilders en schrijvers'. Zij waren samen van de zee gekomen dat jaar, en vonden de droom: Sint-Anne 1, en de kunstbroeders. Paul Baum. Georg Dreidorff. Otto Sohn Rethel, de Duitse impressionisten-pointillisten. Ook de ionge Jean Parmentier (die nog leeft, in Oostkerke), de zoon van de in 1902 te Oostende overleden Paul Parmen tier, de beroemde marinist van de Knokse schilderskolo nie <1878-1895), en de zoon van de Brusselaar Isidoor Verheyden. wiens voornaam niet eens bekend was...: men noemde hem 'fiston Verheyden'. 'zoontje', en dan in de betekenis van 'verwend zoontje', de keurige dandy van 't gezelschap van Sint-Anne, in de rustige dagen 'met de bezonde gevels' van zo'n 65 jaar geleden nu. Hij zag er, Streuvels, op 't Marktpleintje, Andre Gide voorbijgaan, met z'n pellerine en z'n brede lavallière. Maar in 't achterkamertje of in de zijkanier (met de tegeltjes van Delfs blauw in en naast de schouw) van 't winkeltje van moeder Boddery (Ante Boddery, geboren Cappon) discussieerden Streuvels en Viérin er vooral met de Duitsers, de Belgische artiesten, de beroemde Gustave Kahn die expres uit Parijs gekomen was soms met Emile Verhaeren En als zij er niet 'lijfelijk' waren, dan was toch de geest bij hen daar: van Theo van Rysselber- ghe, die 'Knokke, ce charmant petit trou Pittoresque' in '78 had ontdekt, van de wonderlijke Spaanse schilder ook die Dario de Regoyos uit Rivadasella heette. En die zichzelf, uit admiratie voor 'la mère Flandre' (moeder Vlaande ren!) "hispanoflamand' noemde. Moedertje Boddery verstond al die geleerdheden niet 'van de heren', maar zorgde bedrijvig-aanhankelijk voor hun koffie. Had alleen een saamgetrokken mond voor een andere Duitser, de romantische schrijver Joseph Lauff, 'die verdomme met 'n roman in zijn hoofd liep'. Lauff heeft dit zoete brok romantiek geschreven ook: in 1908 verscheen zijn 'Sankt Anne' in Berlijn. Gelukkig dat moeder Boddery nooit heeft geweten dat zij er in voorkomt, of haar 'jeugduitgave'. en dat Lauff haar de naam gaf van 'Oemertje Bottertje'.... oOo Vader, zegt-Prutske mij, vader had misschien in Sint- Anna ter Muiden zijn Prutske-boek willen afmaken. Ja, zeg ik. dat heeft Felix Timmermans mij indertijd verteld! (Timmermans gaf in die periode, 1922, ook lezingen in Sluis, over zijn 'Schoon Lier' en over "Pallieter'). Maar Streuvels vond. bijna 50 jaar geleden, in St-Annetje mets meer dat hij had gehoopt er te vinden, omdat hij 't zo ais in 1904 had gedroomd. Het 'gister* is helaas 'vandaag' nooit meer zoals het werkelijk gister was. In 1904 en zelfs nog in 1911, toen hij er nogeens genietend had vertoefd, bij de koffie van moeders Boddery! Toch, vertelt mij "Prutske', mevr. Demey-Lateur, toch zijn wij later met vader nog wel naar Sint-Anna ter Muiden teruggegaan, hij vertelde dan vooral over moeder Bodde ry. Dat moet rond 1924-'25 geweest zijn. Want de in december 1922 geboren Isa, Streuvels' jongste, was er al bij! Maar tenslotte heeft Streuvels zelf in zijn 3e deel herinneringen, 'Ingoyghem'. tweede stuk, 1957 Desclée de Brouwer, op pag. 28 verteld dat hij 'Prutske' in septem ber 1922 in Sluis heeft afgemaakt. Het schone najaar schreef Stijn daar, heb ik doorgebracht te Sluys de streek afgelopen bij dage en. 's avonds geschreven aan Prutske. dat er zijn voltooiing heeft gekregen. oOo Ik houd van 'la petite histoire'. in dit geval omdat ik zo van Sluis houd, en nog meer de dierbare herinnering koester aan het oude Sluis dat was, tot okt. 1944. omdat ik er kind ben geweest, en omdat ik er juist in die jaren. 1922 en volgende, de 30 door mij bewonderde andere kunstenaars heb zien komen; de schilders als Louis Reckelbusch uit Brugge. Alfons van Dyok, die toen nog in 5t-Anne woonde, de Bruggeling Alb. Goethals en dan ook die Jean Parmentier. Daarom had ik zo graag geweten: waar heeft Stijn Streuvels zijn Trutske' voltooid? Ik denk. zei Dina Lateur aiij, dat hij er in "De Korenbeurs' woonde. Wij zijn daar later nog met vader teruggeweest. Dat kan heel goed. "De Korenbeurs' was nu eenmaal de veilige haven voor zoveel artiesten, tientallen jaren lang. En intussen ben ik nu pas weer in Sluis geweest en het was alsof ik Streuvels op de groene walling van 'de Koeleweie' zag wandelen. Ik dacht aan "Prutske', het boek en het kind. en ik hoorde de zachte, zondoorlichte wind van september in de populieren daar. Meer dan dat: ik hoorde de verfijnde heerlijkheid van Debussy's 'Jardins sous la pluie' verrukkelijke compositie die toch zo vol zon is en droom en de boeiende rijkdom 'toont' van de regenboog daarginder over Sint-Anna ter Muiden helder 'geschilderd'dacht ik met het veelvuldig schone koloriet van Baum, Dreidorff, Viérin, Parmentier en Stijn Streuvels. Die in zijn 'stille Avonden' (1905) zowel de rust als de üaag-neurelende koeien, dc frisse geur van 't gras als de oud-landse gezapigheid van moeder Boddery heeft 'gemaald' Maar nu zal ik die 'Stille Avonden' nooit meer kunnen herlezen zonder er 'Prutske' bij te zien. Geschreven in zijn diepe crisisperiode, zegt men. Ja-ja, maar daar is dan toch nog nooit uit eender welk een crisis zulk een rijkdom voortgekomen als Stijn Streuvels unieke 'inter mezzo' is. En waar mevrouw Dina Demey-Lateur uit. Gent 'zichzelf-van-vroeger' zo graag nog vaak in terug vindt. EMILE BUYSSJS "De paus herroept de ban tegen Luther niel". Zo hebben wc een paar weken geleden ge- lezen. De rooms-katholickr bevolking van Worms had aan Paulus VI p vr.ia <l deze ban ongedaan te maken. We kunnen dc paus alleen maar gelijk geven dat hij dit niet doet. Het zou in feite geen enkele zin hebben, want daardoor verandert er niets aan de ver houdingen die er in dc loop van viereneenlialve eeuw gegroeid zijn. De geschiedenis kun je nu eenmaaL niet terugdraaien. Meer waard is dat er door r.k. historici en tbrologen op een geheel andere wijze over Luther en d- reformatie wordt geschreven da:i dat voor enkele tientallen jaren gebruikelijk was. Die ban is in dc praktijk reeds lang doorbro ken en wat zou een orficiele opheffing daaraan nog kunnen toevoegen. Ic i-ls anders is echter of de reden waarom de paus deze zaak zo wil laten en waarom wij er niet om seven, dezelfde is. Maar echt een twistpunt zal die ban uit Rome. welke door Luther onder grote belangstelling is verbrand, niet meer zijn, tenzij Iemand zich en formalistisch standpunt wil plaatsen. Meer belangstelling zal er zijn van roorr.s- katholieke. alsook van protestantse zijde voor hetgeen er zal gebeuren op de bis schoppen-synode die op 30 september aan staande te Rome begint. Deze gaat niet over het verleden, maar over de toekomst. Een paar maanden geleden schreef "De Bazuin' (rk) dat je nooit weet wat voor nieuws de curie weer in het schild voert. Dat was toen naar aanleiding van de centralisatie van de bisschoppelijke vasten acties. Deze gelden zouden moeten ko men onder controle van een nieuw op te richten curie-orgaan en zo zou men in Rome zeggenschap kunnen hebben over de bestemming van deze gelden. Die zelfde bezorgdheid is er ooi: nu te bemerken wanneer het gaat over de bisschoppen synode en het komt ons voor dat deze bezorgdheid er niet zonder reden is. Een actie-orgaan 'Operatie Synode' van 'kritische priestergroepen uit 33 landen' maakt zich dan ook reeds klaar om tezelfder tijd de Rome bijeen te komen om die bisschop pen-synode kritisch te begeleiden. Volgens pastoor Joost Reuten. die te Utrecht op een persconferentie de woordvoerder was van deze groep. ,,zal op de bisschoppensy node moeten blijken of de roomse kerk zich werkelijk wil ontwikkelen volgens de geest van het tweede Vaticaans concilie". Een vertegenwoordiger van een Belgische kritische instantie liet zich vrij somber uit over die bisschoppen-synode. Hij vreest reeds zeer spoedig een tussenbeide komen van de paus. door zijn wantrouwen uit te spreken over bepaalde voorstellen, met name over het celibaat. Aldus lazen we een paar weken geleden in het verslag van deze persconferentie in het dagblad Trouw. Die bisschoppen-synode wordt dit jaar voor de derde maal gehouden. De twee voorgaande bijeenkomsten waren in 1967 en 1969. Het was de bedoeling dat deze synode een voortzetting zou zijn van het Vaticaans concilie. Een concilie kan niet altijd worden gehouden en het is zelfs de vraag of er ooit nog weer een zal worden gehouden. Het getal der deelnemers (een kleine 3000) is te groot. Deze bisschoppen hebben wel een vertegenwoordiging ge vormd van de gehele RK-Kerk en allerlei stromingen die er in deze wereldkerk leefden, kwamen op het concilie tot uiting. Nu wilde men daarna de mogelijkheid scheppen dat niet alle bisschoppen bijeen geroepen behoefden te worden, maar dat toch het wereldepiscopaat vertegenwoor digd zou zijn en zijn inbreng zou kunnen hebben bij het bestuur van de kerk. En zo is men gekomen tot deze bisschoppen synode die een 250 leden zou tellen. Van de deelnemers komen er 180 uit alle delen van de wereld, maar zo, dat ieder land vertegenwoordigd is, tenminste als er een bisschop is. Tien van de leden zijn over sten van de algemene kloosterorden. Twin tig komen uit de kringen van de Curie in Rome. De overige leden worden door de paus uitverkoren naar vrije keuze. Twee weken voordat deze bisschoppen-synode zou beginnen, waren de namen van de deelnemers nog slechts zeer ten dele be kend, zodat er moeilijk een peil op te trekken was of de meerderheid tot de vooruitstrevende dan wel tot de behouden de vleugel van de RK Kerk behoorde. Algemeen is de verwachting dat dit laatste het geval zal zijn. Een' onzeker punt in deze beoordeling was de houding van de bisschoppen uit de zogenaamde 'derde we reld'. Maar te hoog zijn de verwachtingen niet gespannen. Dit is zo, ook mede op grond van de twee voorgaande bijeenkom sten. Wat daaruit gekomen is, was niet om van achterover te vallen. Integendeel! Vooral de behoudende groep heeft hier overheerst. Toch kan men nooit van tevo ren voorspellen hoe zulk een samenkomst zal verlopen. Het tweede Vaticaans conci lie was ook anders dan het door de curie was voorbereid. Te een of ander tijd zal dat ook wel eens kunnen gebeuren met een instantie als de bisschoppen-synode is, waar tenslotte meningen en oordelen uit heel de wereld tesamen kunnen komen. Zulk een synode kan ineens een belangrij ke inspraak-instantie worden, met wier oordeel rekening zal moeten worden ge houden. In ieder geval wordt in deze synode de mogelijkheid geschapen dat bis schoppen vanuit de gehele wereld met elkaar in contact komen en eikaars vragen en moeilijkheden bespreken. Op de agenda van deze synode staan tot nu toe slechts twee zaken ter behandeling: het ambtelijk priesterschap en dc recht vaardigheid in deze wereld. Over bedde onderwerpen is er een discussienota ver schenen. Gezien de tijd waarin wij leven met zn vele spanningen, die de kerk allesbehalve onberoerd laten, zal het wel gebeuren dat bij deze beide onderwerpen de twee hoofd stromingen die er in de RK-Kerk z:;n, tot uiting komen. Hoewel de kwestie van het celibaat door de paus bij verschillende gelegenheden zo is gesteld, dat er eigenlijk van geen verandering in de oude opvattin gen over de ongehuwde staat van priesters meer sprake kan zijn, blijft het toch de vraag of er niet over gesproken zal wor den op de bisschoppensynode. Het is waarlijk niet alleen Nederland dat dit vraagstuk aan de orde heeft gesteld. Er is bijna geen land meer waar de kerk niet zit met het in sterke mate teruglopen van de priesterroepingen. De zaak van het celibaat is reeds lang urgent in bepaalde Afrikaanse en Zuid-Amerikaanse landen. Ook op het tweede Vaticaans concilie is dit ter sprake gekomen. De paus heeft toen beslist dat over dit onderwerp niet verder gediscussieerd mocht worden, om dat hij dit in studie had. Waar die studie op uit is gelopen, weten we inmiddels. Maar het zou toch al heel wonderlijk zijn indien de celibaatkwestie niet ter sprake zou komen op de bisschoppen synode, wan neer er gesproken moet worden over het ambtelijk priesterschap. AI te zeer is het in de kerk doorgedrongen dat het celibaat geen goddelijke, maar slechts een mense lijke instelling is. Ook het andere agendapunt, de rechtvaar digheid in de wereld, zal zonder twijfel aanleiding geven tot scherpe meningsver schillen. We verwachten niet dat er plotse ling een ommekeer zal komen in de hou ding van het Vaticaan tegenover landen als Spanje. Portugal en Brazilië, om er maar een paar te noemen. Maar dat deze verhouding ter sprake moet komen, staat toch eigenlijk wel vast. Allerlei groepen zijn er in de RK Kerk (en dat niet alleen in ons land) waar men de kerk aanklaagt vanwege haar schuldig zwijgen tegenover sociale en politieke onderdrukking. Dat men zelfs op het Vaticaan in dezen moei lijkheden heeft met het aloude gedragspa troon, is gebleken uit de ontvangst van leden uit de verzetsbewegingen in de Por tugese koloniën, alsook uit de strubbelin gen die er telkens weer zijn rond de concordaten met landen als Spanje en Portugal, waardoor Rome niet vrij is bis schoppen te benoemen, maar zich moet schikken naar de wensen van de regerin gen. In Spanje heeft Franco zelfs het recht van benoemingen, die dan door het Vaticaan bevestigd moeten worden. Be langrijk zal het daarom zijn welke hou ding de bisschoppen-synode zal aannemen wanneer het gaat om de rechtvaardigheid in de wereld. Verwacht wordt dat ook de nieuwe grondwet voor de kerk ter sprake zaL komen. Het ontwerp daartoe is bekend geworden en de nodige kritiek is er reeds op uitgeoefend. Model voor het ontwerp heeft gestaan de middeleeuwse kerk. W'e weten nu zo langzamerhand wel dat de huidige paus zijn ambt ziet als een geroe pen zijn om zelf de laatste en uiteindelijke beslissingen te nemen. ..Zijn idee van een grondwet is niet geboren uit een behoefte 's pausen alleenheerschappij te matigen, maar heeft in tegendeel tra doel ondermij ning van zijn gezag voorgoed onmogelijk te maken". Tegen de bedoeling in is het ontwerp voor deze grondwet in de open baarheid gekomen. Of ze op de bisschop pen-synode besproken zal worden, dan wel niet. toch blijft deze grondwet dreigend op de achtergrond staan als 'de laatste stap om de lastige zaken, veroorzaakt door het tweede Vaticaans concilie aan de kant te zetten'. Het zal op de vergadering die over een week in Rome begint ih ieder geval ook gaan over de vraag hoe de kerk er in de toekomst uit zal zien; een absolute monarchie, dan wel een kerk waar alle delen hun inbreng hebben. Sprekend over deze nieuwe grondwet kon dr Alting von Geusau op de persconferen tie te Utrecht geen enkel woord van waardering vinden, „Als deze grondwet eventueel wordt aangenomen, betekent dit een eerste klas begrafenis van her tweede Vaticaans concilie". Baas m eigen huis: 'privé', 'verboden toegang', 'eigen weg', 'wacht u voor de hond', 'geen bezoek'' Stuk voor stuk opschriften met prikkeldraad-effect. want eigen haard is goud waard. Maar is het allemaal wel goud, wat er blinkt? Oud worden het valt niet mee niet meer mee kunnen: bejaardencentrum (Vergeet dat maar rustig, daar ben ik nog niet aan toe, tk blijf zitten waar ik zit!). Gehandicapt zijn - hulpbe hoevend worden:: verzor gingstehuis! (Dat had je ge droomd, ik ben nog mans genoeg om mezelf te hei pen, mij niet gezien!). Een onrendabel bedrijf moordende concurrentie: saneren! (dat is het laatste, het zal nog wel anders worden, ik blijf zelfstan dig!). Lastige kinderen opvoe dingstrubbels: advies vra gen! (kom, kom, elk huis heeft z'n kruis, het is over al wat, ik dop m'n eigen boontjes.'). Een zinkend huwelijksboot je - een vecht i.p.v. echt vereniging: samen praten' 'we zien wel waar het schip strandt, ik ga m'n eigen gang!) Jong zijn problemen héb ben: je ouders, vrienden, vriendinnen erin betrekken! ('ik kijk wel uit, ik laat me niet kennen, het is MIJN '.even!). Zoveel hoofden, zoveel zin nen. Intussen camoufleren we ons leventje op alle mo gelijke manieren: nooit aan de buitenkant laten zien, wat er in je leeft!! We proberen zo lang mogelijk op eigen benen te staan. Die moeten immers sterk genoeg zijn om de weelde van ons eigen leven te dra gen, compleet met z'n ups en downs? Zo -krijgt onze wereld iets van een ijzingwekkend gro te gevangenis met miljar den menselijke cellen. Bo ven elke celdeur staat ge schreven: „Een ieder voor zich en God voor ons al ler.'". En de vensters naar de wereld, de deur naar het volle leven zijn dichtge- plakt met zelfportretter.. Er kan geen mens in of uit. ook wij zelf niet. Er is maar een mogelijkheid volgens het boek van God voor de mensen. Als Jezus Christus zich een weg baant naar ons levenshuis. Dan gaan de ramen in ons levenshuis wagenwijd open, er komt een nieuwe deur („Ik ben de deur", heeft de Heer gezegd), de mensen kunnen bij ons tn en uit lopen. De bordjes zijn ver hangen. want boven ons le venshuis slaat nu geschre ven„God voor ons allen en ik voor Over 'vrije toegang' gesproken!

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1971 | | pagina 19