ST AUGUSTINUS
KLOOSTER IN
SLUIS STAAT
AL VIER
JAAR LEEG
sport-
varia
VERSLAG VAN GRIEP
extiA
,Na gedane afspraak volgt inspraak'
RUSTHUIS VOOR PRIESTERS?
NCB-VOORZITTER MODDE TE OOSTBURG:
WOENSDAG 20 JANUARI 1971
SLUIS Half verborgen achter de nu kale bomen, staat aan de
weg tussen Sluis en St-Anna ter Muiden het St-Augustinuskloos-
ter, eens het onderkomen van de kanunniken van Lateranen.
Het klooster staat al een jaar of vier leeg. Alleen de 52-jarige pa
ter van Montfort, een kok en een paar gastarbeiders, die in Sluis
wel werk maar geen pension hebben kunnen vinden, bewonen
het grote klooster. De eerste de beste, die met een serieus bod
op de proppen komt, kan eigenaar worden van het rond 1904
gebouwde Augustinusklooster.. Wanneer er geen koper op komt
dagen, is het niet uitgesloten, dat het klooster mettertijd een
rusthuis voor priesters wordt.
Het St. Augustinusklooster. Nu staat het nog (bijna) leeg. Kunnen in de toe-
komst bejaarde priesters er een onderdak vinden?
In liet begin van de twintigste eeuw
werd het klooster gesticht voor zus
ters, die in Frankrijk door de leken-
wet waren .uitgedreven.' Deze wet
kwam erop neer, dat kloosterlingen
geen onderwijs meer mochten ge
ven. Een groot aantal van deze zus
ters vestigde zich in de Nederlands-
Belgische grensstreek. Ongeveer 35
jaar later werd het Augustinuskloos
ter gekocht door de broeders van
de christelijke scholen. De bedoe
ling was het als vakantiehuis te
gebruiken. Pater W. Martens uit Aar
denburg vertelt: ,om de een of ande
re reden is dit nooit gebeurd. Voor
het uitbreken van de tweede wereld
oorlog hebben joden, die uit Hitler-
Duitsland waren gevlucht, een tijd
in het klooster doorgebracht. In
1940 was voor hen het sprookje
afgelopen. Enkelen slaagden erin
naar Engeland te ontvluchten.' Tij
dens de oorlog heeft het Augustinus
klooster nog een paar dagen als
onderdak gediend voor Hollandse
soldaten. Pater Martens weet te ver
tellen. dat het verhaal de ronde doet
dat prins Bernhard voor hij naar
Engeland uitweek, in het klooster
afscheid heeft genomen.
In de oorlogsjaren werd het kloos
ter bijna niet gebruikt. Door een
bombardement werd in 1944 de ge
hele linkervleugel vjrwoest. Pater
Martens: .Sluis heeft van de oorlog
nogal te lijden gehad. Heel wat
huizen zijn verwoest. Wanneer de
inwoners van Sluis iets nodig had
den voor hun beschadigde huizen,
werd het van het klooster gesloopt.
Ze haalden er alles af, wat ze kon
den gebruiken.'
In 1947 trokken ongeveer vijftig
mensen van de opbouwdienst in her
zwaar gehavende klooster. Hun taak
was de verwoeste huizen, weer wat
op te knappen. Ook het klooster is
door hen, zij het met de Franse
slag, zo goed en zo kwaad als het
ging hersteld. In die tijd verzocht
pater Even uit Bressoux-Luik het bis
dom Breda een seminarie te mogen
OOSTBURG ,Na gedane afspraak volgt inspraak' is tot op de dag
van heden de stelregel, die door autoriteiten wordt gehanteerd,
tenminste zo is de mening van de scheidende NCB-voorzitter van de
plaatselijke afdeling en oud-wethouder van Oostburg, de heer A. P.
Modde. In de jaren achter hem, waarin hij deze en andere functies
heeft uitgeoefend, heeft hij zich ook nooit aan deze mening kunnen
onttrekken. Bij het vaststellen van dit feit wekt de heer Modde eerder
de indruk, dat zijn mening juist in ai die jaren is gesterkt, hetgeen hij
tijdens de recente NCB-vergadering in Oostburg, waarop hij een soort
afscheidstoespraak hield, duidelijk en onomwonden liet uitkomen.
Hij bracht naar voren, dat men als stad. gemeente of streek in deze
tijd nog slechts zijn eisen en wensen ingewilligd krijgt, wanneer men
de betrokken, gezaghebbende autoriteiten joviaal en vriendelijk naar
het uitgangspunt meentroont en hun ter plaatse volgens het recept
.lijmen. Jan, lijmen met zijn allen' de werkelijkheid onder ogen
brengt. Als actueel bewijs voor zijn bewering noemde de heer Modde
in dit betoog de situatie in Groningen, waar naar zijn oordeel
A. P. MODDE
ministers en kamerleden met alle egards moeten worden ontvangen
en behandeld, omdat ze op geen andere wijze doordrongen zouden
kunnen worden van de noodzaak iets te doen aan de penibele
ontwikkeling in deze provincie. Volgens de heer Modde is dit de enige
veg die open is om resultaten te kunnen boeken bij de gezaghebbende
nstanties en personen: ,Ze op een hoffelijke manier er met de haren
)ij slepen en ze met de neus op de feiten drukken'.
tfjn er bewijzen om aan te nemen, dat dit de enig overgebleven
nethode is om autoriteiten voor problemen, die in een gemeente,
itreek of provincie leven, te interesseren? De heer Modde kan noch
•en bevestigend noch een ontkennend antwoord geven op deze volgens
lem aan zekerheid grenzende veronderstelling. Met een ander voor-
oeeld wil hij toch nog een extra gooi doen naar de aannemelijkheid
van zijn signalering. In elk geval meent hij niet van een hypothese te
zijn uitgegaan. ,Ik wit geen ouwe koeien uit de sloot halen, maar je
vraagt je af hoe Sluis aan zijn zelfstandigheid is gekomen?' De heer
Modde stelt de vraag retorisch maar geeft daarnaast graag dit ter
overdenking: .Ik gun Sluis het van harte, daar gaat het verder niet
om. Maar hoe kwam het, dat de heren uit Den Haag destijds
nauwelijks tijd hadden om in Oostburg uit de bus te stappen, nada'
ze een nachtje in Sluis waren overgebleven?'.
stichten. Zijn voorkeur ging uit naar
Zeeuwsch-Vlaanderen, omdat men er
met een priestertekort te kampen
had.
Pastoor Buijcks van Sluis stelde
voor het klooster als seminarie in
te richten. Alleen, het Augustinus
klooster werd nog bewoond door de
mensen van de opbouwdienst. Als
voorlopig onderkomen werd in een
paardestal gestart met drie leraren
en zes leerlingen. De .school' was
waterdicht, daar was alles wel mee
gezegd.' Na de .paardestalperiode'
werd onderdak gevonden in een ou
de villa aan het kanaal Sluis-Brug-
ge.'
In 1949 kwam het klooster dan
eindelijk vrij. Maar daarmee waren
de moeilijkheden nog niet opgelost.
Het bleek vrij moeilijk te zijn over
eenstemming te bereiken over de
koopsom. Maar in 1952 was het dan
zover. Het klooster werd inge
richt als seminarie. Met steun
van de bevolking van Sluis werd het
gehele gebouw opgeknapt. Het groot
ste aantal leerlingen, dat het semina
rie binnen zijn muren huisvestte
was 45 leerlingen, verdeeld over zes
klassen. Om in aanmerking te ko
men voor subsidie, was dit leerlingen
aantal nog te laag. Besloten werd
samen te werken met het seminarie
Mill-Hill in Tilburg. De leerlingen
van de drie laagste klassen bleven in
Sluis, de drie hoogste klassen gingen
naar Tilburg. In 1965 was het leer
lingental verminderd tot 15. Te wei
nig om het seminarie te handhaven.
Het werd opgedoekt. En sinds die
tijd staat het leeg, op de pater, de
kok en de gastarbeiders na.
De Russische dames en de Noorse heren zijn nog
steeds niet. over hun verbazing heen, veroorzaakt door
de Nederlandse schaatsexplosies in Davos door de
Nederlanders in het algemeen en ons nationale trio
Stien, Ard en Keessie in het bijzonder. .Het moeten daar
wel bijzondere omstandigheden geweest zijn. anders
hadden er nooit zo veel records gebroken kunnen wor
den', zei een Russische coach. Dat klopt precier, wereld
records worden vrijwel altijd onder zeer gunstige
omstandigheden gereden. Vroeger in Alma Ata was dat
net zo.
Toch is het nog altijd zo geweest dat de soms haast
ongelooflijke tijd van een nieuw wereldrecord na
verloop van een paar jaar gemeen goed is geworden en
dan door tal van renners wordt geëvenaard, ook op laag
gelegen banen. Dat duurt meestal wel even maar die
tijd komt.
Dat Ard en Kees niet minder dan respectievelijk 3.2
en 3.0 seconden van het record van Kees Verkerk
afnaaiden, is een buitengewoon grote prestatie omdat de
laatste keer dat het record op de mijl werd verbeterd,
er niet meer in zat dan ééntiende van een seconde (van
2.02.0 naar 2.01.9). En ziet, nauwelijks hebben de twee
Nederlanders het record verbrijzeld of ook de Zweed
Claesson rijdt de volgende dag 1,8 seconden beneden het
oude record van Verkerk.
Het is nog geen jaar geleden dat wij in een
beschouwend artikel in deze krant voorspelden dat over
een jaar of twintig de 500 meter wel eens in 37,5 en de
1500 meter in 1,54 gereden zou kunnen worden. Toen (in
februari 1970) stond het officiële wereldrecord nog op
39,2 en de 1500 meter van Kees nog op 2.02.0. Nu zijn
die tijden 38,46 en 1.58,7 hetgeen impliceert dat er nog
maar 0,96 seconden van de 500 en 4.7 seconden van de
mijl af moet om die prognose (vervroegd) waar te
maken- Het hoeft geen betoog dat zulks geen 19 jaar
meer gaat duren. Steeds duidelijker wordt trouwens dat
op schaatsgebied nog verschrikkelijk veel mogelijk is.
En nu maar afwachten hoe Neerlands schaatsglorie het
er zaterdag in het Friese Heerenveen afbrengt.
De Belgische wielersportverslaggever Robert Jans-
sens was zondag ook op de nieuwe baan van de Ahoyhal
te Rotterdam. Zijn mond viel open van verbazing en
bewondering .Dat is het mooiste wat ik op dat gebied
ooit heb gezien', zei hij. Ook de zesdaagse deelnemers
konden hun ogen haast niet geloven. .Uniek', was de
reactie van Peter Post.
Nu zou je denken dat Rotterdammers en mensen uit
die omgeving, die vaak met z'n zestigduizenden ln de
Kuip van Feijerioord zitten, zouden staan dringen om
binnen te komen, maar dat was helemaal niet het geval.
Integendeel zelfs, zondag in de vooravond waren er nog
geen duizend mensen rondom de wielerbaan gezeten.
Wedstrijdleider Charles Ruys bekeek het nogal optimis
tisch. .Het Rotterdamse publiek moet nog wielerminded
gemaakt worden', dacht hij.
Dat zou best eens het geval kunnen zijn. U zult u
herinneren dat vorig jaar het Brusselse publiek bij de
eerste (nieuwe) zesdaagse van die stad eveneens liet
afweten. Pessimisten meenden toen reeds dat het Bruv
selse publiek, na jarenlang verstoken te zijn geweest
van een zesdaagse, dat spektakel nu de rug hadden
toegekeerd. Maar ziet vorige week tijdens de Belgie-
Italie ontmoeting, kwam men bij drommen en bij
duizenden naar de piste in het Brusselse Vorst omdat
hun eigen Eddy Merckx er bij was. Met andere woor
den, zorg maar voor een goede .affiche' en het publiek
zal u niet in de steek laten. Spektakel willen ze zien en
er dan ook voor betalen...
Post zal toch deelnemen aan de zesdaagse van
Antwerpen. Och, eigenlijk wisten Post en de baandirectie
dat al lang maar voor de goede orde moesten ze toch
nog even bekvechten. Welnu, dat is dan naar ieders
tevredenheid gebeurd. Post rijdt daar met Pijnen en
Duyndam, Verschueren met Renz en Godefroot. Sercu
met Monseré en Bugdahl. Kemper mei Schuize en
Peffgen. Roger de Vlaminck is nog niet ingepast
Uit België komt het bericht dat Ward Seis de
training heeft hervat en weer aan een nieuw seizoen wil
gaan beginnen. Als ik geen fabriek kan krijgen, dan
begin ik met een witte trui', aldus de nu 29-jarige Belg.
destijds luitenant van Rik van Looy en winnaar van vele
koersen, ook een paar klassiekers.
Ook de Nederlandse kranten beginnen nu over het
komende afscheid van Peter Post te schrijven. Volgens
de Telegraaf rijdt Post in Groningen z'n laatste zesdaag
se met z'n oude koppelgenoot Frits Pfenninger.
Rik van Steenbergen (Rik I) heeft opnieuw terecht,
gestaan in de nogal geruchtmakende opium smokkelzaak
in België en is nu definitief veroordeeld tot een boete
van 40.000 franken.
In het afgelopen weekeinde overleed op 80-jarige
leeftijd Philip Thijs, één van de grootste etappenrijders
die België ooit heeft gekend. Hij won driemaal de Tour
de France, namelijk in 1913, 1914 en 1920 en nog tal van
andere klassiekers.
ONZE TOP TIEN
1 My sweet lord. George Harrison (1).
2 She likes weeds. Tee-Set (2).
3 Yesterday when I was young. Ch. Aznavour (4).
4 Peace planet. Ekseption. (9).
5 I hear you knocking. Dave Edmunds (8).
6 Lonely days. Bee Gees (3).
7 Both sides now. Euson (-).
8 Tears in the morning. Beach Boys. 6
9 Voodoo chile. Jimmy Hendrix. (5).
10 Knock three times. Dawn. (-).
Het is jammer, maar na twee keer .Apeman' van The
Kinks te hebben getipt voor de top-tien, hebben ze het
nog niet gehaald. We geven het maar op. .Both sides
now' en .Knock three times' daarentegen wisten wel de
vaderlandse hitladder te beklimmen. Met .See me. feel
me' is het dan eindelijk afgelopen. The Who verdween
uit de top-tien, evenals .The Witch' (the Rattles). .Wang-
dang-doodle' van Livin' Blues is onze nieuwe tip. De
alarmschijf van deze week is .House of the king' van
Focus. Trouwens, de nieuwe plaat van John Lennon al
gehoord? Het valt een beetje tegen, maar zal toch wel
een hit worden.
T-AKME' IN GENT
Zondag 31 janauri wordt in de Koninklijke Opera Gent.
de opera .Lakme' van Leo Delibes uitgevoerd. De
hoofdrollen worden vertolkt door twee bekende sterren
ran de Opera van Parijs. Francois Gamer (sopraan) en
Charter Buries (tenor).
Het aardige van ziek-zijn is het medeleven. Dat
doet goed, dat beurt op, men leunt er soms
tegenaan.
Er was een simpel griepgeval Men voelt zich
beroerd, men is rillerig, wat koud. en verhit, doch
vreest geen enkele complicatie, en is een sociaal
wezen dat diverse contacte heeft, plichten die
nagekomen moeten worden, daar is het werk en
alles stagneert zo een beetje. Men is wel zo
zelfgenoegzaam een enkel ogenblik te veronderstel
len dat met de eigen non-activiteit het hele maat
schappelijk bestel zal instorten. Heel het raderwerk
stil zal staan als de arm onvrijwillig in staking
gaat. Dat visites opgeschort worden omdat jij er
niet bij kunt zijn, toneelvoorstellingen worden afge
last om dezelfde redende echtvriend zal verhonge
ren. de krant niet zal verschijnen. Alles gaat
gewoon, zo niet beter, door. .Meid. wat ben je
schor' zegt de stem aan het andere einde van de
lijn. .Griep' O. griep? Minstens veertien dagen onder
de wol en niet lezen. Hoest je? Pas dan maar op
Die aangetrouwde neef van me. je weet wel. hè, hoe
het met die afgelopen is, hoef ik je niet te
vertellen.'
Dank je. De verdere relaties ivorden druppelsgewijs
op de hoogte gesteld. Er zijn er, die zeggen voor
een griepje niet opzij te gaan, gewoon doorwerken,
dat is het beste. Dat doen zijzelf ook altijd. Via
het ziekenfonds komt er een vreugdevol begroette
genezer. En buigt zich naar voren om te luisteren
of hel zich daarbinnen allemaal ordentelijk ge
draagt.
Met hulp van de genezer en de voorgeschreven
antibiotica openen wij het griepoffensief. We proe
ven een beschuitje uit des warme bakkersoven, doch
smaken niets.
Natuurlijk laten de vrienden en magen geen verstek
gaan. We accepteren de belangstelling vol graagte
en voelen ons erdoor wel verplicht rog een poosje
ziek te blijven. De vrienden en magen blozen en
voelen zich fit. Je hoort nog eens wat. De verhalen
zijn niet van de lucht en de één slooft zich al
harder uit dan de ander. Ook met lectuur. .Ik heb
wat voor je meegebracht. Ik weet dat je graag
leest. Er wordt een deeltje van een medische
encyclopedie voor het gezin bij me neergelegd. De
ziekten bij de zieke. Wat ieder van ziekte en
gezondheid weten moet. staat er nog bij. Waarom?
De gezonden hebben de medicijnmeester niet van
node. En de zieken....
Pas na een paar dagen glijdt het boekwerk mij
door de handen. Over de gezondheid lees ik niets.
Over ziektes zoveel te meer. En. als ik nu goed
naga, eigenlijk en toch, dat gevoel, zoals het hier
slaat beschreven, dat verschijnsel, dat ziektebeeld.
zou ik toch ook nietHet boekwerkje bevat een
uitverkoop van de engste kwalen en ziektes, waar
lijk voor een ieder wat wils. Over de afloop wordt
niets vermeld, dat is dan ook na al het genotene.
niet meer nodig. De rampspoeden worden luchtig
opgediend, op joviale toon. met de remedie incluis,
zo in de trant van: even een nperntietje. dan nog
een bestralinkje en dat was dat. Volgende letter.
Het boekje lijkt me bepaald niet bevorderlijk voor
de geestelijke volksgezondheid. Voor de gemoeds
rust van een zieke helemaal niet. Wij leken hoeven
niet als verstandslozen behandeld te worden op
medisch terrein, we kunnen hier echt wel een
beetje ontwikkeling en voorlichting gebruiken. De
geneeskunst als hobby te gaan uitleven met een
encyclopedietje xn de hand voor het stellen van de
diagnose is wel een beetje gevaarlijk. Het materiaal
is er ook te kostbaar voor. Na inzage van een deel
zus van de medische encyclopedie voor het héééle ge
zin ligt 't produkt, vervaardigd in des warme bakke**,
crematorium heleniaal klef in de mond. Geef mij
het wetboek van strafrecht maar. Dat is onschuldi
ger lectuur en je wordt er minder paniekerig van.
De nare dingen die daarin staan kun je tenminste
met een beetje goede wil zelf voorkomen.
Pater van Montfort. .de laatste der Lateranen'. die in het klooster is achterge
bleven, In zijn vrije uurtjes hoeft hij zich niet te vervelen. In zijn kamer staat
een groot biljart, waarop hij graag een partijtje speelt.
