Romeijnsen verandert
afvaltegels in mozaïeken
iü-
sportvaria
OVER GRAMMOFOONPLATEN
EN BOEKEN
extiA
Oud-burgemeester
van Oostburg
treedt af als
voorzitter
van de
Heemkundige
kring
NIET ALLEDAAGSE MANNENHOBBY
WOENSDAG 4 NOVEMBER 1970
ZEEUWSCHVLAANDEREN
TERNEUZEN Niet alledaags, tenminste zeker niet voor een
man, is de hobby van de 70-jarige Terneuzenaar J. Romeijnsen.
Als een soort clochard trekt hij zo nu en dan de afvalhopen van
plaatselijke aannemers op om de juiste rudimenten voor zijn
aanstaande mozaïekwerken bijeen te neuzen. .Meestal hangen
de kleuren van mijn mozaïeken af van de tegels die ik vind.
Het is altijd vooral erg moeilijk om gelaatskleuren te vinden.
Daarom heb ik (even speelt er een lachje om zijn mond) nogal
wat negerinnetjes aan de muur hangen.
bij lijd en wijle trekt de heer Romeijnsen zich terug (,dan heeft mijn vrouw
geen last van me') in zijn rommelschuurtje...
ïk koop ook wel steentjes in hobby-
huizen maar daar werk ik liever
niet mee. Die gebruik ik hoogstens
om vazen en bloempotten mee te
beleggen. Hobbytegeltjes zijn in de
eerste plaats veel te mooi afgepast
en in de tweede plaats zijn ze een
stuk dunner dan afvaltegels. Het
scheelt bijna de helft. Kijk maar
Voorzichtig verhuist de heer Ro
meijnsen één voor één zijn glazen
hobbyjampotten van het schuur-
schap naar de werkbank. ,Het is
hier wel een rommeltje, vind je
niet? Maar daar moet je maar niet
naar kijken.' Gekscherend zegt hij er
pal achteraan: ,In een atelier moet
het altijd een beetje troep zijn. niet
waar?' In een handomdraai ligt de
inhoud van een paar jampotten uit
gespreid. ,Mijn materiaal bestaat in
hoofdzaak uit gebroken tegels. Of
het zijn afgekeurde tegels. Om de
nodige stukjes te krijgen sla ik ze
kapot. Dan pas begint het eigenlijke
werk. Het is nogal een rommelig
karweitje. Mijn vrouw is ook blij
dat ik het in de schuur doe, want
het afschrappen van cement met het
molentje geeft enorm veel
stof.'
AUTOMATISME
De heer Romeijnsen wijst op een,
klein slijpsteentje met een koffiemo
lenslinger eraan. Het is het enige
automatische dat aan de hobby te
pas komt, het zit vastgeschroefd op
een zo te zien belegen, echter voor
het doel bruikbaar, nachtkastje. .In
één mozaïek gaat minstens een
week tijd zitten. Want je moet goed
begrijpen: elk steentje moet eerst
zoveel mogelijk op maat geslepen
worden en kan dan pas ingelegd
worden. Persoonlijk vind ik het al
tijd een mooi effect geven als de
bestaande rondgepolijste tegelkant
jes aan de rand van mijn mozaïek
verwerkt worden. Het geeft een
mooier, gestroomlijnd geheel. Maar
dat is gewoon een kwestie van
smaak. Een kennis van mij maakt
ook mozaïeken en die geeft juist de
voorkeur aan ruw materiaal en ru
we kanten. De mozaïek toont dan
ook wat dikker.'
Van deze kennis, een oud-collega in
het douanevak, heeft de heer Ro
meijnsen de kunst van het mozaïe
ken afgekeken. .Ik heb eigenlijk
twee kennissen, één in Axel en één in
Sas van Gent, die deze hobby heb
ben. Toen ik net gepensioneerd was,
ben ik eens bij hen gaan kijken en
heb ik met hen gepraat. Ik was
altijd gewend geweest aan een onge
regeld leven. Rustig op een stoel
zitten is niks voor mij, dus dan ga
je zoeken naar iets om handen. Die
kennissen zeiden tegen mij: ga ook
's mozaïeken maken. Zo ben ik er in
feite mee begonnen en ik moet zeg
gen: ik doe het wat
Wat schuchtertjes begon de heer
Romeijnsen ruim vijf jaar geleden
aan zijn eerste schetsje (.nagetekend
uiteraard, want ik heb niet de be
gaafdheid zo maar even iets uit de
hand te tekenen') voor een proefmo-
zaïek. Vandaag aan de dag lijkt het
kleine bovenkamertje aan de P. C.
Hooftstraat 4 op een expositiezaal
tje, een muur is dicht behangen met
kleurige hertjes, madonna's, vogels,
vissen en andere fantasiemotieven
van steen. Volgens de heer Romeijn
sen is het procédé van mozaïken
heel gemakkelijk zodra je er een
beetje slag van hebt. ,Na de teke
ning haal ik wat plankjes van ver
schillende afmetingen. En dan begint
het legwerk. Met een soort sneldro
gende plastic kit plak ik de krokjes
tegel op het hout. Als eht figuur
klaar is, vul ik naden op door er
dunne cement tussen te gie
ten.'
HOBBYVERWANTEN
Reeds eenmaal is de heer Romeijn
sen met zijn mozaïeken buiten de
dein- gegaan. Op initiatief van zijn
overbuurman, de kunstschilder
Moensen, exposeerde hij een tijdje
met zijn werk in de kerk van Aar
denburg onder het motto .Vrijetijds
besteding van Romeijnsen.' ,Ik ben
feitelijk op die uitnodiging van
Moensen ingegaan om aan de men
sen te laten uitkomen, dat mozaïek
leggen een leuke hobby is indien je
flink wat om handen wilt hebben.
Om verkopen van mijn werken geef
ik niet. Daar doe ik het niet voor.'
De heer Romeijnsen vertelt nog. dat
hij het best leuk zou vinden, indien
hij contact zou kunnen krijgen met
andere mozaïekwerkers in
Zeeuwsch-Vlaanderen. .Ik zou best 's
wat groots willen maken, iets voor
een etalage of zo. Reinaert de Vos
van Hulst zou ik wel 's willen doen,
maar dan van grote brokken tegel.'
De heer Romeijnsen ziet het al voor
zich: een drieluikmozaïek gemaakt
door drie personen, uitbeeldende ko
ning Leo links, Isegrim de Wolf
rechts en Reinaert de Vos mid-
^de kleine bovenkamer dient min of meer als expositieruimte en hangt daarom vol met kleurige mozaïeken.-
Post is achter de demy's geen schim meer van wat hij in z'n grote dagen
is geweest. Dat is zaterdag wel duidelijk gebleken in het sportpaleis van
Gent. Vierduizend toeschouwers waaronder nog al wat. Zeeuws-Vlamingen
hebben tevergeefs uitgezien naar het aangekondigde duel tussen Post en
Verschueren in de grote finale' van vier deniywedstrijden. Welnu, er is geen
sprake geweest van een duel. Wél won Post z'n serie, zij het wat krap maar
in de finale kreeg hij legen Theo Verschueren geen been aan de grond.
Aan de bewegingen van Post te zien, is men geneigd te veronderstellen dat
hij nog niet helemaal genezen is. Hij moest regelmatig van het zadel af en
dat remt. met name achter de demies. In elk geval is hij niet de oude en
men kan zich af vrager of hij dat nog ooit zal worden. De komende
zesdaagsen van Brussel en Gent zullen ons daar meer uitsluitsel over
kunnen verschaffen.
Maar nog even terug naar zaterdag. In de finale startte Post voor
aan met. onmiddellijk achter hem Verschueren. Na een minuut of
vijf ging Verschueren over Post heen zonder dat er een duel
aan te pas kwam. Wel ging Post in het wiel van Verschueren mee op zoek
naar een winstronde. Dat lukte maar toen Theo weer aan de kop van het
pelotonnetje ging rijden bleef Post al in vierde positie hangen. Verder is hij
ook niet meer gekomen zodat Verschueren op z'n slofjes won.
Een ieder, die Post van vroeger kent, weet dat hij toen met zoiets nooit
genoegen zou nemen. Hij heeft wel meer van Verschueren verloren maar
dan pas na een hevig en voor beiden vaak slopend duel. waarbij de
allerlaatste reserves moesten worden aangesproken. Daar was nu geen
sprake van. En dat geeft te denken. Overigens is het voor een 36-jarige, die
een goed half jaar geleden meer dood dan levend was. een prestatie om
zover terug te komen Dat wél, maar het wielerpubliek is hard, dat
ondervond Peter zaterdagavond al...
De sprintwedstrijden vielen tegen voor wat betreft het optreden van
Johnson en Loeveseyn doch werden een complete verrassing door het
enthousiaste en soms spectaculaire rijden van met name de Amerikaan
Mountford, de Italiaan Turrini en op het laatst ook de Belg Van Lancker. In
de fianele met drie bleek van Lancker over de meeste reserves te
beschikken.
Nog even Gent. De dernygangmakers en met name de Boever kregen van
baandirecteur Daemers een reprimande omdat hun motoren niet voor de
volle honderd procent in orde bleken te zijn. Met name gold dat De Boever.
Post moest er in de serie en in finale af hetgeen een gedeelte van het
publiek weer als een foefje opvatte. In de tweede serie overkwam dat vlak
voor het eind Monseré, weer achter de Boever. Monseré maakte zich daar
zo boos om dat hij voor de kleine finale niet meer op de baan wilde
komen, hetgeen hém overigens ook nogal kwalijk werd genomen.
Eric de Vlaminck, die zaterdagavond ook in Gent reed en vijfde werd in
de demyfinale. won zaterdagmiddag een cross in Torhout en zondagmiddag
één in Houbeke.
Er gaat vrijwel geen dag voorbij of Rik van Looy wordt door één of
ander dag- of weekblad geïnterviewd. ,Ik trek momenteel meer belangstel
ling dan toen ik wereldkampioen werd', zei hij tegen de Parool-verslaggever.
Maar wat hij er nog meer bij vertelde deed een beetje belachelijk aan,
namelijk dat hij Van Looy Peter Post heeft groot gemaakt. ,Toen hij
nog niets was heb ik hem als partner gekozen', aldus Rik van Looy.
We hebben het eens voor u nagekeken maar Peter had er op de baan
;n dat bedoelde Van Looy al enkele zesdaagse overwinningen opzitten
oen Post en Van Looy samen gingen rijden. Van Looy had er toen nog
reen één gewonnen. Om een lang verhaal kort te maken. Post en Van Looy
nebben samen tien zesdaagsen gewonnen. Rik won er nog één met
Vannitsen en één met Arnold. Totaal twaalf overwinningen. Maar Post won
er behalve de tien met Van Looy nóg zevenenveertig (zonder Van
Looy)..
Nog een opmerking die er niet om liegt, deze maal van Eddy Merckx
tegen een Belgische reporter. ,Ik ben er nooit in geslaagd de gevolgen te
overwinnen van de val die te Blois het leven kostte aan Wambst'
(Dernygangmaker). En .ik voelde me in 1970 nog wel even sterk als het
jaar daarvoor maar ik kwam niet zo gemakkelijk aan mijn uitslagen. In
1969 heb ik gewandeld, in 1970 heb ik er voor moeten vechten', aldus Eddy
Merckx.
Ook België heeft nu zijn kalender voor 1971 vastgesteld. De openings
koers in de .Omloop van het Volk' en de sluitingskoers die in Putte -
Kapellen. Daartussen in zo'n honderd wedstrijden als kermiskoersen, criteria,
omlopen, ronden en van stad-tot-stad races.
Voor piste-liefhebbers twee belangrijke data. Vandaag start in Brussel
weer een zesdaagse. De laatste drie won Post, in 1963 en 1964 met
Pfenninger, in 1965 met wijlen Tom Simpson. Post is er dit jaar weer bij,
nu met René Pijnen. Drie dagen later start Post in Gent waar hij zes dagen
(en nachten) met. Roger de Vlaminck zal optrekken.
AKA.
VLISSINGEN De Heemkundige kring van Zeeuwsch-
Vlaanderen zal morgenavond uit de 380 leden een
nieuwe voorzitter moeten kiezen, omdat oud-burgemees
ter J. L. van Leeuwen van Oostburg niet langer deze
functie ambieert, op grond van zijn verhuizing naar
Walcheren. Sinds 15 juli jongstleden woont hij met zijn
vrouw in een ruime flat in de Vlissingse binnenstad. De
heer Van Leeuwen heeft met zijn besluit, het voorzitter
schap neer te leggen, beslist niet voorgoed zijn rug naar
Zeeuwsch-Vlaanderen toegekeerd. ,Ik kom er nog erg
veel en ik zal er ook veel blijven komen. Dat komt
doordat ik nogal Vlaams georiënteerd ben, vooral op
het gebied van de streek, de folklore en de volkskunst.
Het bewijs dat Ik veel oversteek, is wel dat ik de
laatste maanden heel wat bootkaarten heb volgemaakt.
Evenals bij zijn andere functies binnen de Zeeuws-
VTaamse samenleving het geval was, heeft hij om de
volgende reden van prolongatie van zijn voorzitterschap
afgezien: Het is toch normaal, dat. als je niet meer in
de streek woont, je dan ook uit een dergelijke functie
treedt. Men heeft me wél gevraagd of ik wil aanblijven,
maar het is veel beter dat iemand die er woont deze
functie waarneemt.'
De thans 58-jarige oud-burgemeester aanvaardde in 1961
(.Ik was nog maar net vijf maanden burgemeester van
Oostburg') wat weifelachtig het voorzitterschap. Het
bekende heemkundige driemanschap Cornelis-Van Hinte-
Bukkens had namelijk aangezocht. De heer Van
Leeuwen vertelt, dat hij er tot op de dag van vandaag
nooit geen spijt van heeft gehad zich te hebben aange
sloten bij de Heemkundige kring. Samen met tal van
andere belangstellenden in de heemkunde heeft hij de
vereniging zien opbloeien en uitgroeien tot een vereni
ging van naam en faam. ,In de tién tot twaalf jaar die
de Heemkundige kring nu bestaat, is er veel in het
Vlaamse gebied losgewroet. Het is destijds begonnen bij
de kerk van Aardenburg. Daar vonden we oude dakpan
nen. Bij opgravingen kwamen er nog meer te voorschijn
ze bleken van Romeinse herkomst te zijn.'
EXCURSIE
In de loop der jaren ontpopte de heer Van Leeuwen
zich niet alleen als voorzitter maar ook als excursielei
der, die dankzij zijn functie var. burgemeester overal nog
al .makkelijk en prettig entree* kreeg. De excursies van de
Heemkundige kring genieten tot nu toe steeds meer
animo van de leden. De heer Van Leeuwen: ,In negen
jaar tijd hebben we een vaste kern van tachtig tot
negentig excursisten opgebouwd.' Hij schrijft deze toene
mende belangstelling alleen maar toe aan de deskundig
heid, waaruit de kring is opgebouwd. Door het optreden
van een deskundig bestuur, hebben we veel van de kring
kunnen maken.' In dit verband noemt hij onder meer de
uitgave van jaarboeken (Dat is wel één van de belang
rijkste zaken'). Verder vertelt de heer Van Leeuwen,
dat de bezoeken aan verschillende Zeeuws-Vlaamse en
Belgische plaatsen ook altijd een geslaagde onderneming
zijn. Alleen al vanwege dit laatste feit en vele andere
feiten is het duidelijk dat het aftreden als voorzitter van
oud-burgemeester Van Leeuwen bepaald geen afscheid
van Zeeuwsch-Vlaanderen is.
1 To my father's house. Les Humphries Singers
<1>
2 Paranoid. Black Sabbath (2)
3 Where have i been wrong. The Cats
4 My Way. Samantha Jones (8)
5 Wild world. Jimmy Cliff (3)
6 Peace will come. Melanie (6)
7 Lola. The Kinks (7)
8 I won 't stand between them. Bonnv St^Claire
(9)
9 Back home. Golden Earring (7)
10 The tears of a clown. Smocke.v Robinson and the
Miracles (5)
Zoals vorige week reeds voorspeld zijn de Volendamse
Cats de top-vijf binnengerold met hun sentimentele (het
handelsmerk van deze groep) .Where have I been wrong'.
.My way' van Samantha Jones steeg vier plaatsen,
terwijl Jimmy Cliff er twee zakte. Corrie en de Rekels
verdwenen uit de top-tien. Overigens Corrie en haar
Rekeltjes staan momenteel op de eerste plaats in de lp
top-twintig. De alarmschijf van deze week is Dancing
and drinking' van Plastic People. Zeeuwsch-Vlaanderen
extra top-tien tip: .See me, feel me' van de
Who.
TENTOONSTELLING WELFARE WERK
Op zaterdag 7 en zondag 8 november wordt in huize St.-
Antonius in Kloosterzande een tentoonstelling gehouden
van het welfare werk. Aan deze tentoonstelling is tevens
een fancy-faire verbonden, met diverse attracties. De
expositie is op beide dagen geopend van 14.30 tot 21.00
uur.
De schrijvers mochten van hun organisatie niet
meewerken aan de boekenmarkt in de RAI, doch de
boekenmarkt kwam wel bij mij aan huis. Ter
zelfbescherming van de zwakkelingen en labielen
zouden ze er helemaal niet mogen zijn de
deurverkopers doch wie ben ik, dat ik het kwaad
zou uitroeien? En bovendien, als alles op rolletjes
liep, wat zou er dan voor Koning Klant overblijven
om te doen?
Ik liet die jongen binnen, die op mijn vraag
antwoordde: Jk verkoop niets', wat strikt genomen
ook waar was. want hij was ook maar een gestuur
de, een loonslaaf. Hij kwam voor een onderzoek zei
hij. Ik wilde hem de kans om zijn talent uit te
leven, niet ontnemen. Hoewel ik dit niet heb geho
noreerd met het plaatsen van een order.
De lange jongen spreidde een map op de knieën en
met de ogen hierop gericht, de vulpen in de
aanslag, vroeg hij me, of ik van muziek hield.
.Heee, dat is aardig, dat u daarin belang stelt', zei ik
.Ja meneer en erg'.
Natuurlijk. Welke eigentijdse vrouw, zou op deze
rechtstreekse vraag bekennen dat het niet zo is en
dat ze zo a-muzikaal is als een rund? De blonde
maakte een aantekening op een lijst. Loos. Ik
constateerde het met diep ontzag en de sympathie
die ik voor hem voelde werd er niet minder
door.
Er volgde nu een schot voor de boeg. De Beatles?
De Cats? Maar meneer, waarom niet, wat is er
tegen de Biettels en de Kets?' Hij verwees me
streng naar de operette en was kennelijk bij de
doje en levende verwekkers van soortgelijke melo
dieën kind aan huis. Doch ik wilde de operette niet.
ik wilde pop en beat en dat stond hem niet aan.
Het verwarde hem. Weer zweefde de pen even
boven het papier eer hij zijn bombardement met de
klassieke meesters aanving. Ook dat meneer. Ook
dat. Tevreden maakte hij een beweging met de pen.
Ik was nu rijp voor aanval nummer twee.
Boeken? Schrijvers, \an wie verwacht werd dat ik
ze zou devalueren werden door mij niet verworpen.
Dat vrat wel enigszins aan zijn tactiek als enqéteur.
Hij sloeg mij duidelijk heel anders aan en kon nu
moeilijk overschakelen op nummers waarvan ik uit
zou roepen: Ha. die wel, natuurlijk, die goeie ouwe
Courts, zijn haar boeken nog altijd in de run
ning?'
Na nog wat gekeuvel over schrijvers, uitgevers en
boeken, voelde ik het moment dat ik geacht werd
te vragen naar een catalogus. Wat ik deed. Die heb
ik', kwam het antwoord en hoopvol glimlachend
zonk hij krakend op de hurken. Zo jong nog en dan
al zo kraken. Vlak naast mijn stoel. Een ongewone
houding voor een verkoper van platen en boeken.
Maar hij verdedigende met zijn lijf dat ik de map
waarin aantekeningen en catalogus zich gekluisterd
bevonden, zou aanraken. Jets aan de knie?' Ja
mevrouw en hoe. Omstandig legde hij alle elende
uit die hij met het geplaagde gewricht had moeten
verduren. We hadden toen nog een aardig gesprekje
over voetbal- en kruipknieën, maar toen zat hij
weeral normaal, want zo lang hield hij dat hurken
met die gemaltraiteerde knie niet vol. Tenslotte zei
hij peinzend en turend in zijn map: Dan zou dit
toch wel wat voor u zijn'.
Ja, die heel goedkope aanbieding van boeken en
platen. 25 minuten had die jongen er over gedaan
om mij dit te vragen. Toen er niets meer te zeggen
viel, sloop hij, leeggepraat heen. Wat heschaamd.
Voor mij had hij dat niet hoeven zijn. Voor
anderen eigenlijk ook niet. Want er zullen toch
altijd mensen blijven die goedkope deken en de
kwalijke pannen kopen. In de bezetting kwamen er
geen vlotte jongens die iets hadden aan te bieden,
aan de deur. En was er toen wat aan? Nou
dan.
J. L, VAN LEEUWEN.
