sportvaria
LE0N DE BUCK i
VERPANDDE
ZIJN HART
AAN ZIJN
SCHILDERSEZEL
KLAAS IN OPSPRAAK
extw
Goud en
voor jonge
accordeonist
Avermaete
VLAAMS JOURNAAL
WOENSDAG 21 OKTOBER 1970
ZEEUWSCH-VLAANDEREN
Ook tegen de goede Nicolaas die ondanks
verbanning van de heiligenkalender moeiteloos
overeind bleef in dit land en kritiekloos aanvaard
richt zich het ongenoegen. Niet zozeer tegen hem
dan icel tegen zijn steeds vroeger wordende komst.
De Amsterdamse onderraad en de kleuterleidsters
pogenzo niet de poten vanonder de bisschopszetel
te zagen, dan toch zijn blijde inkomst een week te
vertragen. Ze vinden het nu welletjes. 7 november
een maand voor zijn verjaardag is te bar,
zeggen ze. Welk sterfelijk roezen wordt er
gesteld dat hij eraan zou beginnen om op de datum
van zijn eigen geboortedag her en der cadeautjes
uit te delen vier weken tevoren al op zijn eigen
receptie verwacht? De kleuters die aan zijn bestaan
geloven zegt de ouderraad komen dit jaar
nog een week vroeger dan anders in de zenuwen te
liggen en dat roept te grote spanningen op voor de
kleine zielen. Voor de grote zielen trouwens ook
want zij moeten met allerlei kunstgrepen nu nóg
een langere spanne tijds de mythe van het idool
waar maken. De kleuterleidsters zien het helemaal
niet meer. De vertelsels over de super kwaliteiten
van de heilige raken op. de kinders blèren de
keeltjes schor met alsmaar die oude versjes.
nieuwe komen er niet of schaars aan de markt.
Zelf verlaten de leidsters zo gaar als boter van
dit alles op 5 december de klas, nauwelijks in
staat er voor zichzelf nog iets van te maken. De
vervroegde intocht zal dit jaar grandiozer wor
den dan ooit. Want. er liggen omstreeks die datum
een stuk of wat Amerikaanse jongens op de loer
die daar dan toevallig in de hoofdstad wat te
verhapstukken hebben. En hen wil men nu eens
laten zien hoe we hier te lande met de afgezett<
heiige omspringen. In de States heeft men dat niet
en verwacht wordt en het zal ernaar worden
gemaakt dat die reisjongens. .t zijn directeuren
van Amerikaanse reisbureaus, hun ogen uit zullen
kijken en met opgetogen verhalen, hopelijk verhe
vigd door een flinke dosis fantasie, thuis zullen
komen, Zo'n gangmakertje kan geen kwaad, 't Is
weer eens wat anders dan de Dam en voor de
bollen komen ze allang niet meer. De thans aan
bod zijnde kleutergeneratie men is tegenwoor
dig heel vlug uitgegroeid zal het idool dat ma
en pa voor hen hebben uitgekozen met vochtige
oogjes en wuivende handjes begroeten. Ze zal hem
welkom heten met de nationale bisschopshymnen
waarin verering, verwachting en dreiging elkaar
afwisselen. Want, nu hij toch op de helling staat,
kan het wel een harde heilige is hij en hij is
danig in de ban van de status. Deed hij eertijds zijn
werk met de hulp die wij hem van harte gunden
vanwege zijn hoge leeftijd en stijve knieën, van
slechts een knecht, nu omringt hem een lijfwacht
die bestaat uit een stoet van gebronsde onderhori-
len. En, terwijl hij enerzijds allerlei prettige dingen
■n het vooruitzicht stelt, dreigt hij aan de andere
kant met harde lijn, als daar zijn, zaken zoals
roedekastijding en ontvoering in een zak nog
wel naar het land zijner herkomst. En hij
tamboert maar steeds op het thema van gehoor
zaamheid. Na zijn terugtocht mogen de kleuters
weer gewoon doen en raakt hij totaal tn de
vergetelheid. Misschien is de Amsterdamse aanzet
wel voldoende om de kleine gelovigen wegwijs te
maken in de wigwam van sinterklaas door hem
gewoon op te dienen als de verklede meneer met
wie het goed feesten is. Zo bezien is de komst van
de kindervriend misschien wel nooit te vroeg. Open
heid. ook onder de sinterklaasmaskers en pakken
Telkens als de bladeren vallen, doen de twee bekende wielrenners
uizonderlijk van zich spreken en dat zijn met name onze Fedor den Hertog
en de Belg Herman van Springel. Om met laatstgenoemde te beginnen. Hij
won vorig jaar aan het eind van het seizoen Parijs - Tours en de Grote
Prijs der Naties terwijl hij voorts als derde eindigde in de Ronde van
Lombardije en 4e in de Super Prestige Pernod. Ook nu won hij de Grote
Prijs der Naties, waardoor hij in het eindklassement van de Super Prestige
Ocana passeerde en opklom naar de 2e plaats. Een extraatje van honder
duizend francs dus.
Maar ook Fedor herhaalde z'n fraaie prestatie van vorig jaar door
opnieuw de landenprijs voor liefhebbers te winnen. Met z'n fraaie zege in de
Ronde van Bulgarije een prestatie van formaat, bij het scheiden van de
markt. Het meest, opvallende van zondag jongstleden wat dat beiden in hun
categorie als laatsten vertrokken voor hun lange en slopende tijdrit. Van
Springel legde de 101 km af in 2 uur, 12 minuten en 56 seconden. Fedor de
75 km en 1 uur, 42 minuten en 15 seconden. De gemiddelde snelheid van
Van Springel lag een kilometer hoger dan die van Den Hertog.
De einduitslag van de Super Prestige was: 1 Merckx 200.000 Belgische
franken. 2e Van Springel 100.000 fr, 3e Ocana 50.000 fr, 4e Leman 30.000 fr
en 5e Gimondi 20.000 fr. Dancelli, Monseré en Zoetemelk zijn dus op het
laatst uit het klassement .gereden'.
.Als men mij op 11 november aanstaande in het Nederlands elftal tegen
Oost-Duitsland wil hebben, dan zal ik zelf mijn uiterste best doen om '-an
Anderlecht vrijaf te krijgen', heeft Jan Mulder dezer dagen te kennen
gegeven. Voor de zorgrijke Fadrhonc in elk geval een leuk idee. Als je op
moeilijke dagen op z'n voorhoedespeler kunt teruggrijpen, dan mag je niet
mopperen, dachten wij.
Hebt ii ooit wel eens gehoord van Christoffel Sei-cu? Wij ook niet maar
dat is niet. erg want hij is vorige week vrijdag pas geboren als zoon van
Patrick, de snelle sprinter en succesvolle zesdagenrenner.
Die jonge Duitser Tschan heeft toch wel goed raak gekleund met zijn
triomf in Parijs Tours. Hij is meteen een beroemdheid geworden. En of
het de gewoonste zaak van de wereld was. klopte hij in de eerste de beste
zesdaagse van z'n leven ook nog even de gevestigde orde in die kringen.
Hetzelfde koppel (Bugdahl-Tschan) start nu op 30 oktober ook in de
zesdaagse van Dortmund. Een paar van de tegenstanders: Post - Pijnen,
AHig - Fritz en Sercu - Seeuw. Er zijn weer gouden dagen voor de West-
Duitse baandirecteuren op komst...
De ronde van Frankrijk 1971 zal twee dagen in de starplaats Mulhouse
blijven. Op 26 juni begint men daar met een ploegentijdrit van 15 km;
waarna de volgende dag een rit van 280 km zal worden verreden met
vertrek en aankomst in datzelfde Mulhouse (maar wel via Bazel en
Freiburg).
Er is reeds een aantal ploegen aangewezen voor de bekende tijdrit
.Trofee Baracchi', die op 5 november zal worden verreden tussen Bergamo
en Milaan. Onder anderen Gosta en Thomas Petterson, van Springel -
Verbeek, Gimondi - Motta, Ocana - Linares en Mogens Frey - Agostinho. Er
blijkt bij de organisatoren van dit soort ritten weinig belangstelling te
bestaan voor Nederlandse renners. Nu is het de vraag maar of dit aan de
organisatoren of aan de Nederlandse renners ligt...
De .vrijheid' van Martin van den Bossche heeft niet lang geduurd. Zoals
bekend verliet hij vorig jaar Merckx en Faemino om voor Molteni te gaan
rijden. Tot ieders verbazing ontpopte Martin zich als een ware kampioen,
die als 3e eindigde in de Giro en 4e in de Tour. Hij bleek dus veel meer in
z'n mars te hebben dan het spelen van (zij het dan goede) knecht van Eddy
Merckx. Hij moet nu evenwel opnieuw kiezen, opnieuw knecht spelen van
Eddy of weer verhuizen naar een andere werkgever. Naar mijn mening
houdt dat nooit stand, Merckx, Van Springel, Van den Bossche en
Wagtmans in één ploeg. Daar komt .moord en doodslag' van...
Overigens heeft Wagtmans z'n eerste .persconferentie' in vreemde dienst
al weggegeven. Eén van de uitlatingen die het wielervolk reeds nu heeft
verbaasd, is dat hij in feite niets met Molteni heeft te maken omdat hij
Merckx als z'n werkgever beschouwd. Dan is Eddy Merckx voor Rini
Wagtmans zeker zoiets als koppelbaas. Vreemd maar ja... het is Rini
Wagtmans, dus...
Dat Sercu en Monseré zondag in Gent gezamenlijk ploegkampioen van
België zijn geworden, mag als bekend worden verondersteld. Minder bekend
zal zijn dat Jan de Schipper op diezelfde middag en op dezelfde baan van
de Kuip een afvalwedstrijd voor amateurs heeft gewonnen, Proficiat...
aka
SLUISKIL Waar woont Robby van Avermaete?
Een rechtgeaarde Sluiskillenaar weet het met wat
ingewikkeld wijsvingerwerk wel uit te leggen: ,In
de nieuwe buurt'. Om precies te zijn: in de Schepe
nenstraat. Deze week zijn we voor een kort ge
sprekje bij Robby .aangegaan'. Er was alle reden
voor, want afgelopen zondag speelde de jonge
accordeonist tijdens de nationale accordeonkampi-
oenschappen in Zeist de bronzen medaille naar zich
toe. Van Hohner kreeg hij een gouden legpen
ning.
De 14-jarige Robby van Avermaete werd derde in
de tweede klas amateurs. De jury van de Neder
landse Accordeon Associatie (NAA) gaf hem 151
punten voor zijn spel, een verplicht nummer (.In
termezzo' van H. Kicken) en een vrij nummer (Der
Hase und der Egel' van T. Schlunk). Voor een niet
gering deel is deze derde plaats Robby wordt
hiermee gepromoveerd naar de derde klas ama
teurs te danken aan zijn jonge accordeonleraar
Johan de Wit te Sluiskil. In het totaal traden 149
accordeonisten uit heel Nederland op voor een vaak
stampvolle zaal in hotel .Boslucht' te Zeist. Robby
van Avermaete moest het in zijn klas tegen zeven
tien concurrenten opnemen. ,Het verplichte num
mer moest ik in een aparte kamer alleen voor de
jury spelen. Mijn vrije nummer heb ik voor publiek
gespeeld', vertelt Robby. Volgens zijn moeder wa
ren er stoelen tekort voor alle belangstellen
den.
AANWAAIEN
De accordeon is Robby van Avermaete zo'n beetje
komen aanwaaien. Ja. waarom accordeon? Mijn
ouders houden nogal van accordeonmuziek. Op een
dag kwamen ze met zo'n ding thuis.' Deze heugelij
ke dag is vandaag ongeveer vijf jaar geleden en
sinds die dag verwonderen vader en moeder Van
Avermaete zich nog steeds over het feit, waaraan
hun zoon Robby zijn muzikaliteit te danken heeft.
Zijn moeder: .Van wie ie die muzikaliteit toch heeft
is ons een raadsel.
Niemand in de familie is overdreven muzikaal'. Eén
ding staat vast: Robby's moeder is allemachtig
trots op haar zoon. Zij begeleidt hem naar eik
concours. In april volgend jaar wordt het districts
concours te IJzendijke weer gehouden. Ook dan zal
mevrouw Van Avermaete de morele steun voor
Robby zijn. Ze zei: .Robby heeft het nogal druk
met huiswerk nu hij op het Petrus Hondlus-lyceum
in Temeuzen zit. Daarom weet ik bijna zeker dat
zijn accordeonleraar van de week al het stuk
meeneemt, waarop die voor het eerstvolgende con
cours moet studeren.' Robby zelf zegt: Zr moet
heel wat aan je stukken bijgeschaafd worden voor
dat je er mee op een concours kunt verschijnen.'
Hij krijgt slechts een half uurtje per week les in
dit .accordeonschaven'. Het ziet er niet naar uit dat
het in de toekomst meer halve uurtjes worden,
want Robby heeft geen ambitie om musicus te
worden. ,Nee, geen beroeps. Ik houd de accordeon
liever als mijn hobby". Van deze hobby geniet hij al
leen zelf, want zo nu en dan treedt hij voor publiek
op, dat meestal uit inwoners van bejaardentehuizen
bestaat.
Blijkens Robby's opmerking heeft hij een dankbaar
gehoor aan deze mensen, want ze vragen hem
telkens weer.
KUNST
De Koninklijke Opera te Gent heeft op woensdag 21,
vrijdag 23, zondag 25, dinsdag 27 en vrijdag 30 oktober
een assortiment bezienswaardige kunstuitingen in huis,
op de 21ste wordt de operette .Het Hollandse Wijfke'
van Imre Kalman uitgevoerd. Op 23 en 25 oktober wordt
voor de laatste keer .Lucia di Lammermoor' van Doni
zetti ten gehore gebracht. Van de componist Kalman
komt nog een operette, de .Gravin Maritza' op de plan
ken. en wel op 25 en 30 oktober en op 1 november. Het
.Ballet van Vlaanderen' treedt op de 27ste voor de eerste
keer in Gent met vijf succesvolle choreografieën op.
GRAFIN MARITZA
IN GENT
Zondag 25 oktober, vrijdag 30 oktober en zondag 1 no
vember wordt in de Koninklijke Opera in Gent de ope
rette .Gravin Maritza' van Imre Kalman opgevoerd. Dins
dag 27 oktober zal het .Ballet van Vlaanderen' voor de
eerste maal in Gent optreden.
LOLA VAN DE EERSTE
PLAATS VERDREVEN
ONZE TOP-TIEN
1 To my father's house. Les Humpries Singers (5).
2 Wild world. Jimmy Cliff (3).
3 Lola. The Kinks (1).
4 Back home. Golden Earring (2).
5 The tears of a clown. Smokey Robinson (6).
6 Paranoid. Black Sabbath (14).
7 Suicide is painless. The Mash (4).
8 Peace will come. Melanie (9).
9 Huilen is voor jou te laat. Corrie en de Rekels (8).
10 Our house. Crosby, Stills, Nash and Young (11).
In de top-tien van deze week is een heleboel veranderd.
The Kinks moesten de eerste plaats afstaan aan Les
Humpries Singers, terwijl Golden Earring, vorige week
nog op de tweede plaats, naar de vierde /plaats verhuis
de. De grote verrassing van deze week was dat Para
noic? van Black Sabbath naar de zesde plaats oprukte.
De alarmschijf is .Cracklin's Rosie' van Neil Diamond.
HENRY DUNANT II
Gulle Zeeuwse gevers, bedankt!
Leon de Buck in zijn atelier.
Leon de Buck bezig aan zijn stijlverandering.
WESTDORPE ,Ik schilderde altijd dat hele moderne, maar dat vertrouw
ik allemaal niet meer. Met die huidige moderne kunst hoef je niet meer te
kunnen tekenen of ook maar iets van het vak af te weten', zegt de
negenenvijftigjarige Leon de Buck uit Westdorpe. Leon, die zijn dagelijks
brood (en verf) verdient als smeerder bij de Suiker Unie in Sas van Gent,
wil na een moderne periode op zoek naar ,iets anders'.
of ik maak er een schetsje van.
Mijn schetsboek heb ik altijd in
mijn zak zitten.'
Leon de Buck schildert ruim dertig
jaar. ,Als je het tenminste schilderen
kunt noemen', zo lacht hij. In het
begin was het meer klodderen. Vroe
ger noemde Leon het zijn hobby, nu
kan hij het niet meer laten. .Hoe
langer en hot beter je het gaat
doen. hoe minder je er buiten kunt.
Werkelijk, als ik niet meer zou kun
nen schilderen, zou ik doodziek wor
den. Ik kan het schilderen niet meer
laten. En niet omdat ik nu altijd
even plezierig is. Denk je dat het zo
leuk is om schilderijen te maken,
waar een hoop leed uit
spreekt?'
Leon duikt in een hoek van zijn tot
atelier ingerichte schuurtj'e achter
zijn woning aan de Koninginnestraat
13, om een aantal schilderijen te
voorschijn te halen. Op een van de
doeken is een grote vette man te
zien. die met een hand een mannetje
fijnknijpt. Pegrijp je wat ik ermee
bedoel? Het is de werkgever, die de
werknemer uitknijpt. En die werkne
mer, dat ben ik zelf.' Behalve dit
somber gestemde werkje heeft Leon
(.moet je ze nou echt allemaal
zien?') nog een aantal werken, waar
uit blijkt dat hij het met veel din
gen in de maatschappij niet eens is.
De meeste schilderijen hebben de
onderdrukking van de werknemers
als onderwerp, terwijl ook het oor
logsgeweld niet ontbreekt.
.Begrijp je nu waarom ik schilderen
niet altijd even leuk vindt? Een
hoop mensen zeggen wel eens dat ik
het allemaal niet zo somber moet
zien, maar dat doe ik wel. Ik maak
het toch zelf mee?'
Hoeveel schilderijen Leon de Buck
in de loop der jaren heeft gemaakt,
kan hij onmogelijk zeggen. ,Ik heb
heel wat van mijn doeken weggege
ven, of voor een prikje verkocht.' De
hobby van Leon kost dan ook dik
geld. .Als je uitrekent wat voor tijd
en materiaal in een schilderij gaat
zitten, moet een doek heel wat op
brengen. Als je echter een behoorlij
ke prijs voor een schilderij vraagt,
vertrouwen de mensen het niet
meer en lopen naar een (tenminste
dat denken zij) goede schilder. Niet
dat ik dat nu zo erg vind hoor. Hoe
öeter mijn schilderijen worden, hoe
meer ik mij eraan ga hech
ten.'
De soldaat. Een schilderij dat veel waardering oogstte op de vorig jaar ge
houden expositie van de kunstgroep Xeno in de St-Baafskerk in Aardenburg.
,Ik wil weer terug naar het herken
bare. Niet alleen omdat ik zelf niet
meer geheel achter de moderne
kunst sta. maar ik ga bovendien van
stijl veranderen op aanraden van
een paar andere kunstschil
ders.'
Als bewijs haalt Leon een doek van
de schildersezel. .,Je kunt duidelijk
zien, dat ik aan het veranderen ben.
Als je dit schilderij vergelijkt met
mijn andere doeken, is dit veel min
der abstract.
Als vergelijkingsmateriaal haalt Leon
zijn hele collectie schilderijen
overhoop, om te laten zien dat zijn
stijl inderdaad aan verandering on
derhevig is. De schilderijen van Le
on variëren van stillevens tot land
schapjes. Op een groot aantal van
zijn doeken is wel iets van het
Limburgse landschap te herkennen.
Pat. komt', zo zegt Leon de Buck,
.omdat ik een zoon in Heerlen heb
wonen. Elke vakantie gaan wij hem
opzoeken. In feite ben ik altijd aan
het schilderen. Ook al ben ik kilome
ters van mijn sc'nildersezeltje ver
wijderd. Wanneer mij iets treft
neem ik het onmiddellijk in mij op,
