tXtïA
J MARJA DE LANGE:
IK BEN ALLEEN GEBOEID
POOR MENSEN'
Vt
WIELER-
VARIA
Een gezellig tv-avondje
RICHARD DE CROOCK: .LANGER TROUW
AAN DE BOL DAN AAN DE VROUW'
VRIJDAG 10 JU" "70
lAAMSLAG i-Jij zorgt dat je donderdag
morgen voor 9 uur met je werk bij me bent.
ngn tal ik beoordelen of jij op de kunstmarkt
mag Btaan.' zei de Middelburgse kunstschil
der Louis Heymans jaren geleden tegen Mar
ls de Lange-Nieuvvenhuyse. Ze ging (.geluk-
er een vriendin bij i»e s.iwn hurl ik
kfg was
ie, alleen had ik
nóóit gedurfd1) en wachtte, terwijl Hey
mans tergend langzaam haar map met werk.
stukken doorwerkte en wat hij goed vond op
rij legde. Twee dagen later stond ze met
mensen als Guido Metsers, Andri«> Minder-»
jont en Nic van den Boezem op de eerste
kunstmarkt die er in Middelburg werd ge
houden. ,Ik heb het zes weken gedaan, het was
fantastisch,' herinnert ze zich. Marja de Lange
getrouwd met het hoofd van de school in
Reuzenlioek, moeder van 4 kinderen en zich na
een vakantie op Majorca gebruind bewegend
door een eengezinswoning aan de (splinter,
nieuwe) Walravenstraat in Zaamslag krijgt
eindelijk weer een beetje tijd om te schilderen.
,M'n nieuwste project: touw en schilderslin-
nen Ik wil het touw op het linnen vastnaaien
en dan met verf erover heengaan. Ik ben heel
benieuwd hoe het uitvalt.'
Ze leerde de mogelijkheden van touw
«I eerder kennen. Voor het achter-
san hangt een grof-gebreid netwerk,
waarin een opening in de vorm van
«n hart is uitgespaard en dat kralen
t opgesierd met grote houten kralen.
lEen vreemd object, maar %-oor Mar-
ia"d» Lange niet vreemder dan bij.
I«oorbeeld schilderen met een theele-
neltie of met behulp van papieren
iUeedjes die bakkers onder taarten
leegen. ,Ik doe wat ik zelf fijn vind.
voor mij z'in de dingen die ik doe
gewoon uitingsvormen. Ik preten-
ïdeer helemaal niet dat ik kunst
maak' zegt deze dochter van een
handelaar in verpakkingsmateriaal",
dm voor haar nieuwste vorm van
express e ingrediënten uit haar va
ders zaak betrekt. Marja de Lange
(32) tekent al vanaf haar derde
iaar. ,Er kwam toen een zusje bij en
i Jh herinner me, dat ik haar overal
uittekende. Dat gmg maar door, tot
Ut n m'n schooltijd, stiekem teke-
niiig-en maakte en ze verborg in een
atlas. Als m'n moeder dan binnen
kwam zat lk met een heel neutraal
gezicht te leren. Ze snapte maar
niet waarom ak zulke lage aardrijks-
kundacijfers had'. Toen ze naar de
academie wilde, staken haar ouders
daar een stokje voor: het werd
kweekschool, een ordentelijke oplei
ding voor kleuteronderwijzeres. Een
leraar, die wel wat in haar activi
teiten zag. adviseerde haar om eens
wat werk te laten zien aan de di
recteur van de Bredase academie t-
een vriendin was. De directeur wil
de me zo op St Joost hebben en
hij bood zelfs aan om met mijn ou
ders te gaan praten. Dat is niet ge
beurd: ik durfde niet. Zestien was
ik'.
Toen ze voor haar diploma kleuter
leidster slaagde, kreeg ze als con
cessie van haar vader aan haar kunst
zinnige inslag een schilderskistje
cadeau. Het bleef keurig in de kast
staan tot Marja de Lange inmid
dels getrouwd en wonend dn Goes
in '60 haar eerste kind verwachtte.
.Het was zo vreemd: ik wist dat
het een meisje met donker haar zou
worden. Ik ben haar gaan schilderen
zoals ik vermoedde dat ze er als
kleuter uit zou zien. Veel techniek
had ik niet, maar daar lette ik niet
op. Het was een enorme ervaring'.
Ze kreeg inderdaad een donkere doch
ter, die verrassende gelijkenis ver
toont met een prenataal kinderpor
tretje. In '63 begon ze aan een cur
sus lo.tekenen: een keer in de week
naar Middelburg en verder thuis drie
oDdrachten uitwerken. ,Het was
enorm leuk. De kinderen zagen mij
bezig, wilden ook schilderen en zo
zaten we dan met z'n allen op de
vloer achter grote vellen tekenpa
pier. Of ik het haalde? Nee, dat
niet. Ik zakte voor m'n examen: ik
had een 3 voor perspectief. Daar
was ik nooit sterk in geweest. Op
school bleek dat al bij meetkunde'.
Prijs
Marja de Lange liet zich niet ingrij
pend ontmoedigen, bleef met olieverf
experimenteren en exposeerde onder
meer in Aardenburg en Breskens,
waar een tentoonstelling ten bate
van de ontwikkelingshulp werd ge
houden. Daaraan hield ze behalve een
optreden in 't Belgische tv-program-
ma .Zoeklicht' ook een aanmoedi
gingsprijs van 500 over.
,Dat ging allemaal een beetje geheim
zinnig. Het geld kreeg ik cadeau van
een groep inwoners van Wassenaar,
die regelmatig talentvolle kunste
naars bekronen, r Geertsema zat
er ook bij. David Hollestelle, die
bas, heeft ook al eens een prijs ge-
- i het —"ja
had. Ze wilden dat ik
geld
ben ik nog steeds van pjan. Als ik
m'n rijbewijs lieb, wil ik in Middel
burg opnieuw lo-tekcnen doen'.
Uitnodigingen vooir exposities in
Gent en Den Ha~ag sloeg ze af, om
dat ze vond dat haar werk daa/rvoor
niet nijp was en omdat ze te weinig
had. Tussendoor gaf ze tekenles aan
de huishoudschool in Axel. Met in
gang van heit nieuwe schooljaar doet
ze 't aan mavo-scholieren daar.
Moeder en kind
Marja de Lange met Ruik, Emet-Peter en Rink.
Marja de Lange is geobsedeerd door
het thema moeder en kind. Ze schil
dert in sprekende kleuren. In de ka
mer hangt een groot doelt, een explo
sie van met paletmes verdeelde olie
verf, dat ze in een middag en
toen ze haar 4e kind verwachtte
maakte. .Technisch ds het helemaal
EEDE .Richard do Croock is langer trouw aan de bol dan aan dc vrouw.
Toen veel van ons nog in de kool verbleven, stond liij als lid der bolderfc-
club reeds ingeschreven.'
De man voor wie deze dichterlijke regels zijn bedoeld, bolder Richard de
Croock (67) uit Eede lacht maar eens fijntjes als hij ze nog eens over
leest. .Klopt precies, zegt hij. .Ik ben 41 jaar getrouwd, maar ik doe al
50 jaar aan wedstrijdboller.' Hij heeft het vorige maand geweten: verte
genwoordigers van boiderelubs uit Aardenburg en Oostburg en, uiteraard,
voorzitter Cocquit van Richards eigen .Grensbolders' stortten tijdens een
feestbijeen komst in clublokaal ,De Eenhoorn' overvloedig woorden van
flank en lof uit over deze oude getrouwe van de bolsport. Boven de deur
hing het gedicht waarin, door oud-onderwijzer Standaert, de Croock's
trouw aan de krulbol werd afgemeten aan die aan zijn vrouw. Ze delft
blijmoedig het onderspit.
.Eigenlijk kun je wel zeggen dat ik ai 60 jaar met de krulbol omga.' ver
telt De Croock, in een met trofees opgesierde woonkamer van zijn huis
aan de Biezenweg. .Maar als jochie van 10, 11 was je te klein om al aan
wedstrijden mee te doen. Daarmee begon ik op m'n 17e, op de banen van
café Graaf Jan. Het stond hier aan de weg, maar 't is in de oorlog kapot
geschoten.' Volgens De Croock was het in die jaren heel gewoon dat je als
Eedenaar het bollen beoefende. Van de 23 horeceabedrijven in het dorp
hadden er heel wat een bolbaan, waar jong en oud in die jaren nog niet
al te overvloedig bedeeld met auto's en openbaar vervoer in de weekends
hun wedstrijden speelden.
,lk werd lid van de boldersvereniging .Recht voor allen' en hel) sindsdien
50 jaar lang minstens een keei in de week gebold. Er zijn er niet veel die
dat kunnen zeggen. Je hebt wel oudere bolders, maar ze doen 't korter,'
legt Richard de Croock uit. Na de oorlog kreeg Eedc de boldersvereniging
Richard de Croock
...speel rustig...
De Grensbolders.' Er zijn nu 40 leden, die, behalve een onderlinge com-
>etitie, ook ieder weekend wedstrijdjes-oni-hct-plezier spelen. De bolsport
crecg de afgelopen jaren een stevige impuls door de VW-Oostburg. In
iet toeristenseizoen zijn er Belgisch-Nederlandse ontmoetingen, propa-
canda-bollingen en een spectaculaire .keizersbolling.'
)e Croock. m z'n boldersloopbaan 3 keer clubkampioen, waarvan het
aatst in '67, herinnert zich dat hij het 3 jaar geleden net niet haalde bij
'e strijd om de keizerstitel ,Het was heel spannend, dat weet ik wel. Ach.
iet gaat mij niet om het winnen. Ik geloof dat het initiatief van de Oost-
>urgse VVV de bolsport bepaald goed heeft gedaan. Maar toch vind Lk
net. dat het boiien erg aansiaat bij de jeugd. Die stapt op de brommer,
jaat biljarten of een pilsje pakken. België is eigenlijk het bol-land bij uit
lek. In Maldegem. een stad van 13.000 inwoners hier in de buurt, heb je
1 clubs. Die mannen kunnen er wat van. Vrouwen? Nee, die zie je niet bij
jns. 't Mag best, noor. De mijne gaat wél dikwijls mee.' Volgens Richard
de Croock kan iedereen het bolspel (in feite: hoe rol je twee houten ,boL
len' het dichtst bij 2 stokken, die zijn neergeplant in de 7 m lange en 4 m
brede bolbaan) in de vingers krijgen. .Speel rustig en oefen veel. Het is de
sportiefste sport die ik ken: iedereen heeft gelijke kansen' adviseert hij.
Zijn vrouw: .Ach, iedere man heeft toch wat?'
niet perfect', zegt ze, op een hand
van de vrouwenfiguur en het kind
wijzend.
.Maar ik moest het maken. Ik had
komst was. Die middag mocht
ook een kwartiertje op. Ik weet wei,
dal ik, toen de man weg was, on
middellijk ben gaan schilderen. In
een middag was het schilderij ar.
Ze vertelt kinderen krijgen ,een vorm
van expressie' te vinden ea voortdu
rend door moeder-kind getroffen te
worden. .Landschappen schilder ik
niet, ik ben alleen geboeid door men
sen' Rutli van 4 (die zich, samen
met broertjes Rink (8) en Ernst-Pe-
ter (7) druk maakt in de zandbak)
komt binnen met drie oranje bloe
metjes. Het is hetzelfde oranje van
de embryonale vorm die Jnnke
Weijland schilderende vriendin van
de De Lange's heeft uitgespaard
de Lange, een kleine kamer
nok van het huis, naast een wit
dcek op een schildersezel. In Zaam
slag wordt op touw gewacht.
,De Tour is gedaan, de winnaar heet Merckx en al
les wat er nu nog gaat gebeuren is alleen van belang
voor de tweede en volgende plaatsen'. Dit soort uit
spraken lezen we nu al vanaf het eerste tijdritje in
Limoges er. ze worden dagelijks herhaald en nog aan.
gedikt. De nieuwste benaming van Merckx lazen we
woensdagochtend in de Volkskrant en die luidt: .Me
neer 100.000 volt'. Niet gek verzonnen.
Wij zijn niet van plan het absolute meesterschap
van Eddy Merckx te bagatelliseren maar ook vandaag
nog blijven we bij onze oude stelling dat de Tour in
derdaad eerst gedaan moet zijn alvorens we over de
winnaar gaan praten. Vandaag resten er nog tien da
gen voor hec spektakel ten einde ls en daarin kan nog
veel, héél veel gebeuren. Ook Merckx kan ziek wor
den (vorig jaar moest hr.j wegens ziekte opgeven in de
ronde van Majorca), hij werd wegens gebruik van do
ping uit de Giro gestoten en hij is uiteindelijk toch
ook maar eer. mens noem het desnoods een supermens,
maar dat heeft men al eerder van sportlieden gezegd).
Bobet en zelfs Anquelil hebben Touren verloren, Gaul
verloor de Giro omdat hij even langs de weg een plas
je moest doen. dus waarom zou Eddy Merckx niet iets
kunnen overkomen Een Belgische verslaggever schreef
enkele dagen geleden: ,Hij moest maar eens een klein
malheurke krijgen'.
Voor een goed begrip dus nogmaals, Merckx is de
sterkste en als zodanig mag hij ook wat ons betreft
de Tour winnen, maar men moet dit niet al te lang
vooraf van de daken gaan schreeuwen. Want stel dat
hem nu eens wat overkomt of hij krijgt een knots van
een inzinking die hem zoals Gaul destijds, op een kwar
tier achterstand zet, wie gaat er dan de Tour winnen?
Het zou vele perspectieven openen, in de eerste plaats
voor Joop Zoetemelk, maar ook voor degenen die op
nog niet meer dan tien minuten achterstand staan. U
gelooft toch wel met ons dat dat eerste jaarsprofren-
neitje veel harder zou worden aangevallen, dan men nu
Merckx doet of durft te doen.
Velen vragen zich voorts af of Merckx de stiel en
met name de Tour niet kapot maakt met z'n kracht
patserij. Juist de Fransen, die de Tour organiseren met
hun twee grote sportbladen, zullen dat niet blijven ne.
men. Het publiek (met name het Franse publiek) moet
geïnteresseerd blijven anders gaat de Tour kapot. Bo
bet Icon de Tour driemaal en Anquetil zelfs vijfmaal
winnen maar zij waren Fransen. Een paar andere voor
beelden, waarom won Peter Post zelden een zesdaag
se in Duitsland en waarom koppelde men in Milaan
de grote Peter altijd aan een Italiaanse favoriet? Om
dat men het chauvenistische plaatselijke publiek waar
voor z'n .geld wilde geven. Als Post daar alles zou
winnen hetgeen hij in z'n grote dagen zeker kon, dan
taande de belangstelling en verminderden ook voor
Post de inkomsten. Hij wist en weet dat. Men vraagt
zich af of Eddy Merckx dat ook beseft.
Willem T( en vooral Caballero zijn inmiddels zwaar
aangeslagen, hetgeen niet te verwonderen is. Men kam
zien rustig gaan afvragen of er wel iemand van Ca
ballero zal overblijven om Parijs te halen. Lukt dat
niet, dan komen ze de eerste jaren ook niet terug in
de Tour. afgezien van het feit otf de directie van Cabal
lero er nog wel interesse in zal hebben. Willem II doet
het met de overblijvers iets beter dan we hadden ver
wacht. Him verdere verrichtingen zien we met belang
stelling tegemoet.
Een paar dingen voor u gelezen. .De Vleut' deed het
enkele dagen minder goed omdat hij liefdesverdriet
nad. Een paar renners kregen bezoek van hun vrouw
netgeen .De Vleut' zo jaloers maakte dat hij om z'n
vrouw begon te roepen en 's-morgens zelfs niet meer
-Ai 1de starten. De makkers moesten hem uit bed en
naar de start slepen— Dolman vloekte z'n maten stijf
toen ze dinsdagmiddag met drie man op hem neen*re
lt en toen hij aan ontsnapping had geforceerd. Maar toen
na afloop bleek dat de ploeg weer het dagploegenklas-
sement had veroverd, streek hij ze voldaan over de
naren. Geld verzoet veel Benjamins, toen hij dinsdag
middag in Thonon over de meet bolde: ,Ik heb mijn
krachten vandaag gespaard'. Onze vraag: .Waarvoor...?'
Nog een paar dingen voor u gelezen. In het Parool:
.Waiter Godefroot wilde (in de 2e etappe) niet mee
sprinten'. Gek dat een verslaggever zoiets kan schr.j-
ven. Op ae teevee heeft iedereen duidelijk kunnen zien
dat Walter over Beriand viel en een luchtsprong van
ruim twee meter maakte. Nog iets. Het ANP wilde
ons doen wijsmaken dat de declassering van Agostinho
een lachertje was omdat hij Mogens Frey in de eind
sprint helemaal niet had gehinderd. Ook dat hebben
wij heel anders gezien op de teevee. Weer een bewijs
dat de kijker thuis de zaken beter kan bezien dan de
sportverslaggever in de Ronde, die vaak een hele dag
geen renner ziet en onderweg vaak slechts schaarse
berichtjes ontvangt van .Radio Tour".
Een opmerking van Eddy Merckx: .Voor de start
dacht ik da; het gevaar voor mij zou komen vanuit
Spanje, Frankrijk, misschien Italië. Nu blijkt dat lk
alleen nog maar gevaar heb te verwachten van .boven
de Moerdijk'. Waarvan acte—
Ook deze willen wij u niet onthouden. D.e buiten
landse verslaggevers hebben de meeste moeite met de
naam Zoetemelk. De meesten komen in hun uitspraak
niet veel verder dan .Sjoetemille'. Toen hij oprukte
naa r de tweede plaats wilden ze ook graag weten waar
rij vandaan komt. Dat is zoals u wellicht weet Rijp-
wetarmg. De buitenlander, die het tot nu toe het verst
heeft gebracht in de uitspraak daarvan, kwam tot
.Rejipwutterie'
Men zou haast vergeten dat er buiten de Tour ook
nog wordt gefietst en door Nederlanders goede resul
taten worden behaald. U weet wellicht al dat Van der
Winden in Kruiningen, Koeken in Breskene en Priem
m Temse won. Pustjens (wordt een heel goeie) nam de
lie etappe in de Ronde van Joegoslavië voor z'n reke
ning. Kees Stam won een stayerswedstrijd in Berlijn,
Ad Duyker zegevierde in Waarschoot, Fedor den Her.
tog won een tijdrit van 50 km in Rocourt (2e een Belg
op 3 min 8 sec), Krekels eindigde 2e ln Evergem en 7e
in Werembeek. Buckacki finishte als 3e in Lede terwijl
Theo Verschueren achter de dernies won in Den Bosch.
Voor het komende weekeande gaat in deze contrei
en uiteraard alle aandacht uit naar de Omloop van
Zeeuwsen-Vlaanderen. Zaterdag start (14 u) en finish
te Teraeuzen voor een omloop van 165 km. Zondag een
tijdrit van 37,5 km van Terneuzen over Philippine naar
Oostburg, waar 's-middags nog een rit van 115 km
volgt door West Zeeuwsch-Vlaanderen. In Terneuzen
en Oostburg zijn afwaehtingswedstrijden voor nieuwe
lingen en daim es.
Tot slot dit. Weet u waarom een renner die een
koers wint of op het punt staat te winnen, z'n beide
armen in de lucht gooit? Vroeger dachten wij altijd
dat hij dat deed omdat hij zo blij was. Dat blijkt niet
zo te zijn. Hij doet dat in opdracht van zijn werkge
ver, omdat van de winnaar bdj de aankomst altijd
films of foto's worden gemaakt en met de armen naar
boven is de reclame op het shirt het best te lezen— aka
Geluk is een niet te omschrijven toestand. Geheel
ontvankelijk groepeerden we ons rond de beeldbuis
om de film te zien: Er bestaan zelfs gelukkige zi
geuners. De film kon misschien ons sterk gehaven
de gevoel voor de zigeuners in positieve zin weer
een beetje opvijzelen. Nodig was het wel, na de ont
hutsende berichten uit West- Zeeuwsch-Vlaanderen.
Ongenood binnenkomen, met de koffiepot aanrom
melen en nadien: ,ik mis iets, had ik nu niet meer
geld in het kistje
Waarom, in hemelsnaam de film, die titel meekreeg,
werd, naarmate de avond verstreek, steeds onduide
lijker We zaten te hunkeren om de zigeuners geluk
kig te zien, maar het teas één brok doffe ellende
wat de klok sloeg. Huwelijksontrouw, laten we zeg.
gen: overspel, 't woord klinkt niet so naar, wel meer
ludiek. Maar ludiek ging het. er in de film om de
aooie dood niet toe. Behoudens wat zigeunermuziek,
'n juffrouw die navenant song, vamp tn een bodega
zijnde en wat onnozele snaterende ganzen. Een peu
ter vo.n hooguit- enkele jaren oud die valckundig een
siyarettepeuk afrookte, dansende vrouwen in een
donkere naargeestig sombere straat voor spelonk
achtige huisjes, een verschrikkelijk verwaarloosd
uitziende grijsaard die naast een bouwvallig karre
tje hei, dar getrokken werd door 'n schraal paard of
ander onduidelijk lastdier en die alsmaar klagelijk
zong, dat hij van zijn moeder alleen moest slapen,
wat, gezien zijn leeftijd voor hem alleen maar rust.
gevend kon zijn en door si/n weinig aantrekkelijk
aanzien geen verwondering wekte.
,lk kan het me best indenken.' zei vriendin Alma,
die toch al niets van de mannen moet hebben,' ik
.ou die vent met in mijn bed. willen hebben.' ,Sssst,'
zeiden we, straks komt het geluk.' Maar dat kwam
mot.
Er waren een hoop ganseveren te sorteren en dat
werd dan ook gedaan door de stiefvader van het
aonkerogig en -harig meisje waar het allemaal
om ging en waar die stiefvader een oogje op had
aoiets kar, gebeuren en de moeder die het misschien
iiau Kunnen voorkomen, was bovendien nergens te
zien. tn c uonnere meisje was niet beschroomd want,
uawit nuui muoonjri met een man, die dik tn de kin
dertjes ~ui en met een vrouw getrouwd was die vroe
ger stellig mooi doch nu oud en rimpelig wasmaar
wel vruchtbaar, getuige de kindertjes wat toch ook
ro/t nc.cuoct vergoedt, tot stana genomen was, en wij
■uiciiien iuii iiu ciiiueujK net geluk om de hoek zou
viii.n Kijnen, neg zij weg. Maar eer het zover was,
ng ~t eerst nog tn net Huwelijksbed met een knaap,
uw maar geen man w,ide worden, ondanks de be
moedigende kreten die familie, en vriendensupporters
loor de gaten van het spelonkhuisje riepen.
iVeel jt wat, zei de zwarte, pats, ze gaf haar verst
kind-echtgenoot (die haar stiefvader listiglijk voor
naar had uitgezocht omdat hij onschadelijk was),
een duw dat hij uit het bed op de grond rolde en
nam zelf de kuierlatten.
Onder de wederzijdse vrouwelijke familiemeute ont
stond daarop buiten de spelonk een hevig gevecht,
tn de modder want plaveisel hadden ze daar niet.
Oude zigeunerinnen sloegen elkaar de pijpen uit de
mona en de oude baardaap die ook al weer bij de
hand was kloeg boven dit alles uit, dat hij,
nog steeds van zijn moeder alleen moest sla
pen. Zijn moeder moet wel heel erg oud geweest
zijn.
De pope, die het huwelijk inzegende tussen de don.
kerogige en de reeds gehuwde, rijk met kroost ge-
egeniïe man, was ooic een wonderlijke figuur. Hij
:at goed in zijn veren, dat wil zeggen, de veren za
len 'ti bedden en die bedden werden nu niet meer be
slapen omdat de broeders uit het klooster of dood
waren, of uit de orde getreden waren. Wat doet die
pope zakenmannetje nu t Hij verkoopt de bedden
aan de bigamist. Deze laadt de handelswaar op een
vrachtwagen en mplaats van ze zuinig te vervoe.
ren, snijdt hij, rits, met een mes de bedden open, wat
een verschrikkelijke ganzeverenregen ten gevolge
had. Wat hij met die veren deed, moest hij zelf we
ten, 'c kon ons niets schelen, ze waren van hem, we
vonden die ongenode gasten bij dat vrouwtje in Groe-
de en in de huiskamer van dat café veel erger, maar
de verenman kwam in de film toch voor de rechter
en moest boete betalen.
Na de huwelijksinzegening die de pope lardeerde
met alleen voor hem toegankelijke grapjes
schonk hij zijn eigen (veren) bed aan het jongge
trouwde paar. Wij werden opnieuw hoopvol gestemd.
Die man de trouwlustige 't moet nog even ge.
zegd, beleende herhaaldelijk hef. tv-toestel, zijn vrouw
en een stoet van donker kroost begeleidde hem
scheldend naar de lommerd en 't was bepaald op
beurend te zien, hoe hij letterlijk van zich aftrapte,
maar met geluk had het xoeinig te maken.
Na de trouwdag bracht hij zijn nieuwe bruid bij
moeder de vrouw in huis en de eerste avond gebeur
de er niets, niemendal, de héle familie zat rustig bij
de beeldbuis het toestel was op dat moment juist
weer uit de lommerd ,'t pijprokende gerimpelde
grootje op de eerste rang. We waren blij dat het zo
goed ging. Maar o wee, wat zouden we zelf doen als
onze man een bigamist werd* De gerimpelde was
wel gegroefd, maar niet dom. Ze ging echtgenote
nummer twee die toch al büjk gegeven had niet erg
hokvast te zijn, de grote stad aanpraten. Boekarest.
De nieuwe had er wel oren naar en, zoals gezegd,
se vertrok. Grote consternatie in het huis van de bi
gamist die bij thuiskomst eerst gade nummer één
hardhandig ondervroeg, het tv-toestel snel verzil
verde en ging zoeken.
t Weggelopen vrouwtje vond in de grote stad ook
niks en ging terug, liftend. Van wat ze toen onder-
neg van een vrachtwagenchauffeur te verduren
Kreeg, zagen wij alleen het prille begin. Onze zenu
wen waren toen aan een koffiepauze toe en wij ver
duisterden het beeld. Gelukkig zagen we daarna de
man met het karretje weer in de nabijheid en die
voerde het vrouwtje, zingend, terug naar de streek.
Ondertussen zocht de verlaten lammeling alle spe
lonken en gaten af en begaf zich toen naar de stief
vader Deze zat, hoezeer hij zijn stiefdochter ook be
geerde. geheel onwetend van al het gerucht, veren
te sorteren, hij zat er tot zijn brede schouders in en
kwan» er nog dieper in te liggen, toen de geschokte
rivaal met hem begon te vechten. Veren, zagen we,
niets dan veren en achteraf nog een heel brok na
righeid toe. Want het liep heel slecht af met de
vechtpartij, zó slecht, dat wij het hier niet willen
vermelden. Vooral ook, omdat toen de menselijke
waardigheid helemaal niet hoog gehouden werd, zo
als de toelichting bij de rolprent vermeldde.
Dit was een film over zigeunergelnk. Goedenavond.
Har ja de Lange heeft weer tijd om te schilderen.
