MEXICO KAN EEN GOEDE INDICATIE GEVEN
WELKE RICHTING WERELDVOETBAL OPGAAT
Hendrik van Akkeren kan het weten
amateurvoetbal is opvallend veilig
ENGELAND KAN ZIJN
TITEL PROLONGEREN
Pele en WK-voetbal 1970 (II)
=ST§PPEM^
Zelfde formule
MET WERELDKAMPIOEN MAZAIRAC OP DE FIETS DOOR BRABANT
VLISSINGSE VERZORGER BIJ
2000 a 2500 WEDSTRIJDEN
Wereldkampioen
Gek geworden
SCHEIDS- EN GRENSRECHTERS
WHAT'S IN A NAME? VEEL!
HAMSTEREN MET AJAX
De mooiste
8
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
WOENSDAG 11 MAART 197Q
GPD Ondanks de vele tekortkomingen die aan het voetbal
spel kleven, stijgt het nog dagelijks in populariteit. Vooral in
Europa, de bakermat, met de zetel van de Fifa in Londen.
Jarenlange tradities betekenen een voordeel voor Europese
voetballers. Ook het Europese klimaat is een voordeel. Stren
ge winters beperken het aantal openlucht-sportevenementen
of leggen voetbalcompetities stil.
Transportfaciliteiten zijn veel beter dan in Zuid-Amerika en
de afstanden veel korter, waardoor uitputtende reizen waaraan
Zuidamerikaanse voetballers veelal bloot staan, niet of nauwe-
lijks voorkomen, In een seizoen van acht maanden worden in
Europa veel minder wedstrijden gespeeld. In het seizoen 1969
bijvoorbeeld werden in het Maracanstadion te Rio de Janeiro
150 wedstrijden gespeeld, tegen 20 ontmoetingen in het Lou
dens e Wembley.
Na enkele voordelen voor het Europe- Jaar niet zo veel ervaring heeft opge-
se voethal te hebben opgesomd, komt daan om deze keer ais een duchtige
Ihet mij vreemd voor dat maar vier
Europese landen tot nu toe de wereld
beker hebben weten te veroveren.
Een ongrijpbarespeler als Pele icordi
vaak met unfaire middelen gepakt.
Bier is hij weer eens geblesseerd.
favoriet te worden beschouwd. In de
finale van 1966 maakte Duitsland het
Engeland op Wembley al bijzonder
moeilijk en het was voor de Engelsen
tenslotte een dubbeltje op zijn kant.
De Italianen vormen eveneens een ge
vaar. De afgelopen jaren zijn er enige
veranderingen gekomen in hun men
taliteit. Het speelse is wat uit hun
spel verdwenen. Er zijn enkele sterren
Eind mei begint in Mexico de
eindstrijd om het wereldkam
pioenschap voetbal. Speciaal
voor de GPD-bladen schreef
Pele een artïkelenserie, gericht
op deze titelstrijd. Hier het
tweede deel.
.ijkhedd en physieke kracht,
zie ik niet op de voorgrond treden.
Dajtzelfde geldt tot op zekere hoogte
voor Zweden. Als outsiders beschouw
ik eveneens Rusland, Bulgarije en Roe
menië. Allemaal minder gevaarlijke
tegenstanders dan Tsjecho-Slowaiklje.
Toch kunnen die landen voor onaan
gename verrassingen zorgen. Dat mag
door niemand worden uitgesloten. In
dat opzicht sla dk d© Tsjechen het
hoogst aan.
Met negen Europese landen in Me
xico (Engeland, Duitsland, Italië, Zwe
den, België, Tsjecho-Slowaklje, Bul
garije, Roemenië en Rusland) tegen
vilf Latijns-Amerikaanse landen (Uru-
Peru, Brazilië, Mexico en
In 1964 trouwde Braziliaans meest
jubelde voetballer: Pele snijdt samen
met zijn echtgenote Rosemary de brui
loftstaart aan.
land om de finale te bereiken en
winnen. Maar geloof me, de Europese
landen zullen het niet cadeau krijgen,
zij zullen er hard voor moeten vech
ten om het fel begeerde ideaal, de
kostbare gouden wereldbeker, ln han
den te krijgen.
Italë twee keer, in 1934 en in 1938.
Duitsland in 1954 en Engeland in
1966. Zuid-Amerika heeft door triom
fen van Uruguay in 1930 (het eerste
toernooi) en in 1950 en van Brazilldë
in 1958 en 1962 eveneens vier wereld
titels behaald.
De reden waarom Zuid-Amerika zul
ke vorderingen heeft gemaakt komt
volgens mij door de natuur, die ieder
een als het ware uitnodigt aan sport
te doen. De meeste Zuid-Amerikanen
houden van sport en de vele open ter
reinen, stukken gerond en stranden
bieden jonge voetbalsterren van de
toekomst alle mogelijkheden om zich
uit te leven met een voetbal.
Terwijl wij ons in Zuid-Amerika vast-,
houden aan de slogan ,maat van elke
voetballer een atleet', wordt in Euro
pa meer in omgekeerde richting de
voetbalsport benaderd door ,maak van
elke atleet een voetballer.' Toch is er
in Europa een tendens orn verouderde
methoden over boord te zetten en het
te zoeken in een individuele stijl van
spelers, die met durf iets ondernemen.
Aan de andere kamt zoekt men het in
Zuid-Amerika langzaam-aan in orga
nisatie, in samenwerking in een team.
Ik kan niet voorspellen wat het uitein
delijke resultaat wordt van die wij
zigingen in opvattingen in zowel Eu
ropa als In Zuid-Amerika. Maar het
komende toernooi in Mexico zou een
goede indicatie kunnen geven welke
richting het wereldvoetbal uitgaat.
Als een voorbeeld van die veranderin
gen kan ik rn Zuid-Amerika Estudian-
tes de la Pla,ta noemen, waar men het
na Engeland 1966 is gaan zoeken in
meer eenheid van het elftal. Terwijl
im Europa spelers als Eusebio, Riva.
Beckenbauer, Bobby Charlton, Cruijff,
Djaic, George Best, Amacio en nog
anderen al3 sterke individuele spelers,
als solisten in het volle licht van de
schijnwerpers staan.
Het Europese voetbal zou ik in drie
verschillende stijlen willen verdeli
de Angelsaksichrj, de Middeneuropese
een Latijnse stijl. Vier vertgenwoordï-
gers van de Angelsaksische stijl tref
fen we in Mexico:' Engeland, Duits
land, België en Zweden. De Midden»
europese stijl wordt vertegenwoordigd
door Tsjecho-Slowakïje, Bulgarije en
Roemenië, terwijl alleen Italië aan
treedt als vertegenwoordiger van het
Latijnse voetbal.
Heit feit, dat landen als Hongarije,
Portugal, Spanje en Frankrijk zijn
uitgeschakeld voor Mexico bewijst dat
de mentaliteit van .spelen en laten
spelen' heeft afgedaan, wanneer re
sultaten moeten worden bereikt. Al
les bij elkaar geloof ik toch, dat wan
neer er zich in de beslissende wed
strijden in Mexico verrassingen voor
doen, die zullen komen van de Zuid
amerikaanse landen, Omdat die het
best in staat zijn zich door improvi
saties het snelst aan te passen aan de
verschillende stijlen en tactische ma
noeuvres, waarmede Europese landen
ongetwijfeld te werk gaan.
Wereldkampioen Engeland houdt zich
beslist aan de formule van 1966. Team
manager Ramsey zal wel enkele
dere spelers aanwijzen, maar nai
lijks wijzigingen aanbrengen in
patroon van hel team, dat in het laat
ste toernooi zo succesvol was. Ik wijs
daarbij naar Brazilië, dat voor 1962
dezelfde wegen volgde om het succes
van 1958 te herhalen.
Engeland maakt volgens mij daarom
een beste kams hetzelfde te bereiken
als in 1966. Hoewel, ik vraag me met
een af of Duitsland de afgelopen
(Van onze sportredactie)
VLISSINGEN Het oorlogsgeweld' op de internationale voetbal
velden mag dan via de tv regelmatig tot ons komen (en met de we
reldkampioenschappen en de cupfinales in het vooruitzicht staat er
ons dit jaar weer wat te wachten), toch kan de Vlissinger Hendrik
van Akkeren je zo het bewijs leveren dat de voetballerij by de ama
teurs toch eigenlijk een onvoorstelbare veilige sport is. En Hendrik
('in mei wordt ik 84') kan het weten want hij is nu zo'n vijftig jaar
verzorger van de elftallen van de VC Vlissingen.
Naar een ruwe schatting (hoe kon ik dat nou uitrekenen over vijftig jaar') heeft
hij in die halve eeuw op zaterdag en zondagen 2000 2500 wedstrijden meege
maakt. Maar als je hem dam vraagt: Hebt u im diie tijd veel beenbreuken of
andere zware blessures meegemaakt?' moet hij toch diep nadenken. En dan:
Ja Jan Dieriks die nou in de fritestent in de Soheldesbraat staat heeft voor de
oorlog zijn been gebroken tn de wedstrijd in Roosendaal tegen RBC. Die heb
ik nog gespalkt met een platte klomp. En een enkele keer is het ook wel eens
voorgekomen op ons oude veld aan de Koudekerkseweg. En dan is onze keeper
Freek Harting ik spreek weer van ver voor de oorlog eens in Breda met
zijn kop tegen de pa ail gevlogen. De dachten eerst dat het een hersenschudding
was rnaar twee dagen later mocht hij al weer naar Vlissimgen'. Neen Hendrik
van Akkeren heeft het in die vijftig jaar voornamelijk kunnen stellen met de
magische spons' met midalgan (een warmte uitstralend zalfje) en met een
pleistertje hier en daar.
Hendrik van Akkeren heeft in de af
gelopen weken zijn zoveelste onder
scheiding gekregen. Van de VC Vlis
singen had hij al een hele reeks oor
konden: omdat hij 40 jaar verzorger
was van het eerste elftal, omdat hij
erelid werd. omdat hij 50 jaar onaf
gebroken lid van de vereniging was
en voor zijn verdiensten als functio
naris. Ook had hij de blauwe speid
van de KNVB al gekregen en nu kwa
men er de manchetteknopen van de
KNVB bij.
De oertijd van de voetbalsport in Zee
land heeft Hendrik van Akkeren nog
meegemaakt. Deze rasechte Vlissin
ger geboren aam de Kousteegsedijk
nu de Noordstraat en 46 jaar
werkzaam geweest bij de Schelde als
ijzerwerkerwerd al in 1917 lid van
Vlissingen, kwam in 1918 in het be
stuur, hield het daarin 1272 jaar vol
maar wijdde zich toen geheel aan de
verzorging van de spelers (hij had
thuis in de Verkuil Quakkelaarsstraat
88 ,ik woon hier al 55 jaar'
speciaal een bovenkamertje ingericht
voor het soigneren van de spelers).
De nodige kennis had hij al in de
eerste wereldoorlog opgedaan toen hij
bij het Rode Kruis was en later bij de
EHBO waar hij tot zijn 65e jaar bij
bleef.
Verbazingwekkende verhalen voor de
jeugd van nu kan Hendrik van Akke
ren produceren: ,Ik ging op de fiets
overal naar toe. Iedere zondagmorgen
stond ik om zes uur op en clan ging
ik eerst alle spelers porren als er een
uitwedstrijd was. Als me overkomen
v/as wat al die langslapers me hebben
toegewenst zag het er nu niet zo mooi
voor me uit. Maar ik bleef net zo lang
bellen tot ik niet alleen de verwensin
gen hoorde maar tot ik ze had gezien.
Wie die langslapers waren? Ja.ap van
Peenen. Willem en Kees Burgers,
Frits de Jong, die later kapitein is
geworden op de Willem Ruys, Frans
van Gelderen. Nou en dan ging op de
fiets naar Brabant. Naar Bergen op
Zoom deed ik er 2\'z uur over, naar
Breda 4 uur en als ik dan nog een
uurtje verder ging was ik in Tilburg.
Het hing er natuurlijk ook van af of
je het windje mee had. Op een keei
moesten we naar Gudok in Tilburg
Ik por de jongens weer en ik vertrek.
Kom ik in Tilburg aan, was de wed
strijd afgelast. Ja, ik was al voor acht
Toen ben ik maar 23 km teruggefietst
om naar NAC in Breda te kijken en
wie stond er in het doel? Cor Vijge
boom, onze vroegere keeper. Nou, dat
werd een mooi relletje. In de rust stond
ik te praten met Vijgeboom en toen
beschuldigde het bestuur hem er van
dat hij twee doelpunten expres had
doorgelaten. Vijgeboom kwam uit zijn
doel en sloeg achter elkaar twee be
stuursleden tegen de grond. Dus voor
niks was ik niet gegaan'.
De Brabantse wielrenners gingen Hen
drik van Akkeren kennen: ,In de Ko
renbeurs in Bergen op Zoom ging ik
altijd even rusten. Brood hoefde ik
nooit mee te nemen want daar stond
dekoffie en een paar broodjes al
voor me klaar. En dan zaten er altijd
wat wielrenners. Vaak Mazairac die la
ter wereldkampioen is geworden. F.n
Jo van Boxel, een slager, die altijd
bloed dronk om sterk te zijn. Ze fiet
sten dan een eind met me mee als ik
op weg was naar Breda of Tilburg
en dan zeiden ze, awel,goeie reis en tot
vanavond. En dan fietsten ze 's-avonds
weer een eind met me mee, meestal
tot de Kreekrakdam'. De spelers gin
gen vanzelfsprekend wel met de trein
maar Van Akkeren beschouwde die
fietstochten als sport.
Waren er wel eens die met Van Ak
keren meegingen? ,Ja, er kwam eens
een Wegeling bij me. Die wilde mee.
Op het jaagpad al begint hij heel
hard te fietsen. Ik zeg: koest nou want
we moeten helemaal naar Breda. Goed,
we komen er en Ik zeg: nou ken je
een paar uur rusten. Toen we terug
gingen hadden we het windje mee en
dus denk ik: nou kunnen wc het gan
getje er in zetten. Maar bij Etten-
Leur zegt hij: éh Van Akkeren kun
je niet een beetje langzamer? En in
de Korenbeurs in Bergen op Zoom
moesten we hem met cognac bijbren
gen. Hij zag zo wit als een gekalkte
muur. Toen heb ik voor het eerst de
trein teruggenomen want ik wilde hem
niet in de steek laten'.
Een aardige anekdote heeft Hendrik
van Akkeren ook nog van zijn werk:
,De kruiser Java. is hier gebouwd van
1916 tot 1924, Op zekere dag moet ik
met twee maten een morsefa.mp van
34 kilo boven op een 40 meter hoge
mast zetten. We staan op een andere
mast. Ik heb die lamp in m'n handen'
Hendrik van Akkeren: ik ging ze iede
re zondag mor gen porren.
(Foto PZC)
en een maat steunt me ln de rug. Net
heb ik die lamp er op of de mast be
gint meters heen en weer te zwaaien.
We konden ons nog net vastgrijpen
Hadden ze beneden ons een anker van
zes ton over boord gegooid. Dan schom
melt het schip voor wie aan dek staat
maar een beetje maar 40 meter bo
ven in die mast zwaai je meters heen
en weer. Ik kijk naar commandant
Quant, die later nog schout bij nacht
is geworden, en ik wijs op m'n voor
hoofd. Hij schreeuwt: kom eens naar
beneden. Ik ga naar hem toe en hij
vraagt: wat bedoelde je daar mee.
Ik zeg: weet u dat niet, ik vroeg of
u gek was geworden. Maar dat is een
belediging, zegt hij. En wat u deed
was levensgevaarlijk voor drie man,
zeg ik. Een tijdje later moet ik bij de
directie van De Schelde komen. Daar
zaten ze: Jan Smit, Van Raalte, Van
Waveren, de opzichter en die comman
dant. Jan Smit zegt tegen me: com
mandant Quant heeft een klacht dat
je hem beledigd hebt. Ik vertel het
verhaal aan Jan Smit en die staat op
en zegt: meneer de commandant, ik
zou in het vervolg maar beter uitkij
ken als er mensen boven in de mast
zitten. Hij gaf me volkomen gelijk'.
V66r de wedstrijd Ajax - Sparta nog even met scheidsrechter Vervoort
gesproken over de vaste arbitrale trio's. II weet waarschijnlijk, dat er
momenteel een proef genomen wordt waarhij een aantal scheidsrechters
in het betaalde voetbal een tijdje met twee vaste grensrechters de boer op
gaan. Wat zijn die grensrechters nu eigenlijk voor scheidsrechters?,
vroeg ik me af. Het zijn scheidsrechters die in de eerste- en tweede klas
(het zou ook derde klas kunnen zijn) van de amateurs fluiten. Maar als
ze 's zondags grensrechteren, kunnen ze niet ook nog scheidsrechteren,
hoe zit dat
De bedoeling is dat zij nu zes weken achtereen ails vaste grensrechter
met één bepaalde scheidsrechter optrekken, en na die zes wedstrijden
voor de rest van het seizoen vrijgesteld zijn van de .grensrechtersplicht'
en weer gewoon fluiten bij de amateurs. Vervoort was heel tevreden over
de nieuwe regeling, hij zag e<r veel lieil in, en Joop Marlens, het opper
hoofd van de scheidsrechters, die er even bij kwam staan, was' ook heel
tevreden: ,Het klinkt misschien een beetje pedant, maar als Martens ieta
organiseert, is het ook piekfijn in orde'.
Ik beaamde dat (dat het een beetje pedant klonk), maar dat hoeft na
tuurlijk niet weg te nemen dat liet liest piekfijn rn orde kan zijn. Ik
vroeg me wel af, of die vaste trio's behalve voordelen niet ook nadelen
konden hebben. Als een scheidsrechter na drie keer merkt dat een van zijn
secondanten geen feeling voor het grensrechteren heeft (het is vaak meer
een kwestie van feeling dan van spelregels toepassen, als je met de men
taliteit van een scheidsrechter gaat vlaggen zit je er gauw naast, je moet
je als grensrechter ondergeschikt maken aan je beperkte taak), zal hij
do vierde en vijfde wedstrijd geneigd zijn zijn adviezen in de wind te
slaan. Anderzijds bestaat het gevaar dat het trio zo hecht wordt, dat men
elkaar gaat dekken ten koste van het spel en de spelregels.
Dat laatste (beaamden Vervoort en Martens) was een gevaar waar na
tuurlijk tegen gewaakt moest worden, en voor het eerst was een heel
eenvoudige oplossing: de scheidsrechter neemt dan contact op met de
scheidsrechtercommissie, en die bekijkt dan of er iets aan gedaan kan
worden.
De belangrijkste winst van de vaste trio's leek me intussen, dat de grens
rechters wat meer .statuur' krijgen, waardoor hun beslissingen ook meer
gewicht in de schaal zullen leggen. Dat leek Vervoort niet ondenkbaar:
,Je leert elkaar kennen, leert elkaar vertrouwen, dan neem je ook meer
aam van je grensrechter', of woorden van gelijke strekking.
Toen werd het tijd de tribune op te gaan, en een uurtje later zagen we
dit hele probleem in een tableau vivant uitgebeeld. Een aanval van
Ajax, Cruijff sprint achter de bal aan, hij wordt omver gelopen, Boo-
gaerts fluit onverbiddelijk voor strafschop, maar de Spartanen rennen
allemaal naar de grensrechter die even tevoren voor buitenspel van
Cruijff had gevlagd. Zowel het buitenspel als liet vlaggen was Boo-
gaerts ontgaan. Nu kan men zeggen: Boogaerts stond er zelf dichtbij,
hij constateerde geen buitenspel, sterker nog: liij dacht niet eens aan
buitenspel, anders had liij wel even naar zijn grensrechter gekeken, en
de scheidsrechter beslist tenslotte, maar ik ben het daar niet mee eens.
Als je ervan uitgaat dat de grensrechter deugt, voor zijn werk (en er
was op dat moment geen reden daaraan te twijfelen), dan moet je er
ook van uit gaan dat de grensrechter speciaal buitenspelgevallen be
ter kan beoordelen dan de scheidsrechter.
Terecht pleegde Boogaerts daarom overleg met grensrechter Simonis.
Terecht .marchandeerde' Simonis niet niet zijn waarneming (het ge
beurt maar al te vaak, dat een grensrechter zijn waarneming laat val
len om de scheidsrechter geen figuur te laten slaan), en terecht liet
Boogaerts daarom de .penalty' door Sparta nenien: de andere kant op.
Er zijn genoeg matige en slechte grensrechters in het betaalde voetbal
breek ine de bek niet open. Maar als grensrechters bewezen hebben
betrouwbaar en vakbekwaam te zijn, dan moeten ze ook volledig mee-
besldssingsrecht hebben, een principe dat in het geval Boogaerts
Simonis uitstekend werd toegepast.
Er bestaan plannen GVAV om te dopen in FC Groningen. Of Sportclub
Groningen. Er bestaan meer plannen met GVAV, die deze naamsver
andering wenselijk maken, maar daar wiil ik het niet over hebben. Al
leen maar over die naam. Kijk, in de eerste plaats moeten we er met
zijn allien, eendrachtig, hand in hand, naar streven dat die onoogldjke
lettercombinaties als namen verdwijnen.
In de eredivisie zijn dat: PSV, ADO, MW, NAC, NEC, AZ'67, DOS,
DWS, SW en GVAV. Dat is vooral in het belang van de clubs zelf,
want de praktijk heeft uitgewezen dat zulke namen de clubs van de wal
in het schip helpen, dat vervolgens zinkt. Welke vier cluhs zijn momen
teel de belangrijkste kandidaten voor degradatie? GVAV, SVV DWS en
DOS. Alle vier letterclubs. Toevallig? Wie zal het zeggen? Is het dan
ook toevallig, dat de twee enige kandidaten voor het landskampioen
schap geen letterclubs zijn: Fejjenoord en Ajax? ik bedoel maar.
Ook in de eerste divisie zijn de bovenste zeven geen letterclubs: Blauw
Wit, Eliinkwijk, Excelsior, Volendam, FC Den Bosch, Vitesse en Willem
H. Alweer toeval Ik gelóóf er niet in. Weliswaar gooit PEC, boven
aan staand in de tweede divisie, roet in het eten (wie met PEC omgaat,
wordt ermee besmet, zegt een oud-Overijssels spreekwoord), maar we
weten allemaal dat PEC van dit jaar een combinatie is van PEC en
Zwolsche Boys, en dat de club eigenlijk Zwolle, of desnoods FC Zwolle,
of als het helemaal niet anders kan Sportclub Zwolle had moeten heten'.
Daarmee kom ik op het tweede punt: die FC of SC. Moet dat nu echt?
Op die manier smokkel je tocli weer een tweeletteicombinatie de naam
binnen. U struikelt toch ook altjjd over (lat drempeltje voor de naam
van Twente, Den Bosch, Cambuur en Drente? Vanwaar die vrees, dat we
zullen vergeten dat liet om een football club gaat, of dat we uren zul
len zitten te raden of Cambuur en Drente nu sportclubs zijn of woning
bouwverenigingen, als zij met respectievelijk 4-1 van Blauw Wit en met
2-0 van Heerenveen hebben gewonnen. Kost het ons moeite te onthouden,
dat Heerenveen en Haarlem en Volendam voetbalverenigingen zijn, en
geen haringstalletjes of stadjes? Je moet natuurlijk wel even de con
text in de gaten houden, want de burgemeester van Haarlem heet an
ders dan de voorzitter van Haarlem, maar zo verschrikkelijk moeilijk is
dat toch ook weer niet
Laat GVAV zifh maar gewoon Groningen gaan noemen, dat is een
duidelijke, rondborstige naam die geen enkel probleem hoeft op te leve
ren, zoals ook de provincie en stad Groningen geen probleem maken van
hun overeenkomstige naam. We lezen toch ook nooit dat in HS Gronin
gen (waarmee dan hoofd stad Groningen bedoeld wordt) een tentoonstel
ling is gesloten, en dat daarentegen in Pr. Groningen de klok gelijk ls
FC Twente moet gewoon Twente heten, en SC Cambuur gewoon Cam
buur. En PSV kan geen Eindhoven heten, want zo heet Eindhoven al,
maar laten ze zich dan maar ronduit Philips noemen, zoals ook Carl
Zeiss Jena zich niet geneert voor zijn fabrieksnaam. ADO noemt zich Den
Haag of Zuiderpark, MVV hoeft zich niet te schamen voor de naam
Maastricht, NAC noemt zich Breda of Turfschip, NEC Nijmegen, \7.
'67 gewoon Alkmaar, DOS Utrecht of Galgenwaard, DWS Amsterdam
(zo hebben ze trouwens even geheten, althans SVV kan de schone
naam Schiedam aannemen en GVAV noemt zich Groningen zonder meer.
Een probleemloos probleem, waar wachten we nog op
Hebt u dat gevoel nu ook, dat u nog gauiw even elke wedstrijd van
Ajax moet zien, op zondag, en op woensdag, en in Berlijn, om nog even
zoveel mogelijk .Oruijff' te hamsteren, voordat het te laat is
NICO SCHEEPMAKER
Wat is de mooiste wedstrijd die hij
ooit van een Vlissings ell'tal heeft ge
zien? Van Akkeren hoeft niet na te
denken: ,Dat was in 1928. We mochten
toen- met de boot van de maatschappij
Zeeland naar Engeland en we gingen
daar spelen tegen Parkestone.
Engelse elftallen waren toen onver
slaanbaar en Parkestone was ook een
halve profclub. Ze hadden net een
steengoeie keeper voor zes pond ge
kocht. Ik weet ons elftal van toen
nog precies: Chris Kats, De Buck,
Jan Quellery, Frans van Gelderen,
Giel Braat, Vierhout, Jaap van Ma-
ris, Katje Kokelaar, Frans Verhulst,
Jaap van Peenen en Sinke. We komen
daar aan en we mogen ons verkleden
in een restaurant. Iedereen was on
der de indruk maar ineens springt
aanvoerder Katje Kokelaar op een
tafel en schreeuwt: jongens, waar de
bal is, is een Vlissinger en we vech
ten er voor tot we er bij neer val
len. Nou het begon goed. Jaap van
Peenen schiet keihard op doel en die
keeper gaat op zijn handen staan
en trapt met zijn voeten de bal hel
veld weer in. Even later zet KaLjt
de bal voor, Jaap van Peenen duikt,
mist de bal en vliegt zelf het doel
in. Maar Jaap van Maris en Katje
Kokelaar verwisselden steeds var
plaats en die Engelsen wisten nie.
wie ze moesten pakken. En toen
kwam het succes. Van Peenen, Frant
Verhulst en Vierhout zorgden er vooi
dat we met de rust met 3-0 voor
stonden'.
Hendrik van Gelderen pakt er dan een
jubileumboekje van Vlissingen bij en
leest voor: ,De Engelsen waren ge
woon confuus van deze. elf enthousi
astelingen. Jaap van Peenen, Frans
Verhulst en Wijnand Vierhout zorg
den voor do rust voor een 8-0-VOor-
sprong maar toen waren we zo moe
dat we bijna niet meer in de kleedka
mer konden komen. Toch hielden we
ook de tweede helft met man en
macht stand en wisten zo een 3-2-
overwinning uit het vuur te slepen'.
Van Akkeren: ,We Uregen toen een
wisselbeker maar die Engelsen heb
ben het nooit aangedurfd naar Vlis
singen te komen'.
Opvallende eigenschap van Van Ak-
keren:hij is niet kwaad te krijgen.
Van Akkeren zelf: ,Ilc ben maar één
keer kwaad geworden op een voetbal
veld. We speelden tegen Dosko op
de Raiberg en keeper Van Peenen
zei: er klopt niks van de afmetingen
hier, Zijn hand kwam ver boven de
lat, de 16 meterlijn lag veel te dicht
bij, de penaltystip lag niet goed.
Katje Kokelaar vraagt aan me: ga
de stad eens in om een duimstok te
halen. Nou het was zondag maar Ik
kreeg er toch één bij een stulcadoor.
Na afloop protesteerden we en met
die duimstok konden we waarmaken
dat het niet klopte. Toen zeggen die
Brabanders: laten we die vent die
die duimstok gehaald heeft eenpak
op z'n donder geven, Toen' heb ik er
éen boven van de Raiberg afgegooid
en gevraagd wie volgt. Er was nie
mand meer'.
Nog altijd gaat Hendrik van Akkeren
met liet, eerste mee maar de verzor
ging laat hij nu over aan trainer
Bram de Smit, die hij nu assiteerl.
Maar met liet zaterdagclftal van Vlis
singen gaat hij ook nog altijd mee. Ze
hebben geprobeerd hem een modern
stalen koffertje te geven maar Hen
drik van Akkeren wilde geen afstand
doen van zijn zwart koffertje: ,Want
dat heb ik al 46 jaar en dat lieb ik al
tijd achter op de fiets meegenomen.'
Dat koffertje zal nog vaak op de voet
balhelden van Zeeland en Brabant
JOOP VAN DEN BERG
