mini
mode
WOENSDAG 11 MAART 1970
Het is nog maar een paar jaar geleden dat ,mini'
in de mode kwam; de wereld was geschokt bij
het zien van al die blote bovenbenen; ingezon-
den-stukkenschrijvers en -schrijfsters verzetten
heel wat werk; de Nederlandse confectie kon
en wilde niet onmiddellijk overschakelen, maai
de mini heeft toch duidelijk het pleit gewonnen.
De jaren zestig zullen in de modewereld altijd
vermeld blijven als de jaren van de mini-mode.
Hei: eerste modeseizoen van de jaren zeventig
krijgt de mini-mode serieuze concurrentie van
de midi- en maxi-mode, maar meer dan dat is
het niet,.
De mini-mode zal zeker in de zomermaanden
niet van wijken weten. Het is nog steeds ,in'
om zomers met bruinverbrande benen door het
leven te gaan en wie zal dan de kansen om de
zon zijn werk te laten doen, onbenut laten?
Bovendien de meeste mannen zien graag
een mooi vrouwenbeen en zij zijn dan ook vrij
resoluut in hun oordeel: mini mag van hen
blijven, graag zelfs.
Blijft tenslotte nog het oordeel van de vrouwen
én van de fabrikanten. De eerste categorie is
althans in Nederland over het algemeen
niet voor midi (mode tot halverwege de kuit)
te vinden. Wél voor maxi, maar alleen als het
een jas over een mini-jurkje betreft, of als het
over barre wintermaanden gaat. De fabrikanten
zijn unaniem dezelfde mening toegedaan en dus
is de zaak vrij simpel: deze zomer blijven de
benen bloot.
mini is meer
Mini is overigens meer dan een kort rokje. Die
mening is ook de Middelburgse Marielle Bolier
toegedaan die in het Amsterdamse jurkjes ont
werpt, Op de foto rechtsboven een klein wollen
jurkje dat niet alleen veel bloot geeft aan de
onderkant, maar ook het decolleté mag er zijn.
Het jurkje heeft bovendien niet veel stof in de
rug, de bandjes kruisen midden op de rug. Het
is bijzonder geschikt om mee te nemen op va
kantie naar het zonnige zuiden: de zon krijgt
alle kansen en in de koffer neemt de jurk niet
méér plaats in dan een paar panty's!
Van hetzelfde kaliber is een zonnig geel jurkje
dat Helene List, gezeten op een Wemeldingse
toog, draagt. Het is gemaakt van een nieuw
synthetisch materiaal, het lijkt een soepele en
toch stevige nylon-plastic. Met dit jurkje is
veel gedaan: het heeft een aardige belijning
gekregen door stiksels die een grote ruit vor
men; er zijn geen traditionele bustenaadjes, de
coupe is verkregen door rimpelnaadjes, zoals
op de foto duidelijk is te zien. De sluiting ic
apart maar erg simpel en afgekeken van het
ouderwetse badpak: een knoop in de bandjes
in de nek; de rug is dan ook voor een groot ge
deelte bloot.
wit
Wit wordt een grote modekleur dit, seizoen. In
jurkjes, pakjes, mantels (jawel!) en ook in
schoenen. De geweldige voorraden witte schoe
nen kan bijna aan de lange serie rode schoenen
tippen. En blijkens de verkoop van witte schoe
nen in het najaar 1969 een seizoen dat alles
tegen heeft voor witte schoenen zijn de ver
wachtingen niet voor niets zo hoog gespannen.
In Parijse kringen zijn juist de kleuren bruin,
beige en zwart veel gezien, wit kwam daar op
een derde of vierde plaats. Als men echter de
confectionairs mag geloven willen de vrouwen
na het geel van vorig jaar nu maar wit voor dit
jaar. En dus is er veel wit, zo niet als hoofd
kleur dan toch vrijwel altijd als tweede kleur
in een tweekleurig jurkje, pakje of wat dies
meer zij.
Op de foto een wit jasje, licht, luchtig en
makkelijk ook van Marielle Bolier. Het is
gemaakt van nylon, sluit met een lange rits
ook de colkraag dicht en is verder voorzien van
grappige ritsjes voor vier zakjes. Ook deze jas
kan opgevouwen worden toi een zeer klein pak
ketje. Bij het jasje worden witte schoenen ge
dragen: ook voor zomerse dagen hooggesloten.
Tegen de achtergrond van een oud en scheef
weggezakt schuurtje vlakbij het laatste restant
van de ruïne in Ellewoutsdijk een Frans pakje,
waar ook wit de hoofdkleur is. De bloemen en
de afstekende randen zijn marineblauw. Het
korte jasje wordt over een japonnetje met een
marine-blauw bovenstukje gedragen. De hoed
die er steeds met de wind vandoor wilde
gaan heeft vrij brede randen en twee rijen
gaatjes in de bol; vanwege de zomer waarschijn
lijk.
Op de tekening heeft Irma Goedemondt haar
visie van mini-mode voor zomer 1970 weer
gegeven.
Bij de kleine fotootjes: Een zomers hoedje van
zijde in pasteltintjes dat eindigt in een lange
sjaal. De sjaals blijven ook dit seizoen één van
de belangrijkste accessoires zowel bij mini, midi
als maxi.
brillen
Zonnebrillen zullen in de zomer ook belangrijke
accessoires zijn. Ze werden jaren geleden ge
dragen om de zonnestralen te temperen. Tegen
woordig lijkt dat slechts bijzaak te zijn: de vorm
en de kleur van zowel montuur als de glazen
eisen veel meer aandacht op. Er zijn zonne
brillen met bruine, groene, gele, rose en blauwe
glazen. Uit praktische overwegingen nemen de
meeste mensen toch nog de bruine of groene
glazen, maar degenen die een aardige bril bij
een bepaalde jurk zoeken, letten alleen op de
combinatie. Ook de vorm van de glazen, die
behalve rond, vlindervormig en ovaal ook nog
vierkant, zes- of achthoekig en zelfs driekant
kan zijn, is belangrijk.
Tenslotte nog even iets over de tassenmode
Heel in zijn juist de sportieve hoge en smalle
modellen, vooral voor jonge, sportieve mensen,
maar daarnaast worden er juist ook lange, bre
de modellen uitgebracht. ,De lange modellen
zijn er juist voor de mensen met langmakende
kleding: lange pijpen, lange vesten, lang haar.'
Het lange image is ,in', vandaar de hoge tassen
met lange hengsels', aldus een man uit de leder-
warenbranche. .Tegelijkertijd worden de lage
brede tassen gebracht omdat er tegenwicht
moet zijn bij al die Lange mode. Bovendien is
de vorm veel klassieker en daarom tijdlozer-en
daarom in de duurdere klasse meer gebracht.'
