geen propaganda voor of
tegen militaire dienst
VRAGEN ROND DE
VERKONDIGING
INLICHTINGENBUREAU GRONINGEN:
DE AANRAKING
provinciale
zeeuwse
courant
29
Binnenkort begint in Zeeland een Inlichtingen
bureau voor dienstplichtige jongeren en andere
belangstellenden. Het zal te raadplegen zijn in
eerste instantie In de spreekuren van het maat
schappelijk werk in Terneuzen en Goes. Men kan
er informatie krijgen cq zal worden doorverwe
zen naar informanten over dienstplicht, gewe
tensbezwaren, alternatieve dienstplicht en ont
wikkelingswerk. Zeeland heeft hiermee bepaald
geen primeur. Het aantal bureau's loopt lang
zaam tegen de tien stuks. De Zeeuwse opzet
beginnen bij het maatschappelijk werk en van
daar doorverwijzen naar informanten als precies
is uitgezocht wét nódig is via de .intakemetho
de' die het maatschappelijk werk toepast
staat nog wel alleen. En men kan zich afvragen
of do toch nog wel bestaande .drempelvrees' voor
het maatschappelijk werk niet zal doorwerken in
het bezoek aan het informatiebureau. De prak
tijk zal het moeten uitwijzen, het hangt erg veel
van de maatschappelijk werkers af, die de eerste
ontvangers zijn. Op een afstand beziet ds Bjarne
Kristensen, studentendecaan in Groningen en de
man die daar met het eerste inlichtingenbureau
in ons land enkele jaren geleden begon, de Zeeuw
se methode met enige argwaan. Met hem en één
van de informanten in Groningen, de student Rei-
nier Kleyer, spraken wij over de Groninger er
varingen.
i liet inlichtingenbureau jongeren vrijwilligers,
R. Kleyer, studentstudentendecaan ds B. Kristensen en de student J.W. Breunese.
dienstweigering in Groningen. Vlnr:
,We moeten altijd weer vertellen dat we géén pro-
pagandabureau zijn. Het gaat er om dat men in de
kerk zegt: je moet handelen overeenkomstig je ge
weten, zelf een beslissing nemen ten aanzien van
militaire dienst, wapens, oorlog. Nou, als de kerk
dat dan zo zeker weet, dan moet zij ook het mate
riaal verschaffen vóór een gewetensvolle beslis-
Dat proberen we met dit bureau te bereiken'. Ds Bjarne
Kristensen (48), studentendecaan aan de rijksuniversi
teit in Groningen heeft twee uiteenlopende hobbies.
Hij begon in Groningen twee zaken,.die nu langzamerhand
een.- eigen léven leiden: het inlichtingenbureau jongeren
vrijwilligers, militaire dienst, dienstweigering" en de
itichting ,De Oude Groninger Kerken', die vervallen oude
kerken aankoopt, opknapt (met rijkssubsidie) en weer
een passende bestemming probeert te geven. Van het
bureau is hij nu secretaris van de begeleidingscommissie.
Van de stichting is hij voorzitter.
Twee ervaringen: over het bureau ,het was gillend i}0-
dig', over zijn stichting: ,er is hier geen notaris die ooit
wel eens een kerk heeft gekocht. Als de nodige papieren
worden klaargemaakt komen pas de vragen: kan een
hervormde gemeente wel het kerkhof, haar doden ver
kopen? Ja, daar zit je dan toch wel even tegenaan te
kijken'. Er zijn nu duizend doiiateurs die elk een tientje
betalen in de stichting die al één toren bezit. De stich
ting is begonnen met een brok informatie te verschaf
fen. een nette ringband waarin afleveringen verschijnen
over de oude Groninger kerken. Het is uiteraard de be
doeling dat er meer bezit komt, vooral om te voorkomen
dat de historische bezienswaardigheden in verkeerde han
den vallen c q alleen maar een museale bestemming krij
gen, want ook dat komt voor in het Groninger land. ,We
zijn met massa's bezig', zegt ds Kristensen veelbelovend.
In het stadhuis moesten houden, maar de burgemeester
voelde er gelukkig niet voor. Die wilde ons wel subsidie
verlenen, maar dat willen wij niet vanwege de onafhan
kelijkheid. We konden beginnen vooral dankzij de vrij
zinnig hervormden, die ons ruimte en financiën verschaf
ten. Daarna kwamen we in het MAI-bureau', vertelt ds
Kristensen. Wél hoopte het bureau subsidie te krijgen
van het ministerie voor cultuur, recreatie ënmaatschap
pelijk werk. Maar daar zag men geen redenen voor on
dersteuning. Er werd slechts verwezen naar Pax Christi:
ga daarmee eens praten, die doet dat werk ook'. ,En dat,
terwijl die begeleidingscommissie er juist op verzoek van
crm is gekomen', aldus ds Kristensen.
GEEN PROPAGANDA
GEEN ALTERNATIEVEN
Van kerktorens naar dienstplicht. Het inlichtingenbureau
heeft als'nadere aanduiding .jongeren vrijwilligers, mili
taire dienst, dienstweigering'.
Dat vindt ds Kristensen overigens niet bijster plezierig:
,het suggereert alternatieven en die zijn er niet, maar
door die naam zijn wij in ieder geval herkenbaar'. Hoe
herkenbaar blijkt uit de cijfers van bezoekers op het
bureau, dat maandagsavonds van half zeven tot acht uur
zitting houdt in het Maatschappelijk Advies- en Inlich
tingenbureau (MAI) in Groningen. Gehoopt wordt nog
eens op integratie met het MAI-werk„ omdat 't de zaken
heel wat zal vereenvoudigen. Ter plaatse is men daartoe
wel bereid, landelijk moet men nog wat wennen aan het
bestaan van het inlichtingenbureau.
Er zijn twee informanten (vrijwilligers) op het bureau,
twee studenten. En er is een begeleidingscommissie, waar
in representanten van het maatschappelijk werk der di
verse kerken en de voorzitter van het MAI-bestuur In
Groningen zitten. Financieel is men afhankelijk van de
kerken, het bureau gaat dan ook officieel uit van de
raad van kerken in Groningen, maar bij de stichting, en
kele jaren geleden, is men maar vast begonnen zonder
dat de raad van kerken er direct bij betrokken was.
,De raad van kerken zei aanvankelijk dat we het bureau
De praktijk heeft .duidelijk, bewezen :dat hét "bureau nb-
dig was. In 1967, het eerste jaar,- waren er négeiitiën zit
tingen met 76 bezoekers. Daarvan kwamen er 22 om in
formatie over ontwikkelingshulp, 25 over militaire dienst
(vooral technische vragen over uitstel, broederdienst,
KVV'ers, vrijstelling en dergelijke en negen en twintig
kwamen om informatie over dienstweigering. In 1968
waren er 48 zittingen met 227 bezoekers. In 1969 is het
aantal zitdagen en het aantal bezoekers wat minder ge
weest, te wijten aan gebrek aan buitendienst-medewer
kers (dat waren voornamelijk studenten aan de sociale
academie, die afstudeerden). De buitendienstorganisatie
is van bijzonder veel belang. De medewerkers daaraan
bezoeken scholen, vertellen er over het bureau, leggen
contacten met predikanten en geestelijken, met gemeen
teraden en dergelijke. Was in voorgaande jaren het aantal
bezoekers per zitdag vier, informant Reinier Kleyer (23)
komt nu op een laag bezoek van 2,2 per keer voor het
afgelopen jaar. In het tweede halfjaar van 1969 (exclu
sief de zomermaanden met de schoolvakanties) werden
39 inlichtingen verstrekt, waarvan nog steeds het groot
ste aantal over militaire dienst (19), over dienstweigering
(16), BB (één) en jongeren vrijwilligerswerk (drie).
Cijfers zeggen niet zoveel, ervaringen wel.
Het bureau wil bepaald geen propaganda bedrijven, noch
vóór dienstnemen, noch tegen militaire dienst. Maar juist
daarmee hebben nogal wat mensen moeite. Ds Kristen
sen: ,we geven alleen inlichtingen, technische informa
tie. En die blijkt hard nodig. De mensen die bij ons
komen hebben dikwijls te weinig in de gaten waarom het
gaat. Ze worden pas geconfronteerd met de vragen als
ze de oproep voor eerste oefening in huis krijgen. Het
gros van de jongens komt tegenwoordig met vragen te
zitten als ze dat papier krijgen. Ik geloof dat de kerken
daarvan mede de oorzaak zijn. De diénstplicht wordt
problematisch, omdat het gaat om wapens.
De kerken zijn verplicht er iets aan te doen, mee te
denken. Men begrijpt het nog helemaal niet, wat er te
doen is. Men begint er wel tegen aan te hikken, maar
pas bij die oproep komt de beslissing, dan is enige
praatpalerij nodig, technisch.
Het gaat om informatie in de eigen situatie, alleen daar
mee is men gebaat'.
,Wie zegt dat dienstplicht altijd militaire dienst moet
zijn, dat is toch kolder? Er moeten andere vormen van
dienst mogelijk zijn, van burgerdienst. Ziekenhuizen wor
den gesloten bij gebrek aan hulp en in verzorgingstehui
zen voor bejaarden is ook een schreeuwend gebrek aan
personeel. Waarom kunnen daar niet diegenen die wel
hun dienstplicht wallen vervullen, maar bezwaar hebben
tegen militaire dienst, in een situatie, aangepast aan hun
hennen en kunnen, vervangend werken? Het is nu al zo.
dat niet alle dienstweigeraars naar Vledder gaan maar
het is natuurlijk wel de vraag hoe .defensie' zinrijk werk
kan vinden. We kunnen daarmee als bureau ook helpen,
enigszins de weg wijzen. We hebben daarom bepaald een
goede samenwerking met de voorlichtingsofficier van het
ministerie van defensie. Iets minder vlot is die com
municatie met het ministerie van buitenlandse zaken
(jongeren vrijwilligers en internationale technische hulp
verlening). Het is ons bureau niet helemaal duidelijk
waarom dit ministerie niet gretiger gebruik maakt van
de mogelijkheden die de kerken zouden kunnen bieden.
We' krijgen mensen, die wat willen, die graag naaf hét-
1 buitenland gaan, maar men kan niet zeggen dat er zo
geweldig veel interesse is in Den Haag'.
Er zijn verschillende categorieën die op het bureau ko
men. En hun achtergrond is echt niet beperkt tot stu
denten "of aankomende studenten. Informant Reinier Kley
er: .het varieert van lagere tuinbouwschool tot acade
mici'. Dienstweigeraars worden doorverwezen naar de
heer C. Inja van de doopsgezinde vredesgroep, autori
teit op dit gebied, of naar anderen, die ervaring daar
mee hebben. Het gaat in het algemeen om morele of
godsdienstige bezwaren.
Politieke bezwaren worden door de wet niet erkend. Ik
geef daarom in het algemeen als advies die politieke te
rug te brengen tot ethische motieven'.
CONSEQUENTIES
.Nodig blijkt altijd dat je de wet uitlegt, direct wijst op
de consequenties van het dienstweigeren, één op de zeven
komt er maar door, dat men ook de consequenties echt
aanvaardt (zal het later bij sollicitaties wat uitmaken?)
Andere adviezen die wij geven zijn: bewaar kopieën van
alle correspondentie, teken stukken alleen onder voor
behoud, ga niet in op vragen over de relatie van dienst
weigeren en oorlogsgeweld, ga alleen op je eigen situatie
in', aldus Kleyer.
Ds Kristensen vertelt dat tot nu toe maar tien jonge
mensen via het Groninger bureau in buitenlandse dienst
zijn terecht gekomen. Als men in het buitenland heeft
gewerkt krijgt men bij wet vrijstelling van eerste oefe
ning. ,Het "betekent wel dat men bij mobilisatie toch
wordt opgeroepen want, men wordt buitengewoon dienst
plichtig. Het valt niet mee om via buitenlandse zaken in
de internationale technische hulpverlening te komen. De
keuring is zwaar, de kwalificaties zijn hoog. Wij adviseren
in dergelijke gevallen: eerst dienstweigeren cn dan bui
tenlands werk aanvragen'.
Merkwaardigerwijs krijgt het bureau ook v'eel puur tech
nische vragen over militaire dienst te verwerken. Vragen,
die men in feite ook wel kan krijgen op het stadhuis.
,Door onze relatie met .defensie' weten we hoe we derge
lijke vragen moeten beantwoorden. We verwijzen nooit
door', zegt ds Kristensen. Men krijgt niet alleen vra
gers, die met de dienstplicht worden geconfronteerd voor
dat ze erin moeten, ook met dienstplichtigen, die al on
der de wapenen zijn, en die problemen krijgen. Ds Kris
tensen: .schrijnende gevallen soms'.
WILL VERKERK
7 MAART 1970
De laatste maand hebben we het tweemaal meegemaakt dat gesproken werd over de
kerkdienst. De ene keer was het in een gemengd gezelschap, protestants- en rooms-
katholieken. De andere keer was het enkel een hervormde aangelegenheid. Maar heide
keren was er een zeker onbehagen, dat oversloeg In een bepaalde verlegenheid toen de
vraag ter sprake kwam hoe het dan wél moest Het Is oltjjd gemakkelijker te zeggen hoe
het niet moet dan hoe het wel moet. De beste stuurlui staan ook hier meestal aan de wal.
Als bezwuren werden naar voren gebracht dat het altijd hetzelfde Is In een kerkdienst;
dat het lijkt of een samenkomst van de gemeente buiten deze tijd staat.
Er werden ook weer noten gekraakt over
die predikers die persé actueel willen zijn
en het dan hebben over Vietnam enz. Wat
ze zeggen mag dan zo zijn, maar wij zit
ten hier met andere problemen en je voelt
dikwijls zo weinig of in het geheel niet
dat je er bij betrokken bent. Tenslotte
kwam het beide keren hierop neer dat
men zou willen dat de tekst of het ge
deelte waarover gepreekt wordt jc zo na
aan het hart werd gelegd dat je zou moe
ten zeggen: dat is nu een woord voor
mij, een woord waarmee ik in deze tijd
en in mijn omstandigheden moet trachten
te leven.
De prediking was vroeger vooral een pro
testantse zaak, en wel in die mate dat
de kerkdienst grotendeels door de predi
king werd- beheerst en een preekdienst
werd. Tegenwoordig kunnen we met meer
zeggen dat het een protestantse aangele
genheid is, want de pastoors en kape
laans zitten nu voor dezelfde moeilijkheid
dat ze een stuk van het evangelie in ieder
geval tot aan het hart van hun parochia
nen moeten brengen. Zij moeten dit bo
vendien nog doen zonder dat ze een tra
ditie van dit soort predikatie achter zich
hebben, zoals dat met de protestantse pre
dikers wél het geval is. Misschien is dit
een nadeel, maar misschien ook een voor
deel. Doch dat er ook voor hen vragen
liggen blijkt wel uit de opdracht die door
heit pastoraal concilie aan een commissie
is gegeven om zich tp bezinnen over ,de
verkondiging van het geloof aan jongeren
en volwassenen. Inhoud, vormgeving en
verantwoordelijkheid in de moderne kate-
chese'. Er is een rapport uitgekomen dat
de commissie de titel heeft meegegeven:
.Vragen rond de verkondiging*. Wie het
rapport- leest zal bemerken dat deze ver
andering van naamgeving een tamelijk
diepe oorzaak heeft. Men heeft verlegen
gezeten met de formulering: verkondiging
van het geloof. Wanneer wij spreken over
,hetietwat zwevende begrip verkondiging
aldus de commissie dan zullen bij
het beraad allen moeten worden betrok
ken die op een of andere manier met ver
kondiging en katechese te maken hebben.
Ook bijvoorbeeld de luisteraars bij de
preek, de leerlingen bij de katechese en
de deelnemers aan een gespreksgroep.
,De prediking, de katechese, de gespreks
groep, worden hier dus-niet meer uit elk
aar gefitaald. Ze'"'vallêii alle ónder dat
woord .verkondiging'. Wat verwacht men
nu hiérvan
De commissie ls ter rade gegaan bij de
concilie-postbussen, waar de parochianen
van ons land hun vragen en opmerkingen
konden inzenden. En dan blijkt daaruit
dat het .verwachtingspatroon' heel ver
schillend ligt .bij de diverse inzenders.
Iets anders zouden we ook moeilijk kun
nen verwachten. .Waarom zegt men te
genwoordig niet meer duidelijk waar het
op staat?' ,De priesters moeten zich hou
den aan de officiële leer van de kerk en
die met gezag verkondigen'.
De jeugd krijgt geen houvast meer. ,Men
is bezig onze kinderen op godsdienstig
gebied van ons te vervreemden'. .Waarom
altijd weer die bijbel?' ,De kerk moet
meer verkondigen door sociale dienstver
lening*. enz. Het zijn waarlijk niet spe
cifieke rooms-katholieke vragen waarmee
de commissie door de concilie-postbussen
in aanraking is gekomen.
De commissie kwam natururlijk voor de
vraag te staan wat de verkondiging in
wezen bedoelt te zijn. Het gaat bij de
prediking, de katechese, de liturgie enz
om .geloofsverkondiging'. Wanneer dit
woord gebruikt wordt is de commissie er
zich van bewust dat dit woord in rooms-
katholieke oren anders klinkt dan in de
oren van protestants-katholieken. Voor de
eersten zit er de suggestie in ,dat het ge
loof een onveranderlijk vaststaand en slui
tend geheel is, dat door de verkondiging
aan anderen wordt overgedragen'. In net
Nieuwe Testament vinden we dit niet, zo
wordt dan geconstateerd. Daar is de ver
kondiging een oproep, die zoveel over
tuigingskracht heeft dat anderen, de luis
teraars, er over gaan denken en spreken.
Paulus op de Areopgaus in Athene zij
hier een voorbeeld. Maar, ,de beslissende
betekenis van de verkondigde waarheid zal
moeten blijken door haar eigen overtui
gingskracht, die het werk is van de Heili
ge Geest'. Wanneer de goegemeente bij
de verkondiging denkt aan een vastge
stelde leer, is dat te begrijpen, want .maar
al te vaak is de waarheid van de verkon
diging gezien en voorgesteld als een ge
geven iets dat zonder meer op het gezag
van de vez-kondiging kon en moest wor
den aanvaard'.
Dan sluit men de Heilige Geest uit, die
altijd het laatste en beslissende woord zal
moeten spreken.
Om dit alles duidelijker te maken wordt
in het i-apport, dat op het komende pasto
raal concilie nader zal worden behandeld,
een vergelijking getrokken tussen de oude
katechismrus van de R-K Kerk in ons
land, van 1910 (tot voor betrekkelijk kor
te tijd in gebruik en misschien hier en
daar nog wel) en de Nieuwe Katechismus
van 1966. In die katechismus van 1910
ligt .het accent sterk en eenzijdig op
het begrippelijk en verstandelijk element'.
De termen ,de geopenbaarde waarheden'
en ,de waarheden die wij moeten geloven',
komen daarin nog al eens voor. ,Dat heeft
ertoe geleid dat men vrij algemeen de
openbaring is gaan zien als een systeem
van waarheden, een leer, een geheel van
voorschriften, een wet die eens en voor
goed gegeven is'. ,Deze zijn dan, wegens
hun goddelijke oorsprong wezenlijk 'on
veranderlijk'. Hierbij wordt de verkondi
ging het voorhouden van deze waarheden.
Die katechismus van 1910 is naar de oude
metlhode van vraag en antwoord. Op ie
dere vraag die gesteld wordt, komt een
geprefabriceerd antwoord, dat uit het
hoofd moet worden geleerd. Zo werd heel
de openbaring gezien als ,een geopenbaar
de leer'. Wie denkt hier niet aan de Hei-
derbergse Katechismus waar we dezelfde
methode vinden? Deze methode is autori
tair: zo is het en niet anders. ,Het was een
moeilijk en langdurig proces, waarin ge
leidelijk het inzicht doorbrak dat de be
staande visie te eenzijdig was'. Het twee
de Vaticaans concilie heeft hier een de-
finitieve doorbraak betekend. In de con
stitutie over de goddelijke openbaring
wordt niet meer gesproken over .geopen
baarde waarheden', maar over God. ~,die
zichzelf te kennen geeft, die
nodigt tot gemeenschap met Hem'. In de
bijbel vinden we het verhaal van God met
de mensen. Wie goed leest, zal ontdekken
dat die mensen van 4000 en 2000 jaar ge
leden dezelfde mensen waren als wij nu
nog zijn. De Nieuwe Katechismus van
1966 vond hier haar basis. Hierin gaat
het om het navertellen van ,de dingen die
onder ons gebeurd zijn'. Wanneer het zo
gezegd wordt, zijn we meteen terug in
Lukas 1:10.
Deze nieuwe visie heeft niet geringe ge
volgen voor de verkondiging (in de ruim
ste zin dan genomen). De .werkelijk fun
damentele vragen' zullen aan bod moeten
komen en niet alleen ,de kerkelijke of door
het systeem bepaalde vragen'. ,Een ander
type van verkondiging ontstaat, ais niet
meer het bezit van de waarheid alle ac
cent krijgt, maar het zoeken naar de be
tekenis van de overgeleverde waarheid
voor eigen tijd en leven'. Zo komen er
bij de verkondiging twee partners, die
elkaar nodig hebben, de brenger en de
ontvanger. Die laatste heeft zijn eigen
vragen m te brengen, waarnaar de eerste
niet alleen moet luisteren, maar waarvan
hij ook moet leren, wil hij op de rechte
wijze kunnen verkondigen. Zo krijgen we
een gesprek. En al is het dat dit in een
kerkdienst niet mogelijk is als bij de ka
techese en op een gesprekskring, toch zal
ook hier het element van het gesprek
niet mogen ontbreken. Het gaat om de
bijbelse boodschap, maar zó, dat we daar
in een antwoord vinden op onze vragen.
Alle prediking heeft nu eenmaal een echo-
bodem nodig.
.Vragen rond de verkondiging'. Het is een
rapport dat geschreven is voor het pas
toraal concilie van de r-k kerkprovincie
die Nederland ls. Wanneer we het lezen
moeten we zeggen, ook bij het verschil
in accent, dat het om deze dingen gaat
ook in de protestantse kerken. Ook al zijn
de kerken gescheiden, ze zijn toch in deze
tijd op één hoop geworpen, omdat ze met
precies dezelfde vragen en moeilijkheden
hebben te worstelen en daarvan is ook
het hier besproken rapport een bewijs, en
zelfs een zeer goed.
H.
,11c heb me geërgerd aan deze bedelpar
tij voor zo'n overbodig iets als deze klok
ken. Hoe een kerk liet verantwoorden kan
om in deze tijd een kapitaal (waarde van
het koper f 18.000, installatiekosten onge
veer 10.000) uit. te geven voor zoiets, kan
ik niet begrijpen', schrijft Elly Capello op
'Ie jongeren pagina's van ,Kontalet', het
blad van de rk parochie in Goes. Ze heeft
het over de nieuwe klokken voor de rk lcerlc
in Goes, waarvoor onder andere juist in
propvolle kerstmissen werd gecollecteerd'.
Ze wijst, op het bewust leven' men mag
niet alleen maar in het eigen kringetje
rondkijkenmaar de verantwoordelijkheid
voor de hele.wereld moet men kennen en
gelooft dutdie klokkenaanschaf daarmee
wel regelrecht in strijd Is.
Js het niet treurig dat wij christenen een
klok zoudenmoeten luiden om een lek
ker zondags-gevoel te krijgen, zodat wij
in de goede stemming naar de kerk kunnen
gaan?'
Zeker honderd hoogleraren, lectoren, we
tenschappelijke ambtenaren en oudere
jaarsstudenten hebben zich al achter de
open brief gesteld, die het gereformeerd
vredesberaad naar de gereformeerde syno
de heeft gezonden. De ondertekenaars zijn
verbijsterd over de weigering van de syno
de met 31/ tegen 26 stemmen om uit
te spreken dat een oorlog met nucleaire,
biologische en chemische (NBC-) wapens
zonde en onder alle omstandigheden onge
oorloofd is. De ondertekenaars zijn van de
secties natuur- en wiskunde, biologie en
chemie van de VU en verklaren dat. zij
.gezien hun specifieke verantwoordelijkheid
voor en kennis van de gevolgen die de toe
passing van de moderne natuurwetenschap
op de huidige oorlogsvoering heeft', volle
dig staan achter de brief van het vredes
beraad.
Het aantal seculiere priesters in ons
land zal de komende twintig jaar met 27
procent verminderen, van 1/000 tot 2900.
Het aantal priesterleden der kloosters zal
zakken van 9100 lot 6600, de achteruit
gang in het aantal broeders zal ongeveer
hetzelfde zijn, het aantal zusters zal zetter
S7 procent zijn (27.000 nu). Aldus de ver
wachtingen van het katholiek sociaal-ker
kelijk instituut.
Het Centraal interkerkelijk bureau voor
het bedrijfsleven en de stichting JZerk en
Wereld' hebben m Driebergen een conferen
tie gehouden over het bedrijfsapostolaat,
met onder andere representanten van vak
verenigingen, werkgeversorganisaties en
personeelschefs. Het beraad had ten doel
vast te stellen welke rol het kerkelijke
werk in liet bedrijfsleven kan spelen naast,
de vakbeweging en de personeelsafdelingen.
Hel uitgangspunt was, dat er een situatie
is ontstaan waarin de gemiddelde inkomens
een niveau hebben bereikt, waarbij inko
mensvermeerdering niet meer liet belang
rijkste motief is voor het verrichten van
arbeid. Ter conferentie kwam men tot de
conclusie dat het huidige personeelsbeleid
faalt in veel bedrijven ten opzichte van
de werknemers boven de veertig jaar. On
voldoende caiTiéreplanning en het gebrek
aan mogelijkheden om na het passeren van
de 1/0 van betrekking te, veranderen zijn er
de oorzaak-van dat velen in de betreffende
leeftijdsgroep geen geschikte plaats in het.
arbeidsproces kunnen vinden. Een rol daar
bij speelt dat pensioenvoorzieningen te veel
aan de bedrijven zijn gebonden. De bedrijfs-
apostolaten zullen zich met dit vraagstuk
gaan bezighouden. Voorts zal de aandacht
worden gericht op: meer actie voor de in
voering van het zogenaamde Sabbatsjaar,
betaald verlof bij een vormingsperiode, be
studering van het probleem van het ziekte
verzuim en een actie voor de invoering van
een deskundig personeelsbeleid in elke on
derneming.
In Utrecht is de eerste ouderling voor
moderne communicatie benoemd in de her
vormde gemeente aldaar, op verzoek van
het evangelisatiewerk. Men «;iJ in het ker-
kerwerk meer aandacht geven aan de vra
gen waarvoor de moderne media de kerken
stellen bij de overdracht van de kerkelijke
boodschap. De ouderling is de heer J. H.
Bartelsen, personeelsfunctionaris van een
verzekeringsmaatschappij.
Bij een rz ui veringsactie' in het. Vaticaan
zijn zeker vijftien personen van hun status
als Vaticaans staatsburger ontheven. Deze
onthulling volgde op berichten dat perso
neel van het Vaticaan (er zijn 531/ Vati
caanse burgers, die veel voorrechten genie
ten) betrokken zou zijn geweest bij mal
versaties van museum-entreegelden en van
benzinebonnen,
o Op liet tegerpredikantencongres 1970 in
Nunspeet is een voorstel aangenomen, waar
in predikanten verzoeken besprekingen te
openen met de rooms-ka.tholieke geestelij
ke verzorging om na te gaan in hoeverre de
gezamenlijke opzet voor hun arbeid gewenst
of noodzakelijk is. Het rapport geestelijke
verzorging model 1980 stellen de predikan
ten als uitgangspunt voor de besprekingen.
De leg er predikant en hopen, dat één en an
der zo snel mogelijk op gang zal komen,
zodat in november het- gemeenschappelijk
congres van de rooms-katholieke geestelij
ke verzorgers en protestants-geestelijke
verzorgers kan worden gehouden.
Op het congres hebben de legerpredikant
ten gepleit voor meer voortvarendheid bij
de herziening van de militaire rechtsple
ging, opheffing van de noodzaak voor vele
militairen om op zondagavond naar hun
onderdeel terug te keren, afschaffing van
het zogenaamde consignatieweekeinde voor
recruten en meer aandacht voor de onbe
vredigende behandeling door de legerautori-
teiten van de Jehova's Getuigen, die zich
beroepen op de wet gewetensbezwaren.
Daarom zeg ik u: Haar zon
den zijn haar vergeven, al
waren zij vele, want zij
betoonde veel liefde.
Lucas 7:47.
Jezus was te gast in het
huis van Simon, de Fari
zeeër.
Erg vriendelijk Was de be
groeting niet geweest en de
maaltijd vond plaats in 'n
■kille sfeer.
'n Vrouw uit de stadbe
rucht om haar ambacht,
waarvan men beweert dat
het het oudste beroep ter
wereld is, kwam het ver
trek binnen.
Ze was totaal overstuur, ze
knielde neer en begon.Je
zus1 voeten te zalven met
mirre.
Voor een fatsoenlijk mens
gewoon niet om aan te
zien. Wat een toestand
Simon reageerdezuur: Als
deze Jezus de profeet was,
zou Hij- het onmiddellijk
doorhebben wie en wat
deze vrouw is die Hem aan
raakt.
Daar heb je het schandaal,
de aanraking.
En Simon gebruikte dit
schandaal om duidelijk te
stellen, dat Jezus nooit de
profeet kon zijndie Israël
verwachtte.
En Jezus zat ertussen. Si
mon, de rechtvaardige aan
de ene kant, de vrome uit
de stad aan de andere en
Hij sprak bovenvermelde
woorden.
Hoe durfde Hij-
In een belangrijke preek
over dit schriftgedeelte
heeft Paul TiHich de vraag
gesteldWaarom zijn er
sovelen, die zich afkeren
van het rechtvaardige
christendom
Zon het kunnen zijn om
dat men een liefde zoekt,
die op vergeving is geba
seerd
De Kerk zou meer Kerk
dan Christus moeten zijn,
meer dan ze nu is, als ze
zou handelen, zoals Jezus
handelt en niet zoals Si-
Maar waar loopt het op
uit
Het. waren niet do notoire
zondaars, de slechtemen
sen die Jezus gekruisigd
hebben. Maar do rechtvaar
digen hebben dat gedaan,
de hoeders van wet en or
de, of zoals dat vandaag
heet, de bewakers van het
establishment'.
De rechtvaardigen' zagen
in deze liefde een gevaar
voor die orde. Zo is het tot
op heden. ,Want v:aar blijf
je dan. nietwaar?', is de
vraag van de benauwde
zelfhandhaving.
Precies, waar blijf je dan.
Zou het kunnen zijn dat
het kruis daar iets mee te
maken heeft, als het teken
van een absolute liefde?
