de
ontsluiting
van
schulpbier
KINDERDOOP KOMT OOK
IN DE BIJBEL VOOR
NKV-CENTRALE
VLISSINGEN
EN DE PPR
Tom Mix Gin
WOENSDAG 4 MAART 1970
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
DEEL XIV (SLOT): HET GROTE ALTERNATIEF
h h»l dorllondo, voorlaatsts deeltje hebben we gezien* hoe
virdeeldhoid het kamp van de ontsluiten is binnengeslopen.
Ir it, rij het fluisterend, gesproken over het grote altorno-
liif, voor vele groepen in Schulpbier nu nog een begrip, om-
gtvan door een mysterieus waas. Sedert de ycstiging von
,0f Wassen Neus' en de overlast, aangericht door wat lucht
hartige fabricagemethoden voor rotjes en zevenklappers, rom
melt er allerlei onder grot» bevolkingsgroepen. D» schellen
lijn von de ogen gevallen.
Vorigo week zag men Van Keuvelen terugkrabbelen. Hij lan
ceerde toen zijn vijf-afleveringen-plan, dat op een geforceerde
ontsluiting van het ontwikkelingsgebied duidde. Hij holt le
lijk ochter de feiten aon, want reeds thans staan we voor de
afsluiting van de ontsluiting. Heeft het beleid gefaald? Al-
lertei kopstukken, bijeen op de gewestelijke dag van het
welzijn, tasten voorzichtig de mogelijkheden af. een scherpe
onolyse van de huidige toestand, die veel zal verhelderen.
D« frooie voorlichtster Dora op de Beek moeten wij ook nu
wear node missen: zij schijnt geheel met de muziek mee. Zij
Is, zo lezen wij uit een 'benoemingsbericht in do Schulpbier-
sche Courant, met het circus meegereisd. Zij behartigt de pu
blic relations en schrijft nu aandoenlijke verhaaltjes over het
circusleven.
Op het grote marktplein van Schulpbier heerst
wanorde. Grote groepen mensen, afkomstig uit
alle lagen van de bevolking, lieden van allerlei rang
en stand, zijn onverdeeld te hoop gelopen om te de
monstreren, nu in het bovenzaaltje van het etablis
sement ,De Tweedracht' de beleidsfiguren samen
stromen voor de gewestelijke dag, gewijd aan het
thema welzijn. De stuurgroep zit al prettig binnen,
maar de discussiepartners hebben nog niet allen de
ingang van het zaaltje kunnen bereiken, omdat het
op het marktplein tot een handgemeen is gekomen
tussen de demonstranten en enkele gezagdragers,
die deze samenscholing in goede banen wilden lei
den. Het anders zo vredige stadje wordt geteisterd
door onlusten. Begrijpelijk. De vestiging van ,De
Wassen Neus' (feestartikelen) heeft de deur geheel
toegedaan. Toen de fabricage van vuurwerk verbo
den werd omdat het bezwaar van de omwonenden
(de vele explosies door een slordig produktiebeleid,
slapeloosheid, aantasting van de leefbaarheid) ont
vankelijk werd verklaard, legde het bedrijf zich ge
heel toe op de fabricage van wassen neuzen, klaar
het raffineren van de was verspreidde zo'n ontstel
lende stank, dat de omwonenden onder het motto
,Geef ons de zevenklappers terug' een nieuw smeek
schrift opstelden. Zij waren van de wal in de sloot
geraakt, van de regen in de drup, om met Besuijen
te spreken, van een puut op een padde gekomme.
En terwijl het rumoer op het grote plein voortduur
de, begon in ,De Tweedracht' de dag van het
welzijn, een initiatief van Welzijnszorg, een gewes
telijk opbouworgaan. Ook binnen waren de gemoe
deren ten zeerste verhit. Jhr Opseyn Wencken, die
als toegevoegd bestuurslid de dag met een passend
woord zou openen, werd al onmiddellijk onderbroken
door de klemlandbouwer Besuijen, die als afgevaar
digde van de Boerenbond geheel vooraan had plaats
genomen om de agrarische belangen goed te laten
uitkomen. ,Wie geeft er eigenlijk richting aarf .de
stuurgroep?', schalde zijn stem door het zaaltje,
,het is toch voor een goed verloop van deze dag,
dacht ik, noodzakelijk, dat wij dit bij voorbaat vast
stellen.' Wencken had een korte spanne tijds nodig
om zich te herstellen. .Een ongewenste interruptie',
vond hij, en, zich tot Willem Goedbloed, de hoofd
ambtenaar van Welzijnszorg wendend, ,wat zegt het
reglement van orde op dit punt. is een dergelijke in
terruptie statutair gelegaliseerd?'
.Jawel', meende Goedbloed. .interrupties, mits zinvol,
zijn ten alle tijde toegestaan'.
J)an zouden we dus nu, zoals we hier bij elkaar zit
ten, eerst moeten nagaan of de interruptie zinvol is",
meende Wencken. en, zich opnieuw tot Goedbloed
richtend, .kan dit bij handopsteken of vergt het regle
ment schriftelijke stemming?'
,'t Kan bij handopsteken', zei Goedbloed eenvoudig,
.tenzij de afgevaardigde, die de interruptie plaatst,
een voorkeur uitspreekt voor een schriftelijke stem
ming'.
De beslissing lag dus geheel bij Besuijen, die zich
plotseling in een machtspositie bevond, geheel ge
sanctioneerd door de reglementen. En waar het Be
suijen niet ontgaan was, dat de koffie in de keukens
van ,De Tweedracht' prettig geurde en allerlei lit
stemmig zwart gestoken functionarissen uit de
dienstverlenende sector zich met dampende dienbla
den voor de deuren van het zaaltje verdrongen, be
sloot hij een voorkeur uit te spreken voor de schrif
telijke stemming. Het gelaat van Wencken beti'ok,
maar de ontwikkelingen eisten nu, dat hij richting
gaf aan dit ongewone begin van de Welzijnsdag:
,U vult dus, mits u het met de heer Besuijen eens
kunt zijn, in .zinvol', bent u het er niet mee eens,
dan kunt u het stembriefje blanco laten'.
Besuijen stemde glimlachend in met deze gang van
zaken, maar de landdrost Luymen (geheel her
steld, gefortuneerd commissaris van de NV Lozer-
bouw) doorzag het foefje. ,In een dergelijk geval zou
de uitslag een vertekend beeld geven', verhief hij zich
van zijn zetel, ,alle blanco-stemmen vallen dan auto
matisch het bestuur toe'.
,Gliek ei-je' stoof Besuijen op, ,'t bent stadse kne
pen'.
.Wordt deze visie ondersteund?', vroeg Wencken, op
wiens verhitte gelaat zich zweet drupjes begonnen
af te tekenen, ,ik verlang geen schriftelijke stem
ming, het kan bij handopsteken'. Maar niemand stak
een hand uit. Merkwaardig, want de stemming bleek
geheel in het voordeel van Besuijen uit te vallen.
Velen hadden zelfs aan beide zijden van hun stem
briefje .zinvol' geschreven, opdat, bij verdraaiing,
geen vergissing mogelijk kon zijn. ,Het is dus zin
vol'. stelde Wencken wat bitter en tegelijk wat aar
zelend vast. want hij was. door al deze verwikkelin
gen, enigszins de draad kwijtgeraakt. ,Wat was ook
weer zinvol', schoot het hem door het hoofd, maar
gelukkig boog zich de hoofdambtenaar Goedbloed
naar hem over: ,We moeten vaststellen, wie er rich
ting geeft aan de stuurgroep'.
,We moeten dus vaststellen', herstelde Wencken
zioh, ,wie er richting geeft aan de stuurgroep. Eigen
lijk worden de discussieonderwerpen vooraf bepaald
door de enquête, maar ik zal dit punt uiteraard met
genoegen op de agenda plaatsen'. Opgelucht wilde
hij de draad van zijn openingswoord weer opnemen,
maar Besuijen liet hem weinig ruimte. De kleinland-
bouwer was, stralender dan ooit, uit zijn klapstoeltje
opgeveerd: ,Dan is er nog ies. Is ons mooie Schulp
bier noe terechtgekomme in een stroomversnellende
schaalvergroting of in een schaalvergrotende stroom
versnelling? 't Bin al facetten en aspecten en 't is
één en al bewegienk wat dat er is, zodat 'we dit ook
mae is op de agenda moeste plaesse'.
,Het streven is geheel gericht op een groeien naar
grotere verbanden', meende een werknemer van
,De Wassen Neus', wiens hoofd geheel in zwachtels
stak, zodat het moeilijk viel, zijn identiteit vast te
stellen.
,En wat doen we met het probleem van de geschei
den priesters?', riep een andere afgevaardigde
het is duidelijk, dat de vergadering een woelig ka
rakter begon aan te nemen en men het uitgangspunt
lelijk uit het oog dreigde te verliezen. Wencken be
heerste de vergadertechniek gelukkig voldoende om
zich door dergelijke futiliteiten niet uit het even
wicht te laten brengen. .Laten we ons tot de vragen
van de geachte afgevaardigde Besuijen bepalen', ver
maande hij, ,en dan direct zijn laatste vraag in be
handeling nemen, omdat een causaal verband tus
sen het door hem opgeworpen probleem en het the
ma van deze dag, de relatie tussen welvaart en wel
zijn, niet valt te ontkennen. Ik meen, dat ik zijn
vraag afdoende kan beantwoorden. Schaalvergroting
ontstaat door stroomversnelling, ik voel er dus het
meest voor om te spreken over een schaalvergroten
de stroomversnelling, hoewel er veel te zeggen valt
voor de opvatting, dat de stroomversnelling, waar
in ons gebied is geraakt, een schaalvergroting ver
oorzaakt, tegen welke achtergrond het dus passend
is om te spreken over een stroomversnellende schaal
vergroting. Het is een moeilijke keuze'.
Zo komen wij uiteraard geen steek verder. De dag
van het welzijn is nu al weer enkele uren ouder
en vooreerst moet het gezelschap zich thans gaan
buigen over de vraag, wie richting zal geven aan de
stuurgroep. Intussen is een nieuwe koffiepauze inge
treden en het past ons thans wat in de wandelgangen
rond te drentelen, waar de vragen van de kleinland-
bouwer Besuijen onderwerp van een levendige ge-
dachtenwisseling zijn. Men vindt het in het algemeen
een verrassende wending. ,Wat mijl, zo hoort men
een afgevaardigde opmerken, .vooral opvalt, is dat
er nergens duidelijkheid wordt geëist. Het welzijn,
in relatie tot de welvaart, is voor ons een uitdaging,
maar ook een avontuur. Met de afloop hebben wij I
ons toch maar te identificeren. Daarom geloof ik
dat wij allerlei elementen moeten inbouwen in de
thematische behandeling van het onderwerp. Lukt
dit niet, dan zullen wij die elementen moeten los
koppelen van het beleid, wat mij bij de jongste kos-
ten-baten analyse niet geheel verwerpelijk lijkt. Hoe
ziet dit?'
De vraag is afgevuurd op de hoofdambtenaar Goed
bloed, die zich intussen enigszins vertrouwd heeft
gemaakt met de woordkeus, die zijn tak van dienst
zo siert: ,Er zijn twee polen', meent hij, ,de eis tot
duidelijkheid is alleszins reëel. Het woon- en leef
milieu moeten wij in directe relatie plaatsen tot wel
zijn en industrie. Een eigentijds dilemma, dat sociale
begeleiding vergt, waarbij, naar ik meen, hoewel we
de belangen van de industriële ontplooiing niet mo
gen verwaarlozen, de leefbaarheid de prioriteit moet
hebben. De planmatige ontwikkeling heeft allerlei
praes. Maar daarbij moeten wij onmiddellijk durven
erkennen, dat het voorzieningenpakket is achter
gebleven bij de ontwikkelingen. De kunst is niet ge
ïntegreerd in onze samenleving. De sportnota laat
allerlei vraagtekens open. De structuren zijn nog
lang niet doorbroken. In opzet was de sportnota een
goed ding. Maar wat doen we nu, met dit stuk in de
hand?'
Op UiL moment werden de gesprekspartners bena
derd door Opseyn Wencken, die aan de hand
mej. Op de Beek meevoerde, die zich blijkbaar even
uit de sfeer van het circus had kunnen losmaken.
Maar ook Besuijen was tot dit informeel overleg
doorgedrongen en ging er in de discussie onmiddel
lijk weer keihard tegenaan: ,Ik öor julder altoos
maar zeggen met dit stuk in de hand zus en met
dit stuk in de hand zo, maar hoe deeën ze dat dan
vroeger, zonder stuk in de hand?'.
,In de huidige consumptiemaatschappij past het ons
een stuk in de hand te hebben', zei Goedbloed met
een knipoog haar Wencken, ,de bewaking van het
potentieel stelt zo z'n eisen en als men elkaar dan
in overleg kan vinden kan dit wederzijds bevruch
tend werken'.
Wencken had de wenkbrauwen enigszins opgetrok
ken en ook Dora wierp een verbaasde blik op Goed
bloed, die een dergelijke bejegening niet verdiende:
de goedwillende ambtenaar had, volkomen argeloos,
de cliché's van zijn dienst op een hoogst ongewenst
moment uit de kooi gelaten.
Gelukkig maar, dat de gong luidde, die de afgevaar
digden naar de dag van het welzijn tot nieuAve in
spanning opriep. Wencken, zijn inleiding kennelijk
als beëindigd beschouwend, verliet gehaast het
katheder: ,Het woord is aan de afgevaardigde Luv-
men'.
De landdrost overzag het zaaltje met een koene
blik. .Laten we wel zijn', begon hij, ,het gaat om
het werkelijke welzijn'. Luymen. een geoefend spre
ker, liet, na een korte pauze, zijn stem zakken: ,En
dan zal het mij een zorg zijr. wie richting zal geven
aan onze stuurgroep. De democratie vrienden, als
dit althans een gezonde democratie is. heeft twee
grote oren, twee grote oren zei ik, kunt u mij ach
terin ook goed verstaan?'. Luymen had hier zo z'n
bedoelingen mee. want achterin waren enkele afge
vaardigden ernstig verwikkeld geraakt in een spel
letje kaart. .Het duivels prentenboek', hoorde men
een bekommerde afgevaardigde mompelen, voordat
Luymen voortging: ,Twee grote oren, die luisteren
naar de volkswil' En laten we nu samen even een
blik door het venster werpen'. Weldra verdrongen de
afgevaardigden elkaar voor de vensters, die uitzicht
gaven op de marktplaats. ,En houdt u vooral de ogen
open voor een objectieve observatie', riep Luymen
nog. Het tafereel loog er niet om. Het volk was la-
lijk te hoop gelopen, men zag spandoeken en men
hoorde spreekkoren. ,Een verontruste menigte', stel
de Wencken schouderophalend vast, ,'t heeft niets
te betekenen, niets anders dan een zootje samenge
stroomde ingezonden-stukken-schrijvers, die de voor
uitgang willen tegenhouden, de bullepees er over'.
Maar niemand luisterde naar hem, want Luymen
had zijn plaats achter het katheder al weer ingeno
men: ,Een ogenblik stond u, vanuit uw hooggelegen
positie oog in oog met het volk. Het zal u" niet zo
vaak overkomen, het volk zo nabij te zijn, daarom
was dit een uniek moment. Omdat wij in het boven
zaaltje vergaderen was er sprake van niveauverschil.
Die afstand tussen bestuurder en bestuurde zullen
wij thans overbruggen. Wij begeven ons tussen het
volk'.
Luymen. die kennelijk nog worstelde met de nasleep
van zijn tijdelijke indispositie, wilde zijn gehoor reeds
voorgaan, toen Wencken hem staande hield: ,Het
reglement van orde staat dit niet toe. Wy dienen het
welzijn binnenskamers te behartigen'.
De landdrost scheen hierdoor geheel niet uit het
veld geslagen. In fraaie volzinnen besprak hij
nu de schijnwelvaart, die van alles had gebracht,
behalve welzijn. .Onvrede en onrust nemen hand
over hand toe", viel hij uit, ,zo langzamerhand be
reiken wij het punt, dat wij qua voorzieningenpeil
kunnen gaan denken aan een overdekt zwembad en
een kunstijsbaan. Dat lijkt heel mooi. Kunnen we
's winters zwemmen en 's zomers schaatsen. Maar
als we ons gewoon aan de kalender houden kunnen
we 's zomers zwemmen en, ijs en weder dienende, 's
winters schaatsen. Generaties hebben zich, met vre
de in het hart* naar die kalender gericht en zij ken
den meer tevredenheid. Zij leefden spontaan met de
seizoenen en het bracht hen meer geluk. Het was
een alledaags evenwicht, maar nooit banaal. De na
tuur diende het welzijn of liever het welzjjn richtte
zich naar de natuur, was daarmee verstrengeld. Nu
huilt de schijnwelvaart om industrialisatie en wij
huilen mee. Ik heb hier het rapport ,Bor en was',
wat voor mij aanleiding is geweest my metterwoon
elders te vestigen'.
Het bor, zo weten wij uit een vroegere aflevering,
is een verschrikkelijke groenvemietiger, die vrij
komt bij een fabricageproces. De overheden van
Schulpbier zijn, mede met het oog op de energie
voorzieningen, zo ongelukkig geweest een dergelijk
bedrijf aan tc trekken en die overheden hebben de
laatste tijd alles gedaan om zich in vergoelijkende
zin over het bedrijf en de bor-uitstoot uit te laten.
Maar Luymen heeft, met het rapport ,Bor en was' in
de hand vernietigende conclusies getrokken. ,Het
raffineren van de was veroorzaakt stank, dat we
ten we allemaal', roept hij uit, .maar met een beetje
geluk kun je in die atmosfeer blijven leven. Maar er
is meer'.
En dan onthult hij, hoe het vervloeien van het bor
met de was-uitworp een atmosfeervervuiler op
levert, waarin alleen ruimtevaarders met een solide
hoeveelheid zuurstof zich staande kunnen houden.
,Zij vormen samen een verbinding, die alles vernie
tigt', betoogt hij. Het is een verpletterende medede
ling. En alsof het zo moet zijn, dringen op dit mo
ment spreekkoren van het marktplein tot het zaaltje
door, worden borden met leuzen geheven: ,Wy wil
len het grote alternatief'.
,Het volk roept om het grote alternatief', stelt Luy
men vast. Hij last één van zijn sprekende pauzes in
en gaat dan op bezwerende toon voort: ,De enige
redelijke mogelijkheid die het pad effent naar welzijn
is een oplossing die mij tegen de borst stuit. Des
ondanks mag ik niet aarzelen die oplossing in deze
plenaire zitting in uw midden te leggen. We moeten
het ed weer aan de aarde toevertrouwen'. Geregelde
Lezers van dit verhaal zullen zich uit de eerste af
levering herinneren, dat op een perceel van de klein-
landbouwer Besuijen een reusachtig ei werd bloot
gelegd, waaruit het gezelschap ontsluiters naar bui
ten trad.
In het zaaltje is een diepe stilte gevallen. De wel-
zijnsbehartigers overdenken de woorden van Luy
men, die nog eenmaal, bijna smekend, het woord
neemt: .Iedereen en alles moet z'n plaats weten in
ons bestel, het ei hoort waar het vaindaan komt'.
Onder de grond ermee', roept de man, die ook al
het probleem van de gescheiden priesters aanroerde.
,Gliek ei-je', roept Besuijen, wie het gat in zijn ak
ker al lang de gorgel uithangt, ,'t Is een passende
oplossing, want dat ei is 't er uut gekomme en dan
kan 't er ook weer in'. ,Een onbruikbaar alternatief,
werpt de grote ontsluiter Van Keuvelen tegen, maar
zijn inbreng op deze dag van het welzijn komt te laat.
Buiten, op het marktplein, heeft het volk zich reeds
meester gemaakt van het ei, dat lange tijd onbe
heerd achter het huis der gemeente heeft gelegen.
Lallend en hossend rolt men het ei het stadje uit, in
de richting van de winplaats. Daar is men dan ge
tuige van een weinig opwekkend tafereeltje: de ont
sluiters, met een zich sterk verzettende industrieel
Drilmeijer voorop, worden één voor één in hun eigen,
niet langer vergrotende schaal teruggedreven. Drs
Van Keuvelen, de planoloog met de brede visie,
stribbelt nog wat tegen als enkele boerenknechts
zijn weldoorvoede lichaam door het luikje proppen,
maar de anderen laten zich gelaten terugstoppen.
Dan valt, vol vrede, de avond over Schulpbier en
het is de kleinlandbouwer Besuijen, die eigen
handig de grond aandraagt om het ei aan de laatste
stralen zonlicht te onttrekken. Besuijen profiteert
van dit laatste licht, slaat nog even de hand aan de
ploeg, maar het zou weinig elegant zijn hem nu, in
een omzien zonder wrok te laten mijmeren over de
drijfveren, die het ei in zijn akker brachten. Besuijen
nu te laten zeggen dat Schulpbier vanuit een min
derwaardigheidsgevoel naar expansie en aanzien
hunkerde, dat vanuit dit minderwaardigheidsgevoel
een verscherpte geldingsdrang is voortgekomen, van
uit welke achtergrond men zichzelf wilde bevesti
gen, zou een lelijke trap na zijn. Daarom slaat Be
suijen de hand aan de ploeg. Hij mompelt nog wel
.allemaal gelul' en het lijkt er, deksels nog aan toe
op dat hij ditmaal het gelijk aan zijn kam heeft. Er
waren veertien afleveringen nodig om het hem om
ringende geleuter enig reliëf te geven en die over
dosis is ook hem teveel geworden. De akker kan niet
langer wachten. Het onkruid is hoog opgeschoten:
het voorjaar is vol beloften en in de verte is het ge
luid van een golf, die breekt op het strand.
EPILOOG
,'t Bent al opvreters', heeft Besuijen in de loop van
deze serie eens gezegd. Het ds duidelijk, dat de klein
landbouwer dit te simpel zag. De inzittenden van het
ei zijn van goeden wille geweest, him rapporten be
vatten allerlei interessante gegevens, die een ver
helderend licht hebben geworpen op dit gewest.
Luymens vinding, de probleemlozer, is ongetwijfeld
belangwekkend, maar toch zullen wij er aan moe
ten wennen, dat sommige rapporten gelezen moeten
worden voor men ze aan het apparaat toevertrouw t.
Zo is het ook met het ei. Onze werkelijkheid ver
schilt met die van Schulpbier. Men kan niet overal
het ei klakkeloos begraven. Wij zullen moeten leren
leven met het ei. Waar men zich ook bevindt, vroeg
of laat zal het ei worden opgegraven. Misschien ver
dient het daarom de voorkeur dit hele verhaal maar
in de probleemlozer te werpen. De vooruitgang laat
zich niet in het keurslijf van de enge visie dwingen.
Illllllll
Tn de PZC van 12 februari jongst
leden wordt in een ingezonden stuk,
onder het opschrift ,Doop\ ingezon
den door de lieer Kan te Schoontiykc,
gevraagd enige bijbelplaatsen op te
geven, waarin God ons de kinderdoop
heeft verordineerd.
Gaarne wil ik hieraan voldoen, te
meer, daar aan de leer van de kinder
doop en het genadeverbond veel te
weinig aandacht wordt geschonken.
Wanneer hoort men nu in de preek
spreken over deze onderwerpen? Vrij
wel nooit! En buitenkerkelijke ge
meenschappen verwerpen meestal het
genadeverbond en de kinderdoop. Dhr
Kan, die met nogal ophef zijn ver
zoek doet. moet blijkbaar van de kin
derdoop niets hebben. Ik hoop echter
dat hij tot het inzicht zal komen dat
het genadeverbond en de kinderdoop
heerlijke weldaden van God zijn,
waai-voor wij dankbaar moeten zijn.
Als censte bewijsplaats noem ik Gen.
17:12, waarin God aan Abraham
opdracht geeft om jongetjes van 8
dagen 9>ud te besnijden en voorts
al wat mannelijk is in zijn geslachten.
Deze besnijdenis diende als teken dat
Abraham en zijn geslacht tot het
genadeverbond behoorden, dat God
heeft gesteld met Abraham. Door
de bloedstorting van Jezus Chris
tus als verzoening van de zonden
der mensen, mag geen besnijdenis
meer plaatshebben en is hiervoor
in de HS de doop als teken van het
genadeverbond gesteld. Iedere vol
wassene die belijdenis doet van zijn
of haar geloof in Jezus Christus
wordt in liet genadeverbond opgeno
men en als teken daarvan gedoopt
en heeft het rec.ht en de plicht
zijn kinderen te laten dopen, als be
wijsteken da.t ook deze kinderen tot
hel: genadeverbond behoren. Ook
vrouwelijke baby's worden gedoopt,
omdat ook vrouwen op grond van
haar geloofsbelijdenis worden en
werden gedoopt. Denken we maar
aan Lydia, de purperverkoopster.
wy gaan dit nu toelichten en wijzen
op Rom. 11 13-22. In Royi. 13 17
lezen wij: .Indien nu enkele van de
takken afgebroken zijn en gij als
wilde loot daartussen £eënt zijt en
aan de saprijke wortel' van de olijf
deelhebt, beroemt u dan niet tegen
de takken'. De vergelijking is duide
lijk: enkele takken die afgebroken
zijn, stellen de joden voor. die niet
in Christus geloven: de takken die
aan de olijfboom gebleven zijn, zijn
de joden die wel in Christus gelo
ven, en de wilde loot die in de olijf
boom is ingeënt is de niet-jood die
christen is geworden.
De christen van niet-joodse afkomst
geniet op gelijke wijze van de sappige
wortel als de christen van joodse af
komst. zodat hij op gelijke wijze
deelheeft aan het genadeverbond als
de christen van joodse afkomst en
wordt dus ook het verbondsteken ge-
geven, de doop. Van een onthouden
van het genadeverbond aan christe
nen uit de heidenen is geen sprake,
evenmin van achterstelling. Ja, toen
Petrus onderscheid wilde maken tus
sen christenen uit de joden en chris-
tenen uit de heidenen, werd hy door
Paulus daarover ernstig berispt.
Gal. 4:11-14. Het opnemen van kin
deren, jongetjes en meisjes in hef
genadeverbond, verzegeld met de
doop is dus vanzelfsprekend.
Dit wordt trouwens nog bevestigd
door de volgende schriftplaatsen:
Gal. 3:7: ,Zo verstaat gij dan, dat
degenen die uit het geloof zijn. Abra
hams kinderen zijn'. Gal. 3 29: ,En
indien gij van Christus zijt, zo zijt gij
dan Abrahams zaad en naax de be
lofte erfgenamen'.
Hand. 2 39: Want u komt dë be
lofte toe en uwe kinderen en alle die
daar verre zijn, zo velen als er de
Here onze God, toeroepen zal',
l Cor. 7 14: .Want de ongelovige
man is geheiligd door de vrouw en
de ongelovige vrouw is geheiligd door
de man, want anders waren uw kin
deren onrein, maar nu zijn ze heilig'.
Bewijzen dat het genadeverbond ook
in toepassing werd gebracht, blijkt
uit het feit. dat een geheel gezin
gedoopt iverd als een der ouders
in Christus geloofde. Hand. 16
15: .En toen zij (Lydia) gedoopt
was en haar huis'. Hand. 16 31:
,En zij (Paulus en Silas) zeiden: Ge
loof in de Here Jezus en gij zult za
lig worden, gij en uw huis'.
Alle eeuwen door, zowel in het Oud
Testament en het Nieuw Testament,
waren kinderen in het genadever
bond, als hun ouders dit ook waren:
waarom zou dat nu dan met meer
zijn Dit is toch al te dwaas
Uit de schriftplaatsen, welke de heer
Kan noemt, blijkt dat zodra iemand,
door de prediking tot geloof en alzo
in het genadeverbond was gekomen,
werd hem ten spoedigste liiervan het
teken, de doop, gegeven. Zo is het
ook met degene die op grond van
geboorte uit gelovige ouders tot het
genadeverbond behoort, ook dit klei
ne kind moet spoedig dit kostelijke
teken worden gegeven.
C. A. P. Mmderhoud.
Middelburg.
omdat de indruk bleek te hebben
postgevat, dat de NKV-centrale voor
keur voor de KVP had en dat dit,
hoewel geheel ten onrechte, buiten
die centrale en vooral ook in dc
kring van de KAT als vanzelf
sprekend werd beschouwd.
De NKV-centrale Vlissingen achtte
het terwille van de duidelijke nood
zakelijk die volslagen onjuiste in
druk weg te nemen en zich uitdruk-
Volgens het bedoelde bericht verwijt
de UnieBHP de NKV-centrales Vlis
singen en Nieuw-Borssele, dat zij on
der de naam van het NKV activitei
ten bedrijven voor de Politieke Partij ij';!!
Radicalen (ppr). Voor wat de NKV- (I
centrale Vlissingen betreft willen wij y:
uitdrukkelijk stellen, dat dit verwijt
niet op feiten is gebaseerd en derhal- jj-i-i
ve ten onrechte en onjuist is.
Namens de bij de NKV-ccntrale Vlis
singen aangesloten vakbonden heeft
de voorzitter op 17 december jl in het flj™
openbaar verklaard, dat deze centra- j!:;
le zich van de KVP distantieert. De- i 11
ze verklaring is geheel in overeen-
stemming met de circulaire van het |j[i>
NKV-verbondsbestuur van 27 decern-
her 1965, waarin aan de plaatselijke j
NKV-centrales werd meegedeeld, dat
zij geen voorkeur voor een politieke
partij tot uiting dienen te brengen, j
Het was naar onze mening noodza-
kelijk deze verklaring af te leggen,
ADVERTENTIE)
Eindelijk is er...
de ideale "tic" in longdrinks
met frisdrank of vruchtensap
Om"la'ngnte drinken
oenkoop kons I
i GRATIS FLES j
ook puur de borrel voor moderne mensen
kelijk in overeenstemming met de
bovenvermelde opvatting van het
NKV-verbondsbestuur op te stellen.
Alle besturen van de bij de centrale
aangesloten vakbonden zijn daarover
te voren gehoord en hebben zich daar
mee akkoord verklaard óók het
bestuur van de UnieBHP.
De NKV-centrale Vlissingen heeft
zich als zodanig nimmer over de
PPR niet ten gunste, maar ook
nooit ten nadele uitgesproken. Zij
neemt als NKV-centrale ten opzich
te van alle bona-fide partijen een
zelfde standpunt in. Wij ontkennen
ten stelligste, als NKV-centrale pro
pagandamateriaal voor politieke bij
eenkomsten van de PPR uitgegeven
Dat een groot aantal personen, deel
uitmakende van de NKV-centrale
Vlissingen, privé en als staatsburgers
met eigen democratische rechten, tot
de PPR zijn toegetreden, is een ge
heel andere zaak! Onderscheiden is
soms moeilijk, maar wél van belang
en dikwijls nodig! Wil de UnieBHP
haar leden elke politieke activiteit
verbieden en hen politiek mond-dood
maken? Of mogen haar leden uit
sluitend ten gunste van de KVP spre
ken?
Het dagelijks bestuur van de NKV-
centrale "Vlissingen.
