,IK DORST
NOG
WEL EENS
EEN MEP
TE VERKOPEN'
WiELER-
VARIA
exttA
KLEIN INTERMEZZO-
UITGESTELD PENSIOEN
PLAAT VAN 'T SCHAEP
MET DE 5 P00TEN
BLUE MINK EN DE SUCCESFORMULE
TURQUOISE NAAR GROEDE
TURNVERENIGING DI0
BRESKENS 40 JAAR
EREVOORZITTER
QUEKELBERGHE:
VRIJDAG 20 FEBRUARI 1970
ZEEUWSCH-VLAANDEREN
JAZZ - R&B - ZANG - BEAT - JAZZ - RAB
JAZZ - R AB - ZANG - BEAT - JAZZ - RAB
Pensioen in uitzicht weegt soms zwaar voor een
vrouw. Het kan ook, dat zij dit kwansuis gebruikt
als argument om niet van een man te willen schei
den. Zij verdraagt er soms jaren in stilte een
ongelukkig huwelijksleven voor of iets dat hele
maal de naam van een echtelijk bestaan niet meer
mag hebben. Soms zelfs is de man al jaren het huis
uit en leeft hij vrolijk of niet met een ander,
met op de achtergrond een schaduwechtgenote. Zij
weigert om te scheiden. Wie zal zeggen dat het al
leen om zijn pensioen is
Aan nicht Jelijn was de triomf.
Zij leeft nog steeds voort als de vleesgeworden waar
heid van het gezegde: Het- kwaad, straft zichzelf.
Nicht Jelijn was een gering vrouwtje van diep in
de veertig toen het kwaad in haar leven kwam. Ze
leefde met haar man onder een pruttelend echtelijk
bestand, niet slecht, niet goed, gewoon.
Balans van een ouder dan zilveren bruiloft: Twee ge
trouwde dochters, een spaarbankboekje, een bank
stel met wat knap meubilair en ivat zegelboekjes
van de kruidenier.
Eerst toas er die vervelende ziekte.
Nicht Jelijn, schijnbaar nog gezond, doch gealar
meerd, stelde zich onder behandeling. Er volgde een
hoop drukte, ziekenhuis, operatie, narigheid.
Het geviel dat kleine verneutelde nicht in die dagen
een vriendin bezat, die eigenlijk geen vriendin was,
doch een hyena, maar dat merkte ze pas later. De
vriendin kon ontzettend tekeer gaan over mannen.
Ze haatte ze als een ziekte, ze meed hun aanwezig
heid, waar ze kon. Dat zei ze. Oorzaak van al deze
gramsohap was een echtscheiding gevolgd door en
kele slecht afgelopen avontuurtjes. Waarde Vrien
din tuas malcontent en raaskalde zo gramstorig als
se bij Jelijntje op bezoek kwam dat die heur man
zo hij al niet. tevoren was gevlucht ijlings dek
king zocht.
.Al moest ik de blaren van de bomen eten, 'k zou er
geen meer willen', stelde Waarde Vriendin en at
hierbij geen boom gebladerte doch een forse hap cake.
gebakken door Jelijn.
In het ziekenhuis kwamen wij als familie om beur
ten rond het bed hurken, want we wilden wel eens
zien hoe dat allemaal afliep. Bonkige gezonde Vrien
din was er ook. Het viel niet eens op, dat ze elke
keer samen met de echtgenoot kwam, samen ver
trok, samen aan de deur stond te wuiven naar die
zieke Jelijn die gelukkig snel opknapte.
De morgen toen ze eruit, mocht, wachtte Jelijn ver
geefs op haar man. Welgeteld heeft ze daarna nog
elf jaar op zijn komst gewacht. Toen ze met de
door haarzelf bestelde taxi thuiskwam, lag er een
briefje op tafel: ze moest het hem maar niet kwa
lijk nemen. In elk mannenleven kwam Het Grote
Ogenblik waarop liij De Ware Vrouw ontmoette.
Dat was nu met hem gebeurd. Hij woonde al een
poosje met Grote Vriendin samen. Ajuus.
De vernachelde en gemaltraiteerde Jelijn zette zich
aan tafel en rekende snel de jaren die hem nog van
zijn pensioen scheidden.
Ze besloot te wachten. Op hein en op zijn pensioen.
De verbintenis honoreerde de liefdesverwachtingen
van het gevluchte paar niet. Alles bij elkaar namen
de buitengaatse liaisons van de echtgenoot meer
dan tien jaar in beslag.
Op een keer xoaren ze opeens weer bij elkaar, Jelijn
en haar man.
Voorgoed,
Nicht Jelijn is toen een rol gaan spelen waarover
wij nu nog niet anders dan met het diepste respect
kunnen spreken. Zij accepteerde haar teruggekeer
de echtvriend en verwende hem met allerlei dingen
zo genadeloos, dat hij verging van berouw en zelf
verwijt.
Hij adoreerde haar, liep haar na, kuste haar, bij 't op
staan, voor en na het ontbijt, bij de koffie, de thee,
's-middags, 's-avonds, kortom, de man bleef kussen.
En na nog enkele jaren zich zo in de as van het be
rouw te hebben gewenteld, was het met hem gedaan.
Nicht Jelijn was niet bijster onder de indruk.
Daags na de begrafenis kocht ze een kleurentelevi
sie. ,Daar bad ik al zo lang zin in', zei ze. .En ik
heb nu toch zijn pensioen.'
Tlieo Verschueren blijkt toch over een ster
ker moreel te beschikken dan we dachten. Na
dat. hij vorige week donderdag op de slotavond
van de Antwerpse zesdaagse, met zijn ploeggeno
ten Van Looy en Renz, door Peter Post c.s. op
zes ronden was gezet, gaven we eerlijk geen
cent meer voor Tlieo's kansen op verbetering
van het uurrecord achter derny's. Maar geluk
kig heeft hij het wel geliaald. De jongen ver
dient het. En hij had het ook hard nodig na
die vernederende solo's van de .beul' Post!
Eén ding zouden we wel eens graag van Pe
ter Post willen weten, namelijk wat hij vóór
had niet op zondagmorgen om zeven uur een
telegram te laten bezorgen bij Verschueren thuis
in Siiit-Jansteen niet de volgende inhoud: .Theo,
gefeliciteerd mot je 64 kilometer. Lang zul je
er evenwel geen plezier aan beleven want ik
kom terug, voor 65 kilometer'. Post had kunnen
beseffen dat. hij Theo daarmee op de kast zou
jagen en een getergd renner rijdt, voor twee. Dat
(veet Post, veel te goed, want dat heeft hij wel
geleerd van de ouwe Gerrit Schultc.
Het mug inmiddels als bekend worden ver
ondersteld dat Verschueren het uurrecord van
Post (63.783 kin met 763 nieter verbeterde en
bracht op 64.546. Dat is -een verbetering van
moer dan drie ronden van het Antwerpse Sport
paleis. Een bjjzondor fraaie prestatie. Voor de
kenners van het metier nog even een bijzondcr-
heidje. Theo bad een langzame start, bleef na
2 km al 5 seconden achter op het 5 jaar oude
record van Post maar begon toen te versnellen.
Na tien kilometer was hij al iets sneller dan
Peter en daarna ging het crescendo. De belang
rijkste tussenstand was die na een half uur, na
melijk Post 31.691 meter en Verschueren 32.062
meter.
Post heeft inmiddels al aangekondigd dat hij
het er niet bij zal laten. Hij wil in de zesdaag
se van Groningen nog eens afrekenen met Ver
schueren en binnen niet al te lange tijd een
nieuwe aanval op het record doen, waarbij hij
de 65 kilometer wil overbruggen. Mooi, hij kan
ontzettend veel, maar we willen het toch nog
eerst zien.
Inmiddels is zondag de Ronde van Andalusië
van start gegaan met een aantal Nederlanders er
bij. Dl de eerste halve ril. lieten zij zich al volop
zien, onder andere Dolman, Van der Vleuten, Zoe
temelk etc. Winnaar werd Jan van Katwijk met
Serpenti op de tweede plaats. Een goed begin
dus. In de tweede halve rit (gewonnen door de
Belg Leman) zaten onze landgenoten weer voor
aan. 2e Van Katwijk, 1c Ottenbros, 5e Van der
Flaas. 10e Dolman en 11e Beugels. In het Zuid
franse Hycres behaalden Harry Janssen en Henk
Hiddinga respectievelijk een 2e en 3e prijs. Zij
lieten Poulidor en Pingeon ver achter zich. Ger-
ben Karstens werd 7e in Laigueglia waar Dan-
celli van 119 renners de snelste bleek.
De Belg Guido Reybroeck heeft een paar for
se straffen opgelopen wegens het gebruik van
stimulerende middelen. Het hof van beroep te
Gent veroordeelde hem tot een boete van 20.000
francs en een rijverbod van een half jaar. Als
beroep daartegen niet helpt, betekent dat dat
Reybroeck aan geen enkele voorjaarsklassieker
kan deelnemen en ook niet aan de Ronde van
Italië.
Huub Harings heeft in Valkenburg een cy
clocross gewonnen. In liet Belgische Hemiksen
werd Looyen 4e, Wildeboer 5c en Spotgens 17e.
In Luniiucn werd Ceulen lo.
Huub Harings en Cces Zoontjes zullen Ne
derland vertegenwoordigen bij de wereldkampi
oenschappen cyclocross, die zondag in het Bel
gische Zolder worden gehouden. De voornaamste
kanshebbers voor de wereldtitel zitten in de
Belgische ploeg met onder meer de gebroeders
De Vlamïnck, Freddy Nijs, Berten van Damme.
Verdere favorieten zijn uiteraard Wolfsliohl en
Longo.
Eddy Merckx is vader geworden van een
dochter. Herman Kuiphof zou zeggen .vrijdag
nacht werd hij vader en zaterdagochtend vloog
hij naar Milaan, waar liij 's avonds al weer
startte in de zesdaagse van die stad'.
Na Milaan start Merckx meteen in de Ronde
van Sardinië, die op 27 februari eindigt. Op de
28e vertrekt, Merkx in eigen land in de Omloop
van het Volk.
In de rondo van Cannes (153 km.) werd Ge
rard Vianen 8e en Jan Krekels 12e. Een paar
laatste berichten uit de Ronde van Andalusië
(van dinsdagmorgen): Eddy Beugels gevallen en
met een kaakbreuk in een ziekenhuis opgeno
men. De tweede rit was voor Jempie Monsereé.
Van Katwijk werd opnieuw tweede en tevens
leider in het algemeen klassement. Een puik be-
De KNAVU reikte de afgelopen weken licenties
uit aan de volgende Zeeuwen: profs: Peter Kis-
ner, Stekene en YVini du Bois, Zuidzandc;
amateurs: A. v. d. Bunder, Uzcndijke, C. de
Jonge. Brulnisse; C. Priem, Goes; W. Everse,
Zïerikzee; \V. van Campen, Hulst; J. Blok, Krui-
ningen; W. de Visser, Serooskerke; P. Vonck,
St-Jansteen; eerstejaars amateurs: L. van de
Parel, Goes; W. de Waal, Axel; II. Gijzel, Hei
kant: M. Remijn, Kwadendamme; Nieuwelin
gen: T. Huijzcn, Kloetinge; A. Yasseur, Axel,
A. Kuzce, Souburg; W. Monnen, Vrouwenpolder;
A. Oostdijk, Axel; J. de Jager, Biezelinge; Hel
pers: A. Huijzen, Kloetinge; adspiranten: J. de
Graaf, Sluis: F. Verstraeten, Philippine; ploeg
leider: P. Rentmeester, Yerscke.
a ka
Onyp tnntipn Seasons (Earth Fire)
WII4C WpiICII 2. Venus (Shocking Blue)
3. Mijn gebed (D. C. Lewis)
4. Stoondied (Ed Willem Bever)
5. Melting pot (Blue Mink)
6. Het zal je kind maar wezen (Piet, Adèle en Leen)
7. Onr father Unit Gloria,)
8. Jin-go-lo-ba (Santana)
9. Travelling in the USA (Bintangs)
10. Room te move (John Mayall)
Een weinig sensationeel toptientje deze week. Seasons
bleef 1, op 2 handhaafde zich Venus en op 3 Mijn gebed
van D. C. Lewis, ook weinig nieuws. Het Stoornlied van
Ed en Willem Bever steeg van 5 naar 4 en Melting Pot
van 6 naar 5. Het zal je kind maar wezen joehoejoehoe
-hupsakee: van 4 naar 6. Maar Our Father is een pittig
nummer: eerst 8 nu 7. Unit Gloria. Jin-go-lo-ba blijft
in de toptien hangen maar 't zakte wel van 7 naar 8.
Travelling in the USA van The Bintangs wipte binnen
op 9 en John Mayall deed hetzelfde, maar dan op 10,
met Room to move.
T' Schaep met de 5 pooten
Leverde de combinatie Annie Schmidt en Harry Ban-
nink in het verleden steeds een schat aan sublieme lied
jes op, momenteel gebeurt hetzelfde met de samenwer
king tussen Bannink en Eli Asser. Er wordt weer eens
geschiedenis geschreven in het Nederlandse tv-amuse-
ment. Opeens sprong het Schaep met de 5 pooten' tus
sen de serieprogramma's en heel Nederland gaf zich on
middellijk gewonnen. Decor -zoals bekend: een oer-Am
sterdams café, waar tande Door (Adèle Bloemendaal),
Lucas (Leen Jongewaard) en kastelein Kootje (Piet Ro
mer) hun dingen van de dag afwikkelen. Er wordt veel
gezongen en hóé. ,'t Zal je kind maar wezen' veroverde
op slag carnavalvierend Nederland (en de rest), al eer
der gooiden Piet, Adèle en Leen het succesvolle ,We zijn
toch op de wereld om elkaar te helpen' op de vaderlandse
markt. Het eerste boeket rake liedjes uit het .Schaep
met de 5 pooten' is intussen op een langspeelplaat ver
zameld. Successen -naast de al eerder genoemde wijsjes:
,Waar vind je tegenwoordig nog een goeie timmerman',
,Zeg maar dag met je handje', .Lena is weer bezig", .Vis
sen', en het melancholieke .Bijlmermeer'. Op de lang-
speelhoes staan de teksten. Dus niemand kan zeggen
dat hij 't nooit heeft geweten... (Philips LCY 861 820,).
Blue Mink en Melting Pot
Hun nummer .Melting pot' staat hooggenoteerd in de
hitlijsten en de formatie heet ,Blue Mink'. De groep be
stond oorspronkelijk uit 4 session-musici: Roger Coulam,
piano, Aian Parker, gitaar, Herbie Flowers, basgitaar
en Barry Morgan, drums. Ontevreden met het begelei
den van artiesten die de ene hit na de andere maakten,
besloot het viertal twee gerenomeerde zangers aan te
trekken om zelf eens een hitgevoelig werkje op de plaat
te zetten. De zangers werden de Amerikaanse Madeline
Bell (die ook in ons land regelmatig voor de tv optrad)
en de Engelsman Roger Cook, de ene helft van het suc
cesvolle duo David and Jonathan.
Tot het ogenblik dat Roger bij Blue Mink begon te zin
gen vormde het duo een uiterst produktieve eenheid, die
verantwoordelijk was voor het schrijven van verschil
lende nummers ten bate van onder anderen Petula Clark,
Matt Monro en Bobby Darin. Ook .Melting pof kwam
uit de pennen van het tweetal. Het is een van de vak-
kundigste opnamen ooit gemaakt. AI eind '69 stond het
nummer aan de top van de Engelse hitparade, in Neder
land is het nu pas zover. ,Biue Mink' werkt momenteel
aan een elpee.
Cabaret
Twee cabarettips: op Philips (PY 849 015) verscheen
een langspeler van de musical ,De kleine parade', de mu
sical van Wim Sonneveld, gebaseerd op het boek van
Henriette van Eyk. Onderwerp: de door Van Eyk en
Sonneveld sterk in het satirische getrokken verhou
dingen tussen wat heette de betere en de mindere stan
den ten tijde van de crisis van de jaren dertig. Sterke
rollen van Margriet de Groot, Leen Jongewaard, Marjan
Berk en Cor van den Brink. Seth Gaaikema's oudejaars
avond-show op tv verscheen als langspeler bij Philips.
,En... ik, zei Seth' is de titel. Aan de show werken de
Amsterdamse politiekapel, The Buffoons, Louis van Dijk,
Toony Eyk en Roelof Stalknecht mee. Topper: ,Wat een
spreker is die man...' (LCY 861 819).
Turquoise in Groede
In Experimental House Nihil Soos, Groede, treedt aan
staande zondag de formatie .Turquoise' op. De groep be
staat uit Jan Piet den Tex, bassist, Emile den Tex, zan
ger en achterneef van Michel d'Abo, Thé Lau, sologita
rist en drummer Gerard Borst. Turquoise afkomstig
uit Bergen NH speelt zeer veel eigen nummers en
daarnaast bewerkte van bijvoorbeeld The Byrds. Alle
maal progressieve pop, die de jongens zelf liever geen
underground noemen. Eind deze maand verschijnt hun
eeerste elpee: Road to the sun. Optreden in Groede zon
dag van 2 tot 6 uur. Met .Turquoise' wordt het eenja
rig bestaan van Soos Nihil gevierd.
Piet Romer, Adèle Bloemendaal en Leen Jon-
gevjaard als kroegbeheerders.
Op Breskens Visserijfeesten is de turnvereniging ook altijd present met een
praalwagen, zoals op de foto, in 195Z.
Zo'n 50 fabrieksmensen waren in die jaren actief in allerlei tak
ken van sport, zoals voetbal, korfbal en atletiek. Erevoorzitter
R. Quekelberghe was één van de mensen van het eerste uur,
die nog tal van herinneringen over de goeie ouwe tijd' weet op
te halen.
De beer Quekelberghe vertelt hoe hij plotseling het idee kreeg om
met een aantal collega's wat zomersporten te gaan beoefenen. En
dan warrelt er een reeks van namen door zijn hoofd, waarvan er
enkele zijn te noemen, zoals ene heer Kouwe en ene juffrouw Van
de Berge, die eveneens een actief aandeel hadden in de totstand
koming van VMSV.
Dit alles heeft zich afgespeeld in het
jaar 1930. Een oude garage van de
fabriek was de plaats van samen
komst, waar op gezette tijden de
handen uit de mouwen werden ge
stoken om zo goed mogelijk voor de
dag te komen.
Na afloop van de oefeningen moes
ten de vrachtauto's van de fabriek
weer in de garage worden gereden.
Tijdens de rustpauze werd er thee
geserveerd met een koekje van Van
Melle. ,Ja, het was erg gezellig bij
Van Melle', zegt de heer Quekel
berghe, die overigens in het gehe
le veertigjarig bestaan alle moge
lijke functies voorzitter in het
eerste begin tot secretaris, commis
saris en leider op zijn nek heeft
genomen.
.We hebben veel mooie uitvoeringen
gehad en ook minder goeie natuur
lijk. We werkten echt hard in die
tijd. Tegenwoordig sta ik me bij
de repetities wel eens te ergeren, de
mentaliteit is heel anders. Ik wil
helemaal de leiders niet afkammen,
maar er moet geleerd worden dat
alle oefeningen af moeten zijn. Bij
ons waren er ook fouten natuurlijk
en ik dorst nog wel eens een mep te
verkopen maar dat kan je nu na
tuurlijk niet meer doen. Het was
zo heel anders'.
Zo omstreeks het jaar 1937 was
het zover gekomen dat de sport
vereniging van Van Melle uit een
mengelmoes bestond van allerlei
mensen, het was niet meer per se
een personeelsgroep van de fabriek.
De naam werd hieraan aangepast en
zo ontstond ,Vol Moed Steeds Voort'.
De oude garage werd vervangen door
een jeugdgebouw van de hervorm
de. kerk en de toestellen, die de
fabriek beschikbaar had gestelde,
gingen mee, zoals een brug, matten
en knotsen.
Ei1 .werd bovendien voortaan alleen,
nog geturnd, de andere sporten kwa
men niet meer aan de orde.
Het volgende onderkomen voor ,Vol
Moed en Steeds Voort' was een kel
dertje onder het café ,de Volharding',
een passende naam voor de turn-en-
thousiasten die hiermee de moei
lijke oorlogsperiode konden doorko
men.
Na de oorlog was de Zwitserse ba
rak de nieuwe oefengelegenheid,
waar de turners bleven totdat het
nieuwe gymnastieklokaal aan de
Van Dalestraat gereed was en daar
zitten ze nu nog.
En nu bestaat DIO (Door Inspan
ning Ontspanning) 40 jaar en de
zwart-witte pakjes uit de jaren 30
zijn verwisseld voor blauw-witte.
Ter gelegenheid van het 40-jarig
bestaan heeft de vereniging een uit
voering gegeven in het gebouw ,De
Uitkomst'. Op deze avond kwam wel
naar voren dat de samenwerking
met de gemeente niets te wensen
over laat.
De uitvoering bestond uit vrije oe
feningen, evenwichtsbalk, brugoefe-
ningen en lange mat. Tussendoor
was er een modeshow waarbij de
leden ook de hele kleintjes
sport- en vrijetijdskleding toonden.
Hoewel er moeilijk aan leiders en
leidsters is te komen er zijn er
zelfs wel uit Walcheren geweest
heeft de vereniging duidelijk te zien
gegeven dat ze het bestaan nog
steeds waard is.
,..en dit waren de meisjes uit die tijd
BRESKENS Wat nu de ruim 160 leden tellende turnvereniging DIO in Bres
kens is, was in de jaren dertig een groepje personeelsleden van Van Melle's Sui
kerwaren en biscuitfabriek, die overigens in de oorlog werd verwoest en naar
Rotterdam verhuisde.
Oefenen in de Zioitserse Barak (na de oorlog).
