inspraak voor wijkcentrum in vlissingen-paauwenburg Tienjarenplan van jonge mensen ■felil ZUIDERBAKEN MIDDELBURG: EEN NUTTIG VOORBEELD KLOP AAN DE POORT provinciale zeeuwse cosiratit 19 ZATERDAGKRANT 1 entree 2 garderobe 3 hal 4 toiletten 5 wcrkkast G cv 7 kleine zaal 8 grote zaal 9 nar 10 uitgifte 11 keuken 13 emballage 13 sluit 14 lierging 15 boblij-ruimte 16 hall tevens uit breiding zaal 19 17 kleine zaal te vens uitbrei ding zaal 19 18 kleine zaal te- maalsruimte en uitbr. 19 19 kerkruimte grote zaal 20 predikants ka mer 21 keuken Op deze schets ziet men de gedachte situering van kerkelijk (gerefor meerd) en algemeen centrum voor Vlissingen-Paauwenburg. Alles ge zien van de Alexander Gogelweg af, waar het zeevaartschoolinternaat ligt. Links het kerkelijk centrum met een grotze zaal en enkele nevenruimten, rechts het algemene centrum met vooral kleine zaaltjes en één voor 100 personen, alsmede een har, hob byruimte e.d. Plan is dat in het ge deelte rechts ook een centrum wordt ondergebracht van de kruisverenigin gen. Plan Paauwenburg in Vlissingen heeft al honderden huizen met tuinen, nood winkels, flats er tussen gestrooid, (ge noeg) bankgebouwen, garages en scholen. Er is zelfs op mmmige plaatsen redelijk groen en cendenwater, maar it is nog steeds geen wijkcentrum. Er wonen nu tussen fc 5000 en 6000 mensen. Het moeten er 13.000 worden. Nadat jaren is gewacht wordt nu gewerkt aan een ge- tsmbineerd centrum, een (gereformeerd) kerkelijk en een algemeen wijkcentrum. Het heeft lang geduurd. Bij de opzet van Paauwenburg was er op gemeentelijk aiveau budgettair geen mogelijkheid en bovendien was Passingen toen nog geen stimuleringsgebied. Een idyl- Isch plekje grond aan de Alexander Gogelweg, bij groen ta water, naast een scholencomplex, was een voorbeeld van een minder idyllisch kerkelijke gescheidenheid: zowel lervormden als gereformeerden hadden daar- optie op een Huk van het terrein. Voor kerkelijke centra. Maar de ïiale op vorm en inhoud van het kerk-zijn verschillen tos noga! van enkele jaren geleden, zij het dat niet elke brkelijke gemeenschap voldoende mee-evolueert (en daar in gewoon in een apathisch binnenkerkelijkheid dreigt verzanden in plaats van dienstbaar te zijn aan de we- Dit de visies wat veranderd .zijn, ook in Vlissingen -en overigens nadrukkelijk óók omdat het geld er niet is momenteel enigszins te zien aan datzelfde idyl- jche plekje grond. Er komt nu een gereformeerd kerke- Ijk centrum, wat te optimistisch misschien ,het hart van Paauwenburg' genoemd, in een overigens zeer succesvol tirlopende financiële actie aan gereformeerde kant. En irkomt daaraan vast een algemeen centrum. Organisatorisch is inmiddels al het één en ander ge beurd voor het Paauwenburgse wijkcentrum, dat zeker neer dan zes ton zal kosten en dat nog wel enkele jaren op zich zal laten wachten. Zes ton kost alleen al 't al gemene centrum. Dat hangt van veel omstandigheden af, onder andere natuurlijk van de overheidssubsidies. Als eerste fase wordt het gereformeerd deel waarschijnlijk neergezet. Dat deel omvat onder andere een kerkruimte c.q. grote zaal (250 tot 300 personen), twee zalen van 60- 1Q mensen en een keldergedeelte. Het burgerlijk centrum tal bestaan uit een zaal voor zo'n 100 personen, vier kleine zalen van 36 personen, een hobbyruimte en een laigdkelder. Bovendien komt hierin één gemeenschappelijk kruisgedeelte, met boxenruimten, artsen- en zusterkamer, gemeenschappelijke inbreng van Groene, Oranje-Groene en Wit-Gele Kruis. Het consultatiebureau was nog niet voorzien in het .praat plan', dat architectenbureau Steen en Tuinhof, (dat ook bet Zuiderbaken ontwierp) maakte voor de kandidaat- .Se instantie de vastgestelde structuren: kerken, jeugdor ganisaties, kruisverenigingen, en dei-gelijke, die tot op be paalde hoogte de bevolking van Paauwenburg wel verte genwoordigen. Aan twee kanten is dat praatplan doorge stoken en enigszins bewerkt. Aan gereformeerde kant is tea heuse inspraalccommissie bezig geweest voor het ker kelijk centrum. In die commissie, samengesteld uit ker- keraad en verenigingsleven, hadden ook enkele hervormden zitting, waarbij meespeelde de gedachte dat hervormden en gereformeerden samen ooit nog eens het plan hebben ge had om samen iets in Paauwenburg te doen. De hervorm den hebben bovendien interesse in huur van de kerkruim- gebruikers van het wijkcentrum. Dat waren dan in eer- te voor de kerkdiensten, de r-k's trouwens ook. Aan de kant van het architectenbureau, dat met bet Zui derbaken in Middelburg een nuttige ervaring heeft opge daan, leefde vooral de gedachte van de inspraak. Daar is de redenatie geweest dat de gebruiker moet kunnen zeg gen wat hij wil, de architect is wel deskundig, maar hij wil niet de dienst uitmaken, wel dienstverlenend werken. Voor het Vlissingse architectenbureau was het voor het eerst dat men zo duidelijk uitsprak voor meer dan alleen maar overleg met de opdrachtgevers van het gereformeerd kerkelijk centrum te zijn. Aan de hand van een vragen lijst kwam men op deze manier tot een gerichte bespre king. Commissieleden gingen ook in Middelburg bij het Zui- derbaken op bezoek. Van architectenstandpunt uitgezien zijn er uit de inspraak commissie geen .nieuwe' dingen naar voren gekomen, de praatschets bleef dus gehandhaafd, maar er zijn wel in- ressante detailkwesties ingebracht. Uit de twee mogelijkheden (kerkelijk centrum met een echt kerkelijk cachet, een toren dus) en zo'n centrum zónder opvallende kerk-kenmerken, koos de inspraakcom missie voor het laatste. Er mag wel een kerkelijk accent komen, maar met mate en niet te opdringerig. Een toren werd daarom afgewezen (ook financieel...) een eventueel verticaal accent samen met het burgerlijk centrum werd beter geacht. Iets dergelijks heeft ook het Zuiderbaken. Sommige ouderen, maar merkwaardigerwijs vooral jeug dige vertegenwoordigers, wilden een gekleurd glasraam aan de straatkant als kerkelijk accent. Ook de grootte van de kerkzaal en andere ruimten kwamen ter sprake. Voor al de jongen mensen bleken veel te voelen voor een kelder ruimte en die komt er dan ook, zowel onder het kerke lijk centrum als onder het burgerlijk centrum. Dat is een erg verstandig besluit gezien het gebleken gebrek aan adequate ruimten voor jonge mensen van 14-18 jaar in het Middelburgse Zuiderbaken. Ruimten althans, waar zij zelf iets aan kunnen doen en niet zo gebonden zijn door een misschien als plechtstatig aangevoefde vormgeving. Andere wensen aan gereformeerde kant: sobere inrichting en afwerking, eerlijke stoere materialen (houten dakbal ken mogen gezien worden) verplaatsbaar toneel in de ook sobere kerkzaal, géén kruis, avondmaalstafel is meer be dieningstafel. maar de lezenaar (in plaats van een kan sel) moet wel dicht zijn (vonden de predikanten). De tafel komt met het doopvont op een vloerverhoging, dat dus het liturgisch centrum is. Maar over het orgel waren jong en oud het oneens: oud wil een verrolbaar pijporgel, jong wil een elektronisch orgel. De Inspraak bracht dus als uitslag vooral: geen echte kerk meer, niet te opdringerig de kerkelijke zaken uitstal len, ook niet intern, want het feit, dat dit gereformeerd kerkelijke centrum samen wordt gebouwd met een bur gerlijk centrum is bepalend geweest of eigenlijk moet wor den: dienstbaar zijn aan de héle gemeenschap, niet alleen de eigen kring. Hetzelfde schetsplan, maar dan vooral het burgerlijk ge deelte, is ter sprake geweest in de verenigingen, die als toekomstige gebruikers kunnen worden gezien. Aanvragen zijn er van de kinderspeelzaal, de VCB Lammerenburg, het katholieke vrouwengilde, de Vlissingse jeugdraad (over koepelend voor jeugdwerk), de r-k en gereformeerde kerk. de kruisverenigingen. Zij allen willen dus ruimte in het nieuwe algemene centrum. De drie kerken voelen ook veel voor de kerkzaal. Maar wat willen de .ongeorganiseerden', de overige bewoners van Paauwenburg? Wethouder Ch. J. Gillissen Verschage heeft er ,geen enkel idee' over. ,Men zegt wèl: er moet een wijkcentrum komen, maar niet hoe men het wil. Als een dergelijk gebouw er staat, dan komt de overige behoefte vanzelf. Zö is het ook met de sporthal gegaan, die is nu hele dagen vol'. Maar voor .ongeorganiseerden' zijn er geen specifieke ruimten beschikbaar. Er zullen kelders komen, die de ver enigingen (weer de verenigingen...) zelf kunnen inrichten. Die kelders hangen ook samen met het percentage grond dat maar mag worden bebouwd, de rest moet groen blij ven. Daarom gaat men ook onder de grond en misschien nog wel een verdieping hoger, in verband met het .kruis- blok', maar ook ten aanzien daarvan is men uiteraard aan stringente eisen gebonden. De verenigingen hebben nu hun inbreng gehad, vindt wet houder Gillissen Verschage. Nu gaat het erom dat ook verder Paauwenburg ,zo breed mogelijk meedenkt'. Hij denkt aan voorlichtingsavonden waar men maquettes van liet wijkcentrum kan zien en waar men dan een inbreng zou kunnen leveren volgens hem. Het is echter wèl zo, dat de grote bouwlijnen van het plan dan vast liggen. Het zal er dan meer om gaan hóe men het wil gebruiken. En dat betekent altijd: betalen, anders is het centrum niet ex ploitabel. Voor die exploitatie wordt overigens een stich ting in het leven geroepen waarin gemeente, kerken, jeugdraad, .Lammerenburg' en kruisverenigingen partici peren. Een dergelijke stichting is ook in wording voor het wijkcentrum in Souburg. Maar een echte, speciaal op de oehoeften van jonge mensen afgestemde ruimte die niet in clubverband bezig (willen) zijn, zal er niet komen, behal ve dan de kelderruimte en die biedt wel perspectief. Ook sportaccommodatie is er niet, maar daarvoor is de sport- nal. De gereformeerden betalen hun centrum zelf, voor het burgerlijk centrum wordt op veel rijkssubsidie uit diverse potten gerekend, maar tien procent móet uit de bevolking zelf komen, dat is 60.000, bijvoorbeeld van industrieën en deelnemende organisaties en kerken. Men mag vast gaan sparen. Will. J. Verkerk Er zijn verschillen, maar ook overeen komsten tussen het toekomstige wijkcen trum Paauwenburg in Vlissingen en het Zuiderbaken in Middelburg-Zuid. In het Zuiderbaken hebben de kerken niet meer ah zelfstandige onderneminkjes een eigen centrum, maar participeren ze volledig in de hele wijkcentrum. Dat deden ze ook de stichtingskosten. De kerken in Mid- delburg-Zuid en andere geloofsgemeen schappen betalen zelfs ƒ50,- per zondag morgen aan zaalhuur voor kerkdiensten. Opbouwwerker J. J. Beurskens (32) is nu een jaar in dienst van de stichting maat schappelijke opbouw Middelburg e.n als zo danig adviseur in de beheerscommissie voor het Zuiderbaken. Het centrum is sinds de ingebruikname in april jl nog in de expe rimentele fase. En die bevalt goed. Het is voor 75 procent bezet en de verhuurde hoe veelheid ruimte stijgt nog steeds. ,We ko- eruit, primair staat overigens het dienstbaar zijn aan de gemeenschap en PM secundair de vraag of het centrum exploitabel is'. De stichtingskosten, zonder btsv, waren in 1968 voor het Zuiderbaken even over de J. BEURSKENS f 450.000,-, waarvan meer dan de helft te rug kwam als rijkssubsidie, de gemeente tegen de 60.000,- fourneerde en particu lieren (3 grote kerken, kruisverenigingen e.d.) tegen de veertigduizend gulden ga ven. Een bank, die een apart deel van het wijkcentrum gebruikt, gaf een lening van 30.000,-. Iedereen kan ruimte huren, maar permanente huurders gaan boven inciden tele huurders. Is het gebouw geschikt? ,Er is geen gelegenheid voor de oudere jeugd (14-18 jaar). Die zoekt een min of meer permanente ruimte, waarin zij haar gang kan gaan en dat valt moeilijk te com bineren met wat andere verenigingen e.d. doen in het gebouw. Er is niets voor deze jeugd en het is bitter noodzakelijk, als men weer eens zo'n centrum inricht, laat men dan aan een dergelijke ,ruwe' ruimte den ken. Misschien een kelderruimte'. ,We heb ben ook ontdekt, dat het hobbylokaal in het gebouw beslist groter had moeten wor den opgezet. Er is zoveel belangstelling, het is enorm woensdagmiddags. En ja, mis schien is het gebouw voor bepaalde acti viteiten wel iets te mooi nog, en misschien BET ZUIDERBAKEN, MIDDELBURG is het reglement ook wel iets te scherp gesteld, hoewel het zeer gemakkelijk wordt gehanteerd. Neen, daarover hoeft niemand te mopperen, maar zo'n reglement is nu eenmaal nodig', aldus de heer Beurskens. Hij vindt het Zuiderbaken toch echt wel het hart van de wijk, een centrum van sociaal-cultureel niveau, gesticht voor 5000 inwoners. Het gaat daarbij vooral om de Magistraatwijk, want nu al is in de plan ning van Dauwendaele rekening gehouden met een dergelijk ontmoetingscentrum. Bij dat centrum komt een sporthal te staan en een restaurant, dat voor beide zaken dienst doet. ,In Middelburg-Zuid is van begin aan ge dacht aan dergelijke centra. Het hoort bij het leefklimaat: een huis moet aanspreken, de situering in de buurt moet goed zijn, en je moet voor de behoeften op sociaal- cultureel niveau ergens terecht kunnen. Er moet een centrum zijn, waar het wijkle- ven zich kan afspelen, waar ook de instan ties bereikbaar zijn, zoals kerken, kruis verenigingen, mensen van de gemeente lijke overheid ook'. Beurskens verder: .De Instanties moeten niet achter de feiten aanlopen, maar van tevoren plannen aanpassen, ook aan nieuwe ontwikkelingen. Dat is met het Zuiderba ken nog wel enigszins mogelijk, maar mee! met het nieuwe centrum in Dauwendaele. daar kan men echt alle kanten uit. De bevolking is daar ook nauw bij die ont wikkeling betrokken'. Wat die bevolking betreft: er is voor het Zuiderbaken een be heerscommissie, die voor tachtig procent uit mensen uit de wijk bestaat en niet alleen mensen van verenigingen e.d. Juist ook .loslopenden' zijn er ingehaald om de doorsnee zo goed mogelijk te krijgen'. Bij de opening van het Zuiderbaken is bovendien veel aandacht besteed aan de presentatie naar de bevolking toe, naast het als onvermijdelijk beschouwde offi ciële gedeelte. Beurskens is voorts van mening, dat een opbouwwerker zeer goede diensten kan verlenen bij het .verkopen' van het wijk centrum aan de wijkbewoners, bij het leg gen van de relatie bewoners-centrum. En vooral: .laat men daarmee niet beginnen als de plannen rond zijn, maar voor men gaat bouwen, liefst voor men gaat tekenen'. 6 DECEMBER 1969 We zijn kerkelijk definitief in een andere tijd beland. Dat was onze eerste re actie toen we gelezen hadden dat een groep jongeren, deels van hervormde, deels van gereformeerde huize, welke groep voortaan wel bekend zal blijven onder de naam ,Samen-op-weg-groep\ met hetzelfde rapport of nota, of hoe men het ook noemen wil, eerst in de synode der N.H. Kerk zijn geweest en zes dagen later in de synode van de Geref. Kerken. We hebben kunnen le zen dat deze nieuwe groep eigenlijk een vervolg is op het gesprek van her vormde jongeren rond ,Kerk '66-2000', waar zij het hebben over de toekomst. We hebben destijds reeds vermeld dat aan dit gesprek dat oorspronkelijk zuiver her vormd van opzet was, ook jongeren uit andere kerken hebben meegedaan. Er wa ren nogal wat gemeenten waar de jongeren zeer goede interkerkelijke contacten had den en daar hebben de hervormde jonge ren geweigerd alleen over de kerk van de toekomst te denken, en dit terecht. Toen het eindrapport werd ingediend, is ook uitdrukkelijk vermeld dat jongeren uit an dere kerken hadden meegedacht. Boven dien is er toen bij vermeld dat zulke ge sprekken, naar het oordeel van de commis sie voor de eindredactie, in de toekomst slechts dan zinvol zouden kunnen worden gehouden, wanneer jongeren uit andere kerken zouden meedoen. En zo is men tot een samenwerking gekomen van de lande lijke hervormde jeugdraad met de centrale jeugdraad van de Ger. Kerken, die er toen nog was. Haar aandeel is later overge nomen door de gereformeerde generale de- putaten van kerk en jeugd, een naam die helemaal niet past in de stijl van de Ger. Kerken. Er mag dan enig verschil zijn in stijl tussen deze twee instanties voor het jeugdwerk, ze zijn in staat geweest om van harte samen te werken. Wie het rapport leest krijgt een verhaal onder ogen van de wijze waarop men te werk is gegaan. Drieënzestig gemeenten heeft men uitgekozen en wel zó, dat ze een goede doorsnee vormen van wat er met betrekking tot deze twee kerken in ons land leeft. Uit achtendertig is een rap port ontvangen. Deze gemeenten moesten evenzovele proefpolders zijn. De jongeren in deze gemeenten hebben gesproken niet alleen onder elkaar, maar ook met de bei de kerkeraden en tenslotte is er een ge meenschappelijke kerkeraadsvergadering gehouden met deze jongeren. In onze pro vincie heeft men daaraan meegedaan in twee gemeenten. Tenslotte is er, onder deskundige leiding, een landelijk rapport samengesteld en daarmee zijn deze jonge ren gekomen op de twee generale synoden. Met nadruk hebben zij van het begin af- aan gesteld dat zij de geschiedenis van de scheiding geenszins hebben willen minach ten. Dit wil, menen wij, zoveel zeggen dat men niet allerlei kwesties heeft willen op rakelen. Men is uitgegaan van ,de reali teitszin voor het heden'. Met andere woor den: niet de vraag of in de vorige eeuw de scheiding zin heeft gehad stond op de voorgrond, maar wel de vraag of een voortgaande scheiding nu nóg zin heeft. Dat is dan de realiteitszin voor het heden. De jongeren hebben aan de desbetreffende kerkeraadsleden de vraag gesteld waarom ze nu nog hervormd en gereformeerd zijn. Vanuit het verleden is deze vraag natuur lijk te beantwoorden en vrij gemakkelijk. ,Door de kerkeraadsleden bleek het her vormd- of gereformeerd-zijn aan de jon geren niet duidelijk te maken te zijn'. En zo is het .tienjarenplan tot eenwording' gegroeid. In de dagbladen is dit rapport van de Sa men-op-weg-jongerengroep, althans in gro te trekken, te lezen geweest. In 1970 moet het besluit vallen van de synoden, zowel van de hervormde als van de Gereformeer de Kerken, dat men wil komen tot één kerk. Dat is niet meer dan een .principe besluit', maar zo zal er nu eenmaal moeten worden begonnen. In alle gemeenten zal dan een gereformeerd-hervormde werk groep moeten worden gevormd. Men denkt aan gemeenschappelijke jeugdraden, jeugd diensten en aan een aantal .gemeenschap pelijk gewone diensten'. Voorts zal men moeten denken aan een gemeenschappe lijke predikantsopleiding (.gericht op oe cumenische samenwerking-ten behoeve van de wereld'), aan jeugdvormingswerk, zen dingswerk en evangelisatiewerk. Deze zul len één samenhangend geheel moeten wor- den. Dit moet in 1972 voltooid zijn. In dat zelfde jaar zal ook de gemeenschappelijke opleiding van predikanten moeten starten. In 1975 zal het diaconale werk moeien zijn samengevloeid en zal het gezamenlijke pastorale werk moeten kunnen starten. In 1980 moet het einddoel worden bereikt, nl één synode en één kerk. Deze mag ook weer niet het einddoel zijn, maar een eer ste stap naar de ene Evangelische Kerk ln Nederland. Ook dit is nog maar een be gin. ,Een zelfde meerjarenplan kan opge steld worden met de andere protestantse kerken en de R-K Kerk. ,Het is nog al wat, wat door de jongeren ln dit rapport aan de kerken gesteld is. Maar waarom zouden ze er niet mee voor de dag komen En de wijze waarop ze het gedaan hebben, getuigt van een zekere bezonnenheid die weldadig aandoet. Zij hebben geen .con flictsituaties* willen scheppen zo stellen zij het nadrukkelijk maar zij hebben ,door bezinning en studie de kerk ,Kerk van Christus' willen laten zijn'. Met deze nota .samen-op-weg* is een af vaardiging van deze jongeren dan geweest op de generale synode van de hervormde kerk en zes dagen later verscheen die zelf de afvaardiging op de generale synode van de Gereformeerde Kerken. We hebben een verslag gelezen van beide zittingen. We vermoeden dat die beide verslagen van dezelfde .verslaggever* waren. (In het dag blad Trouw) Ais verslaggever heeft hij kennelijk meer plezier beleefd op de sy node der Gereformeerde Kerken. Misschien kwam dit doordat de hervormde synode hier een vervolg kreeg van wat zij een paar jaar eerder reeds had beleefd, de actie ,Kerk '66-2000'. Naar wat we toen na af loop van enkele jongeren hebben gehoord, waren zij hierover allesbehalve gesticht. Wat er nu lag. was ook een synodaal meer verteerbaar brok. In ieder geval heeft de hervormde synode nu ingestemd met al thans de hoofdlijnen van dit plan, om te ko men tot een gezamenlijke werkcommissie. In de synode der Ger. Kerken is het, vol gens het verslag, iets anders toegegaan. Het is een soort .hearing" geworden. De jongeren hebben hier onder een kruisvuur van vragen gelegen. Er werden hen vragen gesteld over de functie van de belijdenis, waarop de vraagsteller ten antwoord kreeg dat men van jongeren niet moet verwach ten dat zij antwoord zullen geven op een vraag waarmede de synode zelf ook dui delijk verlegen zit. Toen één van de sy nodeleden informeerde naar de structuur van de hervormde kerk met zijn .moda liteiten' en of dit niet was een continueren van de richtingen, luidde het antwoord uit de mond van één van de jongeren: Jk vraag me af in hoeverre de Gereformeerde Kerk geen richtingenkerk is'. Ook de plaats van de synode zelf is ter sprake gekomen. ,Wij zijn maar een synode; wij kunnen de plaatselijke gemeenten waar het toch zal moeten beginnen, immers niets voorschrij ven'. Het antwoord luidde: ,Onze ervaring uit de plaatsen is nu juist dat de predikan ten zich vaak verschuilen achter synode besluiten. Geef die nu eens nadrukkelijk de ruimte U weet niet half hoe groot uw invloed op het plaatselijke vlak is. Wij ont moeten juist vaak negatieve invloeden van deze synode, zet die om in positieve Wanneer H. Biersteker zijn indrukken sa menvat doet hij het met deze woorden: .Soms leek het er veel op alsof een groepje gelovigen (de jongeren) stond te getuigen voor een schare ongelovigen, in casu de synodeleden'. Een synode, van welke kerk dan ook, is een stuk, een heel belangrijk stuk kerkelijk instituut. Dit heeft altijd en overal de nei ging te waken voor wat er is. De jongeren, althans de jongeren die achter deze actie staan, worden bewogen door iets wat er komen moet. Op de hervormde synode heeft men ook nog een afvaardiging gehad van de .Actiegroep Uppsala', ,die niet aflaat de kerken de gemaakte afspraken in de as semblee in Uppsala onder de neus te wrij ven'. En dit alles geschiedt tegenwoordig niet meer achter gesloten deuren, maar zo openlijk, dat leder het persoonlijk kan mee maken, of via de pers er kennis van kan nemen. Het ls niet te zeggen wélk een in vloed dit feit alleen reeds heeft. En wan neer zowel de hervormde synode als die van de Ger. Kerken instemt met een gezamen lijke werkgroep en dit ten aanhore van het Nederlandse volk, dan moet er iets uit kunnen voortkomen dat voor de toekomst alleen maar heilzaam kan werken. ,Zie Ik sta aan de deur .en Ik klop... Openbaringen 3 vers 20a We zijn de advent-tijd weer binnen gegaan. En achter het icoord advent duikt van zelfsprekend het woord Kerstmis op. En wat stel len we ons daar bij voor De antwoorden op deze vraag zullen heel verschil lend zijn. Het ligt er héle maal aan, wie het antivoord geeft. Wij willen hier pro beren in een bepaalde rich ting te denken. Die rich- spronkelijk tot een bepaal- de gemeente is gesproken tot een stukje kerk van de - Heer. Het is een woord, dat we even losmaken uit het geheel waartoe hei behoort maar toch wel bezien tegen een stuk achtergrond der kerk, die er nog altijd te bespeuren valt, die groep waarvan geldt, dat men noch koud noch heet is. Toch mogen we het zien als een bemoedigend woord tot wie het ook gesproken wordt. Want het geeft aan, dat de Heer van zijn kant present is. En dat probeert advent is in herinnering te brengen. Immers over die presente Heer gaat het op Kerstmis, het is het feest van zijn komen tot de we reld. En daarom als we deze achtergrond zien een feest dat echt blij 'gevierd kan worden. De Heer klopt aan onze levenspoort. Advent herrinnert er ons aan, dat die levenspoort open moet staan. Het is de tijd waarin we, mocht onze deur wat toegesloten zijn geraakt, die deur weer wagenwijd kun nen open zetten. Royaal kunnen ontsluiten opdat de Heer kan binnen gaan. Het kan zijn, dat iemand dit leestdie bij zichzelf zegt: maar ik wil helemaal niet onder de invloedsfeer van Jezus staan, ik wil mijzelf zijn. Het enige antwoord daarop moet luiden, dan bent u tegen uzelf, doet u- zélf tekort. Het vervolg van hei woord luidt nl.: ik wil binnen komen en maaltijd met u houden. Maaltijd hou den dat wil in de echte zin van het woord zeggen: ge meenschap oefenen. En de gemeenschap met Jezus hebben we nodig om een be vrijd mens te kunnen zijn. In dit staan aan onze deur wordt heel duidelijk de be reidheid van de Heer ten opzichte van ons zichtbaar, Hij wil ons helpen, daarom heeft Hij zich voor de volle honderd procent gegeven. Laat het dan ook onzer zijds een royaal geopende deur zijn. Kerstmis niet al lereerst het gezellige, knus se van tcat wij er' allemaal aan doen, maar voor alles het feest van de Heer, die intocht bij ons houd! en Zijn intrek bij ons neemt!

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1969 | | pagina 19