inspraak voor wijkcentrum
in vlissingen-paauwenburg
Tienjarenplan
van jonge mensen
■felil
ZUIDERBAKEN
MIDDELBURG:
EEN
NUTTIG
VOORBEELD
KLOP AAN DE POORT
provinciale
zeeuwse
cosiratit
19
ZATERDAGKRANT
1 entree
2 garderobe
3 hal
4 toiletten
5 wcrkkast
G cv
7 kleine zaal
8 grote zaal
9 nar
10 uitgifte
11 keuken
13 emballage
13 sluit
14 lierging
15 boblij-ruimte
16 hall tevens uit
breiding zaal 19
17 kleine zaal te
vens uitbrei
ding zaal 19
18 kleine zaal te-
maalsruimte en
uitbr. 19
19 kerkruimte
grote zaal
20 predikants ka
mer
21 keuken
Op deze schets ziet men de gedachte
situering van kerkelijk (gerefor
meerd) en algemeen centrum voor
Vlissingen-Paauwenburg. Alles ge
zien van de Alexander Gogelweg af,
waar het zeevaartschoolinternaat ligt.
Links het kerkelijk centrum met een
grotze zaal en enkele nevenruimten,
rechts het algemene centrum met
vooral kleine zaaltjes en één voor
100 personen, alsmede een har, hob
byruimte e.d. Plan is dat in het ge
deelte rechts ook een centrum wordt
ondergebracht van de kruisverenigin
gen.
Plan Paauwenburg in Vlissingen heeft al honderden huizen
met tuinen, nood winkels, flats er tussen gestrooid, (ge
noeg) bankgebouwen, garages en scholen. Er is zelfs op
mmmige plaatsen redelijk groen en cendenwater, maar
it is nog steeds geen wijkcentrum. Er wonen nu tussen
fc 5000 en 6000 mensen. Het moeten er 13.000 worden.
Nadat jaren is gewacht wordt nu gewerkt aan een ge-
tsmbineerd centrum, een (gereformeerd) kerkelijk en een
algemeen wijkcentrum. Het heeft lang geduurd.
Bij de opzet van Paauwenburg was er op gemeentelijk
aiveau budgettair geen mogelijkheid en bovendien was
Passingen toen nog geen stimuleringsgebied. Een idyl-
Isch plekje grond aan de Alexander Gogelweg, bij groen
ta water, naast een scholencomplex, was een voorbeeld
van een minder idyllisch kerkelijke gescheidenheid: zowel
lervormden als gereformeerden hadden daar- optie op een
Huk van het terrein. Voor kerkelijke centra. Maar de
ïiale op vorm en inhoud van het kerk-zijn verschillen
tos noga! van enkele jaren geleden, zij het dat niet elke
brkelijke gemeenschap voldoende mee-evolueert (en daar
in gewoon in een apathisch binnenkerkelijkheid dreigt
verzanden in plaats van dienstbaar te zijn aan de we-
Dit de visies wat veranderd .zijn, ook in Vlissingen
-en overigens nadrukkelijk óók omdat het geld er niet
is momenteel enigszins te zien aan datzelfde idyl-
jche plekje grond. Er komt nu een gereformeerd kerke-
Ijk centrum, wat te optimistisch misschien ,het hart van
Paauwenburg' genoemd, in een overigens zeer succesvol
tirlopende financiële actie aan gereformeerde kant. En
irkomt daaraan vast een algemeen centrum.
Organisatorisch is inmiddels al het één en ander ge
beurd voor het Paauwenburgse wijkcentrum, dat zeker
neer dan zes ton zal kosten en dat nog wel enkele jaren
op zich zal laten wachten. Zes ton kost alleen al 't al
gemene centrum. Dat hangt van veel omstandigheden af,
onder andere natuurlijk van de overheidssubsidies. Als
eerste fase wordt het gereformeerd deel waarschijnlijk
neergezet. Dat deel omvat onder andere een kerkruimte
c.q. grote zaal (250 tot 300 personen), twee zalen van 60-
1Q mensen en een keldergedeelte. Het burgerlijk centrum
tal bestaan uit een zaal voor zo'n 100 personen, vier
kleine zalen van 36 personen, een hobbyruimte en een
laigdkelder. Bovendien komt hierin één gemeenschappelijk
kruisgedeelte, met boxenruimten, artsen- en zusterkamer,
gemeenschappelijke inbreng van Groene, Oranje-Groene en
Wit-Gele Kruis.
Het consultatiebureau was nog niet voorzien in het .praat
plan', dat architectenbureau Steen en Tuinhof, (dat ook
bet Zuiderbaken ontwierp) maakte voor de kandidaat-
.Se instantie de vastgestelde structuren: kerken, jeugdor
ganisaties, kruisverenigingen, en dei-gelijke, die tot op be
paalde hoogte de bevolking van Paauwenburg wel verte
genwoordigen. Aan twee kanten is dat praatplan doorge
stoken en enigszins bewerkt. Aan gereformeerde kant is
tea heuse inspraalccommissie bezig geweest voor het ker
kelijk centrum. In die commissie, samengesteld uit ker-
keraad en verenigingsleven, hadden ook enkele hervormden
zitting, waarbij meespeelde de gedachte dat hervormden en
gereformeerden samen ooit nog eens het plan hebben ge
had om samen iets in Paauwenburg te doen. De hervorm
den hebben bovendien interesse in huur van de kerkruim-
gebruikers van het wijkcentrum. Dat waren dan in eer-
te voor de kerkdiensten, de r-k's trouwens ook.
Aan de kant van het architectenbureau, dat met bet Zui
derbaken in Middelburg een nuttige ervaring heeft opge
daan, leefde vooral de gedachte van de inspraak. Daar is
de redenatie geweest dat de gebruiker moet kunnen zeg
gen wat hij wil, de architect is wel deskundig, maar hij
wil niet de dienst uitmaken, wel dienstverlenend werken.
Voor het Vlissingse architectenbureau was het voor het
eerst dat men zo duidelijk uitsprak voor meer dan alleen
maar overleg met de opdrachtgevers van het gereformeerd
kerkelijk centrum te zijn. Aan de hand van een vragen
lijst kwam men op deze manier tot een gerichte bespre
king. Commissieleden gingen ook in Middelburg bij het Zui-
derbaken op bezoek.
Van architectenstandpunt uitgezien zijn er uit de inspraak
commissie geen .nieuwe' dingen naar voren gekomen, de
praatschets bleef dus gehandhaafd, maar er zijn wel in-
ressante detailkwesties ingebracht.
Uit de twee mogelijkheden (kerkelijk centrum met een
echt kerkelijk cachet, een toren dus) en zo'n centrum
zónder opvallende kerk-kenmerken, koos de inspraakcom
missie voor het laatste. Er mag wel een kerkelijk accent
komen, maar met mate en niet te opdringerig. Een toren
werd daarom afgewezen (ook financieel...) een eventueel
verticaal accent samen met het burgerlijk centrum werd
beter geacht. Iets dergelijks heeft ook het Zuiderbaken.
Sommige ouderen, maar merkwaardigerwijs vooral jeug
dige vertegenwoordigers, wilden een gekleurd glasraam
aan de straatkant als kerkelijk accent. Ook de grootte van
de kerkzaal en andere ruimten kwamen ter sprake. Voor
al de jongen mensen bleken veel te voelen voor een kelder
ruimte en die komt er dan ook, zowel onder het kerke
lijk centrum als onder het burgerlijk centrum. Dat is
een erg verstandig besluit gezien het gebleken gebrek aan
adequate ruimten voor jonge mensen van 14-18 jaar in het
Middelburgse Zuiderbaken. Ruimten althans, waar zij zelf
iets aan kunnen doen en niet zo gebonden zijn door een
misschien als plechtstatig aangevoefde vormgeving.
Andere wensen aan gereformeerde kant: sobere inrichting
en afwerking, eerlijke stoere materialen (houten dakbal
ken mogen gezien worden) verplaatsbaar toneel in de ook
sobere kerkzaal, géén kruis, avondmaalstafel is meer be
dieningstafel. maar de lezenaar (in plaats van een kan
sel) moet wel dicht zijn (vonden de predikanten). De tafel
komt met het doopvont op een vloerverhoging, dat dus
het liturgisch centrum is. Maar over het orgel waren
jong en oud het oneens: oud wil een verrolbaar pijporgel,
jong wil een elektronisch orgel.
De Inspraak bracht dus als uitslag vooral: geen echte
kerk meer, niet te opdringerig de kerkelijke zaken uitstal
len, ook niet intern, want het feit, dat dit gereformeerd
kerkelijke centrum samen wordt gebouwd met een bur
gerlijk centrum is bepalend geweest of eigenlijk moet wor
den: dienstbaar zijn aan de héle gemeenschap, niet alleen
de eigen kring.
Hetzelfde schetsplan, maar dan vooral het burgerlijk ge
deelte, is ter sprake geweest in de verenigingen, die als
toekomstige gebruikers kunnen worden gezien. Aanvragen
zijn er van de kinderspeelzaal, de VCB Lammerenburg, het
katholieke vrouwengilde, de Vlissingse jeugdraad (over
koepelend voor jeugdwerk), de r-k en gereformeerde kerk.
de kruisverenigingen. Zij allen willen dus ruimte in het
nieuwe algemene centrum. De drie kerken voelen ook veel
voor de kerkzaal. Maar wat willen de .ongeorganiseerden',
de overige bewoners van Paauwenburg? Wethouder Ch. J.
Gillissen Verschage heeft er ,geen enkel idee' over. ,Men
zegt wèl: er moet een wijkcentrum komen, maar niet hoe
men het wil. Als een dergelijk gebouw er staat, dan
komt de overige behoefte vanzelf. Zö is het ook met de
sporthal gegaan, die is nu hele dagen vol'.
Maar voor .ongeorganiseerden' zijn er geen specifieke
ruimten beschikbaar. Er zullen kelders komen, die de ver
enigingen (weer de verenigingen...) zelf kunnen inrichten.
Die kelders hangen ook samen met het percentage grond
dat maar mag worden bebouwd, de rest moet groen blij
ven. Daarom gaat men ook onder de grond en misschien
nog wel een verdieping hoger, in verband met het .kruis-
blok', maar ook ten aanzien daarvan is men uiteraard aan
stringente eisen gebonden.
De verenigingen hebben nu hun inbreng gehad, vindt wet
houder Gillissen Verschage. Nu gaat het erom dat ook
verder Paauwenburg ,zo breed mogelijk meedenkt'. Hij
denkt aan voorlichtingsavonden waar men maquettes van
liet wijkcentrum kan zien en waar men dan een inbreng
zou kunnen leveren volgens hem. Het is echter wèl zo,
dat de grote bouwlijnen van het plan dan vast liggen. Het
zal er dan meer om gaan hóe men het wil gebruiken. En
dat betekent altijd: betalen, anders is het centrum niet ex
ploitabel. Voor die exploitatie wordt overigens een stich
ting in het leven geroepen waarin gemeente, kerken,
jeugdraad, .Lammerenburg' en kruisverenigingen partici
peren. Een dergelijke stichting is ook in wording voor het
wijkcentrum in Souburg. Maar een echte, speciaal op de
oehoeften van jonge mensen afgestemde ruimte die niet in
clubverband bezig (willen) zijn, zal er niet komen, behal
ve dan de kelderruimte en die biedt wel perspectief. Ook
sportaccommodatie is er niet, maar daarvoor is de sport-
nal.
De gereformeerden betalen hun centrum zelf, voor het
burgerlijk centrum wordt op veel rijkssubsidie uit diverse
potten gerekend, maar tien procent móet uit de bevolking
zelf komen, dat is 60.000, bijvoorbeeld van industrieën
en deelnemende organisaties en kerken. Men mag vast
gaan sparen. Will. J. Verkerk
Er zijn verschillen, maar ook overeen
komsten tussen het toekomstige wijkcen
trum Paauwenburg in Vlissingen en het
Zuiderbaken in Middelburg-Zuid. In het
Zuiderbaken hebben de kerken niet meer
ah zelfstandige onderneminkjes een eigen
centrum, maar participeren ze volledig in
de hele wijkcentrum. Dat deden ze ook
de stichtingskosten. De kerken in Mid-
delburg-Zuid en andere geloofsgemeen
schappen betalen zelfs ƒ50,- per zondag
morgen aan zaalhuur voor kerkdiensten.
Opbouwwerker J. J. Beurskens (32) is nu
een jaar in dienst van de stichting maat
schappelijke opbouw Middelburg e.n als zo
danig adviseur in de beheerscommissie voor
het Zuiderbaken. Het centrum is sinds de
ingebruikname in april jl nog in de expe
rimentele fase. En die bevalt goed. Het is
voor 75 procent bezet en de verhuurde hoe
veelheid ruimte stijgt nog steeds. ,We ko-
eruit, primair staat overigens het
dienstbaar zijn aan de gemeenschap en
PM secundair de vraag of het centrum
exploitabel is'.
De stichtingskosten, zonder btsv, waren in
1968 voor het Zuiderbaken even over de
J. BEURSKENS
f 450.000,-, waarvan meer dan de helft te
rug kwam als rijkssubsidie, de gemeente
tegen de 60.000,- fourneerde en particu
lieren (3 grote kerken, kruisverenigingen
e.d.) tegen de veertigduizend gulden ga
ven. Een bank, die een apart deel van het
wijkcentrum gebruikt, gaf een lening van
30.000,-. Iedereen kan ruimte huren, maar
permanente huurders gaan boven inciden
tele huurders.
Is het gebouw geschikt?
,Er is geen gelegenheid voor de oudere
jeugd (14-18 jaar). Die zoekt een min of
meer permanente ruimte, waarin zij haar
gang kan gaan en dat valt moeilijk te com
bineren met wat andere verenigingen e.d.
doen in het gebouw. Er is niets voor deze
jeugd en het is bitter noodzakelijk, als men
weer eens zo'n centrum inricht, laat men
dan aan een dergelijke ,ruwe' ruimte den
ken. Misschien een kelderruimte'. ,We heb
ben ook ontdekt, dat het hobbylokaal in
het gebouw beslist groter had moeten wor
den opgezet. Er is zoveel belangstelling,
het is enorm woensdagmiddags. En ja, mis
schien is het gebouw voor bepaalde acti
viteiten wel iets te mooi nog, en misschien
BET ZUIDERBAKEN, MIDDELBURG
is het reglement ook wel iets te scherp
gesteld, hoewel het zeer gemakkelijk wordt
gehanteerd. Neen, daarover hoeft niemand
te mopperen, maar zo'n reglement is nu
eenmaal nodig', aldus de heer Beurskens.
Hij vindt het Zuiderbaken toch echt wel
het hart van de wijk, een centrum van
sociaal-cultureel niveau, gesticht voor 5000
inwoners. Het gaat daarbij vooral om de
Magistraatwijk, want nu al is in de plan
ning van Dauwendaele rekening gehouden
met een dergelijk ontmoetingscentrum. Bij
dat centrum komt een sporthal te staan en
een restaurant, dat voor beide zaken dienst
doet.
,In Middelburg-Zuid is van begin aan ge
dacht aan dergelijke centra. Het hoort bij
het leefklimaat: een huis moet aanspreken,
de situering in de buurt moet goed zijn,
en je moet voor de behoeften op sociaal-
cultureel niveau ergens terecht kunnen. Er
moet een centrum zijn, waar het wijkle-
ven zich kan afspelen, waar ook de instan
ties bereikbaar zijn, zoals kerken, kruis
verenigingen, mensen van de gemeente
lijke overheid ook'.
Beurskens verder: .De Instanties moeten
niet achter de feiten aanlopen, maar van
tevoren plannen aanpassen, ook aan nieuwe
ontwikkelingen. Dat is met het Zuiderba
ken nog wel enigszins mogelijk, maar mee!
met het nieuwe centrum in Dauwendaele.
daar kan men echt alle kanten uit. De
bevolking is daar ook nauw bij die ont
wikkeling betrokken'. Wat die bevolking
betreft: er is voor het Zuiderbaken een be
heerscommissie, die voor tachtig procent
uit mensen uit de wijk bestaat en niet
alleen mensen van verenigingen e.d. Juist
ook .loslopenden' zijn er ingehaald om de
doorsnee zo goed mogelijk te krijgen'.
Bij de opening van het Zuiderbaken is
bovendien veel aandacht besteed aan de
presentatie naar de bevolking toe, naast
het als onvermijdelijk beschouwde offi
ciële gedeelte.
Beurskens is voorts van mening, dat een
opbouwwerker zeer goede diensten kan
verlenen bij het .verkopen' van het wijk
centrum aan de wijkbewoners, bij het leg
gen van de relatie bewoners-centrum. En
vooral: .laat men daarmee niet beginnen
als de plannen rond zijn, maar voor men
gaat bouwen, liefst voor men gaat tekenen'.
6 DECEMBER 1969
We zijn kerkelijk definitief in een andere tijd beland. Dat was onze eerste re
actie toen we gelezen hadden dat een groep jongeren, deels van hervormde,
deels van gereformeerde huize, welke groep voortaan wel bekend zal blijven
onder de naam ,Samen-op-weg-groep\ met hetzelfde rapport of nota, of hoe
men het ook noemen wil, eerst in de synode der N.H. Kerk zijn geweest en
zes dagen later in de synode van de Geref. Kerken. We hebben kunnen le
zen dat deze nieuwe groep eigenlijk een vervolg is op het gesprek van her
vormde jongeren rond ,Kerk '66-2000', waar zij het hebben over de toekomst.
We hebben destijds reeds vermeld dat aan
dit gesprek dat oorspronkelijk zuiver her
vormd van opzet was, ook jongeren uit
andere kerken hebben meegedaan. Er wa
ren nogal wat gemeenten waar de jongeren
zeer goede interkerkelijke contacten had
den en daar hebben de hervormde jonge
ren geweigerd alleen over de kerk van de
toekomst te denken, en dit terecht. Toen
het eindrapport werd ingediend, is ook
uitdrukkelijk vermeld dat jongeren uit an
dere kerken hadden meegedacht. Boven
dien is er toen bij vermeld dat zulke ge
sprekken, naar het oordeel van de commis
sie voor de eindredactie, in de toekomst
slechts dan zinvol zouden kunnen worden
gehouden, wanneer jongeren uit andere
kerken zouden meedoen. En zo is men tot
een samenwerking gekomen van de lande
lijke hervormde jeugdraad met de centrale
jeugdraad van de Ger. Kerken, die er toen
nog was. Haar aandeel is later overge
nomen door de gereformeerde generale de-
putaten van kerk en jeugd, een naam die
helemaal niet past in de stijl van de Ger.
Kerken. Er mag dan enig verschil zijn
in stijl tussen deze twee instanties voor het
jeugdwerk, ze zijn in staat geweest om van
harte samen te werken.
Wie het rapport leest krijgt een verhaal
onder ogen van de wijze waarop men te
werk is gegaan. Drieënzestig gemeenten
heeft men uitgekozen en wel zó, dat ze
een goede doorsnee vormen van wat er
met betrekking tot deze twee kerken in
ons land leeft. Uit achtendertig is een rap
port ontvangen. Deze gemeenten moesten
evenzovele proefpolders zijn. De jongeren
in deze gemeenten hebben gesproken niet
alleen onder elkaar, maar ook met de bei
de kerkeraden en tenslotte is er een ge
meenschappelijke kerkeraadsvergadering
gehouden met deze jongeren. In onze pro
vincie heeft men daaraan meegedaan in
twee gemeenten. Tenslotte is er, onder
deskundige leiding, een landelijk rapport
samengesteld en daarmee zijn deze jonge
ren gekomen op de twee generale synoden.
Met nadruk hebben zij van het begin af-
aan gesteld dat zij de geschiedenis van de
scheiding geenszins hebben willen minach
ten. Dit wil, menen wij, zoveel zeggen dat
men niet allerlei kwesties heeft willen op
rakelen. Men is uitgegaan van ,de reali
teitszin voor het heden'. Met andere woor
den: niet de vraag of in de vorige eeuw
de scheiding zin heeft gehad stond op de
voorgrond, maar wel de vraag of een
voortgaande scheiding nu nóg zin heeft.
Dat is dan de realiteitszin voor het heden.
De jongeren hebben aan de desbetreffende
kerkeraadsleden de vraag gesteld waarom
ze nu nog hervormd en gereformeerd zijn.
Vanuit het verleden is deze vraag natuur
lijk te beantwoorden en vrij gemakkelijk.
,Door de kerkeraadsleden bleek het her
vormd- of gereformeerd-zijn aan de jon
geren niet duidelijk te maken te zijn'. En
zo is het .tienjarenplan tot eenwording'
gegroeid.
In de dagbladen is dit rapport van de Sa
men-op-weg-jongerengroep, althans in gro
te trekken, te lezen geweest. In 1970 moet
het besluit vallen van de synoden, zowel
van de hervormde als van de Gereformeer
de Kerken, dat men wil komen tot één
kerk. Dat is niet meer dan een .principe
besluit', maar zo zal er nu eenmaal moeten
worden begonnen. In alle gemeenten zal
dan een gereformeerd-hervormde werk
groep moeten worden gevormd. Men denkt
aan gemeenschappelijke jeugdraden, jeugd
diensten en aan een aantal .gemeenschap
pelijk gewone diensten'. Voorts zal men
moeten denken aan een gemeenschappe
lijke predikantsopleiding (.gericht op oe
cumenische samenwerking-ten behoeve van
de wereld'), aan jeugdvormingswerk, zen
dingswerk en evangelisatiewerk. Deze zul
len één samenhangend geheel moeten wor-
den. Dit moet in 1972 voltooid zijn. In dat
zelfde jaar zal ook de gemeenschappelijke
opleiding van predikanten moeten starten.
In 1975 zal het diaconale werk moeien
zijn samengevloeid en zal het gezamenlijke
pastorale werk moeten kunnen starten. In
1980 moet het einddoel worden bereikt,
nl één synode en één kerk. Deze mag ook
weer niet het einddoel zijn, maar een eer
ste stap naar de ene Evangelische Kerk
ln Nederland. Ook dit is nog maar een be
gin. ,Een zelfde meerjarenplan kan opge
steld worden met de andere protestantse
kerken en de R-K Kerk. ,Het is nog al
wat, wat door de jongeren ln dit rapport
aan de kerken gesteld is. Maar waarom
zouden ze er niet mee voor de dag komen
En de wijze waarop ze het gedaan hebben,
getuigt van een zekere bezonnenheid die
weldadig aandoet. Zij hebben geen .con
flictsituaties* willen scheppen zo stellen
zij het nadrukkelijk maar zij hebben
,door bezinning en studie de kerk ,Kerk
van Christus' willen laten zijn'.
Met deze nota .samen-op-weg* is een af
vaardiging van deze jongeren dan geweest
op de generale synode van de hervormde
kerk en zes dagen later verscheen die zelf
de afvaardiging op de generale synode van
de Gereformeerde Kerken. We hebben een
verslag gelezen van beide zittingen. We
vermoeden dat die beide verslagen van
dezelfde .verslaggever* waren. (In het dag
blad Trouw) Ais verslaggever heeft hij
kennelijk meer plezier beleefd op de sy
node der Gereformeerde Kerken. Misschien
kwam dit doordat de hervormde synode
hier een vervolg kreeg van wat zij een
paar jaar eerder reeds had beleefd, de actie
,Kerk '66-2000'. Naar wat we toen na af
loop van enkele jongeren hebben gehoord,
waren zij hierover allesbehalve gesticht.
Wat er nu lag. was ook een synodaal meer
verteerbaar brok. In ieder geval heeft de
hervormde synode nu ingestemd met al
thans de hoofdlijnen van dit plan, om te ko
men tot een gezamenlijke werkcommissie.
In de synode der Ger. Kerken is het, vol
gens het verslag, iets anders toegegaan.
Het is een soort .hearing" geworden. De
jongeren hebben hier onder een kruisvuur
van vragen gelegen. Er werden hen vragen
gesteld over de functie van de belijdenis,
waarop de vraagsteller ten antwoord kreeg
dat men van jongeren niet moet verwach
ten dat zij antwoord zullen geven op een
vraag waarmede de synode zelf ook dui
delijk verlegen zit. Toen één van de sy
nodeleden informeerde naar de structuur
van de hervormde kerk met zijn .moda
liteiten' en of dit niet was een continueren
van de richtingen, luidde het antwoord uit
de mond van één van de jongeren: Jk
vraag me af in hoeverre de Gereformeerde
Kerk geen richtingenkerk is'. Ook de plaats
van de synode zelf is ter sprake gekomen.
,Wij zijn maar een synode; wij kunnen de
plaatselijke gemeenten waar het toch zal
moeten beginnen, immers niets voorschrij
ven'. Het antwoord luidde: ,Onze ervaring
uit de plaatsen is nu juist dat de predikan
ten zich vaak verschuilen achter synode
besluiten. Geef die nu eens nadrukkelijk de
ruimte U weet niet half hoe groot uw
invloed op het plaatselijke vlak is. Wij ont
moeten juist vaak negatieve invloeden van
deze synode, zet die om in positieve
Wanneer H. Biersteker zijn indrukken sa
menvat doet hij het met deze woorden:
.Soms leek het er veel op alsof een groepje
gelovigen (de jongeren) stond te getuigen
voor een schare ongelovigen, in casu de
synodeleden'.
Een synode, van welke kerk dan ook, is
een stuk, een heel belangrijk stuk kerkelijk
instituut. Dit heeft altijd en overal de nei
ging te waken voor wat er is. De jongeren,
althans de jongeren die achter deze actie
staan, worden bewogen door iets wat er
komen moet. Op de hervormde synode heeft
men ook nog een afvaardiging gehad van
de .Actiegroep Uppsala', ,die niet aflaat de
kerken de gemaakte afspraken in de as
semblee in Uppsala onder de neus te wrij
ven'. En dit alles geschiedt tegenwoordig
niet meer achter gesloten deuren, maar zo
openlijk, dat leder het persoonlijk kan mee
maken, of via de pers er kennis van kan
nemen. Het ls niet te zeggen wélk een in
vloed dit feit alleen reeds heeft. En wan
neer zowel de hervormde synode als die van
de Ger. Kerken instemt met een gezamen
lijke werkgroep en dit ten aanhore van
het Nederlandse volk, dan moet er iets uit
kunnen voortkomen dat voor de toekomst
alleen maar heilzaam kan werken.
,Zie Ik sta aan de deur
.en Ik klop...
Openbaringen 3 vers 20a
We zijn de advent-tijd weer
binnen gegaan. En achter
het icoord advent duikt van
zelfsprekend het woord
Kerstmis op. En wat stel
len we ons daar bij voor
De antwoorden op deze
vraag zullen heel verschil
lend zijn. Het ligt er héle
maal aan, wie het antivoord
geeft. Wij willen hier pro
beren in een bepaalde rich
ting te denken. Die rich-
spronkelijk tot een bepaal-
de gemeente is gesproken
tot een stukje kerk van de
- Heer. Het is een woord, dat
we even losmaken uit het
geheel waartoe hei behoort
maar toch wel bezien tegen
een stuk achtergrond der
kerk, die er nog altijd te
bespeuren valt, die groep
waarvan geldt, dat men
noch koud noch heet is.
Toch mogen we het zien
als een bemoedigend woord
tot wie het ook gesproken
wordt. Want het geeft aan,
dat de Heer van zijn kant
present is. En dat probeert
advent is in herinnering te
brengen. Immers over die
presente Heer gaat het op
Kerstmis, het is het feest
van zijn komen tot de we
reld. En daarom als we deze
achtergrond zien een feest
dat echt blij 'gevierd kan
worden. De Heer klopt aan
onze levenspoort. Advent
herrinnert er ons aan, dat
die levenspoort open moet
staan. Het is de tijd waarin
we, mocht onze deur wat
toegesloten zijn geraakt, die
deur weer wagenwijd kun
nen open zetten. Royaal
kunnen ontsluiten opdat de
Heer kan binnen gaan. Het
kan zijn, dat iemand dit
leestdie bij zichzelf zegt:
maar ik wil helemaal niet
onder de invloedsfeer van
Jezus staan, ik wil mijzelf
zijn. Het enige antwoord
daarop moet luiden, dan
bent u tegen uzelf, doet u-
zélf tekort. Het vervolg van
hei woord luidt nl.: ik wil
binnen komen en maaltijd
met u houden. Maaltijd hou
den dat wil in de echte zin
van het woord zeggen: ge
meenschap oefenen. En de
gemeenschap met Jezus
hebben we nodig om een be
vrijd mens te kunnen zijn.
In dit staan aan onze deur
wordt heel duidelijk de be
reidheid van de Heer ten
opzichte van ons zichtbaar,
Hij wil ons helpen, daarom
heeft Hij zich voor de volle
honderd procent gegeven.
Laat het dan ook onzer
zijds een royaal geopende
deur zijn. Kerstmis niet al
lereerst het gezellige, knus
se van tcat wij er' allemaal
aan doen, maar voor alles
het feest van de Heer, die
intocht bij ons houd! en
Zijn intrek bij ons neemt!