mode
wat
vindt
u
van de
mode?
WOENSDAG 1 OKTOBER miuiH PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
'Wat vond u nu van de mocle, mevrouw?'
Het is zo'n bekende vraag na afloop
van een mo.deshow.
Mevrouw A, nog spinnend van twee uur
lang kleren en mooie mannequins kij
kend, het kopje koffie en het petit
fourtje, de sigaretten en het zomaar ver
der niets doen en met mevrouw B be
kritiseren vond het een bijzonder leuke
show.
Ze heeft zich wel af zitten vragen of
die jurken allemaal zo duur waren om
zo'n paar honderd mensen te tracteren
op koffie en gebak, sigaretten en
bloemen.
Ze heeft ook zitten giechelen om de
speaker, die een spraakgebrek had waar
hij zelf moedig omheen zeilde, maar
waar de hele zaal onderdrukt om zat
te ginnegappen. De man sliste én vond
alles even mooi. Zelfs van die ene tut-
jurk die mevrouw A in geen jaren of
eeuwen zou willen aantrekken zei hij
optimistisch, dat het een zeer bijzon
dere japon was door de stofkeuze en
de coupe.
Nou ja, het was voor die man natuur
lijk ook moeilijk om steeds iets leuks
te zeggen, per slot van rekening, waren
die jurkjes wel erg mooi, maar vier van
de zeven leken wel erg veel op elkaar
En gelachen dat ze haddenelke keer
als die mannequin en dressman (die hij
steeds 'drasmen' noemde) samen op
kwamen maakte hij toespelingen op 'de
teerbeminden, het ééénige stelletje dat
zo onverwachts hand in hand naar voren
De avondjapon van de voorplaat: een lange zwartfluwelen jurk met
goudkleurig bovenstukje en gouden strepen.
kwam, de romance die ongetwijfeld uit
deze ontmoeting voort zou komen, de
verliefde ogen van de Don Juan die
naar het werkelijk bééldige pakje van
een wollen jersey in oud-roze keken en
dergelijke nonsens meer. Ze waren een
avondje uit, dus waarom zouden ze niet
om die flauwe grapjes lachen!
En mevrouw A vond ook wel dat de
meeste jurken erg lang waren, vlak
boven of op knieën. De man achter de
microfoon praatte het wel weer goed:
'En dames, niet iedereen voelt er iets
voor om in het mini te lopen. Wij be
grijpen dat heel goed. U ziet aan deze
klassieke japon van uitzonderlijke klasse
dat de lengte juist heel chique is'.
Getikt hoor. Mini vindt ze ook niets
meer, maar er is toch een gulden
middenweg.
En dan die tuniekpakken, dat waren nu
eens leuke dingen, maar natuurlijk on
zin om er bij te zeggen dat die tunieken
ook als jurkje gedragen kunnen worden.
Dat was opeens wel weer heel erg
mini.
O ja, het was een vreselijk leuke show,
en die koffie was voortreffelijk, maar het
was wel zoals mevrouw B al zei: 'Bij
een heleboel jurkjes die dan ook nog
eens tussen de honderd en tweehonderd
gulden lagen, was de stof zo soepel dat
iedereen zag hoe de slipjes van de
mannequins zich aftekenden'.
Enfin, de show was bijzonder geslaagd,
mevrouw A had het wel gezien, de
mode was wel aardig dit jaar. Er was
tenminste heel wat stof tot praten I
Twee leet-, speel- en springpakken voor ieder die jong van lijf
en leden is; links een zwart-wit, rechts een rood exemplaar.
