GERALD BROOKE: Koerier uit Londen DE WEEKBLADEN VAN DEZE WEEK Engelse leraar liep in Moskou in de val Zes jaar en t.b.r. in de zaak-Rogier ELSEVIERS de^pENE VRIJDAG 26 SEPTEMBER 1969 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT 17 Vandaag plaatsen wij de eer ste aflevering van een serie van vier over de Engelse leraar Gerald Brooke, die vier jaar door de Russen ge vangen werd gehouden op verdenking van spionage» Brooke schreef dit verhaal exclusief voor Nederland voor de bladen van de GPD. Tic heb. nlmimer contact gehad met een geheime dienst. Niet die van Engeland, ook niet met die van welk land dan ook. Dat wil ove rigens niet zeggen, dat de NTS mij niet had voorbereid op mijn .missie' naar de Sowjet-Unie. Ik kreeg bepaalde lessen en raadge- vingen, die ook worden gegeven a?~n .echte' spionnen. Men leerde mij, bijvoorbeeld, hoe ik een .scha duw zou moeten lossen'. Ik moest nooit zenuwachtig worden, altijd rustig blijven, geen verdachte ge baren maken en meer van dit soort vakknepen. Als mijn woor den niet waren verdraaid, dan had men hier ln het westen kunnen vernemen, dat ik maar één bedoe ling had met mijn werk voor de NTSmeewerken aan een verbete ring van de verstandhouding tus sen oost en west. Maar laat ik hier aan toevoegen, dat ilc nie mand ook maar het minste ver wijt maak voor de moeilijkheden en ontberingen, die ik vier jaar lang heb ondervonden. Ik heb al les aan mijzelf te wijten. Ik wil, dat iedereen dat goed begrijpt. Ilc dank God op .mijn blote knie- en dat ilc weer vrij man ben. dat ik Engelse grond onder de voeten heb. Ik wist dat de Russische autoriteiten een nieuw proces te gen mij voorbereidden. De Rus sische geheime dienst de KGB had laten doorschemeren dat dit tweede proces mij opnieuw voor jaren achter de tralies zou brengén. En u kunt zioh voorstel len hoe ik mii voelde toen Ik plot seling op transport naar Mos kou werd gezet. Bestemming Lo- fortovo-gevangenis. Ilc verwacht© niets anders dan weken van ondervragingen en be schuldigingen. Daar ging Ik een nieuw proces la Gary Po wers en Greville Wynne. Toen ik, na aankomst, de simpele medede ling kreeg dat lk zou worden ge ruild voor hot echtpaar Kroger, dat al sinds 1961 in Engelse ge vangenschap verkeerde, duurde het een paar minuten voor de waarheid tot mij doordrong, voor Ilc besefte, dat het niet de één of andere smoes was van de KGB om mijn geest kapot te krijgen. Maar laat ik de dingen chronolo gisch vertellen. Laat ik helemaal Beslissend ,Ik zal de waarheid uit de doeken doen, omdat het afgelopen moet zijn met de geruchten, met halve waarheden, leugens en klinkklare fantasie. Ik zal verslag doen van mijn ervaringen in de Sowjet-Unie in de hoop dat daarmee het dossier- Brooke' kan worden afgesloten. Bij mijn arrestatie had ik belastende documenten in mijn bezit, gecodeerde berichten van een Engelse, ondergronds werkende, anti-communistische organisatie, die luistert naar de initialen NTS. Deze docu menten waren verborgen in het kaft van een fotoalbum en in de bèkleding van mijn kofftr. Op grond van dit in de ogen van de Russische autoriteiten verdachte materiaal werd ik veroordeeld. Ik had mij schuldig gemaakt aan spionage-acti- viteiten heette het. Ik heb dit altijd ontkend en dat zal ik blij ven doen. Ik had geen andere bedoeling dan de burgers van de Sowjet-Unie kennis te laten nemen van politieke overtui- gingne, die in het westen openlijk kunnen worden uitgespro- gingen, die in he wesen openlijk kunnen worden uigesproken. bij het gegln beginnen: ,Ik werd geboren op 18 juli 1938, in Shef field. Daar bezocht ik het gym nasium. Vanaf dat moment da teert mijn interesse voor Rusland en het Russische volk en ik begon de Russische taal te bestuderen. Na mijn gymnasium zette ilc mijn studie in de Russische taal- en let terkunde op universitair niveau voort en in 1959 vertrok lk naar Moskou om mijn kennis te ver volmaken. Tot dat moment had lk nog maar weinig nagedacht over het communisme, maar dat veranderde tijdens mijn verblijf aan de universiteit van Moskou. Ik besefte hoe ik met al mijn lichaam vezels hing aan de Idealen van de westerse democratie en ik voelde medelijden met het sympa thieke volk van RuSland, dat vast gespijkerd was aan een politiek systeem waarin geen plaats is voor vrijheid. Tegelijkertijd vroeg ik mij af wat ik, een eenvoudig Engels student, zou kunnen doen om die erbarmelijke situatie te veranderen. Een gevoel van mach teloosheid maakte zich van mij meester, want wat kon Ilc doen? De gedachte van spionage was verre van mij en als ik er wel aan zou hebben gedacht, had lk het ongetwijfeld onmiddellijk als ab surd uit mijn hersens gebannen'. Ik denk dat onze lunch zo'n twee uur cluurde en ik moet zeggen dat Lie George' sympathiek vond. Hij had een grote kermis van Rus land; bovendien was het fijn om weer eens uitgebreid in het Rus sisch te converseren. We maak ten een nieuwe afspraak voor de volgende week. Het was bij deze ontmoeting dat .George' voor het eerst de naam noemde vande NTS-organisatie: de .Narodno Trudovoi Soyuz', vertaald: ,De beweging voor volk en arbeid'. George vertelde mij dat de NTS een illegale politieke organisatie was, die tot doel had om het communistische regime in de Sow jet-Unie te vervangen- door een democratische staatsvorm. Hij sprak over contra-revolutionaire activiteiten en noemde belangrijke contactpunten van de organisatie aan beide zijden van het ijzeren gordijn. Dit alles wekte mijn in teresse'. ,Deze nieuwe informatie veroor zaakte eeen zekere psychologische crisis bij mij. Ik wist, dat ik in Engeland geen zaak zou vinden waar ik mij voor zóu willen in zetten. En ik besefte dat ik een .vaandel' nodig had om mijn poli tieke interesse en kennis dienst baar te kunnen maken. Steeds meer vóelde ik mij aangetrolcken tot het werk van de NTS'. ,Bij een volgende ontmoeting stel de ik George een paar vragen en hij vertelde mij, dat de NTS onder andere gebruik maakte van toe risten om in Rusland contacten te leggen en de liberalisatie-ge dachte ingang te doen vinden. .Het webk is vanzelfsprekend niet van gevaar ontbloot', waarschuw de hij mij. .En de grootst moge lijke voorzichtigheid is een ver eiste'. Toen ik hem had gezegd dat ik mee wilde doen. lachte hij en zei: ,Wij hoopten dat je je met ons werk verbonden zou voelen'. Ik sprak met geen woord over onze ontmoetingen met George, ook Barbara liet ik onwetend, want ik voelde dat iedere loslip pigheid moeilijkheden zou kunnen veroorzaken. 14 dagen later wer den George en ik het eens. Ik zou mij aansluiten bij de NTS en toen lk naar huis liep, voelde ik mij blij. Eindelijk kón ik dan iets doen voor het Russische volk'. ,Mijn eerste opdracht was om be paald materiaal naar Moskou te ,Toen, in de late herfst van 1963 ik was kortgeleden met Barba ra getrouwd gebeurde er iets dat een beslissende invloed zou hebben op miin toekomst. Be ont moette toevallig een oude studie vriend, een Engelsman die tege lijk met mij colleges liep ln Mos kou. We maakten een afspraak voor een tweede ontmoeting: we zouden elkaar treffen bjj het Brits museum. Toen 11c op de af gesproken dag op ons punt van afspraak kwam, zag ilc tot mijn verbazing dat mijn vriend ln ge zelschap was van een kleine nog al dikke man met een opvallend rode gelaatskleur. Mijn vriend stel de mij voor aan .George' en vertel de dat hij een Rus was. We beslo ten een hapje te gaan eten. Het gesprek ging over culturele ont wikkelingen in de Sowjet-Unie. terug te nemen naar Londen. De maanden daarna ontmoette ik George vaak, meestal in een flat van een vriend van hem'. ,In de zomermaanden van 1964 be merkte ik, dat men mii voorbe reidde op,mijn eerste NTS-anis- sie naar Moskou. George gaf mij instructies over de codificering van namen en adressen van Sow- jet-burgers, die ik zou moeten op zoeken. De NTS werkte met het .fonetische systeem', dat wil zeggen Russische woorden ver vangen door Engelse, die eenzelf de klank hebben. Ook legde hij mij het systeem van .sleutelwoor den' uit, waarmee ik Informatie, die mij zou worden verstrekt, zou kunnen onthouden zonder mijn geheugen al te veel te moeten vermoeien, want het maken van aantekeningen was er natuurlijk niet bij. Ik zou economische, so ciale en politieke gegevens inge fluisterd krijgen'. Twijfel sische geheime dienst achter mij aan krijgen? Ik vertelde George over mijn twijfels. Hij moest vooral niet denken dat ik het .James Bond-type' was. Hij legde mij uit dat ik juist bijzonder ge schikt was voor dit werk. omdat ik in geen enkel opzicht verdacht was. Bovendien pepte hij mij op met de mededeling, dat ik nu een maal risico's moest nemen in het belang van het Russische volk. Inmiddels had ik Barbara ook In gelicht, dat wil zeggen, ik had naar over George ingelicht en over de NTS, maar vertelde haar niet dat ik ingewijd was in de gehei men van de codificering. Ik ver telde Barbara dat de organisatie zich uitsluitend bezig hield met propaganda en dat was ook mijn mening. Ik zag de NTS niet an dera dan een propaganda-bewe- beelden over de toekomst van de Sowjet-Unie en wij vonden elk aar ook op andere punten van discussie. Pakje en album .Behalve hot posten van brieven, vroeg George mij ook twee pak jes af te geven aan een zekere dr Yuri Nikolaevich Konstanti- nov. In het ene pakje zat een fo toalbum met stadsgezichten van Londen en portretten van beken de Engelse en Amerikaanse to- neeüictrices. Het andere pakje was een bruingekleurd toilettas je niet een bekleding van rose sa tijn. George zei me, dat ilc er mijn eigen toiletartikelen in moest doen. Tenslotte gaf George mij een hoorbril, die ik ook aan dr Itonstantinov moest overhan digen'. ,Mljn .schoolreisje' naar Moskou zou een week voor eerste paas dag beginnen en vlak voor het vertrek had ik een belangrijke ontmoeting met George. We had den afgesproken bij een station van de ondergrondse. George kwam me met uitgestoken hand tegemoet en zei me. dat zijn vrouw ons on de thee verwachtte... in zijn eigen flat in Petts Wood! Na een half uurtje van theedrin- 32 Juli 1965: Gerald Brooke, een Engelse leraar staat in de Sowjet-Unie terecht op beschuldiging van agitatie en propaganda tegen het volk van de USSR. Hij wordt veroordeeld tot één Jaar gevangenisstraf en vier jaar werkkamp. April 1969: De affaire Brooke, Inmiddels uit de actualiteit verdwenen, haalt opnieuw de voorpagina's van de Engelse pers. Berichten over de slechte behandeling, die de leraar krijgt in het Potmakamp (,kamp van de duisternis') vierhonderd kilometer ten zuidoosten van Moskou wek ken de verontwaardiging van zijn landgenoten. Mei 1969: de geruchten over vrijlating van Brooke worden sterker. Lon den zou eindelijk hebben ingestemd met een ,ruil': Brooke tegen het Russische spionnen echtpaar Peter en Helen Kroger, dat in Engeland ge vangen zit. 34 juli 1969Toch nog geheel onverwacht wordt Brooke op een vliegtuig naar Londen gezet. Acht maanden voor de voltooiing van zijn straf is hij een vrij man. Het Britse ministerie van buitenlandse zaken belt zijn vrouw Barbara; ,TT kunt naar het vliegveld gaan om uw man te verwel komen'. September 1969: Gerald Brooke: ,Het publiek heeft er recht op te we ten wat er nu precies is gebeurd, wat ilc in de Sowjet-Unie deed en welk gebeurtenissen hebben geleld tot mijn arrestatie en berechting. Ik, en niemand anders, moet het antwoord geven op de vraag die mij, sinds mijn vrijlating, dagelijks is gesteld: Gerald Brooke, was je nu spion of niet'. gng, waaraan ik wilde meewer- :n en waar lk niet rijk van zou worden, integendeel, ik wist dat ik geen cent voor mijn werk zou krijgen'. .Inmiddels waren Barbara en lk de goede bedoelingen van de NTS, onmiddellijk door de mand vallen en door mijn gedrag de hele Rus- Londen. Ik was tevreden met mijn baan als leraar, vooral toen ik opdracht kreeg om een reis naar Moskou voor te bereiden, die een groep leerlingen in de paasvakan tie van 1965 wilde maken. Ik ver tel,da dat aan George, die er zeer opgetogen over deed. Want deze reis was de ideale kans om mijn eerste missie naar de Sowjet- Unie te .dekken'. George gaf mij de namen en adressen van anti communistische kunstenaars en Intellectuelen en hij gaf mij de opdracht in Rusland 'n paar brie ven te posten, brieven die onge twijfeld zouden worden gecensu reerd als ze in Engeland op de post zouden worden gedaan. Geor ge's vrouw zou in mijn hemd twee .verborgen zakken' naaien, waarin ik de brieven naar Mos kou moest vervoeren'. .Misschien vraagt u zich af waar om ik helemaal niet "informeerde naar de inhoud van deze brieven, waarom ik George voor honderd procent vertrouwde, terwijl ik eigenlijk niets van hem afwist. Ilc wist zijn achternaam niet; lk wist niet wat hij in Londen deed, waar hij van bestond: ik wist zelfs zijn vaste verblijfadres niet. Ik kan op die vraag alleen maar antwoorden, dat ik geen behoefte voelde aan nadere informatie. Ik vertrouwde George en daarmee uit. Wij hadden dezelfde denk- Vertrek ,16 april was de dag van het ver trek. Bc trok het hemd aan, stopte in elk van de zakken drie brieven en kleedde mij verder als een onopvaLlende toerist. Barba ra en ik ontmoetten de leerlin gen ln de hal van Liverpool Street Station. Tot aan de Pools-Rus- sische grens voelde ik mij opge wekt, ilc dacht eenvoudig niet aan de inhoud van mijn bagage. Maar toen Russische douane-ambtena ren voor paspoortcontrole de trein binnenkwamen, klopte mij 't hart in de keel. Er gebeurde echter niets. Een etmaal nadat we Lon ken en nietszeggend gebabbel nam George mij mee naar zijn werk kamer. Hij gaf mij het hemd en wees me de twee zakken, onder elk armsgat één. Met het hemd, verpakt in een stuik brum papier, onder mijn arm nam ik de trein terug naar Londen. Een paar da gen later gaf George me het toi lettasje, het fotoalbum, de hoor bril en zes brieven, reeds geadres seerd en voorzien van postzegels. Wij namen afscheid en hij ver dween met een simpel .succes'. ,Ik kon d'eze dingen natuurlijk niet voor mijn vrouw verbergen en ik vertelde haar wat ik ermee ln Moskou ging doen. Ik verzekerde haar dat ik niet meer was dan een eenvoudig koeriertje van een propaganda-organisatie. Ik vertel de haar niet. dat er in de bekle ding van de toilettas en ln het kaft van het fotoalbum bepaal de stukken verborgen zaten, maar ik toonde haar wel de zakken in het hemd en daar schrok ze ge weldig van'. den hadden verlaten kwamen we bij ons hotel in Moskou aan. Bc had mij voorgenomen geen tijd te verliezen en zo spoedig mogelijk mijn NTS-opdracht af te werken. De moeilijkheid was dat George mij had opgedragen de brieven in Leninski Prospect te posten, een wijk van Moskou op een paar kilometer van het centrum. Wij gingen de stad in met de leerlin gen; ik had de brieven bij me, ditmaal gewoon opgeborgen in de binnenzak van mijn windjack'. ,WiJ gingen eerst naar het Rode Plein. Ik was nu echt op van de zenuwen. De brieven wogen zwaar als stenen en ik had liet gevoel dat iedere politieman die ik tegen kwam, óp mij stond te loeren. Voor het Bolshoi-theater hield ilc het niet langer uit. Ik trok Barbara naar me toe en fluister de in haar oor: .Ik ga nu. Tot straks in het hotel'. Voordat ze ook maar een woord kon uitbren gen, was ik verdwenen. Ik liep naar het dichtstbijzijnde metro station en nam de trein naar de Leninski-wijk. Eenmaal aangeko men liep ik zo onopvallend mo gelijk langs de huizen. Ik postte de brieven stuk voor stuk; één brief per bus, zoals mij was op gedragen. Het ging allemaal goed en ik nam de trein terug naar liet centrum. Earbara kon wel huilen van opluchting, toen ze me onze kamer zag binnenkomen, ze was erg bang geweest'. ,De volgende dag dacht lk er over na hoe ik de rest van mijn missie moest voltooien. Ik besloot te be ginnen met het bezoek aan dr Konstantinov. Ik had zijn adres: Kropetinstraat, vlak bij het Gor ki-park. George had me gewaar schuwd bijzonder voorzichtig te zijn. De leans was niet uitgeslo ten dat het huis van Konstanti nov zou worden bewaakt. Bc be sloot de volgende avond naar hem toe te gaan'. .Konstantinov bleek niet thuis te zijn en ik gaf de pakjes aan zijn vrouw met de mededeling dat ze afkomstig waren van een zekere dr Hamstock. M'evrouvv Konstanti nov deed met in het minst ver baasd. Ze scheen het de gewoon ste zaak van de wereld te vinden dat een totaal onbekende Engels man pakjes bij haar kwam afge ven. Ze vroeg niets'. Mevrouw .Konstantinov bracht me naar de metro en vroegmijn naam. Ik zei dat ik Gerry Brown heette. Voordat ik instapte nodig de ze ons uit voor een etentje ie volgende zondag. Ik zag niet in waarom ik op die uitnodiging niet zou Ingaan en wij spraken af.' ,Die zondag namen Barbara en ik de metro naar het Gorki-park en wij wandelden, ln de beste stem ming naar het huis van de fa milie Konstantinov. Dr Konstanti nov verwelkomde ons hartelijk en nam mij onmiddellijk mee naar de zitkamer. Hij wilde over de pak jes praten en vroeg mij waarom George een paar buitenlandse Sostzegels in het album had ge- aan. Ik vertelde hein dat George dat waarschijnlijk had gedaan om dat hij wist dat dr Konstantinov e-en verwoed verzamelaar was. Vervolgens vroeg hij mij naar het hoe en waarom van het toilet tasje. Ik was verbaasd en had geen antwoord op die vraag. Ik mompelde iets van: ,Weet ik niet. Misschien zit er iets voor u in'. Zonder nog een woord te zeggen pakte Konstantinov een schaar en knipte de kaft van het fotoal bum open. Er kwamen een paar bedrukte velletjes en een bank biljet van vijftig roebel te voor schijn. Doe open! Politie! ,Op hetzelfde moment kwamen mevrouw Konstantinov en Barba ra de kamer binnen. Ze hadden blijkbaar wat gepraat in de keu ken- En nog voor één van ons iets kon zeggen, werd er op de deur geklopt. Een stem riep: .Doe open, politie 1' (GPD) Elseviers Weekblad vraagt aandacht voor het be jaardenbeleid en constateert daarbij ,een lijn door de chaos' (p. 31, e v). Ruim 10 procent van onze bevolking is ouder dan 65 jaar, maar tot op heden werd deze groep dikwijls ver waarloosd. Nog voor het eind van dit jaar zal het voorstel tot wijziging van de wet op de bejaardenoorden aan de kamer worden voorgelegd. EW vroeg aan mr P. J. Blommestijn van het ministerie van erm wat dit ondermeer inhield. Hij zei daar op o a: ,in de toekomst zal het overgrote deel van de mensen in de bejaardenoorden een beroep moeten doen op de algemene bijstandswet, die langzaam maar zeker uitgroeit tot een be- jaardenwet, wanneer men kijkt naar het deel der uitkeringen dat deze categorie voor zijn re kening neemt. Omdat de ge meenschap telkens meer op draait voor de verzorgingskos- ten, heeft die gemeenschap ook het recht te weten, waar zij haai' gelden aan uitgeeft'. WEEKUU# EW's omslagverhaal (p. 59, e. v.) gaat dieper in op de vraag in hoe verre in ons land gezien het onrust barend gestegen aanlul misdrijven. de misdaad loont. In de afgelopen tien jaar is het aantal misdaden ver dubbeld tot 215.000 gevallen, waar van de politie nog geen 50 procent kon oplossen. Commissaris Sanders uit Amsterdam maakt daarbij de vol gende opmerking; .Als ik lees welke grandioze overvallen in het buiten land slagen, dan kom ik tot de con clusie dat het allemaal weinig ver schil maalcl. Wel is het zo, aat de situatie in Nederland een compro mis vormt tussen de sendee aan het publiek (openheid van de banken, wegnemen van drempelvrees) en de beveiliging. En door dat compromis komt de beveiliging sterk in het ge drang'. cratisering toe is'„ Vrij Nederland stelt (p. 1) dat scheepsbouwer Verolme, de regering en de kamer samen in het schip zitten. Maar het is allemaal niet al leen de schuld van de Rotterdamse scheepsbouwer: ,dat zou juist zijn wanneer Verolme niet alleen een par ticuliere en strikt voor de buiten wereld afgesloten onderneming was, maar ook nog een onderneming die met eigen kapitaal werkt zonder enige steun van de overheid in welke vorm en omvang dan ook. Dat dat niet zo is, weten we, en dat maakt liet gemakkelijk te constateren dat de verantwoordelijkheid voor de gang- van zaken elders gelegd moet wor den, namelijk in net parlement en bij de regering'. VVD-kamerlid H. J. L. Vonlioff pu bliceerde kortgeleden een boek over wijlen mr Oud. Vrij Nederland had eeii gesprek met deze WD-er, die toegaf dat D '66 bij de komende sta tenverkiezingen als winnaar uit de bus zou komen. .Maar haar hoogte punt zal ln 1970 voorbij zijn. Dan komt er een partij B '70. waarmee lk geen heropleving van de Boefen partij bedoel, maar een nieuwe pro testpartij. Het kenmerk van pro testpartijen als PSP, Boerenpartij en D '66 is. dat zij de politiek terug brengen tot één nogal geïsoleerd thema. Bij de PSP was dat de atoom bom. Bij' de Boeren was dat het Accent meent, dat wij onze bejaar den in de steek laten (p. 5, e. v.). C. Egas, oud-staatssecretaris van cultuur, recreatie en maatschappe lijk werk in het kabinet-Cals, vindt dat de leeftijd nog geen criterium is om iemand tot .bejaarde' te be stempelen. ,Er is geen starre grens meer. ook op 55-jarige leeftijd kan men wel behoefte aan hulp hebben, uitgeschakeld raken. Maar men moet niet tot opnemen overgaan, als het niet nodig is. Men moet stimuleren, de mensen actief houden'. De Niéuwe Linie publiceert een ge sprek met dr J. C. C. Rupp, die on langs promoveerde op het onderzoek .opvoeding tot schoolweerbaarlieid' (p. 3). Over onderwijsvernieuwing zegt hij onder andere: .Vreemd is, dat de meest progressieve weten schappers, die zich bezighielden met onderwijsvernieuwing nóóit hebben geconcludeerd dat je ook met de ou ders van de schoolgaande jeugd moet werken. De middle-class-overwegir.- gen hoe knap ook willen al leen de school veranderen. De men sen zelf ouders en kinderen zet men tussen twee haakjes'. Het rumoer rondom Verolme vindt zijn weerslag in De Nieuwe Linie (p. 4). ,Hier manifesteert zich voor de zoveelste keer de ernstige mis vatting, als zou het bestuur van een onderneming uitsluitend een zaak van de ondernemer en de onderne ming zijn. Al herhaaldelijk is bij de ondergang van grote familiebedrij ven, geregeerd door al te zeer aan eigen Dezit vastgebakken mensen ko men vast te staan, dat de catastrofe te voorkomen was geweest als de onderneming geregeerd was vanuit het gevoel van maatschappelijke ver antwoordelijkheid'. De Groene schrijft over de stijgende onrust in Frankrijk (p. 4). ,Er zit een nieuw soort poujadistische be wegingen het daglicht die .directe actie' voorstaan (bijvoorbeeld de wei gering om zich aan prijzentoezicht te ondenverpen) en tevens duide lijk willen laten uitkomen, dat zij fatsoenlijke mensen' zijn, in tegen stelling natuurlijk tot linkse vie zerds. De beweginkjes versplinteren zich echter weer en maken onder ling ruzie Als iemand dan ook niet goed weet waar hij op het ogen blik aan toe is, dan is het wel de .kleine man'. De Groene besteedt aandacht aan de onrust en onzekerheid in de Ne derlandse filmwereld (p. 6) en ver zucht: ,Ook zonder dat men met heimwee en historische trots terug blikt op een verleden dat door fil mers als Haanstra en Van der Horst beheerst werd, mag men zich toch met lichte teleurstelling afvragen, waarom deze tijd met zijn grotere, zij het nog altijd beperkte, mogelijk heden geen vergelijkbare figuren heeft opgeleverd die het publiek, ui teraard met andersoortig werk, maar met vergelijkbare intensiteit aan spreken'. 1-Iebben drempelvrees door de rod-P?^ BOSCH (GPD) Tijdens een dels. Ze zijn bang voor het Telegraaf-1 j K ,n besloten ritting heeft imago' (p. 6, e. v.). Verder een arti-1 -van het Bossche kei c complexen en angsten I Ser^rhtshof gisteren in de raak van n ppn nitunpricro I de 32-jarxge J. F. int Hoogerheide, (p. 12, e. v.), en een uitvoerige reoor- tage over het leven in de DDR (p7 17,jaar ?evanSenisstraf met aftrek e vvoorwaardelijke terbeschikkingstelling In Niéuwe Revu kan men lezen over van <Ie /Céering geëist. De procureur- een technische vinding waardoor seJ,eraal steunde 'laarm-,'f' de eis die ook blinden weer kunuen zien (p. 4 <'e officier van justitie destijds in e. v.). In een artikel over de nieuwe:Breda tesen deze jongeman had geëist, film .Battle of Britain' wordt het had in de nacht van 2 op 3 augus- één en ander onthuld over de moei-,tus vorig jaar de heer Rogier u:t Ber- lijkheden, die men bij de opnamenj =en op Zoom in diens woning om het ondervond (p 33, e. v.) en verder nog 'even gebracK r nog 11 verhaal over de volmaakte zwen delaar (p. 36, e. v.) waar zelfs de .han digste' lezer nog lei-s van kan leren.. gebracht. Bovendien was hem ten laste gelegd een tweetal diefstal- Ben Korsten stierf natuurlijke dood DEN HAAG (GPD) Mr. H. van 't Veer, de Haagse officier van Justi tie, heeft gisteren medegedeeld, dat de public relations adviseur Ben Korsten Mr. van 't Veer is tot die conclusie go- komen na bestudering van het sectie rapport, waarin staat te lezen, dat sectie op het stoffelijk overschot niet heeft aangetoond dat het overlijden te wijten zou zijn aan vergiftigingsverschijnselen len waarbij een van 5 000 gulden uit een bejaardentehuis in Bergen op Zoom en de verkrachting van een meisje. (ADVERTENTIEi YAMAHA 'S WERELDS GROOTSTE FABRIEK VAN MUZIEKINSTRUMENTEN. 250.000 PIANO'S, VLEUGELS EN ELEKTRONISCHE ORGELS VERLATEN DIT JAAR DE FABRIEKEN. Spiegel heeft een interview met Tros-directeur mr LandrS: ,Ik heb vaak moeite met het aantrekken van goede mensen. Soms wil ik bepaal de schrijvers en artiesten aantrek ken, maar die voelen er niets voor. Het titelverhaal van Haagse Post- magazine is gewijd aan de PTT (p. 12, e. v.). Eén van de woord voerders van dit bedrijf zegt: ,Wect u wat ik gek vind? Als een brief één of twee dagen te lang onder-1 weg is, wordt er verontwaardigd ge- schreeuwd, maar als een briefkaart 30 jaar zoek is geraakt, en tenslot te door de PTT wordt bezorgd, dan wordt er gejubeld. Maar op zo'n mo ment schaam ik me diep'. Haagse Post brengt een uitgebreid interview met de Italiaanse succes filmer Fellini (p. 36, e. v.). Deze maker van Dolce Vita' en ,La Stra- da' zegt het volgende over het pro ces van verval: ,Dat proces van af braak (in onze westerse maatschap pij) is uiterst natuurlijk .Ik hoor er volstsekt niet de doodsklok van on ze beschaving in, maar integendeel, haar levensteken. Het is het einde van de fase van de mensheid. Maar dat nog te langzame afbraakproces M?ddelbu^DarmTerPiHn0; e° 0r?el|a"del- Lange Noordstraat 16, len weer van nul af moeten begin-1 Miaaelburg - G. A. Goldschmeding s Piano en Orgelnandel NV. Lange nen'. Kerkstraat 41, Goes.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1969 | | pagina 17