GERALD BROOKE:
Koerier uit Londen
DE WEEKBLADEN VAN DEZE WEEK
Engelse leraar liep
in Moskou in de val
Zes jaar en t.b.r.
in de zaak-Rogier
ELSEVIERS
de^pENE
VRIJDAG 26 SEPTEMBER 1969
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
17
Vandaag plaatsen wij de eer
ste aflevering van een serie
van vier over de Engelse
leraar Gerald Brooke, die
vier jaar door de Russen ge
vangen werd gehouden op
verdenking van spionage»
Brooke schreef dit verhaal
exclusief voor Nederland
voor de bladen van de GPD.
Tic heb. nlmimer contact gehad met
een geheime dienst. Niet die van
Engeland, ook niet met die van
welk land dan ook. Dat wil ove
rigens niet zeggen, dat de NTS
mij niet had voorbereid op mijn
.missie' naar de Sowjet-Unie. Ik
kreeg bepaalde lessen en raadge-
vingen, die ook worden gegeven
a?~n .echte' spionnen. Men leerde
mij, bijvoorbeeld, hoe ik een .scha
duw zou moeten lossen'. Ik moest
nooit zenuwachtig worden, altijd
rustig blijven, geen verdachte ge
baren maken en meer van dit
soort vakknepen. Als mijn woor
den niet waren verdraaid, dan had
men hier ln het westen kunnen
vernemen, dat ik maar één bedoe
ling had met mijn werk voor de
NTSmeewerken aan een verbete
ring van de verstandhouding tus
sen oost en west. Maar laat ik
hier aan toevoegen, dat ilc nie
mand ook maar het minste ver
wijt maak voor de moeilijkheden
en ontberingen, die ik vier jaar
lang heb ondervonden. Ik heb al
les aan mijzelf te wijten. Ik wil,
dat iedereen dat goed begrijpt.
Ilc dank God op .mijn blote knie-
en dat ilc weer vrij man ben. dat
ik Engelse grond onder de voeten
heb. Ik wist dat de Russische
autoriteiten een nieuw proces te
gen mij voorbereidden. De Rus
sische geheime dienst de KGB
had laten doorschemeren dat
dit tweede proces mij opnieuw
voor jaren achter de tralies zou
brengén. En u kunt zioh voorstel
len hoe ik mii voelde toen Ik plot
seling op transport naar Mos
kou werd gezet. Bestemming Lo-
fortovo-gevangenis.
Ilc verwacht© niets anders dan
weken van ondervragingen en be
schuldigingen. Daar ging Ik
een nieuw proces la Gary Po
wers en Greville Wynne. Toen ik,
na aankomst, de simpele medede
ling kreeg dat lk zou worden ge
ruild voor hot echtpaar Kroger,
dat al sinds 1961 in Engelse ge
vangenschap verkeerde, duurde
het een paar minuten voor de
waarheid tot mij doordrong, voor
Ilc besefte, dat het niet de één of
andere smoes was van de KGB
om mijn geest kapot te krijgen.
Maar laat ik de dingen chronolo
gisch vertellen. Laat ik helemaal
Beslissend
,Ik zal de waarheid uit de doeken doen, omdat het afgelopen
moet zijn met de geruchten, met halve waarheden, leugens
en klinkklare fantasie. Ik zal verslag doen van mijn ervaringen
in de Sowjet-Unie in de hoop dat daarmee het dossier-
Brooke' kan worden afgesloten. Bij mijn arrestatie had ik
belastende documenten in mijn bezit, gecodeerde berichten
van een Engelse, ondergronds werkende, anti-communistische
organisatie, die luistert naar de initialen NTS. Deze docu
menten waren verborgen in het kaft van een fotoalbum en
in de bèkleding van mijn kofftr. Op grond van dit in de ogen
van de Russische autoriteiten verdachte materiaal werd ik
veroordeeld. Ik had mij schuldig gemaakt aan spionage-acti-
viteiten heette het. Ik heb dit altijd ontkend en dat zal ik blij
ven doen. Ik had geen andere bedoeling dan de burgers van
de Sowjet-Unie kennis te laten nemen van politieke overtui-
gingne, die in het westen openlijk kunnen worden uitgespro-
gingen, die in he wesen openlijk kunnen worden uigesproken.
bij het gegln beginnen: ,Ik werd
geboren op 18 juli 1938, in Shef
field. Daar bezocht ik het gym
nasium. Vanaf dat moment da
teert mijn interesse voor Rusland
en het Russische volk en ik begon
de Russische taal te bestuderen.
Na mijn gymnasium zette ilc mijn
studie in de Russische taal- en let
terkunde op universitair niveau
voort en in 1959 vertrok lk naar
Moskou om mijn kennis te ver
volmaken. Tot dat moment had
lk nog maar weinig nagedacht
over het communisme, maar dat
veranderde tijdens mijn verblijf
aan de universiteit van Moskou.
Ik besefte hoe ik met al mijn
lichaam vezels hing aan de Idealen
van de westerse democratie en ik
voelde medelijden met het sympa
thieke volk van RuSland, dat vast
gespijkerd was aan een politiek
systeem waarin geen plaats is
voor vrijheid. Tegelijkertijd vroeg
ik mij af wat ik, een eenvoudig
Engels student, zou kunnen doen
om die erbarmelijke situatie te
veranderen. Een gevoel van mach
teloosheid maakte zich van mij
meester, want wat kon Ilc doen?
De gedachte van spionage was
verre van mij en als ik er wel aan
zou hebben gedacht, had lk het
ongetwijfeld onmiddellijk als ab
surd uit mijn hersens gebannen'.
Ik denk dat onze lunch zo'n twee
uur cluurde en ik moet zeggen dat
Lie George' sympathiek vond. Hij
had een grote kermis van Rus
land; bovendien was het fijn om
weer eens uitgebreid in het Rus
sisch te converseren. We maak
ten een nieuwe afspraak voor de
volgende week. Het was bij deze
ontmoeting dat .George' voor het
eerst de naam noemde vande
NTS-organisatie: de .Narodno
Trudovoi Soyuz', vertaald: ,De
beweging voor volk en arbeid'.
George vertelde mij dat de NTS
een illegale politieke organisatie
was, die tot doel had om het
communistische regime in de Sow
jet-Unie te vervangen- door een
democratische staatsvorm. Hij
sprak over contra-revolutionaire
activiteiten en noemde belangrijke
contactpunten van de organisatie
aan beide zijden van het ijzeren
gordijn. Dit alles wekte mijn in
teresse'.
,Deze nieuwe informatie veroor
zaakte eeen zekere psychologische
crisis bij mij. Ik wist, dat ik in
Engeland geen zaak zou vinden
waar ik mij voor zóu willen in
zetten. En ik besefte dat ik een
.vaandel' nodig had om mijn poli
tieke interesse en kennis dienst
baar te kunnen maken. Steeds
meer vóelde ik mij aangetrolcken
tot het werk van de NTS'.
,Bij een volgende ontmoeting stel
de ik George een paar vragen en
hij vertelde mij, dat de NTS onder
andere gebruik maakte van toe
risten om in Rusland contacten
te leggen en de liberalisatie-ge
dachte ingang te doen vinden.
.Het webk is vanzelfsprekend niet
van gevaar ontbloot', waarschuw
de hij mij. .En de grootst moge
lijke voorzichtigheid is een ver
eiste'. Toen ik hem had gezegd
dat ik mee wilde doen. lachte hij
en zei: ,Wij hoopten dat je je met
ons werk verbonden zou voelen'.
Ik sprak met geen woord over
onze ontmoetingen met George,
ook Barbara liet ik onwetend,
want ik voelde dat iedere loslip
pigheid moeilijkheden zou kunnen
veroorzaken. 14 dagen later wer
den George en ik het eens. Ik zou
mij aansluiten bij de NTS en toen
lk naar huis liep, voelde ik mij
blij. Eindelijk kón ik dan iets
doen voor het Russische volk'.
,Mijn eerste opdracht was om be
paald materiaal naar Moskou te
,Toen, in de late herfst van 1963
ik was kortgeleden met Barba
ra getrouwd gebeurde er iets
dat een beslissende invloed zou
hebben op miin toekomst. Be ont
moette toevallig een oude studie
vriend, een Engelsman die tege
lijk met mij colleges liep ln Mos
kou. We maakten een afspraak
voor een tweede ontmoeting: we
zouden elkaar treffen bjj het
Brits museum. Toen 11c op de af
gesproken dag op ons punt van
afspraak kwam, zag ilc tot mijn
verbazing dat mijn vriend ln ge
zelschap was van een kleine nog
al dikke man met een opvallend
rode gelaatskleur. Mijn vriend stel
de mij voor aan .George' en vertel
de dat hij een Rus was. We beslo
ten een hapje te gaan eten. Het
gesprek ging over culturele ont
wikkelingen in de Sowjet-Unie.
terug te nemen naar Londen. De
maanden daarna ontmoette ik
George vaak, meestal in een flat
van een vriend van hem'.
,In de zomermaanden van 1964 be
merkte ik, dat men mii voorbe
reidde op,mijn eerste NTS-anis-
sie naar Moskou. George gaf mij
instructies over de codificering
van namen en adressen van Sow-
jet-burgers, die ik zou moeten op
zoeken. De NTS werkte met het
.fonetische systeem', dat wil
zeggen Russische woorden ver
vangen door Engelse, die eenzelf
de klank hebben. Ook legde hij
mij het systeem van .sleutelwoor
den' uit, waarmee ik Informatie,
die mij zou worden verstrekt, zou
kunnen onthouden zonder mijn
geheugen al te veel te moeten
vermoeien, want het maken van
aantekeningen was er natuurlijk
niet bij. Ik zou economische, so
ciale en politieke gegevens inge
fluisterd krijgen'.
Twijfel
sische geheime dienst achter mij
aan krijgen? Ik vertelde George
over mijn twijfels. Hij moest
vooral niet denken dat ik het
.James Bond-type' was. Hij legde
mij uit dat ik juist bijzonder ge
schikt was voor dit werk. omdat
ik in geen enkel opzicht verdacht
was. Bovendien pepte hij mij op
met de mededeling, dat ik nu een
maal risico's moest nemen in het
belang van het Russische volk.
Inmiddels had ik Barbara ook In
gelicht, dat wil zeggen, ik had
naar over George ingelicht en over
de NTS, maar vertelde haar niet
dat ik ingewijd was in de gehei
men van de codificering. Ik ver
telde Barbara dat de organisatie
zich uitsluitend bezig hield met
propaganda en dat was ook mijn
mening. Ik zag de NTS niet an
dera dan een propaganda-bewe-
beelden over de toekomst van de
Sowjet-Unie en wij vonden elk
aar ook op andere punten van
discussie.
Pakje en album
.Behalve hot posten van brieven,
vroeg George mij ook twee pak
jes af te geven aan een zekere
dr Yuri Nikolaevich Konstanti-
nov. In het ene pakje zat een fo
toalbum met stadsgezichten van
Londen en portretten van beken
de Engelse en Amerikaanse to-
neeüictrices. Het andere pakje
was een bruingekleurd toilettas
je niet een bekleding van rose sa
tijn. George zei me, dat ilc er mijn
eigen toiletartikelen in moest
doen. Tenslotte gaf George mij
een hoorbril, die ik ook aan dr
Itonstantinov moest overhan
digen'.
,Mljn .schoolreisje' naar Moskou
zou een week voor eerste paas
dag beginnen en vlak voor het
vertrek had ik een belangrijke
ontmoeting met George. We had
den afgesproken bij een station
van de ondergrondse. George
kwam me met uitgestoken hand
tegemoet en zei me. dat zijn
vrouw ons on de thee verwachtte...
in zijn eigen flat in Petts Wood!
Na een half uurtje van theedrin-
32 Juli 1965: Gerald Brooke, een Engelse leraar staat in de Sowjet-Unie
terecht op beschuldiging van agitatie en propaganda tegen het volk van
de USSR. Hij wordt veroordeeld tot één Jaar gevangenisstraf en vier
jaar werkkamp.
April 1969: De affaire Brooke, Inmiddels uit de actualiteit verdwenen,
haalt opnieuw de voorpagina's van de Engelse pers. Berichten over de
slechte behandeling, die de leraar krijgt in het Potmakamp (,kamp van
de duisternis') vierhonderd kilometer ten zuidoosten van Moskou wek
ken de verontwaardiging van zijn landgenoten.
Mei 1969: de geruchten over vrijlating van Brooke worden sterker. Lon
den zou eindelijk hebben ingestemd met een ,ruil': Brooke tegen het
Russische spionnen echtpaar Peter en Helen Kroger, dat in Engeland ge
vangen zit.
34 juli 1969Toch nog geheel onverwacht wordt Brooke op een vliegtuig
naar Londen gezet. Acht maanden voor de voltooiing van zijn straf is
hij een vrij man. Het Britse ministerie van buitenlandse zaken belt zijn
vrouw Barbara; ,TT kunt naar het vliegveld gaan om uw man te verwel
komen'.
September 1969: Gerald Brooke: ,Het publiek heeft er recht op te we
ten wat er nu precies is gebeurd, wat ilc in de Sowjet-Unie deed en welk
gebeurtenissen hebben geleld tot mijn arrestatie en berechting. Ik, en
niemand anders, moet het antwoord geven op de vraag die mij, sinds
mijn vrijlating, dagelijks is gesteld: Gerald Brooke, was je nu spion of
niet'.
gng, waaraan ik wilde meewer-
:n en waar lk niet rijk van zou
worden, integendeel, ik wist dat
ik geen cent voor mijn werk zou
krijgen'.
.Inmiddels waren Barbara en lk
de goede bedoelingen van de NTS,
onmiddellijk door de mand vallen
en door mijn gedrag de hele Rus-
Londen. Ik was tevreden met mijn
baan als leraar, vooral toen ik
opdracht kreeg om een reis naar
Moskou voor te bereiden, die een
groep leerlingen in de paasvakan
tie van 1965 wilde maken. Ik ver
tel,da dat aan George, die er zeer
opgetogen over deed. Want deze
reis was de ideale kans om mijn
eerste missie naar de Sowjet-
Unie te .dekken'. George gaf mij
de namen en adressen van anti
communistische kunstenaars en
Intellectuelen en hij gaf mij de
opdracht in Rusland 'n paar brie
ven te posten, brieven die onge
twijfeld zouden worden gecensu
reerd als ze in Engeland op de
post zouden worden gedaan. Geor
ge's vrouw zou in mijn hemd
twee .verborgen zakken' naaien,
waarin ik de brieven naar Mos
kou moest vervoeren'.
.Misschien vraagt u zich af waar
om ik helemaal niet "informeerde
naar de inhoud van deze brieven,
waarom ik George voor honderd
procent vertrouwde, terwijl ik
eigenlijk niets van hem afwist.
Ilc wist zijn achternaam niet; lk
wist niet wat hij in Londen deed,
waar hij van bestond: ik wist
zelfs zijn vaste verblijfadres niet.
Ik kan op die vraag alleen maar
antwoorden, dat ik geen behoefte
voelde aan nadere informatie. Ik
vertrouwde George en daarmee
uit. Wij hadden dezelfde denk-
Vertrek
,16 april was de dag van het ver
trek. Bc trok het hemd aan,
stopte in elk van de zakken drie
brieven en kleedde mij verder als
een onopvaLlende toerist. Barba
ra en ik ontmoetten de leerlin
gen ln de hal van Liverpool Street
Station. Tot aan de Pools-Rus-
sische grens voelde ik mij opge
wekt, ilc dacht eenvoudig niet aan
de inhoud van mijn bagage. Maar
toen Russische douane-ambtena
ren voor paspoortcontrole de trein
binnenkwamen, klopte mij 't hart
in de keel. Er gebeurde echter
niets. Een etmaal nadat we Lon
ken en nietszeggend gebabbel nam
George mij mee naar zijn werk
kamer. Hij gaf mij het hemd en
wees me de twee zakken, onder
elk armsgat één. Met het hemd,
verpakt in een stuik brum papier,
onder mijn arm nam ik de trein
terug naar Londen. Een paar da
gen later gaf George me het toi
lettasje, het fotoalbum, de hoor
bril en zes brieven, reeds geadres
seerd en voorzien van postzegels.
Wij namen afscheid en hij ver
dween met een simpel .succes'.
,Ik kon d'eze dingen natuurlijk niet
voor mijn vrouw verbergen en ik
vertelde haar wat ik ermee ln
Moskou ging doen. Ik verzekerde
haar dat ik niet meer was dan
een eenvoudig koeriertje van een
propaganda-organisatie. Ik vertel
de haar niet. dat er in de bekle
ding van de toilettas en ln het
kaft van het fotoalbum bepaal
de stukken verborgen zaten, maar
ik toonde haar wel de zakken in
het hemd en daar schrok ze ge
weldig van'.
den hadden verlaten kwamen we
bij ons hotel in Moskou aan. Bc
had mij voorgenomen geen tijd te
verliezen en zo spoedig mogelijk
mijn NTS-opdracht af te werken.
De moeilijkheid was dat George
mij had opgedragen de brieven
in Leninski Prospect te posten,
een wijk van Moskou op een paar
kilometer van het centrum. Wij
gingen de stad in met de leerlin
gen; ik had de brieven bij me,
ditmaal gewoon opgeborgen in de
binnenzak van mijn windjack'.
,WiJ gingen eerst naar het Rode
Plein. Ik was nu echt op van de
zenuwen. De brieven wogen zwaar
als stenen en ik had liet gevoel
dat iedere politieman die ik tegen
kwam, óp mij stond te loeren.
Voor het Bolshoi-theater hield
ilc het niet langer uit. Ik trok
Barbara naar me toe en fluister
de in haar oor: .Ik ga nu. Tot
straks in het hotel'. Voordat ze
ook maar een woord kon uitbren
gen, was ik verdwenen. Ik liep
naar het dichtstbijzijnde metro
station en nam de trein naar de
Leninski-wijk. Eenmaal aangeko
men liep ik zo onopvallend mo
gelijk langs de huizen. Ik postte
de brieven stuk voor stuk; één
brief per bus, zoals mij was op
gedragen. Het ging allemaal goed
en ik nam de trein terug naar
liet centrum. Earbara kon wel
huilen van opluchting, toen ze me
onze kamer zag binnenkomen, ze
was erg bang geweest'.
,De volgende dag dacht lk er over
na hoe ik de rest van mijn missie
moest voltooien. Ik besloot te be
ginnen met het bezoek aan dr
Konstantinov. Ik had zijn adres:
Kropetinstraat, vlak bij het Gor
ki-park. George had me gewaar
schuwd bijzonder voorzichtig te
zijn. De leans was niet uitgeslo
ten dat het huis van Konstanti
nov zou worden bewaakt. Bc be
sloot de volgende avond naar hem
toe te gaan'.
.Konstantinov bleek niet thuis te
zijn en ik gaf de pakjes aan zijn
vrouw met de mededeling dat ze
afkomstig waren van een zekere
dr Hamstock. M'evrouvv Konstanti
nov deed met in het minst ver
baasd. Ze scheen het de gewoon
ste zaak van de wereld te vinden
dat een totaal onbekende Engels
man pakjes bij haar kwam afge
ven. Ze vroeg niets'.
Mevrouw .Konstantinov bracht
me naar de metro en vroegmijn
naam. Ik zei dat ik Gerry Brown
heette. Voordat ik instapte nodig
de ze ons uit voor een etentje ie
volgende zondag. Ik zag niet in
waarom ik op die uitnodiging
niet zou Ingaan en wij spraken
af.'
,Die zondag namen Barbara en ik
de metro naar het Gorki-park en
wij wandelden, ln de beste stem
ming naar het huis van de fa
milie Konstantinov. Dr Konstanti
nov verwelkomde ons hartelijk en
nam mij onmiddellijk mee naar de
zitkamer. Hij wilde over de pak
jes praten en vroeg mij waarom
George een paar buitenlandse
Sostzegels in het album had ge-
aan. Ik vertelde hein dat George
dat waarschijnlijk had gedaan om
dat hij wist dat dr Konstantinov
e-en verwoed verzamelaar was.
Vervolgens vroeg hij mij naar het
hoe en waarom van het toilet
tasje. Ik was verbaasd en had
geen antwoord op die vraag. Ik
mompelde iets van: ,Weet ik niet.
Misschien zit er iets voor u in'.
Zonder nog een woord te zeggen
pakte Konstantinov een schaar en
knipte de kaft van het fotoal
bum open. Er kwamen een paar
bedrukte velletjes en een bank
biljet van vijftig roebel te voor
schijn.
Doe open! Politie!
,Op hetzelfde moment kwamen
mevrouw Konstantinov en Barba
ra de kamer binnen. Ze hadden
blijkbaar wat gepraat in de keu
ken- En nog voor één van ons
iets kon zeggen, werd er op de
deur geklopt. Een stem riep: .Doe
open, politie 1'
(GPD) Elseviers Weekblad
vraagt aandacht voor het be
jaardenbeleid en constateert
daarbij ,een lijn door de chaos'
(p. 31, e v). Ruim 10 procent
van onze bevolking is ouder dan
65 jaar, maar tot op heden
werd deze groep dikwijls ver
waarloosd. Nog voor het eind
van dit jaar zal het voorstel
tot wijziging van de wet op de
bejaardenoorden aan de kamer
worden voorgelegd. EW vroeg
aan mr P. J. Blommestijn van
het ministerie van erm wat dit
ondermeer inhield. Hij zei daar
op o a: ,in de toekomst zal het
overgrote deel van de mensen in
de bejaardenoorden een beroep
moeten doen op de algemene
bijstandswet, die langzaam
maar zeker uitgroeit tot een be-
jaardenwet, wanneer men kijkt
naar het deel der uitkeringen
dat deze categorie voor zijn re
kening neemt. Omdat de ge
meenschap telkens meer op
draait voor de verzorgingskos-
ten, heeft die gemeenschap ook
het recht te weten, waar zij
haai' gelden aan uitgeeft'.
WEEKUU#
EW's omslagverhaal (p. 59, e. v.)
gaat dieper in op de vraag in hoe
verre in ons land gezien het onrust
barend gestegen aanlul misdrijven.
de misdaad loont. In de afgelopen
tien jaar is het aantal misdaden ver
dubbeld tot 215.000 gevallen, waar
van de politie nog geen 50 procent
kon oplossen. Commissaris Sanders
uit Amsterdam maakt daarbij de vol
gende opmerking; .Als ik lees welke
grandioze overvallen in het buiten
land slagen, dan kom ik tot de con
clusie dat het allemaal weinig ver
schil maalcl. Wel is het zo, aat de
situatie in Nederland een compro
mis vormt tussen de sendee aan het
publiek (openheid van de banken,
wegnemen van drempelvrees) en de
beveiliging. En door dat compromis
komt de beveiliging sterk in het ge
drang'.
cratisering toe is'„
Vrij Nederland stelt (p. 1) dat
scheepsbouwer Verolme, de regering
en de kamer samen in het schip
zitten. Maar het is allemaal niet al
leen de schuld van de Rotterdamse
scheepsbouwer: ,dat zou juist zijn
wanneer Verolme niet alleen een par
ticuliere en strikt voor de buiten
wereld afgesloten onderneming was,
maar ook nog een onderneming die
met eigen kapitaal werkt zonder
enige steun van de overheid in welke
vorm en omvang dan ook. Dat dat
niet zo is, weten we, en dat maakt
liet gemakkelijk te constateren dat
de verantwoordelijkheid voor de gang-
van zaken elders gelegd moet wor
den, namelijk in net parlement en
bij de regering'.
VVD-kamerlid H. J. L. Vonlioff pu
bliceerde kortgeleden een boek over
wijlen mr Oud. Vrij Nederland had
eeii gesprek met deze WD-er, die
toegaf dat D '66 bij de komende sta
tenverkiezingen als winnaar uit de
bus zou komen. .Maar haar hoogte
punt zal ln 1970 voorbij zijn. Dan
komt er een partij B '70. waarmee
lk geen heropleving van de Boefen
partij bedoel, maar een nieuwe pro
testpartij. Het kenmerk van pro
testpartijen als PSP, Boerenpartij en
D '66 is. dat zij de politiek terug
brengen tot één nogal geïsoleerd
thema. Bij de PSP was dat de atoom
bom. Bij' de Boeren was dat het
Accent meent, dat wij onze bejaar
den in de steek laten (p. 5, e. v.).
C. Egas, oud-staatssecretaris van
cultuur, recreatie en maatschappe
lijk werk in het kabinet-Cals, vindt
dat de leeftijd nog geen criterium
is om iemand tot .bejaarde' te be
stempelen. ,Er is geen starre grens
meer. ook op 55-jarige leeftijd kan
men wel behoefte aan hulp hebben,
uitgeschakeld raken. Maar men moet
niet tot opnemen overgaan, als het
niet nodig is. Men moet stimuleren,
de mensen actief houden'.
De Niéuwe Linie publiceert een ge
sprek met dr J. C. C. Rupp, die on
langs promoveerde op het onderzoek
.opvoeding tot schoolweerbaarlieid'
(p. 3). Over onderwijsvernieuwing
zegt hij onder andere: .Vreemd is,
dat de meest progressieve weten
schappers, die zich bezighielden met
onderwijsvernieuwing nóóit hebben
geconcludeerd dat je ook met de ou
ders van de schoolgaande jeugd moet
werken. De middle-class-overwegir.-
gen hoe knap ook willen al
leen de school veranderen. De men
sen zelf ouders en kinderen
zet men tussen twee haakjes'.
Het rumoer rondom Verolme vindt
zijn weerslag in De Nieuwe Linie
(p. 4). ,Hier manifesteert zich voor
de zoveelste keer de ernstige mis
vatting, als zou het bestuur van een
onderneming uitsluitend een zaak
van de ondernemer en de onderne
ming zijn. Al herhaaldelijk is bij de
ondergang van grote familiebedrij
ven, geregeerd door al te zeer aan
eigen Dezit vastgebakken mensen ko
men vast te staan, dat de catastrofe
te voorkomen was geweest als de
onderneming geregeerd was vanuit
het gevoel van maatschappelijke ver
antwoordelijkheid'.
De Groene schrijft over de stijgende
onrust in Frankrijk (p. 4). ,Er zit
een nieuw soort poujadistische be
wegingen het daglicht die .directe
actie' voorstaan (bijvoorbeeld de wei
gering om zich aan prijzentoezicht
te ondenverpen) en tevens duide
lijk willen laten uitkomen, dat zij
fatsoenlijke mensen' zijn, in tegen
stelling natuurlijk tot linkse vie
zerds. De beweginkjes versplinteren
zich echter weer en maken onder
ling ruzie Als iemand dan ook niet
goed weet waar hij op het ogen
blik aan toe is, dan is het wel de
.kleine man'.
De Groene besteedt aandacht aan
de onrust en onzekerheid in de Ne
derlandse filmwereld (p. 6) en ver
zucht: ,Ook zonder dat men met
heimwee en historische trots terug
blikt op een verleden dat door fil
mers als Haanstra en Van der Horst
beheerst werd, mag men zich toch
met lichte teleurstelling afvragen,
waarom deze tijd met zijn grotere,
zij het nog altijd beperkte, mogelijk
heden geen vergelijkbare figuren
heeft opgeleverd die het publiek, ui
teraard met andersoortig werk, maar
met vergelijkbare intensiteit aan
spreken'.
1-Iebben drempelvrees door de rod-P?^ BOSCH (GPD) Tijdens een
dels. Ze zijn bang voor het Telegraaf-1 j K ,n besloten ritting heeft
imago' (p. 6, e. v.). Verder een arti-1 -van het Bossche
kei c
complexen en angsten I Ser^rhtshof gisteren in de raak van
n ppn nitunpricro I de 32-jarxge J. F. int Hoogerheide,
(p. 12, e. v.), en een uitvoerige reoor-
tage over het leven in de DDR (p7 17,jaar ?evanSenisstraf met aftrek
e vvoorwaardelijke terbeschikkingstelling
In Niéuwe Revu kan men lezen over van <Ie /Céering geëist. De procureur-
een technische vinding waardoor seJ,eraal steunde 'laarm-,'f' de eis die
ook blinden weer kunuen zien (p. 4 <'e officier van justitie destijds in
e. v.). In een artikel over de nieuwe:Breda tesen deze jongeman had geëist,
film .Battle of Britain' wordt het had in de nacht van 2 op 3 augus-
één en ander onthuld over de moei-,tus vorig jaar de heer Rogier u:t Ber-
lijkheden, die men bij de opnamenj =en op Zoom in diens woning om het
ondervond (p 33, e. v.) en verder nog 'even gebracK
r nog
11 verhaal over de volmaakte zwen
delaar (p. 36, e. v.) waar zelfs de .han
digste' lezer nog lei-s van kan leren..
gebracht. Bovendien was hem
ten laste gelegd een tweetal diefstal-
Ben Korsten stierf
natuurlijke dood
DEN HAAG (GPD) Mr. H. van
't Veer, de Haagse officier van Justi
tie, heeft gisteren medegedeeld, dat de
public relations adviseur Ben Korsten
Mr. van 't Veer is tot die conclusie go-
komen na bestudering van het sectie
rapport, waarin staat te lezen, dat sectie
op het stoffelijk overschot niet heeft
aangetoond dat het overlijden te wijten
zou zijn aan vergiftigingsverschijnselen
len waarbij een van 5 000 gulden uit
een bejaardentehuis in Bergen op Zoom
en de verkrachting van een meisje.
(ADVERTENTIEi
YAMAHA
'S WERELDS GROOTSTE FABRIEK VAN MUZIEKINSTRUMENTEN.
250.000 PIANO'S, VLEUGELS
EN ELEKTRONISCHE ORGELS
VERLATEN DIT JAAR DE FABRIEKEN.
Spiegel heeft een interview met
Tros-directeur mr LandrS: ,Ik heb
vaak moeite met het aantrekken van
goede mensen. Soms wil ik bepaal
de schrijvers en artiesten aantrek
ken, maar die voelen er niets voor.
Het titelverhaal van Haagse Post-
magazine is gewijd aan de PTT
(p. 12, e. v.). Eén van de woord
voerders van dit bedrijf zegt: ,Wect
u wat ik gek vind? Als een brief
één of twee dagen te lang onder-1
weg is, wordt er verontwaardigd ge-
schreeuwd, maar als een briefkaart
30 jaar zoek is geraakt, en tenslot
te door de PTT wordt bezorgd, dan
wordt er gejubeld. Maar op zo'n mo
ment schaam ik me diep'.
Haagse Post brengt een uitgebreid
interview met de Italiaanse succes
filmer Fellini (p. 36, e. v.). Deze
maker van Dolce Vita' en ,La Stra-
da' zegt het volgende over het pro
ces van verval: ,Dat proces van af
braak (in onze westerse maatschap
pij) is uiterst natuurlijk .Ik hoor er
volstsekt niet de doodsklok van on
ze beschaving in, maar integendeel,
haar levensteken. Het is het einde
van de fase van de mensheid. Maar
dat nog te langzame afbraakproces
M?ddelbu^DarmTerPiHn0; e° 0r?el|a"del- Lange Noordstraat 16,
len weer van nul af moeten begin-1 Miaaelburg - G. A. Goldschmeding s Piano en Orgelnandel NV. Lange
nen'. Kerkstraat 41, Goes.