HARM OTTENBROS: VOLSLAGEN VERRASSEND WERELDKAMPIOEN
Belgische favorieten slachtoffer
van eigen naijver en conflicten
JAAP OUDKERK HIELD STAND TEGEN GANGMAKERSGOMBINE
Theo Verschueren
noest uitgeput
MEVROUW
OTTENBROS:
GRANDIOOS
TEMPOBEUL BRACKE
REED 51 KM PER UUR
capituleren
7
BROODRIJDERS
LANGE ADEM
BANKBILJETTEN
ONTZETTING
tltMCU AUGUSTUS KW
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
ZOLDER (GPD) Listige Lonime Dries-
sens, de sluwe Faenia-ploegbaas, was er al
twintig minuten eerder van overtuigd:
garm Ottenbros zou wereldkampioen wor-
^n! Enkele honderden meters voorbij het
dnikke beweeg rond de pits op het auto
ruit op Zolder, sloeg hij collega Ton Vis-
K,s op de schouder: ,Allez, Ton, ge zult
'ne wereldkampioen hebben vandaag. Van
avond zult gij het rondje moeten betalen'.
Twintig kilometers restten er toen nog in
dat merkwaardige, vertekende regenboog-
gevecht, dat plaatsvond tussen int louter
door de Belgen opgetrokken mensenmuren,
firintig kilometers waarin tenslotte gul-
lachende Lomme gelijk kreeg: Harm Ot
tenbros wérd wereldkampioen. In een zie
dende sprint die resulteerde in wat Dries-
is had voorzien: de kleine Nederlander
was sneller dan Julien Stevens. De luite
nant van Eddy Merckx, die het geel in de
Franse ronde droeg, die de blauwe rijders'
in Maastricht op eigen grond klopte. Maar
die nu, gereed om het cadeau van baas
Merckx, in de vorm van de veelkleurige
trui, te accepteren, moest zwichten voor
Harm Ottenbros. ,Ja, die is sneller', had
Driessens woordelijk gezegd. Maar waarom
stond Driessens de Faema-rijder Stevens
dan toe samen met die rappe Ottenbros
aan een vluchtpoging te smeden?
Waarom liet Driessens toen drie ronden
voor het einde van de dertig-toeren-koers
Stevens met Ottenbros een gaatje hakte
zijn Faema-rrjder dan toe om dóór te gaan?
Waarom hield listige Lomme zijn Julien,
die toch al eerder in de race sterke actie
had ondernomen, niet wat achter, om een
gunstiger gelegenheid, een minder snelle
vluchtmaat te kiezen? De oorzaak lag
alweer bij de in Zolder hoog opgetaste.
puur-Belgische conflictstof. Het bewijs
kon later worden teruggevonden in de
vorm van een achteloos weggeworpen
propje papier, dat een mededeling van
Driessens aan Stevens had bevat. Stevens
had het briefje zo'n kwartier eerder in vol
le vlucht gelezen: .Rijd op het wiel van Go-
defroot', stond er in. Meer niet. Maar het
zei genoeg. De Faema's, de ,Merxisten\
gunden ieder het zijne, maar Walter Gode-
froot, of welke andere Belg, die niet in de
Merckx-clan huist, niets. Het risico van
eventueel verlies tegen een renner als Ot
tenbros wilde Driessens nemen het risi
co van de winst van rappe Godefroot in
geen geval.
Aldus stormde Harm Ottenbros, de
kleine humorist, de scherp-getekende,
fdkonien beroepsmatig denkende, la-
noieke Harm Ottenbros aan het wiel
ran Julien Stevens naar de laatste,
helse kilometer, die van een kleine
knecht een wereldkampioen kon ma
kt, De laatste kilometer van een
luge, hete reeks, die al zo vroeg was
Ingezet. Een reeks die door Harm Ot
tenbros méé vooraan was overbrugd.
Want wét de nieuwe wereldkampioen,
0e het wielervolk deed verstommen
nn verbazing, ook verder nog aan
kritiek mag ontmoeten en er zal
elders in Europa na Zolder '09 veel
schouderophalen zijn vast staat
dit: Harm Ottenbros heeft voor dit
kampioenschap, samen met nog vijf
tien, twintig anderen, waarlijk ge
vochten.
Waar de onderlinge naijver van Bel
gen, de nijdige anti-Merckx-actie van
de .ouden' Altig, Anquetil en Van
Looy en het tevoren door vele .vedet
ten' al als .ongeschikt' verklaarde par
cours de grootste wieleractiviteit van
stonde af aan lam legde, vochten de
ware broodrijders, de vaak onopvallen
den, die het peloton uitmaken, op
deze snikhete zondag voor wat zij als
vaarlijke Italianen, de volmaakt on
betekenende Portugezen Mendes en
Santos, opgezweept door de in hun
land bejubelde successen van Agostin-
ho; de vlijtige Spanjaard San Miguel;
Julien Stevens, door Merckx .afgezon
den' om nog in ieder geval voor ,de
ploeg' de eer te redden en de Brit
West. Een groep, die in de wereld-
strijd met een toegeeflijke glimlach
bleek te worden gadegeslagen. Maar
op ,het vlakke' van Zolder, op het licht
lopende circuit waarvan Eddy Merckx
al maanden tevoren had gezegd, dat het
veel en veel te gemakkelijk zou zijn,
op dat parcours had die groep opeens
wél inhoud.
Zéker, toen stilletjes naar het regen-
boogtoeraooi toegewerkte Nederlan
ders als Dolman en Ottenbros, de har
de Duitser Boelke, de door zijn nage
komen verkiezing nog sterker gedwon
gen Jan Harings én.....Belgisch kam
pioen Roger de Vlaeminck er zoveel
waarde aan hechtten, dat zij het voors
te pelotonnetje enterden. Tóen was
opeens het peloton verslagen. Toen
had de wielerwereld al kunnen zien,
dat verrassingen uitgesloten waren.
Var Looy was al eens door de Merckx-
vrienden gedwarsboomd. Altig en An
quetil bezaten de macht niet om de
maestro in het peloton te attaqueren.
Pingeon en Poulidor kwamen alwéér
zoals zovele jaren alleen maar
om mee te rijden. Kortom: de groep
van vijftien was geslaagd. ,na een eer
ste test. De tweede was die van de
lange adem.
Ook die doorstonden de koplopers met
succes. Ruim 200 kilometer lang.
Zij vochten onderling, om dan weer
samen op te rukken. Zij tastten el
kanders krachten af en dat wilde
hier en daar wel eens een slachtoffer
eisen. Maar ze bleven voorop. Omdat
achter hen, in het grote peloton, Eddy
Merckx en Rik van Looy steeds nor
ser en steeds luider wordende joelende
Belgen met hoe langer hoe minder ac
tie honoreerden. En Merckx veel
later: .Wel, dat was het dan. Een ker-
miskoers, meer niet. Maar ik ken ook
hun niieuwe waardè wensten te bepa
len. Renners, die zo vaak als knech
ten het karig loon incasseren, lis
tige opportunisten en rebellen zij
vormden de werkploe® die van de ra
ce op de omloop van Terlaemen nog
een wegwedstrijd om het wereldkam
pioenschap wilden maken.
Na een uur koers al, vonden zij elk
aar: de grillige Rolf Wolfshohl die
tegen de top aanleunt, maar nog al
tijd niet is erkend; Walter Godefroot.
de Belg die alles op dit wereldkam
pioenschap had gezet, nu hij nog al
tijd en door omstandigheden
niet rechtstreeks door Eddy Merckx
was verslagen; gelegenheidssterren
als Dancelli en Boifava, de altoos ge-
:öros na deze zware race onder tropische omstandig-
HOOGERHEIDE (ANP) Pla
Ottenbros-Hovinga, de 25-jarlgo
echtgenote van de nieuwe we
reldkampioen had de strijd in
Zolder helemaal op de televisie
gevolgd. Zij was wegens moei
lijkheden met het vinden van
een oppas voor haar negen
maanden oude zoontje Fabio niet
kunnen gaan om haar man te
zien rijden naar Zolder.
In gezelschap van enkele buren
zag mevrouw Ottenbros haar
man als winnaar over de streep
gaan. Zjj was na de zege van
Harm helemaal overstuur: ,IIet
is formidabel. Hij heeft dit sei
zoen veel pech gehad ondanks
zijn beide tweede plaatsen in dc
Ronde van Frankrijk, maar dit
is grandioos'.
Harm Ottenbros gaat met minimum verschil over de eindstreep. Links de Belg Stevens die tweede werd.
Een onderdeel van een seconde na het passeren van de eindstreep, tekent de teleurstelling zich duidelijk af op hot
gezicht van Stevens, Ottenbros is we reldkampioen.
bermiskoersen zwaardere dan deze.
Wat moest ik hier. Elke trap, die
gaf, elke keer als ik mijn neus aan het
venster stak, kon alleman mij volgen.
Ik heb het u allemeaal van tevoren ge-
zegr.'
Merckx, die met eens finishte, sprak
die woorden, nadat Harm Ottenbros en
Julien Stevens liet gevecht van hun le
ven hadden aangebonden. Bij de gra
tie van de aanwezigheid van Gode
froot, die verslagein móést worden, hoe
dan ook. Toen Stevens demarreerde,
Ottenbros v'gde en een onoplettend
heid Godefroot en een vermoeidheid De
Vlaemick velden, toen waren de grote
ogenblikken voor de kleine Harm dan
eindelijk daar. Toen raakte de interna
tionale journalistiek in lichte paniek,
want wat wist men eigenlijk van
die kleine Harm Ottenbros? Harm Ot
tenbros zelf wist genoeg. Hij herinner
de zich, dat hij een etappe in de Ron
de van België won, door Julien Ste
vens in de sprint te kloppen. En hij
sneed opnieuw, en messcherp, dezelfde
lijn naar het finishdoek. De lijn, die
eindigde met een regenboogtrui. De
beloning voor eerlijk en keihard werk.
ANTWERPEN In het achtervol-
gingstoernooi nam Peter Post wraak
voor de nederlaag, die hij in het na
tionale kampioenschap tegen Gert
Bongers had geleden. De lange Am-
stel vener, die op de winterbaan een
stuk beter uit de voeten komt dan
op een zware piste als die van het
Olympisch Stadion, liep in de strijd-
om de derde plaats de Nederlandse
kampioen binnen vier kilometer in.
Zelf had Post in de halve finales dit
lot ondergaan tegen Hughes Porter,
terwijl Bongers met een tandje ho
ger verkeerd gokkend door Bracke
kort na de helft werd achterhaald.
Dat was geen schande, want later in
de finale bleek pas goed in welk een
grote vorm de Belg verkeert. Die eind
strijd werd een anti-climax van dit
toch aantrekkelijke onderdeel van het
wereldtoernooiomdat de sierlijk pe-
dalerende tempobeul Bracke zo snel
op Porter onliep. dat de titelverdedl-
2450 meter kon worden gedubbeld.
Bracke, die in 1964 in Panjs al een
regenboogtrui in de achtervolging had
veroverd, had een gemiddelde gedraald
ANTWERPEN .Misschien heb ik wel een hoop geld laten liggen,
«Ifer is dat ik vijanden heb gemaakt, maar ik gun liet Jaap zo graag.
Het is zo'n fijne knul, die na veel tegenslag deze titel broodnodig
Gangmaker Bertus de Graaf, die zo graag van zichzelf zegt
dat hij keihard is (.anders kun je je in dit wereldje niet handhaven')
*iste zich het zweet van de kale schedel. De Amsterdammer, een
dikke feestsïgaar tussen de kaken, keek met glimoogjes toe hoe
Jaap Oudkerk het zijden regenboogmaillot zorgvuldig opvouwde en
ja zijn koffer borg. .Jongen, dat kunnen ze je niet meer afpakken,
je nu gezien dat het kon?' Oudkerk, 32 jaar oud, beaamde het.
'j werkt al vijf jaar samen met De Graaf, maar ondanks dat is het
meneer gebleven. ,Ja meneer De Graaf, u hebt gelijk gehad'.
iel koppel De Graai - Oudkerk nu
e kloppen. Zeker niet na die schok
cende momenten m het begin van d-
.oers, die wellicht beslissend zijn ge
veest voor de instelling van De Graai
n deze wedstrijd Het was je reinste
landaetisme wat Stakenburg uithaal-
e. Oudkerk, die als vierde was ge-
icart maar zich spoedig naar voren
>ad gewerkt, zette een aanvai op Ver-
■chueren in en kwam naast de Belg
Pot ontzetting van iedereen stuurde
Stakenburg omhoog en drukte De
«ie bekend is dat hjj niet terugdeinst
om harde tegenmaatregelen te nemen.
Maar de wraak bleef uit. ,Ik heb
er even aan gedacht om Staak een
trap te geven, maar ik heb liet niet
gedaan omdat ik anders misschien de
gebeten hond zou worden. En ik wil
de voor Jaap geen risico's nemen'.
Toch kon De Graaf het even niet la
ten. Toen hij in de 10e km Ondkerk
langs Verschueren naar de kop
bracht, stuurde de Amsterdammer zo
dicht langs Stakenburg dat deze bijna
uit de baan reed. Oudkerk had nu de
kop en zou die niet meer s
Jraaf naast tegen de balustrade. Hot
moeit een kwestie van centimeters zijn
geweest.
In het rennerskwarier stonden routi
niers ademloos bij deze schanddaad.
Iets dergelijks was nog nooit vertoond.
Men durfde niet meer te kijken, vrees
de een tegenzet van De Graaf, van
ANTWERPEN Onze landgenoo
Haap Oudkerk heeft zaterdag in Ant
werpen de wereldtitel bij de stayers op
zijn naam gebracht. Op de foto tij
dens de ceremonie v.l.n.r. de Belg Theo
Verschueren die als tweede eindigde
en Jaap Oudkerk.
vfaar wat heeft de Nederlander er
voor mosten knokken om die positie te
behouden. Het spel begon immers nu
pas goed. Er hadden verhalen gecir
culeerd over aanbiedingen van diver
se kanten. Zo zou Verschuren 55.000
gulden hebben aangeboden, de Duit
sers zouden een ton hebben willen be-
'alen voor een titel. Die bedragen wa
an natuurlijk opgeschroefd en over
leven, maar dat zowel door de Belg
ils de Duitse baa.ndirecteuren met
akken bankbiljetten was gezwaaid,
taat wel vast. Het zag er naar uit.
at de meute was 'ngegaan op het
anbod van Verschueren.
mmers toen De Lillo na 28 km een
anval inzette bleven Proost en Ru-
lolph vlak voor Oudkerk rijden om
tem op te houden,
ie Nederlander v
Jok niet toen de
relmaat van een klok bleven terugko
nen,
Vleestal was het Verschueren zelf. die
.chter Oudkerk ging jagen. Het resul
taat daarvan was dat de een na de
mder tenslotte gedubbeld werd. Eerst
Rudolph, die in een afmattend duel
met zijn landgenoo' Kemper zijn
krachten had verbruikt, vervolgens
Proost, later Kemper en tegen het ein
de zelfs De Lillo, die na zijn eerste
aanval op Oudkerk geen trap meer
De zware boers (hel is bijzonder slo
pend op een winterbaan 100 km ach
ter de motor te rijden en nu kwam er
nog al die strijd bij) kreeg een bij
zonder enerverend slot. Verschueren
wachtte tot tien ronden voor het ein
de met zijn aanval. Rondenlang stre
den de twee kemphanen vlak achter
elkaar, tenslotte naast elkaar. Toen,
terwijl er nog twee ronden gefietst
moesten worden, was Verschueren uit
geput. Hij raakte los van de rol Jaap
Oudkerk was kampioen. Nederland
had eindelijk weer eens een stayers-
kampioen bij de profs.
Sinds 1951, toen Jan Pronk in Milaan
ook een tegen hem gerichte combine
doorbrak mede dankzij de steun van
diezelfde Bertus de Graaf, had geen
Nederlander meer bij de ceremonie
protocollair op dit nummer op de
hoogste trede gestaan. Jaap Oudkerk
kwam uitgeput van de fiets. Minuten
lang kon hij haast geen woord uit
brengen, zo had het duel hem aan
gegrepen. Na de ceremonie, waarbij
Oudkerk uit handen van UCl-voorzi--
ter Adriano Rodoni de regenboogtrui
ontving en de glunderende Bertus de
Graaf van het podium viel en bijna de
mast met de Nederlandse drieklem
vloerde, kwamen de commentaren los
De Belgen beschuldigden Stakenhurt:
er van, dat hij in combine met De
Graaf zou hebben gereden, Staken
burg zelf moest er om lachen: ,Wat
nou, ik reed ze tegen de balustrade
Verschueren had een tandje meer moe
ten zetten. Dat was de oorzaak van
zijn nederlaag'. Over de affair met
De Graaf, speelde Stakenburg de on
schuldige: ,Het was de schuld van
Bruno YValrave die mei Rudolph ree.1
Hij kwam omhoog en toen moest ik
ook wel'. Walrave nam de besehuldi
ging kjalm op: ,Ik heb een brede rug.
Dat kan er nu ook nog wel bij', grijns
de hij.
In de cabine genoot Oudkerk van zijn
triomf. Met ontzetting dacht hij ech
ter terug aan dat moment toen hij
zijn leven riskeerde door acher de
motor te blijven. .Je rijdt dan in een
soort roes. Even heb ik eraan gedacht
te stoppen, maar dat was een flits.
Als ik er uit was gegaan, had ik ver
der de fiets wel op kunnen bergen.
Ik heb de afgelopen jaren veel tegen
slag °eh.ad en nu voelde ik dat het
misschien zou lukken'. De Graaf kwam
even tussen het gesprek: .Die Oud
kerk heeft geweldig" veel kazakter.
hij zat steeds maar te
schreeuwen dat ik door moest gaan'.
Jaap weer: ,Het moest hier op deze
winterbaan. waar ik altijd sterk rijd.
Mijn hele training was dit seizoen af
gestemd op deze koers. Ek had prak
tisch alle criteria :n Nederland mee
gereden. Voornamelijk als'trainmg.
Gelkukig kon ik meestal ook een
prijsje rijden'. Hij voegde er nog aan
toe: ,Maar zonder meneer De Graaf
was het nooit gelukt'
De gedachten gingen terug naar 1961,
toen Oudkerk in Zürich met een twee
de plaats achter Henk Nijdam in de
amateurachtervolging bij de wereld
kampioenschappen debuteerde.
Hij kon 's nachts niet sis-Den van
nervositeit en vaak kon men hem
ian ver na middernacht met zijn slof
fen aan zittend op de stoeo van het
hotel aantreffen. Ook van" de week
'Jaap's echtgenote Marian Heems
kerk. de ex-zwemster) last van ge
had'.
De managers, jieden d:e zich de afge
lopen jaren nauwelijks om Oudkerk
bekommerden, stonden intussen voor
de deur te dringen.
Het is te hoDen dat Jaa.D eindelijk
eens wat grof geld verdient. Hij heeft 't
jaren lang moeilijk genoeg gehad'.
Bertus de Graaf begon aan rijn twee
de sigaar. Hij genoot er kennelijk
van'. Ik had de hele dag niet ge
rookt omdat je in een sportpaleis toch
ai zo'n droge keel krijgt. En dat be
tekende waf voor rnij.
Bertus zonder sigaar. Achteraf kan
ik het zelf niet geloven'.
