WAAR MAKEN DAT ER EEN BOTERHAM IN ZIT [ERKEN 3JN 3VERHEID N IECREATIEWERK IEEL VER /OORUIT DE PAUS WAS IN AFRIKA De laatste eer ,0p Texel, Ameland en in heel veel toeristencen tra meer in ons land is het mede door het recre- tlieu'erk van de kerken rustig. In Valkenburg fijn we een heel klein beetje bezig, maar als daar «n groter recreatieteam zou werken, dan zou dat c regering minder kosten dan wat ze nu uitgeeft fan politie en overvalwagens. Al zou er maar eens ten avondje meer beat en wat hips zijn, dan zou dat al geweldig helpen. Trouwens toch, wat dat recreatiewerk betreft zijn wij de overheid ver vooruit. Wij stimuleren overigens zeer goed wil lende ambtenaren in het denken daarover een Setje'. Dit zegt wika Leen A. C. van Ginkel, directeur van de een asand jonge stichting ten dienste van hét recreatiewerk vin kerken. In die stichting is de sectie recreatiewerk van de Bijbel Kiosk Vereniging (BKV) die, na pionierswerk Itóhebben verricht thans naar een nieuwe naam zoekt, on- rgebracht. Bij de BKV was Van Ginkel tot voor kort iteur van genoemde sectie. De sbichting is de prille ïtionalisering op landelijk niveau van wat kan wor den samengevat onder .recreatie en kerk'. De stich ting opereert zelfstandig en staat ten dienste van alles en Jt&reen op het plaatselijke kerk- en recreatievlak. Men tas in Driebergen samen met de BKV, die zich heroriën teert op de andere functies, maar die verder onder andere als materiaaileverancierster nauw bij het recreatiewerk I Kijft betrokken. Stichting en BKV zitten met nog een ariër orgaan, de stichting creatieve recreatie en vorming plus de Internationale bijbelbond samen in één zeer recrea te! werkend pand aan de Driebergense Hoofdstraat. Pier Ra Brake! is directeur van de andere stichting. Hi j is d« man van het recreatietheater, dat men onder andere kan tegenkomen op campings. Dit theater telt instruc teurs en assistenten die de recreërende toeristen uit hun tent proberen te lokken voor spel door hen zelf met ei- gagfwzen rollen. Ook andere toestanden, ais hulp bij beeldende expressie fooi Menisten, staat op het programma van Pier van Bra ta- Tel daarbij de twee reeën, die zich ook al recreatief tagtouden op het lapje landgoed dan heeft men .De Beu teaotït' ,een service-centrum voor mensen' compleet •aa Ginkel is enthousiast over De Beukenhorst en des- rils bewoners. Zijn eigen staf is overigens maar een paar groot: .zet het er maar eens bij. De meeste men- denken dat die toporganisaties altijd ook enorme top- 1® hebben, maar hier is dat echt niet zo. Ik ben al blij met een priesterstudent, die half-time meehelpt. En die Wn doel het zo allemachtig leuk. Hij voelt het hele maal aan'. V>n Bijbel Kiosk Vereniging naar stichting met een def- naam. De BKV-oprichters van voor de oorlog zullen het niet hebben vermoed. Men ging uit van evangelisatie werk onder vakantiegangers, er werden bijbelkiosken ge plaatst en de mensen kregen evangelisatielectuur aange boden. De nazi's waren zo vriendelijk om tijdens de oor log, de BKV te verbieden en de voorraad literatuur werd verbrand op de Veluwe. Per slot: wie ging er op vakantie in de oorlogsjaren. Na de oorlog werd de blik verruimd en kreeg men een ruimere visie op vakantie en recreatie. Die nieuwe visie kwam niet alleen bij de BKV, maar ook wel Ln sommige plaatselijke kerken, lang niet bij iedereen Ma&r waar heit wel .bikte' ziet men thans recreatieteams, Voornamelijk bestaande 'uit door de plaatselijke kerken en de BKV landelijk gerecruteerde jonge mensen, die van al les en nog wat organiseren voor de recreanten in de toeris tencentra. Vooral in het hoogseizoen, de zomermaanden en dan weer vooral de tijd van de schoolvakanties. Verder komt ook meer en meer het recreatiewerk in de week einden op gang. Bovendien gaan jonge Nederlanders naar buitenlandse campings om daar, bijvoorbeeld in Duitsland, in gemengde teams bezig te zijn. Er komt nu ook langzamerhand een uitwisseling op gang. Zo kon men op verschillende plaatsen in ons land dit jaar ook Duitse jonge mensen op Nederlandse campings aan treffen. ten behoeve van Duitse toéristen. In dit soort DOOR WILL. 1. VERKERK laDneken. Het zijn de mensen die we echt hard nodig heb ben, voor de .volkse' campings, het zijn de mensen, die soms bepaalde situaties geweldig goed aanvoelen en daar naar zouden handelen. Bijvoorbeeld die jongens, die eens een lekker hard partijtje Dachtspel zouden doen met die jonge toeristen dié dat nou eens zo graag willen, tot vier uur in de morgen met een lekker pilsje na. Kijk, die jonge- inensen van de fabrieken zouden van hun werkgevers eigen- lyk zoal3 ze vakantie krijgen voor kampwerk, ook vakan tie moeten krijgen voor dit zomerwerk van de kerken. Zo, met zo'n nachtspel, kan je toch ook best het evangelie verkondigen. Want het betekent: zorgen voor je naaste. Daarom vind ik dat de bedrijven daaraan moeten mee doen. Een week van het bedrijf, dan willen ze er vast wel een eigen week bijdoen Het is voor hun ook een stuk vor ming bij uitnemendheid. We hebben ook nog te weinig con tact met hts'en uts'en en dergelijke'. MEEBETALEN gemengde teams kan soms een interessante discussie met de toeristen ontstaan, over bijvoorbeeld oorlogsjaren en Duitsland en de Duitsers na de oorlog. De Duitsers in de teams va.n .Kirche unterwegs' zijn .Diakonschülerri: ,ze zijn soms nog wat ouderwets, ze hebben een nog wat an dere instelling. Bij hen gaat het nog in de eerste plaats om pure evangelisatie, maar dat gaat veranderen'. Neder landers zitten onder andere in de Harz en in Rijnland. ,We hebben nu aanvragen voor volgend jaar. Ze komen nu ook uit Italië, Denemarken'. De teamleden in ons land en het buitenland komen uit de onderwijssector, van sociale aca demies hun zomerwerk is dan een stuk stage er zijn studenten bij. Dit jaar waren er 1000 teamleden, die op 90 campings werkten of werken. In ons land zijn er zo'n 130 commissies, die iets doen, namens de kerken, voor recreatie van de toeristen. Dat kan zijn van orgelcon certen (.daar begint het vaak mee. En waarom niet. Men komt er daarna achter dat niet ieder van orgelconcerten houdt en dan is het hek van de dam', zegt Van Ginkel) tot het .echte' recreatiewerk, strandspelen. enzovoort, mzovoort. ,V0LKS' .Wie we missen Ln de teams zijn de werknemers van de van'. Het recreatiewerk der kerken op het plaatselijk niveau, wordt ook door de plaatselijke kerken betaald. Dit jaar werd er 300.000 voor uitgegeven. Bij ds Flink in Burgh bijvoorbeeld werd voor 10.000 uitgetrokken. Maar het .ukt niet altijd om dat plaatselijk op te brengen. Dan moet er worden bijgepast. Van Ginkel daarover: ,De Iclacht ten aanzien van de nationale kerken is dat de fi nanciële aandacht daar voor dit werk zo uitermate gering of helemaal niet aanwezig is. Van de hervormden en gere formeerden tenjg je nog wel iets, maar van de rooms-ka- tholieken is dat uitermate moeilijk. Ik vermoed dat die nu zoveel werk hebben gekregen door en na al die vernieu. wingen dat er gewoon niets overblijft voor de recreatie. Ook plaatselijk is het moeilijk los te krijgen. Daar komt nog bij, dat juist het recreatiewerk het meest is in die ge bieden, waar de bevolking nog niet zo groot is en dus de kerken klein'. Van Ginkel is daarom wel blij met de op merking in de toelichting op de begroting van het minis terie voor erm waarbij de kerken worden genoemd .als ge vende een grote bijdrage in de recreatie'. .Het is voor het eerst dat mejuffrouw Klompé de kerken noemt, ik hoop dat ze nu ook eens financieel aan ons gaat denken. Per slot helpen we de mensen begeleiden bij hun recreatie in zomertijd en straits meer en meer in de weekeinden. Ook provinciaal moet men over subsidie gaan denken. Per slot: al dat recreatiewerk maakt een mooi. deel uit van het hele .pakket' aan voorzieningen in de recreatiegebie den. De campinghouders weten dat nog het best. En de ker ken'. Zoals allerwegen wordt gepleit voor logeerbelasting, zo wil Van Ginkel graag meebetalen door de gasten van de recreatiebegeleiding. ,Er kunnen collecten in de kerken zijn, kinderen kunnen knipkaarten krijgen voor spelen. Ik heb de neiging te zeggen dat iedereen moet mee beta len, ja. want waan- recreatie is heeft iedereen er plezier j)s toekomst is al begonnen, ook vv<. net recreatiewerk betreft. De men Kblgt steeds meer vrije tijd en hij zal moeien leren met die vrije tijd om ti ofian, of men het gelooft of niet: luierer alleen kan gaan vervelen. Wika Vai vinkei is ervan overtuigd dat in hei recreatiewerk der «erken m de nabiji „*R?mst een vaste vakléiding nodig i; X. ?us een vakopleiding. Maar alle staat nog in de overigens a) te kleit o-worden kinderschoenen. ,We vrage nSu.-v llet Nederlands wetenschap iota thstituut voor het toerisme hie: DA,aan zou kunnen doen. Maar eersi uSk. n we waarmaken dat er een bo K.™"1 'n Zlt- Misschien is het te com en met opbouwwerk of buurtwerk !u.,,?n®s'an<l zijn ze wat dit recreatie- «I wr. WM tal aan epif o? van niensen aangaat is het een HL "Ppor^nS geweest. Hier is ook dc L;Lprovmcui|e interkerkelijke recrea- PIRK. in 1964 gesticht, work van het Plaatseli.i)? Zeeland is wat laat gekomen', zegt Van Jrinkel. .Daar moet zo snel mogelijk Ie PIRK van de grond komen, die van le winter hard aan het werk moei ;aan om te zien wat in 1970 nodig is in ;e provincie. ,Wie leidt wie vormt, wit .■oedt op? Er komt heel wat kijker >.j dit werk. En ook de plaatselijk, remeenten. moeten er weer over worde: :ej-nformeercl. /an Ginkel over de verhouding kerker. 'VV's: ,Er wordt :n Zeeland door ee: >aar VVV's goed werk verricht, mer noet er ook mee samenwerken. We wil len dat op landelijk niveau ook. Zee end staaf, nog aan het begin van het kerkelijk recreatiewerk. Laten ze hel teveel mogelijk daar op recreatie hou ten, liever niet meer industrie. Ik zou Uarover best eens willen praten met die acneerVan Aartsen: houdt Zeeland hoon. de mensen hebben het nodig'. AVONDMAAL eucharistievieringen van rk's en protes tanten, van kapelaan Gielliet en domi nee Musch: Nieuwe kerkvormen open baren zich in net recreatiewerk. Ze .rijken af van de gestelde situaties. Ik dop. dat wie dergelijke vieringen mee- naken, op hun eigen wijze hun erva ngen doorbrenger, n de situatie tiiu.r dat ze hun kerkeraden en wijkgemeen- ~r ervan overtuigen dat het ook an iens kan. Laten zë fiims, dia's maken, ■erhalen schrijven. Wij hier in Drieber gen zullen het werk van Gielliet en Vlusch graag nauwlettend volgen in de hoop dat de intercommunie een bepaal- 'e vorm krijgt. Vier jaar geleden was intercommunie nog niet eens een punt. Toen hadden we het alleen over hopen rond het Woord te kunnen samenkomen.' En dia's van twee jaar geleden, men kan ze lenen van het gereformeerd evangeli satie-centrum in Baarn, later al het recreatiewerk erg goed zien, maar avondmaalsvieringen zijn er niet op te vinden. Langzamerhand is wel duidelijk geworden dat je nog zóveel kon doen .-oor de toeristen, maar dat het wel grof was als je geen rekening houdt met de vekelijkse avondmaalsviering van de •ooms-katholieken. Dat betekende te- cort doen aan de werkelijk oecumeni- :eit. En Agapès is teveel om de hete brij reenlopen dacht ik. Vorig jaar kwa men de eerste avondmaalsvieringen. In Brabant heet het .feest, of viering, van ie tafel des Heren', dan stoot je nie mand af. Onder de Moerdijk is men heel omzichtig met de viering begonnen, kijken, hoe het beviel. Maar het gaat hoe langer hoe harder, die ontwikkeling. De recreatieteams en wij kunnen eigenlijk alleen adviseren, het hangt helemaal van -ie plaatselijke situatie af. Als men sa men wil, moet men het samen voorbe reiden. het moet "'een wilde vertoning worden. Avondmaalsvieringen horen echt -vel helemaal bij de recreatie. Ze zijn er "en geweldig onderdeel van.' Schrijven over kerk en recreatie, bij 21 graden Celsius. Vandaag het derde tevens laatste deel in de serie ,Als de kerk in tenten woont', in het bijzonder over de lan delijke en enkele internationale aspecten van het on derwerp. De vorige artikelen verschenen in de week endbijlagen van 26 juli en 2 augustus. In het stuk van vorige week getiteld ,Die kapelaan gaat niet weg en jij ook niet domineetje!' is in de tweede alinea een fout geslopen. Men zal hebben begrepen dat ds Musch, Breskensdoor zijn deelname aan de woord- eucharistievieringen op de Breskense campings met ka pelaan Gielliet, aan zijn bijzondere recreatieopdracht namens zijn kerk in West-Zeeuwsch-Vlaanderen een in terpretatie geeft, die (jammer genoeg) nog géén ge meen goed is. zaterdagnummer ,Een menigte van duizenden Oegandezen, op tamtams slaand en op rams horens blazend, heeft donderdagmiddag paus Paulus verwelkomd,. Zo hebben we het vorige week kunnen lezen in de verslagen die over 's pau sen reis bij ons in de dagbladen stonden. Langs de veertig kilometer lange weg van het vliegveld naar de hoofdstad van Oeganda stonden duizenden mensen en hoe dichter men bij de stad kwam. hoe moeilijker het werd om verder te rijden, want de pauselijke auto raakte soms volkomen vast tus sen de juichende mensen. De paus heeft geweten dat tuj in Afrika was, zoals, president Nixon geweten heeft dat hij in Roemenië was. Voor beide was het een andere wereld dan die waarin zij gewoon zijn te leven en alleen daarom is het reeds goed dat zij de reis hebben ondernomen. Wij mensen mogen ons een bepaald denkbeeld vormen van een wereld deel of van een land, wanneer wij er in werkelijkheid komen, blijken er allerlei fa cetten te wezen waaraan wij niet had den gedacht, maar die zich daar aan ons opdringen. Een reis, en dat zeker naar een onbekend land, verruimt meestal de blik Ln niet geringe mate. De eerste reden waar om de pa.us zijn Afrikaanse reis heeft ge maakt is een godsdienstige geweest; nader gezegd: een zuiver rooms-katholieke. Er is daar in de hoofdstad van Oeganda een kerk gebouwd die de herinnering moet le vend houden aan Afrikaanse martelaren die tot de kerk van Rome mochten wor den gerekend. Er zijn daaT in Oeganda nog veel meer christen-martelaren geval len en ook nog wél tegelijkertijd met de genen ter ere van wie nu een kerk is op gericht welke door de paus is ingewijd. Maar de rooms-katholieke zijn heilig ver klaard/de eerste Afrikaanse heiligen. Wie de geschiedenis van het christendom in Oeganda enigszins kent en wie bijvoor, beeld een levensbeschrijving heeft gelezen van de Schotse ingenieur Alexander Mac- kay die als zendeling naar dit deel van Afrika is gegaan, nadat er een heel stel voorgangers van hem waren vermoord of van ellende en ziekte omgekomen; wie weet welke rol de rk-mdsae in Oeganda heeft gespeeld ln het laaitste kwartier van de vorige eeuw, toen de kerken volop in con currentie tegenover elkaar stonden, terwijl ze door de animistische Oegandezen en door de daar heersende wrede koningen toch weer op één hoop werden gegooid zodat ze tesamen werden omgebracht, die kan de Inwijding van deze kerk moeilijk anders zien dan een teken van de geest van het zegevierende Rome, die in andere werelddelen verleden tijd is geworden. Mis schien om dit verleden en misschien om enigszins recht te trekken de al te grote nadruk die op deze rooms-katholieke mar telaren is gevallen, heeft de paus ook een bezoek gebracht aan de Anglicaanse kerk in de hoofdstad van Oeganda en hij heeft aldaar het altaar gezegend. Ook de tweede reden van zijn bezoek aan Afrika is een specifiek rooms-katholieke geweest. Er werd in Kampala, de hoofd stad van Oeganda, een conferentie van Afri kaanse bisschoppen gehouden. Gezamenlijk wilde men overleggen hoe men in dit we relddeel kerkelijk moet verder gaan. Die bisschoppenconferentie, een direct gevolg van het tweede Vaticaanse concilie, zou reeds eerder gehouden worden, maar, ter wille van de mogelijkheid dat de paus zelf de sluiting van dit gebeuren zou kun nen meemaken, is zowel de datum als de plaats verschoven. Had de paus de hele conferentie meegemaakt, dan was hij ker kelijk in moeilijkheden gekomen. Nu kon hij volstaan met een slottoespraak, waar- In hij sprak in zeer algemene termen; dat geen mens onderworpen wenst te worden .aan politieke machten die van buiten zijn eigen nationale of ethnische gemeenschap' komen. Voorts heeft de paus rassendiscri minatie en gewapende conflicten in Afrika veroordeeld. De organen van de Verenigde Naties zijn door hem zeer aangeprezen. Dit laatste heeft hij dan gedaan in het parlement van Oeganda, waar ook staats hoofden van een aantal Afrikaanse landen aanwezig waren. Op de Afrikaanse bis schoppenconferentie zat men overigens met dezelfde vragen van onafhankelijkheid die men aldaar nu eenmaal begeert. Ook in de kerken aldaar is de geest gevaren van: wij zuilen moeten zien dat «dj onze eigen boontjes doppen. Daarom worden :d steeds toenemende mate de van buiten ko mende blanke bisschoppen vervangen dooi Afrikanen, .maar door een Afrikaan een mijter op te zetten, Africaniseer je de kerk nog niet, vooral niet wanneer de in heemse bisschoppen grotendeels en soms totaal afhankelijk blijven van buitenland se misisonanssen'. .Deze afhankelijkheid kwetst de Afrikaanse eigenwaarde en trots' .Wij moeten eigen roepingen kweken en een eigen godsdienstig leven onder de Afri kanen'. In dit verband is ook het celibaat ter sprake gekomen. Dé vraag van de ge huwde priester werd als een der meest dringende beschouwd. De paus was er niet bij toen dit alles gezegd is en zo kon hij zijn toespraak houden waarin hij in de kerk .een plaats inruimde voor het Afri kaanse erfdeel'. De kerk in Afrika zou een eigen gezicht moeten hebben. Doch on middellijk daarna waarschuwde hij dat Afrika in gevaar zal komen wanneer het .zijn eigen weg gaat hij het interpreteren van de katholieke doctrine'. Als slot van zijn toespraak stond in het verslag dat wij lazen de waarschuwing; .De Afrikaan se kerk Is nu volledig gevestigd, maar moet bereid blijven leiding uit Rome te ontvangen'. Terwijl we bezig waren dit te schrijven hoorden we via de radio dat de paus bij zijn terugkeer in Rome had ver klaard dat zijn reis naar Afrika ,in gods dienstig opzicht een succes is geweest'. Dat kan, als er zoveel mensen begerig wa ren om alleen maar de zoom van zijn kleed aan te raken, zoals het verslag meld de. De reis van de paus naar Afrika had een godsdienstig aspect, maar daarnaast was er toch ook een ander, namelijk het politieke. Het is eigenlijk vanzelfsprekend dat er zulk een aspect is wanneer Iemand als de paus, die nog altijd hoofd van een staat is, ergens heen gaat. Ga zijn rei zen maar eens na. Telkens weer hadden ze ook iets te maken met het politieke gebeuren in de landen waarheen hij ging. Maar buiten dit zouden we niet weten hoe de kerk en politiek gescheiden kunnen worden, want het moet de kerk gaan om de samenlevihg (hoe men zich die dan ook denkt) en zelfs dan, wanneer de vraag van eeuwig leven gesteld wordt, zoals we verleden zondag hoorden in een preek naair aanleiding van het begin van de gelijkenis van de barmhartige Samaritaan. In Rome heeft men heel erg gezeten met de vraag, STEMMEN UIT DE KERKEN of de bisschoppen uit de Portugese gebie den ook op de conferentie in Oeganda aanwezig moesten zijn. Men heeft dit pro bleem omzeild door te stellen dat de bis schoppen uit deze gebieden behoorden bij Portugal, maar daarmee had men eigen lijk reeds partij gekozen. Op de bisschop penconferentie is de zaak natuurlijk terug gekomen toen aan de kerk werd gevraagd ,al haar morele macht te gebruiken om de krachten van het kwaad in Afrika te be strijden', waarmee gedoeld werd op Zuid- Afrik a, Rhodesië en de Portugese koloni ën. Zo werden deze laatste in het ver slag genoemd en niet .gebiedsdelen', welk laatste woord overeenkwam met het door Rome ingenomen standpunt. De politiek kwam op de Afri kaanse reis van de paus ook nog op een andere wijze naar voren. Zijn komst had niet alleen een behoorlijk aantal regerings leiders naar Oeganda gebracht, maar ook afgevaardigden zowel van Nigeria als van Biafra. Dat de paus geen succes heeft gehad met het beslechten van deze stam- menoorlog (door de stammentegenstellin gen wordt een groot deel van Afrika be heerst), wie zal hem dit kwalijk nemen? Hij heeft in ieder geval kans gezien tot enige bemiddeling en ook al kan er niet gesproken worden van enige vooruitang, het was in ieder geval goed dat er ge sproken is en dat de paus daarmee di rect betrokken was bij de Afrikaanse pro blemen, «-aar zijn kerk in dit werelddeel middenin zit. Hierover is dus in geen geval veel tamtam te maken, zoals de paus zelf bij zijn terugkeer in Rome heeft moeten vaststellen. God zal zeker tiaar u om zien Gen. 50:2!,. De begra fenis van Jozef moet voor de Egyptenaren maar raar geweest zijn. Geen pyramids werd voor hem gebouwd. Hij stond niet in een paleis of tempel opgebaard, zodat men hem voor het laatst hulde kon brengen. Hoewel hii het op één na hoogste ambt bekleedde in Egypte had hij bij zijn leven al bepaald dat hij geen staats begrafenis wenste. Hi.i mocht dan onderkoning var Egypte zijn en de erenaam Zafnath Paaneach, .behou der des levens3 dragen, hi bleef de zoon van Jacob. Hij voelde zich ondanks het lange verblijf in Egypte Is raëliet. Niettegenstaande de vele Egyptische goden bleet hij trouw aan de God de> vaderen. Daarom geen pyramids als graf! Jozef begreep dat zijn leven in dienst gestaan had van God en die God had hem als taak opgedragen zijn volk van de hongerdood te redden. Zijn laatste eei zal zijn temidden van dat volk begraven te worden Door hem, Jozef, heeft Goo naar zijn volk Israël omge zien. Wanneer wij een enquête zouden houden en de mensen zouden vragen waarom leven jullie eigen lijk? Wat is uw doel in hel levenIk zou. u willen aansporen die vraag eens voor uzelf ie beantwoorden den krijgen we de meest uiteenlopende antwoorden. De pessimist antwoord: om dood te gaan. De opti mist zegt: om pret te ma ken. De realist wil carrière maken. De jeugd denkt vaak door veel geld te ver dienen het hoogste te heb ben bereikt. De We tenschapsman verlangt het heelal te onderzoekan. De maan is nog maar één van ie vele planeten, die nu on der het bereik van de mens valt. Het antwoord, dat de Bij bel op deze vraag geeft, is ~»n te dienen. Het léven var een mens is dienst aan Goo en de naaste. Jozef heef lat heel goed begrepen Daarom wenst hij geen py -amide, geen staatsbegra 'miis. geen défilé van men TER OVERDENKING 'en als laatste eerbewijs Hij wil slechts in alle een voud temidden van Israël begraven worden. Hij is minister, dienaar van de Allerhoogste geweest en hij heeft nog maar één wens begraven te zijn in iet beloofde land. Dat Is raël naar dat land zal te rugkeren, gelooft Jozef ab soluut. Daarom zegt hij ook: God zal zeker naar ii omzien. Straks gaan de Israëlieten op weg naar het beloofde land'terwijl ze een dode. vorst in de stoet meedra gen. Hij herrinert hen steeds aan zijn woorden: God zal zeker naar u om zien. God laat jullie niet in de steek, maar zorgt voor jullie. De laatste eer be stond voor Jozef in het feit zijn volk te wijzen op Gods belofte en Zijn toekomst. Hoe geheel anders is de si tuatie nu.' Het reisdoel is het zelfde gebleven name lijk de toekomst van God. Wij hebben evenveel geen dode koning, maar de le vens vorst: Jezus Christus, die met ons door het leven meetrekt. Hij is de heer lijke vervulling van Gods omzien, zorg voor ons. De levende Heer begeleide ons. Verdwalen of verongelukken is niet mogelijk, want Hij zoekt het verdvxtalde op en heelt de wonden. Jezus Christus zoekt geen eer, maar Hij vindt Zijn eer in het dienen. ■Tot deze dienst worden wij allen opgeroepen. En het gaat er nu maar om of wij tot deze dienst bereid zijn. Het valt heus niet mee om carrière, geld of geluk en ■succes in de ruimtevaart als betrekkelijk te zien en alleen dienstbaar aan God te zijn. De woorden van Jo zef kunnen je dan alleen moed geven om vol te hou den. God zal zeker naar u omzien. Bovenal echter het weten dat Jezus Christus, de levende kaning, onze le vensgezel is. OUDELANDE C. HOOGENDOORN

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1969 | | pagina 17