WAAR MAKEN DAT ER EEN
BOTERHAM IN ZIT
[ERKEN
3JN
3VERHEID
N
IECREATIEWERK
IEEL VER
/OORUIT
DE PAUS WAS
IN AFRIKA
De laatste eer
,0p Texel, Ameland en in heel veel toeristencen
tra meer in ons land is het mede door het recre-
tlieu'erk van de kerken rustig. In Valkenburg
fijn we een heel klein beetje bezig, maar als daar
«n groter recreatieteam zou werken, dan zou dat
c regering minder kosten dan wat ze nu uitgeeft
fan politie en overvalwagens. Al zou er maar eens
ten avondje meer beat en wat hips zijn, dan zou
dat al geweldig helpen. Trouwens toch, wat dat
recreatiewerk betreft zijn wij de overheid ver
vooruit. Wij stimuleren overigens zeer goed wil
lende ambtenaren in het denken daarover een
Setje'.
Dit zegt wika Leen A. C. van Ginkel, directeur van de een
asand jonge stichting ten dienste van hét recreatiewerk
vin kerken. In die stichting is de sectie recreatiewerk van
de Bijbel Kiosk Vereniging (BKV) die, na pionierswerk
Itóhebben verricht thans naar een nieuwe naam zoekt, on-
rgebracht. Bij de BKV was Van Ginkel tot voor kort
iteur van genoemde sectie. De sbichting is de prille
ïtionalisering op landelijk niveau van wat kan wor
den samengevat onder .recreatie en kerk'. De stich
ting opereert zelfstandig en staat ten dienste van alles en
Jt&reen op het plaatselijke kerk- en recreatievlak. Men
tas in Driebergen samen met de BKV, die zich heroriën
teert op de andere functies, maar die verder onder andere
als materiaaileverancierster nauw bij het recreatiewerk
I Kijft betrokken. Stichting en BKV zitten met nog een
ariër orgaan, de stichting creatieve recreatie en vorming
plus de Internationale bijbelbond samen in één zeer recrea
te! werkend pand aan de Driebergense Hoofdstraat. Pier
Ra Brake! is directeur van de andere stichting. Hi j is
d« man van het recreatietheater, dat men onder andere
kan tegenkomen op campings. Dit theater telt instruc
teurs en assistenten die de recreërende toeristen uit hun
tent proberen te lokken voor spel door hen zelf met ei-
gagfwzen rollen.
Ook andere toestanden, ais hulp bij beeldende expressie
fooi Menisten, staat op het programma van Pier van Bra
ta- Tel daarbij de twee reeën, die zich ook al recreatief
tagtouden op het lapje landgoed dan heeft men .De Beu
teaotït' ,een service-centrum voor mensen' compleet
•aa Ginkel is enthousiast over De Beukenhorst en des-
rils bewoners. Zijn eigen staf is overigens maar een paar
groot: .zet het er maar eens bij. De meeste men-
denken dat die toporganisaties altijd ook enorme top-
1® hebben, maar hier is dat echt niet zo. Ik ben al blij
met een priesterstudent, die half-time meehelpt. En die
Wn doel het zo allemachtig leuk. Hij voelt het hele
maal aan'.
V>n Bijbel Kiosk Vereniging naar stichting met een def-
naam. De BKV-oprichters van voor de oorlog zullen
het niet hebben vermoed. Men ging uit van evangelisatie
werk onder vakantiegangers, er werden bijbelkiosken ge
plaatst en de mensen kregen evangelisatielectuur aange
boden. De nazi's waren zo vriendelijk om tijdens de oor
log, de BKV te verbieden en de voorraad literatuur werd
verbrand op de Veluwe. Per slot: wie ging er op vakantie
in de oorlogsjaren. Na de oorlog werd de blik verruimd
en kreeg men een ruimere visie op vakantie en recreatie.
Die nieuwe visie kwam niet alleen bij de BKV, maar ook
wel Ln sommige plaatselijke kerken, lang niet bij iedereen
Ma&r waar heit wel .bikte' ziet men thans recreatieteams,
Voornamelijk bestaande 'uit door de plaatselijke kerken en
de BKV landelijk gerecruteerde jonge mensen, die van al
les en nog wat organiseren voor de recreanten in de toeris
tencentra. Vooral in het hoogseizoen, de zomermaanden en
dan weer vooral de tijd van de schoolvakanties. Verder
komt ook meer en meer het recreatiewerk in de week
einden op gang. Bovendien gaan jonge Nederlanders naar
buitenlandse campings om daar, bijvoorbeeld in Duitsland,
in gemengde teams bezig te zijn.
Er komt nu ook langzamerhand een uitwisseling op gang.
Zo kon men op verschillende plaatsen in ons land dit jaar
ook Duitse jonge mensen op Nederlandse campings aan
treffen. ten behoeve van Duitse toéristen. In dit soort
DOOR WILL. 1. VERKERK
laDneken. Het zijn de mensen die we echt hard nodig heb
ben, voor de .volkse' campings, het zijn de mensen, die
soms bepaalde situaties geweldig goed aanvoelen en daar
naar zouden handelen. Bijvoorbeeld die jongens, die eens
een lekker hard partijtje Dachtspel zouden doen met die
jonge toeristen dié dat nou eens zo graag willen, tot vier
uur in de morgen met een lekker pilsje na. Kijk, die jonge-
inensen van de fabrieken zouden van hun werkgevers eigen-
lyk zoal3 ze vakantie krijgen voor kampwerk, ook vakan
tie moeten krijgen voor dit zomerwerk van de kerken. Zo,
met zo'n nachtspel, kan je toch ook best het evangelie
verkondigen. Want het betekent: zorgen voor je naaste.
Daarom vind ik dat de bedrijven daaraan moeten mee
doen. Een week van het bedrijf, dan willen ze er vast wel
een eigen week bijdoen Het is voor hun ook een stuk vor
ming bij uitnemendheid. We hebben ook nog te weinig con
tact met hts'en uts'en en dergelijke'.
MEEBETALEN
gemengde teams kan soms een interessante discussie met
de toeristen ontstaan, over bijvoorbeeld oorlogsjaren en
Duitsland en de Duitsers na de oorlog. De Duitsers in de
teams va.n .Kirche unterwegs' zijn .Diakonschülerri: ,ze
zijn soms nog wat ouderwets, ze hebben een nog wat an
dere instelling. Bij hen gaat het nog in de eerste plaats
om pure evangelisatie, maar dat gaat veranderen'. Neder
landers zitten onder andere in de Harz en in Rijnland. ,We
hebben nu aanvragen voor volgend jaar. Ze komen nu ook
uit Italië, Denemarken'. De teamleden in ons land en het
buitenland komen uit de onderwijssector, van sociale aca
demies hun zomerwerk is dan een stuk stage er zijn
studenten bij. Dit jaar waren er 1000 teamleden, die op
90 campings werkten of werken. In ons land zijn er
zo'n 130 commissies, die iets doen, namens de kerken,
voor recreatie van de toeristen. Dat kan zijn van orgelcon
certen (.daar begint het vaak mee. En waarom niet. Men
komt er daarna achter dat niet ieder van orgelconcerten
houdt en dan is het hek van de dam', zegt Van Ginkel)
tot het .echte' recreatiewerk, strandspelen. enzovoort,
mzovoort.
,V0LKS'
.Wie we missen Ln de teams zijn de werknemers van de van'.
Het recreatiewerk der kerken op het plaatselijk niveau,
wordt ook door de plaatselijke kerken betaald. Dit jaar
werd er 300.000 voor uitgegeven. Bij ds Flink in Burgh
bijvoorbeeld werd voor 10.000 uitgetrokken. Maar het
.ukt niet altijd om dat plaatselijk op te brengen. Dan
moet er worden bijgepast. Van Ginkel daarover: ,De
Iclacht ten aanzien van de nationale kerken is dat de fi
nanciële aandacht daar voor dit werk zo uitermate gering
of helemaal niet aanwezig is. Van de hervormden en gere
formeerden tenjg je nog wel iets, maar van de rooms-ka-
tholieken is dat uitermate moeilijk. Ik vermoed dat die nu
zoveel werk hebben gekregen door en na al die vernieu.
wingen dat er gewoon niets overblijft voor de recreatie.
Ook plaatselijk is het moeilijk los te krijgen. Daar komt
nog bij, dat juist het recreatiewerk het meest is in die ge
bieden, waar de bevolking nog niet zo groot is en dus de
kerken klein'. Van Ginkel is daarom wel blij met de op
merking in de toelichting op de begroting van het minis
terie voor erm waarbij de kerken worden genoemd .als ge
vende een grote bijdrage in de recreatie'. .Het is voor het
eerst dat mejuffrouw Klompé de kerken noemt, ik hoop
dat ze nu ook eens financieel aan ons gaat denken. Per
slot helpen we de mensen begeleiden bij hun recreatie in
zomertijd en straits meer en meer in de weekeinden.
Ook provinciaal moet men over subsidie gaan denken. Per
slot: al dat recreatiewerk maakt een mooi. deel uit van
het hele .pakket' aan voorzieningen in de recreatiegebie
den. De campinghouders weten dat nog het best. En de ker
ken'.
Zoals allerwegen wordt gepleit voor logeerbelasting, zo
wil Van Ginkel graag meebetalen door de gasten van de
recreatiebegeleiding. ,Er kunnen collecten in de kerken
zijn, kinderen kunnen knipkaarten krijgen voor spelen.
Ik heb de neiging te zeggen dat iedereen moet mee beta
len, ja. want waan- recreatie is heeft iedereen er plezier
j)s toekomst is al begonnen, ook vv<.
net recreatiewerk betreft. De men
Kblgt steeds meer vrije tijd en hij zal
moeien leren met die vrije tijd om ti
ofian, of men het gelooft of niet: luierer
alleen kan gaan vervelen. Wika Vai
vinkei is ervan overtuigd dat in hei
recreatiewerk der «erken m de nabiji
„*R?mst een vaste vakléiding nodig i;
X. ?us een vakopleiding. Maar alle
staat nog in de overigens a) te kleit
o-worden kinderschoenen. ,We vrage
nSu.-v llet Nederlands wetenschap
iota thstituut voor het toerisme hie:
DA,aan zou kunnen doen. Maar eersi
uSk. n we waarmaken dat er een bo
K.™"1 'n Zlt- Misschien is het te com
en met opbouwwerk of buurtwerk
!u.,,?n®s'an<l zijn ze wat dit recreatie-
«I wr. WM tal aan
epif o? van niensen aangaat is het een
HL "Ppor^nS geweest. Hier is ook dc
L;Lprovmcui|e interkerkelijke recrea-
PIRK. in 1964 gesticht,
work van het Plaatseli.i)?
Zeeland is wat laat gekomen', zegt Van
Jrinkel. .Daar moet zo snel mogelijk
Ie PIRK van de grond komen, die van
le winter hard aan het werk moei
;aan om te zien wat in 1970 nodig is in
;e provincie. ,Wie leidt wie vormt, wit
.■oedt op? Er komt heel wat kijker
>.j dit werk. En ook de plaatselijk,
remeenten. moeten er weer over worde:
:ej-nformeercl.
/an Ginkel over de verhouding kerker.
'VV's: ,Er wordt :n Zeeland door ee:
>aar VVV's goed werk verricht, mer
noet er ook mee samenwerken. We wil
len dat op landelijk niveau ook. Zee
end staaf, nog aan het begin van het
kerkelijk recreatiewerk. Laten ze hel
teveel mogelijk daar op recreatie hou
ten, liever niet meer industrie. Ik zou
Uarover best eens willen praten met die
acneerVan Aartsen: houdt Zeeland
hoon. de mensen hebben het nodig'.
AVONDMAAL
eucharistievieringen van rk's en protes
tanten, van kapelaan Gielliet en domi
nee Musch: Nieuwe kerkvormen open
baren zich in net recreatiewerk. Ze
.rijken af van de gestelde situaties. Ik
dop. dat wie dergelijke vieringen mee-
naken, op hun eigen wijze hun erva
ngen doorbrenger, n de situatie tiiu.r
dat ze hun kerkeraden en wijkgemeen-
~r ervan overtuigen dat het ook an
iens kan. Laten zë fiims, dia's maken,
■erhalen schrijven. Wij hier in Drieber
gen zullen het werk van Gielliet en
Vlusch graag nauwlettend volgen in de
hoop dat de intercommunie een bepaal-
'e vorm krijgt.
Vier jaar geleden was intercommunie
nog niet eens een punt. Toen hadden
we het alleen over hopen rond het
Woord te kunnen samenkomen.' En
dia's van twee jaar geleden, men kan
ze lenen van het gereformeerd evangeli
satie-centrum in Baarn, later al het
recreatiewerk erg goed zien, maar
avondmaalsvieringen zijn er niet op te
vinden. Langzamerhand is wel duidelijk
geworden dat je nog zóveel kon doen
.-oor de toeristen, maar dat het wel grof
was als je geen rekening houdt met de
vekelijkse avondmaalsviering van de
•ooms-katholieken. Dat betekende te-
cort doen aan de werkelijk oecumeni-
:eit. En Agapès is teveel om de hete brij
reenlopen dacht ik. Vorig jaar kwa
men de eerste avondmaalsvieringen. In
Brabant heet het .feest, of viering, van
ie tafel des Heren', dan stoot je nie
mand af. Onder de Moerdijk is men heel
omzichtig met de viering begonnen,
kijken, hoe het beviel. Maar het gaat hoe
langer hoe harder, die ontwikkeling. De
recreatieteams en wij kunnen eigenlijk
alleen adviseren, het hangt helemaal van
-ie plaatselijke situatie af. Als men sa
men wil, moet men het samen voorbe
reiden. het moet "'een wilde vertoning
worden. Avondmaalsvieringen horen echt
-vel helemaal bij de recreatie. Ze zijn er
"en geweldig onderdeel van.'
Schrijven over kerk en recreatie, bij 21 graden Celsius.
Vandaag het derde tevens laatste deel in de serie ,Als
de kerk in tenten woont', in het bijzonder over de lan
delijke en enkele internationale aspecten van het on
derwerp. De vorige artikelen verschenen in de week
endbijlagen van 26 juli en 2 augustus.
In het stuk van vorige week getiteld ,Die kapelaan gaat
niet weg en jij ook niet domineetje!' is in de tweede
alinea een fout geslopen. Men zal hebben begrepen dat
ds Musch, Breskensdoor zijn deelname aan de woord-
eucharistievieringen op de Breskense campings met ka
pelaan Gielliet, aan zijn bijzondere recreatieopdracht
namens zijn kerk in West-Zeeuwsch-Vlaanderen een in
terpretatie geeft, die (jammer genoeg) nog géén ge
meen goed is.
zaterdagnummer
,Een menigte van duizenden Oegandezen, op tamtams slaand en op rams
horens blazend, heeft donderdagmiddag paus Paulus verwelkomd,. Zo
hebben we het vorige week kunnen lezen in de verslagen die over 's pau
sen reis bij ons in de dagbladen stonden. Langs de veertig kilometer lange
weg van het vliegveld naar de hoofdstad van Oeganda stonden duizenden
mensen en hoe dichter men bij de stad kwam. hoe moeilijker het werd om
verder te rijden, want de pauselijke auto raakte soms volkomen vast tus
sen de juichende mensen.
De paus heeft geweten dat tuj in Afrika
was, zoals, president Nixon geweten heeft
dat hij in Roemenië was. Voor beide was
het een andere wereld dan die waarin zij
gewoon zijn te leven en alleen daarom
is het reeds goed dat zij de reis hebben
ondernomen. Wij mensen mogen ons een
bepaald denkbeeld vormen van een wereld
deel of van een land, wanneer wij er in
werkelijkheid komen, blijken er allerlei fa
cetten te wezen waaraan wij niet had
den gedacht, maar die zich daar aan ons
opdringen. Een reis, en dat zeker naar een
onbekend land, verruimt meestal de blik
Ln niet geringe mate. De eerste reden waar
om de pa.us zijn Afrikaanse reis heeft ge
maakt is een godsdienstige geweest; nader
gezegd: een zuiver rooms-katholieke. Er is
daar in de hoofdstad van Oeganda een
kerk gebouwd die de herinnering moet le
vend houden aan Afrikaanse martelaren
die tot de kerk van Rome mochten wor
den gerekend. Er zijn daaT in Oeganda
nog veel meer christen-martelaren geval
len en ook nog wél tegelijkertijd met de
genen ter ere van wie nu een kerk is op
gericht welke door de paus is ingewijd.
Maar de rooms-katholieke zijn heilig ver
klaard/de eerste Afrikaanse heiligen. Wie
de geschiedenis van het christendom in
Oeganda enigszins kent en wie bijvoor,
beeld een levensbeschrijving heeft gelezen
van de Schotse ingenieur Alexander Mac-
kay die als zendeling naar dit deel van
Afrika is gegaan, nadat er een heel stel
voorgangers van hem waren vermoord of
van ellende en ziekte omgekomen; wie weet
welke rol de rk-mdsae in Oeganda heeft
gespeeld ln het laaitste kwartier van de
vorige eeuw, toen de kerken volop in con
currentie tegenover elkaar stonden, terwijl
ze door de animistische Oegandezen en
door de daar heersende wrede koningen
toch weer op één hoop werden gegooid
zodat ze tesamen werden omgebracht, die
kan de Inwijding van deze kerk moeilijk
anders zien dan een teken van de geest
van het zegevierende Rome, die in andere
werelddelen verleden tijd is geworden. Mis
schien om dit verleden en misschien om
enigszins recht te trekken de al te grote
nadruk die op deze rooms-katholieke mar
telaren is gevallen, heeft de paus ook een
bezoek gebracht aan de Anglicaanse kerk
in de hoofdstad van Oeganda en hij heeft
aldaar het altaar gezegend.
Ook de tweede reden van zijn bezoek aan
Afrika is een specifiek rooms-katholieke
geweest. Er werd in Kampala, de hoofd
stad van Oeganda, een conferentie van Afri
kaanse bisschoppen gehouden. Gezamenlijk
wilde men overleggen hoe men in dit we
relddeel kerkelijk moet verder gaan. Die
bisschoppenconferentie, een direct gevolg
van het tweede Vaticaanse concilie, zou
reeds eerder gehouden worden, maar,
ter wille van de mogelijkheid dat de paus
zelf de sluiting van dit gebeuren zou kun
nen meemaken, is zowel de datum als de
plaats verschoven. Had de paus de hele
conferentie meegemaakt, dan was hij ker
kelijk in moeilijkheden gekomen. Nu kon
hij volstaan met een slottoespraak, waar-
In hij sprak in zeer algemene termen; dat
geen mens onderworpen wenst te worden
.aan politieke machten die van buiten zijn
eigen nationale of ethnische gemeenschap'
komen. Voorts heeft de paus rassendiscri
minatie en gewapende conflicten in Afrika
veroordeeld. De organen van de Verenigde
Naties zijn door hem zeer aangeprezen.
Dit laatste heeft hij dan gedaan in het
parlement van Oeganda, waar ook staats
hoofden van een aantal Afrikaanse landen
aanwezig waren. Op de Afrikaanse bis
schoppenconferentie zat men overigens
met dezelfde vragen van onafhankelijkheid
die men aldaar nu eenmaal begeert. Ook
in de kerken aldaar is de geest gevaren
van: wij zuilen moeten zien dat «dj onze
eigen boontjes doppen. Daarom worden :d
steeds toenemende mate de van buiten ko
mende blanke bisschoppen vervangen dooi
Afrikanen, .maar door een Afrikaan een
mijter op te zetten, Africaniseer je de
kerk nog niet, vooral niet wanneer de in
heemse bisschoppen grotendeels en soms
totaal afhankelijk blijven van buitenland
se misisonanssen'. .Deze afhankelijkheid
kwetst de Afrikaanse eigenwaarde en trots'
.Wij moeten eigen roepingen kweken en
een eigen godsdienstig leven onder de Afri
kanen'. In dit verband is ook het celibaat
ter sprake gekomen. Dé vraag van de ge
huwde priester werd als een der meest
dringende beschouwd. De paus was er niet
bij toen dit alles gezegd is en zo kon hij
zijn toespraak houden waarin hij in de
kerk .een plaats inruimde voor het Afri
kaanse erfdeel'. De kerk in Afrika zou
een eigen gezicht moeten hebben. Doch on
middellijk daarna waarschuwde hij dat
Afrika in gevaar zal komen wanneer het
.zijn eigen weg gaat hij het interpreteren
van de katholieke doctrine'. Als slot van
zijn toespraak stond in het verslag dat
wij lazen de waarschuwing; .De Afrikaan
se kerk Is nu volledig gevestigd, maar
moet bereid blijven leiding uit Rome te
ontvangen'. Terwijl we bezig waren dit te
schrijven hoorden we via de radio dat de
paus bij zijn terugkeer in Rome had ver
klaard dat zijn reis naar Afrika ,in gods
dienstig opzicht een succes is geweest'.
Dat kan, als er zoveel mensen begerig wa
ren om alleen maar de zoom van zijn
kleed aan te raken, zoals het verslag meld
de. De reis van de paus naar Afrika had
een godsdienstig aspect, maar daarnaast
was er toch ook een ander, namelijk het
politieke. Het is eigenlijk vanzelfsprekend
dat er zulk een aspect is wanneer Iemand
als de paus, die nog altijd hoofd van een
staat is, ergens heen gaat. Ga zijn rei
zen maar eens na. Telkens weer hadden
ze ook iets te maken met het politieke
gebeuren in de landen waarheen hij ging.
Maar buiten dit zouden we niet weten
hoe de kerk en politiek gescheiden kunnen
worden, want het moet de kerk gaan om
de samenlevihg (hoe men zich die dan ook
denkt) en zelfs dan, wanneer de vraag
van eeuwig leven gesteld wordt, zoals we
verleden zondag hoorden in een preek naair
aanleiding van het begin van de gelijkenis
van de barmhartige Samaritaan. In Rome
heeft men heel erg gezeten met de vraag,
STEMMEN UIT
DE KERKEN
of de bisschoppen uit de Portugese gebie
den ook op de conferentie in Oeganda
aanwezig moesten zijn. Men heeft dit pro
bleem omzeild door te stellen dat de bis
schoppen uit deze gebieden behoorden bij
Portugal, maar daarmee had men eigen
lijk reeds partij gekozen. Op de bisschop
penconferentie is de zaak natuurlijk terug
gekomen toen aan de kerk werd gevraagd
,al haar morele macht te gebruiken om de
krachten van het kwaad in Afrika te be
strijden', waarmee gedoeld werd op Zuid-
Afrik a, Rhodesië en de Portugese koloni
ën. Zo werden deze laatste in het ver
slag genoemd en niet .gebiedsdelen', welk
laatste woord overeenkwam met het door
Rome ingenomen standpunt.
De politiek kwam op de Afri
kaanse reis van de paus ook nog op een
andere wijze naar voren. Zijn komst had
niet alleen een behoorlijk aantal regerings
leiders naar Oeganda gebracht, maar ook
afgevaardigden zowel van Nigeria als van
Biafra. Dat de paus geen succes heeft
gehad met het beslechten van deze stam-
menoorlog (door de stammentegenstellin
gen wordt een groot deel van Afrika be
heerst), wie zal hem dit kwalijk nemen?
Hij heeft in ieder geval kans gezien tot
enige bemiddeling en ook al kan er niet
gesproken worden van enige vooruitang,
het was in ieder geval goed dat er ge
sproken is en dat de paus daarmee di
rect betrokken was bij de Afrikaanse pro
blemen, «-aar zijn kerk in dit werelddeel
middenin zit. Hierover is dus in geen geval
veel tamtam te maken, zoals de paus zelf
bij zijn terugkeer in Rome heeft moeten
vaststellen.
God zal zeker tiaar u om
zien Gen. 50:2!,. De begra
fenis van Jozef moet voor
de Egyptenaren maar raar
geweest zijn. Geen pyramids
werd voor hem gebouwd.
Hij stond niet in een paleis
of tempel opgebaard, zodat
men hem voor het laatst
hulde kon brengen. Hoewel
hii het op één na hoogste
ambt bekleedde in Egypte
had hij bij zijn leven al
bepaald dat hij geen staats
begrafenis wenste. Hi.i
mocht dan onderkoning var
Egypte zijn en de erenaam
Zafnath Paaneach, .behou
der des levens3 dragen, hi
bleef de zoon van Jacob.
Hij voelde zich ondanks het
lange verblijf in Egypte Is
raëliet. Niettegenstaande de
vele Egyptische goden bleet
hij trouw aan de God de>
vaderen.
Daarom geen pyramids als
graf! Jozef begreep dat zijn
leven in dienst gestaan had
van God en die God had
hem als taak opgedragen
zijn volk van de hongerdood
te redden. Zijn laatste eei
zal zijn temidden van dat
volk begraven te worden
Door hem, Jozef, heeft Goo
naar zijn volk Israël omge
zien. Wanneer wij een
enquête zouden houden en
de mensen zouden vragen
waarom leven jullie eigen
lijk? Wat is uw doel in hel
levenIk zou. u willen
aansporen die vraag eens
voor uzelf ie beantwoorden
den krijgen we de meest
uiteenlopende antwoorden.
De pessimist antwoord:
om dood te gaan. De opti
mist zegt: om pret te ma
ken. De realist wil carrière
maken. De jeugd denkt
vaak door veel geld te ver
dienen het hoogste te heb
ben bereikt. De We
tenschapsman verlangt het
heelal te onderzoekan. De
maan is nog maar één van
ie vele planeten, die nu on
der het bereik van de mens
valt.
Het antwoord, dat de Bij
bel op deze vraag geeft, is
~»n te dienen. Het léven var
een mens is dienst aan Goo
en de naaste. Jozef heef
lat heel goed begrepen
Daarom wenst hij geen py
-amide, geen staatsbegra
'miis. geen défilé van men
TER OVERDENKING
'en als laatste eerbewijs
Hij wil slechts in alle een
voud temidden van Israël
begraven worden. Hij is
minister, dienaar van de
Allerhoogste geweest en
hij heeft nog maar één
wens begraven te zijn in
iet beloofde land. Dat Is
raël naar dat land zal te
rugkeren, gelooft Jozef ab
soluut. Daarom zegt hij
ook: God zal zeker naar ii
omzien.
Straks gaan de Israëlieten
op weg naar het beloofde
land'terwijl ze een dode.
vorst in de stoet meedra
gen. Hij herrinert hen
steeds aan zijn woorden:
God zal zeker naar u om
zien. God laat jullie niet in
de steek, maar zorgt voor
jullie. De laatste eer be
stond voor Jozef in het feit
zijn volk te wijzen op Gods
belofte en Zijn toekomst.
Hoe geheel anders is de si
tuatie nu.' Het reisdoel is
het zelfde gebleven name
lijk de toekomst van God.
Wij hebben evenveel geen
dode koning, maar de le
vens vorst: Jezus Christus,
die met ons door het leven
meetrekt. Hij is de heer
lijke vervulling van Gods
omzien, zorg voor ons. De
levende Heer begeleide ons.
Verdwalen of verongelukken
is niet mogelijk, want Hij
zoekt het verdvxtalde op en
heelt de wonden. Jezus
Christus zoekt geen eer,
maar Hij vindt Zijn eer in
het dienen.
■Tot deze dienst worden wij
allen opgeroepen. En het
gaat er nu maar om of wij
tot deze dienst bereid zijn.
Het valt heus niet mee om
carrière, geld of geluk en
■succes in de ruimtevaart
als betrekkelijk te zien en
alleen dienstbaar aan God
te zijn. De woorden van Jo
zef kunnen je dan alleen
moed geven om vol te hou
den. God zal zeker naar u
omzien. Bovenal echter het
weten dat Jezus Christus,
de levende kaning, onze le
vensgezel is.
OUDELANDE
C. HOOGENDOORN