,Als je priester wilt zijn, moet je
een olifantshuid hebben'
DE KERK
MOET
SPREKEN
Zout der aarde
12 juli 1969
zaterdagnummer
Als je in deze tijd priester wilt zijn, moet je een huid als een olifant
hebben. Je zit van twee kanten voortdurend in de klem. Er is een bepaalde
groepering gelovigen met een enorme lading negatieve kritiek, zoals een
voortdurend verzet tegen elke vernieuwing in de liturgie, een vrij passieve
houding, verzet tegen nieuwe catcchetische methoden. En verder wordt
over liet bestaan van de priester zoveel door wetenschapsmensen geschre
ven, dat je jezelf op een gegeven moment afvraagt of je eigenlijk nog wel
nuttig bent voor de gemeenschap. Ik heb veel respekt voor de kerels, die
het ondanks alles volhouden.'
Opmerkingen van de heer H. F. Tiemessen op een flat in Bergen op Zoom,
daarvoor in Goes vooral betrokken in het werk op de lagere scholen
(catechese), als kapelaan, pater Redemptorist. Begin deze week getrouwd
met een lerares.
Ex-kapelaan Tiemessen, 39 jaar, voelt zich nog steeds priester, zoals
feitelijk iedere ,ex-priester'. Al die ex-priesters', het is een heel naar
woord, niet alleen voor hen, beschouwen zich nog steeds in het ambt te
staan. Alleen ze hebben hun funktie eraan gegeven, met bloedend hart.
.Priester voel je je vooral aan het sterf
bed van iemand. Als daar om de sterven
de de familieleden zitten en zich op
trekken aan jouw geloof. Je kunt ze toch
nog perspektief geven. Aan een sterfbed
valt alles weg, de arts, familie ook. Dan
moet je niet met theologische beschou
wingen komen, dan kan je alleen nog je
eigen persoonlijke geloof geven. Het
,God is dood' is meer een probleem van
de jeugd, een intelleklueel en kwasie-
intellcktuecl vraagstuk. Oudere mensen
hebben geen problemen over God. Ja,
het is voor hen realiteit. Dat is goed: in
je leven kom je al zoveel mysteries en
vraagtekens tegen.'
Zo'n vraagteken is het celibaat. Tiemes
sen: ,Ik dacht dat in ons land de diskus-
sie hierover wel gesloten is. Iedereen die
kennis van zaken heeft de kerkelijke
overheid en de vaktheologen, kijk maar
naar die priesterenquête weet dat de
verplichte koppeling van priesterschap en
celibaat in de toekomst geen haalbare
kaart meer is. Maar hoe lang zal het
duren voordat de Romeinse instanties
ook zo kunnen denken?'
IA-WOORD
Over de keuze: ,er zijn nog altijd mensen
die een priester willen vastspijkeren op
zijn eens gegeven woord. Daarbij wordt
dan heel gemakkelijk een parallel getrok
ken met het ja-woord in het huwelijk.
Maar die zaken liggen toch wel funda
menteel anders. De meeste priesters, die
au in het ambt staan, gingen al vroeg
naar een seminarie. Je werd daar in een
beschermd milieu in één richting ge
vormd. Ja, de congregatie van de Re
demptoristen liet in de lijn van de Jezu
ïeten en Capucijnen, onze novicen-
meester was keihard. Je móest er onder
door, het was een harde leerschool, die
begintijd. We waren met een klas van
zeven man. Zes uur op, negen uur eten,
daartussen meditaties, breviergebed, eu
charistieviering. Per dag twee maal een
half uur praten. Dat was in 1950, na het
gymnasium. Zo in het algemeen dacht ik,
dat je toch moeilijk meer van een .vrije
keuze' voor het priesterschap kan spreken
als je twaalf jaar lang in een bepaalde
richting bent .geïndoctrineerd'. En daar
komt bij dat die hele keuze werd ge
determineerd door de toenmalige kijk op
wereld, mens en huwelijk. Ieder wel
denkend mens zal toch moeten toegeven
dat sinds de tweede wereldoorlog ijj het
denken en leven een totale revolutie
heeft plaatsgevonden. Als kind van die
tijd deed je tóen een verantwoorde keuze,
maar de motieven van toen zijn voor mij
nu persoonlijk totaal uitgehold. Pas wan
neer het celibaat en het priesterschap to
taal ontkoppeld zijn, zal bet celibaat aan
waarde winnen en ook door de gelovige
gemeenschap worden herwaardeerd. Celi-
baatswet en het ja-woórd in het huwelijk
kunnen niet met elkaar worden ver
geleken. Als men zijn ja-woord geeft dan
bindt men zich (hel klinkt misschien wat
ouderwets) aan het instituut van hel
huwelijk dat een natuurgegeven is' en de
celibaatswet is van kerkelijke origine.'
De uitgetreden pater wijst er op, dat cr
maar weinig priesters zijn die het ambt
om het celibaat neerleggen. .Het zwaarst
wegen niet de celibaatsverplichting of ge-
loofsmoeilijkheden, de faktoren zijn meer
van kerkelijke organisatorische aard.'
PIJNLIJK
Was het moeilijk om eruit te stappen?
,Het is pijnlijk om het ambt op te geven,
omdat het zoveel voor je betekent. Ik
heb er een lange kostbare opleiding voor
gehad, jaren van mijn leven aan gegeven.
Ik werkte vijf jaar in Rotterdam-Croos-
wijk, twee jaar in Limburg en nu vier
jaar in Goes. De vernieuwingen gaan in
deze lijd snel. maar de veranderende
visies broeiden al in mijn seminarietijd.
Toen rommelde 't al, de existentialisti
sche filosofie kwam al door. Maar het is
toen nog de kop ingedrukt, in de jaren
'50-'56. Maar toen. al was er twijfel aan
de waarde vqn het celibaat. Theoretisch
ja zat het goed in elkaar, maar leven en
leer waren toen twee gescheiden groot
heden. Het instituut stond eerst boven
alles, luister nu eens naar Alfrink: hij
vraagt om een open evangelische kerk,
waar een vrije beleving van het evangelie
mogelijk is, waar de menselijke waarden
in takt worden gelalen. En qp een ge
geven moment ga je 't zien. die mogelijk
heid van het trouwen moet er kunnen
zijn voor de priester.'
Hoe waren de reakties?
,Ik heb geen wanklank gehoord, alleen
maar meeleven en begrip. Men betreurde
het en je hoorde opmerkingen als: we
zijn een priester kwijt die we op het
ogenblik goed kunnen gebruiken. De
meeste mensen zeggen: waarom kunnen
ze niet trouwen en bun baan houden.
Dat zou ik ook wel willen. Je voelt nu
eenmaal op de duur bepaalde facetten
van zielzorg echt in je vingers zitten. Bij
mij was dat de catechese op de lagere
school, daarin had ik mij de laatste jaren
gespecialiseerd.
Dat terrein is erg boeiend, vooral als je
veel van kinderen houdt.'
Pater Tiemessen was werkzaam in een
zielzorgtcam. Hjj had in dat team de
catechese op de lagere scholen in Goes
en op de scholen in de Zak van Zuid-
Bcveland. Hjj wil dit wer'" graag blijven
doen, maar de kerkelijke regels verbie
den liet.
Misschien kan ik in de toekomst nog
eens als gehuwd catecheet werken, maar
op een lagere school zijn daaraan uiter
aard der zaak priesterlijke bedieningen
verbonden. En dan zijn er twee moeilijk
heden. Allereerst moei ergens een kli
maat zijn waar je voor honderd procent
wordt geaccepteerd. I!' dacht dat dat in
Zeeland zeker nog niet het geval was.
Ja. ik heb hier vooral de rooms-katho-
lieken op het oog. De tweede moeilijk
heid is de financiën. Tot nu toe komt
een catecheet hoofdzakelijk op rekening
van de kerkekas. En die heeft het de
laatste jaren toch al moeilijk.'
MOOIE DINGEN
Over zijn werk als catecheet: .Jonge
mensen moeten het hele leven Ieren ont
dekken. Catechese was vroeger betrekke
lijk eenvoudig, het was vragen en ant
woorden. Maar nu moet je kinderen be
wust maken van de wereld waarin ze
staan. Vooral mooie dingen tegenkomen
en dan laten voéfen: er zit' 'tocfi iets*
achter.
Het is een inspelen op de psyche van het
kind, je moet de waarden van het evan-
gc' levend maken, kinderen zijn open
en spontaan, volwassenen zijn altijd op
hun hoede, bij een kind komt het over,
bij een volwassene heb je kans op: ver
keerd of niet, op het missen van de aan
sluiting. De priesterlijke taak hoort erbij
op -chook aan het eind van ee i projekt
bijvoorbeeld is er een eucharistieviering,
een dankviering, waar )r de kinderen
bloemen, dieren meebrengen.'
Gelooft u dat er vee! verschillen zjjn
tussen de r.k.-schoolcatechese en die op
andere scholen?
,Ik zie er geen moeilijkheid in om de
zelfde catechesemethodiek ook op her
vormde of andere protestants-christelijke
scholen te geven. De specifiek katholieke
dingen, als Maria, het biechten, komen
weinig meer voor. Er wordt bijna niet
meer gebiecht. Wat die biecht betreft zijn
er tweeërlei reakties te vinden bij mensen
als een priester gaat trouwen. Je hebt er
die zeggen: het is niet erg voor een pries
ter dat hij getrouwd is. de biecht is toch
afgeschaft (ze vragen zich af of je alles
doorvertelt aan je vrouw). De andere
reaktie is juist: ik heb bij hem gebiecht
en hij vertelt het door aan zijn vrouw.
Ook dat leeft nog.'
LOG
Het priesterbeeld verandert, veel in de
r.k.-kerk verandert. De ex-Goese kape
laan vindt de massa' ten aanzien van
het volgen van vernieuwingen onbeschrijf
lijk log.
,AIs men uiteindelijk durft te zeggen: het
is zo gek nug niet, dan ligt men alweer
een ronde achter. Van dat voortdurend
duwen word je op de duur doodmoe. Je
moet voortdurend evolueren in je denken
en doen in deze tijd en dat hebben de
mensen nooit geleerd. Ik heb mij nooit
helemaal thuis gevoeld met dat image
van.;de priester waarbij hij in zekere., zin
■i buiten: de gemeenschap 6tond, als - be
middelingsman. Hij had de macht om
zónden te vergeven, hij droeg het offer
voor bet volk. Maar ik vond dat soort
image niet eerlijk. Je kon niet jezelf zijn,
je moest je laten maken door de mensen.'
De heer Tiemessen vindt dat de priester
van de toekomst zich eerst waar zal moe
ten maken in de gemeenschap. ,Hij zal
eerst mens moeten zijn, een goede mens,
een harmonische persoonlijkheid. Om dat
waarmaken zal men ook steeds meer
voor de gehuwden de mogelijkheid moe
ten openen voor het priester-zijn. Maar
dan een priester, die vanuit de wereld
dat bedoel ik zo breed mogelijk— in al
zijn relaties met mensen, ook door zijn
huwelijk, een stuk evangelie voorleeft en
zo het recht ook kan verkondigen.'
BESTE BISDOM
Tiemessen is blij dat hij binnen het bis
dom Breda heeft gewerkt. ,Breda is toch
wel het beste bisdom. Het zit organisato
risch heel goed in elkaar. Personeelschef
Nooren kent de mensen goed. Het
moeilijkste is voor mij geweest om naar
de bisschop te gaan. Hij leeft persoonlijk
zo met je mee. Heus. mijn ontslag uit het
ambt viel niet mee. Voor mij niet en
voor hem niet.'
WILL. J. VERKERK
Onder de korte overdenking, twee weken ge
leden op deze pagina, Is de naam van do
schrijver weggevallen. Hot. moest zijn A. T.
Deinum. Zaamslag.
Twee zomerse notities voor Renesse-
Xoordwclle uil de Kerkbode van Schou-
wen-Dutveland. 1:Opvallend is dat een
hele rij eigen gemeenteleden zonder
kerkboekje naar de kerk komt en blijk
baar in de gedachte verkeert, dat er toch
wel boekjes in de kerk zijn. Die zijn er
ook inderdaad, maar tot onze spijt moe
ten we de eigen gemeenteleden erop
wijzen, dal deze boekjes in de allereerste
plaats bedoeld zijn voor de vakantie
gangers, die dit gebaar van gastvrijheid
ook bijzonder waarderen. Helpt u mee
ook in dit opzicht de goede naam van
onze gemeente hoog le houden. En 2:
,De zijdeur van de kerk, doorgaans her
metisch gesloten, heeft onlangs als uit
gang dienst gedaan. Dat bleek in hoge
male een vlot verlaten van de kerk te
bevorderen. Vandaar dat deze deur de
hele zomer als uitgang zal fungeren'.
Over vakantie gesproken: ,Hoe dik
wijls worden mensen, die de gerefor
meerde belijdenis onderschrijven gesig
naleerd in nachtclubs of gelegenheden,
waar de satan zijn troon heeft. Onkerke-
lijken en buitenstaanders deelden mee.
dal in de goddeloze theaters met niiakl-
daneseressen van Parijs de mensen zijn
te vinden, die in het gewone leven lol
de .zworen' behoren. En de conclusie
van deze mensen is, dal deze ^zwarcri
zich ergerlijk gedragen en in groter uil
spattingen leven dan de onkerkelijkcn
Hoe past ons toch een voorzichtige
levenswandel, want door bovenstaande
dingen wordt Cods eer aangetast en be
zondigt men zich. Ook al zien onze
familie, kennissen of vriendenkring ons
niet. God ziet liet, ook al tracht men
zich op allerlei wijze te verontschul
digen. Is uw reisdoel verantwoord? Kijkt
u het eens even na,' geciteerd uit Kerke
lijk nieuws der gereformeerde gemeen
ten in de classis Goes.
Vier katholieke organisaties hebben
een beroep gedaan op de Portugese
premier Caetano zijn vijfdaagse bezoek
aan Brazilië af te gelasten wegens de
kerkvervolgingen die daar volgens hen
plaatsvinden. Twee jeugdbewegingen en
twee vakverenigingen zeggen dat zijn
bezoek zou worden beschouwd als een
teken van steun aan de Braziliaanse
regering, die inbreuk maakt op de con
stitutie en de grondrechten van de
mens'. De organisaties bepleitten dat
Caetano zijn bezoek zou uitstellen tot
de Braziliaanse regering haar wrede
vervolgingen' van leken, priesters en
bisschoppen heeft gestaakt. Indien u
ons verzoek niet kunt inwilligen zouden
wij zeer dankbaar zijn als u de Brazi
liaanse regering onze- walging van haar
verachtelijk optreden zou willen over
brengen', aldus de brief.
De hervormde gemeente en de ge
reformeerde kerk van Veldhoven (N.B.)
hebben samen één predikant beroepen.
Het is Th. Vollenhocen, gereformeerd
predikant, die tweederde van zijn tijd
werkzaam zal zijn onder de gerefor
meerden en eenderde onder de her
vormden. Men is tot het aantrekken van
één gemeenschappelijk pastor gekomen
omdat de bestaande indeling van Veld
hoven als wijkgemeente van de gerefor
meerde kerk van Eindhoven niet mee:
voldeed. Door herindeling van de wijken
kwam de plaats vrij voor ds. Vollen-
lioven.
Een Franse ex-priester, zich noemend
paus Clement XV, heeft deze week zijn
uitdaging aan de troon van de usur
patorpaus Paulus VI rechtstreeks tiaar
het Vatikaan overgebracht. Hij beweert
dat God, de maagd Maria en alle heili
gen hem benoemd hebben tol opperste
paus van de rooms-katholieke kerk. Dui
zenden Romeinen vonden biljetten met
,de laatste waarschuwing van de hemelse
moeder aan het mensdom' tussen de
ruitenwissers van hun auto's. Clement
XV' is reeds lang bekend op liet Vati
kaan. Hij is een Franse ex-priester,
Michel Collin, die het mikpunt van de
gramschap van het Vatikaan werd in
1956 toen het It. officie alle katholieken
voor hem waarschuwde.
De Leidse universiteit heeft onlangs
een symposion (samenspreking) gehou
den van allerlei geleerden over de ato
maire, biologische en chemische wape
nen en oorlogsvoering. Dr. Dondorp
daarover in de Zeeuwse Kerkbode: ,Daai
zijn verschrikkelijke dingen openbaar
geworden. Neeniet openbaar, want de
ingewijden zullen nooit kunnen zeggen:
,We hebben het niet geweten'. De ge
leerden weten het al lang. Maar om de
een of andere reden dringt die weten
schap maar niet door tot de mensen.
Ook niet en dat is liet allerergste: tot
de Kerkmensen. Ook professor Röling
was aanwezig. Hij noemde het gifwapen
een voor arme landen betaalbaar wapen
Coedkopcr dan tanks en bommenwer
pers. Prof. RöUing heeft de hoop ge
vestigd op de publieke opinie. Maar als
nu eens alle kerken (rooms en prote
stants) en de hele rattcplan samen hun
mond openzetten en begonnen te gillen,
zo hard als ze maar konden zouden
dan de wapenfabrikanten en hun aan
deelhouders niet gedwongen kunnen
worden hun goddeloze doodspuiterij stop
te zettenvraagt dr. Dondorp zich af.
De generale synode van de Ned. Herv. Kerk heeft weer eens een ver
zoekschrift ontvangen. Zo hebben ons de dagbladen de vorige week
medegedeeld. Ze zullen in Den Haag op het secretariaat van de synode
wel een apart register hebben aangelegd waarin alle verzoekschriften die
er sinds het nieuwe bestel In werking trad, zijn geregistreerd. In 1951
kreeg de Ned. Herv. Kerk haar nieuwe kerkorde. Toen had de synode weer
een „mond". Ze kon weer wat zeggen; niet alleen tot de leden van eigen
kerk, maar eveneens to» overheid en volk.
kerk moest worden bevrijd van de knel
lende band van de reglementen. Zij
moest wederom getuigend kunnen staan
temidden van ons volksleven. Ze moest
zich met meer kunnen bemoeien dan
alleen maar met zuiver kerkelijke zaken,
ook alook al worden die dan tegenwoor
dig gezien in interkerkelijk verband. Een
kerk is niet een stukje leven apart. Wan
neer we dat zouden begeren, verdort de
planting van de kerk. Daarom moet de
kerk gezien worden als behorend bij en
levend in heel het maatschappelijke en
politieke bestel van ons volk. Met grote
verwachtingen is op deze wijze de kerk
orde aanvaard en ingevoerd. We zouden
in geen geval terug willen naar hetgeen
er vroeger was. Doch nu zou het wel
eens zeer interessant kunnen zijn om
het register (zo het er is) van die ver
zoekschriften in te zien, waarin op de
meest dringende wijze natuurlijk, ge
vraagd wordt dat de synode als mond
van heel de kerk, haar stem moet ver
heffen vóór of tegen Iets. De meest
verschillende en tegenstrijdige dingen
zouden tevoorschijn komen.
T*^e vorige week dan heeft de generale
synode der N. H. kerk weer eens
een verzoekschrift ontvangen. .Zestig
personen, allen lid van de hervormde
kerk en ven verschillende politieke ge-
zindheid.hebben zïch met een verzoek
schrift gewend tot de generale synode
der hervormde kerk, waarin zij van de
synode een protest vragen tegen de ont
wikkelingen in West-lrian'. En dan vol
gen In het bericht dat we lazen enkele
namen waaruit blijkt dat het hier inder
daad gaat om mensen van verschillende
politieke gezindheid. Naast die van ds
H. v. Lunzen vinden we de naam van
prof. Th. Haitjema. Verbazingwekkend
deze twee In een eenheid van begeren
tesamen te zien. Zij spreken er hun be
vreemding over uit .dat de synode na
haar oproep tot bezinning van juni 1962
over de vraagstukken rond Nieuw-
Guinea nog geen woord van protest
heeft laten horen' nu Indonesië, naar hun
mening, ,het akkoord van New York fla
grant schendt, waardoor de volksstem
ming een farce- wordt'. De generale sy
node moet bij de regering ën bij de
Verenigde Naties aandringen op .stop
zetting van de schijnvertoning, voor
koming van terreur en verder bloedver
gieten. herstel van persvrijheid en andere
grondrechten en vervanging van Indo
nesische militairen door troepen van de
Verenigde Naties'.
STEMMEN UIT
DE KERKEN
Met Indonesië en West-lrian heeft ons
land in het verleden meer te maken ge
had dan met andere landen in het we
relddeel Azië en het is te begrijpen dat
we daardoor toch ergens een meerdere
verantwoordelijkheid blijven gevoelen.
Maar. als de synode zich richt tot eigen
regering en Verenigde Naties, zijn er nog
een heleboel dingen meer in dat wereld
deel die zij dan meteen in haar schrijven
kan opnemen. Waarom zou de synode
dan bijv. ook niet iets schrijven over de
resolutie van de Veiligheidsraad van de
Ver. Naties tegen Israël, die de vorige
week is aangenomen en die. met het
oog op de schuldvraag, toch zeer een
zijdig was gesteld.
Doch dit schrijven van de zestig doet
ons nog eens weer overpeinzen hoe
moeilijk riet spreken van een synode
eigenlijk is, waarmee we geenszins wil
len zeggen dat zij haar mond daarom
moet houden. Maar nu het geval West-
lrian. We hebben er eigenlijk nooit iets
van gesnapt waarom Nieuw-Guinea bij
Is overgedragen. Ook na lezing van het-
de souverreiniteits-overdracht niet mede
geen Van Mook er over heeft geschre
ven. hebben we het nog niet gesnapt,
maar dat zal wel daaraan liggen dat we
politiek onderontwikkeld zijn. Maar dit
weten we wel, dat de generale synode
van de N. H. Kerk, die nu het verzoek
schrift van de zestig ontving, eens iet3
heeft gezegd over Nieuw-Gulnea, daarbij
voorgelicht door haar Raad voor de
Zending. Ze heeft dat gedaan toen de
spanningen rondom de helft van dat
eiland al maar vermeerderden. Na dit
spreken van de synode, dat achteraf
toch nog al een wijs woord bleek te
zijn. ging er een storm van verontwaar
diging op en kreeg de synode het ene
protest na het andere te incasseren.
Het is bepaald niet altijd gemakkelijk-
v/anneer de kerk en in haar de synode
als hoogste bestuurslichaam, een mond
heeft gekregen. Wanneer zij iets zegt is
het niet zo dat alle leden der kerk zich
voor haar woord buigen. Zo is het trou
wens nooit geweest in de reformatori
sche kerken.
W/z lezen en horen telkens weer die
v/ens dat de synode nu eens een
woord zal spreken. Wanneer we zo na
gaan is er in de loop van de laatste jaren
een hele scala van wensen geuit: over
werkeloosheid in bepaalde gedeelten
van ons land, over de inval van Rusland
in Tsjecho-Slowakije, ov6r de NAVO en
die 225 miljoen extra, over Vietnam, het
Midden-Oosten en Biafra natuurlijk.
Maar laat de synode dan zó spreken
dat je precies weet wat je aan haar hebt.
Wanneer nu dit synodale woord in over
eenstemming is met v/at v/ij er zelf van -
denkenj zeggen we tot ons zelf en sna
ren: dat is nu eens goed gezegd. fj£r
v/anneer er uit die synodale mond Iets
komt waarmee v/ij het persoonlijk niet
eens zijn, kunnen we dit moeilijk ver-/
stouwen en gaan v/e overal ons protest,,
tegen het spreken van de synodq; rondr
zaaien, opdat iedereen wete waarom
wij de synode op ernstige wijze in ge
breke menen te moeten stellen.
Voor hetzelfde probleem staan min of
meer ook de predikanten in hun predi
king. Een .tijdloze prediking'
niemand. We willen v/at horen. I.
verband met het Evangelie, over de <i
gen waarmee v/ij te maken I
van dag tot dag. maar ook over. zalf
die samenhangen met de samenle
waarin wij verkeren. Doch dffhr*
direct de moeilijkheid. Het is nog g<|
jaar geleden dat we over deze dinc®
een gesprek meemaakten waarin icmaff
.toch..min of meer zijn :bek)_ag deed om
dat. naar zijn mening, devpredikanten niet
precies zeiden v/at ze dachten. .Soms
denk je bij je zelf: man. zeg dat nu, want
dat bedoel je!' Een aijïr informeerde of
hij het dan geaccepMrarzbu hebben,
maar uit heel het gey>rek was re» |3
voldoende duidelijk dm qlf
meentelid een andere mening
over zou hebben gesteld. We hivcr.:
eens van een predikant die meenc'e
stem te moeten verheffen tegen
Boerenpartij. In zijn dorp had deze t
al veel stemmen gekregen. Hij was e
lijk er van overtuigd dat hier alleen m
negatieve politiek werd bedreven en
ze daarom onvruchtbaar was. Hij kr<
het wel te horen en met waa'rschuwint 1
er bij. Wilde hij een bepaald deel v v
zijn gemeente niet van zich vervreem
den. dan deed hij beter daarvoor maar
te zwijgen.
Un nu ligt er dit verzoekschrift aan de
synode om haar stem te verheffen
tegen de ontwikkelingen in West-lrian.
Uit het verslag van de laatst gehouden
synodale zitting is wel duidelijk gewor
den dat de synode er niet veel voor.
voelt zich hierin te mengen. Wanneer
wij zelf lid van de synode waren, zouden
we met deze zaak verlegen zijn, alleen
reeds daarom omdat we van het begin
af aan, toen ons land zich uit Nieuw-
Guinea terug trok, die volksstemming
niet ernstig hebben genomen; aileert
maar zo iets om het gezicht van Neder
land nog een beetje te redden. Het pro
test tegen oeze .schijnvertoning' had,
naar onze gedachten, al jaren eerder
moeten komen. Bovendien is een volks
stemming zoals wij die hier ons in
denken, aldaar volkomen onmogelijk.
Dit verzekerde mij iemand die ginds
jarenlang heeft gewerkt. Tegen onrecht
moet de kerk haar stem verheffen. Het
is goed wanneer een synode dit doet,
maar dan moet ze het ook tegelijk doen
bijv. tegen onrecht dat bedreven wordt
op Curagao, dat nog altijd tot ons konink
rijk behoort
h.
TER OVERDENKING
Ananias en Sapphira vormen een bekend echtpaar uit het boek Handelingen
(5). Het voorbeeld van andere leden der christelijke gemeente volgend, ver
kochten zij een stuk grond, om, net als zij, de opbrengst af te staan aan de
apostelen, die er de bchoeftigen van hielpen. Maar toen zij een lapje grond
te gelde hadden gemaakt, begon een van hen in twijfel te trekken óf het wel
nodig was om de hele opbrengst aan de apostelen te geven. Zij kwamen
overeen om wat voor zichzelf te houden, hoewel dat aanvankelijk niet de
bedoeling der verkoop was. Wij begrijpen nu wal Jezus bedoelt met -ijn
woorden: .Indien iemand tot Mij komt en niet haat zijn vrouw man)
die kan mijn discipelen niet zijn'. Luc. 14. Haten, niet in psygologische zin
(zelfs de vijand moet je liefhebben!), maar in de zin van: als vijand van de
zaak van God beschouwen. Toen Job zich op de vaalt met een potscherf zat
te krabben, volgde hij niet de raad van zijn vrouw om God vaarwel te
zeggen (Job 2). Ananias en Sapphira praatten elkaar wel om. Maar er zou
wel geen haan naar kraaien als ze zeiden dat het ,de opbrengst van de verkoop
van een st.uk grond' was. Die grond had evengoed wat minder hebben
kunnen opbrengenZo bedrogen zij de Heilige Geest, d.w.z. God, Die hen
op 't idee van de verkoop had gebracht. God strafte hen zwaar, 'waarom?
Omdat ze Hem hadden belogen? Maar die zonde kwam uit hun eigenlijke
zonde voort, namelijk dat zij meenden ook met de halve inzet van hun
persoon en (ook financiële) krachten lidmaten van de gemeente te kunnen
zijn. Deze geschiedenis leert ons: dat kan niet, Ananias en Sapphira stierven.
Als wij lidmaten van de christelijke gemeente willen zijn dan eist God ons
helemaal voor Zich op. Zo zijn wij het zout der aarde. Maar als zelfs het
zout zijn kracht verliest, werpt God het weg. Luc. 14. Ananias en Sapnhira-
een ernstige waarschuwingI
Heinkenszand W. SCHAAP,
