.GEWOON EEN DORPS DOMINEE' Oecume nisch actiecentrum INSPIREERT PASTORAAL CONCILIE DE HERVORMDE SYNODE? VERGIFFENIS K0RTGEZEGD Zaterdag 28 juni 1969 Toen oud-gemeentebode De Kok van Waddinxueen zondag jl de officiële eindstreep haalde van zijn theologiestudie de bevestiging als gerefor meerde dominee van Meliskerke) kreeg hij van zijn vroegere collega's een toga cadeau. Er werken dertig man in dat gemeentehuis, een toga kost vele honderden guldens. Aan de muur in de pastorie van Meliskerke hangt een ets van het goede WaddinXveen. Achterop een reeks superlatieven, die aanduiden waarom deze ets naar de heer De Kok verhuisde: uit erkentelijkheid voor be toonde ijver, waardering voor bijzondere karaktereigen schappen, bewondering voor volharding bij studie en uit dankbaarheid voor geboden hulp. Ds De Kok, 39 jaar, .vijf kinderen, predikant die zijn jasje niet kan vinden als ik beil, wiens vrouw nadruk kelijk meedoet in net gesprek, Hagenaar van geboorte, voeit zich verwant met het Zeeuwse karakter en vindt zich geen bijzonder mens. Zeven jaar theologische stu die in vrije tijd, met veel hulp van de predikant in Waddinxveen, van zijn vrouw en met zo ongeveer vijf kinderen op schoot, hebben hem beslist geen bijzonder mens gemaakt, vindt hij. Hij wil ook geen bijzondere dominee zijn: ,gewoon een dorpsdominee' en zijn vrouw (die evenals haar man uit een .goed degelijk gerefor meerd nest' afkomstig is) voegt eraan toe: ,de prak tijk van het leven begint pas voor ons.' ZEVEN JAAR werker van de gereformeerde hoogleraar dr J. H. Bn- vinok, die toen gastcolleges gaf aan de theologische hogeschool van Poteheftetroomen van Hugo du Plessis (zendingshoogileraar van de gereformeerde kerken.' Op zulke terreinen spitsen zich de problemen van de sa menleving in een veelrassig land toe'. Er hangen wat Zuld-Afirikaanse schilderijenreproduk- ties in de zitkamer en bij de trap naar boven wat echte Zuid-Afrikaanse inheemse kunst, kleurig kralenwerk. Zou hij nog wel eens terug willen naar Zuid-Afrika ,Ik heb nog maar één wéns: naar Israël. Neen, niet als pelgrim, niet als een soort mohammedaan, maar Israël betekent nu eenmaal veel.' Terug naar Zuid-Afrika: de predikant vindt het een prachtig land, maar hij heeft het kennelijk nu wel gezien. .Met angst houd je het niet. Ik heb in Zuid-Afrika wel eens gezegd tegen een kennis: als iemand eerst het dak van een huis wil bouwen en dan pas de muren. Begin er maar aan, maar als nou honderd mensen om hem heen staan en zeggen: je moet eerst de muren maken eD dan pas het dale erop leggen, dan zou ik doen wat die honderd zeggen. Maar dat is de tragiek van Zuid-Afrika, Rhodesië ook. Wie zich zo dwars tegen de hele wereldopinie verzet.' die dorpsgemeenschap met zijn tegen de 600 gerefor meerden. bouwen én bewaren is. ,Het karakter van de Zeeuw trekt mij bijzonder aan. De eerste keer dat ik hier kwam wist ik: dat is het.' Hij probeert voorzich tig en rustig ,het' karakter van de Zeeuw, althans van de Walcherenaar, te omschrijven: ,een goed ontwikkeld gevoelsleven, een gevoelige natuur, in het optreden voorzichtig, rustig, soms iets te bescheiden ten aanzien van de andere Nederlanders.' En: .oordelen, vind ik, moet altijd met voorzichtig heid gaan. Ik wil geen knuppels in het hoenderhok gooien, mensen moeten liefdevol en voorzichtig met el kaar omgaan. Ik dacht dat ik dat bij de Zeeuw wat heb gevonden. Ze willen een ander niet om de tuin lei den en 'graag in zijn (misschien vermeende) eer laten.' LOL ER AF Zeven jaar duurde de theologiestudie ln zijn vrije tijd: .gewoon begonnen en doorgegaan. Je wil iets, dat is de dwang erachter. Nee, ik ben nooit een moment gestopt, maar ik heb natuurlijk wel eens een .downt periode gehad. Een doordouwer? Nee absoluut niet. Ja, ik heb er wel eens eerder over gedacht, toen ik in Zuid- Afrika werkte.' Theo de Kok, zoon van een aannemer, verbleef twaalf jaar in Zuid-Afrika, ,een problematisch land'. Hij trouwde in Kaapstad, vier van zijn vijf kinderen wer den er geboren. Ging er naar dé gereformeerde kerk van Suid-Afrika: ,De Nederlandse^ kerken, zdji gewoon overgeplant' naar ZjiM-Afrjlva-.(éD d'Aa9aijeë.;.is ien stuk Nederlands kerkelijk Individualisme mee overgekomen.' Hij was er onder andere actief in het opbouw- en zen dingswerk in de omgeving van Johannesburg ate mede- RUIME BLIK Zij: ,zo'n paar jaar buiten de deur kijken geeft je de ervaring in het mensen ontmoeten, het geeft je een ruime blik'en die raak je niet meer kwijt. Dat is in dit predikantenwerk ook belangrijk. Je leert je aanpassen aa.n karakters.' Hij: ,a.ls je predikant wil worden moet ja belangstelling hebben voor je medemens, je moet kunnen genieten van de mens, van de introverte, en van de kouwedruktemaker.' Zij: ,het mooiste is in een ander land je eigen landgenoten horen kritiseren.' Hij: het is leerzaam, je hoort hoe je als Nederlander bent, de ronde Zeeuw, de vrije Fries.' Dommee Dé Kok acht zichzelf "meer een gevoelsmens' en gevraagd naar wat hij het liefste doet van het .bouwen en bewaren', een goed gereformeerde uitdruk king hij Is naar Meliskerke gekoemen omdat daar, in Ds De Kok houdt zich niet afzijdig van de hedendaagse theologische inzichten. ,Ik wil gewoon pastoraal werk doen, graag mee leiding geven aan de dorpskerk. Lie ver geen dominee, maar gewoon meneer zijn. Dat was ik per slot altijd. Als de melkboer belt vraag ik ook naar zijn naam.' Maar hij weet heel goed dat ,het hele theologische be drijf in beweging is. Men denkt altijd: de kerk komt achteraan sjokken. Het is voor de buitenstaanders of wie niet kerkelijk meelevend zijn een vraag: wat be leef je eraan, het is voor hen vaak een gestolde, vast gelegde zaak en de bijbel is 2000 jaar oud. De lol is eraf, liet spreekt niet meer aan. Je zou die mensen erbij wil len halen en zeggen: denk eens aa.n de ontzaglijke ont wikkelingen ln de kei-ken, bijvoorbeeld de r-k kerk, de nieuwe katechismus, je ziet waar 't heengaat, je ziet hoe de kerk ermee bezag is, het is toch adembenemend dat die Amerikanen binnenkort een man op de maan zetten. Het is echt een voorrecht om in deze tijd te le ven- De kerk zal, toch. wel alle problemen die in, deze tijd op haar afkomen met moed en wijsheid opvangen. Ik vind het van wijsheid getuigen als iemand zegt: daar zal ik nog wel eens over denken.' WILL. J. VERKERK Sinds kort is aan het werk het Oekumenisch Aktiecentrum, OAC, waarin als eerste deelnemers participeren De Horstink, communicatie- en oriëntatiecentrum voor kerk en wereld (rk) in Amersfoort, Kerk en Wereld, van de hervormde kerk, in Driebergen en de St. Willibrordvereniging in Den Bosch. Het OAC is een praktische consequentie van de stichting van de Raad van Kerken in Nederland, waarin de meeste kerken van ons land hebben beloofd ,ln getuigenis en dienst gestalte te geven aan de gemeenschap van kerken'. Dat kan alleen als de zaak niet vrijblijvend voortvegeteert, maar ook werkelijk en doelbewust voor samenwerking wordt gekozen. De Horstink, Kerk en Wereld en de St Willibrord vereniging hebben die stap van integratie gedaan, een ver volg op een al jaren bestaande samenwerking. Het OAC wil zich overigens niet beperken tot de drie ge noemde Instituten, maar hoopt op integratie van meer in stellingen. Oekumenisch wil zeggen voor het OAC: .be vordering van de eenheid van kerken en christenen én dienst aan de gehele bewoonde wereld, met alle engagement dat dit inhoudt' zoals één der teamleden, drs Daniël de Lange het formuleert. De zetel van het Oekumenisch Aktiecentrum, waarvan de lei ding berust bij prof. dr J. C. Groot, voorzitter van de St. Willi brordvereniging en dr J. M. van Veen, directeur van Kerk en Wereld, Is Kerk en Wereld (De Horst 1) in Driebergen. Enkele taken van het OAC: adviseren en begeleiden van plaatselijke en regionale Instanties die op hun terrein de oecumeniserlng nastreven, zoals raden van kerken. Dan wil men experimenten stimuleren, begeleiden en bestu deren. Daarover teamlid C. W. Coolsma: ,De oecumene in Nederland, waarin nu ook r.k. en gereformeerden volledig participeren, Is zo nieuw en zo veelomvattend dat er heel veel moet worden geëxperimenteerd om juiste en bruikbare vormen te vinden voor oecumenisch samen-leven'. Dan wil men functioneel werk coördineren, zoals het werk onder studenten, militairen en bedrijfsleven, pastoraat, kate- che8e, evangelisatie en diakonaat. Andere plannen: oecu meniserlng van publicaties (zoals Kosmos en oecumene, De Open Deur/Onderweg, katholiek archief, oecumenisch vade mecum). Nieuwe publikaties zijn in voorbereiding, onder andere een boekenreeks Oekumene. Het Die, de documen tatie en informatiecentarle, die al verscheidene nuttige infor matiemappen het licht deed zien, zal zich ter beschikking stellen van het OAC. Het OAC heeft als eerste plan dus het bedienen van het .grondvlak'. Met gereformeerden en remon stranten zijn momenteel besprekingen gaande over aanslui ting. Niet met de Sjaloomgroep (Odijk) en het Interkerkelijk Vredesberaad (Den Haag). Dr. J. M. van Veen daarover: ,We willen wel contacten leggen, maar het IKV en Sjaloom func tioneren op dit moment uitstekend. De waarde van Sjaloom ligt juist in het onafhankelijk opereren, terwijl het OAC een bepaalde gebondenheid heeft en dienstverlening is aan het grondvlak'. Het blad Gemeenschap der Kerken (dat nogal wat bloedarmoe vertoont en bepaald niet een echt oecumenisch blad genoemd kan worden en desondanks officieel orgaan is van de Raad van kerken) heeft geen enkele relatie met het OAC. Het wordt duidelijk overvleugeld door het maandblad Kosmos en oecumene. W.J.V. Tweehonderd jonge priesters in Peru hebben gepleit voor naasting van grote landbouwbe drijven. Volgens hen is het .dringend noodzake lijk dat de landbouw structuur wordt her vormd, omdat God het land voor allen heeft ge geven en omdat dit aus rechtvaardig moet wor den verdeeld'. ,Tot onze spijt moeten wij meedelen, dat enke len het nodig hebben ge vonden om met een scherp voorwerp de ban ken op de galerij te be werken. Op sommige banken zijn zo diepe da ta ingekrast, dat zelfs schilderen ze niet weg kan werken. We vinden dat heel erg en willen toch graag de mensen, die op de galerij zitten, vragen te willen helpen om dit te voorkomen. De restauratie heeft teveel Eekost om het zo maar te iten vernielen', schrij ven de kerkvoogden over de hervormde kerk van Heinkenszand ln ,Het Klankbord'. Wie bewonderde u het meest, vroeg een r-k blad in de VS aan 325 afgestudeerde mannen en vrouwen van 15 r-k universiteiten in de VS. Het lijstje werd: John Kennedy, Robert Kenne dy, Martin Luther King, paus Joannes, Jezus Christus (vijfde plaats) senator Eugène McCar thy, Bob Hope. Churchill, dr Tom Dooley en Nixon (tiende plaats). In juli verschijnt een speciaal zomernummer van De Open Deur/On derweg (nu al met lu theranen, gereformeer den, hervormden en rooms-katholieken in de redactie), dat ook wordt verspreid onder de va kantiegangers van ons land. Het blad wordt uit gegeven ln samenwer king met de Stichting recreatiewerk ten dien ste van kerken, een .dochteronderneming' van de Bijbel Kiosk Ver eniging, waarvan jonge- rentearns ook in de kerk- en-recreatie-sector in Zeeland worden ingezet. Aanbeveling: ,Deze consultatie beveelt ten zeerste aan de actie, die door Nederlandse groe pen is ondernomen om een verkoopcampagne voor rietsuiker te lance ren. teneinde de bestaan de drukkende handelsbe- palingen van de EEG, die nadelig zijn voor de ontwikkelingslanden, aan te vallen. Wij beve len verder dit voorbeeld aan de kerken aan als methode om voor econo mische rechtvaardigheid te strijden en vragen hen dergelijke campag nes te organiseren om huisvrouwen en consu menten in het algemeen op te voeden in de wijze, waarop zij een eerlijke kans kunnen geven aan de producenten in de ontwikkelingslanden.' De aanbeveling kwam van een intercontinentale conferentie van deskun digen over de opvoeding van de kerken in Euro pa, onder auspiciën van de Wereldraad van Ker ken en Sodepax, de ge meenschappelijke r-k - Ïrotestantse organisatie er bevordering van ont wikkelingssamenwerking en vrede in Genève. Bisschop Bluyssen van Den Bosch meent, dat de confessionaliteit van de r-k arts en van de r-k artsenvereniging in de toekomst wellicht een andere concretise ring zal vragen dan in het verleden het geval was, dit omdat de evolu tie op velerlei gebied veel ongekende en ernstige problemen voor de art sen zal oproepen. Hij schrijft dit ln het katho liek artsenblad bij gele genheid van het vijftig jarig bestaan van de r-k artsenvereniging. Het eigene van dé katholieke arts ligt volgens hem niet ln de medische des kundigheid, maair wel in diens hulp bij het her stel of de bevordering Dat impliceert dat niet alleen de lichamelijke, maar ook de psychische, sociale, ethische en le vensbeschouwelijke as pecten van de menselij ke bestaanssituatie in de arts-patiëntverhouding moeten worden betrok ken. De christelijke le vensvisie hoeft, zo meent bisschop Bluyssen, niet noodzakelijkerwijze te leiden tot geheel eigen ethische normen: ,net eigene daarvan realiseert zich veeleer in de vorm van een levensopvatting, die inspireert tot siimen- werking met alle ande ren ter oplossing van de vele nieuwe problemen waarmee de medici mo menteel worden gecon fronteerd.' Ten dienste van die kerkgenootschappen en gemeenten in ons land, die zweren bij de Staten vertaling, heeft het Ned. Bijbel Genootschap een adviescommissie inge steld, die het NBG zal adviseren welke uitgave van de Statenvertaling de meest gewenste is. Er zijn in de loop der ja ren grote veranderingen geweest in het Neder lands en er zijn verschil lende edities van de Sta tenvertaling gekomen. In de commissie, die in augustus voor het eerst vergadert, heeft onder meer zitting ds J. C. Weststrate (geref. ge meente) uit Meliskerke. Friesland heeft zijn provinciale raad van kerken, die als eerste taak In het najaar zal onderzoeken welke In terkerkelijke activiteiten in deze provincie plaats vinden. In Nijmegen gaat de raad van kerken wat vlotter op weg door te bekijken wat samen kan, zoals begraafplaat sen, kruisverenigingen en diaconaal en charita tief werk, maar ook de vorming van algemeen christelijke scholen en integratie van de litur gie. Men streeft overi gens niet naar eenvor migheid, maar naar meërvormigheld. Als ide aal ziet de raad het, dat 't een christen in Nijme gen binnenkort geen verschil meer zal uitma ken of hij zondags bin nenstapt in een r-k of een reformatorische kerk. Driehonderd pries ters hebben zich na een bijeenkomst ln Parijs so lidair verklaard met hun gehuwde collega's, die net ambt hebben moeten verlaten, (liever: die tij delijk hebben moeten af zien van uitoefening van hun ambt). Zij wensen dat op de bisschoppen conferenties, zoals in juli in het Zwitserse Chur, de celibaatsverplichting wordt bekritiseerd. Tn Nederland behoort tot deze Internationale groep .Septuagint', een actiegroep die, zoals men heeft kunnen lezen, ,de bisschoppen eraan wil herinneren dat het einde van de veelgeroemde lange weg naar ontkop- rig celibaat en ambt) zicht komt', maar ,dle de bisschoppen wil steunen en vooral de pu blieke opinie wil mobili seren, opdat de bisschap pen een grote achterban krijgen'. Onderwerp van de conferentie van Europe se bisschoppen in Chur is de priester In de we reld en de kerk van van daag. Ter voorbereiding van het symposium werd een opiniepeiling gehou den onder priesters. De Nederlandse enquêteur, mgr dr J. J. Dellepoort, die als enige Nederlan der in het voorberei dingscomité zat (hij is directeur van het Euro pees seminarie in Maas tricht), verwerkte (al dus het bisdomblad Bre da) in zijn rapport vra gen over onder andere het celibaat en de kwes tie van het toedienen van het priesterschap aan gehuwde mannen, alsme de het full-time of part time uitoefenen van het ambt.. In de verslagen van de zitting van de generale synode der Ned. Herv. Kerk die de vorige week gehouden is, hebben we kunnen lezen over een voorstel dat ,in discussie' werd ge nomen, om te komen tot ,een algemene kerkvergadering'. Op deze wijze zou men een .in tensieve voeling' hopen te krijgen met heel de gemeente en/of de malaise van versnippering van niet meer functionerende en niet meer als vertegenwoordiging ervaren ambtelijke ver gaderingen te overwinnen. ,Het is een lange en nogal ingewikkelde zin en een gedeelte daar van was een aanhaling uit een stuk dat in de synodevergadering ter discussie werd gesteld. Dit lezende begrepen we toch eigenlijk niet wat men in de synode ,in discussie' had genomen. Die algemene kerkvergadering zou moeten worden gehouden zo berichtte het verslag dat we lazen van 16-18 mei 1970. Bij zu'n bericht komen er natuurlijk allerlei vragen naar boven. De eerste die bij ons opkwam was deze: wat moet dat voor een vergadering zijn en op welke wijze komt ze tot stand? De tweede vraag die we ons zelf stelden was: maar is de synode in een presbyteriale kerk niet zo'n „algemene kerkvergade ring"? Moe ter dan een tweede daarnaast komen? Hoe is dan de verhouding van het oude dat blijft bestaan tot het nieuwe waarover men bezig is te denken? Wie maakt er tenslotte de dienst uit? Wat dit laatste betreft is de synode gerustgesteld. Die gedachte algemene kerkvergadering zal „geen be leidsbepalende, maar een adviserende functie" krij gen. Hoewel er ons nog veel duister Is, liet het verslag van de synodale zitting ons ook niet hele maal in de steek bij de vraag hoe die „algemene kerkvergadering" tot stand zou moeten komen. „Daaraan zou een agenderlngsronde vooraf moeten gaan waarin ambtelijke beleldsflguren en vertegen woordigers van allerlei categorieën gemeenteleden hun agendapunten gelijkwaardig naast elkaar zetten. Dit zal moeten gebeuren op classicaal of provin ciaal georganiseerde vergaderingen." Op deze ver gaderingen kunnen dan aanbevelingen worden ge formuleerd voor die algemene kerkvergadering. Uit die aanbevelingen kan men dan een agenda samen stellen en dat zal dan wel de betekenis zijn van dat begrip „agenderingsronde". Duister blijft hoe die classicale of provinciale vergaderingen van die voorronde dan moeten worden samengesteld. Wanneer we er verder niets meer van zouden heb ben geweten, was het verslag van dit gedeelte van de synodale zitting ons vrijwel duister gebleven Dat is het ongelukkige bij verslagen van vergaderingen, welke dan ook, dat ze Je bijna nooit vertellen wat je precies wilt weten. Je leest bij een bepaald voor stel dat het aanleiding gaf tot een buitengewoon levendige en boeiende bespreking, maar dit is voor de lezer van het verslag helemaal niet boeiend, laat staan dat het leeft. Levendig en boeiend is een bespreking dan pas, wanneer Je het doodeenvoudig niet laten kunt er aan mee te doen. Wanneer het om een synodevergadering gaat, Is het slechts één, hoogstens twee uit een classis die er aan mee kun nen doen. Hier schuilt nu de moeilijkheid van een synode. Er is een te grote afstand gekomen tussen deze hoogste bestuursinstantie zoals die door de presbyteriale kerken In ons land gekend worden en en de gemeenteleden welke tot de desbetreffende kerk behoren. We kunnen niet bepaald zeggen dat hetgeen er in de synode van onze eigen kerk wordt behandeld, altijd leeft In de gemeenten en uit andere presbyteriale kerken hebben we ditzelfde, niet be paald loffelijke, getuigenis ook wel eens gehoord en gelezen We unnen niet zeggen dat hetgeen er in de synodale zittingen gezegd wordt, veel belang stelling ontmoet in de gemeente. Een enkele keer komt het voor dat een synode een besluit neemt dat belangstelling wekt en dat reacties oproept, maar dan zijn het nog al eens negatieve reacties. Dit laatste zouden we geenszins willen laken. Het is een teken van meeleven. Zoals dat met de synode het geval is, zo is het meestal ook met de andere „meerdere vergade ringen". lager in rang. We bedoelen die op provin ciaal niveau (provinciale kerkvergadering, particu liere of provinciale synode of hoe men ze dan ook noemen mag) en op classicaal niveau. Komt hier naar voren wat er werkelijk leeft in de kerk? Deze vergaderingen functioneren niet meer zoals ze dat zouden moeten doen. En zo komt de vraag op of ze, op deze wlj2e gehouden, nog wel zin en betekenis hebben. Zijn ze een werkelijke vertegenwoordiging van de kerk? Wat geeft al dat vergaderen wanneer het geen weerklank virrdt in de gemeente? De Curie in Rome heeft met eenzelfde probleem te maken. Het bestuurlijke gedeelte van de R.K. Kerk blijft wel doorrollen, maar wanneer het om geestelijke leiding gaat, kan men niet meer zeggen dat de Curie in ons land de leidinggevende instantie is en voor kardinaal Suenens Is ze dat ook niet meer. Al mag het dan Iets anders liggen, in feite Is er hetzelfde probleem voor een generale synode, voor provinciale synoden of kerkvergaderingen en voor classicale vergaderingen. Nu Is de synode der Ned. Herv. Kerk blijkbaar met zich zelf bezig geweest. Dat kijken In het eigen hart is can van de beste dingen die men in de kerk kan leren en het strekt een synode alleen maar tot eer wanneer zij dit ook bij zich zelf doet. Zij heeft ergens verlegen mee gezeten, verlegen met haar eigen leidinggevende functie. Waarom zouden we haar hier misprijzen als we het meemaken dat de leidinggevende instanties van onze universiteiten, waar het intellect samenbalt, ook met zich zelf ver legen zitten. De synodeleden hebben zich afge vraagd: zijn wij, zoals wij kerkordelljk vanuit de classes geroepen zijn, de representanten van wat er leeft in geheel onze kerk? De gemiddelde leef tijd van de synodeleden is nog al hoog. Slechts een enkele zo werd ons verzekerd heeft de 40 nog niet gehaald. Komt via ons tot uiting wat er leeft in geheel de kerk? Zitten we met ergens in een malaise periode van de presbyteriale kerk- regering? De hogere ambtelijke vergaderingen moeten door de lagere worden bevrucht en de laegste, de classicale vergadering, moet worden be vrucht door hetgeen er voortkomt uit de gemeenten. Dat is de opzet van een presbyteriale kerkorde. Maar het loopt niet meer zoals het lopen moet en vandaar die discussie op de generale synode de vorige week. Als een mogelijkheid om hierin ver andering te brengen, is men toen bij een groot ge deelte van de synodeleden geestdriftig geweest voor die algemene kerkvergadering met „agende- ringsronden" daaraan vooraf gaande. Wanneer we dit alles lezen, komt er bij ons de ge dachte op dat men in de synode van de Ned. Herv. Kerk zich heeft laten inspireren door het voorbeeld van het pastoraal concilie van de R.K. Kerk in ons land, Wie weieens verslagen van prof Bronkhorst, de permanente vertegenwoordiger van de Ned. Herv. Kerk op het r.k. pastoraal concilie, heeft gelezen, weet dat hij meerdere malen heeft geschreven dat zijn eigen kerk hieruit het een en ander zou kunnen leren. Dat geloven wij zelf ook. Doch we zetten toch een groot vraagteken als we lezen hoe sommige synodeleden althans, zich dit voorstellen. Laten we niet vergeten dat de R.K. Kerk een streng episco- STEMMEN UIT DE KERKEN paal geregeerde kerk Is. De mogelijkheid venaf het grondvlak der parochies inspraak te geven, was wel niet helemaal afwezig, maar uiteindelijk was het in de bisdommen de bisschop die de beslissing nam. Dit episcopale stelsel is in ons land doorbroken door het pastorale concilie en door aile overleg organen tot op het parochiale vlak toe. Iedere groep kreeg de gelegenheid het zijne te zeggen, tot de jeugd toe en deze laatste heeft dat gedaan als een stormwind. De betekenis van het pastoraal concilie is daarom zo groot omdat er in een kerk waar dat vroeger moeilijk mogelijk was, nieuwe mogelijkheden zijn geschapen. De Ned. Herv. Kerk Is een presbyteriale kerk, die geheel en al zou moeten rusten op die inspraak van af het vlak van de gemeente. Dat dit met werkt zo als we dat gaarne zouden zien, is een andere zaak, maar we zien niet in welke meerdere mogelijkheden er kunnen komen wanneer men gaat beginnen aan een .algemene kerkvergadering' met .agenderings- ronden'. En dan moeten alle mensen die veronder steld worden hieraan met enthousiasme mee te doen weten, dat het met gaat om beleidsbepalende be sprekingen maar alleen om een advies. De uiteinde lijke beslissingen liggen bij de generale synode. Deze gedachte zullen Juist de geestdrift van hen die mee willen gaan doen, In niet geringe mate temperen. Men gaat nu het voorstel dat in de sy node van de vorige week besproken is, verder over denken en uitwerken. Doch, wanneer we het ge- lezene uit het synodeverslag nog eens overzien, rijst bij ons de vraag waarom men niet zou beginnen da classicale vergaderingen en provinciale kerkvergade ringen een3 wat te veranderen in de geest van het geen men aan nieuws op agenderingsvoorronden heeft geschouwd. We leven In een tijd van experi menten en waarom zou iedere classicale vergadering en provinciale kerkvergadering al vast niet kunnen beginnen met een mogelijk andere wijze van werken en een andere wijze van voorbereiding van hun eigen vergaderingen? Alle ruimte daarvoor is hun gegeven. Waarom zouden ze die niet kunnen benutten op een eigentijdse wijze? Dan komt misschien een lagere gemiddelde leeftijd in deze meerdere vergaderingen ook vanzelf. h. (Mattheus 18 vs 21 V.V.) Vergeef ons onze schulden, ge lijk ook wij vergeven onze schulde naren'. (uit ,Onze Vader') Denken wij aan Petrus. Hij was door zijn hartstochtelijk, driftig karakter nogal eens met anderen in hosting. Maar de Heiland leert hem, dat hij niet mag wrokken, doch vergevensgezind moet zijn. „Laat de liefde het. winnen van de nijd". Dan vraagt Petrus, of zevenmaal te vergeven genoeg is. Dat is immers héél wal. Jezus echter zegt: Neen, Simon, zeven tig maal zeven maal. „Maar", zo roept Petrus ontsteld, „dat is on eindig!" Jezus antwoordt: „Juist, zo is het ook gemeend; de liefde moet oneindig zijn en nimmer op houden". Hoe bestaal het? Kan dat ooit gerealiseerd worden? Wij allen hebben een grote, nooit te delgen schuld bij Cod. En toch mogen wij, aldus Jezus, steeds weer bid den: „Vader, vergeef het ons". Is dat mogelijk? Ja, alleen, doordat God ons Christus gaf tot verzoe ning der zonden. „Gij hebt hel hoog geheim doorbroken, I-lere Jezus, tussen de Vader en ons". Dat heet. verzoenende liefde. Daaruit leven, betekent, dat wij ook elkander vergeven. Jezus il lustreert dat met één van zijn fil mische verhaaltjes (speciaal voor mensen als Petrus bedoeld): Een ambtenaar staat bij zijn vorst zwaar in het krijt. Heel zijn heb ben en houden en al wat hij is, gaat onder de hamer, 't Enige wat hem nog rest, is om ontfer ming smeken. En zo waar, de Heer strijkt, over zijn hart en scheldt hem alle schuld kwijt,. Dat is genade. Die beambte op zijn beurt echter heeft een knecht, die hem iets schuldig is. een belache lijk bedrag vergeleken bij de eigen, pas geschonken schuld. Ook deze kan niet heialen en vraagt om clementie. Maar, hoor nu eens aan. De schuldeiser laat hem zonder pardon in de ge vangenis zetten. Eerst betalen, luidt het vonnis. Is het toonder, zegt Jezus, dat de Koning, toen Hij dit hoorde, boos werd en die hardvochtige beambte liet grijpen om hem af te straffen? Daar zit hij nu, zonder hoop ooit te kun nen betalen, wat hij schuldig is (ofschoon het hem voordien tüas kwijtgescholden). Zo gaat het, zegt de Meester, met mensen, die menen staat te kun nen maken op Gods barmhartig heid, zonder daaruit ook maar enige consekwentie te trekken in hun houding jegens anderen. Een Heiland te hebben, die stierf voor onze zonden tot een vól komen losprijs, betekent: „Weest barmhartig, gelijk Uw Vader in de hemelen barmhartig is".

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1969 | | pagina 22