DUISTERE
ACHTERGRONDEN VAN
DE MOORD
OP DS KING
- RAY VLUCHTTE NA DE
1 MOORD NAAR CANADA
teveel werk
politie getipt
canada
r >en vragen
PASPOORT-TRUC
nog open bleek zijn. Om acht uur de
volgende morgen (6 april) was ik in De
troit. Ik nam een taxi naar het station,
maar daar zeiden ze me dat ik beter per
taxi naar Windsor (Canada) kon reizen.
Naast het station was een kapper, waar
ik me liet scheren.
,Ik nam een taxi naar Windsor, waar ik
om tien of elf uur aankwam. Ik was mooi
op tijd voor mijn trein naar Toronto, die
twintig minuten na mijn aankomst aan
het station vertrok, 's Middags om vijf
uur kwam ik in Toronto aan. Een goed uur
later had ik een kamer gehuurd in de
Osslngtonstraat voor tien dollar. Het pen
sion was van een immigrantenechtpaar uiit
Polen. De vrouw sprak nauwelijks een
woord Engels en haar man deed het al
niet veel beter. Ik gaf geen naam op, om
dat ze er niet om vroegen. De zesde april
was een zaterdag en het weekeinde deed
ik niets bijzonders'.
,Op maandag de achtste april ging ik naar
het gebouw van de plaatselijke krant waar
ik oude jaargangen doorbladerde. Ik zocht
twee namen die ik zou kunnen gebruiken
om een paspoort op aan te vragen. Ik
haalde een stuk of tien namen uit de
kranten, waaronder di'e van Paul Edward
Bridgman en Ramon George Sneyd'.
(Ray haalde deze namen uit de geboorte
advertenties van de jaargang 1932. Hij
wilde mannen van zijn eigen leeftijd. Ray
was zelf van 1928, maar hij dacht dat hij er
jonger uitzag dan hij was. Daarom hield
hij het op 1931 als zijn geboortejaar. In
het telefoonboek van Toronto ging hij na
yi de mannen, wier namen hij had uitge
zocht, nog In Toronto woonden. Dat bleek
zo te zijn).
.Vervolgens belde Ik een paar van de man
nen, die ik had uitgezocht, op. Ik wilde
weten of zij ooit in hun leven al eens een
paspoort hadden bezeten en daarom gaf ik
mij uit voor ambtenaar van de dienst van
internationale aangelegenheden, afdeling
paspoorten. Ik had natuurlijk niets aan Le
den, die al eens een paspoort hadden ge
had. De gemeente had immers foto's van
paspoorthouders. Bridgman zei me, dat hij
ongeveer acht jaar geleden een paspoort
had, maar Sneyd gaf me te verstaan, dat
hij nog nooit een paspoort had aange
vraagd'. (Sneyd en Bridgman zouden later
verklaren dat ze zich de telefoongesprek
ken over hun paspoorten konden herinne
ren. Bridgman zei bovendien dat hij het
een .vreemd' telefoontje had gevonden, om
dat het vroeg in de avond kwam, buiten
de normale werkuren van ambtenaren).
,Toen ik deze kwestie had geregeld, herin
nerde ik me plotseling dat degene die een
paspoort aanvraagt een getuiige nodig
heeft, die met een eed moest bevestigen
dat hij de aanvrager minimaal twee jaar
kent. Dus besloot ik Sneyd een paspoort te
laten aanvragen en Bridgmen voor hem te
laten getuigen, waarbij ik zowel voor Sneyd
als voor Bridgman zou optreden. Ik begon
daarom van beide mannen geboortebewij
zen aan te vragen'.
.Vervolgens vertelde ik mijn Poolse pen
sionhoudster dat ik Paul Bridgman heette.
Ik schreef de naam voor haar op. Ik lichtte
de vrouw in omdat ik op die naam post
kon verwachten, nu ik een geboortebewijs
had aangevraagd. Mijn volgende stap was
het huren van een kamer in de Dundas
straat op naam van Ramon George Sneyd.
De pensionhoudster was een Chinese en ik
vertelde haar dat lk 's nachts werkte. Over
dag was ik Sneyd en woonde ik In de
Dundasstraat; 's nachts was ik Bridgman
en woonde ik in de Ossingtonatraat'.
.Toen dit was geregeld stapte ik bij
.Browns handel in toneelrekwisietem' bin
nen in de Yongestraat waar ik een
make-upkoffertje kooht. Nu kon ik met
mijn eigen gezicht als Sneyd mijn paspoort
gaan aanvragen om mij vervolgens te ver
mommen en terug te gaan als Bridgman,
de man die voor Sneyd zou getuigen'.
.Inmiddels was ik al een keer aangehouden
door de politie wegens een overtreding
van het verkeersreglement. Ik kreeg een
bekeuring omdat ik de straat was over
gestoken zonder gebruik te maken van de
oversteekplaats. Daardoor was ik genood
zaakt mij te ontdoen van al mijn Galt-pa-
pieren'. (inclusief zijn in Alabama afge
geven rijbewijs en andere stukken die hem
dentificeerden als Eric S. Galt).
,En toen ging ik mijn paspoort aanvragen
bij de desbetreffende dienst en daar ervoer
ik dat ik een hoop werk voor niets had
gedaan. Als je geen getuige leunt vinden,
die een verklaring kan tekenen dat hij je
minstens twee jaar kent, kan je toch nog
een Canadees paspoort krijgen en wel heel
eenvoudig: door te zweren dat Je Canadees
bent. Dat deed ik en er werd me verteld,
dat ik mijn paspoort binnen twee weken
zou kunnen halen'.
,Ik had Bridgman niet meer nodig, dus
zegde ik mijn kamer in de Ossingtonstraat
op en vestigde me permanent op mijn an
dere adres, waar ik doorging voor Sneyd.
Maar omdat ik het zekere voor het onzeke-
In Londen gearresteerd, werd Ray daar voorgeleid voor de rechter. Op de foto: onder zware bewaking verlaat de politieauto met Ray
het gerechtsgebouw in Bowstreet.
re wenste te nemen, reisde ik naar Mon
treal om de mogelijkheid van snel vertrek
per schip na te gaan. In Montreal huurde ik
een kamer in de wijk Notre Dame-West.
In augustus 1967 had ik in Notre Dame-
Oost gewoond, helemaal aan de andere
kant van de stad.
Als het spelletje met het paspoort niet
goed zou aflopen, wilde ik passage boeken
op een schip dat naar Afrika gmg. In
één van de havens, die het schip op zijn
reis zou aandoen, wilde ik dan proberen er
tussen uit te knijpen. Ik vond een Scan
dinavische boot di'e een trip naar Mozam
bique ging maken. De reis kostte zeshon
derd dollar, maar de hele zaak ging niet
door, omdat ze naar mijn paspoortnummer
vroegen'.
.Terwijl ik in Montreal was, moet de poli
tie een tip hebben gekregen dat ik bier
wel eens zou kunnen zitten, omdat er ver
scheidene arrestaties werden verricht. Ik
herinner me dat ik in een krant het be
richt las van de arrestatie van twee man
nen in een witte auto. Ze hadden een hond
bij zich. Ik vond het dan ook beter me zo
weinig mogelijk te laten zien. Ik ging al-
heen nog maar naar buiten om wat te eten
en om bezoeken te brengen aan het acheep-
vaarbbureau. Na negen dagen ging ik te
rug naar Toronto.
De volgende dag belde ik de afdeling pas
poorten en ik kreeg de mededeling dat
mijn paspoort net was binnengekomen.
Ik ging het halen en lk ontdekte dat de
naam verkeerd was geschreven, (er stond
Sneya ln plaats van Sneyd. Ray schrijft
in blokletters; de ,d' maakt hij driehoekig
en kan makkelijk worden aangezien voor
een ,a'. Op zijn aanvraagformulier lijkt er
inderdaad Sneya te staan). Ik had geen
tijd meer om de föut te laten herstellen,
dus moest lk uit Toronto vertrekken met
een foutief paspoort'.
.Toen ik na negen dagen verblijf In Mon
treal terugkeerde naar Toronto had ik nog
achthonderd dollar, Ik wilde naar eem En
gelstalig land in Afrika, omdat ik hoopte
daar werk te kunnen vinden, maar de prijs
van een retour was 820 dollar en zonder
retour op zak kom je de landen waar ik op
makte niet in. Dus nam ik een retourtje
naar Londen, maar ik was niet van plan
in Engeland te blijven, omdat dit land
veel te nauwe betrekkingen onderhoudt met
de Verenigde Staten, ook waar het de
opsporing van gezochte personen betreft'.
,Na mijn aankomst in Engeland beide lk
de Portugese ambassade en op mijn vraag
boe lang ik op een visum moest wachten,
kreeg ik te horen dat dat maar één dag
was. Tic gebruikte mijn retourbiljet voor Ca
nada om onmiddellijk door te reizen naar
Portugal. Eenmaal in dat land aangekomen
gaf ik al mijn tijd aan bet zoeken naar
een schip dat naar Angola zou vertrek
ken. Tenslotte vond ik er één. De reis
kostte 3,777 escudos, ongeveer homderdder-
tig dollar. Het schip zou over twee dagen
vertrekken. Ik probeerde een inreisvisum
voor Angola te lAijgen, maar dat zou zeven
dagen duren'.
,Ik besloot naar Engeland terug te keren
en maakte me zorgen over de geldnood
waar ik zo langzamerhand mee te maken
kreeg, (in Londen brak hij in ln een le
vensmiddelenwinkel, wat hem driehonderd
dollar opleverde). Ik wilde vanuit Enge
land naar Frankrijk zien te komen om daar
te tekenen voor het Vreemdelingenlegioen.
Maar er waren rellen ln Frankrijk en het
vliegverkeer was lamgelegd. Ik belde ten
slotte een journalist die me zei dat het
legioen in Brussel een wervingsbureau had.
Ik stond op het punt het vliegtuig naar
Brussel te nemen, toen ik werd gearres
teerd. Ze fouilleerden mij en vonden het
.38-pistool. Ook vonden ze een blauwdrukje
waarop stond aangegeven hoe je een ge
luidsdemper voor een pistool moet maken'.
Dit Is het opmerkelijke verhaal van James
Earl Ray. Een verhaal dat, voor zover ik
kan nagaan, waar ls. De man die het
schreef, riep niemands hulp in op zijn
zwerftocht. Ray had in de gevangenis van
Missouri zeven jaar de tijd gehad uit te
vinden hoe hij, na zijn ontsnapping, de
Verenigde Staten uit kon komen. Hij had
er boeken over gelezen en de ervaringen
van mede-gevangenen op zich laten Inwer
ken. In juli en augustus 1967, drie maan
den na zijn ontsnapping uit de gevangenis
van Missouri, had hij zijn theorie aan de
praktijk getoetst. Hij maakte toen voor het
eerst de reis van Detroit, via Windsor en
Toronto naar Montreal.
Ray heeft een opmerkelijk scherp geheu
gen. Elke plaats, Iedere streek, die hij
heeft bezocht al is het maar één keer
kan hij uittekenen. HIJ weet hoe hij zijn
doel moet bereiken. Misschien is hij ge
holpen bij zijn vlucht, maar ik geloof er
niet ln. Ik geloof niet dat hij die hulp
nodig had. Bovendien, hij gaat er geweldig
prat op, dat hij het allemaal alleen heeft
gedaan.
'.aterdag 5 april 1969
'vpro- Door William Bradford Huie).
I Is it»
iêtWie vermoordde dr Martin Luther King? Was het James Earl Ray? Ja,
e'lmet was Ray. Dat wil zeggen: niemand twijfelt er meer aan dat hij het
'c°m)as die het dodelijke schot loste. Maar, stond hij alleen? Wat is er waar
'ebTnm de geruchten over een samenzwering? Wat is er waar van de verha-
ren%n dat de zielige misdadiger Ray slechts het werktuig was in handen
icTian een groep machtige mannen, die er belang bij hadden dat de vre
desprofeet King voorgoed het zwijgen werd opgelegd?
James Earl Ray, alias Edward Bridgman, alias Ramon George Sneyd, alias Erio 8. Galt.
Door dit raam vuurde Ray zijn dodelijk schot op ds King,
vervolgen thans onze serie artikelen over de achtergronden van de
op dr King. Hieronder treft u het eerste deel van deze reeks aan,
door de Amerikaanse journalist William Bradford Huie, per
vriend van wijlen Martin Luther King, en gerenommeerd om de
waarmee hij achter de waarheid in duistere zaken aanjaagt.
vragen, die ook na het proces zijn blijven
hangen en die mij en veel andere Ameri
kanen verontrusten. Deze vragen zijn:
i Als Ray hulp heeft gehad, financieel of
anderzins, van wie dan f
o Nam Ray het besluit om de moord te
plegen zelf, of deed een ander dat-f
O Wanneer viel de beslissing dat Kiw
moest worden vermoord f
a En waarom werd hiertoe besloten; wel
ke motieven hadden Ray en eventueel
zijn helpers T
Bestaat er verband, hoe klein ook, tus
sen de moord op John F. Kennedy en
die op dr King T
Ik geloof dat ik deze vragen ten dele nu
reeds kan beantwoorden, en ik ben er nog
steeds van overtuigd dat ik eens de vol
ledige antwoorden zal weten te vinden.
Maar in de maanden augustus, september,
en oktober van het vorig jaar, toen ik in
Chicago, Californlë, Canada en Mexico naar
deze antwoorden zocht, was Lk zeer ge
handicapt door wat ik nu zou willen noe
men een aantal misvattingen. Ik ben mij
er van bewust dat er mensen zijn die op
dit punt nadrukkelijk met mij van me
ning verschillen. Ik geloof echter dat, wil
men deze hele tragedie tot ln details kun
nen begrijpen, wil men werkelijk een ant
woord kunnen vinden op alle vragen, ant
woorden die voor de brede massa accep
tabel zijn, men dan moet beginnen met
deze misvattingen uit de wereld te helpen.
Het eerste misverstand ls, dat Ray's vlucht
naar Canada en zijn geslaagde poging een
Canadees paspoort te bemachtigen, door
gebruik te maken van namen van werke
lijk bestaande burgers In Toronto, inge
wikkelde prestaties zijn, die hij alleen
maar kon leveren met de hulp van anderen.
Ik ben zijn sporen in Canada nagegaan en
met wat hij mijzelf heeft verteld over
deze periode in zijn bestaan van voort
vluchtige, geloof ik dat hij het alleen heeft
kunnen doen, dat hiij capabel genoeg was
dat paspoort zonder hulp van anderen in
handen te krijgen. Hij ging als volgt te
werk:
.Toen tk Memphis uitreed, deed ik dat
langzaam en onopvallend. Ik mocht geen
aandacht trekken. Als ik te hard reed, zou
ik kunnen worden aangehouden. Ik koerste
een tijdje zuid in de richting van Missis
sippi, reed vervolgens ln oostelijke richting
naar Albama om via Birmingham In At
lanta aan te komen. Op 5 april 's morgens
om zes uur was ik weer op mijn kamer
in Atlanta. Ik parkeerde de Mustang en
ik had er een beetje de pest over in dat
ik geen gelegenheid en geen tijd had om
hem te verkopen. Duizend dollar kon ik er
zeker voor maken. Voordat ik mijn kamer
verliet, legde lk op de tafel een aan mij
gerichte brief. Ik had hem zelf geschreven,
maar hij was zogenaamd afkomstig van
de John Birch Society (een Amerikaanse
vereniging van rechts-radicale signatuur,
red.) en er stond in hoe ik informatie kon
krijgen over de Engelstalige landen in Afri
ka. Mijn bedoeling was de FBI met een
onderzoek van deze brief op een dwaal
spoor te brengen, zodat lk een voorsprong
kon krijgen'.
,Ik ging per bus van Atlanta naar Cin
cinnati. Be had al om half twaalf 's mor
gens uit Atlanta weg willen zijn, maar het
werd één uur 's middags, doordat de bus
vertraging had. Midden in de nacht, om
half twee kwam tk In Cincinnati aan. Ik
wilde overstappen op de bus naar Detroit,
maar lk moest anderhalf uur wachten. Ik
wilde niet in het busstation blijven, daarom
ging lk naar een cafeetje in de buurt, dat
ge I'M de vorige afleveringen van deze repor-
<iie PubIlceerclen °P 29 oktober,
i 12 november kwam Huie naar voren
'aiwei de man 416 °P Srond van zUn k®vin-
ij isingen steeds meer ging geloven in het
van een samenzwering. Er bleven
er pet. hter nog enige belangrijke vraagtekens
"jaan. Hij heeft ook die pi-oberen weg te
AfeGWken. In hoeverre dat hem ls gelukt,
e hij in ddit laatste deel van zijn ,rap-
i llar ult de doeken.
mes Earl Ray zit ln een cel in de ge-
nanr fflgenis van Nashville (Tennessee). Hij
zichzelf niet als een gewone
hij ziet zichzelf als een politie-
gevangene. Toen de koorts rond de pre-
nog maar net was ult-
-r nistoroken, doodde hij met zijn geweer dr
Woe|rartin Luther King jr. en hij dacht daar
fs Si 6en daad hebben verricht die door
an flwljoenen Amerikanen met applaus zou
me f^rden begroet.
riju l/Jg steeds is Ray ervan overtuigd dat
,e"iKi' sc!loten een sociale en raciale strijd
fs wbben ingeluid, een soort van tweede bur-
als hroorlog, die zal eindigen met zijn imvrij-
Jdssteliing. Hij voelt zich dan ook vd-
hij gelooft vast en zeker dat hij
cdersW- gewaardeerd om wat hij heeft ge-
AMt/'m, zelfs gerespecteerd en bewonderd.
T^i'Xtwijfelt er geen moment aan dat de
fpf, Mtieke ontwikkelingen in de Verenigde
™fjen de deur van zijn cel zullen openen
linnen twee tot vier jaar.
IfjTOMtustus 1968 begon ik mij in ae zaak-
,We 'y te veldiepen. Ik stelde hem mijn vra-
'Jf j' "f schriftelijk, vla zijn advocaten, en in
van "k eerste antwoorden, die hij mnj
-f niWPlrde' ?af hij mij zijn lezing van het
tel wiikimle. Hij schreef mij, dat hij het ge-
/„j er had meegebracht naar Memphis, waar
leken ij op 4 april, 's middags om kwart over
n fom een kamer huurde in het pension te-
»if' lover het bewuste motel. Hij schreef me
(Volgens dat hij om half vijf een verre
kt en dat hij op het moment van
om een minuut over zes, in zijn
'■en Ford Mustang zat, die hij
'nsion had geparkeerd. De ,ande-
zo schreef Ray, kwam de trap
gooide het geweer op de stoep,
achterin de auto en verborg zich on-
en laken, terwijl hij (Ray) wegreed,
huizenblokken verwijderd van de
des onheils, sprong de .andere man'
i stoplicht uit de auto, schreef Ray,
hij alleen doorreed, eerst naar
en daarna naar Atlanta,
zocht ik naar bewijsmateri-
uiMnaaii van die andere man',
wijl tit Ray probeerde over te halen
rieer informatie te verstrekken. Mijn
WM tevergeefs; ik vond geen af-
md bewijs. lit moest daarom wel tot de
usie komen, dat de .andere man' er
ke waarschijnlijkheid nooit was ge-
ihi ^ay zelf' en a"een' het pension
binnengegaan om dr King neer te
ten. Ik vertelde1 Jarnes zowel ais zijn
-tl? Ph s*ly' Clat T' gHJen Roetle verdedi-
a eSen de beschuldiging van moord,
po-telde hen ook, dat wanneer James
df rechtbank zou volhouden dat hij
'ei«iVvas' llij o1"010 Rans maakte op
SS ™"e stoel- H'j IW immure eet
iarvó en hl^ werd er ernstig van
o in ee" S6huurde moordenaar te zijn
hff 't6n waren er de oorzaak van
nj niet hoefde te rekenen op grote
¥„van, Z|J'n blanke .broeders', zelfs
van de Ku Klux Klan, die niets van
moord wil weten.
a besluit om zijn schuld, inzake de
>rd op Martin Luther Ring toe te ge-
j g t nvorigens geen antwoord op alle
