BISDOM BREDA NIEUWE STIJL:
MES IN OUDE STRUCTUREN
PREKEN EN
PRATEN
HANDEN
zaterdagnummer
Pastoor Segers:
denk om de mens
VREEDZAME COËXISTENTIE
Zaterdag 15 februari 1969
In de proeve tot parochiële herindeling van het bisdom
Bredaheeft het katholiek sociaal-kerkelijk instituut KASKl
wat Zeeland betreft voorgesteld de omstreeks vijftig pa
rochies terug te brengen tot zeven. Het eiland Tholen (twee
parochies: Oud-Vossemeer en Tholen) is in het plan onder
gebracht bij Noord-Brabant: samen met Halsteren en Lepel
straat. Men komt tot de volgende nieuwe kerkelijke ge
meenten:
1. West Zeeuwsch-Vlaanderen (met thans 11.552 personen,
in Aardenburg, Biervliet, Breskens, Eede. Groede, Hoofd
plaat, Oostburg Schoondijke, Sluis en IJzendijke
2. Kanaalzone (17.523: Axel, Philippine, Sas van Gent, Sluis
kil, Terneuzen (twee kerken), Westdorpe en Zuiddorpe);
3. Clinge, Heikant, Hulst, St. Jansteen, Koewacht en Nieuw-
namen, totaal 15.828;
4. Boschkapelle. Graauw, Hengstdijk, Hontenisse Klooster-
zandt), Lamswaarde. Ossenisse. Stoppeldijk en Terhole. 8922
zielen;
5. Middelburg, Souburg, Vlissingen, totaal 10.045.
6. Goes, Hansweert, 's-Heerenhoek, Heink.ensza.nd, Kwaden-
damme, Lewedorp, Ovezande, Rilland-Bath. Yerseke, Zierik-
zee met momenteel 13.656 personen.
Parochie nummer tien zou moeten worden Halsteren. Lepel
straat. Oud-Vossemeer en Tholen met 9367 zielen.
Hel aantal dekenaten, te vergeleken met de classes de ge
reformeerde en hervormde kerk. zou van vier m Zeeland
(Aardenburg, Terneuzen, Hulst en Middelburg: Walcheren.
Beveland, Schouwen, Tholen) moeten worden teruggebracht
tot één: heel Zeeland zonder Tholen.
Als eerste bisdom in Nederland beschikt het bisdom Breda
(West-Brabant en Zeeland) over een ontwerp voor een
nieuwe parochiële herindeIHg. Het is een stuk, dat nog voor
dat het in de plaatselijke gemeenten ter discussie is gesteld
want dat zal gebeuren al talloze reacties heeft teweeg
gebracht. Dat spreekt vanzelf, want de voorstellen, die het
katholiek sociaal-kerkelijk instituut (KASKl) met een duide
lijke motivering op papier heeft gezet zijn voor de parochies
tamelijk ingrijpend. Niet alleen voor de parochies, ook voor
de geestelijken en de overige pastorale werkers.
Waar omdat dit voorstel in eerste instantie als discussiestuk
is bedoeld, kan men nog vele kanten uit. De verwezenlijking
van deze kerkelijke herindeling die neerkomt op een schaal
vergroting, waaraan men nu eenmaal niet meer kan ont
komen. in de R K Kerk niet en in de protestantse kerken
niet, is in ieder geval op een vrij lange termijn gedacht
Dit ontwerp is uiteraard niet uit de lucht komen vallen, het is
geen geschenk uit de hemel, hoewel het beslist wel evan
gelisch is geïnspireerd en het wil zo goed mogelijk de zorg
voor de geestelijke en lichamelijke mens (om dat dan voor
eén keer te scheiden) verwezenlijken. Het is een plan. waar
van sommige onderdelen in beginsel al te vinden zijn in de
huidige organisatie van het bisdom. Zoals bijvoorbeeld de
gezamenlijke zielzorgplannen in diverse dekenaten (groe
peringen van kerkelijke gemeenten). Het KASKI-voorstel
heeft tot doel om met als uitgangspunt de ontwikkelingen in
het bisdom organisch tot grotere eenheden te groeien, waar
bij het gehele kerkelijke werk, ook categoriale zielzorg, zo
als het bednjfsapostolaat. en nieuwe vormen van kerk-zijn
fstrandpastoraat) worden betrokken. Er zal bovendien nauw
overleg moeten zijn met andere takken van mensen-zorg,
zoals het maatschappelijk werk
Dat het bisdom Breda het eerste in ons land is, waarvoor
een dergelijk herindelingsvoorstel is ontworpen is niet zo
verwonderlijk Het is een nieuw bewijs van een doelbewust
maar voorzichtig gehanteerd vooruitstrevend beleid in dit
bisdom
He: rapport .De pastorale organisatie in het bisdom Breda,
voorstellen tot dekenale en parochiële herindeling' moet uit
voerig worden besproken in alle 175 parochies, die volgens
het rapport zouden moeten worden teruggebracht tot 37.
Het team. dat onder leiding van bisschop Ernst de zaken in
het bisdom bestiert is bepaald niet van plan om het rapport
binnenskamers af te handelen en de nieuwe voorstellen
dwingend op te leggen. Dat zou geheel indruisen tegen de
democratisering van bestuur van dit bisdom
Aan de kant van het bisdom legt men er de nadruk op. dat
dit stuk duidelijk is bedoeld als discussienota, dat het de
discussie over de schaalvergroting op gang wil brengen,
vooral op plaatselijk niveau en dat aldus een bepaalde in
stelling kan worden gekweekt, zo die er al niet is, ten aan
zien van nieuwe en grotere vormen, voor een betere Inhoud
Er wordt duidelijk inspraak verwacht in het ingrijpende re
organisatieplan. .Zeker omdat het om het persoonlijk belang
van zoveel priesters en leken gaat. wil bisschop Ernst in
elk geval dat ieder in de gelegenheid wordt gesteld, persoon-
hjk van het rapport kennis te nemen en er zijn of haar
mening over te geven', aldus schreef het bisdomblad Breda.
Wat Zeeland betreft kan men verwachten dat dit her-
indelingsplan misschien met wat meer begrip zal worden ont
vangen dan in Noord-Brabant. In Zeeland wordt men al heel
wat |aren met de neus op de gemeentelijke feiten gedrukt
Helemaal vreemd zal dus ook een kerkelijk herindelingsplan
n,et zijn De motieven kunnen worden onderkent. Dat be
tekent wellicht ook, dat men een duidelijker weerwerk zal
kunnen leveren, aan de hand van de opgedane ervaringen
tijdens hearings over de herindeling van de burgerlijke ge
meenten Men zal er zich wel over kunnen verwonderen dat
een kerk nu pas met zo n plan voor het eigen territoir komt
De kerk krijgt dikwijls niet ten onrechte het verwijt achtei-
ean te komen De R K Kerk staat thans in Zeeland vc^raan
De mogelijkheden zijn er qua organisatiestruktuur in de R.K
Kerk ook beter. In protestantse kring weet men dat maar al
te goed
Uitgangspunt van dit rapport zijn de feiten: de kerk zal zich
moeten aanpassen wil zij nog een functie hebben in de
samenleving
Het rapport wijst er op. dat naast de bestaande parochie
andere vormen van pastorale zorg zijn ontstaan, bijvoorbeeld
recreatie. bedrijfspastoraat. werk voor gehandicapten, ge
detineerden gastarbeiders, de jeygd, de .ontmoeting met het
gelovige volk van andere kerken en met niet-kerkelljk ge
bondenen
Langs deze en soortgelijke vormen ontworstelt de pastoraal
J|ch aan de juridische omklemming waarin zij zolang ge
vangen was'. De vanzelfsprekendheden waarop de bestaan
de pastorale organisatie berust de opdeling in een aantel
autonome parochies en de beraads- en beleidsstruktuur
op diocesaan en dekenaal niveau vervallen. Er Is duidelijk
behoefte aan een ruimere en meer dynamische opbouw van
het pastoraal organisatiepatroon
In het nieuwe plan wordt uitgegaan van een streefgetal van
15.000 katholieken per nieuwe parochie Iedere parochie
dier.t een team van priesters te krijgen van vijf tot tien
geestelijken, die alleen naar eigen aard en aanleg, dus ge
specialiseerd, werkzaam kunnen zijn. Binnen de parochies
komen dan kerkrayons kerkdorp, respectievelijk wijken
waarvan de grenzen samenvallen met die van de huidige
parochies. De 175 parochies worden in het voorstel terug
gebracht tot omstreeks veertig, waarvan het zleletal In het
algemeen ligt tussen de 10 en 20.000. Elke parochie telt vijf
a zeven kerkrayons.
Via de parochies, vier voor Zeeuwsch-Vlaanderen. een voor
Walcheren. Zuid- en Noord-Beveland en Schouwen samen,
één van het eiland Tholen met twee Brabantse gemeenten
samen, komt men op het dekenaal organisatieniveau. Een
dekenaal omvat verschillende parochies en is te vergelijken
met een classis in de gereformeerde en hervormde kerk.
Hier kwam het KASKl met twee aparte voorstellen, waarbij
het éne (totaal in het hele bisdom maar drie dekenaten (Zee
land 75 000 rk„ West-Brabant met 175.000 en Midden-
Brabant met 233.000) al bij voorbaat Is afgewezen door de
bisdomleiding
In dit voorstel wordt de deken meer een duidelijke manager
en organisator, omdat wordt uitgegaan van een hoog niveau
van specialisatie en de deskundigheid.
Het tweede dekenale indelingsplan wordt meer haalbaar ge
acht. Het bisdom wordt daarbij ingedeeld in zeven dekenaten,
waarven er zes op het Brabantse deel liggen. Ook in dit
voorstel blijft Zeeland éen dekenaat. Bij dit plan is meer ge
dacht aan overzichtelijkheid, geografische bereikbaarheid als
mede nabijheid en regionale eigenheid, aldus stelt het rap
port In dit voorstel heeft de deken als teamleider meer
ruimte voor .pastoraal' leiderschap, .wellicht ook ten be
hoeve van het zielzorgerskorps in het dekenaat', aldus rap
porteur drs W. J J. Kusters.
Twee zaken vallen in dit rapport vooral op. Ten eerste dat
het eiland Tholen als parochiële eenheid wordt gevoegd bij
Lepelstraat en Halsteren, twee Brabantse parochies, waarbij
men overigens mag veronderstellen dat de mentaliteiten van
belde gemeenschappen niet zó erg uit elkaar lopen. Maar er
wordt wel een dikke zwarte lijn getrokken tussen Tholen en
overig Zeeland, want ook in de dekenale herindeling hoort
Tholen dan bij het Brabantse deel van het bisdom. En dat is,
waar men toch in de toekomst op nog meer schaalvergroting
mag hopen schaalvergroting In het vlak van Interkerke
lijke samenwerking iets waar wij vooralsnog een vraag
teken bij zetten. (Of ziet men een dergelijke samenwerking
van de kerken op Tholen misschien niet gebeuren?) In de
toekomst zal bovendien misschien nog wel eens een vaste
oeververbinding tussen Tholen en Oost-Zuld-Beveland of
een Reimerswaalplan tot stand komen, wat de communicatie
tussen Tholen en overig Zeeland aanmerkelijk zal verbete
ren. Aan de andere kant zijn we het eens met het argument
dat de twee r.k. parochies op Tholen meer Brabants dan
Thools zullen zijn.
Het tweede punt en dat is veel belangrijker is de ge
heel nieuwe taak die de dekenaten krijgen. En daarbij wordt
Zeeland zonder Tholen dus éen dekenaat Voor Zeeland kan
dat betekenen dat dit deel van het bisdom, dat heel anders
van aard is en dat heel wat nieuwe takken van werk heeft
die Brabant niet kent. we denken aan de toeristenzielzorg
bijvoorbeeld, meer als éen geheel zal worden beschouwd en
zal kunnen opereren. Uiteraard in nauwe relatie met .Breda
Het betekent niet dat het bisdom Breda er een tweede
bisschop' bljkrijgt, nu voor Zeeland
De deken zal fungeren als teamleider, niet als alleenheerser.
Op het niveau van het dekenaat wordt een duidelijk overieg
gevoerd over alle zaken die omgaan, alle soorten van ziel
zorg. de territoriale, de categoriale en de gespecialiseerde
zielzorg (bijvoorbeeld dus parochie, bedrijfsapostolaat en
bejaardenwerk) Zij functioneren binnen het dlakonaat als
eenheid en vullen elkaar aan.
Uitgangspunten voor deze dekenale struktuurhervormlng zijn
,de democratisering van de beleidsvorming, differentiatie en
specialisatie, opbouw en versterking van de communicatie
tussen alle sectoren en groepen, de Inschakellno van des
kundigen en het binnen de struktuur plaats inruimen voor
deskundig advies en begeleiding'. Die uitgangspunten zijn
te vinden in een in 1966 verschenen memorandum van het
pastoraal instituut van de Nederlandse kerkprovincie (PINK)
over het dekenaat in de zielzorg.
In ieder geval een plan waarmee gewerkt kan worden.
WILL. J. VERKERK
.De ontmoeting met de persoonlijke mens wordt het
kardinale punt in dit nieuwe plan', aldus de mening
van deken i. Segers (47) in Terneuzen over de voor
gestelde herindeling van het bisdom Breda. Pastooi
Segers is blij met het plan. maar legt de nadruk op de
persoonlijke ontmoeting en de persoonlijke zorg voor
de mens. die ook in het nieuwe plan op de voorgrond
moet blijven staan.
Enkele andere opmerkingen:
rond de bisschop komen dus zes dekens, die als een
soort .kroonraad' de belangen van het bisdom totaal
overzien;
graag eens een ander woord voor deken, behalve de
.zware katholieken' begrijpt niemand dat woord meer
zoveel mogelijk in alles samenwerken, niet vastpinnen
op eigen regio;
het zou zin hebben om de dekens het kapittel te laten
vormen (het kapittel is een groep geestelijken die voor
bepaalde zaken door de bisschop om advies móeten
worden gevraagd, dekens en kapittel vallen dus niet
samen in een bisdom);
Zeeuws-Vlaanderen zal altijd toch, ook als Zeeland
één dekenaat wordt, wat apart blijven, door de Wester-
schelde;
de kerkgebouwen blijven bestaan en er zullen kerk
diensten blijven, wat dat betreft dus iets anders dan
het opheffen van gemeentehuizen bij de burgerlijke
gemeenten, bovendien zullen er ruimten blijven of
komen voor gesprek: wat betreft de priesterteams: óf
in ieder kerkdorp blijft een priester wonen, óf allen
bij elkaar, verplaatsen is geen moeilijkheid (auto's),
maar als men als team bij elkaar woont moet wel
ieder priester een ontzaggelijk groot stuk privé heb
ben om zich volledig te kunnen ontplooien;
nergens staat geschreven dat men als parochie zijn
eigenheid moet verliezen;
een groep mensen om een kerk blijft: een soort wljk-
beraad moet worden gevormd, dat de belangen kan
verwoorden en .hogerop' brengen:
ook niet-priesters, bijvoorbeeld de pastorale werkers
en werksters moeten hun Inbreng duidelijk leveren,
maar bijvoorbeeld ook kringen van gehuwden, van
jonge mensen, men moet af van de .clerikale onder
onsjes' en de teams zelf moeten minstens éénmaal
per week besprekingen houden;
de dekens in Zeeland hebben zelf begin januari een
herstruktureringsplan ingediend bij .Breda' dat voorzag
in zestien parochies in Zeeland. Het KASKl is nóg
radikaler gebleken dan de dekens uit zichzelf al ver
moedden
1 b«i i
•«diom. coëxistentie
artikel wordt op
i ook de l---vorind
van de PZC van 8
artikel onder de titel
te Sint-Maartensdijk'
een zeer onplezierige
I gemente van Scher-
:insnede: ,En dan over
■•«ïerpenisse ,5 nu relfs geen bevesti-
9">9 "on hdm. meer.' Gaarne wil ik hier,
e"d«r dank oon de redactie von de PZC voor de
Setsoden gelegenheid, even ep terug komen. In
Penisse q
erste plaats immers is de gewroakte zinsne
t strijd met de waarheid, evenals alle co-
tljn er ook dit jaar weer
tigd. In de tweede plaots
ij ven de heer Muiier, uit
zijn opgetekend, een brief
ontvangen, waarin hij verklaart, dit niet te
hebben gezegd en ook niet voor zijn rekening
te nemen. Het Is teer te betreuren dol 'n repor-
techisotieseizoenen
beli|deniscatechisonl(
zullen worden bevet
is inmiddels door m
lage als deze wordt ontsierd deor dergelijke en-
volkomenheden in de berirhtgeving. Ander
zijds wil ik niet nalaten te wijzen op een mijns
inziens zeer verhelderende kant van dit artikel.
Er wordt immers in gesteld, dat het in de mid-
den-orlhodoxie gaat om ,een andere inhou
delijke prediking'. Nog moor al te vaak immers
wordt het gesprek der richtingen afgedaan met
de dooddoener: .we preken allemaal hetzelfde,
we zeggen het misschien alleen een beetje an
ders'. Het kan alleen maar verduidelijkend wer
ken reëel te erkennen: het is een andere predi
king met een ander» Inhoud, ale hat gaat am
de tegenstelling midden-orthodox gereformeer
de bond. Dan weten we tenminste waoroan
we toe zijn. Het zou in dit licht alleszins in
teressant en terwille van de objectiviteit wellicht
ook gewenst zijn als de redactie van de PZC
ook eens een artikel zeu willen wijden aan de
op Zuid-Bevelond sterk naar voren komende
verlangens naar een hervormd-gereformeerde
Izo u wilt .gereformeerde-bonds'l predikinq
Scherpenisse Ds P Kolijn
Opmerking redactie PZC: De gewroakte mede
deling is niet uit de duim gezogen, moor opge
tekend uit da mand van da geïnterviewde.
Hot latijnse woord .talentum' heeft, via de bijbel, een speciale plaats gekregen in het dia
lect van onze eilanden. Het Zeeuwse woordenboek legt bij het woord talent uit: ,de gave
des woords, in 't bijzonder gezegd van een predikant'. Als voorbeeld staat er bij: ,Wat 'n
zeit is nie slecht, mè ie ei gin talent'. Zelf maakten we het eens mee in een vacante ge
meente waar een zeer klein getal kerkeraadsleden bij de dienst aanwezig was. Het waarom
werd duidelijk gemaakt door de mededeling dat de anderen op talentenjacht waren. In
ieder geval geeft dit aan welk een grote waarde men bij een predikant toekent aan de
gave des woords; aan de manier waarop hij preekt. Dit is te begrijpen, want bij de kerken
der Reformatie is de prediking het centrale punt geworden in de eredienst van de gemeente.
De vraag is gesteld of hierop niet te veel nadruk is gevallen.
De kerk van Rome en de Oosters-Orthodoxe ker
ken hebben het eeuwenlang gedaan praktisch
zonder prediking. Zij hebben ons geleerd dal we
ook kerk kunnen zijn en blijven alleen mei de
liturgie die bovendien (in beide kerken) nog
wordt gezegd en gezongen in een taal die niet
meer wordt gesproken. Zo iets komf ons vreemd
voor, maar toch hebben deze kerken met hun li
turgische eredienst in deze eeuw hun martelaren
gehad. Ook op deze wijze kan het christelijk ge
loof worden gevoed en blijven leven.
In de reformatorischeikerken van ons land heeft
men de prediking centraal gesteld Wanneer de
prediking in deze kerken dan in het geding komt,
is dit des te erger. We willen niet zeggen dat
heel de eredienst wegvalt wanneer de prediking
niet meer .voldoet', niet meer aan haar doel be
antwoordt, maar er komt toch op z'n minst een
onbehaaglijk lege ruimte en gezien de nadruk
die steeds op de prediking gelegd is, kan het
verstaan worden dat mensen daarom uit de kerk
wegblijven, alleen omdat de prediking hen niet
meer aanspreekt. Dit .aanspreken' behoeft hele
maal met zó te zijn dat er precies gezegd wordt
wat men tevoren reeds dacht. Op de classicale
vergadering te Goes werd opgemerkt dat de be
roerdste opmerking die tot een predikant kan
worden gemaakt is, dat hij mooi gepreekt heeft,
want moet het woord van de prediking niet in
gaan tegen wat wij van nature zijn Wanneer
'er emand kwaad uit de kerk wegloopt, kan dit
soms een betere reactie op de prediking zijn
dan alleen maar de opmerking dat er mooi ge
preekt is Maar al te gaarne willen we horen wat
we zelf 'eeds lang hebben gedacht. We zijn zelfs
geneigd dit als regel bij vele kerkgangers aan
te nemen.
Voor oris ligt een uitvoerig schrijven van een
lezer van dit dagblad. Hij knoopt aan bij hetgeen
hij over het pastoraal concilie zoals dat de vorige
maand te Noordwijkerhout is gehouden, heeft ge-
- lezen, vra de radio heeft gehoord en door mid
del Van "dé feteviéie hééft gezien. Hij voelt veel
voor de gedachte door prof Bronkhorst uitge
sproken dat er in de Ned. Herv. Kerk (om deze
gaat het de briefschrijver alleen) vergaderingen
zouden worden gehouden ,waar zo te zeggen
iedereen zich eens zou kunnen uitspreken over de
kerkelijke activiteiten en belangen'. Allerlei groe
pen zou prof Bronkhorst willen uitnodigen en
daarbij heeft hij, volgens onze briefschrijver, he
lemaal met gedacht aan de ,bejaarden', terwijl
vast staat ,dat een groot deel van de huidige
kerkbezoekers bestaat uit mensen boven de 50'.
Wenselijk zou het wezen deze ook eens aan hef
woord te laten.
Nu worden er in dit schrijven allerlei dingen over
hoop gehaald. De bijzondere voorkeur voor
nieuwe liederen ligt hem niet erg, Natuurlijk mis
sen deze het bekende Men kan niet uit volle
borst zingen. Doch in de psalmen (oude berijming
nog wei) zijn we opgewekt ,een nieuw gezang
den Here' te zingen. In een kerk die leeft, zullen
altijd weer nieuwe gezangen geboren worden.
De ,mamer van preken' ligt hem tegenwoordig
ook al met .Reeds het woord preken schijnt soms
belast.' Het schijnt tegenwoordig ,het vlotte
praatje' te moeten zijn. ,Vaak lijkt het meer op
een referaatMen probeert ook niet meer te
preken, is zijn conclusie Het is meer in de vorm
van een gesprek. De reclame op radio en tele
visie spreekt inderdaad veel beslister (opmerking
classicale vergadering Goes). We kunnen hierbij
vragen: heeft de Here Jezus .gepreekt' of heeft
Hij verteld Wij preken over de gelijkenissen,
maar Hij heeft ze verteld, heel gewoon verteld
Ernstiger zijn de bezwaren die hij heeft tegen de
inhoud van de prediking. Een .aantal geliefde
onderwerpen' keert telkens weer terug, Biafra, de
rassentegenstellingen, het Midden-Oosten en soms
eens iets van de „ellende in Oost-Europa'. Meest
al gaat het in de prediking tegen het perfide
Amerika, tegen het kapitalisme' in ,de geest die
immers zo kenmerkend is voor het weekblad van
onze Hervormde Kerk'. Naar zijn oordeel moet
,de stem der Kerk zich gelijkelijk verzetten tegen
alles wat strijding is met het rechf. En dan stelt
hij de vraag waarom een mens eigenlijk naar de
kerk gaat, op welke vraag hij het antwoord geeft:
.om daar geconfronteerd te worden met het oor
deel Gods over de zonde, nl. over mijn e;gen
beslaan en tekorten, maar ook om te horen van
de blijde boodschap der verlossing'. We zijn er
niet mee klaar of we al wat horen over Amerika
en het Midden-Oosten enz. Het is niet onver
schillig hoe wij daarover denken, maar toch gaat
hef allereerst over de gemeente zoals zij tezamen
komt. Het kan zelfs gevaarlijk zijn wanneer we te
veel met verre landen bezig zijn om aldaar de
grote zondaars aan te wijzen. De gemeente zelf,
zoals zij leeft en samenkomt, moet met het Evan
gelie worden geconfronteerd.
Het schrijven dat we ontvingen, komt waarlijk
niet voort uit een algemeen gekanker en of we
dat dan maar eens willen doorgeven. .Laten we
maar gerust erkennen dat het een bijzonder moei
lijke opgave voor onze predikanten is om in dit
labyrinth van meningen en feiten de juiste weg
te vindenDoch, als een mens naar de kerk gaat,
wil hij persoonlijk aangesproken worden, en dat
STEMMEN UIT
DE KERKEN
aan de hand van de H. Schrïff. Er moet nu een
maal een verbinding zijn tussen prediking en ge
meente en juist deze verbinding wordt nog al eens
gemist. Nu is het de vraag welke verbinding er
is, met heel de gemeente, met een deel van haar
en met welk deel dan Hoe dan ook, de ge
meente moet zich persoonlijk bij de prediking
betrokken weten en daarbij zal zij niet tevoren
mogen weten wat zij wil horen. Dit gevaar voor
de gemeente, jong of oud, is toch ook niet gering.
We kunnen en mogen een prediker nooit gaan
opleggen hoe hij preken moet, evenmin als een
prediker mag vragen wat de gemeente het liefste
lust. Het kan nu eenmaal niet gezegd worden op
welke wijze er gepreekt moet worden De oplos
sing van dit vraagstuk want de prediking it
inderdaad een vraagstuk en dat zal ze wel blij
ven ook zal wel gevonden moeten worden in
een zich zo dicht mogelijk aansluiten bij de
Schrift. Daarom willen we tenslotte nog een op
merking van de briefschrijver aanhalen dat er wel
een text wordt genoemd, maar dat je er verder
in de prediking niet veel van merkt dat er over
die text wordt gepreekt
Op de classicale vergadering van Goes kwam
naar voren, waarop we de vorige week ook reeds
hebben gewezen, dat het toch gewenst zou zijn
wanneer zo nu en dan, met een groep gemeente
leden, met catechisanten, met een mannenvereni-
ging of een groep bijeengebrachte gemeente
leden van allerlei soort, kerkelijken erv niet kerke-
lijken, de prediking werd voorbereid. Misschien
ligt hierin een mogelijkheid om, gedeeltelijk al
thans, uit de impasse te komen. h.
P.S. Het bovenstaande was reeds geschreven toen
ons het Gereformeerd Weekblad van 7 februari
onder ogen kwam. waarin we vonden het eerste van
een aantal artikelen: Discussie rondom de predi
king'. Ook daar moeilijkheden, al liggen die dan
misschien weer iets anders.
,De Zoon des mensen zal
overgeleverd worden in de
handen der mensen'.
Lukas 9 44b
Wie thuis is in de evangeliën,
weet. dat Jezus zich meermalen
lie Zaan des mensen heeft ge
noemd. Wat zegt Hij hiermee
over zichzelf? Lange tijd hebben
we niet precies geweten wat deze
benaming eigenlijk betekende
Maar men is het er nu wel over
eens, dat Zoon des mensen
een hoge onderscheiding is, een
titel, ontleend aan de profetieën
tan Daniel (hoofdstuk 7. 13-14).
Deze tilel gebruikt Jezus voor
zichzelf om daarmee duidelijk te
maken i an wie Hij in feite is.
De Zoon des mensen, dat Is de
Rechter van hemel en aarde, aan
wie alle macht gegeven is Hij is
Degene, die de heerlijkheid van
En nu voelen wc waarschijnlijk
al het verwonderlijke van dit
a oord. Hierin wordt alles eigen
lijk op z'n kop gezet Want de
Zoon des mensendie de mensen
onder handen zal nemen, komt
m de handen van de mensen te
recht. HU. die bevoegd is om hel
laatste oordeel uit te spreken
nordt door de mensen veroor
deeld. Hij, die de mensen voor
Zijn vierschaar zou mogen dagen
TER OVERDENKING
wordt door de mensen aan een
kruis geslagen Is dit niet de om
gekeerde wereld?
De handen der mensen, dat zijn
geen he\le handen. David was ei
al doodsbenauwd voor om in
handen der mensen te vallen.
Want David wist maar al te goed
da! mensenhandel, onbarmhartige
handen zijn. En in zulke handen
kwam de Zoon des mensen te
recht. Zulke handen hebben Jezr.ts
aan het kruis geslagen.
Het kruis van de Zoon des men
sen is ronduit een mysterie, een
ondoorgrondelijk geheim. Het ge
heim tan Christus' liefde Het
geheim van Gods genade. Deze
Rechter zal pas oordelen, als Hij
zelf het oordeel heeft gedragen.
Aan de jongste i tg gaat de Goede
Vrijdag vooraf. Er is niet alleen
de vierschaar, er is ook en éérst
het kruis. Er is niet alleen het
oordeel, er is ook en éérst de ge
nade
De Zoon des mensen, die ons eens
zal oordelen, is Dezelfde, die voor
ons aan het kruis hing. Wie in
deze Rechter z'n Redder heeft
ontdekt, behoeft niet meer bang
te zijn voor de jongste dag. Zoals
we ons hier in vertrouwen aan
Christus overgeven, mogen we het
ook doen, als Hij komt om te
oordelen.
Leer mij, o Heer, Uw lijden be
trachten 'I
Wemeldinge. K. Vcncrtus,
