EIGENLIJK
BEN JE
KNETTERGEK'
Vakantie in 1968
Dinsdag 31 december 1968
Vakantie. Weg. Ver weg. De einder
tegemoet, zoals vrolijk zingende jon
gerengroepen eertijds in een goed
lied beleden, als zij met knapzak en
botaniseertrommel langs beemd en
veld trokken. Die tijd was al voorbij,
toen de jeugdherbergen voor de her
bergier de titel vader afschaften. Met
de mandoline ging dat nog. Maar
sinds de gitaar van kleurige linten
.Valkenburg', .Texel' en ,Uddeler
Meer' ontdaan is, heeft vakantie-vie
ren een dynamische dimensie gekre
gen. Frankrijk, Spanje, Italië ak
koord, het kan nog, maar geef er
geen ruchtbaarheid aan. Turkije, Tu
nis, of bijvoorbeeld het warme Ierse
zuiden, dat is nog enigszins te plaat
sen. Veel beter zijn natuurlijk IJsland
of het uiterste zuiden van Zuid-Ame-
rika. Als je dan de automatische dia
projector inschakelt, breng je de
meelevende buurtgenoten onmiddel
lijk tot razernij. Ze kunnen volgend
jaar nog een kaart sturen uit Tasma-
nië of een ansicht, gepost in een zeer
afgelegen archipel, maar het is toch
niet zo exclusief als Vuurland of
Reykjavik.
T'akantie lijkt te zijn ontaard In het te
gendeel van haar bestemming. Afstanden
overbruggen, jakkeren over luchtveront-
reinigde betonstrepen in het landschap,
net heeft allemaal een wat neurotisch ka
rakter gekregen. Toch ligt ook deze fase
al weer achter ons. En eigenlijk Is de Ve-
luwe ook al weer niet nieuw meer. Enkele
jaren geleden was het plotseling bon ton
loch maar weer aan dat ouwe, trouwe Ud-
delermeer te gaan zitten. De Achterhoek
en de bult bij Holten, waar, wat oostelij
ker, maar zo bij de hand, midwinters be
hoorlijk boven de put werd geblazen, moch
ten er ook weer wezen., Reactie. Zoals na
korte rokken lange rokken komen en na
lange korte. Het lijkt zo eenvoudig om dit
zo, zonder veel inspanning en langs enke
le povere punten van bewijsvoering, vast
te stellen. Toch vergt het een brede visie.
Men moet de hoofdlijnen volgen en dat is
niet iedereen gegeven.
Sociologisch woeden de zuid-Europese lan
den nog na. De minder-bedeelden staan nu
te trappelen om ook eens een glimp van
de Costa del Sol op te vangen of zicb aan
de Italiaanse Rivièra te verslingeren aan
een karaf zondoorstoofde wijn. Of wil men
zeeverse vis, zo door de armtierige Por
tugese vissers op het strand getrokken?
Het kan. Een groene kaart, vijfhonderd
uter benzine en een ongemakkelijk shel-
tertje brengen u tegeD te verwaarlozen
tosten aan de boorden van het oude, ver-
noeide Europa Maar dan komt u wel
lopeloos achter bij de mode. Veluwe en
Vchterhoek kan men nog wel door de vin
ders zien. Maar wie werkelijk de trend wil
■olgen, blijft thuis Het gerieflijke home
net alle comfort, cv en een knappend
ioutvuur voor een koude zomeravond
Huns en toch helemaal uit. Vakantie in
ïaar meest gesublimeerde vurm De triomf
an de beperking. Dia's -an de hond, die
;en flinke hap neemt uit de confectie van
le melkman Anneliesje, die het laatste
glas van de dagelijkse drieplnter over de
siliconenbasis van het Queen Anne-salon-
rafeltje klettert. Geeft niks. Er is nu
Pardoes vaders zijn niet meer boos te
Krijgen Vakantie is vooral: er uit zijn
door thuis te blijven. De super,onteit van
een volstrekt onafhankelijke geest, die
zich kar losmaken van visuele waarden
voor wie indrukken, waarnemingen, niet
gebonden zijn aan de historie van zijn ge
zin en omgeving. Zo hebbeD wij u het
recept aan de hand gedaan voor de aller
beste en allergoedkoopste vakantie, ge
heel verzorgd, want de maaltijden kan
men laten aanreiken door een naburige
fritesbereider, die met z'n elektrische gril
len de kip nog smakelijker maakt dan die
uit de eigen aardgasoven.
ATatuurlljk zijn er mensen, die men deze
1N therapie moet ontraden. Ze zijn thuis
uitgekeken. Ze willen iets anders. Veran
dering, zoals men dat omschrijft, zal ze
goed doen. Goed, maar dan ook verande
ring. De poolvlakte of de Sahara zal ze
spoedig tot inkeer brengen. Wat zullen ze
hun flatje met uitzicht op andere flatjes
of bungalowtje met uitzicht op andere
bungalowtjes gaan waarderen. Maar niet
na twee dagen gaan lamenteren over te-
rug-naar-huis. Veertien dagen ln de kou,
terwij] thuis de cv maar een handomdraai
is of veertien dagen onder de koperen
ploert, terwijl thuis de koelkast de Seven-
Up tintelfrls houdt. Dat zal afdoende zijn.
Voor deze mensen is dit vakantie. Hun ver
dere leven zal vervuld zijn van dankbaar
heid.
Er zijn helaas allerlei mensen, die menen
argumenten te hebben om toch weg te
gaan. Voor een bescheiden enquête von
den we het passend vier VW-mensen te
nemen, die dagelijks tegen mensen van el
ders zeggen dat het in Zeeland zo prettig Is
en zelf waarschijnlijk, als het voor hen
zelf zover is, toch de wijk nemen. Er was
maar één verstandig man bij, de heer A.
Schuit uit Wolphaartsdijk, de voorzitter
van de VW Zuid-Beveland. Hij bleef dit
jaar thuis. Het was de mooiste vakantie
van z'n leven.
Maar neem nu de hoogste
regionale WV-autoriteit, directeur J.
P. de Regt. Hij verdween deze zomer naar
Italië. En dat nog wel, terwijl zijn vrouw
van strand en water houdt.
,Het zou voor de hand liggen, dat ik hier
bleef zo excuseerde hij zich, .maar dan
ben je er nog niet uit, dan kom je nog
met los van je werk'. Voelt u het? Mis
plaatste angst voor visuele verbondenheid.
Hij kan Immers altijd zeggen: ,ik ben
met vakantie'. De heer De Regt bekende,
al drie jaar achtereen een vakantiehuis in
Italië te hebben betrokken, aan het Lago
Maggiore. ,Dat bevalt me buitengewoon'
gooide hij er nog een schepje op, maar
onmiddellijk moest hij iets van zijn dwaas
heid toegeven: .alleen het ernaar toe rij
den ls een enorme opgave. Zo mijd ik de
autobanen, dat is helemaal een ramp. Maar
ja, eenmaal in Italië ben ik van alles af,
zijn er geen contacten meer met het kan
toor. Ieder jaar ben lk nog van plan ge
weest wat rapporten mee te nemen, maar
die laat ik dan gelukkig op het laatste
moment thuis'. Ja, in dat geval ls het de
rit wel waard. Wat doet de heer De Regt
met vrouw en vierjarig zoontje ln Italië?
.Tochtjes op het meer, naar de eilanden,
markten bezoeken met al die leuke men
sen, een leuke sfeer, kleurrijk, met kippen,
bloemen en ballonnen'.
Dat Is ln ieder geval een redelijk argu
ment. De heer De Regt rijdt met de auto
naar Italië. Is het de prijs van het risico
waard ,Ik zal nooit meer op een zater
dagmorgen wegrijden. Dan kom je, ook in
andere landen, mensen tegen, die .een eind
je' gaan rijden. Je ziet ongevallen onder
weg en dan denk je bi; jezelf wanneer
ben ik aan de beurt. Het wordt gewoon
te gevaarlijk. De risico's zijn langzamer
hand zo groot, dat je denkt zal ik het nog
wel nemen. Het laat me niet los op zo'n
reis'.
De heer De Regt toefde dit jaar eind
autustus-begin september, in Trarego. Het
regende er. .Het komt nooit voor' zeiden
ze hem, ,we hebben het ln geen jaren
meegemaakt dat het een paar dagen achter
elkaar regende'. De Regt: ,En intussen
kreeg Ut aldoor kaarten van thuis dat het
daar prachtig weer was'.
Zal het voor de WV-dlreeteur dan toch
op den duur maar thuis en Zeeland blij
ven? .Nou', zegt hij, ,als lk op zo'n bankje
zit in de duinen bij Valkenisse en de zon
gaat onder en je ziet de schepen, die voor
bijgaan dan denk ik: eigenlijk ben je
knettergek om zover weg te gaan...'
De heer C. Smies, secretaris-admini
strateur van de contactcommissie WV's
,n oostelijk Zeeuwsch-Vlaanderen, zocht
het dit jaar, in een verband van DAF-
bezitters, in Liechtenstein. Hij verklaarde,
dat je op zo'n reis vooral ziet dat Oost
Zeeuwsch-Vlaanderen met te vergelijken
is met andere vakantiecentra .Mijn vakan
tie'. zo zei hij, .bestaat niet uit nietsdoen,
maar uit actief bezig zijn' Hij verkent
mogelijkheden: ,het berglandschap heeft
voor een Zeeuws-Vlaming z'n bekoring,
maar anderzijds kun je je Indenken, dat
deze mensen Interesse kunnen hebben voor
het vlakke land van Zeeuwsch-Vlaanderen'.
Wat deed de beer Smles, met echtgenote
in Liechtenstein? .Uitstapjes naar Oosten
rijk, Zwitserland en Duitsland, vooral kij
ken wat er achter die andere berg ligt.
Wandelen en van de natuur genieten en
's avonds, onder het genot van een giaas;-;
bler of wijn proberen aan de praat te
komen met de mensen uit de streek'.
Achter dit alles Egt de verkenning, kijken
of er elders mogelijkheden liggen voor
Zeeuwsch-Vlaanderen.
Eenzelfde, wat zakelijke achtergrond,
had de reis van de Zierikzeese VW-voor-
zitter J. Arkenbout naar Frankrijk, deze
nazomer. De heer Arkenbout drijft in Zie-
rikzee het vermaarde hotel-restaurant
.Mondragon', aanleiding voor hem ln Frank
rijk het plaatsje Mondragon te bezoeken,
vooral om er wijn te bestellen, die van
geografische nature het etiket draagt van
zijn bedrijf. Een Rhöne-wijn, appellation
controlée, in rood, wit en rosé. Hij be
zocht, met echtgenote, wijnkelders in het
Bourgogne-gebied, maar praat even en
thousiast over de vakantie-1967. in het
zeilcentrum Wolphaartsdijk. ,Ik hoef niet
per sé naar het buitenland, maar toch wel
naar «en andere omgeving. Moeilijk oven-
gens in een zaak. Je moet alles voorberei
den. Bij het vertrek ben je eigenlijk bek
af en aL- je terugkomt moet je alles weer
inhalen'.
,Maar\ verklaart hij zijn vertrek, .als ik
thuisblijf heb ik geen vakantie, dan blijf
ik aan het werk'.
De heer Schuit, voorzitter van de VW
Zuld-Beeveland, blijft bij voorkeur
thuis. Thuis is voor hem Wolphaartsdijk,
met een eigen zeilboot m het intieme ha
ventje en een caravan in Westkapelle. .Dat
biedt zo geweldig veel' vindt hij, ,en bo
vendien heb ik er, omdat ik toch al veel
moet rijden, een principieel bezwaar tegen
om in de zomermaanden kilometers te ma
ken. En als je dan echt rust wil. vinden
kan dat hier*.
Hij filosofeert: ,Wat is vakantie? Is dat
inspanning of ontspanning? Ik heb hele
maal geen behoefte aan het buitenland. Je
kunt kilometers rijden om vermoeid aan
te komen en vermoeid terug te kom en-
Als je, zoals ik, altijd op de weg zit, zie
je met angst en beven de zomermaanden
tegemoet. Het vervelende is ook. als je
ergens ver weg zit, dat je net weg moet
als het echt gezellig wordt, als je kennis
sen gaat krijgen, dan moet je die gezel
ligheid abrupt afbreken.
Bovendien vind ik dat ln Zeeland in dit
opzicht veel verbeterd ls, je hebt te ma
ken met mensen die jaar op jaar terug
komen. En er is zo heel veel te beieven
hier. Strand, ideaal viswater, vooral met
de forel nu. Wat mezelf betreft zeg ik
ver weg, nee, voor mij hoeft het niet. Op
het ogenblik, waar je ook bent in Zeeland,
is het heel anders dan vroeger. Er wordt
aandacht aan het toerisme besteed, er
wordt veel voor gedaan. Zeeland heeft zich
de laatste tien jaar op het toerisme inge
steld. Nou, en moet ik dan zonodig zoveel
kilometers weg
Op dit moment duikt uiteraard een nieuw
probleem op. Al3 ledereen er nu zo over
zou denken en naar de laatste mode
thuis zou blijven, hebben de WV's
zichzelf dan niet overleefd? Natuurlijk,
maar zover is het nog niet, zolang nic-t
iedereen zoals de heer Schuit een bezonken
punt heeft bereikt, waarop het allemaal
niet-meer-hoeft.
En, in een wat later stadium, een
reisje naar de maan? Ach, deze dia's
zijn uiteraard voor de buurtgenoten
onmiskenbaar interessant, maar al
tijdens de tocht bijt je zelf in het
stof. Want behalve stof, geplooid
over kraters en andere plooien is er
weinig te zien. De crocussen in de
achtertuin zijn heel wat lieflijker.
Niet zo mooi als op de folder van het
bollen-postorderbedrijf. Maar dat be
drog had tenminste nog een commer
ciële achtergrond.
A. Schui. Veersc Mee;
