s
PRIESTER
MOET
ZICHZELF
KUNNEN
ZIJN'
OP WEG NAAR
KERSTMIS
RAAD VAN KERKEN
GEEN
VECHTERSHOUDING
MEER
Inkeer en openheid
VERLOOFDE PATER
I0S VRIJBURG:
14 december 1968
zaterdagnummer
,Wij zijn typisch aanglegd op de verkondiging. Zo-
ilsdt dichter samenpakt in woorden wat in de mens
laaft, zo zien wij als onze taak het woord van het
ivjngelie gaande te houden. Breken en confronteren
met wat er aan de hand is. Het evangelie, dat cen-
Irul staat, wordt omzongen en omspeeld'.
Zoformulert pater Jos Vrijburg zijn opvatting over
de taak van hem en zijn collega's als studenten-
pastores. Het woordprobleem blijkt overigens uit de
vorige zin want: is Jos Vrijburg nog een pater en
lijn collega's nog collega's
De jezuiet Jos Vrijburg mag momenteel niet preken ol
c'e sacramenten toedienen. Deze pater, die het preken als
rjn voornaamste taak ziet is op non-actief gezet. Vol
spanning wacht deze priester af, die een toetssteen voor
kerkelijk beleid is geworden. Jos Vrijburg een pater
ret een portret van zijn verloofde op zijn kamer wil
•ver niet op de ontwikkelingen vooruitlopen. Hij had
tooit verwacht dat zijn zaak de eerste van deze aard
in Nederland zou worden.
Jlijkbaar zijn wij hier toch wat vriier, zodat een van ons
heeft kunnen doorbijten. Bij overige gevallen zag de be-
iro'tkene er achteraf altijd vanaf om te vragen zijn
sneslerlijke bevoegdheden te mogen blijven bekleden'
tiaar juist omdat zijn zaak nu zo belangrijk is, acht hij
iedere overhaasting verkeerd, behalve inzake zijn huwe-
lijk dan .Natuurlijk ga ik binnenkort trouwen, hoe de
zaak ook uitpakt Het zou niet eerlijk tegenover mi|n
verloofde zijn als ik ons huwelijk op de lange baan zou
schuiven in afwachting van een beslissing van hogerhand'
Meent Jos Vrijburg dat het er eigenlijk van moet komen
dat iedere priester het recht, krijgt te trouwen ,Nee, dat
lijkt me niet gewenst Ik geloof dat het een goed plan
zou zi|n een aantal priesters, dat wil huwen, op een be-
oaald aantal plaatsen daarvoor de vrijheid te geven. Zo
doende zou men een verantwoord experiment beginnen
Het is tenslotte allemaal nog een onzekere kwestie. Hoe
veel priesters willen er nu eigenlijk trouwen, dat weet
men toch helemaal niet
Jos Vrijburg is een van de vijf iezuieten, die in de Am-
iterdamse studentenparochie werken Zij zijn niet be
noemd door universiteit of studenten, maar aangesteld
door de bisschop van Haarlem op voordracht van hun
provinciaal Hun opdracht is de verkondiging van het
ivangelie in het milieu van de studerenden, in eerste in-
itantie van de universiteitsstudenten, vervolgens ook aan
ituderenden in ruimere zin, Leerlingen van de sociale
academie, de academie voor lichamelijke opvoeding, en
zovoorts. Het centrum van de evangelische activiteit is de
kapel van het Ignatiuscollege
AVij houden het voornamelijk bi| de zondag' zegt Jos
Vrijburg ,ln de diensten staat de preek centraal. Maar
daarnaast hebben wij een strakke, veeleisende liturgie
Wij gaan er steeds vanuit dat er sprake moet zijn van een
vri| aanbod De zondagsplicht zien wij als een plicht voor
om er iedere week te zijn. We willen niet achter de
nsen aanlopen, zij moeten van onze aanwezigheid
weten
,Het ligt ook niet op onze weg om het voor te stellen ol
men alleen maar bij ons terecht kan Er zijn in Amsterdam
vele bewegingen en actiegroepen die op dit terrein werk
zaam zijn. In elk geval gaan wij van ons eigen stand
punt uit: het brengen van het woord van het evangelie.
Als anderen liever Marcuse of Marx als uitgangspunt
willen nemen is da1 hun zaak'
,lk geloof niet dat het nuttig is om dilemma's te koesteren
We kennen dilemma's als priester-leek, plaatseli|ke ge
meente-bisschop In het eerste komt nu beweging, in net
tweede eveneens dankzij het pastoraal concilie, waar
pogingen zijn gedaan de stemming weer te kanaliseren
Ik geloof dat het bij al deze ontwerpen belangrijk is dat
bij de gesprekken de oartners zich steeds weer bezinnen
op hun argumenten Als wij spreken dringen wij de
luisteraars ook geen dilemma's op, maar wijzen juist op
de derde weg, die uit de tweestrijd kan voeren'
Buiten de zondagse diensten hebben de pastores vele
taken. Zo is men nu bezig met het opzetten van een
aantal preekgroepen, onder meer over .natuur en ethiek',
.strafethiek' en ,de stad van de mens' naar Harvey Cox.
.Bovendien moeten wij ieder elk jaar j 6000,binnen
brengen, hetgeen leidt lot lesgeven als part-time-job
De vijf pastores hebben in een nota duidelijk hun visie
kenbaar gemaakt op hun taak Zij zien de noodzaak van
een ,field-worker', die als continue luisterpost de be
wegingen in de gemeente kan kanaliseren. Hij zou gast
heer kunnen zijn in de cantine, werkgroepen met een con
creet project kunnen stimuleren, de verlangens van de ge
meente naar de pastores kunnen doorgeven Deze mede
werker zou geen priester hoeven te zijn
Naar aanleiding hiervan geven de pastores hun visie op
het priesterschap ,De eerste taak van de priester is de
prediking', zo stellen zi| .Daartoe zal hij vrij moeten zijn
Althans voor de toekomst lijkt dit de prioriteit van de
priesterlijke werkzaamheid Hiervoor moet hij tijd vrij
maken, uren van studie, uren van overleg met collega's
De priester is geen manusje van alles, geen gatenvuller,
maar temidden van de vele specialismen in de samen
leving heeft hij als eeiste beroepstaak de verzorging van
de prediking. Uit de ervaring blijkt dat deze taak over
een taak voor halve dagen is, gerekend naar een acht
urige arbeidsdag
De ,vijf' vinden het niet juist als een priester volledig op
gaat in zijn werk Willen zij werkelijk het evangelie bren
gen als een vrij aanbod, dan zullen ook zijzelf vrije men
sen moeten zijn en geen werkezels. De priester is een
figuur naast vele andere in de samenleving, hij is per sé
geen sociaal hervormer, geen pedagoog, geen counseller
geen psycholoog, geen maatschappelijk werker
,Wij zijn hier geen dag en nacht met ons werk bezig
licht pater Vrijburg toe, .we hebben kans gezien onszelf
te blijven De vrijheid in eigen bestaan is nodig, er moet
tijd zijn om gedichten te lezen of naar de schouwburg
of de film te gaan. In het verleden werd het priesterschap
geromantiseerd De priester moest totaal beschikbaar zijn
Misschien kwam dat ook wel door de zendingsdrift, die
nu verdwenen is Het is nu een zaak van ,wie het vatten
kan, die vatte het' Geheide indoctrinatie achten we in
efficient. We lopen de mensen niet achterna, maar zorgen
wel voor voldoende publiciteit'
Het is de plicht van ieder zoveel mogelijk te trachten
zichzelf te zijn, is steeds weer het motto van pater Vrij
burg Steeds meer jonge mensen zijn bang voor bepaalde
banen uit angst zich te verkopen In de kerk, waar vele
problemen ook maatschappelijke problemen zijn, kan het
zelfde gelden, En heeft de kritische universiteit niet weinig
succes gehad omdat de meesten toch bang voor hun
portemonnee waren z
,We zijn hier erg vrij in vergelijking met anderen', oor
deelt Jos Vrijburg leder kan hier zijn eigen hobbies be
oefenen We kunnen hier mens zijn'
Maar nu heeft de problematiek hen toch bereikt. ,ln mijn
zaak gaat het niet om trouwen, het gaat om de vrijheid
die mogelijk moet zijn' Hoe ziet Jos Vrijburg zijn priester
schap, ontleent hij dat aan zijn overheden of aan de men
sen, die hij verzorgt ,lk ben aangesteld en benoemd
door de bisschop Ik heb nooit wat aan de mensen ge
vraagd, maar ik geloof dat de toetssteen is of ie mensen
wat te zeggen hebt
Of je het evangelie verstaanbaar weet te maken. Maar
daarbij geldt natuurlijk dat het evangelie niet altijd mee
spreekt, het kan iemand vierkant tegenspreken
Ik geloof dat we theologen meer als auteurs moeten
zien. Laat de studenten toch meer vrij om zelf een keuze
uit het aanbod van theologische lectuur te maken
En dan nog een stokpaard. ,een priester moet een pro
fessional zijn Een priester, die als speciale taak het
brengen van het woord heeft, moet daarin ook geschoold
zijn Hi| moet de wetten kennen van creativiteit, vorm
geving en artistieke zegging Een politicus die stottert
moet schrijven en niet spreken
Zo bepalen wi| ons hier tot die arbeid die wi| beheersen
Wij gokken niet zozeer op huisgemeenten, maar brengen
het woord in een liturgisch kader, dat strak van vorm is
Je kunt zelfs zeggen dat er op het gebied van de ar
tistieke vormgeving bij ons een uitgesproken tucht heerst
En om te besluiten citeert hij nog eens uit de al genoemde
nota, die de volgende zes maatstaven geeft voor de taak
van de priester
de verkondiging
van de priester
i het
ingelie is de eerste taak
het is voor de beleving van veel priesters onmogeii|k
om daar de hele tijd mee oezig te zijn
het is voldoende als de strikte verkondiging een half
time job is
in de resterende !i|d is de priester vrij om al naar zijn
gegevens zijn eigen tijd te vullen, met de ernst van een
broodwinning
deze helft kan besleed worden aan pre-priesterlijk
werk, maar ook aan heel andere menselijke mogelijk
heden
anderen zullen de resterende taken kunnen verrichten,
daartoe door opleiding gekwalificeerd
,Het komt allemaal neer op ons thema: ook een priester
moe' zichzelf kunnen zijn', zeg! pater Vrijburg. Voorlopig
heeft hij zelfs geen half-time job ,lk hoop dat ik spoedig
weet waaraan ik toe ben', zegt hij ,Dit is vei schrikkelijk,
als al ie werk je uit handen is geslagen
Deze cartoon van Lor* naalden we uit net
zojuist verschenen tweede nummer van
Combo
Combo is het frisse, vier maal per |aar ver
schijnende blad waarin het landelijk cen
trum voor gereformeerd jeugdwerk uit
stekend gespreksmateriaal aanbiedt voor
gereformeerde jeugdverenigingen en ge
spreksgroepen Er zijn gespreksmogelijk-
heden in te vinden rondom bijbelse thema's
en algemene onderwerpen als politiek ex
tremisme en jongeren in Uppsala. Dan
staan er ook spelen en actietips in.
Het LCGJ stuurde ons ook een aardige plaat
met nieuwe liederen. Dit plaatje maakt deel
uit van een serie van acht stuks over ,Het
nieuwe lied' De twee laatst verschenen
ep'tjes bevatten negen liederen, waarvan
vijf speciaal geschikt voor de kersttijd. Een
vocalgroup in Voorschoten zorgde voor de
inspirerende uitvoering met medewerking
van orgel, fluit, hobo en slagwerk.
In een. kerstboodschap van de we
reldraad van kerken wordt gezegd
dal behalve door oorlog de mensheid
evenzeer bedreigd wordt door de
mensen die tegen iedere prys de be
staande orde willen handhaven
Niet slechts oorlogen schenden de
vrede. Dit doel ook de onrechlvaar
digheid. Openlijk wapengeweld is niet
noodzakelijkerwijs wreder dan het
onder de voet lopen van de rechten
van de mensen, oj de onzekerheid
of segregatie, of honger, of angst. De
vrede kan geschonden worden dooi
hen die hem tegen iedere prijs willen
handhaven, door hen die er belang
bij hebben de wereld onveranderd te
laten, door hen die zich verzeilen
tegen landhervormingen, of vrije
huisvesting, belastinghervorming
vrijheid van meningsuiting en orga
nisatie, wijzigingen in verouderde en
nutteloze stelsels of die dit ver
tragen.
Dit soort .vredesbewaarders' verzet
zich dikwijls met geweld legen de
noodzakelijke wijzigingen Laten de
christenen Kerstmis vieren door
vrede te maken Want in deze viering
van het kerstfeest is diepe vreugde
te vinden Er wordt een beroep op
ons gedaan actief mee te werken aan
het. goddelijke werk vrede te stichten
Allen die aan deze oproep gehoor
geven is beloofd zonen ran God ge
noemd te zullen worden.
De boodschap aan de meer dan 201'
protestantse en orthodoxe kerken
aangesloten bij de wereldraad is ge
stuurd door de secretaris-generaal
van de wereldraad Dr. Eugene Car
son Blake
Paus Paulus heeft aangekondigd dat
hjj dit jaar de Kerst-nachtmis zal op
dragen in een grote staalfabriek in
Taranto. in Zuid-Italië.
Het kerstnummer van de Strijdkreet
en het oecumenische kerstblad .Hart
voor de wereld' (het kerstnummer
van de Open Deur/Onderweg) zijn
ook weer present Laatstgenoemd
blad omvat onder andere een bij
drage over ethische problemen van
harttransplantaties.
De Strijdkreet bevat onder andere
een enquête In een paar Europese
steden Enkele grepen: Waaraan
denkt als wij Kerstmis zeggen
.Aan een sprookje. Een aardig
sprookje, daar niet van (Amster
damse boekhouder van 25 jaar); .Dat
kan me allemaal niets meer schelen
Ik ben 70. dus kan het me mets
schelen' (gepensioneerd arbeider in
Berlijn). Over de .persoonlijke kerst
boodschap .Business, 't Is allemaal
business, die hele beweging. Voor mij
persoonlijk ook' (Amsterdamse ris-
verkoper van 27).
Over lekker eten met Kerst tegen
over de wereldhonger: .Het »s na
tuurlijk niet goed, maar je kunt het
toch niet tegenhouden. Het is ge
woonweg de welvaart die dat ver
oorzaakt. Ik kan het wel met elkaar
verenigen, want ze doen genoeg hun
best om de honger te lenigen. Die
mensen zullen ook wel zens zover
komen dat ze het net zo goed hebben
als wij' zakenman54. Amsterdam)
Ook.Vroeger zeiden ze dat je voor
gerechtigheid moet bidden. Tegen
woordig vraag ik me wel es af of
we er niet beter voor kunnen vech
ten' (21-jarige student uit Dahomey
in Parqs). En. .Je voelt je er elke
dag schuldiger door' (Amerikaans
toerist (35) in Parijs).
In het laatste nummer van .Gemeenschap der Kerken', het blad dat vroeger het orgaan was
van de Oecumenische Raad en nu is verhuisd naar de ,Raad van Kerken in Nederland', von
den we het statuut, waarop deze laatste instelling, die nu een half jaar bestaat, zal gaan
varen. Van deze raad hebben we overigens nog niet veel gehoord. Telkens weer hebben
we vernomen dat deze Raad wel reeds bestaat, maar dat ze eigenlijk nog moet gaan draaien.
De verandering van Oecumenische Raad in Nederland naar Raad van Kerken in Nederland
hangt samen met het feit dat de eerste een groep van kerken is geweest die reeds was aan
gesloten bij de Wereldraad van Kerken.
De tweede is breder van opzet. Men achtte dit
nodig om een waarlijk oecumenisch gesprek te
kunnen krijgen waarvoor ons land allerlei schone
mogelijkheden biedt, zoals men meent De Ned.
Herv. Kerk zou gesprekspartners krijgen die, wat
grootte betreft, tegen haar zouden opwegen. Aan
gezien er in ons land bepaalde interkerkelijke
verhoudingen zijn gegroeid, achtte men een Raad
van Kerken waarin ook de Gereformeerde Ker
ken en de R K. Kerk zouden deelnemen voor de
oecumenische verhoudingen een goede mogelijk
heid, hoewel deze twee genoemde kerken geen
lid zijn van de Wereldraad. Met deze stichting
van een Raad van Kerken hebben zij die zien
aansloten een getuigenis willen geven- wij leven
wel gescheiden, maar we behoren bij elkaar en
we willen dit laten zien in het woord dat wij
gezamelijk spreken en in de dienst die wij met
elkaar verrichten. Zo mogen wij het opschrift
boven het statuut wel vertalen. [Waarom hier het
vreemde woord preambule' en niet het Neder
landse .inleiding'?) ,Zij doen dit in het geloof in
de ene Heer Jezus Christus, het Hoofd der kerk
en de Heer der wereld.'
Nu geven we niet veel om statuten en regle
menten. Goed, ze moeten er zijn. Er moeten nu
eenmaal bepaalde dingen worden vastgelegd.
Zo bijv. is hier vastgelegd dat ieder van de deel
nemende kerken twee leden van hun leiding
gevende lichamen afvaardigen om zitting te
nemen in de Raad. Als het goed gaat in een ver
eniging of raad. kijkt niemand naar de statuten
en reglementen om, zelfs dan niet wanneer men
ze ontwijkt Wanneer er moeilijkheden komen,
kun ie met deze dingen niet veel doen. Dat is
maar al te zeer in de praktijk bewezen en een
ieder zal m eigen omgeving de bewijzen daar
voor wel kunnen vinden. In het statuut van de
Raad van Kerken lezen we dan hoe kerken of
geestelijke gemeenschappen die niet bij de op
richting betrokken zijn, als lid of gastlid kunnen
toetreden. Voorts lezen we enige vege aanwij
zingen over secties, over het moderamen dat uit
de gedelegeerden moet worden gekozen en wear-
in niet meer dan één gedelegeerde van elke kerk
zitting mag hebben. De goede gereformeerde
regel dat in de kerk niet een lid over anderen
heerschappij kon vperen, heeft men opk hier ge
handhaafd We komen hierop nog terug. We
lezen verder over de taak van het moderamen
(dat is nu eenmaal een kerkelijk geijkt woord),
over het secretariaat, over de secties, over de
geldmiddelen waarvoor er een penningmeester
nodig is. Zelfs is er een laatste artikel voor het
geval van ontbinding van de Raad. Alles bij
elkaar zijn die statuten allesbehalve wereldschok
kend en ook niet kerkschokkend. Dat is ook niet
het geval met de besluitvorming. Besluiten wor
den genomen bij meerderheid van stemmen, maar
een zo genomen besluit is niet bindend voor een
van de deelnemende kerken .indien haar dele
gatie blijkens een, in de notulen vast te leggen
verklaring, meent voor dat besluit geen verant
woordelijkheid te kunnen nemen'. We krijgen dus
zo iets als de Raad van Europa in het politieke
leven is. Voor alle bindende, ingrijpende be
sluiten kunnen hier moeilijk genomen worden Die
bepaling over de meerderheid bij te nemen be
sluiten, had gevoeglijk weggelaten kunnen wor
den, want wanneer het gaat om een meerderheid
en een minderheid, is het eigenlijk al mis in zulk
een kerken-raad, vooral wanneer het gaat om een
kleine meerderheid. De ene ambtsdrager zal over
de andere niet heersen en evenmin de ene ge
meente over een andere en in dit geval kunnen
we er aan toevoegen: ook de ene kerk of een
groep van kerken zal niet heersen over de andere
Wanneer hef over kleine zaken gaat, om bijkom
stigheden, dan legt een minderheid er zien ge
makkelijk bij neer. Doch wanneer het kwesties
betreft die men meent als .principiële' te moeten
zien (en hoe spoedig wordt in de kerk een
kwestie niet tot .principieel' verheven) dan zal een
minderheid er zich niet bij neerleggen. We heb
ben het eens meegemaakt op een vergadering in
eigen kerk dat er iets ter sprake kwam wat door
sommigen van de aanwezigen werd opgeblazen
tot een principieel punt. De meningen liepen
heftig uiteen maar het was duidelijk welke groep
in de minderheid zou zijn. Toen kwam er uit de
meerderheid een voorstel om nu niet tot stemming
over te gaan. We hebben dit in dat geval altijd
een zeer verstandig voorstel gevonden. Voor de
Raad van Kerken ligt de zaak nog veel gevoe
liger dan wanneer het gaat binnen één kerk. Wan
neer zij gestalte wil geven ,aan de samenwerking
en eenheid van de kerken in getuigenis en dienst',
dan is het getuigenis al grotendeels krachteloos
gemaakt wanneer een gedeelte van deze kerken
er niet achter kan staan en dit ook openlijk moet
zeggen. In dit statuut staat ook nog een bepaling
dat de afgevaardigden, als zij dit wensen, voordat
een beslui» genomen wordt, eerst ruggespraak
kunnen houden met de hen afvaardigende kerken.
Wanneer men geregeld gebruik zou maken van
deze bepaling, word» alle besluitvorming feitelijk
lam gelegd.
We begrijpen natuurlijk best waarom men zulk
een bepaling er in heeft gezet. De deelnemende
kerken hebben zich niet zomaar willen werpen in
een kerkelijk avontuur waarvan zij tevoren niet
wisten waarop het ui» zou lopen Doch is het nu
juist niet dit wat nodig is Kerk-zijn in deze
wereld is juist bezig zijn met een avontuur. Het
is rekening houden met de Heilige Geest, wiens
werking niemand ook maar enigszins berekenen
kan Laat men echter niet menen dat wij in een
zekere twijfelmoedigheid de schouders ophalen
over deze Raad van Kerken. We doen het mis
schien als we het statuut lezen, maar over de mo
gelijkheid van zulk een stichting hadden we tien
jaar geleden nog niet durven dromen en eigenlijk
vijf jaar geleden zou het ons ook nog vreemd in
de oren nebben geklonken en nu is er toch maar
zo'n Raad van Kerken in Nederland, waaraan
ook kerken deelnemen als gelijke naast anderen,
van wie we vroeger zo iets niet hadden kunnen
verwachten
Achter deze Raad van Kerken zit een geheel
andere visie op de kerk en op de taak van de
kerk in deze wereld dan vroeger als normaal
werd verondersteld. Toen stonden ze eigenlijk al
len in een vechtershouding; hervormden-gerefor-
meerden; gereformeerden-chr. gereformeerden
enz. en allen gezamelijk tegenover rooms-katho-
lieken. En ieder was overtuigd da» eigen kerk
,het van je' was. Zo is de huidige middelbare
STEMMEN UIT
DE KERKEN
leeftijd nog opgevoed En dat alles was ter meer
dere ere Gods en in Christus naam en dat meen
den we nog echt ook Nu zijn er toch maar ge-
sprekskringen waar men spreekt over wat ons nog
scheidt, maar eveneens over wat ons verbindt en
nu kunnen een dominé en een pasfoor met elkaar
spreken over het beleven van hun geloof en nu
kunnen ze tot de ontdekking komen "dat zij beide
precies dezelfde pastorale moeilijkheden hebben,
de een dan in zijn parochie en de ander in zijn
gemeente.
De Raad van Kerken in Nederland is er dan Het
statuut is sober, ook daar, waar gesproken wordt
over de taak die men deze Raad heeft toege
dacht: ,het beraad over en gestalte geven aan de
samenwerking en eenheid van de kerken in ge
tuigenis en dienst' en verder zien wat ze gezame
lijk kunnen doen In hef eerste halfjaar van haar
bestaan hebben we nog met veel van deze Raad
gehoord Gemakkelijk zal het ook in de toekomst
niet liggen. We moeten ook geen geweldige din
gen verwachten Die moeten we in de kerk nooit
verwachten, tenminste dingen waarvan iedereen
direct staat »e kijken. Wat er nu tot stand is ge
komen, is meer een bevestiging van hetgeen er
reeds was gegroeid op het grondvlak van de ge
meente en de parochie; niet overal, maar toch op
voldoende plaatsen, zodat men er niet meer aan
voorbij kon gaan Het leidinggeven in de .leiding
gevende organen' van heel wat kerken zien we
tegenwoordig op heel wat punten als een leiding-
geven-achteraf Daarom behoeft het nog niet min
der belangrijk te zijn.
Deze Raad van Kerken zal in belangrijkheid dan
pas gaan groeien, wanneer de lid-kerken niet
allereerst de eigen kerk voor ogen houden, maar
zich vertegenwoordigers weten van het geheel
der Nederlandse christenheid.
De mogelijkheid van dat .vrijblijvende', welke in
het statuut is vastgelegd, is het grootste gevaar
dat haar bedreigt. De deelnemende kerken zullen
behoorlijk afstand moeten nemen van hef ver
leden om gezamelijk naar de toekomst te kunnen
zien. Gemakkelijk zal dit niet zijn.
H.
Jesaja 60:1: ..Sta op. wordt
verlicht, want uw licht komt
en de heerlijkheid des Heren
gaat over u op."
Advent is allereerst de tgd van
de verwachting. De Kerk ver
wacht de wederkomst van
Jezus Christus.
Maar wij verwachten van de
Adventstijd ook iets voor hel
leven van nu. Iets zeer directs
de ontmoeting met de Heer
.Kom met Uw zachte glans
doordringen
O. Zon van liefde, mijn
gemoed
(Gez. 7 uit de Herv. bundel)
Advent is daarom ook de tijd
van inkeer.
Maar dreigen we zo met een
vroomheid te kweken, die al
léén naar binnen is gekeerd
Een vroomheid, die niet meer
open staat voor de wereld om
ons heen en die daarom vol-
s'agen onvruchtbaar is?
Hoe kon men vroeger zo ver
vuld zijn uara vrome gedachten,
een ervaring van de mdaling
van Christus in eigen hart me
nen te hebben en daarbij to
taal voorbij zien aan de nood
vlakbij de deur
Hoe kon men zich geestelijk
rijk voelen met al die stoffe
lijke armoede om zich heen
Maar hoe kunnen wij tegen
woordig van Advent een zaak
voor eigen hart maken, terwiii
TER OVERDENKING
er zo harteloos wordt gedoe
en men zo iiefdeioos laat ui»
hongeren in deze wereld. Df
Kerk van Christus moet zich
dit zeer aantrekken en er tegev
getuigen
Multatuli zou gezegd hebben
Trompetten hier en scherp ge
kletter van bekkenslag en ge
sis van vuurpijlen en gekras
va nalse snaren en hier en
dam een waar woord, dat het
als verboden waar mee in-
sluipe'
Heeft dan de ontroering geen
legale plaats in de Advents
tijd
Wel terdege Als er naast de
nkeer maar de openheid naar
buiten is. Christus is in aan
tocht. Het is Hem om ons te
ioen. In onze duisternis wordt
gezegd' „Sta op. word verlicht,
rant uw licht komt.' Dat geeft
ons veel te denken over Zijn
'iefde, waardoor we ontroerd
mogen worden. Maar Hij wü
ons ook zeggen: .Laten uw
ogen eindelijk eens open gaan
voor al het lijden om u heen.'
Zo vloeien beide, inkeer en
openheid voort uit de levende
ontmoeting met de Heer. Mo
gen we daartoe komen in deze
Adventstijd.
Koudekerke.
L. J. ALTENA.