s PRIESTER MOET ZICHZELF KUNNEN ZIJN' OP WEG NAAR KERSTMIS RAAD VAN KERKEN GEEN VECHTERSHOUDING MEER Inkeer en openheid VERLOOFDE PATER I0S VRIJBURG: 14 december 1968 zaterdagnummer ,Wij zijn typisch aanglegd op de verkondiging. Zo- ilsdt dichter samenpakt in woorden wat in de mens laaft, zo zien wij als onze taak het woord van het ivjngelie gaande te houden. Breken en confronteren met wat er aan de hand is. Het evangelie, dat cen- Irul staat, wordt omzongen en omspeeld'. Zoformulert pater Jos Vrijburg zijn opvatting over de taak van hem en zijn collega's als studenten- pastores. Het woordprobleem blijkt overigens uit de vorige zin want: is Jos Vrijburg nog een pater en lijn collega's nog collega's De jezuiet Jos Vrijburg mag momenteel niet preken ol c'e sacramenten toedienen. Deze pater, die het preken als rjn voornaamste taak ziet is op non-actief gezet. Vol spanning wacht deze priester af, die een toetssteen voor kerkelijk beleid is geworden. Jos Vrijburg een pater ret een portret van zijn verloofde op zijn kamer wil •ver niet op de ontwikkelingen vooruitlopen. Hij had tooit verwacht dat zijn zaak de eerste van deze aard in Nederland zou worden. Jlijkbaar zijn wij hier toch wat vriier, zodat een van ons heeft kunnen doorbijten. Bij overige gevallen zag de be- iro'tkene er achteraf altijd vanaf om te vragen zijn sneslerlijke bevoegdheden te mogen blijven bekleden' tiaar juist omdat zijn zaak nu zo belangrijk is, acht hij iedere overhaasting verkeerd, behalve inzake zijn huwe- lijk dan .Natuurlijk ga ik binnenkort trouwen, hoe de zaak ook uitpakt Het zou niet eerlijk tegenover mi|n verloofde zijn als ik ons huwelijk op de lange baan zou schuiven in afwachting van een beslissing van hogerhand' Meent Jos Vrijburg dat het er eigenlijk van moet komen dat iedere priester het recht, krijgt te trouwen ,Nee, dat lijkt me niet gewenst Ik geloof dat het een goed plan zou zi|n een aantal priesters, dat wil huwen, op een be- oaald aantal plaatsen daarvoor de vrijheid te geven. Zo doende zou men een verantwoord experiment beginnen Het is tenslotte allemaal nog een onzekere kwestie. Hoe veel priesters willen er nu eigenlijk trouwen, dat weet men toch helemaal niet Jos Vrijburg is een van de vijf iezuieten, die in de Am- iterdamse studentenparochie werken Zij zijn niet be noemd door universiteit of studenten, maar aangesteld door de bisschop van Haarlem op voordracht van hun provinciaal Hun opdracht is de verkondiging van het ivangelie in het milieu van de studerenden, in eerste in- itantie van de universiteitsstudenten, vervolgens ook aan ituderenden in ruimere zin, Leerlingen van de sociale academie, de academie voor lichamelijke opvoeding, en zovoorts. Het centrum van de evangelische activiteit is de kapel van het Ignatiuscollege AVij houden het voornamelijk bi| de zondag' zegt Jos Vrijburg ,ln de diensten staat de preek centraal. Maar daarnaast hebben wij een strakke, veeleisende liturgie Wij gaan er steeds vanuit dat er sprake moet zijn van een vri| aanbod De zondagsplicht zien wij als een plicht voor om er iedere week te zijn. We willen niet achter de nsen aanlopen, zij moeten van onze aanwezigheid weten ,Het ligt ook niet op onze weg om het voor te stellen ol men alleen maar bij ons terecht kan Er zijn in Amsterdam vele bewegingen en actiegroepen die op dit terrein werk zaam zijn. In elk geval gaan wij van ons eigen stand punt uit: het brengen van het woord van het evangelie. Als anderen liever Marcuse of Marx als uitgangspunt willen nemen is da1 hun zaak' ,lk geloof niet dat het nuttig is om dilemma's te koesteren We kennen dilemma's als priester-leek, plaatseli|ke ge meente-bisschop In het eerste komt nu beweging, in net tweede eveneens dankzij het pastoraal concilie, waar pogingen zijn gedaan de stemming weer te kanaliseren Ik geloof dat het bij al deze ontwerpen belangrijk is dat bij de gesprekken de oartners zich steeds weer bezinnen op hun argumenten Als wij spreken dringen wij de luisteraars ook geen dilemma's op, maar wijzen juist op de derde weg, die uit de tweestrijd kan voeren' Buiten de zondagse diensten hebben de pastores vele taken. Zo is men nu bezig met het opzetten van een aantal preekgroepen, onder meer over .natuur en ethiek', .strafethiek' en ,de stad van de mens' naar Harvey Cox. .Bovendien moeten wij ieder elk jaar j 6000,binnen brengen, hetgeen leidt lot lesgeven als part-time-job De vijf pastores hebben in een nota duidelijk hun visie kenbaar gemaakt op hun taak Zij zien de noodzaak van een ,field-worker', die als continue luisterpost de be wegingen in de gemeente kan kanaliseren. Hij zou gast heer kunnen zijn in de cantine, werkgroepen met een con creet project kunnen stimuleren, de verlangens van de ge meente naar de pastores kunnen doorgeven Deze mede werker zou geen priester hoeven te zijn Naar aanleiding hiervan geven de pastores hun visie op het priesterschap ,De eerste taak van de priester is de prediking', zo stellen zi| .Daartoe zal hij vrij moeten zijn Althans voor de toekomst lijkt dit de prioriteit van de priesterlijke werkzaamheid Hiervoor moet hij tijd vrij maken, uren van studie, uren van overleg met collega's De priester is geen manusje van alles, geen gatenvuller, maar temidden van de vele specialismen in de samen leving heeft hij als eeiste beroepstaak de verzorging van de prediking. Uit de ervaring blijkt dat deze taak over een taak voor halve dagen is, gerekend naar een acht urige arbeidsdag De ,vijf' vinden het niet juist als een priester volledig op gaat in zijn werk Willen zij werkelijk het evangelie bren gen als een vrij aanbod, dan zullen ook zijzelf vrije men sen moeten zijn en geen werkezels. De priester is een figuur naast vele andere in de samenleving, hij is per sé geen sociaal hervormer, geen pedagoog, geen counseller geen psycholoog, geen maatschappelijk werker ,Wij zijn hier geen dag en nacht met ons werk bezig licht pater Vrijburg toe, .we hebben kans gezien onszelf te blijven De vrijheid in eigen bestaan is nodig, er moet tijd zijn om gedichten te lezen of naar de schouwburg of de film te gaan. In het verleden werd het priesterschap geromantiseerd De priester moest totaal beschikbaar zijn Misschien kwam dat ook wel door de zendingsdrift, die nu verdwenen is Het is nu een zaak van ,wie het vatten kan, die vatte het' Geheide indoctrinatie achten we in efficient. We lopen de mensen niet achterna, maar zorgen wel voor voldoende publiciteit' Het is de plicht van ieder zoveel mogelijk te trachten zichzelf te zijn, is steeds weer het motto van pater Vrij burg Steeds meer jonge mensen zijn bang voor bepaalde banen uit angst zich te verkopen In de kerk, waar vele problemen ook maatschappelijke problemen zijn, kan het zelfde gelden, En heeft de kritische universiteit niet weinig succes gehad omdat de meesten toch bang voor hun portemonnee waren z ,We zijn hier erg vrij in vergelijking met anderen', oor deelt Jos Vrijburg leder kan hier zijn eigen hobbies be oefenen We kunnen hier mens zijn' Maar nu heeft de problematiek hen toch bereikt. ,ln mijn zaak gaat het niet om trouwen, het gaat om de vrijheid die mogelijk moet zijn' Hoe ziet Jos Vrijburg zijn priester schap, ontleent hij dat aan zijn overheden of aan de men sen, die hij verzorgt ,lk ben aangesteld en benoemd door de bisschop Ik heb nooit wat aan de mensen ge vraagd, maar ik geloof dat de toetssteen is of ie mensen wat te zeggen hebt Of je het evangelie verstaanbaar weet te maken. Maar daarbij geldt natuurlijk dat het evangelie niet altijd mee spreekt, het kan iemand vierkant tegenspreken Ik geloof dat we theologen meer als auteurs moeten zien. Laat de studenten toch meer vrij om zelf een keuze uit het aanbod van theologische lectuur te maken En dan nog een stokpaard. ,een priester moet een pro fessional zijn Een priester, die als speciale taak het brengen van het woord heeft, moet daarin ook geschoold zijn Hi| moet de wetten kennen van creativiteit, vorm geving en artistieke zegging Een politicus die stottert moet schrijven en niet spreken Zo bepalen wi| ons hier tot die arbeid die wi| beheersen Wij gokken niet zozeer op huisgemeenten, maar brengen het woord in een liturgisch kader, dat strak van vorm is Je kunt zelfs zeggen dat er op het gebied van de ar tistieke vormgeving bij ons een uitgesproken tucht heerst En om te besluiten citeert hij nog eens uit de al genoemde nota, die de volgende zes maatstaven geeft voor de taak van de priester de verkondiging van de priester i het ingelie is de eerste taak het is voor de beleving van veel priesters onmogeii|k om daar de hele tijd mee oezig te zijn het is voldoende als de strikte verkondiging een half time job is in de resterende !i|d is de priester vrij om al naar zijn gegevens zijn eigen tijd te vullen, met de ernst van een broodwinning deze helft kan besleed worden aan pre-priesterlijk werk, maar ook aan heel andere menselijke mogelijk heden anderen zullen de resterende taken kunnen verrichten, daartoe door opleiding gekwalificeerd ,Het komt allemaal neer op ons thema: ook een priester moe' zichzelf kunnen zijn', zeg! pater Vrijburg. Voorlopig heeft hij zelfs geen half-time job ,lk hoop dat ik spoedig weet waaraan ik toe ben', zegt hij ,Dit is vei schrikkelijk, als al ie werk je uit handen is geslagen Deze cartoon van Lor* naalden we uit net zojuist verschenen tweede nummer van Combo Combo is het frisse, vier maal per |aar ver schijnende blad waarin het landelijk cen trum voor gereformeerd jeugdwerk uit stekend gespreksmateriaal aanbiedt voor gereformeerde jeugdverenigingen en ge spreksgroepen Er zijn gespreksmogelijk- heden in te vinden rondom bijbelse thema's en algemene onderwerpen als politiek ex tremisme en jongeren in Uppsala. Dan staan er ook spelen en actietips in. Het LCGJ stuurde ons ook een aardige plaat met nieuwe liederen. Dit plaatje maakt deel uit van een serie van acht stuks over ,Het nieuwe lied' De twee laatst verschenen ep'tjes bevatten negen liederen, waarvan vijf speciaal geschikt voor de kersttijd. Een vocalgroup in Voorschoten zorgde voor de inspirerende uitvoering met medewerking van orgel, fluit, hobo en slagwerk. In een. kerstboodschap van de we reldraad van kerken wordt gezegd dal behalve door oorlog de mensheid evenzeer bedreigd wordt door de mensen die tegen iedere prys de be staande orde willen handhaven Niet slechts oorlogen schenden de vrede. Dit doel ook de onrechlvaar digheid. Openlijk wapengeweld is niet noodzakelijkerwijs wreder dan het onder de voet lopen van de rechten van de mensen, oj de onzekerheid of segregatie, of honger, of angst. De vrede kan geschonden worden dooi hen die hem tegen iedere prijs willen handhaven, door hen die er belang bij hebben de wereld onveranderd te laten, door hen die zich verzeilen tegen landhervormingen, of vrije huisvesting, belastinghervorming vrijheid van meningsuiting en orga nisatie, wijzigingen in verouderde en nutteloze stelsels of die dit ver tragen. Dit soort .vredesbewaarders' verzet zich dikwijls met geweld legen de noodzakelijke wijzigingen Laten de christenen Kerstmis vieren door vrede te maken Want in deze viering van het kerstfeest is diepe vreugde te vinden Er wordt een beroep op ons gedaan actief mee te werken aan het. goddelijke werk vrede te stichten Allen die aan deze oproep gehoor geven is beloofd zonen ran God ge noemd te zullen worden. De boodschap aan de meer dan 201' protestantse en orthodoxe kerken aangesloten bij de wereldraad is ge stuurd door de secretaris-generaal van de wereldraad Dr. Eugene Car son Blake Paus Paulus heeft aangekondigd dat hjj dit jaar de Kerst-nachtmis zal op dragen in een grote staalfabriek in Taranto. in Zuid-Italië. Het kerstnummer van de Strijdkreet en het oecumenische kerstblad .Hart voor de wereld' (het kerstnummer van de Open Deur/Onderweg) zijn ook weer present Laatstgenoemd blad omvat onder andere een bij drage over ethische problemen van harttransplantaties. De Strijdkreet bevat onder andere een enquête In een paar Europese steden Enkele grepen: Waaraan denkt als wij Kerstmis zeggen .Aan een sprookje. Een aardig sprookje, daar niet van (Amster damse boekhouder van 25 jaar); .Dat kan me allemaal niets meer schelen Ik ben 70. dus kan het me mets schelen' (gepensioneerd arbeider in Berlijn). Over de .persoonlijke kerst boodschap .Business, 't Is allemaal business, die hele beweging. Voor mij persoonlijk ook' (Amsterdamse ris- verkoper van 27). Over lekker eten met Kerst tegen over de wereldhonger: .Het »s na tuurlijk niet goed, maar je kunt het toch niet tegenhouden. Het is ge woonweg de welvaart die dat ver oorzaakt. Ik kan het wel met elkaar verenigen, want ze doen genoeg hun best om de honger te lenigen. Die mensen zullen ook wel zens zover komen dat ze het net zo goed hebben als wij' zakenman54. Amsterdam) Ook.Vroeger zeiden ze dat je voor gerechtigheid moet bidden. Tegen woordig vraag ik me wel es af of we er niet beter voor kunnen vech ten' (21-jarige student uit Dahomey in Parqs). En. .Je voelt je er elke dag schuldiger door' (Amerikaans toerist (35) in Parijs). In het laatste nummer van .Gemeenschap der Kerken', het blad dat vroeger het orgaan was van de Oecumenische Raad en nu is verhuisd naar de ,Raad van Kerken in Nederland', von den we het statuut, waarop deze laatste instelling, die nu een half jaar bestaat, zal gaan varen. Van deze raad hebben we overigens nog niet veel gehoord. Telkens weer hebben we vernomen dat deze Raad wel reeds bestaat, maar dat ze eigenlijk nog moet gaan draaien. De verandering van Oecumenische Raad in Nederland naar Raad van Kerken in Nederland hangt samen met het feit dat de eerste een groep van kerken is geweest die reeds was aan gesloten bij de Wereldraad van Kerken. De tweede is breder van opzet. Men achtte dit nodig om een waarlijk oecumenisch gesprek te kunnen krijgen waarvoor ons land allerlei schone mogelijkheden biedt, zoals men meent De Ned. Herv. Kerk zou gesprekspartners krijgen die, wat grootte betreft, tegen haar zouden opwegen. Aan gezien er in ons land bepaalde interkerkelijke verhoudingen zijn gegroeid, achtte men een Raad van Kerken waarin ook de Gereformeerde Ker ken en de R K. Kerk zouden deelnemen voor de oecumenische verhoudingen een goede mogelijk heid, hoewel deze twee genoemde kerken geen lid zijn van de Wereldraad. Met deze stichting van een Raad van Kerken hebben zij die zien aansloten een getuigenis willen geven- wij leven wel gescheiden, maar we behoren bij elkaar en we willen dit laten zien in het woord dat wij gezamelijk spreken en in de dienst die wij met elkaar verrichten. Zo mogen wij het opschrift boven het statuut wel vertalen. [Waarom hier het vreemde woord preambule' en niet het Neder landse .inleiding'?) ,Zij doen dit in het geloof in de ene Heer Jezus Christus, het Hoofd der kerk en de Heer der wereld.' Nu geven we niet veel om statuten en regle menten. Goed, ze moeten er zijn. Er moeten nu eenmaal bepaalde dingen worden vastgelegd. Zo bijv. is hier vastgelegd dat ieder van de deel nemende kerken twee leden van hun leiding gevende lichamen afvaardigen om zitting te nemen in de Raad. Als het goed gaat in een ver eniging of raad. kijkt niemand naar de statuten en reglementen om, zelfs dan niet wanneer men ze ontwijkt Wanneer er moeilijkheden komen, kun ie met deze dingen niet veel doen. Dat is maar al te zeer in de praktijk bewezen en een ieder zal m eigen omgeving de bewijzen daar voor wel kunnen vinden. In het statuut van de Raad van Kerken lezen we dan hoe kerken of geestelijke gemeenschappen die niet bij de op richting betrokken zijn, als lid of gastlid kunnen toetreden. Voorts lezen we enige vege aanwij zingen over secties, over het moderamen dat uit de gedelegeerden moet worden gekozen en wear- in niet meer dan één gedelegeerde van elke kerk zitting mag hebben. De goede gereformeerde regel dat in de kerk niet een lid over anderen heerschappij kon vperen, heeft men opk hier ge handhaafd We komen hierop nog terug. We lezen verder over de taak van het moderamen (dat is nu eenmaal een kerkelijk geijkt woord), over het secretariaat, over de secties, over de geldmiddelen waarvoor er een penningmeester nodig is. Zelfs is er een laatste artikel voor het geval van ontbinding van de Raad. Alles bij elkaar zijn die statuten allesbehalve wereldschok kend en ook niet kerkschokkend. Dat is ook niet het geval met de besluitvorming. Besluiten wor den genomen bij meerderheid van stemmen, maar een zo genomen besluit is niet bindend voor een van de deelnemende kerken .indien haar dele gatie blijkens een, in de notulen vast te leggen verklaring, meent voor dat besluit geen verant woordelijkheid te kunnen nemen'. We krijgen dus zo iets als de Raad van Europa in het politieke leven is. Voor alle bindende, ingrijpende be sluiten kunnen hier moeilijk genomen worden Die bepaling over de meerderheid bij te nemen be sluiten, had gevoeglijk weggelaten kunnen wor den, want wanneer het gaat om een meerderheid en een minderheid, is het eigenlijk al mis in zulk een kerken-raad, vooral wanneer het gaat om een kleine meerderheid. De ene ambtsdrager zal over de andere niet heersen en evenmin de ene ge meente over een andere en in dit geval kunnen we er aan toevoegen: ook de ene kerk of een groep van kerken zal niet heersen over de andere Wanneer hef over kleine zaken gaat, om bijkom stigheden, dan legt een minderheid er zien ge makkelijk bij neer. Doch wanneer het kwesties betreft die men meent als .principiële' te moeten zien (en hoe spoedig wordt in de kerk een kwestie niet tot .principieel' verheven) dan zal een minderheid er zich niet bij neerleggen. We heb ben het eens meegemaakt op een vergadering in eigen kerk dat er iets ter sprake kwam wat door sommigen van de aanwezigen werd opgeblazen tot een principieel punt. De meningen liepen heftig uiteen maar het was duidelijk welke groep in de minderheid zou zijn. Toen kwam er uit de meerderheid een voorstel om nu niet tot stemming over te gaan. We hebben dit in dat geval altijd een zeer verstandig voorstel gevonden. Voor de Raad van Kerken ligt de zaak nog veel gevoe liger dan wanneer het gaat binnen één kerk. Wan neer zij gestalte wil geven ,aan de samenwerking en eenheid van de kerken in getuigenis en dienst', dan is het getuigenis al grotendeels krachteloos gemaakt wanneer een gedeelte van deze kerken er niet achter kan staan en dit ook openlijk moet zeggen. In dit statuut staat ook nog een bepaling dat de afgevaardigden, als zij dit wensen, voordat een beslui» genomen wordt, eerst ruggespraak kunnen houden met de hen afvaardigende kerken. Wanneer men geregeld gebruik zou maken van deze bepaling, word» alle besluitvorming feitelijk lam gelegd. We begrijpen natuurlijk best waarom men zulk een bepaling er in heeft gezet. De deelnemende kerken hebben zich niet zomaar willen werpen in een kerkelijk avontuur waarvan zij tevoren niet wisten waarop het ui» zou lopen Doch is het nu juist niet dit wat nodig is Kerk-zijn in deze wereld is juist bezig zijn met een avontuur. Het is rekening houden met de Heilige Geest, wiens werking niemand ook maar enigszins berekenen kan Laat men echter niet menen dat wij in een zekere twijfelmoedigheid de schouders ophalen over deze Raad van Kerken. We doen het mis schien als we het statuut lezen, maar over de mo gelijkheid van zulk een stichting hadden we tien jaar geleden nog niet durven dromen en eigenlijk vijf jaar geleden zou het ons ook nog vreemd in de oren nebben geklonken en nu is er toch maar zo'n Raad van Kerken in Nederland, waaraan ook kerken deelnemen als gelijke naast anderen, van wie we vroeger zo iets niet hadden kunnen verwachten Achter deze Raad van Kerken zit een geheel andere visie op de kerk en op de taak van de kerk in deze wereld dan vroeger als normaal werd verondersteld. Toen stonden ze eigenlijk al len in een vechtershouding; hervormden-gerefor- meerden; gereformeerden-chr. gereformeerden enz. en allen gezamelijk tegenover rooms-katho- lieken. En ieder was overtuigd da» eigen kerk ,het van je' was. Zo is de huidige middelbare STEMMEN UIT DE KERKEN leeftijd nog opgevoed En dat alles was ter meer dere ere Gods en in Christus naam en dat meen den we nog echt ook Nu zijn er toch maar ge- sprekskringen waar men spreekt over wat ons nog scheidt, maar eveneens over wat ons verbindt en nu kunnen een dominé en een pasfoor met elkaar spreken over het beleven van hun geloof en nu kunnen ze tot de ontdekking komen "dat zij beide precies dezelfde pastorale moeilijkheden hebben, de een dan in zijn parochie en de ander in zijn gemeente. De Raad van Kerken in Nederland is er dan Het statuut is sober, ook daar, waar gesproken wordt over de taak die men deze Raad heeft toege dacht: ,het beraad over en gestalte geven aan de samenwerking en eenheid van de kerken in ge tuigenis en dienst' en verder zien wat ze gezame lijk kunnen doen In hef eerste halfjaar van haar bestaan hebben we nog met veel van deze Raad gehoord Gemakkelijk zal het ook in de toekomst niet liggen. We moeten ook geen geweldige din gen verwachten Die moeten we in de kerk nooit verwachten, tenminste dingen waarvan iedereen direct staat »e kijken. Wat er nu tot stand is ge komen, is meer een bevestiging van hetgeen er reeds was gegroeid op het grondvlak van de ge meente en de parochie; niet overal, maar toch op voldoende plaatsen, zodat men er niet meer aan voorbij kon gaan Het leidinggeven in de .leiding gevende organen' van heel wat kerken zien we tegenwoordig op heel wat punten als een leiding- geven-achteraf Daarom behoeft het nog niet min der belangrijk te zijn. Deze Raad van Kerken zal in belangrijkheid dan pas gaan groeien, wanneer de lid-kerken niet allereerst de eigen kerk voor ogen houden, maar zich vertegenwoordigers weten van het geheel der Nederlandse christenheid. De mogelijkheid van dat .vrijblijvende', welke in het statuut is vastgelegd, is het grootste gevaar dat haar bedreigt. De deelnemende kerken zullen behoorlijk afstand moeten nemen van hef ver leden om gezamelijk naar de toekomst te kunnen zien. Gemakkelijk zal dit niet zijn. H. Jesaja 60:1: ..Sta op. wordt verlicht, want uw licht komt en de heerlijkheid des Heren gaat over u op." Advent is allereerst de tgd van de verwachting. De Kerk ver wacht de wederkomst van Jezus Christus. Maar wij verwachten van de Adventstijd ook iets voor hel leven van nu. Iets zeer directs de ontmoeting met de Heer .Kom met Uw zachte glans doordringen O. Zon van liefde, mijn gemoed (Gez. 7 uit de Herv. bundel) Advent is daarom ook de tijd van inkeer. Maar dreigen we zo met een vroomheid te kweken, die al léén naar binnen is gekeerd Een vroomheid, die niet meer open staat voor de wereld om ons heen en die daarom vol- s'agen onvruchtbaar is? Hoe kon men vroeger zo ver vuld zijn uara vrome gedachten, een ervaring van de mdaling van Christus in eigen hart me nen te hebben en daarbij to taal voorbij zien aan de nood vlakbij de deur Hoe kon men zich geestelijk rijk voelen met al die stoffe lijke armoede om zich heen Maar hoe kunnen wij tegen woordig van Advent een zaak voor eigen hart maken, terwiii TER OVERDENKING er zo harteloos wordt gedoe en men zo iiefdeioos laat ui» hongeren in deze wereld. Df Kerk van Christus moet zich dit zeer aantrekken en er tegev getuigen Multatuli zou gezegd hebben Trompetten hier en scherp ge kletter van bekkenslag en ge sis van vuurpijlen en gekras va nalse snaren en hier en dam een waar woord, dat het als verboden waar mee in- sluipe' Heeft dan de ontroering geen legale plaats in de Advents tijd Wel terdege Als er naast de nkeer maar de openheid naar buiten is. Christus is in aan tocht. Het is Hem om ons te ioen. In onze duisternis wordt gezegd' „Sta op. word verlicht, rant uw licht komt.' Dat geeft ons veel te denken over Zijn 'iefde, waardoor we ontroerd mogen worden. Maar Hij wü ons ook zeggen: .Laten uw ogen eindelijk eens open gaan voor al het lijden om u heen.' Zo vloeien beide, inkeer en openheid voort uit de levende ontmoeting met de Heer. Mo gen we daartoe komen in deze Adventstijd. Koudekerke. L. J. ALTENA.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1968 | | pagina 19