"Vffif JelNm PAT NIXON MURIEL HUMPHREY Een hapje voor en een hapje na VAN EN VOOR HAAR DE VROUW ACHTER DE KANDIDAAT GIDS VOOR DE GASTVROUW Fontjdek halm WASHINGTON GPDAls er een boek geschreven zou worden over de rol van de echtgenote van de Amerikaanse kandidaat voor het presidentschap in de verkiezingen, dan zou deze geschied schrijving vermoedelijk beginnen bij Eleanor Roosevelt. Misschien zou dan ook blijken dat geen der presidents vrouwen die haar opvolgden in het Witte Huis, haar ooit hebben evenaard. Want mevrouw Roosevelt was behalve de toeverlaat voor haar deels verlamde echtge noot, ook zelf iemand met een politiek in stinct dat haar er bijvoorbeeld toe dreef een belangrijke rol te spelen in de eerste jaren van het bestaan van de Verenigde Naties. Toch was Eleanor Roosevelt in de ogen van het Amerikaanse volk niet unaniem bemind, zo min als ook president Franklin Roosevelt ondanks zijn twaalf jaren in het Witte Huis ieders lievelings-president was. Mevrouw Roosevelt was voor de meeste Ame rikanen te intellectueel, te liberaal, en te veel betrokken bij de nationale politiek. Deze Amerikanen, en dat zijn er meer dan alleen in de grote steden wonen, hebben andere opvattingen over wat een presidents-vrouw behoort te zijn. Wat zij in een vrouw waarderen is eenvoud, gebrek aan opsmuk, doortastende afhanke lijkheid, aandacht voor man en gezin, en vooral geen culturele of internationale pre tenties. Dat neemt niet weg dat deze zelfde Amerikanen toch stiekem met bewondering keken naar Jacqueline Kennedy, toen zij in het Witte Huis de scepter zwaaide van de eerste vrouwe des lands. Want Jacqueline Kennedy vertegenwoor digde een combinatie van ongeveer alles waar zelfs de meest verstokte Amerikaanse versie van Pieter Stastok voor door de knieën gaat. Mevrouw Kennedy was het Amerikaanse idee van een sprookjes-prinses. En als haar huwe lijk met Aristoteles Onassïs in de woon kamers van huizen in de prairie, of onder de magnolia-bomen van het zuiden, of in de luxueuse villas in de buitenwijken van Chi cago werd becritiseerd, dan was het omdat het een einde maakte aan een Amerikaans sprookje. Noch mevrouw Humphrey, noch mevrouw Nixon, de echtgenotes van de twee belang rijkste kandidaten voor het presidentschap, lopen het gevaar als sprookjes-prinsessen door de mand te vallen. Zij voldoen allebei aan de eenvouds-eisen die de Amerikaan stelt. De 56-jarige Muriel Buck Humphrey is zelfs zo onopvallend, dat toen "zij in augustus voor het democratische partij-congres bij de hoofd-ingang van hef Conrad Hilton Hotel aankwam, zij niet herkend werd door de honderden die er samendromden om een blik van de nationaal bekende figuren op te vangen. Zij heeft iets aarzelends en bedachtzaams over zich da» men niet zou verwachten van iemand die met haar man nu al ruim twintig jaar in het voetlicht staat van de Washing- tonse politiek. Zoals bijna alle vrouwen van Amerikaanse politici was zij nauwelijks voorbereid op het soort leven dat haar te wachten stond. Zij is de dochter van een groente-handelaar die in de malaise van de dertiger jaren failliet ging- Niettemin zag zij kans om met allerlei bij baantjes een klein college af te lopen in Buron in de staat South Dakota Zij legde zich toen toe op praktische vakken die een secretaresse van dienst zouden kunnen zijn. Nadat zij Hubert Horatie Humphrey, de zoon van een drogist, had ontmoet en met hem trouwde, hielp zij hem om zijn studies te voltooien. In die tijd maakte zij sandwiches, die zij met een kleine winst verkocht. Van Minneapolis, waar Humphrey een voor uitstrevende burgemeester was, ging het naar Washington en het leven van het echtpaar Humphrey verloor sindsdien steeds meer van de kleinsteedse landelijkheid die het in deze eerste jaren had gekenmerkt. Hoewel zij zelden nieuws maakt' in deze afmattende verkiezingscampagne, volgt me vrouw Humphrey een volgeboekt dagelijks schema van vliegtochten, toespraken, zoge naamde ,thee-uurtjes', en recepties. In tegenstelling tot haar man, die een emo tionele spreker is, doet Muriel Humphrey ontspannen aan. Haar altijd korte praatjes zijn zelden voorbereid of op schrift gesteld, maar in iedere toespraak vertelt zij hoezeer haar man betrokken is bij het lot van an deren De vrouw van de vice-president verschijnt bijna nooit tegelijkertijd met haar man. Zij reist in haar eigen vliegtuig, dat van binnen ingericht is in haar favoriete kleuren: blauw en groen. Groene en blauwe linten van satijn zijn door haar compartiment gespannen, bevestigd aan de muren met rozettes in dezelfde kleu ren De stoelen zijn versierd met tuiltjes pa pieren bloemen, ook in blauw en groen. Boven ieder raam prijkt een soort reclame bord, zoals die in een Hollandse tram te vinden zijn. Daar staat op: iedereen wordt verzocht op te staan en te juichen, terwijl Hubert Humphrey voorop gaat'. Een van de onderwerpen die haar speciale belangstelling heeft, is de zorg voor geeste lijk gehandicapte kinderen. Een van haar kleindochters is geestelijk gehandicapt, en mevrouw Humphrey laat weinig gelegen heden voorbij gaan om speciale inrichtingen te bezoeken waar deze kinderen worden ver pleegd. Enkele dagen geleden ontmoetten de beide Humphreys elkaar bij toeval, toen zij beiden op het vliegveld van Austin in de staat Texas waren. Het was tegen half een in de morgen. Vice-president Humphrey sloeg zijn arm om haar heen. ,Zij is geweldig,' zei hij, ,zij doet iets heel speciaals voor mijn campagne. Er is alleen een moeilijkheid: ik mis haar.' Even later steeg Humphreys toestel op in de nacht op weg naar California. Na enkele minuten ver trok het toestel van mevrouw Humphrey, op weg naar Dallas. MURIEL HUMPHREY WASHINGTON (GPD) In 1960, toen Richard Nixon senator John Kennedy als zijn tegenstander had in zijn campagne voor het presidentschap, beklaagde hij zich in een van zijn schaarse ogenblikken van humor over de ongelijke strijd. ,lk heb niet alleen te maken met John Ken nedy', zei hij, ,maar ook met al die Ken nedy vrouwen. Die zijn het geheime wapen van de senator.' Inderdaad leek het er toen op dat geen enkele koffie-klatsch, zoals dat heet, volledig was zonder dat er minstens een Kennedy- zuster aanwezig was. In 1968 heeft Richard Nixon zich niet meer over dat soort concurrentie te beklagen. In tegendeel, dit jaar beschikt hij over zijn eigen vrouwelijke ploeg: Pat, zijn vrouw en zijn beide dochters Julie en Tricia. Er is een ander opmerkelijk verschil met acht jaar geleden. In die campagne had Nixon het in vrijwel iedere verkiezingstoe spraak wel een paar keer over ,Pat en ik'. Hij wilde toen kennelijk een sfeer van huise lijkheid scheppen, het soort eenvoud waar van hij aannam dat het de Amerikanen zou aanspreken. In plaats daarvan schreef zijn bittere criticus, de historicus Arthur Schlesinger: ,ik ging met een republikeinse vriend de wedden schap aan, dat wanneer Nixon zijn rede zou houden waarin hij de benoeming als kandi daat aanvaardde, hij zijn vrouw nog voor de vierde zin ter sprake zou brengen. Pat kwam in de tweede zin opdagen'. Of Nixon zich iets van deze kritiek heeft aangetrokken is niet bekend, maar ,Pat' wordt door hem in 1968 zelden genoemd. Nodig is het misschien ook niet, want me vrouw Nixon reist in deze campagne samen met haar man en maakt zelden zelfstandige uitstapjes om een toespraak te houden, of om bijeenkomsten bij te wonen- Wel nodigt zij soms een gezelschap vrouwen uit in haar hotelsuite, wanneer haar man bij voorbeeld bezig is om in lokale televisie studio een programma te laten opnemen, of wanneer hij een toespraak houdt voor een besloten gezelschap. Weinigen die haar van nabij observeren, ont komen aan de indruk van stijfheid en ouder wetsheid die Pat Nixon schijnt te karakteri seren. Wanneer zij het vliegtuig uitkomt en de rij wachtenden begroet die in ieder plaatsje weer present zijn, gaat zij bijna automatisch de uitgestoken handen langs, zegt bijna even automatisch een paar woor den, terwijl haar gezicht steeds een zelfde uitdrukking behoudt. Een Amerikaanse journaliste beschreef haar op deze manier: ,Pat Nixon is de vrouw die naast of achter haar man op het sprekers podium zit, de benen gekruist zoals het hoort, de rug onberispelijk kaarsrecht, de handen in de schoof gevouwen en de ogen vastge klonken aan haar echtgenoot. Zij lacht op de ogenblikken dat dat verwacht wordt, glim lacht of kijkt ernstig wanneer het scenario dat voorschrijft, en houdt zelden zelf een toespraak'. Een Amerikaanse die Pal Nixon had geob serveerd zei: ,Zij is een elegante en zelfver zekerde vrouw en ik denk niet dat zij overal haar neus in zal steken' Toen haar om verdere uitleg werd gevraagd zij ze: Jackie was veel te society-achtig en mevrouw Johnson bemoeit zich te veel met nationale aangelegenheden'. Mevrouw Nixons moeder overleed toen zij dertien jaar was. Als enige dochter in een gezin van jongens bleef Pat het huishouden doen totdat ze allen hun onderwijs hadden genoten en liep toen zelf de middelbare school af. Toch zegt ze terugblikkend: ,ik weet dat mijn leven werkelijk geweldig is geweest. Ik ben een self-made' iemand en op mijn eigen manier heb ik geprobeerd anderen te hel pen. Maar ik geloof niet dat dit iets is om aan de grote klok te hangen Het echtpaar Nixon reist samen in de ,tricia'. het vliegtuig dat naar hun oudste dochter is genoemd (het tweede heet Julie'). Tijdens de vluchten trekt Nixon zich terug in een met gordijnen afgeschermd compartiment, terwijl mevrouw Nixon alleen zit. Wanneer zij elkaar zien, schijnen ze niet veel tegen elkaar te zeggen Alleen wanneer Nixon het zoveelste podium bestijgt, betrekt hij Pat in de massale be groeting, die zij met een altijd eendere glim lach in ontvangst neemt. Dan neemt Richard Nixon het woord en ver andert zijn vrouw in de nauwlettende toe hoorster, de belangrijkste rol die zij in deze campagne vervult. Hiernaast op deze bladzij een feestelijk hoek je waar Wtna Born u frisse voor- en nage rechten voorschotelt. VVina Bom is een van de bekendste schrijfsters van culinaire ru brieken, op haar gebied een vakvrouw, met een hoofdletter. Ze heeft een boekje geschreven dat de naam kreeg ,Glds voor de gastvrouw'. .De ware gast vrijheid is een vorm van levenskunst' schrijft zij in haar voorwoord en daarom levert ze ideeën en geeft ze tips om van de gastvrij heid ook een kunst te maken. Het boekje- geeft in honderdvijftig pagina's een duidelijk beeld van wat het koffie-uurtje. de lunch en het diner kan en mag zijn. Zo zijn er ook hoofdstukken gewijd aan de theevisite, de bor rel, de cocktailparty, het lopende buffet, bet gezellige avondje en de barbecue-party. Voor elk hoofdstuk creëerde Wina Born een aantal recepten. Bovendien is het boek ver luchtigd met kleurrijke foto's, een pagina groot. Achterin een lijst met een lemperatuurschcma voor de diverse aperitieven en wijnen en een schema voor het conibinemr. van wijnen en spijzen. De .Gids voor de huisvrouw' is een uitgave van uitgeverij NIB te Zeist. In de Van Dishoeok-serte verscheen onlangs .De kleine bontgids' door J. Becker. Het is een beknopt werkje, zoals de schrijver zelf zegt, een wegwijzer voor wie meer van bont wil weten. In het eerste hoofdstuk dan ook een stukje geschiedenis, van Eva met de eerste bontjas tot ut. toe. Wie meer wil weten over bontver- cdeling, bontverwerking, hontsterkte en -slij- tages en het reinigen van bont kan met dit hoekje terecht. Kn voorts is aan iedere bontsoort een aan tal alinea's gewijd, van aap tot zilverbisam. ter illustratie zijn er foto's van zeer vorste lijke nertsjassen, een vlot après-skljasje en een sportjack van bmin veulen. De vreemdste en onbekendste soorten hebben ook een plaatsje gekregen, zoals de zeven slaper, de veelvraat, de sneslik, de pyshiki of de pahmi. l il de bontsterkte-tabel kan men lezen dat een antilope maar drie jaar meegaat, het an- tilope-bont althans, een haaejasje maar twee jaar. maar een jas van zeeotterbont gaat 28 jaar mee en is daarom met bever de sterkste bontsoort. /ADVERTENTIE) Mfig£17 bpwf sa/i out Ui HANDCREME uw handen vragen erom SfiH desinfecterende crême-z voor de HALVE PRIJS, b grote tube SANBAtM W handcréme Zoete pasteitjes Men kan tegenwoordig uitstekende blader deeg-pasteitjes kant-en-lclaar in pakjes kopen. Meestal vullen we die met een of andere ragoüt en dienen ze warm op. Maar die pasteitjes zijn ook heel ge schikt om te dienen als nagerecht, met een zoete, koude vulling. V kunt ze bij voorbeeld vullen met een dikke vanillevla, waardoor u kleingesneden aardbeien en een scheutje madeira hebt geroerd. Of met vanille-tjs en kleingesneden ontpitte kersen, die u ZO minuten hebt laten mari neren in wat kirsch, (zowel kirsch, als ma deira kunt u in kleine keukenflesjes ko pen. Aangezien men maar kleine scheutjes Iegelijk gebruikt doet u eet hele tijd met .o'n flesje en liet is echt de moeite waard, om er tn de keuken een bij de hand te hebben. Ulo nagerechten krijgen dan net dat extraatje, dat ze die luxe-restaurant sfeer geeft). Aardbeienkwark In verschillende streken van Frankrijk waar nog geitekaas gemaakt wordt, eet men de lcleine geitekaasjes dikwijls vers, zolang ze nog zacht, en wit, zijn, met room en suiker, ook wel met verse vruchten. Verse geilekaasjes zijn er in Nederland helaas vrijwel niet te koop, maar wij kun nen ons behelpen met kwark. Verdeel een pakje kwark in vieren en leg een vierde part op een bordje. Schik hieromheen aardbeien. Strooi er wat, basterdsuiker of lijne vruchtensuiker op en giet daarover rnkal" lepels koffieroom. Carnalentoostjes Voorgerechtjes met garnalen smaken ver rukkelijk, vaak beter dan het traditionele bord warme soep om de maaltijd mee te beginnen. Maak er iets gezelligs van: rooster dunne sneetjes witbrood knapperig en lichtbruin, strijk er wat boter op en beleg ze met reepjes gewassen maar goed drooggelekte sla. Roer door mayonaise of slasaus wat tomatenpuree of wat fijnge- drukte verse tomaat., zodat ze zachtroze wordt. Roer door deze mayonaise gepelde garnalen en verdeel dit over de met sla bedekte toastjes. Versier dit met takjes peterselie, een flieterlje citroen en fijn gemaakt hard gekookt ei en als u eens heel bijzonder voor de dag wilt ko men een hapje Duitse of Deense kavi aar(die u in glazen potjes koopt en die echt niet zo duur isj. Kwarktomaten Een heerlijk fris en zomers hapje voor de middagboterham. Pel mooie stevige to maten, snijd er het kapje af en schep het vocht eruit. Strooi er wot zout- en peper in. Roer (voor 6 tomaten) een pakje kwark los met enkele lepels mayonaise en wat: van het vocht dat n uit de tomaten hebt geschept. Voeg er wat fijngesneden vleeswaren aan toe, zoals een overgescho ten plakje karn, wat worst of corned beef, enkele heel. fijn gehakte walnoten, en wat heel lekker is, maar je moet' er van houden enkele fijngesneden olijven, ver der peper, zout. en peterselie. Vul hiermee de tomaten en zet, ze een half uurtje zo koel mogelijk weg. Zet ze op een schotel die met enkele slabladeren is bedekt. WINA BORN Sint-Nicolaas is nog erg ver maar het is misschien niet sok.' idee om nu vast. eens te speuren v cadeautjes. In ieder geval Icon daar voor goedkope schriftjes mre cepten terecht. Ze zijn er over vr, groenten, wintergroenten, dieet, t* réihapjes, visgerechten enzovoort. Zo'n uitgave is het niet: één totft kost, vijftien, vijfentwintig of dertig cent. Kookboekjes zijn voor de eel/ifo üige dochter of de beginnende ftulibnu maar ook voor iedereen die koken wél leuk vindt toch aM trek. Bijzonder aardig is bijvoor^ ook het boekje Etenswaardigheden, m' uitgave van het Nederlands tujr-"-, reau, met kleurige paginagrote la, verlucht. Het boek heeft een hnty. overzichtelijke indeling en is f5| xJ tia's dik. De Inter Decor die deze man! i Amsterdam werd gehouden vatijif. der meer de aandacht, op de losse kW,-i Er komen steeds meer tapijten i: komt ook steeds meer verschelietin in deze sector, maar losse tapje blijven goed ,gaan' zoals dat dan i><4 In plaats van rechthoekige kleden -ij ook ronde en zeshoekige. En ni>: i I heel erg duur: een rond tapijtje te een diameter van twee metér kan t* geveer tweehonderd gulden kosien. Wie warm is gemaakt over de jr- dijnen met dessins die geïnspireerd w ren op authentieke Mexicaanse hui houdt een mooie herinnering over w d" Olympische Spelen, want la van de spelen zijn deze dmliu ei worpen. Nickte Trend, ,boutiquemois b /i confectie" is vlot, heel erg vlot It li confectiecentrum in Amsterdam pa leert deze Nickie Trend «lp 'dl looi' voorjaarscollectie. Een c<r':v* de expositie tot 8 november. ér geval zijn er spencers, lar.p vesten en blousende mouwen. .Elle' heeft voorspeld dat i>. pk j auto's ,in' raken. Fiat kwam (ill'.rt.i j met een fijne mosterd-gele, kim t«t zijn sportcoupés, Citroen heeft w'< 1 I een serie eigeel laten spuiten e» vk zijn tweedehands wagen een aw« kleurtje wil laten geven kiest mwr te vaak narcisgeel uit. 't Is mar lé i u het weet. Koop een Engelse mantel en Mri de Hollandse prijs. Dat is tnojtlijlï tegenwoordig. Twee fabrieken, Slititf in Amsterdam en Cojana in hebben een overeenkomst gtmuHf waardoor men van de ander wanlór zal verkopen in eigen land. Om te iw l komen dat de invoerrechten de prijwl onaantrekkelijk zouden maken feorioi de buitenlandse modellen toch in Mi binnenland gemaakt, maar dan gtte. naar patroon en werkwijze zoals Ml dat in het buitenland ook doet. Geen gek idee, zeg nou zelf. Ja»» ge gedachte van de firma's: se te? den tegelijk, in Amsterdam en tn den, een modeshow, ieder met antr- mans en toch ook .eigen' proriuktn: Daarom, die zalmkleurige wollen wae tel in visgraat, is van Hollandse ffldh lij naar Engelse ideeën, en die anin mantel die nichtlief in Londen kotÏÏ is dezelfde zalmkleurige wollen madW in visgraat van Engelse makelij. Let. op in deze tijd: gewone arlilx len krijgen vaak een leuke caimW- pakking. Bespaart die goeie ouwe in terklaas weer wat werk. Muur let aal even op de prijzen. De meeste firnwi veranderen de prijzen niet, maar ff zijn er die het wél doen. En met ut! handigheid en fantasie kan men ff» cadeautje net zo goed zeil leuk »-| pakken Wie van prince-de-galles ruil*t houdt gaat een goed modeseizoen tepc- moet Het klassieke ruilmotlef is er n veel variaties en iti allerlei kleurencom binaties: in mantelpakken, jassen fl spencerpakjes. Niet alleen voor i< vrouw, maar ook voor de man die (op gezag van mode-grootheden Pierre Cardin) kan kleden in jassen e« jasjes in prince-de-galles motief. (ADVERTENTIE) PAT NIXON SHOWROOM VAN OPPEN-KAAN BURCHTSTRAAT 48 OOST- EN WEST-SOUBURG

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1968 | | pagina 20