ISRAËL PARAAT KIBBOETS ONDER VUUR ,Wij zullen concessies moeten doen' VLUCHTELING: EEN POLITIEK ARGUMENT zaterdagnummer Zaterdag 2 november 1968 Onze reisredacteur H. Kolb bracht een bezoek aan het Midden-Oosten en speciaal aan Israël. Van daag plaatsen wij zijn tweede en laatste serie artikelen over Israël en zijn Arabische buren. De kibboets heet Kefar-Rupin en de kinde ren slapen er 's nachts onder de grond in betonnen bunkers. Dat is een huiverings wekkend feit. ook al staat dan in grove verfletters het woord .vrede' bemoedigend op het muur-beton geschilderd. GEEN vrede echter voor Kefar-Rupin, prak tisch op de Jordaanse grens: het werd in een jaar tijd 56 keer beschoten en steeds on geveer op dezelfde tijd, tegen een uur of zes 's avonds. Géén vrede voor deze voorpost van Israëlische nijverheid, omringd met prikkel draad, beveiligd met mijnenvelden en manshoge hekken onder hoogspanning. Tussen de huizen liggen de vaak wat primitieve schuilkelders verbonden door loopgraven; bij de school is een bunker in aanbouw, die bijna net zo groot lijkt als de onderwijsinstelling zelf In één |aar 56 beschietingen. 600 granaat- Inslagen. twee gewonden en nog steeds geen doden. Er zijn wel bomen gestorven aan gra- naatsplinterwonden. En afgezien van de be schietingen: 's nachts kunnen de Arabische in filtranten komen, 'a morgens kunnen er mijnen liggen op de wegen, door de akkers of in de visvijvers, die met Jordaanwater gevuld zijn Daarom wordt elke dag opnieuw het gebied van Kefar-Rupin op mijnen gecontroleerd tot nu toe zijn ze steeds gevonden op 'n enkele na. die waterpompen vernielde of in visvijvers tot ontploffing kwam. Het zoeken kost elke dag twee uur daarna kunnen de 700 hectaren land van deze kibboets in -edelijke veiligheid worden bewerkt. Avraham Yakir Is 54 jaar en torst niet geringe verantwoordelijkheden als secretaris van de gemeenschap Hij staat op de heuvel waar anno 1938 in een nacht de eerste gebouwen en eer omheining van zijn dorp overeind werden geze' en wijst over de rivier naar lordaans gebied Een leeg niemandsland waar verlaten dorper itsluitend nog dienen als onderkomen voor terroristen Falende terroristen, want het hoofd doel van hun beweging, de ontketening van eer bevolkingsoproer in de bezette gebieden, heb ben zij niet bereikt Daarom zijn ze meer hinder lijk dan gevaarlijk, als je hun aktiviteit In groter verband beziet en zij vormen zeker niet Israëls belangrijkste veiligheidsprobleem Desondanks betekenen zij een voortdurende dreiging voor mannen als Yaklr in Kefar-Rupin en voor andere mannen, vrouwen en kinderen in de Beitshan- vallei, Israels meest bedreigde stuk grond tegenwoordig. Bang? Yakir zegt; .Nou ja, niemand lacht, maar er is geen mens weggelopen. Het is echter on aangenaam te weten dat je onder de constante dreiging van granaatvuur moet leven'. Hij blijft uiterst zwijgzaam over de veiligheidsmaatrege len. weliswaar wil hij toegeven dat er geen uit kijkposten op de akkers staan en dat de ar beiders geen wapens dragen, maar het systeem blijft geheim. ,De militairen", zegt hi), .hebben enorme middelen om Infiltranten te ontdekken' De gevolgen van de beschietingen? Beschadig de dadelpalmen, die twee jaar geen vruchten zullen dragen, veertig melkkoeien (kruising van Hollands vee. met een Damasceens ras) ge dood. Dat" betekent per jaar een kleine 300.000 liter melk minder ,Ach', verklaart Yakir, ,het leven gaat normaal doch uiterst voorzichtig door. Wat de terroris ten doen vormt een soort voortzetting van een al verloren oorlog met andere middelen. Ze zullen echter de slag die zij verloren niet als nog door terreur kunnen winnen. Wij kennen het gevaar het beste, wij hebben onze eigen strategie een aanval op een steunpunt van de El Fatah, is dan ook zelfverdediging. Zij zeg gen dat wij agressoren en bezetters zijn welnu, deze kibboets was er al toen °alestina nog Tiandaafegebied was Zijn wij bezetters? Du dorp en onze landerijen hebben wij aan het moeras ontworsteldi de malaria heeft levens gekost. Met hun schofte 'ige manier van strijden, met het stiekeme schieten door infiltranten op mannen en vrou wen die met hun kinderen spelen, willen ze ons verdrijven. Hier. Want in de bezette gebieden doen ze niets omdat ze daar geen steun van de bevolking kunnen krijgen Ik dronk vroeger bijna elke dag koffie met de Arabieren aan de overkant. Zij kwamen hier. ik kwam daar ben Ik dan nu ineens een veroveraar?' /"'EEN steun van de bevolking in de bezette gebieden. Althans geen steun van de be volking op de westelijke Jordaanoever, althans geen algemene steun. Maar In Bethlehem zei een souvenir-handelaar. ,De Él Fatah, dat is onze enige hoop'. En het schijnt dat de terro risten meer recruten kunnen krijgen, dan zij nodig hebben. Toch. onder de Arabische be volking op de westelijke Jordaanoever heeft zich in de afgelopen maanden een vage ge dachte ontwikkeld omtrent een nieuwe toe komst. Geen meerderheids-gedachte vermoede lijk, maar wel een interessante. Sommige lei dende Arabieren zouden geen voorstanders meer zijn van een terugkeer naar Jordanië bin nen de oude verhoudingen Zij bepleiten een grotere zelfstandigheid, een soort eigen staal, voor de westelijke Jordaanoever, die in federa tief verband tot Jordanië zou moeten staan De Israëli's zijn daar "niet eens zo gelukkig mee. hoewel het in zekere zin toch de juistheid van hun bezettingsbeleid onderstreept. Geenszins willen zij een soort satellietstaatje als nieuwe buur en het overgrote deel der thans bezette zones, waar het Arabische bestuur voorzover het normale burgerlijke aangelegenheden be treft zorgvuldig in stand gehouden is Wat zullen de Israëli's teruggeven? De Golan- heuvels, het sterke Syrische steunpunt van waaruit voortdurend op Israëlische dorpen werd geschoten? Nee. En temeer niet omdat de Dru- zenbevolking een voortgezet bestaan onder loods bestuur verre prefereert boven een Ara bisch gezag. De Gaza-strip? Van regelrechte teruggave kan nauwelijks sprake zijn, maar over een door internationale organen gecontroleerde demilitalrisemig van de zone, zou te spreken zijn. Israël zal Gaza met vluchtelingen zeker niet wensen het zal ook niet opnieuw de schijn tegen zich willen krijgen als het die Palestijnen zou dwingen te vertrekken. Jeruza lem? Nooit zullen de Israëli's de stad ten dele opnieuw uit handen geven Het is zelfs te ver wachten dat zij een aantal strategische punten, die de toegang tot de heilige plaatsen rondom leruzalem beheersen, zullen willen behouden. Hoessein streeft naar onderhandelen en In zekere zin zijn de contacten al gelegd. Maar het is zeer de vraag in hoeverre deze vorst op gewassen is tegen de chantage van de terro risten-organisatie, met andere woorden het valt te betwijfelen of Hoessein in eigen land nog wel vrijheid van handelen heeft. Nasser zal zeker onverzoenlijk blijven de Russen zullen hem tot een andere houding niet aansporen en elke vrede betekent voor hem slechts de be vestiging van de nederlaag. Zo er al vrede komt, dan met Jordanië, of liever met Hoessein. Intrigerende vraag: is vrede met Hoessein ook vrede met Jordan'ë? Hoe optimistisch de in Israël vaak voor te week uitgemaakte Aba Eban thans lijkt te zijn: het beloofde land zal zijn formidabele leger voor alsnog met kunnen missen. Helaas. Ygal Allon, plaatsvervangend premier van Israël. gezien dat terugkeer naar de tijd van twintig laar geleden uitgesloten is. Sommigen vonden op de plaats waar eens hun behuizing stond, nu grote flatgebouwen en hebben nu Ingezien dat zij niet meer terug kunnen'. Per vluchteling be steed de UNRWA dagelijks tien dollarcent aan voedsel, medische hulp en andere begeleiding. Ook aan de vluchtelingen die een zichtbare welstand met zich dragen? UNRWA-hoofd: .Die krijgen geen voedselrantsoenen meer'. Maar zij krijgen wél grabs doktershulp. Zou het niet de moeite waard zijn die mensen daarvoor dan te laten betalen? Omdat zelfs het kleinste bedrag voor andere vluchtelingen misschien weer een dag voedsel, of een medische behandeling uit maakt, omdat de UNRWA zelf meent dat zij voor haar werk per jaar nog wel een tien mil joen dollar meer zou kunnen gebruiken? Er was in die zin bij de UNRWA in de Gaza-strlp nog niet gedacht. En het UNRWA-hoofd beloofde dat hij het er eens met de dokter over zou hebben. TNTUSSEN staren de kinderen met grote don- kere ogen door gaten In de muur naar vreemdelingen. Vreemdelingen, die ten zeerste wordt afgeraden alleen dit kamp te betreden omdat dit gevaarlijk is. Vreemdelingen, die enigszins verbaasd constateren dat de kinderen weliswaar smoezelig zijn en de huizen klein, maar dat de kinderen bepaald niet ondervoed schijnen, of de huizen slecht. Vijftienhonderd caloneén per dag geeft de UNRWA in de zomer, zestienhonderd In de winter. Te weinig zonder twijfel, maar velen zien kans hun rant soen behendig aan te vullen op de vrije markt Zij verdienen daarvoor het geld. Nou Ja, som migen hebben dan ook auto's en niet eens zulke slechte. Niettemin: het leven van deze vluchtelingen Is afschuwelijk. Zij hebben hun woonplaatsen verlaten, zij hebben kinderen ge kregen en nóg meer kinderen, voor wie geen ntzicht op een gerechtvaardigd bestaan kon vorden onthuld En zodoende werden velen veroeps-vluchteling. Israël zegt weliswaar dat iet vluchtelingen in 1948 niet heeft weggejaagd lat zij zelfs mochten blijven, maar het is duide- jk dat hun afwezigheid niet onwelkom is. Hun jpmerkelijke fertiliteit immers betekent op drie miljoen Israëli's een Arabisch gevaar. Israël lenkt er dan ook niet aan deze mensen wee' ip te nemen binnen de gewijzigde landsgren zen. Bovendien zegt het sedert 1948 heeft de loodse staat al 600 000 Joodse vluchtelinger lit Arabische landen opgenomen. Dat moe Nasser en zijn vrienden toch de ruimte hebber jegeven om andere vluchtelingen binnen hur gebied aan een bestaan te helpen' AAR dat willen Nasser en zijn vrienden niet Want vluchtelingen, betreurenswaar lig afval van een gevecht op leven en dood vormen de hoeksteen van Nassers politiek Aan nun wraak ontleent hij zijn rechtvaardiging. En zodoende ontploffen er in Gaza nogal eens handgranaten. Zodoende exploderen er ver volgens Arabische hulzen. Zodoende is dit een wanhopig probleem en het blijft dat ook onder die vlag met de davidsster. Of daarna. De reserve-generaal, die eens de toen nog obscure kolonel Nasser :n de Sinai gevangen nam, is nu plaatsvervangend eerste minister van Israël: Ygal Allon. Hij is een links politi cus, een kibboetsman en een van de mannen voor Israëls toekomst. Een toekomst, waarin, naar veler opvatting, het kabinet van natio nale eenheid, dat nu regeert, zo snel moge lijk weer aan de kant moet worden gezet. Het ondervindt immers formeel geen oppositie en het is zo breed van opzet dat de besluit vaardigheid daar onder dreigt te lijden. 7V LLON accepteert dit kabinet als een noodzaak voor het moment, maar wil het toch wel graag ontdoen van de reputatie dat het slechts beslis singen kan nemen over detailkwesties, aangezien voor werkelijk grote besluiten binnen het kabinet de meningen te verdeeld zijn Israëls binnenlandse politieke situatie is een buitengewoon ingewikkeld samenspel van partijen Grofweg verdeeld- er is een linker-afdeling, die begrip heeft voor het eerlang weer grotendeels af staan van de bezette gebieden en er is een rechtervleugel, waarin hardnekkig wordt betoogd, dat Israël die veroverde grond voorgoed moet be houden. In die groep ter rechterzijde schuilt het gevaar voor Israëls toekomst: zouden zij bij de verkiezingen van november volgend jaar in een minderheidspositie op de wip komen te zitten, dan zal het Israel moeite kosten zijn reputatie van be- zetter-tegen-wil-en-dank ongeschonden te hand haven het zou Israëls bondgenoten dan zwaar der vallen tolerantie te betrachten. Zover zegt Ygal Allon, zal het niet komen: ,lk vermoed dat wij hier het succes van de Zweedse socialisten zullen her halen'. Allon: ,lk geloof in de parlementaire democratie en ik haat het idee van regeren zonder oppositie in het parlement en tegen de regering. Maar we zijn nog steeds in een noodsituatie, militair gezien en In politieke zin. door de worsteling der grote mach ten zoals zich die in de VN en elders afspeelt. Maar het Is niet waar dat door de variëteit van meningen deze regering verlamd wordt. Het is niet waar, herhaal ik, want als de tijd voor werkelijke besluiten komt, zullen die worden genomen zelfs als er ministers om weggaan. Laten we eens aan nemen dat op een gegeven moment vrede met alle Arabische landen binnen politiek bereik komt. Daarvoor moeten wij natuurlijk enige concessies doen. Ais dan een minderheid zou dreigen door te zetten tegen die opvatting in, dan nemen wij die beslissing toch'. Met andere woorden: Israëls plaatsvervangend premier stelt vast dat wanneer vrede met alle Arabische landen werkelijk kan wor den bereikt. Israël bereid is daarvoor concessies te doen. En vervolgt Allon: .omdat die hoop er binnen afzienbare tijd niet zal zijn, voorzie ik geen splitsing van de regering'. "PVENEENS met andere woorden: het vraagstuk van de teruggave van althans het grootste deel der bezette gebieden in ruil voor een gegarandeer de existentie der Joodse staat, 13 binnen het Israëlische kabinet een twistpunt Er wordt ge sproken over het leger. In hoeverre vormen de Israëlische strijdkrachten een macht binnen het land? Allon stelt het snel vast: .Het leger is een leger van burgers, het vormt het minst invloedrijke element in de Israëlische samenleving, omdat het uitsluitend kan fungeren als schildwacht van de democratie. Zijn soldaten zijn binnen een sociale democratie opgevoed' Niettemin: de regering heefi nog niet zo lang geleden een interdepartementale commissie ingesteld voor de bezette gebieden Naar sommige zegslieden staande houden vooral omdat de regering meer zeggenschap wilde heb ben in een bezettingsbeleid. dat vrijwel uitsluitend door de minister van defensie. Moshe Dayan, werd bepaald. En Dayan is buiten twijfel de meest popu laire man In Israël. Allon: ,over de instelling van die commissie Is veel wanbegrip ontstaan. Wij Israël, houden ons in alle opzichten aan de Ge- neefse conventie voor de bezette gebieden, met uitzondering van Jeruzalem Het bezette land staat onder controle van het militaire gouvernement, dat door de chef van de generale staf is aangewezen Dat militaire bestuur is de enige autoriteit tegen over de bevolking van bezette gebieden Daarin komt geen enkele verandering. Direct na de oorloo is besloten dat de militaire aspecten en de veilig heidsproblemen onder de minister van defensie zouden ressorteren en dat de eersTe minister zich met de politieke kant van de bezetting zou bezig houden. De commissie die nu is opgericht, heeft tot taak fondsen toe te wijzen en de aktiviteiteo van de verschillende ministeries te coördineren. We hadden eerst twee commissies, een econo mische en een voor de openbare diensten we hebben er ter vereenvoudiging een van gemaakt, ono'er leiding van premier Eshkol' En dan komt de aap uit de mouw. Allon zegt: ,De dingen die vrij in de bezette gebieden bereiken mogen niet worden gebruikt voor het opbouwen van de reputatie van een man. Wat hij zelf doet komt op rekening van hemzelf, maar wanneer anderen iets doen moeten cie daarvoor ook de eer kunnen krijgen. Begrijp coed: die interdepartementale commissie van di recteur-generaal moet met gezien worden als een soort eigen kabinet van Dayan'. IET de Israëlische regering de aanwezigheid van een sterke Russische vloot in de Middel landse Zee als een bedreiging? Allon: .nou ja. bedreiging Ze zijn er voornamelijk om hun aanwezigheid te demonstreren en dat heeft meer een politieke betekenis dan een militaire. In strategische zin is de Middellandse Zee meer een muizenval dan een basis en de steunpunten die zij in de Arabische landen hebben zijn niet voldoende, omdat het westen de thuisbasis controleert via de Bosporus. Militair is het geen grote dreiging, maar het is zeker een storende faktor. Een ander doel van de aanwezigheid van de Russen in de Middel landse Zee Is de controle op de Arabische landen waar zij gestationeerd zijn, teneinde ongewenste interne ontwikkelingen daar bijtijds de pas af te kunnen snijden. Verder hebben ze hun vloot nodig als een waarschuwing ten opzichte van Zuid- Slavië. En tenslotte is Rusland de meest geïnteres seerde bij het Suezkanaal, dat voor het westen al lang geen onmisbaar vaarwater meer is en voor de Europese landen nog slechts een beperkt commer cieel belang vertegenwoordigt. Rusland daaren tegen wil zijn invloed in India, in de Rode Zee gebieden, in Yemen, in Aden verder uitbouwen. Verder zou het China wel graag van een andere kant willen benaderen en ook de bevoorrading van Noord-Vletnam speelt een rol. De Siberische ha vens zijn zo'n vier maanden per jaar dichtgevroren en het negentiende eeuwse idee van wat de Rus sen noemen ,een warme haven', Is geheel op geleefd'. Wat gaat er nu gebeuren? Zijn er stappen te ver wachten van Israël, nu het bij monde van Abba Eban in de V.N. zijn aanvankelijke eis van uitslui tend rechtstreekse onderhandelingen met zijn be dreigers heeft laten vallen? Allon: ,De Amerikanen zullen ons niet dwingen terug te gaan. zonder dat wij garanties hebben ge kregen. In 1956 hebben zij door een andere poli tiek te volgen een kans op vrede gemist Johnson heeft die les geleerd: dit zal geen tweede keer voorkomen. De basis voor de Amerikaanse loyali teit ten opzichte van Israël Is het Amerikaans be lang. Dat belang ligt in de handhaving van de status quo en in de grondbeginselen verschillen Israël en Amerika niet van opvatting. De Verenig de Staten zijn van onze vredeswil overtuigd en zullen ons niet dwingen omdat zij weten dat er geen vervangend middel voor een vredesverdrag te vinden is. Ik heb de overtuiging dat de Ameri kanen het eens zijn met onze conceptie der veilige grenzen, waartoe enkele noodzakelijke geografi sche wijzingen zullen moeten plaats vinden. WIJ zijn het niet met de Amerikanen eens over de vraag wat nu een vredesverdrag genoemd moet worden: is dat een verdrag of een overeenkomst, waar ligt die veilige grens eigenlijk dergelijke vraagstukken. Dat moet worden uitgemaakt. De Arabische landen hebben helaas gemeend ons driemaal op het slagveld te moeten toetsen. Als ze het nu eens een keer aan de conferentietafel pro beerden was dat een goed ding. In 1948, toen ik de Sinai had ingenomen, verzond de Egyptische commandant een telegram naar zijn koning. Daar stond in: wij hebben de hoop verloren het Pale stijnse probleem door geweld te kunnen oplossen. Doe het uiterste en probeer een oplossing met politieke middelen'. TPVIE man had gelijk, want de Arabieren kunnen met geweld niets bereiken. De Verenigde Na ties hebben ten opzichte van Israël negentien jaar gefaald. Ze moeten ons dan nu maar eens de kans geven om op onze eigen manier een uitweg te vinden. Onze politiek is erop gericht ervoor te zorgen, dat deze oorlog van zes dagen de laatste is geweest tussen Jood en Arabier. De wereld moet geduld hebben. Als wij het risico van geduld willen dragen, waarom durft de wereld dat dan niet aan?' DE verschillen zijn opmerkelijk: de UNRWA komt tot een cijfer van ruwweg 300.000 vluchtelingen in Gaza, de Israëlische telling be groot hun aantal op 175.000. Het officiële ant woord van UNRWA is: ,WIJ hebben geen reden om aan onze cijfers Iets te wijzigen Wij kun nen ons met de Israëlische telling niet ver enigen, omdat daarbij veel mensen buiten be reik van de enquêteurs zijn gebleven'. Var Israëlische zijde komt de volgende verklaring De UNRWA werkt In de vluchtelingenkamper voornamelijk met een Arabische staf. die ui» vluchtelingen is gerecruteerd. Deze mensei hebben er een persoonlijk belang bij dat he vluchtelingenprobleem groter schijnt den het is Bovendien worden overledenen vrijwel nimme geregistreerd of aangegeven, omdat dan d< -antsoenkaart zou worden ingetrokken Omdr de Arabische landen aan de internationale toi van UNRWA-vertegenwoordlgers nooit hebbe> oegestaan persoonlijk een controle uit te oefe »en, zijn de gegevens volledig afhankelijk va- wat door de Arabische stafleden word» gëmek Daar waar het land bruin wordt in plaats van groen, begint de Gaza-strip: een mise rabel, onveilig stuk grond langs de Middel landse Zee met twee steden, vier dorpen en een tiental kampen voor Palestijnse vluchtelingen. Aan deze verschoppelingen van het conflict tussen Israël en zijn Ara bische buren is een vrijwel volledig isole ment evenmin onopgemerkt voorbijgegaan als het feit dat hun kinderen leerden uil schoolboekjes die de grondbeginselen dei rekenkunde vastlegden in aantallen leven de en dode Joden. 'TWINTIG Jaar geleden, toen Israël een staat werd, vluchtten de Palestijnen weg, Sinds dien hebben zij een uiterst ongewis bestaan moeten leiden aan dé zelfkant van het politiek qebeuren; noch Israël noch Egypte, noch de andere Arabische landen waren bereid een op lossing te vinden voor de problematiek van hun onmiskenbare aanwezigheid Twintig jaar lang heeft Egypte de vluchtelingen, die in de Gaza- strip waren terecht gekomen, praktisch op gesloten gehouden in een te beperkt gebied, waar zij geen ander bestaan konden vinden dan als marginaal levend argument voor Nassers versie-van een .Endlösung'. In Gaza waait nu de witte vlag met de blauwe Davidsster, die vroeger geel was Joden als bezetters- een noodzakelijk, doch daarom niet minder schok kend feit. Joden ook als bevrijders? Misschien in sommige opzichten, maar het zou verkeerd zijn hun aanwezigheid met dat begrip op te sieren Desondanks hebben de vluchtelingen in de Gaza-strip nu betere vooruitzichten dan voorheen, desondanks hebben de Arabische ouders meer kinderen naar school gestuurd dan vorig |aar en zodoende verklaarde een Israëli sche majoor trots, terwijl hij wees op een groepje schoolkinderen- .Dat. die kinderen die daar rustig op straat lopen, dat is het merk teken van onze eigenlijke overwinning' Andere merktekens: een vergrote werkgelegen heid, een omvangrijk werkverschafflngsplan, waardoor tweemaal meer mensen in en van de Gaza-strip kunnen leven in de toekomst, een verbeterde produktie van citrusvruchten, een verruimde afzet, grotere reismogelijkheden voor de vluchtelingen, een gezinsherenigings-pro gramma met zo'n vierduizend betrokkenen, een minimale militaire aanwezigheid In de bewoonde gebieden en nog een handvol andere feiten. Oók merktekens: de mljn-ontploffingen gevolge door het opblazen van huizen van daders, een goede samenwerking met de UNRWA, die zich namens de VN met de vluchtelingen bezig houdt en een duidelijk meningsverschil over hel aantal vluchtelingen. Niet ten onrechte hebben de Isr.-ëli's betoogd dat de cijfers die door de UNRWA werden verstrekt onjuist en aanmerke lijk te hoog zijn. Vanzelfsprekend hebben zij daaraan de conclusie verbonden van de VN (die In Israël veracht worden) op die manier Nasser helpen bij zijn anti-Israëlische politiek Loerend naar vreemdelingen Gazastrook 1968. Bovendien staan velen als vluchteling gereg streerd, die Inmiddels een eigen bestaan heb ben opgebouwd; anderen genieten grote flnan clële steun van familieleden die naar andere Arabische landen zijn gegaan om daar in de oliewinning bijvoorbeeld, te werken' Eigen waarneming in Gaza een kamp. waarir vluchtelingen voor eigen rekening hoogst on gebruikelijke hulzen van twee verdlepinger aten bouwen. Een kamp waarin vele vluchte iingen televisie-antennes op het dak hebben staan, waarin knapen met kostbare gloednieuwe iorloges rondlopen en sommige vrouwen lip stick dragen. Vluchlelinoen? De UNRWA zegi van wel. omdat zij nog imme» geen vaste be stemming hebben gevonden en voortdurend door Egypte werden teruggedrongen in het on wezenlijke verlangen naar hun voormalige Pale stijnse haardsteden Een Israëli .Een aantal is nu naar Israël geweest en daar hebben velen 19V.7 VERDELING MANDAAT I GEBIED PALESTINA fC DOOR VER famM dj" ^A-REiiTT^IK£>' HUIDIGE TOESTAND Middellandse :Te! f TRANS- I JORDANIË JERUZALEM JERUZALEM ARABIË

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1968 | | pagina 19