COMMUNISME
IN INDONESIË
Vietnam en de ontoereikendheid
Ivan het recht
SOWJETJEUGD IN MALAISE
STEEKPARTIJ
IN UTRECHT
V/OENSDAG 30 OKTOBER 1968
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
13
rxjrxxxraxxixxxxm
(ADVERTENTIE)
(Van een Indonesische medewerker)
DJAKARTA De laatste tijd duiken er regel
matig berichten in de pers op. dat het Indone
sische leger in Midden- en Oost-Java zuiverings
acties uitvoert tegen communistische guerrilla
benden, dat hoge officieren tot zelfs generaals
van de bekendste Indonesische legerdivisie, de
Siliwangi-divisie, zijn gearresteerd op de verden
king contacten te hebben onderhouden met be
doelde communistische groepen in Oost-Java,
dat de oud-president verhoord wordt over zijn
contacten met deze groepen en dat als resultaat
daarvan hoge regeringsfunctionarissen zijn ge
arresteerd. Al deze berichten wekken de indruk,
dat Indonesië aan de vooravond staat van een
nieuwe communistische staatsgreep, welke in
druk nog wordt versterkt door waarschuwingen
van generaal Maraden Panggabean, de stafchef
van het Indonesische leger en andere militaire
bevelhebbers.
Politieke waarnemers in Indonesië menen echter
dat het leger met al deze berichten probeert de
greep op de bevolking te versterken inplaats van nu,
drie jaar na de mislukte staatsgreep van 30 septem
ber 1965. de invloed die het op het gehele Indonesische
leven heeft gekregen wat te verminderen. Tot deze
waarnemers behoren ook invloedrijke politici als de
vlce-voorzltter van het voorlopige raadgevend volks
congres van Indonesië. S. Suchian, die behoort tot de
rechts-orthodoxe mohameddaanse partij Nahdatul
Ulama (NU).
Zoekt het Indonesische leger werkelijk een reden om
zijn macht te vergroten of wordt Indonesië opnieuw
bedreigd en waarschuwt het leger terecht voor de mo
gelijkheid van een nieuwe communistische staats
greep?
Uit mededelingen van de procureur-generaal, gene
raal Soegiarto. blijkt dat thans nog 70.000 mensen,
verdacht van medeplichtigheid aan de mislukte staats
greep in de Indonesische gevangenissen op hun berech
ting wachten. Bij de acties tegen de communisten,
die van oktober 1965 tot ver in 1966 plaats vonden,
verloren meer dan 100.000 mensen het leven. Daartoe
behoorden ook de meeste leiders van de communisti
sche partij PKI en haar kaders. Voor zover zij levend
-in de gevangenissen terecht kwamen, wachten zij nu
op de uitvoering van hun doodvonissen. Het is duide
lijk dat een partij die op zo'n wijze beroofd is van haar
top, zich niet in drie jaar zodanig kan hebben her
steld dat zij nu- al een reëele politieke bedreiging kan
zijn voor een Indonesische regering die zo op de wa
penen steunt, als de regering van generaal Soeharto.
Niet alleen bezitten de mogelijke nieuwe leiders van
de PKI nationaal nog geen bekendheid, maar voor
een succesvolle greep naar de macht zou behalve een
zekere reputatie van de leiders in leder geval mini
maal enige politieke invloed in de regering nodig zijn.
Daar is wat de PKI betreft, op dit ogenblik totaal geen
sprake van.Dit gebrek aan politiek gezag wordt ook
niet opgeheven door aan de acties de naam van oud
president te verbinden. Dit, nog afgezien van de vraag
of oud-president Soekarno bereid zou zijn zich met
dergelijke, al van de aanvang af als weinig kansrijk
ta beoordelen avonturen zou willen inlaten. Voorts
mag men niet verhelen, dat de communistenjacht in
1965-1S66 niet alleen door het leger werd uitgevoerd.
Vooral in de dichtbevolkte gebieden van Midden- en
Oost- Java heeft het leger zich verzekerd van de me
tering van de religieuze groepen, die in de leider
van de PKI altijd marxistische atheïsten hebben ge
zien. Deze leiders van de PKI hadden door de mythe
die zij om de partij geweven hadden als de partij
van mensen die niet omkoopbaar zijn, bekwaam en
Intellectueel na de algemene verkiezingen van
1965, toen zij tot verrassing van henzelf als de vierde
politieke partij in Indonesië te voorschijn waren geko
men. een grote aanhang in het nogal religieuze Midden-
en Oost-Java verworpen. Door toedoen van de leiders
van de religieuze bewegingen in deze gebieden werd
de jacht op communisten, met de steun van het le
ger, een heilige plicht. Ook hierdoor zou een nieuwe
PKI zich eerst door een religieuze barrière heen moe
ten werken alvorens weer vat op de bevolking te kun
nen krijgen.
Van binnen uit ziet de dreiging die het communisme
op het ogenblik op de regering uitoefent, er daar
om niet zo ernstig uit als het leger wil doen voorko
men. Wordt Indonesië soms van bulten af door het
communisme bedreigd?
Er zijn in al de waarschuwingen van de legerleiders
geen aanwijzingen te vinden, dat gevreesd wordt voor
een agressie van rood-China. Ook politici maken zich
daarover weinig zorgen. Wel wordt in de Riouw-ar-
chlpel en in de gebieden die aan Maleisisch Serawak
grenzen gevochten tegen voor het merendeel Chinese
Inwoners van Serawak, die guerrilla-benden hebben ge
vormd. Deze worden door Peking geleld. Maar gene
raal Panggabean, de Indonesische stafchef, verklaar
de onlangs dat de thans gecombineerde Meleisisch-In-
donesische zuiveringsacties binnen met al te lange tijd
wel tot de volledige liquidatie van deze benden zou
leiden. Het staat overigens wel vast, dat de verspreide
communistische acties voor een deel worden mogelijk
gemaakt door de materiële steun van de 3 miljoen in
Indonesië levende Chinezen. Deze handelen ofwel uit
nationale trots als zonen van het grote Chineese
volk dan wel omdat ze daartoe worden geprest,
of doodgewoon uit opportunistische economische over
wegingen. Het lijdt geen twijfel dat ook de huidige
Indonesische regering alle in Indonesië wonende Chi
nezen zo snel mogelijk in de diepste gedeelten van de
Indische Oceaan zou willen gooien, indien dat niet tot
gevolg zou hebben dat de gehele tussenhandel en de
distributie in Indonesië zóu vastlopen. Men is in feite
wel bevreesd, dat de grote Chinese groep in Indonesië
later (wanneer vanuit Peking een vreedzame Chinese
penetratie naar het zuiden wordt gedirigeerd) als een
vijfde kolonne zal gaan fungeren. Voor het ogenblik
echter vrezen de Indonesiërs geen militaire dreiging
vanuit Peking of welk ander communistisch land.
Waar militaire leiders, politici en religieuze leiders
het allen roerend over eens zijn, is dat de com
munistische beweging in Indonesië een bijzonder goede
voedingsbodem bezit in de slechte economische situa
tie van het land, en de omstandigheden waarin mil
joenen in desa's en steden leven. Vooral de militairen
zien in ,een economische vooruitgang het enige middel
om de groei van een nieuwe communistische beweging
tegen te gaan. Voor deze economische vooruitgang is
veel geld (en vooral buitenlandse valuta) nodig, die
Indonesië uit eigen export niet voldoende kan opbren
gen. De militairen hebben zich bij hun activiteiten
om zoveel mogelijk buitenlandse hulp te verkrijgen
dus kunnen verzekeren van de steun van de politici
en religieuze leiders en zijn er in geslaagd ook de wes
terse mogendheden tot grote financiële steun aan Indo
nesië te bewegen, omdat het land in de oost-west-
tegenstelling van grote strategische betekenis is. De
politici vinden echter ook, dat naast een gevulde maag
de democratisering van het politieke leven voorwaarde
is om communistische bewegingen de wind uit de zei
len te nemen. Religieuze leiders zien het weer anders
en achten een nauwgezetter uitoefening van de plich
ten, die de islam de gelovige oplegt, noodzakelijk om
het communistische atheïsme in Indonesië te be
strijden. Onder het mom van communisten-bestrijding
wordt daarom en passant door islamitische groepen
jacht gemaakt op christenen in Indonesië. De Darul
Islam-leider in Atjeh, Daud Beureuh, die onder het be
wind van president Soekarno tenslotte zijn activitei
ten voor een Islamstaat had gestaakt, is thans ^eer
en meester in Atjeh, waar hij kortgeleden christenen
uit hun woonsteden verjoeg. President Soeharto heeft
juist enige dagen geleden een beroep op Beureuh ge
daan om overeenkomstig de Indonesische staatsfiloso-
fie .Pantjasila' tolerant te zijn tegenover christenen
en andere religieuze groeperingen. Maar niet alleen
in Atjeh, ook op Celebes en op Java komen dagelijks
meer botsingen tussen islamieten en christenen voor,
die een gevaar zullen kunnen opleveren voor de een
heid van de Indonesische staat.
Terwijl het herstel van de Indonesische economie on
danks de enorme buitenlandse hulp stagneert, de
prijzen blijven stijgen, het aantal werklozen meer dan
13 procent van de bevolking bedraagt en de sociale
omstandigheden, waarin miljoenen nog leven, geen
zichtbare verbetering ondergaan, verscherpen zich dus
de religieuze tegenstellingen. Hierover verheugen zich
slechts twee groeperingen in Indonesië: de communis
ten en de politici, zakenlieden en hogere officieren
die tot hun ontsteltenis hebben moeten toezien, dat
na de afzetting van president Soekarno niet generaal
Nasution, maar de betrekkelijk onbekende .vechtgene
raal' Soeharto met de steun van Sri Sultan Hamengku
Buwono en praktisch de gehele Indonesische intelli
gentsia tot de nieuwe Indonesische leider werd ge
kroond. Voor de communisten betekent voortzetting
van het huidige bewind met de huidige economische
en sociale politiek niets meer of minder dan een be
stendiging van de gunstige voedingsbodem voor een
nieuwe groei van hun beweging. Zij zullen de laatsten
zijn om door acties van welke aard ook, het leven
van het kabinet-Soeharto in gevaar te brengen
Maar ook de groepen rond generaal Nasution, thans
voorzitter van het voorlopig raadgevend volkscongres,
zien met vreugde dat generaal Soeharto met zijn be
kwame en fatsoenlijke team van economische deskun
digen onder de valse schijn van economische vooruit
gang het land in feite juist meer en meer uithollen.
De ontevredenheid onder de bevolking zal tenslotte tot
massademonstraties leiden, welke zij zullen kunnen
benutten om generaal Nasution aan de macht te bren
gen De situatie in Indonesië, drie jaar na de mis
lukte staatsgreep van 1965, is dus weer zeer explosief.
Ze wordt nog gecompliceerder, omdat zich thans ook
een groep heeft gemanifesteerd, die de economische
en monetaire politiek van het kabinet-Soeharto als
funest voor Indonesië beschouwt. Het gevaar dat de
Indonesische regering ln deze actie zieit, blijkt zo
groot te zijn dat zij meent hier met communistische
acties te doen te hebben. Zij zou er waarschijnlijk
beter aan doen, te onderzoeken of de kritiek die op het
huidige economische en monetaire beleid geleverd
wordt juist is of niet» Want groepen, die juist nu kri
tiek hierop uitoefenen, kunnen niet behoren tot die
groeperingen die als de communisten en de groep
Nasution graag zien dat de regering Soeharto verder
gaat met en foutief beleid...
ADVERTENTIE
I UTRECHT («PD) Bij een
over een vermeende verhouding is de
I 45-jarige Mapenhersteller J. van B. uit
Amersfoort zaterdagavond in Utrecht
enkele keren met een nies gestoken.
Als dader van de steekpartij wordt ver
dacht de 32-jarige Marokkaanse fa
brieksarbeider A. K. J. uit Utrecht. Hij
is aangehouden en in verzekerde bewa-
ring gesteld.
Tussen beide mannen onstond ruzie toen
de Amersfoorter ervan beschuldigde
en verhouding te hebben met zijn
rouM'. J. werd tijdens de woordenwis
seling zo kwaad dat hij zijn zakmes
pakte en zijn rivaal messteken in be
nen, rug en nek gaf. Daarna maakte
hij zich uit de voeten.
Van B. werd behandeld in het acade
misch ziekenhuis. Hij behoefde niet op
genomen te worden. De politie hield
intussen in de binnenstad J. aan. Hij
verzette zich niet.
(Van onze juridische medewerker)
,Deze oorlog die geen oorlog wordt ge
noemd beweegt zich in een juridisch va
cuüm'. Aldus karakteriseerde de Amerikaan
se prof. W. Friedmann vorig jaar de ontoerei
kendheid van het recht met betrekking tot het
Vietnamese conflict. Is dat een reden voor de
jurist om deze mensonterende en uitzichtloze
strijd dan maar kritiekloos over te laten aan
politici en militairen? Het heeft er, zeker in
Nederland, wel eens wat van gehad, maar het
antwoord moet zijn: integendeel!
Het valt niet te ontkennen dat de staten het in
derdaad moeilijk grijpbare internationale
recht nogal eens naar zich toe gebruiken en vaak
niet vragen wat recht is, maar of het uitkomt zich
aan te houden. Dat benadrukt echter alleen maar
de dure plicht te werken aan een werkelijke norm
vorming der beheersing van het nationale gedrag.
Aan de jurist de taak om de politicus ervan te over
tuigen dat het handelen volgens de regels steeds
de beste politiek is. Het is verheugend dat het vaak
nogal specialistische juridisch studentenblad ,Ars
Aequi' vanuit deze gedachte in een bijzonder num
mer het probleem stelt: Vietnam en het recht (uit
gave Polak en Van Gennep). Daarmee getuigen de
jonge juristen bovendien van een engagement dat
men in de hedendaagse rechtswetenschap meer zou
wensen te zien. Dit Vietnam-nummer komt niet met
een pasklare conclusie, maar presenteert op kritische
wijze waardevol materiaal voor een verdere oordeels
vorming.
,Ars Aequi' begint met een uiteenzetting over de
feiten en besluit met artikelen over het oorlogs
recht en een bijdrage van prof. mr B. V. A. Röling
over de, processen van Neurenberg-Tokio en Stock-
hoim-Roskilde. De hoofdmoot gaat over het .lus ad
bellum' (over de gerechtvaardigheid van een oor
log). Daarmee zit men dan midden in een ingewik
keld patroon van volkenrechtelijke begrippen, die
even omstreden als fundamenteel zijn: agressie,
interventie, collectieve zelfverdediging, soevereini
teit.
De artikelen in dit Vietnam-nummer zijn voorna
melijk toegespitst op de vraag van de recht
matigheid van het Amerikaanse optreden. Het vol
kenrecht kent een vrij streng interventieverbod
tenminste ln de handboeken, want Interventie is
een veel gebruikt Instrument van praktische buiten
landse polï'-iek. ,De macht der feiten is groter dan
alle wettelijke theorie', zei reeds Thorbecke. Dat
doet niets af aan dè noodzaak te streven naar een
juridische waardering, ook al heeft dat dan veel
van nakaarten. Een aantal van de vragen die in het
bijzondere nummer van ,Ars Aequi' aan de orde ko
men, zijn, in telegramstijl:
1 Wie verbrak de Geneefse akkoorden? De akkoor
den van Genève, die in 1954 nogal moeizaam tot
stand kwamen (en niet door de VS werden onderte
kend). zijn zo langzamerhand op alle punten ge
schonden. Toch vormen ze de juridische basis van de
status quo. Het noorden klaagt over het saboteren
van de voorgeschreven verkiezingen in 1956. Boven
dien is het zuiden, in strijd met de afspraken, be
gonnen buitenlandse hulp in te roepen en deel te
nemen ln het pact van de Zuid-Oost-Aziatische ver
dragsorganisatie (ZOAVO). Zuid-Vietnam stelt dat
de akkoorden ook voorschrijven dat de verkiezingen
vrij en geheim dienen te zijn en dat was in
3956 niet te verwezenlijken. Bovendien is het noor
den begonnen met infiltraties hetgeen overigens
op grond van de rapporten van de internationale
controlecommissie valt te betwijfelen. Een en an
der maakt, dat het traditionele argument van de
.exceptio non adimpleti contractu' (contractbreuk
van de een rechtvaardigt contractbreuk van de an
der) in dit geval weinig zin heeft.
2 Saigons verzoek om Amerikaanse hulp. Hier rijst
allereerst de vraag of Noord- en Zuid-Vietnam twee
aparte staten zijn, danwel, zoals de akkoorden zeg
gen, twee .zones'. De macht der feiten zegt. dat
hier twee aparte volkenrechtelijke eenheden liggen,
die ieder afzonderlijk erkenning hebben gevonden.
Hetgeen overigens illustreert hoezeer het juridische
instituut van de erkenning verpolitiekt is. Daar
naast ligt de vraag van de wettigheid van het be
wind in Saigon. Op grond van de traditionele
maatstaven kan men die wel aannemen. Maar de
feitelijke macht van het nationale bevrijdingsfront
vormt een vraagteken bij dit .volkenrechtelijk ver
moeden'.
3 Collectieve zelfverdediging. De VS beroepen zich
op het handvest van de Verenigde Naties, wat het
recht van (collectieve) zelfverdediging uitdrukke
lijk erkent, ook, naar velen menen, ten aanzien
van niet-lidstaten, zoals Vietnam. Bovendien meent
Amerika een zelfstandige verplichting te ontlenen
aan het ZOAVO-pact. Aan de andere kant ver
eist het handvest dat eerst alles wordt gedaan om
tot een vreedzame regeling te komen. Is dat ge
beurd? Wat het ZOAVO-pact betreft is het de
vraag of dit wel eenzijdig kan v.-orden toegepast
op Vietnam, dat bovendien krachtens de Geneefste
akkoorden buiten militaire bondgenootschappen
moet blijven.
4 Escalatie. Centraal staat hier het argument dat
Noord-Vietnam zou zijn begonnen met een .gewa
pende aanval', die represailles, ja zelfs zelfverde
diging rechtvaardigt. Gezien de twijfels rond het
incident in de Golf van Tonkin is dat discutabel.
Bovendien behoort ln beginsel de vergelding in
evenredigheid met de geleden schade te zijn. De
Amerikaanse bombardementen lijken eerder gericht
op het murw-maken van de burgerbevolking dit
wordt door prof. Röling scherp veroordeeld.
5 Openbare orde. In een polemiek onder Amerikaan
se juristen kwam het argument voor dat de VS
optreden in het belang van ,een minimale openbare
arde in de wereld'. In al zijn vaagheid is dat de
stelling waarom de hele discussie in wezen draait.
Het begrip .openbare orde' is. ia vrijwel alle onder
delen van het recht, een .ontsnappingsclausule'. Door
dit argument te gebruiken komt men terecht ln
een twist over .methoden van de heilige alliantie',
.invloedssferen' of .gelijk hebben'.
6 Juist hier blijkt het juridisch tekort, dat des t©
klemmender is omdat Vietnam geen uniek geval
is. Men name in de derde wereld blijkt de praktijk
van de koude oorlog de mazen van het volkenrecht
weten te vinden om de machtsstrijd uit te vechten
over de hoofden van de jonge staten. Hoewel dez©
jonge staten aan de ontwikkeling van het huidige
volkenrecht geen deel hebben gehad, blijken zij er
toch waarde aan te hechften. Maar terecht vragen
zij, zo stelt Ars Aequi' dat de regels worden ver
nieuwd, zodat ze effectief kunnen zijn.
Na lezing van het bijzondere nummer van Ara
Aequi' houdt men veel juridische twijfels over,
bepaald ook over de rechtmatigheid van het Ame
rikaanse optreden in Vietnam. Het is echter moei
lijk tot een sluitende conclusie te komen, temeer
daar het uiteindelijke oordeel, zoals gezegd, even
zeer afhangt van politieke factoren. Bij iedere be
nadering mag men in ieder geval deze kernvraag,
gesteld in de inleiding van het Vietnam-nummer,
niet vergeten: .Mag een klein volk worden opgeof
ferd aan een mengsel van machtsstrijd en ideolo
gische strijd
(Door onze medewerker Jean Raf-
faelli in Moskou)
Op de koepels van de kathedra
len in het Kremlin viel sneeuw,
toen tegen dat typisch Russi
sche decor enkele dagen geleden
de vijftigste verjaardag van de
.Komsomol' werd ingeluid.
Feestredenaar was partijleider
Leonid Brezjnev, die werd om
ringd door het gehele politburo,
zesduizend afgevaardigden uit
alle delen van de Sow jet-Unie en
teams van radio en televisie.
Het was een passend decor voor
de viering van een grandioos
epos. De .Komsomol' is werkelijk
een lichaam van betekenis, niet al
leen vanwege de honderden miljoe
nen die er al een paar generaties
deel van hebben uitgemaakt, maar
ook op zich. De grote vraag, waar
mee nu overal ter wereld de
jeugd ln verzet komt echter ook
deze kolossale jongerenorganisatie te
maken heeft ls: Zal zij erin slagen
ooit nog het enthousiasme en de toe
wijding te herstellen, waarmee de
jeugd zich 25 of 40 jaar geleden
voor de Sowjet-ldealen inzette? Dit
is een klemmende vraag, die zonder
overdrijven mede de toekomst van
de Sowjet-Unie zal bepalen. Sowjet-
ideologen plegen te zeggen dat er In
hun land geen generatieprobleem be
staan. Maar tussen de andere pro
blemen is er net als overal el
ders wel degelijk dat van de
jeugd. En dat het probleem zich an
ders uit dan in het westen, waar
universiteiten en fabrieken centraal
staan, doet niets af aan het scherpe
karakter dat het ook hier heeft. De
.Komsomol' communistische unie
van de jeugd) kwam vijftig jaar ge
leden tot stand in een tijd toen de
geschiedenis van de jonge, op alle
fronten strijdende Sowjet-staat het
enthousiasme stimuleerde. Een van
de bekendste en meest populaire
chansons die hier worden gezongen
doet het enorme aandeel herleven
dat de jeugd van 1920-1925 heeft
gehad in de vestiging van het Sow-
jet-reglmeen zij. de Komsomols,
zetten zich in voor de burgeroor-
Stalin kwam en een geweldig
werk van constructie, onderzoek
en ontginning begon. Duizenden jon
geren verlieten Moskou en omge
ving, op weg naar Siberië of de Oer
al om er onder uiterst moeilijke om
standigheden ontwikkelingswerk te
verrichten. Dat kon de opbouw van
het gebied van Irkoetsk betekenen
of het uit het niets doen verrijzen
van Komsomolsk aan de Amor. En
dat in een immense kou, waartegen
geen bescherming bestaat, de afwe
zigheid jaren lang van enig
comfort. De oude Petrov met zijn
witte baard, die op het podium naast
premier Kosygin zat, en de hon
derden bejaarde mannen die net als
hij temidden van de jeugd de vijf
tigste verjaardag vierden, ken
den uit ervaring de verhalen die
Brezjnef en Tiajelnikov, de nieuwe
leider van de .Komsomol." in hun
feestredes vertelden. De oorlog tegen
Hitler deed het enthousiasme op
nieuw ophalen. Men is in de Sow-
jet-Unie van 15 tot 25 jaar Komso
mol. De helft van de beroepsmili
tairen maakten deel uit van de or
ganisatie. De communistische jeugd
Had een belangrijk aandeel in de
strijd en ln de overwinning. Het na
oorlogse herstel verlangde opnieuw
een grote toewijding. Honderden jon-
feren vertrokken bijvoorbeeld naar
e .maagdelijke gronden' van Kazak
stan, waar zij deelnemen aan het
ontginningswerk, waar zij trouwden
en tegelijkertijd hun aandeel lever
den aan de russificatie en de vol-
king van de verlaten gebieden de
rns met China. De langdurig re-
sinds 1945, de verbetering van
het levensniveau, de transistors die
ook tot afgelegen gebieden door
drongen, het verminderde belang
van net opbouwen van nieuwe stel
lingen voor de Sowjet-Unie, die wat
de industrie betreft het stadium van
.onderontwikkeld' zijn had verlaten,
veroorzaakte daarna een langdurige
crisis. Het land beleefde een periode
van ,dooi' na de dood van Stalin. De
tijd van de Sowjet-helden was voor
bij. De universiteiten gaven een
deel van de jeugd een nieuwe geest:
het probleem van de jeugd werd
merkbaar. Het heeft, nu de
organisatie vijftig jaar oud ls en 23
miljoen leden telt, een grote scherp
te.
De gehele wereld van de Jeugd
verwerpt de orde van de vorige
generatie. Daar ontkomt ook d©
communistische wereld niet aan: d©
Tsjechoslowaakse studenten kwa
men vorige jaar in beweging (om
van de gebeurtenissen in 1968 maar
te zwijgen), in Warschau rebelleer
den ze in maart, in Belgrado even
later. De factuele discipline die in
de Sowjet-Unie bestaat, sluit iedere
activiteit uit die van de vastgesteld©
lijn afwijkt. Het propaganda-mecha-
nisme, de invloed van oudere genera
ties en andere invloeden hebben wel
licht ieder persoonlijk initiatief ult-
om zijn betekenis te kunnen behou
den, grote daden nodig Als de geest
van toewijding ontbreekt, overheerst
al gauw de "onverschilligheid. De
jeugd, die in dit land geen uitweg
heeft, veroorzaakt een ernstige cri
sis. Eén van de eerste maatregelen
die is genomen, is de vervanging van
de eerste secretaris van de Komso
mol, Serge Pavlov, die nu volkomen
in diskrediet is. Hij is opgevolgd
door een Sibenêr van moderne stijl:
Evgueni Tiajelnikov. die zijn talent
heeft kunnen demonstreren op het
jongste jeugdfestival in Sofia Zijn
parool is: houd de communistische
jeugd stevig op het socialistische
spoor, maar begeleid tegelijkertijd
de vernieuwing m hun gedrag. Het
ïs geen imponerend idee, waarmee
de Sowjet-jeugd in haar malais©
wordt geholpen.
Verdeling van de
WAO-premie
DEN HAAG (GPD) Dc Sociaal-eco
nomische raad heeft minister Roolvink
geadviseerd met Ingang van 1 januari
a.s. de veredling van de premie voor de
wet op de arbeeidsongeschlktheidverze-
kering zo vast te stellen, dat de 3,9 pet.
verschuldigd zal z|jn door de werkgever
en 1,2 pet. door de werknemer. Thans
komt 3,45 pet. ten laste van de werk
gever en 0,75 pet. ten laste van de werk
nemer.
De SER heeft zich bij zijn oordeelsvor
ming laten leiden door de in het bedrijfs
leven verkregen overeenstemming over
de verdeling van de stijging van de
WAO-premie. Op grond daarvan advi
seert de raad de stijging van de totale
premie voor 1969 met 0,9 pet. (van 4,2
pet. naar- 5,1 pet) gelijdeHjk over werk
gever en werknemer te verdelen.
Drente wil gehuwde
onderwijzeres toch
handhaven
GRONINGEN (GPD) Gedeputeerde
staten van Drente hebben de minister
binnenlandse zaken voorgesteld het
besluit van de gemeenteraad van Zuid-
wolde om een onderwijzeres aan ee
openbare lagere school die ln liet huw»
lyk treedt eervot te ontslaan, te vernie
tigen.
Een afschrift van het schrijven van gs
aan de minister is naar het gemeen
tebestuur van Zuidwolde gestuurd. Op
de agenda voor de gemeenteraad die
vanmiddag vergadert komt de brief
van g s bij de lijst van ingekomen
stukken voor. B en w van Zuidwolde
stellen de raad voor om de brief voor
kennisgeving aan te nemen.
Tijdens een raadsvergadering op 26 ju
ni van dit jaar vormde het punt al dan
niet ontslag verlenen aan onderwijze
ressen die zouden gaan trouwen, aan
leiding tot een uitvoerige discussie. Met
2 stemmen tegen besloot de raad om
geen gehuwde onderwijzeressen aan de
scholen in de gemeente les te laten
geven.
RUSSELL-TRIBUNAAL
VEROORDEELT MOSKOU
PARI.JS (RTR) Dertien leden van
het internationale tribunaal voor oor
logsmisdaden hebben maandag de Sow
jet-Unie beschuldigd van agressie te
gen Tsjecho-Slowakije en terugtrek
king van de Sowjetrussisohe troepen uit
dat land geëist.
De leden, onder wie de Britse filosoof
Bertrand Russell en de Franse schrij
ver Jean-Paul Sartre, vergelijken in
hun verklaring, die ter gelgenheid van
de 50ste verjaardag van de Tsjechoslo
waakse onafhankelijkheid is uitge
geven, de toestand in dat land met dl©
in Vietnam. .De een (Hanoi) vecht te
gen het wereld-imperialisme. de ander
(Praag) voor volledige ontwikkeling van
de echte socialistische democratisch®
vervulling".
Voor j ou, lieverd
voor jou een Certina
certinaQ,
voor tl die momenten
dat je het beste wik geven.
omdat je vandaag veertig
bent geworden.
En omdat je de liefste echtgenoot
op de hele wereld bent.
Omdat je jezelf nooit de
luxe van een goed horloge dacht
te kunnen permitteren.
Omdat je altijd eerst
aan ons dacht...
omdat een horloge
het sieraad van de man is.
Omdat het voor jou heel erg
mooi moet zijn.