COMMUNISME IN INDONESIË Vietnam en de ontoereikendheid Ivan het recht SOWJETJEUGD IN MALAISE STEEKPARTIJ IN UTRECHT V/OENSDAG 30 OKTOBER 1968 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT 13 rxjrxxxraxxixxxxm (ADVERTENTIE) (Van een Indonesische medewerker) DJAKARTA De laatste tijd duiken er regel matig berichten in de pers op. dat het Indone sische leger in Midden- en Oost-Java zuiverings acties uitvoert tegen communistische guerrilla benden, dat hoge officieren tot zelfs generaals van de bekendste Indonesische legerdivisie, de Siliwangi-divisie, zijn gearresteerd op de verden king contacten te hebben onderhouden met be doelde communistische groepen in Oost-Java, dat de oud-president verhoord wordt over zijn contacten met deze groepen en dat als resultaat daarvan hoge regeringsfunctionarissen zijn ge arresteerd. Al deze berichten wekken de indruk, dat Indonesië aan de vooravond staat van een nieuwe communistische staatsgreep, welke in druk nog wordt versterkt door waarschuwingen van generaal Maraden Panggabean, de stafchef van het Indonesische leger en andere militaire bevelhebbers. Politieke waarnemers in Indonesië menen echter dat het leger met al deze berichten probeert de greep op de bevolking te versterken inplaats van nu, drie jaar na de mislukte staatsgreep van 30 septem ber 1965. de invloed die het op het gehele Indonesische leven heeft gekregen wat te verminderen. Tot deze waarnemers behoren ook invloedrijke politici als de vlce-voorzltter van het voorlopige raadgevend volks congres van Indonesië. S. Suchian, die behoort tot de rechts-orthodoxe mohameddaanse partij Nahdatul Ulama (NU). Zoekt het Indonesische leger werkelijk een reden om zijn macht te vergroten of wordt Indonesië opnieuw bedreigd en waarschuwt het leger terecht voor de mo gelijkheid van een nieuwe communistische staats greep? Uit mededelingen van de procureur-generaal, gene raal Soegiarto. blijkt dat thans nog 70.000 mensen, verdacht van medeplichtigheid aan de mislukte staats greep in de Indonesische gevangenissen op hun berech ting wachten. Bij de acties tegen de communisten, die van oktober 1965 tot ver in 1966 plaats vonden, verloren meer dan 100.000 mensen het leven. Daartoe behoorden ook de meeste leiders van de communisti sche partij PKI en haar kaders. Voor zover zij levend -in de gevangenissen terecht kwamen, wachten zij nu op de uitvoering van hun doodvonissen. Het is duide lijk dat een partij die op zo'n wijze beroofd is van haar top, zich niet in drie jaar zodanig kan hebben her steld dat zij nu- al een reëele politieke bedreiging kan zijn voor een Indonesische regering die zo op de wa penen steunt, als de regering van generaal Soeharto. Niet alleen bezitten de mogelijke nieuwe leiders van de PKI nationaal nog geen bekendheid, maar voor een succesvolle greep naar de macht zou behalve een zekere reputatie van de leiders in leder geval mini maal enige politieke invloed in de regering nodig zijn. Daar is wat de PKI betreft, op dit ogenblik totaal geen sprake van.Dit gebrek aan politiek gezag wordt ook niet opgeheven door aan de acties de naam van oud president te verbinden. Dit, nog afgezien van de vraag of oud-president Soekarno bereid zou zijn zich met dergelijke, al van de aanvang af als weinig kansrijk ta beoordelen avonturen zou willen inlaten. Voorts mag men niet verhelen, dat de communistenjacht in 1965-1S66 niet alleen door het leger werd uitgevoerd. Vooral in de dichtbevolkte gebieden van Midden- en Oost- Java heeft het leger zich verzekerd van de me tering van de religieuze groepen, die in de leider van de PKI altijd marxistische atheïsten hebben ge zien. Deze leiders van de PKI hadden door de mythe die zij om de partij geweven hadden als de partij van mensen die niet omkoopbaar zijn, bekwaam en Intellectueel na de algemene verkiezingen van 1965, toen zij tot verrassing van henzelf als de vierde politieke partij in Indonesië te voorschijn waren geko men. een grote aanhang in het nogal religieuze Midden- en Oost-Java verworpen. Door toedoen van de leiders van de religieuze bewegingen in deze gebieden werd de jacht op communisten, met de steun van het le ger, een heilige plicht. Ook hierdoor zou een nieuwe PKI zich eerst door een religieuze barrière heen moe ten werken alvorens weer vat op de bevolking te kun nen krijgen. Van binnen uit ziet de dreiging die het communisme op het ogenblik op de regering uitoefent, er daar om niet zo ernstig uit als het leger wil doen voorko men. Wordt Indonesië soms van bulten af door het communisme bedreigd? Er zijn in al de waarschuwingen van de legerleiders geen aanwijzingen te vinden, dat gevreesd wordt voor een agressie van rood-China. Ook politici maken zich daarover weinig zorgen. Wel wordt in de Riouw-ar- chlpel en in de gebieden die aan Maleisisch Serawak grenzen gevochten tegen voor het merendeel Chinese Inwoners van Serawak, die guerrilla-benden hebben ge vormd. Deze worden door Peking geleld. Maar gene raal Panggabean, de Indonesische stafchef, verklaar de onlangs dat de thans gecombineerde Meleisisch-In- donesische zuiveringsacties binnen met al te lange tijd wel tot de volledige liquidatie van deze benden zou leiden. Het staat overigens wel vast, dat de verspreide communistische acties voor een deel worden mogelijk gemaakt door de materiële steun van de 3 miljoen in Indonesië levende Chinezen. Deze handelen ofwel uit nationale trots als zonen van het grote Chineese volk dan wel omdat ze daartoe worden geprest, of doodgewoon uit opportunistische economische over wegingen. Het lijdt geen twijfel dat ook de huidige Indonesische regering alle in Indonesië wonende Chi nezen zo snel mogelijk in de diepste gedeelten van de Indische Oceaan zou willen gooien, indien dat niet tot gevolg zou hebben dat de gehele tussenhandel en de distributie in Indonesië zóu vastlopen. Men is in feite wel bevreesd, dat de grote Chinese groep in Indonesië later (wanneer vanuit Peking een vreedzame Chinese penetratie naar het zuiden wordt gedirigeerd) als een vijfde kolonne zal gaan fungeren. Voor het ogenblik echter vrezen de Indonesiërs geen militaire dreiging vanuit Peking of welk ander communistisch land. Waar militaire leiders, politici en religieuze leiders het allen roerend over eens zijn, is dat de com munistische beweging in Indonesië een bijzonder goede voedingsbodem bezit in de slechte economische situa tie van het land, en de omstandigheden waarin mil joenen in desa's en steden leven. Vooral de militairen zien in ,een economische vooruitgang het enige middel om de groei van een nieuwe communistische beweging tegen te gaan. Voor deze economische vooruitgang is veel geld (en vooral buitenlandse valuta) nodig, die Indonesië uit eigen export niet voldoende kan opbren gen. De militairen hebben zich bij hun activiteiten om zoveel mogelijk buitenlandse hulp te verkrijgen dus kunnen verzekeren van de steun van de politici en religieuze leiders en zijn er in geslaagd ook de wes terse mogendheden tot grote financiële steun aan Indo nesië te bewegen, omdat het land in de oost-west- tegenstelling van grote strategische betekenis is. De politici vinden echter ook, dat naast een gevulde maag de democratisering van het politieke leven voorwaarde is om communistische bewegingen de wind uit de zei len te nemen. Religieuze leiders zien het weer anders en achten een nauwgezetter uitoefening van de plich ten, die de islam de gelovige oplegt, noodzakelijk om het communistische atheïsme in Indonesië te be strijden. Onder het mom van communisten-bestrijding wordt daarom en passant door islamitische groepen jacht gemaakt op christenen in Indonesië. De Darul Islam-leider in Atjeh, Daud Beureuh, die onder het be wind van president Soekarno tenslotte zijn activitei ten voor een Islamstaat had gestaakt, is thans ^eer en meester in Atjeh, waar hij kortgeleden christenen uit hun woonsteden verjoeg. President Soeharto heeft juist enige dagen geleden een beroep op Beureuh ge daan om overeenkomstig de Indonesische staatsfiloso- fie .Pantjasila' tolerant te zijn tegenover christenen en andere religieuze groeperingen. Maar niet alleen in Atjeh, ook op Celebes en op Java komen dagelijks meer botsingen tussen islamieten en christenen voor, die een gevaar zullen kunnen opleveren voor de een heid van de Indonesische staat. Terwijl het herstel van de Indonesische economie on danks de enorme buitenlandse hulp stagneert, de prijzen blijven stijgen, het aantal werklozen meer dan 13 procent van de bevolking bedraagt en de sociale omstandigheden, waarin miljoenen nog leven, geen zichtbare verbetering ondergaan, verscherpen zich dus de religieuze tegenstellingen. Hierover verheugen zich slechts twee groeperingen in Indonesië: de communis ten en de politici, zakenlieden en hogere officieren die tot hun ontsteltenis hebben moeten toezien, dat na de afzetting van president Soekarno niet generaal Nasution, maar de betrekkelijk onbekende .vechtgene raal' Soeharto met de steun van Sri Sultan Hamengku Buwono en praktisch de gehele Indonesische intelli gentsia tot de nieuwe Indonesische leider werd ge kroond. Voor de communisten betekent voortzetting van het huidige bewind met de huidige economische en sociale politiek niets meer of minder dan een be stendiging van de gunstige voedingsbodem voor een nieuwe groei van hun beweging. Zij zullen de laatsten zijn om door acties van welke aard ook, het leven van het kabinet-Soeharto in gevaar te brengen Maar ook de groepen rond generaal Nasution, thans voorzitter van het voorlopig raadgevend volkscongres, zien met vreugde dat generaal Soeharto met zijn be kwame en fatsoenlijke team van economische deskun digen onder de valse schijn van economische vooruit gang het land in feite juist meer en meer uithollen. De ontevredenheid onder de bevolking zal tenslotte tot massademonstraties leiden, welke zij zullen kunnen benutten om generaal Nasution aan de macht te bren gen De situatie in Indonesië, drie jaar na de mis lukte staatsgreep van 1965, is dus weer zeer explosief. Ze wordt nog gecompliceerder, omdat zich thans ook een groep heeft gemanifesteerd, die de economische en monetaire politiek van het kabinet-Soeharto als funest voor Indonesië beschouwt. Het gevaar dat de Indonesische regering ln deze actie zieit, blijkt zo groot te zijn dat zij meent hier met communistische acties te doen te hebben. Zij zou er waarschijnlijk beter aan doen, te onderzoeken of de kritiek die op het huidige economische en monetaire beleid geleverd wordt juist is of niet» Want groepen, die juist nu kri tiek hierop uitoefenen, kunnen niet behoren tot die groeperingen die als de communisten en de groep Nasution graag zien dat de regering Soeharto verder gaat met en foutief beleid... ADVERTENTIE I UTRECHT («PD) Bij een over een vermeende verhouding is de I 45-jarige Mapenhersteller J. van B. uit Amersfoort zaterdagavond in Utrecht enkele keren met een nies gestoken. Als dader van de steekpartij wordt ver dacht de 32-jarige Marokkaanse fa brieksarbeider A. K. J. uit Utrecht. Hij is aangehouden en in verzekerde bewa- ring gesteld. Tussen beide mannen onstond ruzie toen de Amersfoorter ervan beschuldigde en verhouding te hebben met zijn rouM'. J. werd tijdens de woordenwis seling zo kwaad dat hij zijn zakmes pakte en zijn rivaal messteken in be nen, rug en nek gaf. Daarna maakte hij zich uit de voeten. Van B. werd behandeld in het acade misch ziekenhuis. Hij behoefde niet op genomen te worden. De politie hield intussen in de binnenstad J. aan. Hij verzette zich niet. (Van onze juridische medewerker) ,Deze oorlog die geen oorlog wordt ge noemd beweegt zich in een juridisch va cuüm'. Aldus karakteriseerde de Amerikaan se prof. W. Friedmann vorig jaar de ontoerei kendheid van het recht met betrekking tot het Vietnamese conflict. Is dat een reden voor de jurist om deze mensonterende en uitzichtloze strijd dan maar kritiekloos over te laten aan politici en militairen? Het heeft er, zeker in Nederland, wel eens wat van gehad, maar het antwoord moet zijn: integendeel! Het valt niet te ontkennen dat de staten het in derdaad moeilijk grijpbare internationale recht nogal eens naar zich toe gebruiken en vaak niet vragen wat recht is, maar of het uitkomt zich aan te houden. Dat benadrukt echter alleen maar de dure plicht te werken aan een werkelijke norm vorming der beheersing van het nationale gedrag. Aan de jurist de taak om de politicus ervan te over tuigen dat het handelen volgens de regels steeds de beste politiek is. Het is verheugend dat het vaak nogal specialistische juridisch studentenblad ,Ars Aequi' vanuit deze gedachte in een bijzonder num mer het probleem stelt: Vietnam en het recht (uit gave Polak en Van Gennep). Daarmee getuigen de jonge juristen bovendien van een engagement dat men in de hedendaagse rechtswetenschap meer zou wensen te zien. Dit Vietnam-nummer komt niet met een pasklare conclusie, maar presenteert op kritische wijze waardevol materiaal voor een verdere oordeels vorming. ,Ars Aequi' begint met een uiteenzetting over de feiten en besluit met artikelen over het oorlogs recht en een bijdrage van prof. mr B. V. A. Röling over de, processen van Neurenberg-Tokio en Stock- hoim-Roskilde. De hoofdmoot gaat over het .lus ad bellum' (over de gerechtvaardigheid van een oor log). Daarmee zit men dan midden in een ingewik keld patroon van volkenrechtelijke begrippen, die even omstreden als fundamenteel zijn: agressie, interventie, collectieve zelfverdediging, soevereini teit. De artikelen in dit Vietnam-nummer zijn voorna melijk toegespitst op de vraag van de recht matigheid van het Amerikaanse optreden. Het vol kenrecht kent een vrij streng interventieverbod tenminste ln de handboeken, want Interventie is een veel gebruikt Instrument van praktische buiten landse polï'-iek. ,De macht der feiten is groter dan alle wettelijke theorie', zei reeds Thorbecke. Dat doet niets af aan dè noodzaak te streven naar een juridische waardering, ook al heeft dat dan veel van nakaarten. Een aantal van de vragen die in het bijzondere nummer van ,Ars Aequi' aan de orde ko men, zijn, in telegramstijl: 1 Wie verbrak de Geneefse akkoorden? De akkoor den van Genève, die in 1954 nogal moeizaam tot stand kwamen (en niet door de VS werden onderte kend). zijn zo langzamerhand op alle punten ge schonden. Toch vormen ze de juridische basis van de status quo. Het noorden klaagt over het saboteren van de voorgeschreven verkiezingen in 1956. Boven dien is het zuiden, in strijd met de afspraken, be gonnen buitenlandse hulp in te roepen en deel te nemen ln het pact van de Zuid-Oost-Aziatische ver dragsorganisatie (ZOAVO). Zuid-Vietnam stelt dat de akkoorden ook voorschrijven dat de verkiezingen vrij en geheim dienen te zijn en dat was in 3956 niet te verwezenlijken. Bovendien is het noor den begonnen met infiltraties hetgeen overigens op grond van de rapporten van de internationale controlecommissie valt te betwijfelen. Een en an der maakt, dat het traditionele argument van de .exceptio non adimpleti contractu' (contractbreuk van de een rechtvaardigt contractbreuk van de an der) in dit geval weinig zin heeft. 2 Saigons verzoek om Amerikaanse hulp. Hier rijst allereerst de vraag of Noord- en Zuid-Vietnam twee aparte staten zijn, danwel, zoals de akkoorden zeg gen, twee .zones'. De macht der feiten zegt. dat hier twee aparte volkenrechtelijke eenheden liggen, die ieder afzonderlijk erkenning hebben gevonden. Hetgeen overigens illustreert hoezeer het juridische instituut van de erkenning verpolitiekt is. Daar naast ligt de vraag van de wettigheid van het be wind in Saigon. Op grond van de traditionele maatstaven kan men die wel aannemen. Maar de feitelijke macht van het nationale bevrijdingsfront vormt een vraagteken bij dit .volkenrechtelijk ver moeden'. 3 Collectieve zelfverdediging. De VS beroepen zich op het handvest van de Verenigde Naties, wat het recht van (collectieve) zelfverdediging uitdrukke lijk erkent, ook, naar velen menen, ten aanzien van niet-lidstaten, zoals Vietnam. Bovendien meent Amerika een zelfstandige verplichting te ontlenen aan het ZOAVO-pact. Aan de andere kant ver eist het handvest dat eerst alles wordt gedaan om tot een vreedzame regeling te komen. Is dat ge beurd? Wat het ZOAVO-pact betreft is het de vraag of dit wel eenzijdig kan v.-orden toegepast op Vietnam, dat bovendien krachtens de Geneefste akkoorden buiten militaire bondgenootschappen moet blijven. 4 Escalatie. Centraal staat hier het argument dat Noord-Vietnam zou zijn begonnen met een .gewa pende aanval', die represailles, ja zelfs zelfverde diging rechtvaardigt. Gezien de twijfels rond het incident in de Golf van Tonkin is dat discutabel. Bovendien behoort ln beginsel de vergelding in evenredigheid met de geleden schade te zijn. De Amerikaanse bombardementen lijken eerder gericht op het murw-maken van de burgerbevolking dit wordt door prof. Röling scherp veroordeeld. 5 Openbare orde. In een polemiek onder Amerikaan se juristen kwam het argument voor dat de VS optreden in het belang van ,een minimale openbare arde in de wereld'. In al zijn vaagheid is dat de stelling waarom de hele discussie in wezen draait. Het begrip .openbare orde' is. ia vrijwel alle onder delen van het recht, een .ontsnappingsclausule'. Door dit argument te gebruiken komt men terecht ln een twist over .methoden van de heilige alliantie', .invloedssferen' of .gelijk hebben'. 6 Juist hier blijkt het juridisch tekort, dat des t© klemmender is omdat Vietnam geen uniek geval is. Men name in de derde wereld blijkt de praktijk van de koude oorlog de mazen van het volkenrecht weten te vinden om de machtsstrijd uit te vechten over de hoofden van de jonge staten. Hoewel dez© jonge staten aan de ontwikkeling van het huidige volkenrecht geen deel hebben gehad, blijken zij er toch waarde aan te hechften. Maar terecht vragen zij, zo stelt Ars Aequi' dat de regels worden ver nieuwd, zodat ze effectief kunnen zijn. Na lezing van het bijzondere nummer van Ara Aequi' houdt men veel juridische twijfels over, bepaald ook over de rechtmatigheid van het Ame rikaanse optreden in Vietnam. Het is echter moei lijk tot een sluitende conclusie te komen, temeer daar het uiteindelijke oordeel, zoals gezegd, even zeer afhangt van politieke factoren. Bij iedere be nadering mag men in ieder geval deze kernvraag, gesteld in de inleiding van het Vietnam-nummer, niet vergeten: .Mag een klein volk worden opgeof ferd aan een mengsel van machtsstrijd en ideolo gische strijd (Door onze medewerker Jean Raf- faelli in Moskou) Op de koepels van de kathedra len in het Kremlin viel sneeuw, toen tegen dat typisch Russi sche decor enkele dagen geleden de vijftigste verjaardag van de .Komsomol' werd ingeluid. Feestredenaar was partijleider Leonid Brezjnev, die werd om ringd door het gehele politburo, zesduizend afgevaardigden uit alle delen van de Sow jet-Unie en teams van radio en televisie. Het was een passend decor voor de viering van een grandioos epos. De .Komsomol' is werkelijk een lichaam van betekenis, niet al leen vanwege de honderden miljoe nen die er al een paar generaties deel van hebben uitgemaakt, maar ook op zich. De grote vraag, waar mee nu overal ter wereld de jeugd ln verzet komt echter ook deze kolossale jongerenorganisatie te maken heeft ls: Zal zij erin slagen ooit nog het enthousiasme en de toe wijding te herstellen, waarmee de jeugd zich 25 of 40 jaar geleden voor de Sowjet-ldealen inzette? Dit is een klemmende vraag, die zonder overdrijven mede de toekomst van de Sowjet-Unie zal bepalen. Sowjet- ideologen plegen te zeggen dat er In hun land geen generatieprobleem be staan. Maar tussen de andere pro blemen is er net als overal el ders wel degelijk dat van de jeugd. En dat het probleem zich an ders uit dan in het westen, waar universiteiten en fabrieken centraal staan, doet niets af aan het scherpe karakter dat het ook hier heeft. De .Komsomol' communistische unie van de jeugd) kwam vijftig jaar ge leden tot stand in een tijd toen de geschiedenis van de jonge, op alle fronten strijdende Sowjet-staat het enthousiasme stimuleerde. Een van de bekendste en meest populaire chansons die hier worden gezongen doet het enorme aandeel herleven dat de jeugd van 1920-1925 heeft gehad in de vestiging van het Sow- jet-reglmeen zij. de Komsomols, zetten zich in voor de burgeroor- Stalin kwam en een geweldig werk van constructie, onderzoek en ontginning begon. Duizenden jon geren verlieten Moskou en omge ving, op weg naar Siberië of de Oer al om er onder uiterst moeilijke om standigheden ontwikkelingswerk te verrichten. Dat kon de opbouw van het gebied van Irkoetsk betekenen of het uit het niets doen verrijzen van Komsomolsk aan de Amor. En dat in een immense kou, waartegen geen bescherming bestaat, de afwe zigheid jaren lang van enig comfort. De oude Petrov met zijn witte baard, die op het podium naast premier Kosygin zat, en de hon derden bejaarde mannen die net als hij temidden van de jeugd de vijf tigste verjaardag vierden, ken den uit ervaring de verhalen die Brezjnef en Tiajelnikov, de nieuwe leider van de .Komsomol." in hun feestredes vertelden. De oorlog tegen Hitler deed het enthousiasme op nieuw ophalen. Men is in de Sow- jet-Unie van 15 tot 25 jaar Komso mol. De helft van de beroepsmili tairen maakten deel uit van de or ganisatie. De communistische jeugd Had een belangrijk aandeel in de strijd en ln de overwinning. Het na oorlogse herstel verlangde opnieuw een grote toewijding. Honderden jon- feren vertrokken bijvoorbeeld naar e .maagdelijke gronden' van Kazak stan, waar zij deelnemen aan het ontginningswerk, waar zij trouwden en tegelijkertijd hun aandeel lever den aan de russificatie en de vol- king van de verlaten gebieden de rns met China. De langdurig re- sinds 1945, de verbetering van het levensniveau, de transistors die ook tot afgelegen gebieden door drongen, het verminderde belang van net opbouwen van nieuwe stel lingen voor de Sowjet-Unie, die wat de industrie betreft het stadium van .onderontwikkeld' zijn had verlaten, veroorzaakte daarna een langdurige crisis. Het land beleefde een periode van ,dooi' na de dood van Stalin. De tijd van de Sowjet-helden was voor bij. De universiteiten gaven een deel van de jeugd een nieuwe geest: het probleem van de jeugd werd merkbaar. Het heeft, nu de organisatie vijftig jaar oud ls en 23 miljoen leden telt, een grote scherp te. De gehele wereld van de Jeugd verwerpt de orde van de vorige generatie. Daar ontkomt ook d© communistische wereld niet aan: d© Tsjechoslowaakse studenten kwa men vorige jaar in beweging (om van de gebeurtenissen in 1968 maar te zwijgen), in Warschau rebelleer den ze in maart, in Belgrado even later. De factuele discipline die in de Sowjet-Unie bestaat, sluit iedere activiteit uit die van de vastgesteld© lijn afwijkt. Het propaganda-mecha- nisme, de invloed van oudere genera ties en andere invloeden hebben wel licht ieder persoonlijk initiatief ult- om zijn betekenis te kunnen behou den, grote daden nodig Als de geest van toewijding ontbreekt, overheerst al gauw de "onverschilligheid. De jeugd, die in dit land geen uitweg heeft, veroorzaakt een ernstige cri sis. Eén van de eerste maatregelen die is genomen, is de vervanging van de eerste secretaris van de Komso mol, Serge Pavlov, die nu volkomen in diskrediet is. Hij is opgevolgd door een Sibenêr van moderne stijl: Evgueni Tiajelnikov. die zijn talent heeft kunnen demonstreren op het jongste jeugdfestival in Sofia Zijn parool is: houd de communistische jeugd stevig op het socialistische spoor, maar begeleid tegelijkertijd de vernieuwing m hun gedrag. Het ïs geen imponerend idee, waarmee de Sowjet-jeugd in haar malais© wordt geholpen. Verdeling van de WAO-premie DEN HAAG (GPD) Dc Sociaal-eco nomische raad heeft minister Roolvink geadviseerd met Ingang van 1 januari a.s. de veredling van de premie voor de wet op de arbeeidsongeschlktheidverze- kering zo vast te stellen, dat de 3,9 pet. verschuldigd zal z|jn door de werkgever en 1,2 pet. door de werknemer. Thans komt 3,45 pet. ten laste van de werk gever en 0,75 pet. ten laste van de werk nemer. De SER heeft zich bij zijn oordeelsvor ming laten leiden door de in het bedrijfs leven verkregen overeenstemming over de verdeling van de stijging van de WAO-premie. Op grond daarvan advi seert de raad de stijging van de totale premie voor 1969 met 0,9 pet. (van 4,2 pet. naar- 5,1 pet) gelijdeHjk over werk gever en werknemer te verdelen. Drente wil gehuwde onderwijzeres toch handhaven GRONINGEN (GPD) Gedeputeerde staten van Drente hebben de minister binnenlandse zaken voorgesteld het besluit van de gemeenteraad van Zuid- wolde om een onderwijzeres aan ee openbare lagere school die ln liet huw» lyk treedt eervot te ontslaan, te vernie tigen. Een afschrift van het schrijven van gs aan de minister is naar het gemeen tebestuur van Zuidwolde gestuurd. Op de agenda voor de gemeenteraad die vanmiddag vergadert komt de brief van g s bij de lijst van ingekomen stukken voor. B en w van Zuidwolde stellen de raad voor om de brief voor kennisgeving aan te nemen. Tijdens een raadsvergadering op 26 ju ni van dit jaar vormde het punt al dan niet ontslag verlenen aan onderwijze ressen die zouden gaan trouwen, aan leiding tot een uitvoerige discussie. Met 2 stemmen tegen besloot de raad om geen gehuwde onderwijzeressen aan de scholen in de gemeente les te laten geven. RUSSELL-TRIBUNAAL VEROORDEELT MOSKOU PARI.JS (RTR) Dertien leden van het internationale tribunaal voor oor logsmisdaden hebben maandag de Sow jet-Unie beschuldigd van agressie te gen Tsjecho-Slowakije en terugtrek king van de Sowjetrussisohe troepen uit dat land geëist. De leden, onder wie de Britse filosoof Bertrand Russell en de Franse schrij ver Jean-Paul Sartre, vergelijken in hun verklaring, die ter gelgenheid van de 50ste verjaardag van de Tsjechoslo waakse onafhankelijkheid is uitge geven, de toestand in dat land met dl© in Vietnam. .De een (Hanoi) vecht te gen het wereld-imperialisme. de ander (Praag) voor volledige ontwikkeling van de echte socialistische democratisch® vervulling". Voor j ou, lieverd voor jou een Certina certinaQ, voor tl die momenten dat je het beste wik geven. omdat je vandaag veertig bent geworden. En omdat je de liefste echtgenoot op de hele wereld bent. Omdat je jezelf nooit de luxe van een goed horloge dacht te kunnen permitteren. Omdat je altijd eerst aan ons dacht... omdat een horloge het sieraad van de man is. Omdat het voor jou heel erg mooi moet zijn.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1968 | | pagina 13