twee ministers voor één jagertje
SPORT IN SLUISKIL
extiA
COMMUNICATIESTOORNIS
Zeeuws-Vlaams allerlei
HULSTER BUITENCENTRUM
BESTAAT 10 JAAR
ZEEUWSCHVLAANDEREN
Blijft de vraag: vanwaar die hoge
oelangstclling voor 't Jagertje. In we
ien toch een centrum zoals er ette
lijke voorkomen. De heer J. de Maat
uit Sas van Gent. voorzitter van de
oeherende stichting St.-Willibrordus
en gewestelijk commandant van dc
katholieke verkenners in Zeeland
(.ik heb Cals goed gekend, die droeg
ook een hoed met vier deuken') zegt
er ja en nee op Ja, voorzover het
de .normale' activiteiten van 't Ja
gertje aangaat, het verlenen van
gastvrijheid aan de meest uiteenlo
pende groepen (jonge) mensen, die
er kunnen confereren maar ook kam
peren. Het .nee' geldt de uitzonde
ringspositie die het centrum mneemt
als .geboorteplaats' van het Belgi
sche centrum voor jeugdtoerisme.
een landelijke organisatie die zowel
in Nederland (de Aardenburgse El-
derschans bijvoorbeeld) als in Bel
gië en Luxemburg over in totaal zo'n
60 centra beschikt waar jongeren va
kantie kunnen doorbrengen, al dan
niet kamperend .Het tienjarig be
slaan van dit centrum voor jeugd
toerisme Is eigenlijk de oorzaak van
dit ministeriële bezoek', aldus de heer
De Maat. .Men wilde bij deze gele
genheid graag nog eens naar 't Ja
gertje. waar dit werk tenslotte is be
gonnen. Dat kwam zo: tien jaar ge
leden had Hulst een jeugdgroep uit
Brugge op bezoek. Er ontstond een
verbroedering met de plaatselijke
verkenners, die toen zelf maar over
een heel povere accommodatie be
schikten. Aanvankelijk werden de
Brugse jongelui ondergebracht in het
lyceum, maar ja dat was toch feite
lijk niets. Als je toch al op school
zit en je wordt er in je vakantie
weer mee geconfronteerd, werkt dat
niet bepaald opwekkend. De verken
ners voelden trouwens zelf ook wel
Dit was meer een vereniging van wielrijders die gezamenlijk tochten
maakten naar omliggende plaatsen om daar demofistraties te geven,
maar van wedstrijden was daarbij geen sprake. Tot grote bloei kwam
ilio vereniging niet en het is dan ook niet te verwonderen dat ze
;cluidIoos verdween. Bovenstaande foto werd op de Nieuwe Kerk-
-traat gemaakt bij liet einde van de eerste, en voorlopig ook de
natste, te Sluiskil gehouden wielerwedstrijd. Deze wedstrijd werd zo
•ond 1927 of 1928 verreden op de l'ierssenspolderstraat en een ge-
icolte van de polderwegen daarop aansluitend. Twee der organisato
•en van deze strijd waren de heren I.afort en Colsen die wij op deze
oto (rechts voor en midden achter) evenals veel andere bekende
diiiskillenaars zien. ersohillende jonge wielrijders waren aan de
•tart verschenen, waarbij ook Omer de BruQcker, die uiteindelijk de
•Jrijd zou winnen. Ook de heer Ferment, bekend, beter bekend als Broer
"ermont, reed op 'n gewone fiets mee. Toen hij vergezeld van twee
telgen in de polder streed oir een goede plaats, eisten zijn twee
naats' dat hij de kop zou overnemen. Ferniont wenste echter nog
int uitstel, maar het gevolg hiervan was. dat hij in de sloot werd
ereden. Toen hij de andere dag zijn Jas niet kon aankrijgen ging
lij naar de dokter en toen bleek dat hij zijn sleutelbeen had gebro
ken. Aan het eind van de strijd kregen alle renners een. door één
Ier organisatoren beschikbaar gestelde, medaille. Toen ze het ge-
■ehenk, dat op de Toto duidelijk zichtbaar is. later bekeken, zagen ze
dat er muziekinstrumenten op waren afgebeeld. De schenker had
dus van een andere gelegenheid deze medailles overgehouden, en hij
zag hier een mooie kans om ze kwijt te raken....
Ue laatste tija worden we nogal eens opgeschnk.
door een bericht dat een alleenwonende dagen dooa
m eijn huis ligt voordat iemand dit ontdekt. Is
dat waar, worden we nog wel so gauw opge
schrikt1 We worden door het leven rondom ons en
het wereldgebeuren in woord en beeld zó vaak en
zó hard geschokt dat, als we zelf niet rechtstreeks
bi) het leed van onze medemensen betrokken zijn
het ons weinig meer doet.
De berichtgevingen over alleenwonende mannen en
vrouwen die eenzaam sterven en dan pas na dagen
worden ontdekt duiden op een verborgen drama
waarvan het alleen doodgaan slechts het. sluitstuk
van een gruwelijke vereenzaming was. Dat dit zo
kon gebeuren duidt op een communicatiestoornis in
de intermenselijke verhoudingen doch is ook een
vorm van onliefde.
Siet alleen door het ouder worden kan het gebeu
ren dat de familie- en vriendenkring slinkt en ei
contacten verloren gaan. Dit, gaat soms vlug gei
•tan men vooi mogelijk houdt en als op één
•ling m ons leven aainir? moeten zijn dan is het
op de genegenheid van onze naast bestaande» en
vrienden.
De kring Kan dooi allerlei oorzaken Meinet worden
en opeens is er niemand meer die om je geeft
Men staat alleen met het gruwelijke spook van
eenzaamheid en vereenzaming naast zicli. De buurt
waarin men woont heelt het te druk met eigen
recreatie en ontspanning om zich met een onbe
langrijk en oninteressant individu bezig te houden
De buurt i« jony en waant zich onsterfelijk, of de
buurt is oud en zelf hulpbehoevend. Tenslotte be
perkt het contact zich nog alleen tot enkele leveran
ciers en dan nog met eens dagelijks. Deze zijn hei
dan ook meestal door toie de dood van een vereen
zaamde ontdekt wordt.
Toch zijn niet altijd alleen anderen schuldig
aan het gemis van contact. Er zijn mensen die zich
De vereniging van rooms-katholleke raadsleden ir<
West-Zeeuwsch-Vlaanderen wil in deze streek komen tot
het instellen van een centraal alarmnummer voor de
ambulancedienst, de brandweer, politie etc. naar het
voorbeeld van Brugge, waai dit systeem (.Hulpdienst
900') ai enkele jaren functioneert. Dit Belgische voor
beeld is overigens ook de inspiratie geweest van ver
enigingsvoorzitter E. Lansu uit Aardenburg. Door een
dagbladartikel werd hij op het bestaan van de hulpdienst
900 attent gemaakt, waarna de Aardenburg.se raad ei
ijlings een excursie aan waagde. .Wat we daat gezien
hebben overtrof onze verwachtingen. Wie telefoonnum
mer 900 draait krijgt binnen de kortste keren hulp. om
het even of het nu om een ambulance, de brandweer of
politie gaat'.
Nu voelt aan de andere kant ook weer niet iedereen
ervoor om zo hard van stapel te lopen met de oprich
ting van een .eigen' alarmcentrale voor West-Zeeuwsch-
Vlaanderen De heei Lansu .Sommige mensen zeggen:
ia, maar er is toch een landelijke commissie bezig met
dit probleem, moet je daar nu wel op vooruitlopen?
Nou. ik ken die landelijke commissies, daarvan hoeven
we voorlopig geen resultaat te verwachten. Men heeft
ons ook gesuggereerd ot het niet mogelijk is. dit ge
bied onder te brengen bij Brugge Dat is een zaak die
wel eens onderzocht zou kunnen worden, misschien lig
gen hier Inderdaad mogelijkheden'
Enfin, 't zal volgende maand in Oostburgs' BB-vesting
/eker blijken
jak ai gaat het initiatief tot contact niet van een
alleenwonende uit en wenst men dit zelf niet
ivat veel minder het geval is dan men uit een aon-
vankelijk afwijzende houding zou afleiden de
buurt mag zeker nimmer vergeten dat zij levend*
mensen zijn als zijzelf en een eenzaam afscheid
van dit leven trachten te verhoeden
Minister Klompé
...naar Hulst...
voor een betere accommodatie. En
fin. met steun van de gemeente
heeft toen de inmiddels geformeer
de stichting St.-WUlibrordus de voor
malige speeltuin 't Jagertje aange
kocht en or een buitencentrum van
gemaakt Het was tevens 't eerste
van het centrum voor jeugdtoeris
me. Dat breidde zijn activiteiten la
ter gaandeweg uit'
•ewust van de buitenwereld afsluiten zoals er men
sen geboren zwervers zijn. Zij wijzen elke poging
tot toenadering door wie dan ook beproefd, reso
luut van de hand. Oorzaak hiervan kan zijn teleur
stelling met hierop volgend verbittering, rancune
wantrouwen en nog zoveel andere zaken Ook dit
\s een vorm van onliefde
Toch moeten ook deze mensen behoren toi de ,gt
registreerden' in ons geheugen al ziet men ze zei
■ten en mist men ze met dagelijks. Ei icordt tegen
looordig van alles gedaan zeer terecht om be
laarden met te laten verzeilen in isolement Doel
als zodanig wordt men eerst op ti5-)tirige leeftijd
beschouud Een dj-jnngi- man ot vrouw zei It-
een veei fongere alleenwonende kan. do<>- welke
■torzaak dan nok eveneens m isolement geraken
en in het slop terechtkomen van eenzaamheid en
-ereenznmmg twee heel verschillende zaken ove-
ïgens
HULST Hoewel er nog geen officiële bevestiging van ,Den Haag
is, staat het momenteel vrijwel vast dat zaterdag 9 november zo
wel minister Klompé van cultuur, recreatie en maatschappelijk
werk als haar Belgische collega prol. I'van iMechelen (Nederlandse
cultuur) naar Hulst komen, voor het tienjarig bestaan van liet bui
encentrum 't Jagertje. Tegen half eM wordt het gezelschap (ook
inr Van Aartsen is aanwezig) bij het centrum verwacht, tegen half
twaalf staat er een ontvangst op het stadhuis op het programma
•n de Hulsterse visite wordt afgerond met een lunch. Daarna ver
rekken de beide bewindslieden ijlings naar Knokke, waar ze mi
ners toch al besprekingen zouden voeren.
TONEEL
In de Antwerpse KNS loopt tot maandag 11 novem
ber Alexel Arboezovs' .Romance In Leningrad' onder
regie van Martin van Zundert. In de hoofdrollen Els
Corneliasen, Dirk Declèfr en Mare Janssens.
Arboezov (geboren in 1908) geldt als één van de ver
nieuwers van het Russische toneel. .Romance in Lenin
grad' dateert van 1964. Het stuk gaat over de beleve
nissen van drie jonge mensen. De eerste fase speelt zich
af in het belegerde en uitgehongerde Leningrad van
1942. waar twee jongens en een meisje een onder
komen vinden in één der weinig overgebleven flats. Door
de tumultueuze gebeurtenissen van het ogenblik wor
den ze uiteengedreven, maar na de oorlog in '46
komt hetzelfde gezelschapje weer bij elkaar. Onder
meer om ie ontdekken dat hun verhoudingen zich in
grijpend hebben gewijzigd. Het meisje wordt gedwon
gen om tussen twee mannen te kiezen en in de laatste fa
se van het stuk die is gesitueerd in 1959 blijkt
dat ze een verkeerde keus heeft gedaan.
ALARM (1)
De heer Lansu heeft zijn ervaringen doorgegeven op
de enige tijd geleden gehouden vergadering van de r-k-
raadsleden en nij nam tevens contact op met de Zeeuws-
Vlaamse Bescherming Bevolking, die zich zoals ook
de landelijke BB trouwens momenteel volop beraadt
over eventuele taken in vredestijd.
ALARM (2)
In ieder geval ls men nu al zo ver dat de raads
leden op vrijdag 22 november zijn uitgenodigd voor een
bezoek aan de BB-commandopost m Oostburg. Daar
zullen ook vertegenwoordigers van PTT. rijkspolitie.
Rode Kruis, ziekenhuis en gemeentebestuurders aan
wezig zijn. Mocht de alarmcentrale er komen, dan denkt
de heei Lansu voorlopig nog in West-Zeeuws-Vlaamse
termen. .Ik wil een mogelijke uitbreiding tot Oost-
Zeeuwsch-Vlaanderen of overig Zeeland helemaal niet
uitsluiten, maar hier in dit gebied ondervinden we (.och
wel bijzonder grote nadelen van een geïsoleerde lig
ging. Op de vergadering kwam naar voren, dat het
nog wel eens wil gebeuren dat slachtoffers van een aan
rijding geruime tijd langs de weg liggen voor er
hulp komt opdagen'.
ven, richtlijnen verstrek! etc Deze
service is nu echter weggevallen, het
geen tot gevolg had dal men zich nu
gewestelijk opstelt Dat brengt ook
met zich mee dat er behoefte be
staat aan eert eigen centrum, waar
cursussen en kampen worden gege
ven. Nu willen we proberen om
t Jagertje zoveel mogelijk als zo
danig te laten fungeren Het ziet er
wel naar uit dat dit ons lukt' Een
en ander zou ovengen», ook weer
eem uitbreiding van de accommoda
tie noodzakelijk maken.—
Ervaringen
Het spreekt vanzelf dat men op
"t Jagertje in de afgelopen tien iaar
lal van leuke ervaringen heeft opge
daan met de gasten En die betref
fen dan voor een belangrijk deel zui
derburen. Er komen er per seizoen
gemiddeld 600. verdeeld over 10 groe
pen van 60. met een verblijftijd van
ongeveer 5 dagen per groep Het
valt dan vaak op hoe deze jongelui
hun vooroordelen waarmee ze naar
Nederland komen binnen de kortste
keren kwijtraken, zegt de heer De
Maal. .Men komt hier ergens toch
wel een beetje met het gevoel van
we gaan naar het moederland' Ik
heb dan ook eens een grappenmaker
stomverbaasd horen constateren, dat
er hier in Nederland niet overal al
gemeen beschaafd Nederlands werd
gesproken Hij had het thuis wel
moeten leren, maar hij stond er ver
steld van dat wij dialecten kennen'.
Na een weekje 't Jagertje is dit
soort lieden daar meestal we) ach
ter. al was het alleen maar door het
sappige Hulsterse taaltje van de con
verge.. Maar desondanks: .Een on
betaalbare kerel', vindt De Maat.
Het buitencentrum 't Jagertje aan de weg naar Graauw.
He Slülsikilse bevolking nceft steeds heel wat sportminnenden in haar
midden gehad. Als wij over de sport in Sluiskil spreken, dan moeten
wij dit ruim zien, want ook de minder bekende sporten hebben daar
een belangrijke rol in de samenleving gespeeld. Als er feestelijk
heden plaats vonden, zoals koninginnedag, kermis en dergelijke, dan
kwamen de bewoners van bijvoorbeeld de buurt Strodorpe bij elkaar
op de .wei' waar men elkaar ging bekampen in de bolsport. Vooral
de jongeren verdedigden dan met vuur de familie, maar ook de ou
deren lieten zich niet onbetuigd. Het spreekt van zelf dat de strijd
tussen vrouw Jacobs, Lu(jcks, Complet, Platjouw en hinderen altijd
gepaard ging met veel hilariteit De bolbaan bij de heer Rijckaert
heeft nog lang stand gehouden, maar uiteindelijk werd die sporl
daar ook gestaakt in verhand mei gebrek aan belangstelling. Een
andere, thans te Sluiskil nog intensief beoefende sport ls het boog
schieten. Reeds op 5 oktober 1856 werd te Sluiskil een handboog-
schutterij opgericht, welke vereniging op die datum haar eerste
aohletlng hield. Hoe lang die vereniging stand heeft gehouden en
wat haar prestaties zijn geweest, is mij niet bekend geworden. In
latere jaren bloeide die sport tot grote hoogte. Men hield toen schif
tingen bij Schede, Meert en Faas op de liggende wip en hij de ge
zusters Meert aan de Nieuwe Kerkstraat werd in de hoogte geschoten.
Een heel bekende boogschutter werd we! de heer Van Esbroek, ilie
na jaren koningsscliufter te zjjn geweest, keizer in die sport werd.
De voetbalclub .Ajn.v' werd er op 2 oktohci 1910 opgericht Ze had
haar oefenterrein op de loen pas gedempte Axelscvlakte. Later ver
huisde men naar de Cité en thans beschikt men over een behoor
lijke sportgelegenlieid bij het bungalowpark. Thans kennen wij de
jaarlijks terugkerende wielerronde in de Middenstraat en omgeving.
Daar men over liet algemeen over voldoende middelen beschikt,
is het organiseren daarvan wei te doen. Vroeger was dat veel moei
lijker, want toen was er vrijwel alleen de goede wil, veel doorzet
tingsvermogen van enkelen en de morele steun van de dorpsbe
woners. Door de eenheid die er toen heerste kon echter heel wat
tot stand worden gebracht. Toen de wielerbaan te Sas van Gent werd
gesticht had dit ook te Sluiskil zijn invloed. In 1926 trokken geregeld
jongeren uit Sluiskil en omgeving naar de Sasse wielerbaan om daar
te trainen. Een echt Sluiskils koppel kon echter niet tot stand wor
den gebracht, al werd er wel moeite voor gedaan om Pol Vermast
met Vanhijfte te koppelen om de Sluiskilse kleuren hoog te houden.
Reeds in 1906 was te Sluiskil een wielerclub opgericht, genaamd
Veloelub Exelcior'. waarvan hel clublokaal nij de heer Fermont was
net katholieke jeugdwerk in de pro
vincie hoe langei hoe meer de funC'
tie van streekcentrum krijgt Het ls
altijd de gewoonte dat het gebouw
voor een bepaalde periode aan een
groep wordt verhuurd, die dus vol
komen zelfstandig te werk kan gaan
naasi de ontvangst van Belgische
jongeren staat het centrum ook open
voor mensen die jeugdwerk- avond-
of vveekendcursussen volgen, leid
sters en leiders van de padvinders
(sters (beweging en anderen die om
wat voor reden dan ook behoefte
voelen om met elkaar iets uit te
praten Daarnaast is 't Jagertje ook
de thuishaven voor 80 Hulsterse wel
pen, verkenners en rowans. Zij heb
ben op provinciaal nivaau overi
gens hun .elgen' tienjarig jubi
leum van het centrum gevierd tij
dens het weekend van 22 en 23 Juli
waren er 2300 Zeeuwse .collega's' te
gast.
Verhuren
Het Hulsterse centrum heeft een ca
paciteit van 60 bedden. De keuken
is nog niet zo lang geleden gebouwd,
maar aan de overige gebouwen wil
nog wel eens een mankementje op
treden, terwijl men (uiteraard) denkl
aan uitbreiding, nu 't Jagertje voor
Zeeuws karakter
Het Zeeuwse karakter van 't Jager
tje, de heer De Maat had het er al
over, hoe valt dat te verklaren
Het katholieke Jeugdwerk in Zeeland
was tot voor kort diocesaan gebon
den. Men had een bureau in Breda
van waaruit adviezen werden gege-
