OOSTBURG KRIJGT BEJAARDENCENTRUM .viVlZ0MENK0U7 DE MOLENS m TERNEUZEN NIET LANGER HOOFD Vlaanderen NU AL VOLGEBOEKT WOÏNSDAG C OKTOBER 1968 ZEEUWSCH-VLAANDEREN OOST BURG Mevrouw M. J. van Cruyningen-Erasmus, voorzitster van de Stichting Bejaardenzorg West-Zeeuwsch- Vlaanderen, ziet het zó: ,Bij de bouw van dit tehuis gaan we er vanuit, dat de bejaarde die uit zijn vertrouwde omgeving weg gaat het zo plezierig mogelijk moet hebben En ,dit tehuis' is dan het bejaar dencentrum dat de stichting, on der directie van de Nederlandse Centrale voor Huisvesting van Bejaarden te Amsterdam, laat bouwen in het hartje van Oost burg, aan 't Ledelplein. In april van dit jaar is men met de werkzaamheden begonnen, te gen oktober 1969 wordt het pro ject waarschijnlijk opgeleverd. Het nieuwe centrum ontwor pen door de architect ir P. J. 't Hooft uit Goes heeft ruimte voor 74 bejaarden, die er nu overigens al zijn. ,Een prettige zaak', vindt mevrouw Van Cruy- ningen, omdat deze mensen di rect geplaatst kunnen worden. We hebben eventuele kandida ten al van tevoren op een lijst laten zetten, om klaar te zijn'. Het nieuwe tehuis krijgt een streekfunctie. Hoewel men er vanuit gaat dat de bewoners gebruik maken van de centrale voorzieningen (maaltijden etc), krijgen de kamers naast eigen sanitair ook kookgelegenheid, om de bejaarden die daar prijs op stellen in dit opzicht vrij te laten. ,Nu kan men zich mis schien afvragen', aldus me vrouw Van Cruyningen, ,of het niet voordeliger was geweest als we al eerder een dergelijk centrum hadden laten bouwen. Misschien was dat inderdaad wel zo, maar momenteel zijn de sociale voorzieningen aanmerke lijk beter. Vroeger was het waarschijnlijk niet mogelijk ge weest om de kamers bijvoor beeld eigen toilet en kookgele genheid te geven'. VIER LAGEN Het nieuwe centrum krijgt vier woonlagen. Op de bovenste wordt het personeel gehuisvest, beneden is ruimte gecreëerd voor voorzieningen als een re creatiezaal, een biljartkamer en een bibliotheek. Vooral aan dit laatste hecht de stichting veel waarde. Een punt van discussie vormde en vormt nog steeds de plaats van het centrum. Zoals bekend zal het in de onmiddel lijke omgeving van het tehuis gelegen transportbedrijf annex fouragehandel Oosterbaan op korte termijn naar Breskens vertrekken omdat de firma niet voldoende parkeerruimte heeft en ook het garagebedrijf Brug ge (eveneens vlak achter het nieuwe gebouw) heeft bezwaar aangetekend tegen de plannen. Aan de andere kant gaan er ook stemmen op of het met het oog op de rust van de bewoners wel gewenst is een tehuis in het cen trum te plaatsen. Mevrouw Van Cruyningen stelt voorop dat er voor de bouw van het tehuis minder mogelijkheden ten aan zien van de plaatsing waren dan algemeen wordt aangenomen. Maar daarnaast ziet zij het juist voor de bejaarden als een groot voordeel dat door de centrale ligging het contact met de bin nenstad kan worden gehand haafd. ,We willen de bewoners juist zoveel mogelijk in het wer kelijke leven houden. Het Ledel plein heeft goede verbindingen met bijvoorbeeld de Markt. De mogelijkheden om zich eens te verzetten zijn veel uitgebreider". Daarbij komt nog dat bij vesti ging buiten de stad de verbin dingen heel moeilijk liggen. Op die manier ontstaat gemakke lijk een zekere vereenzaming'. GROEI Hoe staat het momenteel met de bejaardentehuizen in West- Zeeuwsch-Vlaanderen? ,We groeien naar een situatie toe waarbij iedere gemeente een eigen tehuis heeft. Een aantal jaren geleden was de accommo datie geconcentreerd in IJzen- dijke, Sluis en Schoondijke. Mo menteel is het aantal voorzie ningen alweer behoorlijk uitge breid. Namen als Breskens, Aardenburg en Biervliet, plaat sen waar plannen zijn of wor den ontwikkeld, geven de nieu we situatie goed weer. Deze te huizen voorzien zonder uitzon dering in een behoefte. Nie mand hoeft meer bang te zijn dat hij een ander beconcur reert'. Het tehuis in Oostburg komt tot stand via het aannemersbe drijf Van de Poel uit Terneuzen. De Stichting Bejaardenzorg heeft de directie bij de bouw overgelaten aan de Centrale voor Huisvesting van Bejaar den omdat deze instantie over een ruime ervaring beschikt op het punt van dergelijke voorzie ningen. Over de kosten die een verblijf in het centrum met zich mee zullen brengen kan me vrouw Van Cruyningen in deze voorbereidingsperiode nog wei nig zeggen. ,A1 streven we er vanzelfsprekend naar om zo voordelig mogelijk inkomen en uitgaven te dekken'. Een voordeel van de centrale ligging van het tehuis is de mogelijkheid voor de bewoners om het contact met de binnenstad van Oostburg te handhaven. Thans kennen de molen aan de Markt. Dit was vroeger de stadskorenmolen, die in 1853 werd gebouwd en die vroeger algemeen bekend stond als de molen van Van de Ree omdat in de tijd van onze ouders de heer Van de Ree daar molenaar was. Veel bijzondere gebeurtenissen vinden er uiteraard niet plaats rond zo'n molen in de tijd van haar bestaan. Bij de molen van Van de Ree gebeurde het op 12 juli 1871, dat ze een van haar wieken verloor. Deze wiek viel op een in aanbouw zijnd huisje, waar van het dak totaal werd verwoest. Doordat er op dat moment niemand aanwezig w»s, kwamen er geen per soonlijke ongelukken voor. De bouw van deze molen werd in juli 1853, voor rekening van de stad aanbe steed en In november van dat jaar werd er reeds mee gemalen. De ge meenteraad besloot op 25 januari 1958 tot verkoop van de molen, waar na in maart van datzelfde jaar Ja cobus de Jonge te Zaamslag koper werd voor 12.180. In 1917 werd deze molen die toen in handen was van een vennootschap, ontdaan van haar wieken. Dit was echter niet de eerste mo len die op deze plaats stond. Op 23 april 1593 werd aan onze stad octrooi verleend tot het oprichten van een korenwindmolen. Dit was een open standertmolen, van hout gebouwd en niet met net afgedekt. Ze had een omgang en haar vlucht was "22.20 m. Deze molen bestond dus tot 1853. Een andere bekende molen was die aan .Molenzicht' beter bekend als .de molen van Van Wijck' en later als ,de molen van Kees Meijer1. Hier werd in 1818 een kleine baliemolen gebouwd door Jan van Wijck Pz. De ze molen werd in 1853 met drie me ter verhoogd en in 3862 werd ze ver vangen door de molen die in 1918 eigendom werd van de heer C. Meij er. Ook daze molen verloor eens een wiek, en wel op 13 juli 1888. De wiek kwam terecht op het molen plein en persoonlijke ongelukken kwamen ook hier niet voor. In 1932 werd ook deze molen het slachtoffer van de ontwikkeling van onze maat schappij. Alles weid gemoderniseerd en het spreekt vanzelf dat het be drijf van de heer Meijer met z'n tijd mee moest. De molen moest plaats maken voor een modern, bedrijf en daardoor verloren wij helaas onze laatste molen. Nog een molen die bij de ouderen bekend was was de Pelmolen aan de Lange Kerkstraat. Deze molen waarvan ik helaas geen afbeelding bezit, stond in de hoek van de Lange Kerkstraat tussen de trapjes die toe gang geven tot de Dwarsstraat en die tot de Pelmolengang. De naam van dit laatste straatje is dus af komstig van deze molen. Bij octrooi van 5 februari 1776 werd aan Dirk van den Berge vergund een gerst-, gort- of pelmolen te stichten. Het werd een kleine stenen baliemolen die op deze plaats werd gebouwd. VAN D'EE TOT HONTENISSE Be molen aan de Markt waarvan in 1917 de wie ken werden afgenomen. En 1817 kreeg Dirk van den Berge Jz, kleinzoon van de stichter, toe stemming om deze molen af te bre ken en ter plaatse een nieuwe te bouwen. Bij het verlenen van de toe stemming werd bepaald, dat, even als met ae vorige molen, alleen gerst gebroken of gepeld mocht worden. Tchade van de bouw van deze molen sou ondervinden. De naam Molen- lijk'. de dijk die liep vanaf de Mof fenschans naar de Koedijk thans staan daar de bungalows tussen de Oranjestraat en Jac. Catsstraat wijst erop, dat daar in het verleden sok een molen heeft gestaan. Ver moedelijk is dat de molen van Trini- eit geweest die in de 16e eeuw ten onder is gegaan, doch waar die ge staan heeft is niet bekend. Het is niet uitgesloten dat op de plaats waar thans heit huis en het bedrijf van de familie Den Hamer aan de i i .1,1 i. ,aoa t Moffenschans staat, in vroeger tij- De molen aan het Molenzichtdie in 1932 werd den deze molen heeft g gesloopt. Allemaal gefeliciteerd. Heeft U het al gevierd, of gaat V het nog vieren f t Is me wat, zo maar, zonder dat we er iets voor hebben moeten doen en zonder dat we er een seconde aan dachten wor den we daar opeens tot gelijk niveau van de man verheven. Als we getrouwd zijn tenminste. De be paling ,de man is het hoofd der echtvereniging' ii door dc tweede kamer uit het burgerlijk wetboel geschrapt. Gelijkwaardigheid in het huwelijk, bi. de wet geregeld. Gelooft u mij, we zitten than: op rozen. Voorheen iaas er al een bepaling inge voerd die ons Jiandelingsbekwaamheid' verschafte dat wilde zeggen, dat we de toestemming van onz- echtgenoten niet meer nodig hebben om naar harte lust te mogen kopen en nu dit weer. Die handt hngsbekwaamheid betekende ondertussen al een ge Inch te knauiv aan het gezag van het hoofd en maak te die betiteling in sommige gevallen alleen maa potsierlijk. Maar een vergaande emancipatie als dez< had zelfs de meest verwoede feministe in haar stout ste dromen niet voor ogen. Toen er over de bepalin werd gestemd waren er toch nog 22 tegenstribbe laars, die het niet over hun hart konden krijgei hun hoofd prijs te geven. Zij hebben het af moetei leggen tegen 02 die er anders over dachten. Die 9. hadden misschien niet meer terug naar huis ge durfd als ze tegen hadden gestemd. Ze hebben waar schijnlijk thuis minder in de melk te brokken dai in de kamer. Hun predikaat was misschien alleei maar een eretitel en die vermaledijde vrouwen vai hen deden toch precies waar ze zelf zin in hadden De tegenstemmers krijgen het thuis moeilijker, vol gene mij. Het is uit met de onderdanigheid van hut vrouwen, uif met het grootste stuk vlees uit dc pan, reit met de gemakkelijke stoel. Het onttroonde hoofd heeft geen enkel privilege meer. Ze zullen denken die vrouwen: ,We vertikken het nu om 's mor gens nog het eerst op te staan, we moesten het vroeger doen omdat je hoofd was, maar nu we ge lijk zijn gaan we de zaak reorganiseren'. Eén lid wilde dat wij ook iets terug zouden doen. Hij want hij was natuurlijk een man wilde een be taling in het burgerlijk wetboek laten opnemen die Ie vrouw verplicht haar man huishoudgeld te ver ghaffen. Doch hier voelde minister Polak niets oor. In een situatie waar de vroute in het onder- >oud van haar gezin voorziet lossen dergelijke zaken ■Achzelf op, meende hij. In ieder geval heeft er laar mijn mening de afgelopen iceek niets meer tf minder dan een vreedzame huwelijksrevolutie ilaatsgevonden en dan nog wel door mannen ont ketend. Maar toch. Wat lief eigenlijk tian die 92 ;oorstemmers. Ze hadden ook tegen kunnen stem- nen en dan was de hele zaak niet door gegaan. Misschien hebben ze allemaal niet uit angst voor epresailles voor gestemd, misschien wilden ze niet ■ens meer de baas zijn over hun vrouw, misschien vilden ze zelfs wel van het drukkende predikaat hoofd' dat overigens ook op voortsel van de weede kamer Indertijd werd ingevoerd af. En de egenstemmerst Ach, ook voor hen is er wellicht ■en verontschuldiging. Zij wilden door het artikel 'e laten voortbestaan misschien alleen maar een •een hebben om op te staan als het erop aankomt >m ons te beschermen en hierbij dan niet kun ioofd te verliezen. Maar toch, in mijn sas ben ik met. de verandering. Vriendinnen, laaf ons het waar maken: vrijheid, gelijkheid In huwelijksschap.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1968 | | pagina 25