KORKU
MEVR. M. H. LOCKEFEER,
PONY-INSTRUCTRICE
3!
RUITJES ZUS, RUITJES ZO
VAN
EN
VOOR
HAAR
im
EEN VROUW, PONY.S EN PAARDJES
Zaterdag 8 juni 1968
HULST - Even buiten Hulst, in een groen groen groen weideland lopen
een achttal pony's en een paar veulentjes, ontroerend kleine en lieve
veulentjes. Op het rode hek dat de wei afsluit staat in trotse letters:
Ponyclub Hulst. Voor dat hek staan elke middag na schooltijd een
paar kinderen ongeduldig te wachten, kleine Hulstenaartjes die op
hun eigen pony's willen rijden.
En dat kan.
Vrijwel iedere middag rijdt mevrouw M. H. Lockefeer-van den Dungen met
haar eigen kroost - drie lochies sterk - naar de ponywei. Dan gaat het grote
rode hek open en begint de pret.
Mevrouw Lockefeer is instructrice, maar misschien meer nog een verwoed
liefhebster van de hippische wereld en verknocht aan pony's en paarden.
Het zat er al vroeg in. Vader van den Dungen, die als ingenieur in Indonesië
werkte reed daar op een volbloed hengst. .Niet', voegt mevrouw Lockefeer
er aan toe, uit snobistische overwegingen, maar omdat er één keuze was:
lopend de rimboe in of per paard.' En omdat het paard al een grote liefde
was, bleef er eigenlijk geen Keus over
Van het een kwam het ander. Er worden lange, grote tochten gemaakt met
het hele gezin; de kinderen op pony's. ,Het was meer een kwestie van ver-
(ADVERTENT1E)
250 cm L-A-N-G
voer dan van rijden', zegt mevrouw Lockefeer, ,en het was een erezaak het
einde te halen - veel met paardrijden had het niet te maken.'
,Na de oorlog en de repatriate naar Nederland, viel er niet te denken
aan paardensport, het was eenvoudig te duur.'
VOOR DE KINDEREN
Heel wat jaren later, als Maria van Dungen eenmaal mevrouw Lockefeer is
en moeder van Bert, Herman en Koen, komen de pony's weer in haar leven.
Voor de kinderen schaffen ze een pony aan, ééntje. En zo is het begonnen.
Je eindigt ergens waar je het helemaal niet verwacht, we zijn er eigenlijk
van lieverlede ingerold.' Want, ponyrijden, of in ieder geval goed paard
rijden moet geleerd worden. Een instructeur was er niet in het Hulster land
en dus: ,ben ik van armoede zelf naar een cursus pony-instructeur in Neder-
horst ten Berg gegaan' is de laconieke samenvatting
Nu wordt niet iedereen zomaar een twee drie pony-instructrice. De hip
pische sportbond eist eigenlijk dat toekomstige instructeurs en instructrices
twee jaar in de federatierijschool werken, maar daarvan werd mevrouw
Lockefeer vrijgesteld. Later volgde zij een tweede cursus in Doetinchem en
deed examen. Ze slaagde en kon haar kinderen les gaan geven.
Zo gezegd, zo gedaan. De kinderen en hun vriendjes konden komen. ,Het
was natuurlijk niet de bedoeling, exclusieve lesjes voor alleen die drie zoon
tjes, stel je voor,' voegt ze onmiddellijk toe. En dus kwam de Hulsterse jeugd.
Mevrouw Lockefeer neeft nu ongeveer 25 leerlingetjes, variërend in leef
tijd van zes tot zestien jaar. Er is een groep in Hulst, gesplitst in beginners
en gevorderden, en een groep in Kloosterzande, De ponyclub is een afdeling
van de landelijke rijvereniging ,de Honteruiters'.
DURE SPORT?
Paardrijden staat bekend als een dure sport.
Met ponyrijden is het al niet anders.
Mevrouw Lockefeer geeft het (.helaas') toe: ,Een pony komt toch zeker op
1.per dag.' Er komt meer voor kijken dan de aanschaf: voer, verzekering,
WA-verzekering, veearts, weihuur, stro, enzovoort. De rijlessen worden niet
betaald: het is geen ponyschool, maar een landelijke rijvereniging, de kin
deren moeten een eigen pony hebben en lidmaatschap betalen aan de
vereniging. Instructeurs worden niet betaald voor hun tijdrovende hobby.
Ander probleem voor de leerlingen: ,Waar laat ik dat paardje?' Er is hier
en daar wel een boer die tegen de kosten van onderhoud zo'n pony voor een
kind houdt en anders kunnen ze ook weieens bij ons op de wei staan. Die
wei is gehuurd van de gemeente en dat doet de sportieve instructrice ver
zuchten: ,als ze daar nu maar niet gaan bouwen
Voorlopig wordt er echter alleen aan rijden, springen, vier- en achttallen
gedacht. De prestaties van de leerlingetjes gaan vooruit, er komt nu wat
tekening in. Het geeft anders handenvol werk, ,en gelukkig', zegt mevrouw
Lockefeer, ,komt er nu regelmatig een mevrouw helpen en sinds kort hebben
we een deskundige, iemand die bij de cavalerie heeft gezeten die voor een
concours komt helpen. Dat is geweldig fijn. Bij zo'n man is er eens wat
meer discipline, als het nodig is eens: koppen dicht', alles een beetje strak
ker dan bij een vrouw. Bij mij wordt het weieens wat al te gezellig!
Wat die concoursen betreft: aan het concours te Axel op tweede Pinkster
dag hebben de jeugdige ponyrijdertjes uit Hulst niet deelgenomen.
De ploeg was helemaal klaar met de voorbereidingen, avond aan avond
werd er geoefend en toen werden de paarden ziek: ,Ze kregen een lichte
droes van influenza. Dat heerst momenteel nogal. Daarom heb ik de kin
deren bijelkaar genomen, ze verteld, dat de paardje» nu een verminderde
weerstand hadden en dat er met zo'n verzameling paarden een grote kans
op besmetting was en toen zeiden alle kinderen spontaan: ,Wij laten onze
paardjes niet ziek maken.' Dat vind ik toch wel fijn.'
PEDAGOGIE
Mevrouw Lockefeer doet een beetje pedagogie in haar lessen. Zij begeleidt
haar leerlingtjes niet alleen naar de successen maar laat hen ook de andere
kant van de zaak zien. Ze zegt ervan: Je gaat naar wedstrijden omdat ze
uiteindelijk moeten laten zien wat ze waard zijn. En wat vinden ze het meest
dolle van zo'n wedstrijd? Het behalen van een speldje. Niet het aantal
punten, dat maak ze weinig uit, althans bij de jongsten. Bij de tieners ver
andert dat wat, die zijn iets eerzuchtiger, maar tot nog toe hebben we het erg
fijn kunnen houden.
De sfeer is heel goed. Bij de laatste streekwedstrijd was er een meisje dat
op een halve punt zakte. Het kind had er voor gewerkt, gezwoegd., en
het werd toch een teleurstelling voor haar. Toen was er een van de gro
teren die onmiddellijk zei: Nu is er voor ons ook eigenlijk de lol af.'
Rivaliteit heb je overal, op school, op gymnastiek, ook bij paardrijden. En
soms kan het wel goed zijn ook. Als je het een heel klein beetje aanwakkert
is er altijd een groep kinderen die daar op reageert. Aan de andere kant, je
hebt o zo gauw ruzie en heibel en uiteindelijk doen ze het allemaal voor
hun eigen plezier.'
Enfin, ze heeft er zelf ook nog steeds plezier in, alhoewel ze er nu lachend
bij verteld dat ze zich af en toe 'n akela voelt: controleren of de elektrische
draden rondom de wei wel goed zijn afgesloten, kijken of het hek goed
dicht is, of de paardjes er goed bijstaan enzovoort. .Maar, dat wil allemaal
nog wel lukken, een enkele vergissing daargelaten.'
En na deze woorden rept ze zich weernaar de paardjes, naar de kin
deren, een vrouw die zomaar even ponyinstructrice werd-
In weerwil van madame Chanel wordi het primitieve, klassieke
en door de grand old lady heilig verklaarde dessin: de ruit, ook
gebruikt in guitige minicreaties. Jacques Heim deed het, hij liet
een schuingeruite zijde verwerken in een broekpakje Heel sim-
peltjes eigenlijk, hooggesloten, lange mouwen, klein kraagje en
ceintuur maar dan opeens een kort Zwarte Pieten-pofbroekje
Een schouderophalen van madame Chanel, die haar ruiten wel
heel anders gebruikte, applaus van jeugdige coulure-minnares
sen. De naam van dit fraaie pak: robe barboteuse .Milaan'
Een stapje verder naar een draagbarelijn deed Heim met een
wollen tailleur, weer in een marine-wit ruitje met een wit hesje,
evenals het bijpassende bolhoedje voorzien van een marineblau
we band.. De plooirok ts alleen voor slanke jonge vrouwen die
hem boven de knie willen blijven dragen Een lange plooirok
komt niet in het draaiboek van de couturiers voor.
En dan tenslotte een creatie van Coco Chanel, een strenge cre
atie waarmee zij de oudere vrouw wil bekoren. Daarom ook
valt de rok iets over de knie. Dit model is geen pakje, maar een
robe-manteau met twee klepjes onder de laaggeplaatste ceintuur
De kleuren zijn vrolijk- marine-wit op een vrij felle rode onder
grond
De Nederlanders zijn sherrydrinkers
geworden. Dat is al vaker beweerd
maar in weekblad Elle wordt het nu be'
wezen aan de hand van uit Spanje of"
komstige statistieken. Nederland <taat
daarin als sherry-importerend land on
de 2de plaats, onmiddellijk na Croot-
Brittannië. Na Nederland volgen Dumj-
land, de Scandinavische landen, de Ver
enigde Staten en Ierland. België staal op
de negende plaats, maar mag toch een
klein record boeken: in België en Lu
xemburg is de import van sherry in dë
laatste jaren verdriedubbeld.
Bang voor de landartsIn Amerika
is een produktje bedacht waarmee men
(tijdelijk) een ,doe het zeiver' op het ge
bied van de tandheelkunde kan worden.
Het is een kant-en-klare vulling die
.kalmeert en desinfekteert' en alleen
maar in het gaatje van tand of km
hoeft te worden geschoven. Een soort
moderne variatie op het kiespijnwatje
dus, met dit verschil dat de doe-het-zelf-
vulling (volgens de fabrikant) wel een
jaar kan blijven zitten. Een uitvinding
die door de bangerikken wellicht met
gejuich zal worden ingehaald. De tand
artsen zullen (waarschijnlijk terecht)
wel minder blij zijn met deze mogelijk
heid tot ,zelf dokteren'.
Zouden moderne tieners meer ge
baat zijn met de altijd beschikbare, zor
gende moeder die alle vervelende kar
weitjes voor hen opknapt en zich meer
dan hun gewoonlijk lief is over hun wel
en wee bezorgd maakt, eeuwig redde
rend in haar huis-tuin-en-keuken-we-
reldje, dan met een moeder die buitens
huis een flink stuk interesse en eigen
leven heeft, met wie ze als partner kun
nen discussieren, al moeten ze daarom
hun eigen schoenen poetsen en misschien
zelfs (,arme schapen') hun eigen thee
zetten voor het ontbijt?' (Celeste Herbe-
ricchs in Vrouwenbelangen, maandblad
van de Nederlandse Vereniging voor
vrouwenbelangen, vrouwenarbeid en ge-
lijkstaatsburgerschap).
De kousenindustrie experimenteert
druk met kousen die geen jarretelles
meer nodig hebben, doordat een elas
tisch boord ze op hun plaats om het bo
venbeen houdt. Een Engelse fabrikant
heeft een nieuw probeersel op dit ge
bied: kousen die een brede boord van
grof elastisch netwerk hebben. De haak
jes van step-in of panty die als bevesti-
gingspunt voor jarretelles bedoeld zijn,
worden nu zonder meer in het netwerk
van de kous vastgehaakt.
De grote couturiers die niet alleen
vrouwen maar ook mannen kleden heb
ben in 'n maandblad (Marie-Claire) ver
teld welke stijl zij komende zomer voor
de goedgeklede man preferen. Pierre
Cardin die ,de transformatie van di
man' als zijn roeping ziet (zijn kleren
worden in meer dan honderd ateliers
over de hele wereld gemaakt.) houdt
het op een amandelkleurig wollen kos
tuum in vierkante lijn, Philippe Venet
op het .zeer klasieke' kostuum van fijn
beige gabardine. Voor Ted Lapidus boe
tieks in hel Europa, een wollen kos
tuum met kleine hooggeplaatste revers
en zes knopen, gedragen over een tolt
colhemd. Voor Guy Laroche: hoogge
sloten flanellen jasje met vier opge
stikte zakken op pantalons met kleine
ruitjes. Bij Mare Bohan lichte panta
lons met zeer opvallend getailleerde jas
jes in brede rode, beide en zwarte
lengtestrepen. Bohan zegt dat de man
zich zeer klasiek of met veel fantasie
moet kleden. Dat laatste kan men zich
permitteren (vindt hij) met zijn kleding,
omdat die het etiket ,Dior* draagt.
Een kilometer of twintig buiten
San Francisco is een boetiek te vinden
die (volgens maandblad McCall's) uniek
in de wereld moet zijn. Alles wat er
verkocht wordt (kleren maar ook hoe
den, tassen en sieraden) is door teen
agers gemaakt. Ongeveer honderd kleine
meisjes ontwerpen thuis op eigen hout
je de kleren, naaien ze zelf en sturen
ze dan naar de winkel voor een kwali-
teitstest. Als de kleding aan alle eisen
voldoet wordt ze in de winkel geëta
leerd. By verkoop krijgt de ontwerpster
60 procent van de opbrengst. De kleding
volgt de mode op de voet. de meisjes
lezen intensief de modebladen en ver
talen' de belangrijkste lijnen daaruit
naar eigen teeenager-smaak. De prijzen
in de boetiek variëren tussen 12 en 25
dollar. De verdiensten zijn voor de crea
tieve jongedames een stimulans: ,Het is
lucratiever dan baby-sitting", aldus een
van hen die in een jaar tjjds op deze
manier vijfhonderd dollar verdiende.
Voor de koopsters is het een attractie dat
van ieder kledingstuk maar één exem
plaar bestaat.
bezet met parels of edelstenen,
bij v.d. Ree hebt u al een gouden
damesring voor f 19.75 in alle
prijsklassen biedt v.d. Ree u -
draagbare schoonheid.
7ERNEUZEN - Nleuwslraat 1< - Telefoon Z
VLISSINGEN - Bellamypark 20 - Telefoon
MIDDELBURG - Marlet 29 Telefoon 2760
n ring uan goud..
tStHfê