KORKU MEVR. M. H. LOCKEFEER, PONY-INSTRUCTRICE 3! RUITJES ZUS, RUITJES ZO VAN EN VOOR HAAR im EEN VROUW, PONY.S EN PAARDJES Zaterdag 8 juni 1968 HULST - Even buiten Hulst, in een groen groen groen weideland lopen een achttal pony's en een paar veulentjes, ontroerend kleine en lieve veulentjes. Op het rode hek dat de wei afsluit staat in trotse letters: Ponyclub Hulst. Voor dat hek staan elke middag na schooltijd een paar kinderen ongeduldig te wachten, kleine Hulstenaartjes die op hun eigen pony's willen rijden. En dat kan. Vrijwel iedere middag rijdt mevrouw M. H. Lockefeer-van den Dungen met haar eigen kroost - drie lochies sterk - naar de ponywei. Dan gaat het grote rode hek open en begint de pret. Mevrouw Lockefeer is instructrice, maar misschien meer nog een verwoed liefhebster van de hippische wereld en verknocht aan pony's en paarden. Het zat er al vroeg in. Vader van den Dungen, die als ingenieur in Indonesië werkte reed daar op een volbloed hengst. .Niet', voegt mevrouw Lockefeer er aan toe, uit snobistische overwegingen, maar omdat er één keuze was: lopend de rimboe in of per paard.' En omdat het paard al een grote liefde was, bleef er eigenlijk geen Keus over Van het een kwam het ander. Er worden lange, grote tochten gemaakt met het hele gezin; de kinderen op pony's. ,Het was meer een kwestie van ver- (ADVERTENT1E) 250 cm L-A-N-G voer dan van rijden', zegt mevrouw Lockefeer, ,en het was een erezaak het einde te halen - veel met paardrijden had het niet te maken.' ,Na de oorlog en de repatriate naar Nederland, viel er niet te denken aan paardensport, het was eenvoudig te duur.' VOOR DE KINDEREN Heel wat jaren later, als Maria van Dungen eenmaal mevrouw Lockefeer is en moeder van Bert, Herman en Koen, komen de pony's weer in haar leven. Voor de kinderen schaffen ze een pony aan, ééntje. En zo is het begonnen. Je eindigt ergens waar je het helemaal niet verwacht, we zijn er eigenlijk van lieverlede ingerold.' Want, ponyrijden, of in ieder geval goed paard rijden moet geleerd worden. Een instructeur was er niet in het Hulster land en dus: ,ben ik van armoede zelf naar een cursus pony-instructeur in Neder- horst ten Berg gegaan' is de laconieke samenvatting Nu wordt niet iedereen zomaar een twee drie pony-instructrice. De hip pische sportbond eist eigenlijk dat toekomstige instructeurs en instructrices twee jaar in de federatierijschool werken, maar daarvan werd mevrouw Lockefeer vrijgesteld. Later volgde zij een tweede cursus in Doetinchem en deed examen. Ze slaagde en kon haar kinderen les gaan geven. Zo gezegd, zo gedaan. De kinderen en hun vriendjes konden komen. ,Het was natuurlijk niet de bedoeling, exclusieve lesjes voor alleen die drie zoon tjes, stel je voor,' voegt ze onmiddellijk toe. En dus kwam de Hulsterse jeugd. Mevrouw Lockefeer neeft nu ongeveer 25 leerlingetjes, variërend in leef tijd van zes tot zestien jaar. Er is een groep in Hulst, gesplitst in beginners en gevorderden, en een groep in Kloosterzande, De ponyclub is een afdeling van de landelijke rijvereniging ,de Honteruiters'. DURE SPORT? Paardrijden staat bekend als een dure sport. Met ponyrijden is het al niet anders. Mevrouw Lockefeer geeft het (.helaas') toe: ,Een pony komt toch zeker op 1.per dag.' Er komt meer voor kijken dan de aanschaf: voer, verzekering, WA-verzekering, veearts, weihuur, stro, enzovoort. De rijlessen worden niet betaald: het is geen ponyschool, maar een landelijke rijvereniging, de kin deren moeten een eigen pony hebben en lidmaatschap betalen aan de vereniging. Instructeurs worden niet betaald voor hun tijdrovende hobby. Ander probleem voor de leerlingen: ,Waar laat ik dat paardje?' Er is hier en daar wel een boer die tegen de kosten van onderhoud zo'n pony voor een kind houdt en anders kunnen ze ook weieens bij ons op de wei staan. Die wei is gehuurd van de gemeente en dat doet de sportieve instructrice ver zuchten: ,als ze daar nu maar niet gaan bouwen Voorlopig wordt er echter alleen aan rijden, springen, vier- en achttallen gedacht. De prestaties van de leerlingetjes gaan vooruit, er komt nu wat tekening in. Het geeft anders handenvol werk, ,en gelukkig', zegt mevrouw Lockefeer, ,komt er nu regelmatig een mevrouw helpen en sinds kort hebben we een deskundige, iemand die bij de cavalerie heeft gezeten die voor een concours komt helpen. Dat is geweldig fijn. Bij zo'n man is er eens wat meer discipline, als het nodig is eens: koppen dicht', alles een beetje strak ker dan bij een vrouw. Bij mij wordt het weieens wat al te gezellig! Wat die concoursen betreft: aan het concours te Axel op tweede Pinkster dag hebben de jeugdige ponyrijdertjes uit Hulst niet deelgenomen. De ploeg was helemaal klaar met de voorbereidingen, avond aan avond werd er geoefend en toen werden de paarden ziek: ,Ze kregen een lichte droes van influenza. Dat heerst momenteel nogal. Daarom heb ik de kin deren bijelkaar genomen, ze verteld, dat de paardje» nu een verminderde weerstand hadden en dat er met zo'n verzameling paarden een grote kans op besmetting was en toen zeiden alle kinderen spontaan: ,Wij laten onze paardjes niet ziek maken.' Dat vind ik toch wel fijn.' PEDAGOGIE Mevrouw Lockefeer doet een beetje pedagogie in haar lessen. Zij begeleidt haar leerlingtjes niet alleen naar de successen maar laat hen ook de andere kant van de zaak zien. Ze zegt ervan: Je gaat naar wedstrijden omdat ze uiteindelijk moeten laten zien wat ze waard zijn. En wat vinden ze het meest dolle van zo'n wedstrijd? Het behalen van een speldje. Niet het aantal punten, dat maak ze weinig uit, althans bij de jongsten. Bij de tieners ver andert dat wat, die zijn iets eerzuchtiger, maar tot nog toe hebben we het erg fijn kunnen houden. De sfeer is heel goed. Bij de laatste streekwedstrijd was er een meisje dat op een halve punt zakte. Het kind had er voor gewerkt, gezwoegd., en het werd toch een teleurstelling voor haar. Toen was er een van de gro teren die onmiddellijk zei: Nu is er voor ons ook eigenlijk de lol af.' Rivaliteit heb je overal, op school, op gymnastiek, ook bij paardrijden. En soms kan het wel goed zijn ook. Als je het een heel klein beetje aanwakkert is er altijd een groep kinderen die daar op reageert. Aan de andere kant, je hebt o zo gauw ruzie en heibel en uiteindelijk doen ze het allemaal voor hun eigen plezier.' Enfin, ze heeft er zelf ook nog steeds plezier in, alhoewel ze er nu lachend bij verteld dat ze zich af en toe 'n akela voelt: controleren of de elektrische draden rondom de wei wel goed zijn afgesloten, kijken of het hek goed dicht is, of de paardjes er goed bijstaan enzovoort. .Maar, dat wil allemaal nog wel lukken, een enkele vergissing daargelaten.' En na deze woorden rept ze zich weernaar de paardjes, naar de kin deren, een vrouw die zomaar even ponyinstructrice werd- In weerwil van madame Chanel wordi het primitieve, klassieke en door de grand old lady heilig verklaarde dessin: de ruit, ook gebruikt in guitige minicreaties. Jacques Heim deed het, hij liet een schuingeruite zijde verwerken in een broekpakje Heel sim- peltjes eigenlijk, hooggesloten, lange mouwen, klein kraagje en ceintuur maar dan opeens een kort Zwarte Pieten-pofbroekje Een schouderophalen van madame Chanel, die haar ruiten wel heel anders gebruikte, applaus van jeugdige coulure-minnares sen. De naam van dit fraaie pak: robe barboteuse .Milaan' Een stapje verder naar een draagbarelijn deed Heim met een wollen tailleur, weer in een marine-wit ruitje met een wit hesje, evenals het bijpassende bolhoedje voorzien van een marineblau we band.. De plooirok ts alleen voor slanke jonge vrouwen die hem boven de knie willen blijven dragen Een lange plooirok komt niet in het draaiboek van de couturiers voor. En dan tenslotte een creatie van Coco Chanel, een strenge cre atie waarmee zij de oudere vrouw wil bekoren. Daarom ook valt de rok iets over de knie. Dit model is geen pakje, maar een robe-manteau met twee klepjes onder de laaggeplaatste ceintuur De kleuren zijn vrolijk- marine-wit op een vrij felle rode onder grond De Nederlanders zijn sherrydrinkers geworden. Dat is al vaker beweerd maar in weekblad Elle wordt het nu be' wezen aan de hand van uit Spanje of" komstige statistieken. Nederland <taat daarin als sherry-importerend land on de 2de plaats, onmiddellijk na Croot- Brittannië. Na Nederland volgen Dumj- land, de Scandinavische landen, de Ver enigde Staten en Ierland. België staal op de negende plaats, maar mag toch een klein record boeken: in België en Lu xemburg is de import van sherry in dë laatste jaren verdriedubbeld. Bang voor de landartsIn Amerika is een produktje bedacht waarmee men (tijdelijk) een ,doe het zeiver' op het ge bied van de tandheelkunde kan worden. Het is een kant-en-klare vulling die .kalmeert en desinfekteert' en alleen maar in het gaatje van tand of km hoeft te worden geschoven. Een soort moderne variatie op het kiespijnwatje dus, met dit verschil dat de doe-het-zelf- vulling (volgens de fabrikant) wel een jaar kan blijven zitten. Een uitvinding die door de bangerikken wellicht met gejuich zal worden ingehaald. De tand artsen zullen (waarschijnlijk terecht) wel minder blij zijn met deze mogelijk heid tot ,zelf dokteren'. Zouden moderne tieners meer ge baat zijn met de altijd beschikbare, zor gende moeder die alle vervelende kar weitjes voor hen opknapt en zich meer dan hun gewoonlijk lief is over hun wel en wee bezorgd maakt, eeuwig redde rend in haar huis-tuin-en-keuken-we- reldje, dan met een moeder die buitens huis een flink stuk interesse en eigen leven heeft, met wie ze als partner kun nen discussieren, al moeten ze daarom hun eigen schoenen poetsen en misschien zelfs (,arme schapen') hun eigen thee zetten voor het ontbijt?' (Celeste Herbe- ricchs in Vrouwenbelangen, maandblad van de Nederlandse Vereniging voor vrouwenbelangen, vrouwenarbeid en ge- lijkstaatsburgerschap). De kousenindustrie experimenteert druk met kousen die geen jarretelles meer nodig hebben, doordat een elas tisch boord ze op hun plaats om het bo venbeen houdt. Een Engelse fabrikant heeft een nieuw probeersel op dit ge bied: kousen die een brede boord van grof elastisch netwerk hebben. De haak jes van step-in of panty die als bevesti- gingspunt voor jarretelles bedoeld zijn, worden nu zonder meer in het netwerk van de kous vastgehaakt. De grote couturiers die niet alleen vrouwen maar ook mannen kleden heb ben in 'n maandblad (Marie-Claire) ver teld welke stijl zij komende zomer voor de goedgeklede man preferen. Pierre Cardin die ,de transformatie van di man' als zijn roeping ziet (zijn kleren worden in meer dan honderd ateliers over de hele wereld gemaakt.) houdt het op een amandelkleurig wollen kos tuum in vierkante lijn, Philippe Venet op het .zeer klasieke' kostuum van fijn beige gabardine. Voor Ted Lapidus boe tieks in hel Europa, een wollen kos tuum met kleine hooggeplaatste revers en zes knopen, gedragen over een tolt colhemd. Voor Guy Laroche: hoogge sloten flanellen jasje met vier opge stikte zakken op pantalons met kleine ruitjes. Bij Mare Bohan lichte panta lons met zeer opvallend getailleerde jas jes in brede rode, beide en zwarte lengtestrepen. Bohan zegt dat de man zich zeer klasiek of met veel fantasie moet kleden. Dat laatste kan men zich permitteren (vindt hij) met zijn kleding, omdat die het etiket ,Dior* draagt. Een kilometer of twintig buiten San Francisco is een boetiek te vinden die (volgens maandblad McCall's) uniek in de wereld moet zijn. Alles wat er verkocht wordt (kleren maar ook hoe den, tassen en sieraden) is door teen agers gemaakt. Ongeveer honderd kleine meisjes ontwerpen thuis op eigen hout je de kleren, naaien ze zelf en sturen ze dan naar de winkel voor een kwali- teitstest. Als de kleding aan alle eisen voldoet wordt ze in de winkel geëta leerd. By verkoop krijgt de ontwerpster 60 procent van de opbrengst. De kleding volgt de mode op de voet. de meisjes lezen intensief de modebladen en ver talen' de belangrijkste lijnen daaruit naar eigen teeenager-smaak. De prijzen in de boetiek variëren tussen 12 en 25 dollar. De verdiensten zijn voor de crea tieve jongedames een stimulans: ,Het is lucratiever dan baby-sitting", aldus een van hen die in een jaar tjjds op deze manier vijfhonderd dollar verdiende. Voor de koopsters is het een attractie dat van ieder kledingstuk maar één exem plaar bestaat. bezet met parels of edelstenen, bij v.d. Ree hebt u al een gouden damesring voor f 19.75 in alle prijsklassen biedt v.d. Ree u - draagbare schoonheid. 7ERNEUZEN - Nleuwslraat 1< - Telefoon Z VLISSINGEN - Bellamypark 20 - Telefoon MIDDELBURG - Marlet 29 Telefoon 2760 n ring uan goud.. tStHfê

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1968 | | pagina 18