I ISRAËL EN EGYPTE 1BRITSER DAN BRITS HOEZEER IS ELK HET KIND VAN EIGEN LAND TENTOONSTELLINGEN TUSSEN DE EXPOSITIES b,lr?" ZATERDAG 9 MAART 1968 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT 9 (niiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiinniiniiiiiiiiiiiniiiiimniiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiimiiimimiiiiiiimiii (Van onze correspondent in Jeruzalem E JERUZALEM In politieke kringen in Jeru- zalem gelooft men, dat de heftige demonstra- ties van arbeiders en studenten in Egypte wei- E nig goeds voorspellen voor de pogingen van VN-bemiddelaar Gunnar Jarring om Israëliërs en Arabieren met elkander te verzoenen. De be- togingen worden algemeen gezien als een be- j wijs, dat Nasser er de laatste tijd politiek zwak- I ker op is geworden en lang niet meer die popu- lariteit geniet, waarop hij bij het uitbreken van j de zesdaagse oorlog kon bogen. In dat verband betoogt men hier. dat hij in feite in dezelfde si- tuatie is geraakt als koning Hoessein van Jor- i danië. Beiden, zouden zegt men graag met j Israël tot overeenstemming komen, maar dur- i ven dat niet te erkennen uit vrees voor de S extremistische elementen in hun land die iedere j toenadering tot de joodse staat als hoogver- raad beschouwen. Uit dat parallelisme leidt men hier Intussen niet af, dat Nassers dagen geteld zijn Maar het betekent I volgens Jeruzalem wel, dat Nasser (evenmin als Hoes- 1 sein) nog langer alleen de toon aangeeft in politieke zaken. Het zou niemand hier verwonderen als hij wat I Israël betreft voor de op hem uitgeoefende druk zou dijken en zou terugvallen op de lijn van frustrerende onverzettelijkheid, die Egypte en Israels andere buurt- staten noodlottig is geworden, maar ook Israël zelf wei- nig meer heeft opgeleverd dan een even kostbare als riskante beveiliging van zijn territoriale autonomie Oe Thants speciale vertegenwoordiger voor het Mid- den-Oosten, dr Gunnar Jarring. :s intussen uit de VS 1 naar zijn hoofdkwartier in Nicosia teruggekeerd. Men verwacht hier elk moment een doorbreking van de hui- dige impasse in de vorm van een uitnodiging aan Is raël en zijn buren voor directe bespreking op Cyprus. Dat Jeruzalem met graagte aan een dergelijke invita- tie gevolg zou geven is zeker, maar men acht het hier hoogst twijfelachtig of Cairo. Ammar en Beiroet er even grif op zouden ingaan. Libanon is geen probleem Daar heeft men er wel voor opgepast zich in een militair avontuur te storten en zich bepaald tot een formele oorlogsverklaring .zonder verplichtingen onzerzijds'. Beiroet heeft zelfs herhaal delijk laten doorschemeren, dat het met die oorlogstoe stand verre van gelukkig is en blij zou zijn met een normalisering van de betrekkingen, die Libanons door de oorlog geschokte economie (toerisme) ten goede zou komen. Toch heeft men er om reden van solidari teit met de Arabische wereld geen andere keus dan de lijn van de minste weerstand door te trekken en zich op het stuk van vredesbesprekingen te identifi ceren met de politiek van Cairo. Ook Syrië is hier geen factor. Damascus wil nog al tijd het onderste uit de kan hebben Men schreeuwt er onverminderd om wraak, bereidt zich op een nieuwe krachtmeting met Israël voor en negeert Jarring en zijn pogingen om orde op zaken te stellen Blijven dus als gesprekspartners Egypte en Jordanië over. Hoessein, zo gelooft men hier. zal zich geheel naar Cairo richten. Van zijn kant verwacht men geen zelf standig beleid, al heeft men lang gemeend, dat het bijzonder zwaar getroffen Jordanië eieren voor zijn geld zou kiezen en los van Egypte wegen zou zoeken om tot een vergelijk met Israël te komen. In laatste Instantie 1 gaat het dus, althans naar Israëlische zienswijze, om j twee staten: Israël zelt.en Egypte. Israël minister-president Esjkol heeft het een dezer 1 dagen weer eens uitdrukkelijk verklaard streeft j hartstochtelijk naar vrede, maar dan naar een vrede 1 die gewaarborgd wordt door veilige grenzen. In feite j betekent dit. clat het bepaalde grenscorrecties eist, die zijn kwetsbaarheid in redelijke mate zouden verminde- j ren. Egypte wil. officieel althans, van geen vrede ho- 1 ren. zolang Israëlische troepen aan het Suez-kanaal en j de toegang tot de Rode Zee staan. Recente berichten uit Franse en Amerikaanse bron hebben het doen voor- 1 komen, alsof Cairo op dit punt aan het inbinden zou j zijn. Men heeft hier reden om aan te nemen, dat In die j meldingen 'n kern van waarheid schuilt en dat Nas- I ser inderdaad water in zijn wijn heeft gedaan. Maar j men geeft er zich in Jeruzalem rekenschap van dat nog andere krachten dan die van de Egyptische presi- j dent zelf aan het werk zijn. de Egyptische super- i nationalisten, die bij de jongste betogingen hebben be- 1 wezen, dat zij als politieke factor niet te onderschat- ten zijn. en Moskou, dat de Arabische staten door dik en dun de hand boven het hoofd houdt om eigen doel- stellingen in het Middellandse Zee-gebied te verwezen lijken. Hoe men in het Kremlin over Jarnngs vredesmissie in werkelijkheid denkt, is voor Jeruzalem een onbeant- woorde vraag. De Israëlische pers maakte dezer da- j gen met nogal wat ophef melding van niet-officiële uit- j latingen van Russische diplomaten in Amerika, die 1 hierop neerkwamen, dat Moskou Jarrings werk van j harte steunt en geïnteresseerd Is m een spoedige vrede 1 tussen Israël en zijn tegenstanders. De bron. waaruit j hier geput werd. was echter vrij apocrief. Hoewel som- nr.ge politieke kringen m Israël geneigd zijn aan de- ze berichten geloof te hechten, menen andere, dat Mos- i kou weliswaar geen oorlog op grote schaal in het Mid- den-Oosten wenst, maar er evenmin voor voelt aan de spanning een einde te maken en de Arabische staten te adviseren hun geschil met de Israëhs aan de gezamen- lijke conferentielafel te bespreken. De Israëlische minister van binnenlandse zaken. Chalm 1 Mosjeh Sjapira heeft intussen de zaak van de vrede een slechte dienst bewezen door een order af te kon- digen. die bepaalt dat de bezette streken niet meer 1 als .vijandelijk grondgebied' in de zin van de wet be- schouwd mogen worden en die verder de Allenby-brug bij Jericho de status toekent van officiële grenspost j Het gaat hier, naar hij verklaarde, om een zuiver administratieve maatregel, die niet meer dan formele J waarde heeft, iedere politieke betekenis mist en louter juridisch vastlegt wat al maanden lang In de praktijk bestond. De Arabische staten zijn er echter fel door in het geweer gekomen en zien er een slinkse poging van Jeruzalem in om zonder veel omhaal een ,An- schluss' van de bezette gebieden te bewerkstelligen j Jn Egypte spreekt de semi-officiële „Al Achram' in dit verband van een situatie, die nog gevaarlijker is dan die Van juni 1967' en de Jordaanse bladen dringen op een nieuwe Arabische topconferentie aan om de zaak te bespreken en tegenmaatregelen te bera- men. waaronder een boycot van dr. Jarring, die pas zou eindigen met het Intrekken van het gewraakte be- sluit. Tactvol kan men het optreden van het ministerie van binnenlandse zaken op dit punt moeilijk noemèn en op het departement van buitenlandse zaken heeft het dan ook wrevel gewekt. Naar de woordvoerder van i het departement mij verzekerde was tevoren geen over- leg gepleegd en hoorde men voor het eerst van deze delicate zaak over de radio. Wat het beleid voor de bezette gebieden betreft, bestaat in Israël een verwon- derlijk gebrek aan coördinatie tussen de diverse mini- steries. Minister Sjapira's bijzonder onhandig getimede order is daarvan wel een heel sterk staaltje. .Die deze regels heeft gezongen. Hi) zingt omdat h\) zingen moet; Hii is van huis een Zeeuicsche jongen Die mint zijn Schelde als 't eigen bloed; Want al icat hij in maat vertelde, De zoetste voois, den stoutsten keer, Leerde hij van de vrije Schelde Bij alle tij en alle iceèr". Schriftgeleerden weten te meiden dat P. C. Boutens ais Pieter Cor nells Bouters ide r wordt pas later een n) op 20 februari 1870 te Mid delburg wordt geboren, en we! om half negen in de morgen. Winkelier Bouters woont met vrouw en kinde ren op nummer 14 van de Middel burgse Markt. De bomaanval, die de Duitsers op 17 mei 1940 op Middel burg uitvoeren, maakt Boutens' ge boortehuis met de grond gelijk. De kans op een klem museumpje is ver keken Pieter Cornelis Boutens volgt van 1884 tot 1890 het Middelburgs gymnasium, begint m dat laatste jaar aan de studie klassieke talen in Utrecht en doet zijn doctoraal in 1896. In 1899 haalt hij de doctorsbul m huis. Intussen is er dan al iets van de dichter Boutens gesignaleerd. In 1894 verschijnt bij F. P. d'Huy te Middelburg zijn .XXV verzen van P. C. Boutens jr.' Het boekje heeft ech ter vier jaar later een herdruk nodig om (met enkele aanvullingen) de naam Boutens voor een publiek dat dichters leest, ingang te doen vinden. Na zijn studietijd verdeelt Boutens zijn tijd over een privé-leraarschap en de letteren. Het is beurtelings stil en roerig rond Boutens. Van zijn privé-leven komt de wereld uit de eerste hand niet zo heel veel te we ten. Op 14 maart 1943 komt het ein de aan 't moeilijke leven dat dat van Boutens was. Hij wordt 73 jaar. is beroemd en vergeten en heeft ge tuige zijn werk —een leven gehad waarin de grote eenzaamheid en een nog' groter verlangen naar dat iets dat liefde voor hem zou kunnen be lichamen, zwaar geaccentueerde hoofdpunten waren Boutens, beroemd en door een haast dweepziek publiek tijdenlang op zeer stevige schouders gedragen (de dwepers zijn er nóg), heeft een vrij omvangrijk lyrisch oeuvre op zijn naam. Daarvan zqn te noemen de bundels XXV Verzen, Praeludiën, Stemmen, Sonnetten, Vergeten lied jes. Carmina, Lentemaan, Strofen uit de nalatenschap van Andries de Ho- ghe. Liederen van Isoude, Zomerwol ken, Bezonnen verzen, Honderd Hol- landsche kwatrijnen. Achttien verzen en Tusschenspelen. Daarnaast krijgen spelen en vooral veel vertalingen van klassieke meesterwerken zijn hand tekening. Van Boutens dus regels ge noeg. over Boutens niet te veel. Waarschijnlijk heeft het ongrijpbare van veel uit zijn werk, het moeilijke dat afschrikt, er velen van afgehou den nader in te gaan op wat Boutens zei. De laatste tijd breekt echter een herwaardering door, die minder met toegenomen begrip en dweepzucht en meer met de erkenning van een ook voor de eigentijdse poëzie belangrijk en authentiek dichterschap (dat niet per definitie broodnuchter hoeft te zijn) te maken heeft. Kenmerkend voor deze ontwikkeling mag de toch nog gedurfde uitgave zijn van Boutens Verzamelde Lyriek, die Polak en Van Gennep deze week de deur uitdoen (2 delen 95). Eerder verschenen onder meer de verzamel de werken in zeven delen bij En schede en Boucher, de bloemlezing die Adriaan Morrlen voor Van Oor schot maakte (en waarin hij de tijd loze blunder maakte met een gemo derniseerde Boutens-ontwrichtende spelling te komen), de Ooievaar 103), .Mijn hart wou nergens tie ren' (Bakker-Daamen). die van een uitstekende inleiding werd voorzien door Hans Warren, en de boekjes (het grote proefschrift is nog niet verschenen) van dr Karei de Clerck. Aan deze Boutens, in meer dan één opzicht een merkwaardig man, wijdt Middelburg zijn geboorte stad de komende weken een gro te expositie. Directe aanleiding daar toe Is het feit dat het donderdag 14 maart 25 jaar geleden is dat Bou tens in Den Haag overleed Den Haag, nog altijd ver van het Middel burg waar Boutens kind was en waar zijn hart mogelijk zou hebben kunnen tieren. Want, hoezeer is Boutens een kind van eigen land gebleven. Hans Warren schrijft daar fn zijn inleiding onder meer over: .Wolken en licht en de golvende zee om de Zeeuwse ei landen. ze bepalen en doordrenken de sfeer van menig vers. Maar ook in de dagelijkse omgang bleef Boutens met Zeeuwse eigenaardigheden behept. Niet alleen heeft hij de Middelburgse tongval nooit verloren, hij sprak ook gaarne het dialect van Walcheren, vele gedichten zijn in het bijzonder door Walcheren geïnspireerd; men zou dat voelen ook al wezen de op schriften dat soms niet uit. Er is wel eens beweerd dat in Zeeland het eer ste vleugje .latijnse.' zuidelijke lucht aanwaait. Dit moge deels wensdroom zijn. iets van waarheid schuilt erin. Ook al is Walcheren geen Lesbos, toch heeft de dichter zich daar thuis- gevoeld als nergens elders. Zijn hart nad daar mogelijk kun.nen tieren; het is verkommerd in Den Haag.' Middelburg haalt de zoon Boutens terug. Het kind van eigen land hoeft voor Nederland echter geen verloren zoon te zijn. De .werken* zijn er im- i AZIATEN UIT KENIA: (Van onze correspondent ln Londen) LONDEN ,U'lj .Mohammedanen j zeggen dat wanneer je het armoedig hebt, je ergens anders moet heen gaan. Gods zegeningen zijn groter dan die van enig ander land'. Aldus een van de vele duizenden Aziaten, die Engeland de laatste tijd zijn bin nengestroomd. De meesten van hen toonden dan ook weinig emotie toen zij Kenia verlieten. Maar voor ve len is de komst naar liet in Imn ogen paradijselijke Engeland een enorme teleurstelling geworden Zij voelen zich op en top JJrils. In Ke nia zoals ook vaal» elders in de Brit se overzeese gebieden, waren het de intelligente Aziaten, die liet kolonia le systeem mogelijk maakten. Geen woniler dat zij zich als een elite te genover de onderontwikkelde au tochtone bevolking niet de Britse heersers indentlfioeerden en zich laak Britser voelden dan Brits. Maar nu maken zij kennis met een soortgelijke discriminatie in liet land van hun dromen, wat een dubbele tragiek betekentZij zijn uit hun land verdreven en dreigen In Enge land over één kam te worden ge sehoren met andere immigranten. Zoals een van hen zei: ,Als student in Engeland werd ik overal geres pecteerd. Nu ben ik alleen maar een gekleurde immigrant. Alen be handelt mij alsof ik een gekleurde arbeider ben'. probleem van de gekleurde immigranten, dat slechts voor een klein deel een rassenprobleem vormt. Hel Is het aspect van de mas sale overstroming van een propvol land met nieuwkomers dat de Brit ten, zelf tot over hun oren in eigen moeilijkheden, dwars zit. Zeker, de Engelsen zijn als eilandbewoners een maal behept met een ingeboren wan trouwen tegen elke vreemdeling, maar hun imperiale verleden heef! geleerd verdraagzaam te zijn tegen over de bewoners van hun vroegere koloniën, die nog niet zo heel lang geleden Engeland vrij konden bin nenkomen. Afstand bewaren tegen over vreemden en vooral als zij ge kleurd zijn zit de Britten echter in het bloed. Tn de Britse koloniën waren gemengde huwelijken dan ook zeldzamer dan elders De trotse en zelfstandige Aziaten voelen zich op en top Brit. In Ke- nia zijn zij altijd nauw met de En gelsen opgetrokken. Velen hunnei voorouders waren al twee eeuwen voordal de Engelsen kwamen hande- laren. Het waren de Gujeratis uit India, de steunpilaren van de Azia- tlsche gemeenschap. De Aziaten vormden er later onder de grote Engelse hereboeren de middenlaag, of zo men wil de tweede bovenlaag zakenmensen, winkeliers, bankbe- I dienden, kantoorklerken en vaklie- den. onder wie vele kleine zelfstan- 1 digen. Zij waren ook sterk vertegen- woordigd in de vrije beroepen dok- I Iers. tandartsen en architecten. Het I zijn vaak de verre afstammelingen van de oorspronkelijke koelies, die de Engelsen uit India lieten overko men. Door hun houding ervoeren zij hun vertrek naar Engeland als een soort thuiskomst, terwijl er ook een prak tische kant aan hun houding tegen over Kenia zit. Zij beseften dat het Anglicaanse nationalisme steeds meer een bedreiging voor hun po sitie vormde, vooral naarmate de Afrikaners beter onderwijs genoten. Een aantal van hen koos bij de on afhankelijkheid voor het Keniase staatsburgerschap, maar de meer derheid begreep dal indien men zijn optie voor het Britse staatsburger schap dat Engeland hen aanbood zou afwijzen, er geen uitweg meer zou zijn wanneer hel misliep. Een Engelsman, die burger van Kenia wordt kan altijd zijn Britse status terugkrijgen. Voor de Aziaten be stond die mogelijkheid niet. De In diase status lokte hen evenmin aan, omdat zoals zij zeggen .wij geen In diërs zijn' Voor vele Keniase Aziaten betekende het aantreffen van de discriminatie van de kleurling in Engeland een schok, die hen de harde werkelijk heid toonde. Iemand die drie maan den geleden een winkel opende, maakt het thans mee dat blanke Engelsen binnenkomen, een bruin gezacht achter de toonbank ontwaren en snel rechtsomkeert maken. De genen onder de Keniase immigran ten die over kapitaal beschikken ma ken zich op het ogenblik de minste zorgen. Velen van hen kochten on middellijk een huls, al is het veel duurder en moeilijker dan In Nairo bi en moet men met een veel be- krompter levensruimte genoegen ne men. De meesten hunner hebben omdat zij zolang in een Engelse maatschap pij hebben geleefd en de taal mach tig zijn geen moeite zich aan te passen. Zij komen hier echter voor het eerst in aanraking niet met de koloniale Engelsman, met wie zij al tijd op goede voet stonden, maar met een zelf in grote economische nood verkerende volksmassa, zodat wrijvingen nauwelijks kunnen uitblij ven. speciaal wanneer de nieuwko mers erin slagen een toch al schaar se accommodatie te bemachtigen en wanneer hun kinderen een plaats moeten vinden in de overvolle en vaak door een hoog percentage kleurlingen bezette schoolklassen. Er zijn gebieden in Engeland waai één op de twaalf inwoners gekleurd is. Tot deze groep, die na hun dure vliegreis volkomen berooid aan kwam, behoren talrijke Sikhs, die werk trachten te vinden in het bouw bedrijf en als zelfstandige timmer lieden of loodgieters, waaraan men een grote behoefte heeft, of auto monteurs. Maar bijna allen zullen met een lagere levensstandaard ge noegen moeten nemen, omdat ln Engeland alles zoveel duurder is dan ln Kenia. Een ander keerpunt is dat er nog 1 altijd veel te veel werkgevers j zijn die kleurlingen weren. De rege- 1 ring zal daarom dezer dagen een 1 wetsvoorstel indienen tegen rassen- I discriminatie in bedrijven en beroe- 1 immigranten die graden hebben gehaald moeten vaak hun examens ln Engeland weer overdoen. Dat geldt bijvoorbeeld voor onderwijzers, j die niet wisten dat zij- voor de af- heid een aanvrage hadden moeten kondiging van Kenia's onafhankelijk- Indienen ter erkenning van hun di- ploma's. Een aantal onderwijzers waaraan in Engeland zo'n tekort be- staat werkt thans voor een nietig salaris als spoorwegklerk. De Aziaten met hun grotere ontwik- keling staan hier voor een nieuw probleem, omdat zij een bedreiging i vormen voor de tweede generatie van S de andere immigranten Afrika- ners. Westindiërs, Pakistani's na- melljk de behoorlijk onderwijs ge- noten hebbende kinderen, die geen genoegen meer zullen nemen met de ondergeschikte baantjes waarmee hun vaders werden afgescheept. In zekere zin een duplicaat van het pro- bleem waarmee de Aziaten in Ke- nia werden geconfronteerd Velen hunner denken er dan ook nu al over na korte tijd opnieuw hun biezen j te pakken en naar een progressief J land als Canada te gaan. dat reeds heeft aangekondigd hen met open ar- men te zullen ontvangen. .Als ik ga', zegt een van hen. .dan zullen mijn vrienden mij volgen. En dan nemen wij een half miljoen pond mee'. Waarschijnlijk zullen de Aziaten in Engeland net zo proberen te leven als in Kenia, namelijk in een van de buitenwereld zo goed als afge- sloten eigen gemeenschap. Er zijn er onder hen die in Kenia geen blanke of Afrikaanse vrienden bezaten. Het feit dat van velen familieleden. vrienden ln Engeland woonden, ver- gemakkelijkt bet aanpassingsproces en ook het feit dat in zekere mate Engeland nog een soort kaste-staat is. met sterk gescheiden sociale la- J een Maar door hei Isolement waar- J in de Aziaten in Kenia speciaal i de Hindoes verkeerden, kan de klap van rassendiscriminatie die zij thans ongetwijfeld zullen ondervin- j ien. harder aankomen. Ook de op- «enhooins van immigranten In in- dustriesteden zoals in Wolverhamp- ton en Birmingham vormt een he- lemmering voor de gelijkmatige ver- spreiding over het gehele land. T"\e Engelsen zijn natuurlijk i L' gevleid dat de Britse bruine broeders hun land. dat zij zelf in deze crisistijd zo plegen af te kam- men, als een paradijs beschouwen, i Hun zelfrespect krijgt hierdoor weer een ruggesteun. Zoals een immi- j grant filosofisch opmerkte, dat in i een onzekere wereld het het beste is ont Brits te zijn Voor elk verhaal is het leuk ln een onbeschrijflijke wanorde een man te plaatsen die de rust zelve is. In de onbeschrijfelijke wanorde, die de Middel burgse Vleeshal deze week was. kan die gedwongen plaatsing achterwege bly- ven. De rust zelve liep er al rond. Jan Kuiper, veertig jaren, grijzend en met een vrij nadrukkelijke snor gewa pend, houwt tentoonstellingen. ,Zeg maar1 .ontwerpt' tentoonstellingen. Dat dekt de werkzaamheden meer. Dezelfde Jan Kuiper heeft een naam te verliezen als beeldend kunstenaar, graficus, lithograaf, tekenaar, schilder, mozntekmaker. In de grote galerieën van de randstad kan men Kuipers werk tegenkomen. Het is er en blijft er. Exposities tussen de tentoonstellingen door. JAN KUIPER BOUWT BOUTENS De Hagenaar Jan Kuiper bouwt voor de derde maal in Middelburg. De eerste maal sloeg hij meteen raak met de grote tentoonstelling .In blad weerspiegeld'. Toen Middelburg een ontwerper nodig had voor de expo sitie .Middelburg 750 jaar stad in de delta', kwam Kuiper maar weer naar de Zeeuwse hoofdstad en nu de ten toonstelling .P C. Boutens 1870- 1943' om inspiratie roept, kan men de rustzelve wederom in de Vleeshal bedrijvig zien zijn. .Ik krijg de indruk dat ze me hier intussen kennen. Dat is omgekeerd overigens ook zo. Ik moet zeggen dat het best prettig werken is. Leuke plaats. Vorige keer hebben we de hele stad uitgekamd om aan materiaal te komen. Verhalen, verhalen'. Met de Boutenstentoonstelling Is Jan Kuiper terug op zijn eerste uitvals basis. Zo'n goede tien jaar achtereen heeft hij de tentoonstellingen van het let terkundig museum gemaakt. Rond reizende exposities, waar enorm veel werk aan was. Exposities ook. die zeer aan hun doel hebben beant woord. Het waren stuk voor stuk succes brokken. Herinnerd zij bijvoor beeld aan de prachtige Couperus- tentoonstelling, de in kwalificatie niet mindere Multatuli-expositie en die van Slauerhoff. Da trondtrekken- de letterkundig circus van Gerrit Borgers bracht Kuiper in contact met zeer veel plaatsen .waar ook weieens niets te doen is' en zodoende is Ne derland in die tien jaar Kuiper gaan kennen als de bouwer-kunstenaar of zo men wil de kunstenaar bouwer. waarmee op vreedzaam suc ces ingetekend kan worden. Ja ik zit hier weer tn de letter kunde Moeilijk man. Zo'n Boutens ligt niet zo in het gehoor. Een groot man, maar onbereikbaar. Wat ga je eraan doen? Afwachten wat voor spullen je krijgt en werken. Ik ge loof niet dat het letterkundig mu seum van deze Boutensaffaire een rondreizende expositie zal maken. Ze zitten nu trouwens in een perma nent expositiegebouw. Dit is '°,u}e' een zaak van de gemeente Middel- Tentoonstellingen .Leuk werk Leuk omdat net zover van mijn eigenlijke werk afstaat Hoewel: dat kan ik zo niet zeggen Ook de tentoonstellingen horen tot mijn eigenlijke werk Ik doe alles bij elkaar. Tk heb een ontstellend grote bewondering voor mensen die zich zeer perfect bij één en hetzelfde onderwerp kunnen houden. Ik kan dat niet. Ik teken en schilder, ont werp tentoonstellingen, geef les ty pografie aan de vrije academie in Den Haag. Dat allemaal bij elkaar maakt het voor mij wel zo plezierig Af en toe krijg ik ook echt behoefte om nog eens wat lettertjes op pa pier te zetten. Calligraferen. aardige huisvlijt. Dan maak ik oorkondetjes. zoals voor de Professor van der Leeuwprijs, die onlangs aan Ton de Leeuw is uitgereikt. Oh ja. voor de uitgever Boucher verzorg ik de af- forismenreeks. Leuke boekjes, wei nig erin, maar veel er omheen. Dat doe ik dan. Zijn werkstukken voor net letterkun dig museum brengen Kuiper in Bel gië waar men ook zo een en ander aan tentoonstellingen op dat gebied doet. Links en rechts gaat het ver haaltje door en zo komt het dat Jan Kuiper op verzoek van de economi sche voorlichtingsdienst het imago van Nederland in den vreemde gaat veranderen. Via: tentoonstellingen. ,Dat imago is een treurige zaak, zegt de economische voorlichtings dienst. Het buitenland rekent als men .Nederland' zegt nog altijd in klompen en tulpen. De wereldten toonstelling heeft daar aardig toe bij gedragen. Dat gaan we nou zo'n bee tje veranderen. Weg klompjes, mo lentjes en tulpjes. Dag kaasmeisjes. Industriepaviljoenen. Werken met uitneembare tentoonstellingen. Hier breek je hem af, daar zet je hem weer neer. We gaan binnenkort naar Tel Aviv. Daar zit natuurlijk een aardig reisje aan vast.' Tussen Middelburg en Tel Aviv ligt Boutens. Boutens in de Vleeshal. .Leu ke ruimte, maar moeilijk. Dat ding heeft zo'n geheel eigen sfeer. Heb je weieens naar boven gekeken. Dat niet neutraal, is te zeer geladen. Moeilijk.' .Hoe ik hier te werk ga. Net als overal. Eerst een opzet, een ontwerp maken. Zó en zó en zó en zó. Glo baal weten wat voor spullen te krijgt en ie ontwerp aanpassen op de plaats des onheils. Hier in Middelburg ben ik bijvoorbeeld niet wild begonnen. Ik heb een keurige schets gemaakt. Nu krijg Ik materiaal van de pro vinciale bibliotheek (leuk samenwer ken) en van mr Adriaanse. de neef van Boutens. Die heeft de spullen geërfd. Boeken, foto's en papieren komen voor het grootste gedeelte uit de bibliotheek en uit het museum van Borgers en Adriaanse komt met spullen, meubilair, gebruiksvoorwer pen, min of meer "relikwieën waar we zuinig op moeten zijn. Ilt ver wacht straks een transportje.' .Kijk, die mensen doen dus bet grote werk. Ze brengen voldoende materi aal om er lets van te maken. Ze heb ben dan uiteraard al een selectie toegepast, want lang niet alles wat aangedragen wordt, past in mijn plan. ik werk altijd met zo'n dubbele se lectie. Dat is prettig T Oi. r uryo-i*j Aj J-, - Over de Middelburgse Markt komt de bestel- en afhaaldienst met de spullen van Boutens. Eert stoel, die niet zo gemakkelijk blijkt te zitten, portretten, een kastje met .ingewerkte biblio theek'. wat koperwerk, een statig kamerscherm en de wandelstok met ivoren knop. Ze krijgen een voorlopig plaatsje midden in de volheid van de chaos, waarin de rust zelve en zijn vaste Haagse timmerman Glaser enige ordening trachten fe scheppen. Het zal wel gaan. Er is vóór de tentoonstel ling al meer belangstelling dan ik tijdens de tentoonstelling had voorzien. De Belgische televisie is geweest, de NTS en de We reldomroep ja. Boutens was een groot figuur Maar moeilijk man.' Jth ivg- LLé Zury

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1968 | | pagina 9