KLEINE RODE
INES UIT
OOSTBURG
IS UNIEK
Van koken en strijken naar moeren en bouten
ZO MOEDER
ZO DOCHTER
Dagelijks roepen duw den vrou-
ieen uil dat ze .veel te dik worden.
De klacht .ik ben veel temag&r^
ben .bijkomen' blijkt vaak even
'het oilde ueg meer aardappels,
brood, vet en suiker gaat eten pakt
het verkeerd aan. Naast voldoende^
meisjes ook voldoende melk, kaas,
vlees, groente en fruit etenper dag
een halve tot driekwart liter melk,
yoghurt of karnemelk, twee dikke
plakken kaas, honderd gram vlees of
tweehonderd gram vis, tweehonderd-
vijftig gram groente (gedeeltelijk
rauw.' en en paar vruchten. Hulp
middelen zijn kleine hopjes tussen
door: yoghurt met suiker, wat vla
of pudding een stukje kaas of worst,
een cracker of beschuit met kaas of
jam, een plak koek met boter, een
handje noten, rozijnen of vijgen.
Wie champignons heeft leren
waarderen, ontdekt steeds meer ma
nieren om deze paddes toeltjes te be
reiden. Dit is een Engels recept:
zoek grote champignons uit, was ze
goed, snijd een stukje van de steel
en laat ze uitlekken. Haak een ste
vig beignetdeegje, haal de padde
stoelen erdoor en bak ze in diep vet
heel lichtbruin. Laat ze even op
grauw papier uitdruipen en dien ze
op met mayonaise, vermengd met
fijngehakte augurken, wat citroen
sap en gehakte peterselie.
Om het de vrouw bij het kopen
van kousen zo gemakkelijk mogelijk
te maken is een Seder lands kousen-
merk er als eerste toe overgegaan
om op de verpakking behalve de
kousenmaat ook de corresponderen
de schoenmaat te vermelden. Door
de afbeelding van een schoen bij
de schoenmaat is vergissen m de
maat bij voorbaat uitgesloten. De
kousenmaten van verschillende mer
ken verschillen onderling nogal eens,
eventuele verwarring hoopt men zo
op te kunnen vangen.
Uit Londen weer eens een hoeden-
nieuwtje. Londense dames die over
het algemeen nogal hoeden-mmded
zijn zullen zich voortaan ook met
houten hoofddeksels kunnen tooien.
Dit in navolging van ontwerper Ver
nier die tijdens zijn show voor de
hoedenmode van het komende voor
jaar kwam met een hoedje dat ge
heel van gefineerd hout is gemaakt.
Het is gebaseerd op de alpinopet en
wordt schuin voor op het hoofd ge
dragen. Vanaf het middelpunt, waar
bij gewone alpinopetjes het eigen-
wijze staartje zit, zijn hier stroken
van het dunne materiaal in waaier
vorm aangebracht. Een fors gevaar
te overigens.
De Goese bakker D. W. den Her
der, beleend gworden door zijn fabu
leuze verzameling koekplanken, zal
binnen enkele weken al zijn bakkers-
prenten inpakken om ze later in Am
sterdam weer een eigen plaatsje te
geven. Dezer dagen verkocht hij zijn
Goese brood- en banketzaak en hij
verhuist naar Amsterdam waar hij
een andere zaak overneemt.
Mary Quant komt hoogstpersoon
lijk naar Nederland. In Amsterdam
geeft ze een shcrw, een total-look-
show, zoals ze dat. zelf graag pleegt
te noemen. Ze ts het (weer eens) niet
eens met de traditionele opvattin
gen van modeshows, en toont behal
ve haar collectie bovenkleding ook
eigen ideetjes over foundation, ma-
ke-up en parfums. John Green, de
fotograaf van het handboek voor hip
vrouwelijk Engeland, Birds of Bri
tain komt ook mee. Hij houdt een
korte inleiding over Britain to-day.
Na de leer-rage in de dameskle-
ding-mode komen de heren ook aan
bod. De stoere zwarte leren motor-
jas maakt plaats voor een zacht
lichtgekleurd schapevelletje waar de
heren der schepping zich in kunnen
hullen. Om het helemaal medisch
te maken wordt zo'n jas eens niet
met ceintuur gedragen maar is hij
iets getailleerd. Voor wie het niet
zo mocht lijken tenslotte zijn er
nog altijd wat tegenstanders van de
suède jassen bisamleer is ook.
,in'. Met een forse ceintuur, drie
grote knopen en klepzakken een stoer
model.
Schildpad is in, hip, boutique of
hoe men het maar noemen wxL Het
is jarenlang een vergeten materiaal
geweest, maar nu we toch weer he
lemaal teruggaan tot de mode met
verlaagde taille en veel ceintuurs
wordt het hyperactueel. Er komen
ceintuurs van schildpadringen, drie
hoeken, schakels, door koperen rin
gen verbonden. Verder zijn er ges
pen en knopen, groot en klein, rond
en vierkant enzovoort.
Het was voor hei eerst ie zien
op de twintigste Femina, de huis
houdbeurs die vorig najaar in de
Ahoy-hallen in Rotterdam werd ge
houden: rode advokaat. Het is ine
ook bijna overal verkrijgbaar, dit
specifieke Hollandse drankje nu te
proeven als aardbeien-advókaat en
rood van kleur Het drankje loopt?
nog met zo best: Hollanders kijken
dit rode katje liever eerst wat uit
de boom.
Nog even een nieuwtje w.t Ame
rikagelieven kunnen elkaar daar
een nieuw soort presentje geven. Het
zijn vrolijk geschilderde poppetjes
met opxehriften als Jlappy birthday'
en J love iou'. Als ir.en de poppe
tjes naar beneden drukt komt uit
hoofdje een bordje met fraaie icen-
ven en opschriften over vriendschap,
liefde, geboorte, huwelijk enzovoort.
De fabrikant heeft er (bij wijze van
grapje*) ook gemaakt met als op
schrift: Give the doctor what he
wants', op het uit schuifbare bordje
staat dan J'ay him'. Die grappige
Amerikanen toch.
Maakt sviker nu wel of niet dik?
Het voorlichtingsbureau voor de voe
ding. altijd bereid de consument met
zoveel mogelijk raad en daad ter
zijde te staan heeft zich er weer
eens over gebogen en verklaarde dat
er nog heel wat onderzoekingen moe
ten worden verricht voordat men
definitief kan vaststellen hoe hoog
het snikerverbruik voor de mens
mag liggen. Voorlopig stellen ze:
wees matig met calorieën, wees dus
matig met vooral vet en wees ook
matig met suiker.
TROETELKIND VAN MEVR. S. G. VAN DONGEN
die is zo brutaal, we verwachten een ware machtsstrijd tussen die twee.'
Shin-Tzu is een Tibetaans leeuwehondje, met lange haren en een gedron
gen snoetje. Mevrouw Van Dongen werd helemaal verliefd op dit soort
honden. .Indertijd konden wij de gevraagde prijs niet betalen en toen
hebben wij het zo geregeld dat de prijs veel lager zou komen te liggen, en
de helft van het eerste nest zou voor de verkoopster zijn. En dat is ook ge
beurd.
Ze heeft blijkbaar zakelijk inz:eht. Ze zegt er zelf van: .Als ik het aan
mijn man over zou laten zou hy de puppies gewoon weggeven. Dat is ook
weer niet nodig, want het is een liefhebberij die verder niets opbrengt,
alleen maar geld ko3t. Het eten natuurlijk de honden zijn (althans voor
het oog van een buitenstaander) lastige klanten, ze krijgen allemaal hun
eigen bakje, met verschillende dingen: och Ja de één houdt hier meer van
dan een ander" en de dierenarts. Verder het inschrijfgeld voor de diverse
wedstrijden en df reiskosten. Maar als je zulke hondjes als Ines hebt...
Shin-Tzu heeft in België eens zes paar nylons voor me gewonnen. In de
verkeerde maat natuurlijk. Maar Shin-Tzu kan nooit meer aan wedstrij
den meedoen omdat ze zo'n lastige tante is. Bij het dekken heeft ze zich
nogal verweerd en daarbij kreeg ze eens een krab in haar llnkeroogje, dat
is nu helemaal blauw.
De plannen met Ines: .Voorlopig zo veel mogelijk met liet kaninchen
naar wedstrijden, in mei naar Brussel, in juni naar Utrecht en dan zien we
wel weer.' Ines flirt voorlopig met iedereen, dat kleine unieke kaninchen
tackeltje uit Oostbiirg.
De praktische aard van moeders en redactrices van modetijdschriften
hebben gezorgd vóór de ,zo moeder, zo dochter-mode'. De moeders
die altijd wel een lapje stof over hebben vinden het overigens meestal
best leuk als zo'n klein lief meisje zo kennelijk bij haar hoort, en de
kinderen vinden het helemaal prachtig om net zo'n jurk als mama te
dragen. Na de knippatronendiensten hebben dus ook de ontwerpers
zich over het moeder-kind-idee ontfermd en hier de creatie .Carven '36'
van appelgroen en wit-geruite tergal. Het deux-pièce heeft brede
plooien en een sluiting aan de voorzijde, achter twee splitjes. Het kin
derjurkje heeft ook brede plooien en een witte col en manchetten.
OOST BURG Ines is heel klein, heeft een intelligent snoetje, een zwart glimmend licht
gebogen neusje, is roodharig, heeft lange oren en een niet minder mooie staart. Kleine
Ines is ook ondernemend, zo niet brutaal. Zqnder schroom kruipt ze bij vreemden op
schoot, kijkt wat voor vlees ze in de kuip heeft en vraagt om een knuffelpartijtje. Haar
naam is Ines van de Wielingen en zij is het negen maanden jonge teckeltje van mevrouw
S. G. van Dongen-Krijnen te Oostburg.
Een schoonheid zeggen de tackelkenners van het voor leken wat magere
beestje. Ze heeft alles wat haar tot een vrijwel volmaakt kaninchen (nog
kleiner dan een dwerg-» tackeltje maakt en ze kijkt heel schrander uit
beide donkere oogjes. In Hilversum deed ze mee op de .Tackeldag", ze
werd uitgeroepen tot de beste en tot eerste in de klasse uitmuntendheid.
Kleine Ines belooft nog veel voor de toekomst. Mevrouw Van Dongen ge
looft het ook stellig, zo'n mooi hondje heeft ze zelden gezien. Ines is lang
niet de* enige huisgenote van de heer en mevrouw Van Dongen, ook moe
derhond Christl, ouder zusje Farina, dwergtackel Gina en het Tibetaanse
leeuwehondje Shih-tzu behoren tot de familie.
De honden hebben een belangrijke rol in het leven van echtpaar Van Don
gen, het huishouden draait zo'n beetje om de honden heen.
Vroeger had mevrouw Van Dongen altijd een hond, zomaar een lief en
trouw beest die toevallig geen stamboom had. Toen ze trouwde kreeg ze
een cockerspaniel die echter ziek bleek te zijn en na korte tijd overleed.
Ze verhuisden naar Nijmegen en daar deed een Welshterrier zijn Intrede.
De terrier maakte echter de hele boel kapot en hij moest worden ver
kocht. Weer later ging het echtpaar terug naar Oostburg, waar het tij
delijk moest inwonen. Mevrouw Van Dongen, die voor haar huwelijk apo
thekersassistente was geweest, maar tengevolge van een ongeluk in haar
jeugd toen niet lang kon staan (later moest ze meermalen het ziekenhuis
in, en nu levert het lopen nog steeds moeilijkheden op) ging op kantoor
by een meubelfabriek in Sluis werken. Na twee jaar werken kreeg ze
last van migraine en raakte wat overspannen. Op aanraden van een ze
nuwarts die haar .het hemd van het lijf vroeg werd Christl gekocht.
ZORGEN
De dokter veronderstelde dat mevrouw Van Dongen op een of andere ma
nier tekort was gedaan, omdat er onverhoopt geen kinderen waren geko
men. Hy adviseerde om twee honden te kopen en een nestje te fokken, zo
dat ze lets had om voor te zorgen. ,Ik kwam thuis en vertelde myn man.
,Ga maar naar de bank, dan kunnen we honden gaan kopen.'
Zo vlug ging dat natuurlijk niet in het werk. hond mocht niet te
groot zijn, want hy moest een baby vervangen en ik wilde hem dus wei
eens kunnen knuffelen. En na zes operaties voor myn rug zou Ik grotere
honden niet aan kunnen. We gingen tentoonstellingen af en besloten ten
slotte om Christl te kopen. Ze kostte toen 250, een kapitaal bedrag vo-
den we toen. We schrokken er eerlijk gezegd wel een beetje van, maar
voor ons is ze nu het viervoudige waard.'
Christl, die heel officieel .Gentlemen's Christl' heet ls van 14 juni 1960 en
heeft een klinkende reputatie. Dat zat er natuurlijk wel een beetje ln,
want haar vader was de Internationale kampioen Atz vom Berger Tor.
Haar moeder droeg de schone naam Guchi van Wlklngerhof.
Toen Christl, nog steeds een beeldschoon hondje overigens, elf maanden
oud was gingen de heer en mevrouw Van Dongen voor het eerst met haar
naar een wedstrijd in Den Haag. Haar eigenaresse vertelt: ,Ik was dood
zenuwachtig, ik had het nog nooit gedaan en wist eigenlijk niet eens goed
hoe het daar allemaal toeging. Christl gedroeg zich voorbeeldig; ze liep ot
ze nooit anders gedaan had In die ring. By een dergelijke wedstrijd blijven
de besten over. die lopen vaker hun rondjes voor de Jury. Op het laatst was
lk over met Horst Mayer, één van de bekendste Duitse fokkers, en hy feli
citeerde me. Ik begreep het eerst niet, gek hè. Horst ze! dat die hond heel
wat beloofde te worden.'
Dat werd ze ook, Christl werd in 1962 ln Amsterdam .Winster', de beste
deelnemende hond aan de belangrijkste wedstrijd op dit gebied. Vol trots
laat mevrouw Van Dongen het boek met alle onderscheidingen van haar
honden zien. Het was heel wat, en dat voor een beginnende fokster.
VAN A TOT I
Nadat Christl nog een paar wedstryden bad gewonnen en tweemaal ver
enigingskampioene was geweest ging mevrouw Van Dongen met haar
fokken en was Christ showbeest af. De eerste puppies kregen namen die
met een D begonnen (de naam van de moeder begon met een C en daarna
werkt men meestal, dat ls gebruikelijk, maar geen verplichting, het alfa
bet af.) Na de D'tjes volgden de E'tjes, F'tjes enzovoort tot en met de
I'tjes. Ines is de telg uit het jongste nest.
Farina, een wat schuwer maar niet minder lief beest uit het derde nest
van Christl werd gehouden en er werd nog een ander tackeltje, Gina, bij-
gekocht.
In 1965 kwamen alle nare dingen tegelijk. Mevrouw Van Dongen had veel
last van haar rug en kreeg griep. De heer Van Dongen werd ziek (en be
landde nu zelfs ln het ziekenhuis) en dat alles toen zowel Gina als Farina
net gedekt waren. .Ik zat met myn handen in het haar, zelf nog griepe
rig, man ln 't ziekenhuis, twee honden die moesten werpen, vreselijk. En
fin, Christl kreeg zes pups, maar ze keek er helemaal niet naar om, met
pyn en moeite heb lk nog twee ln leven kannen houden. Volgens de dieren
arts was dat Christls reactie op de afwezigheid van haar baasje. Tackels
zyn enorm trouw en aanhankelijk, ze verwaarloosde haar eigen jonkies
uit helmwee naar myn man. Gina wierp hen helemaal niet. Ze was al een
week over tijd, toen lk nog helemaal niets voelde en lk was al opgelucht
dat die bevalling niet doorging. Ik had het druk met de andere puppies en
het heen en weer lopen naar het ziekenhuis. Toen ging Gina steeds naar
het ziekenboegje, een schuurtje achter in de tuin. Ik heb ze haar zin maar
gegeven, de kachel aangestoken en vijf minuten later was er één mooie
grote pup. Het was er maar één en die had dus alle ruimte gehad, was
mooi uitgegroeid, een fantastisch beestje.
SHIN-TZU
Op de bank in huize Van Dongen ligt bovendien de oosterse Shin-Tzu, me
lancholiek en wat verwaand te kijken. Zij ls de baas onder de honden,
,maar,' zegt de heer Van Dongen, ,Ines gaat die plaats straks innemen,
Het is wel even een stap: van
lerares aan een huishoudschool
naar instructrice op onderwijs
tentoonstellingen van de ver
eniging Nederlands fabrikaat.
De Haagse mejuffrouw C. M.
Engelvaart deed het 15 jaar ge
leden- In plaats van meisjes in
te wijden in de geheimen van de
kookkunst, licht ze nu groepen
jongens voor over het Neder
lands vakmanschap en onze
technische ondernemingen. Tot
half april geeft ze in het oude
stadhuis in Rijswijk ondermeer
lessen over aardolie, kunststof
fen, heetwaterreservoirs, trans
port en niet te vergeten onze
DAF.
.Techniek heeft me altijd aan
getrokken', vertelt mejuffrouw
Engelvaart. ,Ik heb me 15 jaar
geleden wel helemaal moeten
omschakelen. Documentatie van
fabrieken bestuderen en ten
toonstellingen aflopen. Ik heb
ook enkele cursussen gevolgd'.
De jongens van de technisehe
scholen staan aanvankelijk nog
al sceptisch tegenover een
.vrouw en de techniek'. ,Je kunt
gewoon op de gezichten lezen:
.wat kan een vrouw me daar
over nou vertellen'. Ik geniet
gewoon als ik die jongens zie
ontdooien en heel geconcen
treerd de les volgen. .Moeilijk
vallen de technische problemen
haar niet en ze doet het goed
ook, getuigend de vraag van de
technische school: .Mocht u ooit
ophouden met de tentoonstel-
lingslessen, wilt u dan op mijn
school les komen geven'? Be
nauwde momentjes heeft dit
vertrouwen van de leraren haar
wel opgeleverd. ,Er was een
leraar, die een DAF uitloofde
voor de jongen, die een vraag
zou stellen over de DAF, waar
op ik geen antwoord zou weten',
,Van de zenuwen kon ik het
antwoord niet zo snel vinden,
maar gelukkig kwam het, en
goed'.
Mejuffrouw Engelvaart reist
met 5 verschillende exposities
door geheel Nederland; in to
taal behandelt ze 30 onderwer
pen. Met haar 15 dienstjaren is
ze het langst van al haar col
lega's in dit, voor een vrouw zo
unieke, beroep werkzaam. Haar
diensttijden lopen gelijk met die
van de scholen, ook de vakan
ties. In haar vrije tijd leest ze
veel technische boeken.
.Mijn werk is erg belangrijk
voor me', zegt mejuffrouw En
gelvaart. ,Bij jonge mensen
meer begrip kweken voor alles
wat met de industrie te maken
heeft. ,De VNF wil door middel
van haar exposities de jeugd
opmerkzaam maken op de be
roepsmogelijkheden die de in
dustrie te bieden heeft. ,Ik kan
me geen mooiere opdracht voor
stellen dan jonge mensen te hel
pen hun toekomstig arbeidsge-
luk te vinden', meent ze. ,Ik rea
liseer me dat des te beter om
dat ik zelf mijn arbeidsvreugde
heb gevonden in dit werk'.
Mejuffrouw C. M. Engelvaart legt tijdens een expositieles aan de hand
van miniatuurmodellen de werking van een DAF-motor uit: techniek
heeft me altijd aangetrokken.'
