,IK
WEET
NIET
WAT
HET
IS'
zaterdagnummer
Zaterdag 3 februari 1968
MEVROUW
DÉFIZE,
GAST VROUWE:
SOUBURG ,Ik moet de lakens uitdelen. Altijd. Ik heb het
gevoel dat ik iets kwijt moet, ergens voor moet zorgen. Iets or
ganiseren. Misschien iets uitdragen, ik weet niet precies wat het
is'. Ze weet niet precies wat het is, mevrouw C. W. M. E. Dé-
fize-Schmitz uit Souburg. Waarschijnlijk is het een beetje liefde,
een beetje zorgen voor en een beetje moederlijkheid. Dat alles,
een flinke dosis charme en een portie zakelijkheid hebben haar
tot een goede gastvrouw gemaakt. Zo heet ze nu officieel: gast-
vrouwe. Bij Hoechst. Ze spreekt het uit met een ,k'. Met het be
drijf, daar even buiten Middelburg heeft ze weinig te maken,
eigenlijk niets.
Ijzergieterij waar het niet naar wens
ging, hield ermee op, en daarmee
was ook het inkomen weg. .We had
den een heel groot huls, in de Gort-
straat en dus begon ik met zomer
gasten. Juni 1951 was dat.' Ais ze
terugkijkt op die lange jaren zucht
ze. Het ging niet over rozen. De
kinderen werden groter en dat bracht
problemen met zich mee, het huwe
lijk strandde en er moest iets ge
beuren. Mevrouw Défize toog aan
de studie en haalde haar diploma
voor het horecabedrijf. Toen ging ze
uitbreiden en begon een .echt' pen
sion.
GASTHUIS
Haar terrein ligt In Souburg, in het
grote oude huis in de Kanaalstraat.
Een huis dat misschien even oud als
zU is: aan mevrouw Défize is het
op een jaar of tien niet te zien. Ze
toen ze solliciteerde: .Eigenlijk reken
Ïi er dan niet meer op een serieuze
andidate te zijn, maar het leek me
zo'n leuke baan, dus heb lk het
toch geprobeerd'. Enfin, ze is het
geworden. Het verhaal van het oegin
af aan.
WENSEN
Erna Schmitz had vroeger twee gro
te wensen: aan het toneel of in de
verpleging. Het werd geen van beide,
haar moeder wilde haar enigste doch
ter liever by zich houden en zo ble
ven het wensen. ,Ik had toen ook
al Innerlijk de behoefte iets uit te
dragen, ik moest iets vertolken, maar
mijn ouders waren nogal conserva
tief.' Zo bleef ze thuis, werd ouder
en trouwde met een ingenieur. ,Mijn
man was directeur, moest steeds
veel gasten ontvangen en ik kon me
dus uitleven. Daarna de kinderen.
Die moesten grootgebracht worden,
daar gaat ook wat energie Inzitten.'
Ze zwierf in die tyd de wereld door.
Woonde dan hier, dan daar, voelde
zich steeds overal thuis. ,Ik ben mak
kelijk over te planten, ik heb nooit
last van helmwee gehad.'
vyfentwintig maal pakte ze het hele
spul weer uit, vandaar dat ze nu
zegt: ,Och, gewoon, verhuizen!' Ten
slotte vestigde de familie Défize zich
in Middelburg. Daar begon het getob.
De heer Défize, directeur van een
,Ik heb mijn pension nooit als be
drijf, maar meer als een gasthuis
willen zien. Ik heb ook altyd men
sen om me heen gehad die een te
huis moesten hebben en geen koud
hotel. Ik had een leraar, een kan
didaat-notaris, een zeeofficier en stu
denten. Veel studenten en scholieren.
Veel jonge mensen om me heen. Dag
en nacht gewerkt. Me voor honderd
procent ingezet, om alles draaiende
te houden, Ik geloof dat het me ge
lukt is. Misschien niet altyd en overal
helemaal, maar het liep! Een poos
geleden viel ik van de trap: rug
wervels beschadigd. Dat is nu weer
aardig gebeterd overigens. En toen
kwam dan die advertentie van
Hoechst. Ik verzuchtte toen al zo
van: .Had die er maar twintig jaar
eerder in gestaan!', maar op aan
drang van een vriendin heb ik toch
geschreven. In alleryi pasfoto's la
ten maken, ruggespraak gehouden
met mijn dominee en binnen drie
dagen kreeg lk bericht. Ik moest
maar eens komen praten. Tot op
het laatste moment had ik er niet
zoveel fiducie in. Per slot van reke
ning waren er anderen, jonger.'
Ze Is het toch geworden. Ze zwaait
nu de scepter in één van de twee
gasthuizen van Hoechst. Het is een
groot oud huis dat in de gangen
nog laat zien dat het onder water
heeft gestaan: het vocht weert zich
duchtig.
Het huis zelf: een ruime hal en
gang, twee grote, geriefiyk ingerich
te kamers, een serre, een kleinere
eetkamer, een keuken. Boven ver
schillende slaapkamers, modern, so
ber, gedistingeerd, en douches en
badkamers. Op de bovenste verdis-
ping (het enige bezwaar is weieens
die trappen) haar privé-domem: een
slaapkamer en een kleine zitkamer
met moderne meubelen en een schat
van herinneringen. Potten, flessen en
schilderijen van haar zoon (kunste
naar),
r?
een woord dat ze met warmte
uitspreekt, geen wonder: ze heeft
sommigen acht, negen jaar achter eik-
had. Af en toe
bladert ze haar gastenboeken nog
eens door. Boeken vol hartelijke woor
den voor de vrouw die altyd maar
wilde zorgen, bedisselen, organiseren.
Vijftien september is ze in dienst
fetreden, ze is nu byna vflf maanden
ezig en de zaken gaan goed. De
directeuren uit Duitsland, de ingeni
eurs, de wetenschapsmensen die de
Hollandse ploeg in moet werken, de
hoge mijnheren die af en toe een3
een kijkje komen nemen, zy vinden
een charmant en gastvrij onthaal in
Souburg.
Ze merken misschien niet eens zo
veel van mevrouw Défize, ze gaat
haar gangetje wel en rekent het
tot haar belangrijkste taak sfeer te
scheppen. Overal in het huis hangen
smaakvolle reprodukties, hier en daar
staat een bloemetje, het eten ziet
er goed verzorgd uit, alles is zoals
de gastvrouw zelf. Het is een af-
ADVERTENTIE)
aar in pension gehac
Kit»1
Het is allemaal weer voorbij, de mo
dekoorts van Parijs. De heren mode
koningen kunnen even uitblazen, de
mannequins mogen in hun oudste
plunje door de stad lopen, de mode
redactrices gaan zich voorbereiden
op de show van de Hollandse ont
werpers en de klanten kunnen en
thousiast of verdeeld hun keuze ma
ken. Heel kort nog even een samen
vatting van de belangrijkste gebeur
tenissen uit deze laatste modemara-
thon
,Yves Saint Laurent bracht nieuwe
lijnen én draagbare kleding, dat
maakt iemand tot een
modeontwerper' schreef een (be
vriende) Franse verslaggeefster. Het
zij zo. Chanel, altijd bereid tot zowel
een offensief als een defensief,
bracht behalve haar onsterfelijke,
chique pakjes met geborduurde ran
den, ook veel praatjes de wereld in.
Ungaro heeft zijn voorliefde voor
het hele korte niet verloochend en
ging op dezelfde voet voort; verder
bracht hij veel noppen, grote nop
pen, kleine noppen, allemaal noppen!
Madame Grès haalde met ovaties
met badpak de haute couture in.
Er ging meer stof in dan in sommige
creaties van Courrèges de eende
lige badpakken kregen een kleine
kol! En iedereen maar verzuchten
dat het toch niet praktisch is! Tja,
die Courrèges. Heel weinig textiel,
maar wel leuke ideetjes. Op de meest
strategische punten een bloemetje en
klaar is Kees. Cardin pakte het an
ders aan. Hij haakte in op de al heer
sende leermode en bracht pakken van
gevlochten leer. Door de goede coupe
hebbertjes! Dior, die al een paar
keer de boot een beetje miste, bracht
een leuke show met kleding geïnspi
reerd op de Berber-woestijndracht.
Ricci en Dior beiden lieten wat meis-
kes als matroosje aanrukken en
Castillo gaf zijn jurken vleugelmou
wen en Patou liet de mouwen in veel
mantels maar helemaal achterwege.
Ter compensatie droegen de manne
quins er gebreide truien onder.
Mooi is het, maar wéér zal de nuch
tere huisvrouw vertwijfeld zuchten:
niet praktisch
Lanvin die verleden jaar één van de
beste collecties presenteerde hield
het nu op korte lijfjes en lange rok
ken. Die lange rokken vinden hun
weg maar aarzelend bij de couturiers,
maar de grote warenhuizen verkopen
ze al bij honderden.
Esterel was wél praktisch, hoera!
Hij ontwierp een eenvoudig wit basis
japonnetje met verschillende acces
soires. Balmain kwam met grote
strikken en was erg vrouwelijk.
Algehele tendens: terug naar de
taille, veel plooirokken, veel mini en
een beetje maxi en terug naar de
twintiger jaren.
Op de foto's van links naar rechts:
De basisjurk van Esterel met enkele
accessoires, een creatie, eveneens van
Esterel geïnspireerd op Mexico, een
witte japon met marineblauw geruite
mantel van het Parijse huis ,Star'
De in het decolleté geknoopte sjaal is
eveneens blauw. Tenslotte een andere
blauw-witte combinatie van hetzelf
de huis. De jurk heeft een opensprin
gende plooi midvoor.
wisselend leventje met steeds wisse
lende gasten. Nu eens zijn er maar
een handjevol, dan weer is ze .vol'.
De administratie houdt mevrouw Dé
fize by in een klein kantoortje. Haar
overige tijd spendeert ze aan andere
bezigheden, stilzitten Is nu eenmaal
niet haar sterkste kant. ,Bc ben bezig
met autoryiessen en met Engels'.
Bezig-zljn te een belangrijk woord.
Ze is ook altyd bezig met een
handwerkje. Op school ^oa de la
gere school een opleiding in een in
ternaat by Franse zusters, waar we
behalve de algemene ontwikkeling
veel goede omgangsvormen en Frans
ook handwerken leerden' leerde
ze de technieken, nu leeft ze haar
artistieke invallen uit. Tussen de be
drijven door, want: ,ik moet iets doen
lk weet niet wat het ls'.
Er te altijd wel een leuk recordje.
Het zal de oesterminnende mensen
interesseren dat er ook een record
openen oesterschalen' bestaat. Het
staat sinds vorig jaar somcr op
naam van een Franse restauranteige
naar die kans heeft gezien honderd
oesterschelpen vakkundig te openen
in de tijd van twee minuten en 4-3
seconden. De vorige recordhouder
was een Amerikaan die dertien jaar
geleden honderd oesterschelpen
openbrak in iets meer dan drieëneen
halve minuut tijd. Wie zich weieens
aan de enerverende bezigheid van
het ,oestertje openen' heeft ge
waagd kan alleen maar stil worden
bij het vernemen tan zulke tijden.'
Maar wie weet zijn er nóg rappere
oesteropeners.
Jeanne Moreau. de Franse actri
ce die de rol van Catharine de Grote
in de gelijknamige film speelt
draagt tijdens de opnamen de echte
juwelen van de legendarische keize
rin: een tiara van goud, diaman
ten en parels uit 1750, drie kostba
re diamanten ringen (een ovale, een
ronde en een alliance-ring)bal
schoentjes met topazen en diaman
ten, muiltjes die met vier soorten
edelstenen zijn bezet, een diaman
ten collier uit 1750, een diamanten
broche uit 1776 en oorhangers die
uit diamanten zijn opgebouwd. De
waarde van deze oogverblindende
tooi bedraagt zo'n slordige SJ5 mil
joen gulden.
In de warenhuizen in New York
zijn miniatuur parfumflesjes te
koop. Eet bijzondere eraan is het
fluitje, dat erop is gemonteerd. De
fabrikant vindt dat erg handig, voor
het roepen van taxi's of, in geval
van nood. voor het waarschuwen
van de dichtst bijzijnde agent!
Amerikaanse huisvrouwen re
kenen de haardroogkappen al onder
de gewone artikelen. D luxe schuilt
tegenwoordig in de kappen met een
ingebouwde radio. Voor eindelijk
een rustig uurtje naar de radio luiste
ren! Andere nieuwe snufjes op het
gebied van huishoudelijke appara
tuur zijn: een blikopener, gecombi
neerd met een apparaat dat ijsblok
jes tot gruis slaat en een elektrische
wekker die piUeslikkers eraan her
innert dat de tijd voor het volgende
tabletje is gekomen. De wekker lean
met tussenpozen van vier, zes,
twaalf of vierentwintig uur worden
ingesteld. Het apparaat heeft voor
het bewaren van tabletten en pillen
een ingebouwd miniatuur-medicijn
kastje dat op slot kan.
Na de opblaasbare meubelen, een
tweede topper uit Frankrijk op meu-
belgebied: een poef die kan vior-
den uitgeklapt tot een bedbank van
195 bi) 65 centimeter, bestaande uit
een houten onderbouw met een
schuimrubber matras. Na het ineen-
vouwen van bed en matras ontstaat
een rechthoekige poef van 65 bij 65
bij 45 centimeter die met een draion
hoes wordt bedekt. Wel een duur
poef je.
Receptje: 1 blik perziken, 1 rook
worst, vier plakken belegen kaas,
een halve ui, een halve paprika,
theelepel mosterd, halve eetlepel
azijn, snufje zout en peper. De per-'
ziken afgieten en eenderde van het
sap bewaren, het vel van de worst
halen en over de gehele worst, op
ongeveer twee centimeter afstand
van elkaar, kruiselingse insnijdin
gen maken. De worst in een taart
vorm of op een ondiepe schotel leg-
gen en de in stukjes gesneden kaas
in de inkepingen doen. Langs da
binnenkant vak de worst een rand
perziken leggen. Vervolgens ui en
paprika in dunne slierten snijden en
vermengen met de overgebleven per
zikschijfjes. Dit geheel middenin da
schotel leggen. Her perziksap met da
mosterd, de azijn, de peper en het
zout vermengen en dit over de per
zikschijfjes gieten. Het geheel on
geveer 15 minuten verwarmen in een
matig warme oven.
Courrèges heeft een belofte ge
daan. Hij wil een stampje buiten 'het
terrein van zijn oude vak gaan
zoals zo veel van zijn collega's en
een parfum uitbrengen. Méér heeft
hij tot nu toe niet losgelaten, maar
voor het eind van het jaar zal het
zover zijn. Enfin, februaris net be
gonnen, hij heeft nog even de tijd.
Ted Lapidus, één van de jong a
Parijse ontwerpers doet ook een
stapje naar het grote publiek'. Hij
heeft eind vorig jaar een boutique
'haute couture voor twintigjarigen'
geopend. Jonge dames die goed in
de slappe was zitten, wippen er af
en toe naar binnen om de jurkjes
te passen. Voorbijgangers mogen er
echter óók naar kijkennaar die
jurkjes dan: Ted zette in de etalage
een kleurentelevisie. Op het scherm
de kleurrijke boutique-collectie.
ire blijven even in Parijs. Een
bekend cosmeticahuis gaat dit jaar
nog een ,club de beauté? openen.
Het lidmaatschap van vijfhonderd
franken geeft gedurende een half jaar
recht op diverse schoonheidsbehan-
dehngen. In Amsterdam bestaan ook
plannen een dergelijke service te
verlenen, maar men kibbelt nog over
de voorwaarden die men aan toekom
stige klanten moet stellen.
LONDEN. Kappers in Londen
hebben voor hun clientèle kleine
goudkleurige haarlokjes die op mi-
niatuurkammetjes zijn vastgezet en
het kapsel een lichtend effect geeft.
In Amerika werd het systeem ge
lijk op grote schaal ingevoerd met
gekleurd kunsthaar. Voor wie een
blauwtje tvil lopen.
De stad Genève heeft een eerste
prijs voor horlogerie vorige maand
toegekend aan de ontwerper van een
handtas. Niet zo'n wonderlijke gang
van zaken als men weet dat het
om een avondtasje gaat waarvan de
sluiting uit een uurwerkje bestaat.
Het is gemaakt uit kleine gouden
elementies en heeft een zwarte, wij
zerplaat.
Ook in eigen land nieuws. De stich
ting wonen heeft vorige maand een
tweede voorlichtingscentrum in ge
bruik genomen. Stichtina wonen is
de roepnaam van de .Stichting ter
bevordering van de wooncuüuur in
Nederland', die tot voor kort beter
bekend was als de stichting goed
wonen. Het streven van de stichting
blijft onveranderd: het ontplooien
van activiteiten die het publiek
voorlichten omtrent optimaal ge
bruik en inrichting van de woning.
