KARL BARTH EN
ACHTERBERG
VAN BRAILLE
TOT BLINDE
GEEN HAASTIGE
SPOED IN DE
GEREFORMEERDE
SYNODE
SPECIAAL WERK IN
MIDDELBURG
KORTGEZEGD
GEBOD EN PLICHT
Zaterdag 3 februari 1968
Een braïlleschrijf machine, in de braiïleerkamer te Middelburg. Zo ziet een brailezetmach ine eruit. De machine wordt g ebruikt voor de chr. blindenbibliotheek m Ermelo.
In het Middelburgse stadhuis is een braiïleerkamer, waar enkele
mensen zich bezighouden met het brailleren, het in brailleschrift
(een systeem van punten, bobbeltjes) brengen van boeken. Vroeger
gebeurde dat met een prikpen, daarna met een speciale braille-
schrijfmachine. een apparaat met zeven toetsen. In Middelburg
worden vooral veel wetenschappelijke, moeilijke, werken gebrail-
leerd. Zoals een Duits-Engels woordenboek, handelsrekenen, mu
ziekschrift. .Middelburg* staat in den lande en met name bij de
chr. blindenbibliotheek in Ermelo utistekend aangeschreven. De
Institute van Calvijn, ,Ik spreek Grieks en Latijn' van professor
Sizoo, de Openbaring van Johannes, ,De oorlog ln het licht der we
tenschappen' (Röling) al die boeken werden ln Middelburg gebrail-
leerd, in tienduizend vellen per maand, grote bladen op iets steviger
papier, bruinachtig en perkamentachtig, dan een normaal boek, om
dat het papier de ,hand des tyds' moet kunnen doorstaan. Er gaat
hee. wat werk, geld een brailleschrijfmachine kost zo'n 350
en papier in een met de hand gebrailleerd boek zitten. Een Engels-
Nederlands woordenboek is een brailleboek met het formaat van
een forse zeventiende eeuvvse bijbel. De man die brailleert moet
een gelijkmatige aanslag hebben, want elke niet goed aangeslagen
punt betekent een andere letter. De man, die corrigeert, een blinde,
leest met de linkerhand en corrigeert met de rechter. De correcties
worden weer aangebracht met de voorloper van de brailleschrijf
machine, de reglette. Ze helpen elkaar. De mensen in Middelburg
en de blinden overal in het land, die het Middelburgse werk lezen.
In Ermelo worden de in Middelburg gebrailleerde bladen gebun
deld tot een boek. Daar is ook een brailledrukkerij. Het braille
wordt met een machine op een metalen plaat aangebracht, die plaat
gaat naar een andere machine, waar de pagina's ermee worden
bedrukt. Daarna volgt het tijdrovende werk van correctie, binden,
plakken, opslaan, verzenden vanuit de blindenbibliotheek. In
diezelfde bibliotheek dit affiche: ,Kijk uit. Gevaarlek speelgoed
kost kinderogen'.
(Van onze kerknieuwsredacteur)
Nummer 1261 ln de bibliotheek is een merk
waardig boek. Het beslaat 32 banden, voor
een bandrecorder: Karl Earth, Kirchllche Dog-
matik. Een gesproken boek voor een blinde
■tudent ln de theologie. De stem van één
vrouw spreekt dit hele boek. Het Is de stem
van mevrouw A. Dralsma-Boerema. De onge
veer achthonderd pagina's Duits werden in
acht wéken gesproken en op bandrecorder
opgenomen, 32 bandjes, dat is totaal 64 uur
om te luisteren.
Gesproken boeken komen meer en meer in
gebruik. Niet alleen omdat bralileboeken meer
ruimte innemen. Eén brailleboek is 33 centi
meter hoog en meer dan 10 centimeter dik.
Dat is dan maar één band. Viereneenhalf van
deze banden vormen een gedrukt boek van
normaal formaat. De brailleboeken (2800 ti
tels) in Ermelo beslaan ruim driehonderd
meter aan rekken. Maar er zijn meer motie
ven voor het gesproken boek. Niet elke blinde
kan braille lezen. Voor hem of haar is het
gesproken boek een uitkomst Bovendien zijn
er blinden, die een boek liever horen lezen
dan dat ze het met de vingers zelf lezen.
De opnamestudio voor gesproken boeken op
het terrein van .Bartimeüs' in Zeist, waar
de bandjes voor de christelijke blindenbiblio
theek ln ons land worden gemaakt, is inge
richt voor opname van dertien bandjes tege
lijk. Het betekent, dat dertien blinde abonnees
van de bibliotheek tegelijk een boek kunnen
horen lezen.
Het gesproken boek (nu 1350 titels in Ermelo,
reken op 4,5 bandje per boektitel, totaal dus
ruim 6000 bandjes, is ln opmars. Niet dat
het brailleboek eruit zal gaan. Voor vele, zeker
voor speciale onderwerpen, zal men zeker
het brailleboek blijven gebruiken. De tendens
ls momenteel, zo vertelt directeur H. Fidder
van de Ermelose blindenbibliotheek, dat met
name verstrooiingslectuur op bandjes komt
waarbij men vooral moet denken aan de oude
re blinden en studie, hobbylectuur en der
gelijke voornamelijk ln braille zal worden uit
gegeven. De jongeren die blind zijn. zullen
het brailleschrift leren en verder studeren.
De eerste zes brailleboeken, die de nu meer
dan vijftig jaar bestaande blindenbibliotheek
bezat, moesten in delen worden uitgeleend
aan diverse lezers, die als ze een deel uit
hadden het volgende deel toegestuurd kregen,
waarmee een andere blinde net klaar was.
Het gaat nu allemaal wat beter. Men be
schikt nu over een aanzienlijk aantal boe
ken en bandjes, waarvan diverse ln meer
dan één exemplaar, die alle gaan naar zo'n
duizend lezers in het land. Z(j lazen vo
rig jaar met elkaar 8700 braillebanden (tegen
de 2000 titels) en tegen de 90.000 gesproken
bandjes, dat zijn dus 20.000 boeken. In 1961
waren die cijfers respectievelijk 5900 en 22.000
braillebanden en bandjes.
Lezen is één van de belangrijkste tijdsbeste
dingen voor blinden. Maar er zjjn ook diverse
sporten waaraan ze na uitvoerige training
en met veel doorzettingsvermogen kunnen
meedoen. Eén van die sporten is paardrijden.
Toch komt een blinde meer en meer in de
knel. Het schijnt dat in Duitsland bijvoorbeeld
de blindegeleidehond al niet meer wordt ge
bruikt in het verkeer. De blinde durft bijna
niet meer op straat. Een hond ls niet meer
voldoende. De stok blijft dan nog over. Ed
ook die voldoet niet genoeg. De blinde
wordt meer en meer genoodzaakt thuis te
blijven.
In Ermelo is meer op hetzelfde terrein: ,Son-
neheerdt' met een blindentehuis, met een
werkinrichting, borstelfabriek, textielweverij
en brailledrukkerij en een bejaardenpaviljoen
voor veertig personen. Bovendien is er de
stichting blindenvakuntieoord Dennenheul, dat
een nieuw gebouw krijgt per 1 mei. Over
borstels gesproken. Van bevoegde zijde kan
men horen, dat het verkopen van borstels
aan de deur, wat de bonafide instellingen
betreft, bijna geheel ls verdwenen.
De christelijke blindenbibliotheek werkt met
talloze andere organisaties samen in de ver
eniging Het Nederlandse blindenwezen. Er
zijn in ons land verspreid heel wat stichtingen
en verenigingen, die zich soms alleen maar
bezighouden met het zorgen voor bandrecor
ders ten behoeve van blinden. Maar daarnaast
ls er ander blindenwerk, zoals onderwijs, werk
inrichtingen, bejaardenwerk, revalidatie.
Onder do bibliotheken is een zekere taak
verdeling tot stand gekomen, waardoor .dub
belen' wordt voorkomen. Zo is in Amsterdam,
een uitstekende collectie braillemuziek opge
bouwd. Ermelo heeft als specialiteit dam- en
schaakwerken en het doel van directeur Fidder
is de uitbouw van een hobbyafdeling. Uit
een oproep tot zijn lezers bleek onder andere
dat boeken over radio, televisie, bandrecorders
(uiteraard), sport ln het algemeen en gymna
stiek, atletiek, roeien, voetbal, paardesport, tot
de interesses behoren. Bovendien wil directeur
Fidder zijn bibliotheek waar hij vorig jaar
april Instapte meer ten dienste stellen van
ook andere gehandicapte medemensen.
Die gesproken boeken. Ze worden verzorgd
door talloze vrijwilligers en -sters. Mevrouw
Achterberg las de complete dichtwerken van
haar overleden man, ze zorgde er ook voor
dat de 15 psalmen, de bekende hervormde
bundel, op de band kwamen. Maar er zijn
ook de gedichten van Neeltje Maria Min,
men vindt er de bekende romans uit de pro
testantse wereld, maar ook Tolstoi en Martin
Buber, .Klare Wijn', Ortega y Gasset, H. Al-
gra en A. J. Koejemans, de befaamde oud-
vader W. Brakel, maar ook Paul Tillich.
Er zijn romans van Jan de Hartog, boeken
van Theun de Vries en P. J. Risseeuw, Rö-
lings Aspecten van de koude oorlog en me
vrouw Van Nijnatten-Doffegnies met haar ro
mans. De blindenbibliotheek is een normale
boekencollectie.
Vraagt men directeur Fidder of een specifieke
christelijke blindenbibliotheek naast een al
gemene en een r-k nog wel bestaansrecht
heeft, dan wijst hij op de wensen van de le
zers en op de vooral uitgebreide keuze in
prot.-chrlstelijke lectuur van Ermelo.
Een spelletje kiekeboe
noemt dr A. Dondorp in
De Zeeutvse kerkbode (ge
reformeerd) het weifelen
van de gereformeerde syno
de om toe te treden tot de
Wereldraad van Kerken.
Hij spreekt over een on
waardig gedoe, omdat de
gereformeerden wél mee
doen in het zendingswerk
van de wereldraad en ook
in de bijbelgenootschappen
en in het werelddiaconaat.
,Dank zij de sportiviteit
van de wereldraad kan dat
allemaal zonder officiële
aansluiting', aldus dr Don-
dorp. ,We kunnen de aan
sluiting bij de wereldraad
rustig uitstellen en er mee
u-achten, tot de kerk van
Urk er ook geen bezwaar
meer tegen heeftll'ant
het werk gaat toch tcel
door'.
De Amerikaans pater
dr George H. Dunne, tot
voor kort verbonden aan
de Georgetown universiteit
in WasJiinjrion, is door de
Wereldraad van Kerken en
de pauselijke commissie
voor vrede en gerechtigheid
benoemd tot secretaris van
de gezamenlijke commissie
voor onderzoek naar ont-
wikkeling en vrede der bei
de organisaties. Pater Dun
ne krijgt voor zes maan
den zijn kantoor in het.
wcreldraadsgebouw in Ge-
nève.
,GodT Je merkt er geen
barst van' was het onder
werp van de preek, die ds
Th. M. Lor an van de her
vormde jeugdraad hield in
de Luxorbióscoop in Briel-
le. Het was de eerste her
vormde jeugdkerkdienst in
een bios. Zei bioscoopei
genaar M. Philipse: alleen
met een film van BB is het
zo druk'.
Een enquête in de ge
reformeerde kerken heeft
uitgewezen, dat de prak
tische samenwerking in
kerkdiensten zich vrijwel
beperkt tot de hervormde
gemeenten. In 166 van de
599 plaatsen werden ge
meenschappelijke diensten
gehouden, voornamelijk bij
bijzondere gelegenheden.
In 433 plaatsen werd niets
samen gedaan. In bijna
honderd gevallen is daar
van de reden vrijzinnig
heid bij de hervormden of
de gereformeerde bonds-
rich'ting van de plaatselij
ke hervormden.
De NCRV wil met twin
tig zondagavondlezingen, te
beginnen morgen, zondag
avond, proberen de mens
te leren leven met de oe
cumene'. Het zijn moment
opnamen uit het leven van
dr W. A. Visser 't Hooft
oud-secretaris-generaal van
de wereldraad. De lezingen
worden op de zaterdagen
volgend op de zondagavon
den herhaald. Kort na het
einde van de serie (16 juni
zullen de uitzendingen in
boekvorm verschijnen.
De theologische ether
leergang van de NCRV be
gint op 5 maart met een
ihemaserie, waarmee men
wil toewerken naar de vier
de assemblee van de TPe-
rvldraad van Kerken dit
jaar in Uppsala. Aan de
orde komen onder andere
eenheid, zending, sociale
vraagstukken van de we
reld en de politieke wereld
situatie.
De rooms-katholieken in
Biervliet zijn hun kerk aan
het restaureren en houden
daarom diensten in de her
vormde kerk. Pastoor Zan
der schrijft in zijn rubriek
je Pastoor t'n het klein' in
het bisdomsblad onder
weg, dat het gebruik van
de hervormde kerk ,de
geesten verruimt:J ,na een
paar jaar is iedereen het
al gewoon en komt zelfs
het nuchtere zakelijke
standpunt hier en daar om
de hoek kijken: feitelijk
kunnen we in zo'n kleine-
gemeenschap het met één
gebouw ook wel doen'. De
laatkomers in een r-k dienst
werden door dominee Kei
ling op de nog niet bezette
plaatsen gewézen.
Omdat de huidige mo
derne kerkenbouw nog te
veel een voortzetting ver
toont van de traditionele
lijn, hebben de commissie
kerkenbouw van de r-k
bisdommen in ons land en
het tijdschrift voor archi
tectuur en beeldende kun
sten een prijsvraag uitge
schreven. Er icordt alleen
gevraagd een ruimte te
scheppen voor de verkondi
ging van Gods woord en
de viering van de eucharis
tie. De opgave is gesitueerd
in een bestaande wijk met
25.000 intconers, Overvecht-
Noord in Utrecht om enig
houvast te hebben. De ont
werpers zijn vrij om ruim
tes te creëren voor meer
dan één confessie en voor
andere sociale activiteiten
dan kerkdiensten. De in
zendtermijn sluit eind juni.
Ook Belgen kunnen deel
nemen. Men hoeft niet r-k
te zijn.
De hervormde en de gere
formeerde synode hebben
(apart) de plaatselijke ge
meenten gevraagd in de
kerkdiensten van morgen
zondag voorbeden
te doen voor de tweede we
reldhandelsconferentie. die
vrijdag is begonnen in New
Delhi. Gebeden wordt- onder
andere om wijsheid voor de
deelnemers en om een wer
kelijke ontmoeting tussen
de vertegenwoordigers van
de rijke en de arme lan
den.
Met foto en al hebben de dagbladen de vorige week aan hun lezers
verteld dat het bijna volledige episcopaat van de r-k Nederlandse
kerkprovincie een zitting heeft meegemaakt van de Generale Sy
node der Gereformeerde Kerken in ons land. In een gezamenlijke
verklaring hebben deze twee kerken eikaars doop en doopbediening
officieel erkend. Op de foto was te zien hoe de waarnemend prae-
ses zijn pen overreikte aan de kardinaal en daarmede was het
stuk dat was voorbereid door een delegatie uit beide kerken of
ficieel bezegeld.
Op zichzelf betekent deze gebeurte
nis niet zoveel, evenals die over
eenkomst tussen de R-K Kerk en de
Ned. Herv. Kerk over de do^ube-
diening met zóveel Inhield. Fe Lelijk
is deze erkenning er door de eeuwen
heen geweest, maar van rooms-katho-
lieke zijde had men allerlei Depcrken-
de bepalingen en in de praktijk was
het regel geworden opnieuw te dopen
bij de overgang van een protestants
dooplid naar ae R-K Kerk, zij het
dat men dit deed met de uitgespro-
ke gedachte erbij, voor het geval
de doop niet op de rechte wijze zou
z(jn bediend. Veel belangrijker ls na
tuurlijk het feit, dat het episcopaat
op de synode aanwezig was
en dat men elkaar wederzijds erkent
.als kerk van Jezus Christus, de ene
Heer. Die alles in allen ls'. Ook be-
belangrijk, kerkelijk gezien, la dat de
kardinaal met instemming ook van de
zijde van de gereformeerde synode
kon zeggen: ,De doop is de basis
en het uitgangspunt van onze funda
mentele eenheid.'
Het ging hier alleen om de doop en
de wederzijdse erkenning Dat het om
niet meer ging is door dc waarne
mend praeses aangeraakt. Hij wees
erop ,dat verschillen niet zoetsappig
uit de weg zijn gegaan Ook die
verschillen zijn op deze synodezit
ting duidelijk uit de doeken gekomen.
We denken daarbij niet zozeer aan
het uitgebreide telegram door de lan
delijke vereniging van verontrusten
uit de Gereformeerde Kerken aan
de synode gezonden. Men was ver
ontrust over het feit, la^ de synode
zomaar kardinaal Alfrlnk en zijn me
debisschoppen als gasten ontving. We
doelen op de lange discussie over een
vraag van de classis Den Bosch:
,of de synode wilde uitspreken dat
er geen bezwaar bestaat dat de ker
ken (de plaatselijke situatie ln aan
merking nemend) zich officieel doen
vertegenwoordigen bij r-k eredien
sten, wanneer zij daartoe worden uit
genodigd'. Het spreekt vanzelf dat
vraag en antwoord 80 van de Hei-
delbergse catechismus in deze ge
dacht en wisseling naar voren moesten
komen. Bij 't beantwoorden van deze
vraag zat de synode natuurlijk enigs
zins verlegen met het feit dat de
kardinaal en de zijnen pas zo harte
lijk waren ontvangen. Een van de
leden, bij wie de anderen zich aan
sloten, merkte op dat hij, bij «en
ontkennend antwoord op de vraag
uit Den Bosch, niet wist hoe hij zijn
r-k vrienden onder ogen moost ko
men. Niettemin sprak de synode uit:
,dat de kerken in dit stadium zich
van officiële vertegenwoordiging bij
r-k erediensten, waarin de mis be
diend wordt, zullen onthouden.'
De Middelburgse ouderling Chr. de
Bruin merkte ter synodale zitting
op dat het hem was alsof er overal
bordjes hingen met het opschrift:
haastige spoed is zelden goed. Haas
tige spoed kan gevaarlijk zijn, maar
een spreekwoord is tenslotte geen
tekst uit de bijbel, waardoor een sy
node zich kan laten leiden. Een
spreekwoord gaat bovendien niet al
tijd op en het kan gebeuren, waaneer
men te veel vrees heeft voor spoed
er weer andere verontrusten gaan
komen die zeggen: en nu is er al
zoveel gepraat; er moet eindelijk eens
een beslissing vallen. Er zijn vele
dingen te noemen uit de laatste sy
nodezitting waarop dit van toepas
sing is. We dachten dat het af zo
ongeveer bekeken was dat de Gere
formeerde Kerken zouden meedoen
aan de komende raad van kerken in
ons land. Mede om hen bij 't gesprek
te kunnen hebben als volwaardige
partners, was de oecumenische raad
van kerken in Nederland omgezet in
een nieuwe raad, waaraan ook die
kerken konden deelnemen die niet
bij de Wereldraad van Kerken zijn
aangesloten. We dachten en velen
met ons dat de eindbeslissing van
de synode niet veel meer dan een
betrekkelijk formele zaak zou zijn.
We hebben kunnen lezen: ,de stand
punten hierover liepen te zeer uit
elkaar dan dat men tot een besluit
kon komen.'
We dachten eveneens dat net nu
wel bekeken was dat vrouwen tot
kerkelijke ambten konden worden toe-
Ëelaten. De deputaten die deze zaak
i handen hadden kwamen ook met
het voorstel ,de vrouw niet langer van
de ambtelijke dienst uit te sluiten'.
Dit Jaar, in augustus, komt de ge
reformeerde oecumenische synode
bijeen en nu wil men afwachten hoe
het oordeel van de zusterkerken in
dezen zal zijn. En wanneer dit oor
deel nu eens niet gunstig ls. zit ae
synode in een nog moeilijker parket
en dan zullen er wel nieuwe veront
rusten komen.
Er is een gereformeerd vredesbe
raad. waarvan prof. J. Verkuijl de
voorzitter is. We hebben dit vredes
beraad op deze plaats reeds enige
malen gesignaleerd omdat zij op de
een of anuere wijze zich had :aien
horen. Het ls een groep verontrus
ten omdat hun kei ken ui de vragen
van oorlog en vrede zich tot nu toe
afzijdig hebben gehouden. Dit vre
desberaad ls reeds enige jaren bezig
de Gereformeerde Kerken uit hun
rust, die zij zien als een schuldige
rust. wakker te schudden. Deze raad
heeft nu aan de synode zelf een stuk
gestuurd dat ondersteund werd door
verschillende kerkeraden. De raad
vraagt een uitspraak over net ge
bruik van atoomwapenen en het toe
laten en opslaan daarvan op 't grond
gebied van ons land. Gevraagd wordt
onze krijgsmacht los te maken van
de NAVO en om stappen bij onze
overhead te ondernemen om voor hen
die gewetensbezwaren hebben tegen
de huidige militaire dienst, .andere
vormen van dienstplicht mogelijk te
maken'.
Dit is in zaak die in andere kerken
reeds lang aan de orde is. In de oud
ste chr. gemeenten heeft men ae
krijgsdienst afgewezen. Ook hier
heeft de gereformeerde synode geen
haast willen maken. Men heelt een
deputaatschap voor het oorlogsvraag
stuk .om in samenwerking met an
dere kerken te komen tot een ge
sprek over het oorlogsvraagstuk op
een zo breed mogelijk nationaal en
Internationaal niveau, met het doel
door gemeenschappelijk getuigemstot
overheden en volken en door doeltref
fende activiteiten de vrede en de
gerechtigheid in de onderlinge ver
houdingen der volken te bevorderen'.
Dat ls een mooie zin. Tegelijk acht
de synode ,geen genoegzame prin-
cipië'e gronden aanwezig1 om zich
,aan de dienstplicht in de Nederland
se krijgsdienst te onttrekken'. Toch
heeft men het weer niet aangedurfd
de principiële dienstweigeraars hele
maal in de kou te laten staan. De
synode zal er bij de overheid op aan
dringen ,een mild standpunt in te ne
men tegenover degenen, bij wie ern
stige en weloverwogen gewetensbe
zwaren bestaan'.
STEMMEN UIT
DE KERKEN
Het vorige jaar heeft de synode het
besluit genomen de binding aan de
leerultspraken van de synode van
Assen 1926 op te heffen. Het was
voor velen een teleurstelling dat toen
reeds niet de consequenties daaruit
werden getrokken, maar men rekende
erop dat dit later zou gebeuren te
genover hen die toen werden gebrand
merkt als .aanranders van het ge
zag der Heilige Schrift'. Met een ver
klaring van leedwezen over hetgeen
er in 1926 is gebeurd, heeft de
synode op 17 januari uitgesproken
dat het niet mogelijk was kerkrechte
lijk de tuchtmaatregelen die waren
toegepast op ambtsdragers welke nu
tot de Ned. Herv. Kerk behoren, on
gedaan te maken. De protesten die
tegen dit besluit zijn binnengekomen
van kerkeraden en gemeenteleden en
de Ingezonden stukken hebben de sy
node duidelijk gemaakt dar er zo
van geen wezenlijke verzoening ge
sproken kon worden. Dr J. J. Buskes
zelf heeft zich in een zeer bewogen
schrijven tot de synode gericht en
het gevolg is geweest dat vorige
week een deputatie uit de synode
naar hem is gezonden onder leiding
van professor Herman Ridderbos. Na
dien ls de synode er alsnog in ge
slaagd een vorm van verzoening te
vinden met degenen die als gevolg
van het kerkelijk conflict van 1926
door strenge tuchtmaatregelen waren
getroffen. Leertucht is voorwaar geen
gemakkelijke zaak en achteraf zal
misschien menig synodelid hebben
gedacht: was onze spoed maar iets
haastiger geweest.
Toen dr Buskes zijn brief tot de sy
node richtte deed hij dat terwïlle van
zich zelf, .maar toch ln de eerste
plaats ter wille van de Gereformeer
de Kerken, welke ik twee jaar als
predikant heb mogen dienen (veel te
kort), ter wille van de hervormde
kerk. die ik sinds 1943 als predikant
dien en ter wille van de wereld.' Op
de tafel van de synodeleden lag ook
een rapport van ouderling J. Versée
uit Goes over de verhouding tot ande
re kerken in verband met gemeen
schappelijke kerkdiensten. Daaruit
blijkt dat er in dezen met andere
gereformeerde kerken weinig con
tact is, maar des te meer met de
hervormde kerk. En tegen deze heeft
men zich in vroegere jaren nog al
afgezet. Deze twee hebben elkaar
nodig.
H.
JJit gebied ik w, dat gij elkander liefhebt.' Johannes 15 17.
Is hel ti wel een» opgevallen, dal In de bijbal hal woord|e .plicht' haast niel voorkomt? Dol
is bapaold opmarkalijk. Voor ons is hal zo'n alledaags woord en begrip. Ons leven beslaat
uil vele plichten en pllchtjes. Is dat dan niet het geval met het leven in bijbels perspectief?
Worden wij als mensen die proberen gelovig te zijn, die proberen iets van het evongelia
In hun leven gestalte te geven, worden wij als christenen dan niet tol het een en ander
verplicht' Bestaat er niet zoiets als .christenplicht'? Zoals de liefde tot elkaar. Is het gebod
geen plicht voor ons?
Het woord, het begrip plicht heeft iets kouds, onpersoonlijks, onontkoombaars en ook iets
zuurs. Dat is duidelijk te zien in ons begrip .dienstplicht'. Plicht schept massa, uniformiteit,
ondergang in het onpersoonlijke.
De Her* God zoekt niel massa, het evangelie en de geboden zijn geen produkten voor
massaconsumptie. De Heer zoekt gemeen
schap, gemeente te vormen. Daartoe roept
Hij ons, persoonlijk, bij name. Een christen
heeft geen grote serie plichten, moor een
roeping, een persoonlijke roeping, die hij
met vreugde hoort en die hem met vreugde
vervult. Gods roeping Is blijde boodschap,
is evangelie. Het gebod tot onderlinge liefde is niet een zure of aangename plicht, moor
dat gebod roept ons op om vreugdevol Zijn liefde, ons bewezen In Jezus Christus,, ge
stalte te laten aannemen in ons leven, roept ons op om uit hel evangelie von Gods
zondaarsliefde te leven. Dat is geen plicht, maar roeping tot de vrijheid van kinderen
Gods Een vrijheid, die ten nauwste verbonden is met wat God in Christus vóór ons
gedaan heeft, om ons vrij te maken von de banden zonde en eigenwaon. De geboden ont
nemen ons de vrijheid niet, maar geven oan het gebied, waarbinnen wij werkelijk vrij zijn
voor God en voor elkaar.
NIEUWDORP P. WARNERS
Na intensieve training leerde de blinde vrouw op deze foto een razendsnelle elektrische naaimachine bedienen
voor het zomen van het in de weverij ook door blinden vervaardigde textiel.
