extia
DE ELECTRISCHE
DRAAD VAN '14-18
OUD-WESTDORPE'
GRAAFT
NAAR WESTDORPE
GUIDO
PARIDAEN
WONDE
CROSS
TWEEMAAL...
De cross in Kruiningen werd
voor de renner uit Sint-Kruis
zelfs een dubbele overwinning:
zowel in de sector nieuwelingen
als in de sector amateurs en
profs ging hij met de eer strij
ken. Hoe dat kon? Toen Guido
zich na veertien ronden al win
naar mocht noemen bij de nieu
welingen reed hij door in de ca
tegorie .amateurs en profs' en
dat betekende nog eens zesmaal
door de modder. ,Ik vond het
helemaal niet zo erg', bekent
Paridaen, ,dit is namelijk niet
mijn eerste cross. In België heb
ik er verschillende gereden, al
lemaal over zo'n kilometer of
twintig. Ik dacht bij die cross in
Kruiningen na vijftien kilome
ter nou die tien kunnen er ook
wel bij'.
Guido is overigens wel iemand
die zijn hart volledig heeft ver
pand aan de wielersport. Onge
veer anderhalf jaar geleden
ging hij voor het eerst op de
fiets zitten en hij zou zijn hobby
niet graag ruilen voor een an
dere. ,Het is eigenlijk gekomen
door een broer van me. Die had
aanvankelijk nogal liefhebberij
in het koersen, maar na een
tijdje deed hij er niets meer aan.
MENSEN IN
DE SPORT
Mijn vader zei toen: voel jij er
niets voor, nou toen heb ik het
maar eens geprobeerd'.
Bij de nieuwelingen behaalde
Paridaen het afgelopen seizoen
3 overwinningen: twee in Bel
gië, een in Schoondijke. Hij wil
zich toeleggen op wegkoersen,
deelname aan een cross bete
kende voor hem meer een ex
periment, iets om je fit te hou
den in de lange gure winter.
.Aanvankelijk wou ik nog mee
doen aan het crosskampioen
schap van Nederland, op 11 fe
bruari. Maar dat valt feitelijk
veel te laat. Ik zit dan al mid
denin de voorbereidingen voor
het wegseizoen. Crossen is
mooi, maar je loopt de kans dat
het je teveel vermoeit Daarom
houd ik er voorlopig maar mee
op. Die cross van Middelkamp
is wel de laatste geweest. Mis
schien dat ik over veertien da
gen nog cross in België, maar
dat weet ik echt niet'. Intussen
blijft het wel zijn plan om nog
eens prof te worden. Maar dan
heeft hij nog even de tijd, want
daarvoor heeft vadertje staat
de minimumleeftijd van 21 be
dacht Guido traint intussen on
vermoeid verder. De enige wiel
renner van .Sinte-Kruus' spint
op nieuwe successen.
VAN D'EE TOT
HONTENISSE
ZEEUWSCHVLAANDEREN
In dagblad J3e Slem' van zaterdag 9 december jl, la* ik een artikel over
een Kilometers lange barricade van tweeduizend volt' waarin Graaf de
Sécilton, bewoner van kasteel Sinnich te Teuven, vertelt over zijn erva
ringen tijdens de twee wereldoorlogen. Omdat daarin staat, dat de Duitsers
in de eerste wereldoorlog een elektrische prikkeldraadversperring lieten
aanleggen van Antwerpen tot Aken, dacht ik dat het mogelijk wel interes
sant kon zijn om in de rubriek van d'Ee tot Hontenisse eens iets te laten
zien van die barricade die ook langs de Zeeuws-VlaamsBelgische grens
gelopen heeft. In mijn verzameling heb ik wel een foto die een veel beter
beeld geeft van die versperring dan de wit geplaatste, maar die ene foto
geeft dan ook werkelijk niets anders dan wat houtgewas met er tussenin de
nodige palen met daaraan de porseleinen potten voor het bevestigen van de
elektrische draad. Voor de rest is daar niets btj te vertellen of we zouden
het moeten hebben over de mensen die er aan zijn blijven hangen bij
vluchtpogingen, smokkelhandel, enz. en helaas voor een enkeling, ook wel
als middel tot zelf moord.
Laten we dat maar rusten en ons bezig houden met de foto die hierbij
geplaatst wordt en indertijd genomen is in Sas van Gent bij het Fort St.
Antonie. Dat is aan de oostzijde van het kanaal, vlakbij de Belgische grejis.
Het huis op de achtergrond staat op Belgisch gebied. De verhoging op de
achtergrond is geen dijk, maar de eerlang zo bekende Jleuvel', een zanddepot
in vroeger tijden aangelegd bij verbredingswerken van het kanaal van Gent
naar Terneuzen. Tegen de meest rechtse boom staat een bijzonder lange lad
der tot in de fop van die boom waarin een uitkijkpost is gebouwd. En waar
het dan eigenlijk om gaat, op de begane grond ziet ti een verzameling palen
waarlangs liet elektrische gordijn gespannen was.
Zoals in het artikel van Graaf de Sécilton ook te lezen staat, was ook In
deze streek de belangstelling voor ,den elektrieken draad' groot. Een groep
autoriteiten uit Sas van Gent heeft zich zelfs daarbij eens laten vereeuwigen
en het is teel een bijzonderheid dat op deze foto de drie soorten ordebewaar
ders zijn afgebeeld die Nederland tot 191,0 gekend heeft. Helemaal links met
de kepie op, een lid van de koninklijke marechaussee; derde van links in
lange frak, de gemeenteveldwachter van Sas van Gent de heer Lammens;
helemaal rechts met platte pet, een rijksveldwachter. De Nederlandse mili
tair is mij onbekend, maar de drie burgers' zal wel iedere Sassenaar ken
nen en met hen velen daarbuiten. Het zijn nt: Se van links, de heer Frans
Stubbé, die meer dan JJO jaar gemeentesecretaris van Sas van Gent is ge
weest; naast de gemeenteveldwachter (met gleufhoed)de heer Neeteson,
de vader van drs Neeteson, algemeen directeur van de glasfabriek, en
daarnaast de lieer Amand Stubbé. De heren Neeteson en Stubbé hebben
jarenlang deel uitgemaakt van het gemeentebestuur van Sas van Gent. In
het particuliere leven zaten ze beiden in de suiker, de heer Neeteson bij de
ENCBS en de heer Stubbé bij de CS3I, toentertijd de JUalotaua?. Ik dacht
dat met dit praatje het plaatje iets aantrekkelijker geworden was, want ik
heb zo de indruk dat de elektrische draad van 11,-18 dezelfde afschrikwek
kende functie en betekenis had als de Berlijnse muur van nu. Rob Slock
WOENSDAG 10 JANUARI 1968
In dit pandje is de verzameling van ,Oud West-dorpe' ondergebracht.
SINT-KRUIS Guido Paridaen (18) uit
Sint-Kruis won vorige week in Kruiningen
de cross waarmee de wielerclub ,Theo Mid
delkamp' zijn activiteiten voor 1967 officieel
besloot. In de modderige contreien van het
Kruiningse natuurreservaat ,Den Inkel' bleef
hij erkende concurrenten als Dies Kosten,
Cees Priem, Ton Stroosnijder, Theo Schou-
wenaar en Ko Tolhoek de baas.
WESTDORPE De .Stichting Oud Westdorpe' mag zich
sinds vorige maand ook officieel stichting noemen. Om dat te
bewijzen laat .meester' E. E. F. Hendriks, hoofd van de plaat
selijke lagere school en een van de mensen die zich actief be
zorgd maken om de conservering van de historie van dorp en
streek, een papiertje zien waarop het ministerie van justitie
breed uitgemeten en in plechtig Nederlands te kennen geeft dat
,Oud Westdorpe' voortaan kan rekenen op een plaatsje in het
stichtingenregister.
En daarmee heeft dan ook het initia
tief van Westdorpenaar A. Thomas
een hechte basis gekregen, waarop
in de toekomst zeker verder wordt
gebouwd. Dat initiatief bestaat uit
het verzamelen van bodemvondsten
en zaken van oudheidkundig belang,
die men onderbrengt op de zolder
van het voormalige raadhuis aan de
Graaf Jansdijk. Thomas begon er
mee en hij is de grote animator ge
bleven. .Het kwam eigenlijk door de
boeren hier in de streek', vertelt de
heer Hendriks, .als zij graafwerk
zaamheden moesten verrichten stuit
ten ze vaak op steenresten. Thomas
en zijn vader hadden allebei belang
stelling voor archeologie en het ge
beurde dan vaak dat men bij die
landbouwers terecht kwam. Zo do
ken er al gauw potscherven en an
dere bodemvondsten op. in ieder ge
val zaken die van belang waren voor
de geschiedenis van het dorp'.
Om dit particulier initiatief een wat
bredere opzet te geven besloot men
de Stichting Oud Westdorpe in het
leveg te roepen. In de statuten wordt
het doel in artikel 2 uitvoerig om
schreven: .De stichting heeft ten doel
het bestuderen van het en het doen
van onderzoekingen naar de geschie
denis van het dorp en de gemeente
Westdorpe en omgeving, het orga
niseren van op aat doel gerichte
filmvoorstellingen, lezingen en ten
toonstellingen, het inrichten en ex
ploiteren van een museum, alles in
de ruimste zin des woords'. Dat mu
seum kwam er, het juiste pand kwam
er nog niet. Voorlopig vinden de bo
demvondsten, een uitgebreide foto
verzameling en tal van historische
voorwerpen een wat bekrompen on
derkomen op de zolder van het oude
gemeentehuis aan de Sint Jansdijk.
Meester Hendriks gaat je voor: door
een verweerd deurtje, op een smal
le ladder en vervolgens weer door
een krakend luik. Wie oudheidkundi
ge ambities koestert moet zich in
Westdorpe echt wel de nodige moei
te getroosten!
VERZAMELING
Maar het zoldertje is de zware klim
alleszins waard. Tussen de oude
jaargangen van de Katholieke Illu
stratie (met een uitvoerige beschrij
ving van de wonderbaarlijke spreek
machine die .pathofoon' heet), een
fraai model van de Sasse bark .Ma
ria' en tientallen foto's van .West-
dorpe-toen' vind je er de schoorsteen
van een landhuis uit de dertiende
of veertiende eeuw. Het eerste aan
knopingspunt met de andere .Stich
ting Oud Westdorpe', de mensen die
de polder ingaan om gezamenlijk
stukje bij beetje de historie van hun
streek bloot te leggen. ,Dit landhuis
hebben we in '66 gevonden, tenmin
ste de omtrek ervan. We graven nog
al eens in de Austrichenpolder. Aan
staand voorjaar willen we daar
proberen een twaalfde-eeuws kerk
je boven te brengen. Dat is dan hei
kapelletje van het oude Westdorpe,
dat meer naar de kant van Stroo-
dorp heeft gelegen. Maar Zoiets kun
nen we natuurlijk niet alleen, daar
aan moeten vrijwilligers te pas ko
men. De hulp van de kant van de
bevolking is overigens heel behoor
lijk. Als je bedenkt dat we van ie
mand een kolossale graafmachine
mochten gebruiken. Dat ding draai
de drie uur voor 15,-, een bedrag
van niks'.
RUGGESTEUN
De Westdorpenaren zorgen ook zelf
voor de financiële ruggesteun van
hun museum. Voor een bedrag van
2,50 per jaar kunnen ze donateur
worden van de stichting en van die
mogelijkheid hebben tot nu toe 150
inwoners gebruik gemaakt. Daar
naast komt er geld binnen van bui
ten de Zeeuwse grenzen. Mensen uit
Rotterdam, Maastricht en Groningen,
toch nog een heel klein tikkeltje ver
knocht aan hun geboorteplaats, stu
ren regelmatig bijdragen.
Ze gaan allemaal in de grote pot
waaruit de lopende kosten worden
betaald. Vorig jaar was dat zo'n
320,-, geld dat hoofdzakelijk werd
gespendeerd aan het gebouw, duide
lijk een zorgenkindje van de prille
stichting.
Al3 de heer Hendriks het echt eens
helemaal voor het zeggen zou heb
ben koos hij voor zijn oudheidkundi
ge activiteiten een ruim en in goe
de staat verkerend woonhuis uit,
Schoolhoofd Hendriks tussen de collectie op het zoldertje.
waar alle bodemschatten een afzon
derlijk plaatsje konden vinden. ,Een
kamer voor de ansichten en foto's,
een kamer voor de scherven en een
aparte ruimte voor spullen die wei
ln bruikleen ontvingen. Daar moeten
we nu echt wel rekening mee gaan
houden, iedereen kan namelijk door
dat we stichting zijn geworden iets
afstaan. Dan krijgt hij van ons een
officiële akte'.
SAS VAN GENT
Nu is het helemaal niet onmogelijk
dat er op korte termijn iets aan die
huisvestingsproblemen wordt gedaan.
Ook in Sas van Gent bestaan name
lijk plannen om tot een museum te
komen en als het een beetje wil gaat
men die combineren met de activi
teiten van ,buur' Westdorpe.
,Het probleem voor Sas is voorlo
pig om aan materiaal te komen. Wij
zullen als dat nodig mocht blijken
graag helpen, waarbij we ons ook af
vragen of het niet mogelijk is om
beide collecties onder te brengen in
één pand, een beetje gemakkelijk te
bereiken vanuit belde plaatsen'
De gebrekkige accommodatie van 't
Westdorpse museum, zo onderstreept
de heer Hendriks, heeft tot nu toe
nooit een beletsel gevormd voor de
bezoekers. Die komen, bij tientallen
en uit heel de streek. In het gasten
boek tref je bijvoorbeeld de naam
aan van ir. Trimpe Burger. Hij heeft
in het verleden meerdere keren blijk
gegeven van zijn belangstelling. ,We
hebben nu weer een oude strijdbijl
aan de collectie kunnen toevoegen.
Hij was afkomstig uit Zelzate. Ir.
Trimpe moet de juiste datum maar
eens bepalen, daar halen we hem
bij'.
En ach. in Westdorpe kan dat alle
maal: daar werken amateurs en
.profs' gelijk op. De inzet: een stuk
streekhistorie, een museum en heel
veel waardering. Uit Groningen en
uit Maastricht bijvoorbeeld...
