Neutrale eenheidsworst
Flink
slippen
voor
veiliger
r|jden
KEURING
jenuna
VAN VROEGER EN TOEN:
VERPLICHTE
TWEEDEHANDSJES
Zaterdag 7 Oktober 1967
Bezoek morgen (zondag)
de vakbeurs
voorhetgezin!
AHOY'
GEBOUW
Rotterdam
MOokt.
MUMm
,De landweerkustwacht, waarvan gy deel uitmaakt, is opgeroepen. De .open
bare kennisgevingen' daartoe z(jn aangeplakt. Zy verplichten n heden, ten
10 uur nm, behoorlijk uitgerust en gewapend, op de aangewezen plaats van
opkomst aanwezig te zijn'.
Het briefje was ondertekend door de minister van oorlog (tegenwoordig
voeren ze zeker defensie).
Die aangewezen plaats van opkomst
was de school van Landsman aan
de Coosje Buskenstraat, De comman
dant hoefde niet van zo ver te ko
men: dat was overste Muskijn en
die woonde in de Badhuisstraat.
Maar goed, daar kwamen daar al
die kerels behoorlijk uitgerust naar
de Ooosje Buskenstraat. Zou 't nou
oorlog worden? Niemand wist eigen
lijk precies wat dat betekende. Het
was tenslotte al meer dan honderd
jaar geleden, dat Nederland zoiets
had meegemaakt en we waren enorm
neutraal. Nou ja, neutraal... De Duit
sers hadden natuurlijk wel onze sym
pathie, want waar bemoeide die
Engelsen zich eigenlijk wel mee
Wat hadden die nou op het vasteland
te maken? Nogal lekkere jongens
ook. Moest je maar eens kijken naar
wat ze in Zuid-Afrika hadden gedaan.
Dat was toch ook puur vuiligheid,
daar met die boerenoorlogen. Had
den ze daar de kolonisten met grote
legers verslagen. Met grote legers,
want zoveel mans waren ze toch ook
niet. Die boeren hadden helemaal
geen hulp van buiten en toch had
den ze nog bijna van die Engelsen,
die maar overal de baas wilden spe
len, gewonnen. Nee, dan was je al
tijd nog beter met de Duitsers.
piepers
Maar Nederland had er natuurlijk
niks mee te maken. En toch moes
ten we mobiliseren. Hupsakee. Al
le mannen, die er voor in aanmer
king kwamen moesten onder de wa
penen. Nou ja, wapenen... het was
wel niet zo veel soeps, maar we had
den toch altijd nog onze marine.
De mannen van het 38e bataljon,
eerste sectie, van de landweerkust
wacht kregen daar- op die avond
maar zo eventjes 120 scherpe patro
nen in hun handen geduwd. Dat
werd toch wel wat, want ze hadden
nog nooit een scherpe pieper gehad.
En met die scherpe patroneD moes
ten ze afmarcheren naar Zoute lan
de. De opdracht luidde: het gemeen
tehuis vorderen, de duinen bezetten
en verbinding maken met de toren
van Westkapelle en met Vlissingen.
Nou, dat ging allemaal enorm vlot.
Binnen tien minuten was de verbin
ding tot stand gekomen. Veldwach
ter Louws stond in het dorp klaar
om de inkwartiering te regelen.
Maar zelfs met z'n petrolielamp kon
hij niet voldoende adressen op zijn
lijst vinden. Dus ging het in optocht
naar burgemeester Van Sighem, een
man, die zich in het dagelijks leven
bezighield met het beslaan van paar
den. Van Sighem had kennelijk nogal
overwicht bij de Zoutelandenaren,
want ieder kreeg wel een plaats toe
gewezen. Dat hei vaak onder pro
test ging is een tweede. Sergeant
majoor Suurmond was er maar goed
mee. Hij was bij ,de bakker terecht
gekomen en dan viel er natuurlijk
weieens iets extra's af. Toch heeft
hij een ander inkwartieringsadres ge
zocht en gevonden.
Een keer in de week naar huis was
ook niet je ware. De eerste acht we
ken kwam er zelfs helemaal geen
verlof aan te pas. En dat gaf wel
wat narigheden. Vooral voor man
nen, die gewoon waren iedere avond
en nacht thuis bij moeder de vrouw
door te brengen. Mannen, die in hun
normale doen van 's ochtends vroeg
tot 's avonds laat in het zweet huns
aanschijns hun brood verdienden. Nu
was de lichamelijke inspanning vrij
wel nihil en moeder de vrouw ont
brak. En de jongedochters uit Zou-
telande waren helemaal niet afke
rig van die soldaten.
inkwartiering
Maar met Suurmond liep het ietsje
anders. Die kon na een maand kust
wacht een huis huren in Zoutelan-
de. Hij moest twee hele guldens
in de week betalen, maar het was
dan ook een groot huis. De boer,
die eigenaar was, had het van te
voren gezegd: In mei ging Arjaen
trouwen en die most in dat uus gae
weune. Maar Suurmond, die een ei
gen huis in Vlissingen had, waag
de het en was drie jaar lang in
gekwartierd bij zijn eigen vrouw.
Hij kreeg er nog tachtig cent per
dag voor ook.
En toen zaten ze daar in de dui
nen het vaderland te beschermen.
Kustwacht was niet zo bijzonder
enerverend. Je moest alleen goed
kunnen wachten. En natuurlijk kij
ken of de god van Walcheren niet
onverhoeds op inspectie kwam. Want
zo was tie. De god van Walcheren
was commandant over het hele ei
land en af en toe ging hij met een
boot langs de kust om te controleren
of de kustwacht wel paraat was.
Dan richtte hij ineens een schijn
werper op de plaats waar een post
moest zijn en wee je gebeente als
je dan lag te slapen.
westkappelaars
En dan had je de Westkappelaars
bij de kustwacht. Dat was nog eens
wat. Die wilden altijd dienst doen
als het slecht weer was. Het waren
prima mensen, maar je moest er
natuurlijk wel even mee om kun
nen gaan en in geen geval uit de
hoogte doen. Van die Westkappe
laars kon je nog weieens plezier
hebben. Die kwamen tenminste nog
eens tel-ug met een vaatje cognac.
Bovendien waren ze meesters in het
demonteren van mijnen. Met een
stukje ijzerdraad hielden ze de pal
in bedwang en dan sloopten ze net
koper er af. Ze& verdienden op die
manier een aardig centje extra.
Maar daar waren tijdens de mobili
satie wel meer mogelijkheden voor.
Het leek voor de groep, die naar
Sas van Gent ging eerst wel niet
leuk, omdat ze iD kolenwagens wer
den vervoerd, maar later viel dat
allemaal wel mee.
vrouwenbroeken
Toen de mannen van het derde
regiment infanterie in de Zeeuws-
Vlaanise grensplaats aan het kanaal
aankwamen kregen ze eerst kleren.
Dat was iets buitengewoons. Alsof
er een of andere kermisshow moest
worden opgevoerd. Een heleboel
mannen kregen vrouwenbroeken en
die waren toen echt iets groter dan
nu. Als je twee dezelfde sokken had,
was je een uitzondering.
Het derde regiment lag daar om
smokkel te voorkomen. Maar het is
Genieten.doen we allebei. De
Fransman van zijn cognac,
wij van BOOTZ BRANDY
SPÉCIAL Een „Hollandse",
door Bootz gemaakt. Vraag
er naar, waar dan ook.
Bij de foto: .Aan Belgische
vluchtelingen geen gebrek.
Er waren speciale barakken
kampen voor gebouwd. Aan
gezien ledigheid ook in '14-
'18 des duivels oorkussen
was, werden de vluchtelingen
zoals deze Middelburgse
foto laat zien aan het
aardappelen schillen gezet.
moeilijk om een hoge opvatting van
je plicht te hebben als 's nachts de
ratten over je lijf lopen. Dat was in
een oude pottenbakkerij, waar de
meesten moesten slapen. Het was
kort gezegd: een grenzeloze rom
mel. En "dan die Belgische vluchte-
ingen.
Milicien Versluys had geluk, omdat
hij op het stadhuis te werk werd
gesteld voor de passencontrole. Daar
werd je al controlerend rijk als je
dat wilde. De Belgische vluchtelin
gen hadden van alles bij zich en ga
ven by zo'n controle ook van alles
weg. Met 50 en 60 gouden franken
tegelijk. Dat was dan in de periode,
dat Versluijs met z'n maats regel
matig bij ,De Zwaan' en Van den
Hemel ging eten. Vooral na de val
van Antwerpen in augustus was het
raak met de vluchtelingen. Overal
lagen de scholen vol. Er werden spe
ciale barakken voor gebouwd. Er zat
van alles tussen.
En dan de smokkel. Alles wat maar
te eten was kon worden gesmok
keld. Er werden met de smokkel
schatten verdiend. En dat niet al
leen. Een oorlog werkt al ben je
nog zo neutraal denegrerend. En
in het geval van neutraliteit gaat
vooral de verveling de mensen ver
leiden tot dingen, waar ze achteraf
spijt van hebben. Er blijft in ge
sprekken over de mobilisatie dan
ook veel ongenoemd.
Alles moest worden afgesloten. Een
keer per week kwam er een kon
vooi van acht of negen schepen van
uit Engeland de Nieuwe Waterweg
op met allerhande voedsel. De loods-
dienst had tijd genoeg om te vissen.
Een keer per week een paar sche
pen en de rest van de tijd voeren
ze met hun zelf gemaakte sleepnet-
gs of korretjes voor de kust langs,
e mensen van de loodsdienst had
den geen gebrek aan eten. Die had
den tenminste vis. En dat was heel
wat beter dan de beroemde eenheids
worst, die zeer gevarieerde sa
menstelling had. Je kwam er van
alles in tegen, tot stukjes touw toe.
Een ding was wel zeker: er zat maar
heel weinig vlees in. En dan het
regeringsbrood. Op het ogenblik zou
een brood, zoals dat toen op last
van de regering moest worden sa
mengesteld, leuk materiaal zijn voor
een goochelaar: als je een beetje
handig was, kon je zo'n regerings
brood" tot een meter lang uitrekken.
Het leek wel elastiek en zo smaak
te het ook. De loodsdienst viste ook
weieens op andere zaken dan vis.
Zoals die keer, dat er een scheepje
met boter was vergaan. Tussen
Scheveningen en Goeree dreven er
duizenden kistjes boter. In een dag
haalde een loodsboot achttien ton bo
ter uit het water. En dat was dan
weer een voordeeltje, omdat alle be
manningsleden van de loodsboot een
kistje kregen en bovendien mochten
ze een derde van de opbrengst on
der elkaar verdelen. Toen de Duitse
onderzeeboot drie Engelse onderzee
boten had getorpedeerd dreeft er wel
wat anders. Tussen Scheveningen en
Goeree dreven er toen zo'n 1400 lij
ken. Een schrikaanjagend beeld als
je daar zo tussendoor Voer. Dan was
je weer blij, dat Nederland toch
'maar lekker neutraal was.
jacht
Een van de laatste gebeurtenissen,
die direct in verband stonden mei
de eerste wereldoorlog was de komst
van een enorm juxueus jacht vnn
een of andere Egyptische grootheid
in de Vlissingse haven. Van tevoren
had een zekere Duitse heer Wiess-
ner het een en ander al geregeld en
een massa kisten met lading in Vlis
singen laten opslaan. Een geheim
zinnig schip. Want toen een van de
mensen van de Maatschappij Zee
land, die het beheer had over die op
geslagen kisten, eens aan boord van
het enorme Jacht het was wel zo
groot als de mailboot ging kijken,
kreeg hij een reprimande. Alles was
erg geheimzinnig. Uit betrouwbare
kringen, die toen ook al bestonden,
werd vernomen, dat een zoon van
Wilhelm II met dat jacht, dat ge
heel door Duitsers was bemand, de
wijk wilde nemen. Maar misschien
was die reprimande ook wel een ge
volg van het feit, dat die Egypti
sche grootheid dertien vrouwen aan
boord had...
(ADVERTENTIE)
BOOTZ -
BESTE„KONJAK"
NEDERLANDS
FABRIKAAT
f 10,45
PER
HELE
UTER
v.-y;;,,,
Flink slippen om op de weg vei
liger te rijden. Dat is wat op de
anti-slipsehool in Westkapelle
in praktijk wordt gebracht. Dat
is ook wat de nieuwe cursus
,rem- en rijvaardigheidsoefe-
ningen' van de antislipschool
Zeeland (autorijschool Jasper-
se te Middelburg en autorij
school Paardekooper te Goes)
beoogt. Het doel van deze cur
sus is om door eens flink te
slippen achter de oorzaak van
het volkomen stuurloos worden
van de auto te komen niet om
het slippen zelf te beoefenen.
Wanneer de automobilist achter
die oorzaken is gekomen, weet
hij wat hij moet nalaten om niet
in een slip te komen, om de slip
te voorkomen en om dus veilig
te rijden-
De beide rijschoolhouders waren van
mening, dat hun cliënten kort voor
en zelfs na hun examen hun voertuig
nog niet voldoende kennen. Om de
rijvaardigheid te verhogen hebben
zij de nieuwe cursus in het leven ge
roepen- Het geheel bestaat uit een
aantal rem- en stuurvaardigheidsoe-
feningen. De eerste oefening, een
remoefenïng, valt uiteen in twee de
len. Het eerste deel bestaat uit het
intrappen bij een flinke snelheid
en het ingetrapt houden van de
rem. Daarbij blijkt duidelijk, dat de
auto op het gladde wegdek onbe
stuurbaar wordt. Bij het tweede deel
van deze oefening, het remmen in
cadans waarbij afwisselend wordt
ingetrapt en losgelaten op de maat
die de vering van de auto aangeeft
blijkt dat de- auto wel bestuur
baar blijft. De tweede oefening is
een slaom. Deze oefening is bedoeld
om de bestuurbaarheid te verhogen
en om het zelfvertrouwen op een
glibberige weg te vergroten. Vervol
gens krijgt de cursist een aantal oe
feningen, waarbij hij niet voor een
slip van een 360 graden moet terug
schrikken. In de eerste plaats moet
men op spiegelgladde slipbaan gas-
gevend een bocht nemen en vervol
gens neemt men die bocht zonder
gas te geven. In het eerste geval
vliegt men uit de bocht, in het wee-
de niet. In die bocht maakt men nog
een oefening. De cursist moet met
de auto uit de bocht slippen en ver
volgens gaan remmen. Dan blijkt,
dat de auto volkomen onbestuurbaar
is geworden en dat men dan makke
lijk in een slip van 360 graden kan
belanden. Tenslotte krijgt men nog
een oefening, waarbij men een plot
seling opdoemend obstakel moet
trachten te vermijden. Uit al deze
oefeningen leert de cursist, dat rem
men en sturen tegelijk op een glad
wegdek tot de onmogelijkheden be
hoort. Zoals gezegd zijn deze oefe
ningen niet bédoeid om te leren slip
pen daar is de slipcursus voor
maar om een slip te voorkomen. Men
leert wat men met een auto kan
doen op een glad wegdek en wat
men beslist moet nalaten om geen
ongelukken te veroorzaken. Als zo
danig kan deze cursus voor velen een
welkome aanvulling zijn op de nor
male rijopleiding, waarin men derge
lijke leerzame .toeren' niet lean uit
halen.
Alleen een ook door de minister voorgestane
wettelijke verplichte keuring kan de malafide han
del in tweede hands auto's een slag toebrengen. De
ANWB is er dan ook een voorstander van, te meer
daar een recent onderzoek heeft aangetoond dat een
vijfde van alle bij de ANWB ter keuring aangebo
den tweedehands auto's (jaarlijks 50.000) in het
verkeer gevaar kunnen opleveren. Bovendien bleek
dat voor meer dan een kwart van de ter keuring
aangeboden auto's een prijs werd gevraagd die bui
ten alle proporties was. Volgens de ANWB zouden
er veel meer auto's gekeurd kunnen en moeten v;or-
den. Op de Nederlandse wegen rijden nu zo'n hal)
miljoen tweedehands auto's. Geschat tvordt dat hier
van een vijfde niet aan de veiligheidseisen voldoet.
Volgens het ministerie van verkeer en waterstaat
bestaat nog geen tien procent, van het potentieel
aan tweedehands auto's uit Duitse kneuzen. Boven
dien zijn alle uit Duitsland ingevoerde kneuzen door
de rijksdienst voor het wegverkeer gekeurd, voor
dat ze op onze wegen kunnen gaan rijden. Een der
gelijke keuring is namelijk noodzakelijk om een
kentekenbewijs te verkrijgen.' De Duitse tweede
hands auto's zijn goedkoper dan in ons land. De
bereidheid zijn beschadigde auto te verkopen is
daar ook groter aangezien de reparatiekosten in de
Bondsrepubliek hoger liggen dan in Nederland. Van
daar dat de handel veel belangstelling voor de Duit
se kneuzen heej. .Uit het oogpunt van verkeers
veiligheid bestaat er geen enkel bezwaar tegen de
tweedehands wagens uit Duitsland, aldus de woord
voerder van het ministerie van verkeer en water
staat. De BOVAG, bezorgd voor een overvoering
van de Nederlandse markt in tweedehands auto's
is er een voorstander van de invoer van Duitse
wrakken te verbieden. De BOVAG gelooft cchtcr
niet dat hiermee de internationale handel in gesto
len auto's een slag kan worden toegebracht, fioor
het inslaan van nieuwe chassisnummers wordt de
opsporing van zulke wagens er niet gemakkelijker
op.' De automarkten worden door de ANWB ,een
moeilijke zaak' genoemd. Maar een verbod van de
veelal gemeentelijke markten zou volgens haar de
malafide handel zeker niet uitschakelen. Volgens
de woordvoerder van het ministerie van verkeer en
waterstaat gebeurt er op de automarkten inderdaad
veel dat het daglicht niet kan verdragen. Maar het
geven van vergunningen tot het houden van derge
lijke markten is een zaak van b en w.