Sahara zeilwagenrace: via brandende
hitte naar verkoeling van de zee
Van her
en der
LAATSTE 900 KILOMETER
Saharazeilers thuis:
overladen met indrukken
gunning van
schoolbouw geen
onregelmatigheden
iVS verwachten
eind april veel
buitenlanders
no 5157
GEBR. ROMERS NV
ervaren buldozermachinist
Neem
een
abonnement
on de
PZC
opent de
gemoderniseerde
zaak Metropole
ALGEMENE ZEEUWSE
ADJUNCT-INSPECTEUR
4
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
DONDERDAG 13 APRIL 1967
Bovenmenselijke
inspanning'
(Exclusief voor ons blad door
Kees Kortenoever)
In de tweede etappe van de Sa-
hara-zeilwagenrace maakten we
pas goed kennis met de woes
tijn. Het was een voorproefje
voor de laatste etappe: Zoue-
ratNouakchott, afstand 900
kilometer, een stuk brandend-
hete woestijn, maar met aan
het eind de verwachting van
een koel strand en een zilte zee.
Negen dagen hadden de zand-
zeilers van de ,Raid Transsaha-
rien' daarvoor nog ter beschik
king, want op 17 maart zou het
vliegtuig naar de bewoonde we
reld vertrekken en niemand wil
de dat missen. Op 7 maart dus
de start. Uitgewuifd door de
vele Franse vrienden die kolonel
Du Bouchers karavaan zich hier
in enkele dagen had gemaakt,
sukkelden we 's morgens vroeg
met heel weinig wind in de rich
ting van fort Gouraud, 30 kilo
meter verder.
Maar de dag ging allesbehalve In
een sukkelgangetje voorbij. Des mid
dags was de wind zo aangewakkerd,
dat wij de handen vol kregen aan
het hanteren van de wagens. Wat ik
gevreesd had, gebeurde. Terwijl ik
van een helling af kwam, zag ik 'n
500 meter voor mij de Engelsman
Michael Beson met grote snelheid
voor de wind bezig aan de afdaling.
Terwijl hij gijpend de schoot inhaal
de, bleef die een ogenblik hangen.
De wagen sloeg met een snelheid van
zeker 50 km per uur om en kwam
geheel op zijn kop te liggen. De mast
knapte af en Michael zat onder de
brokken van zijn wagen beklemd.
Onmiddellijk was er assistentie; wij
dachten dat hij belde benen gebroken
had, maar Michael hoewel spier
wit van schrik beweerde dat hij
all-right was. De Fransman Chris
tian Nau, die een walkie-talkie op
zijn zeilwagen had, riep het vlieg
tuig op om in Zouerat röntgenfo
to's te laten nemen. De volgende
dag keerde hij, moeilijk lopend op
zijn stijve benen, maar heelhuids
in de ploeg terug.
Ieder zou de wrakstukken van de ka
potte wagen in de woestijn hebben
laten liggen, maar de Engelsen niet.
Ze stelden een ploegensysteem in en
werkten twee dagen en twee nach
ten onafgebroken door. Van een door
gezaagde mast maakten ze een nieuw
frame. De schotjes en deuren van
hun Landrovers plus afgedankte zit
tingen van de militaire volgauto's
vormden de spantjes en tussenschot-
ten. Red ge Dawson had bij de hele
onmogelijke operatie de leiding en
waarachtig: na twee dagen ploete
ren stond de Mink weer rijklaar op
zijn wielen. Op dat moment 7
uur in de avond kwam de kolonel
kijken naar het resultaat. Hij ging
op Dawson af, drukte hem de hand
en fluisterde: .C'est formidable, Re
ginald'. Zulke momenten waren de
beste van de hele raid.
Niet alle reparaties echter waren
van dergelijk ingrijpende aard. Een
van onze ergste plagen werd ge
vormd door het onnoemelijk aantal
lekke banden dat we opliepen. Op de
eerste dag van de derde etappe had
den we er over 80 kilometer niet
minder dan 16, op de tweede dag 11.
De zijkanten van de Michelin-x ban
den bleken in dit terrein met scherpe
stenen te zwak. Op de Landrover
met reparatiemateriaal wachten
bleek nauwelijks doenlijk, zodat we
ze zelf maar hebben gerepareerd met
plakkertjes voor fietsbanden die we
in Zouerat hadden gekocht.
Langzamerhand realiseerde ik me,
dat de tocht ondanks alle voorzorgen
van autobegeleiding, vliegtuigen en
radioverbindingen een bovenmense
lijke inspanning eiste. Het ontbreken
van een dopje om het ventiel van een
band er even uit te draaien en er
een korreltje uit te verwijderen,
kon er aanleiding toe geven dat de
hele groep uren in de moordende
hitte moest wachten. Zolang je zeil
de, koelde je af. Maar stond je stil,
dan wist je niet waar je het zoeken
moest van de hitte. Je kon je aan
dacht geen moment laten verslap
pen, op straffe van uitgebreide pech.
Trein in woestijn
Op de avond van de tiende maart
waren we in de buurt van de spoor
lijn Zouerat-Port St Etienne geko
men, als kinderen wachtend op de
Trans-Saharatrein. Na twee üy?
kwam-ie, getrokken door een paar
geweldige diesel-elektrische locomo
tieven die met hun gebrul de 3tilte
van de woestijn aan flarden scheur
den. De trein vervoerde allerlei zeer
zwaar materiaal, onder andere een
reusachtige kraan. Bovenop de las
ten zaten de passagiers: Negers,
Fransen, Arabieren. Ze kwamen ons
bij het kleine emplacement hartelijk
tegemoet en hielpen met het over
laden van water en benzine. Later
die avond zagen we een enorme erts-
trein voorbijkomen, zeker anderhal
ve kilometer lang.
De woestijn is vol verrassingen. Ik
zeilde halverwege de etappe over een
.Sebkra' een uitgedroogd meer
en plotseling viel me iets vreemds
aan "het grind op de bodem op. Ik
stopte en raapte een handvol ver
steende koralen op, waarvan sommi
ge volkomen gaaf waren. Bij het
avondeten vertelden Copljn en De
Clercq, dat zij zelfs versteende schel
pen hadden gevonden. Nota bene:
op 400 kilometer van de kust. Vol
gens Steef waren deze fossielen on
geveer 400 miljoen jaar oud. De ste
nen pijlpunten en bijlen die we af en
toe vonden, dateerden volgens ar
cheologen in de karavaan van onge
veer 8000 voor Christus. Maar er wa
ren ook andere vondsten, die wel
licht in Europa niet zo belangrijk
schijnen maar voor ons goed te pas
kwamen. Een dode boom bijvoor
beeld was een waar buitenkansje.
Soms was dat hout honderden jaren
(Van een onzer redacteuren)
Hoewel de autochtone bevol
king van de Sahara meewarig
het hoofd had geschud, toen
de Franse kolonel Du Boucher
kwam vertellen dat een aantal
sportieve Europeanen met fra
giele zeilwagens de barre woes
tijnen ging bedwingen, hebben
de zeilers het waanzinnig lij
kende karwei gefikst, Onder
hen bevonden zich de Neder
landers Kees Kortenoever, Jör-
gen Copljn en de geologische
student Steef, een stiefzoon van
de heer Kortenoever, die op het
laatste moment van zjjn vader
toestemming kreeg aan de
tocht deel te nemen. Met ge
looide huid, ringbaarden en
sterk vermagerd keerden zij
dezer dagen terug in Neder
land.
Een gesprek met hen was aan
vankelijk moeilijk, want daar
voor waren de heren te over
laden met indrukken, voelden
zij zich nog te weinig geaccli
matiseerd om alle facetten van
hun adembenemende avontuur
kalm en beheerst te belichten.
Pas toen de kinderen van ar
chitect Kortenoever vroegen
of hij zich In de kleding wilde
hullen waarin hij soms met een
vaart van 80, 90 km per uur
door de Sahara crosste, kwa
men de verhalen In een rustige
bedding terecht.
Kortenoever, met het uiterlijk
van een Arabier, zei: ,Als ik nu
op de hoogte zou zijn van de
moeilijkheden die wij hebben
ondervonden, zou Ik het toch
weer doen. Juist die moeilijke
omstandigheden testen je mo
raal?
In dit stel mensen van Fran
sen, Engelsen, Amerikanen,
Duitsers en Hollanders, hebben
vooral de Engelsen zich gewel
dig taai gehouden. De Fransen
vielen uit de toon. Zij toonden
niet genoeg offervaardigheid
om anderen te helpen. Zij had
den zich ook in het hoofd om
als eerste over de finish te
gaan, hoewel er geen sprake
was van een wedstrijd. En als
wij hen dan toch in dat wed
strijdelement tegemoet wilden
komen, trokken ze zich terug
omdat op dat moment de om
standigheden niet gunstig voor
hen waren. Ook de organisatie
van kolonel Du Boucher was
niet vlekkeloos. Hij was overi
gens wel zo sportief om te be
kennen dat hij in zijn hele le
ven nog nooit zoveel fouten
had gemaakt. Er viel verder
met hem niet te discussiëren.
Hij was de officier en wij wa
ren de soldaten. Toch is er 75
procent uitgekomen van wat
we wilden bereiken en dan mag
je zo'n tocht toch wel een suc
ces noemen'.
Uit de verhalen die wij over de
ze tocht hebben gepubliceerd
valt te concluderen dat alle ele
menten aanwezig waren voor
een avontuur dat de naam ex
peditie ten volle verdient. Zo
zwaar waren de beproevingen
dat de kolonel wel eens zei:
«Als er iemand is die het niet
volhoudt, dan is daar het vlieg
tuig. Dan kun je weggaan'. Er
werd overigens met slechte
wagens gereden, de banden wa
ren ongecontroleerd en er was
geen reparatiemateriaal. Het
eten liet alles te wensen over
en het kostbare water werd
vervoerd in benzineblikken.
Kortenoever beleefde het dat
hij achterstevoren door een
Landrover werd getrokken om
dat de chauffeur wegreed zon
der achterom te kijken. Copijn
raakte een keer het spoor bijs
ter en Steef lag enige dagen
met angina in een oud fort. De
hitte van 50 graden was soms
ondragelijk, zodat zonder deug
delijke mondbescherming de
lippen barstten. Een drie dagen
durende zandstorm ervoeren
de heren als een hel en meer
dan eens ontsnapten zij nauwe
lijks aan de dood wanneer de
zeilwagens frontaal op de rot
sen afstormden.
Maar er waren ook boeiende
en blijmoedige momenten. Daar
was de schoonheid van de Sa
hara (drie verschillende gebie
den op één dag) soms met
plantengroei en wonderlijke
door de wind uitgeslepen steen
tjes, daar waren de fata mor-
gana's. de ontmoeting met sla
ven en slavinnen, die het be
paald niet slecht hebben, de
onderscheiding die zij kregen
in Mauritanië, de dode, huive
ringwekkende gedeelten van
de Sahara, waar nooit een
mens een voet had gezet, de
begroeting met muziek en zang
in de dorpen, de giftige slan
gen die een spoor trokken in
het zand (een gids sliep met
zijn hoofd op een tasje waarin
een ratelslang genesteld had),
de prachtige oases en de door
zichtige gipsplaten die als glas
In de woestijn staan.
li' j
"4
T':4la .'l
oud, zo hard als steen en prachtig
van vorm maar wij gebruikten
het voor onze kampvuren. Het fikte
als steenkool.
Op 12 maart merkten we tot onze
verwondering dat de slaapzakken
bij het uitschudden vochtig waren
geworden, Ook zagen we ver
het westen een wolkenbank, de
,zeevlam' zoals wij die in Holland
noemen. De eerste tekenen
de zee in de niet al te verre na
bijheid! Wind was er echter niet
en we lieten ons gelaten door de
Landrovers trekken. De tempera
tuur liep op tot 45 graden in de
schaduw en 50 graden in de zon
en voortdurend liepen we vast
ln het zachte zand. Plotseling ver
scheen kolonel Du Boucher bij
het van de hitte stikkende gezel
schap en vroeg aan de gids of hij
dacht dat we kamelen waren.
Uit het verhitte gesprek dat volgde,
maakte ik op dat er 500 meter noor
delijker een keiharde weg liep! Nau
welijks hadden we die bereikt of een
schitterend terrein opende zich voor
onze ogen. En over de vlakte kwam
in de verte een stofwolk aanrazen.
Iemand riep: ,wind', we hesen als
wilden de zeilen en een ogenblik
later stoven we zingend weg in wes
telijke richting. Via kleine oueds
(droge riviertjes) en vlakke stukken
met bloeiende struikjes in paars, geel
en rood, schoten we flink op. en haal-1
den aan het eind van de dag zelfs
een afstand van 158 kilometer.
Arm, maar vrolijk
Het eerste dorpje op de rest van de
route was Nouamrhar, een vissers
plaatsje met een klein noodvliegveld
je. De vissers ontvingen ons met
tam-tam muziek en gezang; het was
een vrolijke en gezellige boel. Met
volle zeilen scheurden we voor de
wind over het vliegveldje, de Piper-
cubs vlak over ons heen, zodat je
van de windstoten bijna omsloeg. Het
dorp bestond uit wat hutten van riet
matten en wat keten uit gegalvani
seerde golfplaten, die als woningen
dienst deden, een zogenaamde bidon-
ville. Het maakte een zeer armelij
ke Indruk, maar overal zag je
slechts vrolijke gezichten. Visnetten
hingen in het hele dorp en visgraten
lagen er bij hopen. Ik ontdekte de
volgende ochtend in de buurt een
kerkhofje op een schelpenduin. Ik
stond er ontroerd bij, denkend aan
deze eenvoudige vissers, rustend in
hun bed van schelpen.
Het was nog 170 kilometer langs het
strand naar Nouakchott. Laverend
tussen eb en vloed door, af en toe
zwemmend (maar niet verder dan
tien meter in zee want het stikte
er van de haaien), legden we de
afstand in twee dagen af. Aan de
vooravond van de aankomst had ik
een heel gesprek met Jean Gimel
en Bob Nijssens van de internationa
le federatie van strand- en zandzei-
lers: over de verdeling van de me
dailles. Het interesseerde me weinig
al die plakken. Thuis zouden ze
toch in een schoenendoos op zolder
fian of in moeders naaimandje,
oor de aankomst in Nouakchott
lootten we om de volgorde van de
equipes. Voorop gingen de Engelsen,
daarachter Amerikanen en Hollan
ders en tenslotte (tot hun ontzetting)
de Fransen. Nouakchott ligt niet aan
zee, maar een kilometer of drie land
inwaarts. De wind was iets toegeno
men, zodat we mooi opschoten. En
kele kilometers voor de stad ont
moetten we voor het eerst na 3000
kilometer weer gewone auto'3 en
Fransen in keurige witte kleren,
waarbij wij er in onze schunnige ge
scheurde broeken, overhemden en
schoenen als vagebonden uitzagen.
Over de straten ging het naar een
soort afgezet dorpsplein met duizen
den juichende blanken en zwarten.
Er was een plankier met op de ach
tergrond borden om ons welkom te
heten. Daar vielen we elkaar in de
armen en Jonasten tot groot vermaak
derlandse ploeg.
De volgende dag kregen we van de
president van Mauritanië allen de
orde van verdienste uitgereikt, ook
de Engelsen hoewel Mauritanië of
ficieel niet zeer bevriend Is met En
geland om do politiek die het ten
aanzien van Rliodesië voert. En dat
was dan in feite het einde.
Merkwaardig contrast in de Sa
hara: het oude schip van
de woestijn ontmoet het uit Eu
ropa overgekomen nieuwe de
kameel ziet met verbazing de
zeilwagen in zijn domein ver
schijnen.
Eindelijk de zee. Vlak langs de
waterlijn trekken de zeilwagens
onder volle zeilen naar Nouak
chott, het einidpunt van de trans-
Sahara zeilwagenraUy.
(Van onze Haagse redactie)
DEN HAAG Er is geen enkele mal
versatie gepleegd by de gunning voor de
bouw van de internationale school van
Afcent te Brunssuin in Zuid-Limburg. De
bouw werd gegund aan de laagste in
schrijver, de firma De Groot uit Vrooms-
hoop, die voor zes miljoen dat schoolge
bouw gaat neerzetten. Zo vernamen wij
zowel van de zjjde van defensie als van
Afcent.
Bij beide instanties heerst grote veront
waardiging over een publikatie in het
blad .Cobouw' van gisteren, dat er onre
gelmatigheden zouden zijn gebeurd bij
de toewijzing van de bouw van de inter
nationale school. Volgens dat blad zou
de gunning ten onrechte zijn gegaan
naar de firma De Groot.
Volgens Cobouw' waren uit diverse NA-
VO-landen veertien inschrijvingen bin
nengekomen. Na schifting bleven er
twee Engelse inschrijvingen over, die
voldeden aan de verlangde specificaties
en tot de twee laagste in kosten behoor
den. Over de Engelse inschrijvingen heen
zou de inschrijving zijn aanvaard van de
Nederlandse firma, die niet voldeed aan
de specificaties naar' .Cobouw' weet te
melden,
Volgens het ministerie van defensie en
Afcent zijn door de onderwijscommissie
van Afcent, na bestudering van de ont
werpen, twee inschrijvingen uitgekozen:
een Engelse en die van de firma De
Groot. Beide offerten z(jn in gesloten en
veloppen naar de genie te Breda gezon
den. Na opening bleek de Nederlandse
firma de gunstigste offerte te hebben
uitgebracht.
,De Internationale schoolcommissie van
Afcent en de Nederlandse genie te Breda
hebben deze zaak ieder afzonderlijk op
volkomen normale wijze afgedaan. Van
enige malversatie is dan ook pertinent
geen sprake', zo vernamen wij bij Af
cent.
AANTAL OVERNACHTINGEN
4 PROCENT GESTEGEN
DEN HAAG ANP Het Centraal
Bureau voor de Statistiek deelt mee dat
het aantal geregistreerde overnachtin
gen van buitenlandse gasten in hotels
in 1966 ruim 4.800.000 bedroeg. Verge
leken met het voorgaande jaar is het
aantal met bijna 4 procent toegenomen.
Deze toeneming is ongeveer even
groot als die vaail964 op 1965.
Relatief was de stijging van het aantal
overnachtingen van gasten uit Enge
land en Schotland het grootst (16 pro
cent). Hierna volgen Denemarken met
ruim 5 procent, Zweden met ruira 4
procent, Duitsland met 2,5 procent en
de Verenigde Staten met eveneens 2,5
proeent. Een teruggang vertoonde het
aantal overnachtingen van gasten uit
Italië (10 procent), uit Zwitserland
(ruim 6 procent) en van de geallieerde
militairen (5 procent).
Duitsland neemt met 1.535.000 overnach
tingen (32 procent van het totale aan
tal) de eerste plaats in. Hierna volgen
Engeland en Schotland met 757.000 over
nachtingen (16 procent), de Verenigde
Staten met 701.000 overnachtingen (15
procent) en Frankrijk met 278.000 over
nachtingen (6 procent).
Nieuwe rechters
in internationaal
gerechtshof
DEN HAAG (ANP) Vier nieuwe
rechters in het internationaal gerechts
hof, Cesar Bengzon de Pliilippljnen),
Sture Petren (Zweden), Manfred Lachs
(Polen) en Charles D Onyeama (Nige
ria) hebben gisterochtend ten over
staan van de president, J. L. Bustamente
y- Rivero, verklaard zich naar eer en
geweten van hun taak te zulen kwij
ten.
De tekst van de verklaring luidt als
volgt: ,Ik verklaar plechtig dat lk mijn
taak en bevoegdheden als rechter naar
eer en geweten, trouw, onpartijdig en
nauwgezet zal vervullen'.
De rechters Cesar Bengzon, Sture Pe
tren, Manfred Lachs en Charles DOny-
Drie weken geëist
voor belediging
van Johnson
AMSTERDAM ANP) De procureur-
generaal bij het Amsterdamse gerechts
hof, rar J. H. Kemper, heeft gisteroch
tend tegen de 26-jarige Ieraar B. B. uit
de hoofdstad wegens belediging van een
bevriend staatshoofd een gevangenis
straf van drie weken waarvan twee
voorwaardelijk geëist.
Verdachte was in beroep gegaan van een
vonnis van de politierechter, waarbij
hem wegens het roepen van .Johnson
moordenaar' tijdens de Vietnamoptoeht
van 16 oktober in Amsterdam veertien
dagen gevangenisstraf waarvan 10 voor
waardelijk was opgelegd. Evenals voor
de politierechter verklaarde de leraar
dat hij geen .Johnson moordenaar', maa
.Johnson molenaar' had geroepen en zich
daarbij had laten meeslepen door an
dere demonstranten.
Mr Kemper stelde zich in zijn requi
sitoir geheel achter de motivering van
het vonnis door de politierechter en
meende dat deze de belediging terecht
bewezen had geacht. Volgens nem deed
het er niets toe of verdachte, moor
denaar of molenaar had geroepen. ,Het
gaat om de intentie en publiek, schreeu
wers en politie weten dat moordenaar
is bedoeld', zo zei de procureur-gene
raal.
(Van onze Haagse redactie)
DEN HAAG De Nederlandse
Spoorwegen verwachten eind april
een grote drukte, aangezien 1
mei op een maandag valt en die
dag in onze buurlanden een vrye
dag Is. Daarvan zullen velen pro
fiteren door naar Nederland te
reizen. Volgens de spoorwegen
komen die dagen naar schatting
zes tot zevenduizend buitenlan
ders per trein naar Nederland.
Zeven schollerentrelnen van de
NS zullen ln de periode van 11
tot 25 april ln totaal bijna vijf
duizend jongelui uit Wuppertal
naar Nederland vervoeren. Op 9
mei volgt dan nog een speciale
schollerentrein uit Essen. In juni
rijden uit Keulen twee van derge
lijke treinen. Verspreid over het
hele jaar zullen tussen de twaalf
en vijftienduizend jonge en oudere
Westduitsers met deze speciale
treinen naar Nederland komen.
Voor het derde jaar vertrekken
ook NS-scholierentrelnen uit Pa
rijs. In de twee voorgaande jaren
werden met deze treinen dertig
duizend Franse scholleren naar
ons land gebracht voor een een
daags bezoek. Behalve Rotterdam
Amsterdam en Volendam zijn dit
Jaar ook Den Haag en Schevenin-
gen In het programma opgeno
men.
De kans Is verder groot, dat voor
eind april de 15.000ste NS-mini-
trip wordt geboekt. Tot dat tijd
stip kunnen nog minltrips worden
femaakt naar: Brussel, Zeeland,
uid-Limburg, Montferland en
Twente. In navolging van de ver
koop van de tweedaagse trip Am
sterdam in Engeland en België
verkoopt de NS dit Jaar ook
minitrips naar Amsterdam ln
Duitsland.
De belangstelling in Duitsland
voor de minitrips naar Amster
dam buiten het seizoen bleek zo
groot, dat deze reizen ook voor
de komende herfst en winter op
het programme van de spoorwe
gen staan.
eama werden op 3 november 1966 ge
kozen, en traden op 6 februari ln func
tie. De dag tevoren was de ambtster
mijn van de president. Sir Percy Spen
der Australië), de vice-president. Wel
lington Koo (Nationalistisch China), en
de rechters Bohdan Winlarski (Polen),
Jean Splropoulos (Griekenland) en Fou-
ad Ammoun (Verenigde Arabische Re
publiek afgelopen.
Tussen do Franse minister van be
voorrading Edgar Pisani, en een ver.
zekeringsmakelaar in Bretagne, Mau
rice Langlais, bestaat verschil van
mening over de interpretatie van do
uitslag van de jongste verkiezingen.
Langlais had met de minister om een
koe gewed, dat de gaullisten geen
meerderheid zouden behalen. Nog
voordat de einduitslag bekend was,
kwam de verzekeringsman al met
een koe aan, die de minister weer gat
aan de kleine zusters van de armen'.
By nader Inzien veranderde Langlais
van mening. Met het argument dat de
officieel als zodanig ingeschreven
gaullisten een minderheid vormen in
de nationale vergadering eiste hy niet
alleen de enigszins overhaast gege
ven herkauwer terug, maar ook nog
,een goede koo en niet een scharmin
kel'. In een vraaggesprek voor de
commericiële zender .Europa I be
streed minister Pisani het betoog van
zijn tegenstander. Volgens hem had
den de. jongste stemmingen in het
parlement duidelijk aangetoond, dat
de gauillisten over een ruime meer
derheid beschikken. Om niet voor een
vrek te worden uitgemaakt, verklaar
de hy zicli echter bereid een koe te
geven, mits het dier aan een liefda
dige instelling wordt geschonken.
De geharde leden van de Masaistam
in Tanzania die slechts gewapend
met een speer een leeuw moeten do
den om te bewijzen dat zij een man
zijn, zijn doodsbang voor de prik van
een naald, die hen en liun kinderen
kan beschermen tegen de gevaren
van kinderverlamming en pokken.
De Masai's verzetten zich met hand
en tand tegen de vaccinatie en in
jectie van kinderen, in het bijzonder
wanneer deze aan mazelen lijden. Zij
geloven namelijk dat een kind met
mazelen zal sterven indien het een
injectie krijgt. Zij geloven ook, dat
de injectie voorkomt dat de uitslag
naar buiten treedt en zodoende in
het bloed worden opgenomen ,wat de
dood ten gevolge heeft. J)oor dit ge
loof zijn onlangs in 'n deel van Masai-
land J/S van de 170 gevallen van ma
zelen overleden', aldus wordt in een
medisch rapport verklaard.
De vrouwen van het kanton Bazel
hebben afgelopen zomer stemrecht
gekregen en dit dezer dagen inge
wijd door de eerste Zwitserse vrou
welijke rechter te kiezen.
Het federale stemrecht is nog steeds
een voorrecht voor de mannen, maar
bij kantonale- en gemeentelijke ver
kiezingen hebben de vrouwen stem
recht, slechts in vijf kantons.
Bij de stemming had dr Agnes Met-
zener duidelijk do leiding met meer
dan 12.000 van de 34.822 geldige
stemmen op haar twee mannelijke
rivalen.
Ongeveer 600 Birmaunse ,Giraf-vrou-
wen', die naar oud gebruik ringen
om hun hals dragen en dit aantal
elk jaar vergroten om lengte en
schoonheid van de hals te verhogen,
gaan op aanraden van hun godsdien
stige leiders met de tijd mee. De
zware koperen ringen zullen worden
vervangen door plastic ringen, dia
weliswaar minder fraai, maar voor
deliger in aanschaf en minder zwaar
zijn. Het Birmaanse dagblad, Wor
king People', dat dit feit meldde,
wist te vertellen dat de halssiera
den soms wel 12,5 kilo wogen.
Anthony Greenwood, de Britse mi
nister van hulsvesting, heeft het plan
afgewezen om In Windsor, ongeveer
een anderhalve kilometer van Wind
sor Castle, een dierentuin te bouwen.
De dierentuin en het vermaakcen-
trum zouden te zien geweest zijn uit
het kasteel waar koningin Elizabeth
en prins Philip gewoonlijk het week
einde doorbrengen. Het is niet be
kend of de koningin en de prins eni
ge invloed hebben gehad op het be
sluit van de minister.
Voor de vele hartelijke be
wijzen van deelneming, die
lk mocht ontvangen na het
heengaan van mijn lieve
vrouw
LEUNTJE
VAN DER WELLE-STEMN
betuig ik langs deze weg
mijn oprechte dank.
P.vd. Welle
Domburg, april 1967
Brouwerijweg 7.
RECTIFICATIE
Voor de vele bewijzen
deelneming, ontvangen na
het overlijden van onze Üeve
moeder, behuwd- en groot
moeder
CORNELIA SLAAKWEG-
BLIEK
zeggen wij hartelijk dank.
Namens de familie,
M. A. Slaakweg
Driewegen, april 1967
Dorpsstraat 37.
Langs deze weg onze har
telijke dank, mede namens,
onze kinderen, voor de vele
blijken van belangstelling,
ondervonden bij onze 25-
jarlge echtvereniging.
Middelburg, april 1967
Seisweg 124.
Langs deze weg betuigen
w(j onze hartelijke dank
allen die vriendschap,
langstelling en medeleven
toonden tijdens de ziekte er
na het zo onverwacht heen
gaan van onze lieve en
zorgzame vader, behuwd-,
groot-, overgrootvader en
behuwdbroeder
CORNELIS JASI'ERSE
wedn. van Jacornlna Vinke.
Namens de familie,
G. Jasperee
Vlissingen, april 1967.
Oranjestraat 15.
BOEKHOUDBUREAU
vraagt IEMAND
in de omgeving van Middel
burg (evt Goes), die gene
gen is op free-lancebasis
thuis boekhoudingen uit te
werken en balansen op te
stellen. Praktijkdiploma
boekhouden vereist.
Brieven onder letter N 98,
bureau PZC, Vlissingen.
SCHOUWBURG
MIDDELBURG
ZATERDAG 15 APRIL
Plaatsbespreken vanaf van
daag, 1012 uur, ook tele
fonisch,
NEET ONDER NO 2670,
DOCH ONDER
GEVRAAGD:
timmerman
metselaar
GMC-chauffeur
opperman
GEBR. DE WITTE,
WESTKAJPELLE
Telefoon 01187 - 378
Blijkens akte op 8 maart
1967 verleden voor de onder
getekende notaris zijn de
echtelieden P. Nonnekes,
aannemer en M. H. d«
Bruijne, wonende te Goes,
Zonnebloemstraat 15, op
huwelijksvoorwaarden ge
huwd. Inschrijving werd ge
nomen ln het huwelijksgoe
derenregister ter griffie van
arrondissementsrecht
bank te Middelburg op 13
maart 1967 onder nr. 38/67.
M. E. J. F. van Dissel,
notaris te Goes.
Oranjelaan 33 - Rozenburg
vraagt voor direct
op het werk in Middelburg.
Mondelinge sollicitaties na 19.00 uur: Schengestraat 2,
'a-Heer-Hendrikskinderen.
BEKENDMAKING.
Ondergetekenden maken be
kend, dat zij vanaf heden
café Metropole te Vlissingen
hebben overgedaan aan de
heer en mevrouw
B. HALMEN-BAKKER.
De heer en
Stouthart-van Zandwijk
De heer Halmen maakt hier
mede beleend, dat hij café
Metropole heeft overgeno
men van de heer en mc-
STOUTHART
VAN ZANDWIJK
Vrijdagmiddag, 2 uur,
VERS PAARDEVLEES
abattoir, Seisweg,
MIDDELBURG
rW////««W/W//A/W//A//W«W«////'/WW»rt
fe VRIJDAG 14 APRIL
WALSTRAAT 35. VLISSINGEN
Receptie van 15.00-17.00 uur.
De heer en mevrouw Halmen.
Wij zoeken voor onze Inspectie MIDDEN-ZEELAND een
ln de leeftijd van 26 jaar-
Kennis van het assurantiewezen strekt tot aanbeveling.
ALGEMEENE ZEEUWSCHE VERZEKERING
MAATSCHAPPIJ NV, MIDDELBURG, HOUTKADE 11