Sahara zeilwagenrace: via brandende hitte naar verkoeling van de zee Van her en der LAATSTE 900 KILOMETER Saharazeilers thuis: overladen met indrukken gunning van schoolbouw geen onregelmatigheden iVS verwachten eind april veel buitenlanders no 5157 GEBR. ROMERS NV ervaren buldozermachinist Neem een abonnement on de PZC opent de gemoderniseerde zaak Metropole ALGEMENE ZEEUWSE ADJUNCT-INSPECTEUR 4 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT DONDERDAG 13 APRIL 1967 Bovenmenselijke inspanning' (Exclusief voor ons blad door Kees Kortenoever) In de tweede etappe van de Sa- hara-zeilwagenrace maakten we pas goed kennis met de woes tijn. Het was een voorproefje voor de laatste etappe: Zoue- ratNouakchott, afstand 900 kilometer, een stuk brandend- hete woestijn, maar met aan het eind de verwachting van een koel strand en een zilte zee. Negen dagen hadden de zand- zeilers van de ,Raid Transsaha- rien' daarvoor nog ter beschik king, want op 17 maart zou het vliegtuig naar de bewoonde we reld vertrekken en niemand wil de dat missen. Op 7 maart dus de start. Uitgewuifd door de vele Franse vrienden die kolonel Du Bouchers karavaan zich hier in enkele dagen had gemaakt, sukkelden we 's morgens vroeg met heel weinig wind in de rich ting van fort Gouraud, 30 kilo meter verder. Maar de dag ging allesbehalve In een sukkelgangetje voorbij. Des mid dags was de wind zo aangewakkerd, dat wij de handen vol kregen aan het hanteren van de wagens. Wat ik gevreesd had, gebeurde. Terwijl ik van een helling af kwam, zag ik 'n 500 meter voor mij de Engelsman Michael Beson met grote snelheid voor de wind bezig aan de afdaling. Terwijl hij gijpend de schoot inhaal de, bleef die een ogenblik hangen. De wagen sloeg met een snelheid van zeker 50 km per uur om en kwam geheel op zijn kop te liggen. De mast knapte af en Michael zat onder de brokken van zijn wagen beklemd. Onmiddellijk was er assistentie; wij dachten dat hij belde benen gebroken had, maar Michael hoewel spier wit van schrik beweerde dat hij all-right was. De Fransman Chris tian Nau, die een walkie-talkie op zijn zeilwagen had, riep het vlieg tuig op om in Zouerat röntgenfo to's te laten nemen. De volgende dag keerde hij, moeilijk lopend op zijn stijve benen, maar heelhuids in de ploeg terug. Ieder zou de wrakstukken van de ka potte wagen in de woestijn hebben laten liggen, maar de Engelsen niet. Ze stelden een ploegensysteem in en werkten twee dagen en twee nach ten onafgebroken door. Van een door gezaagde mast maakten ze een nieuw frame. De schotjes en deuren van hun Landrovers plus afgedankte zit tingen van de militaire volgauto's vormden de spantjes en tussenschot- ten. Red ge Dawson had bij de hele onmogelijke operatie de leiding en waarachtig: na twee dagen ploete ren stond de Mink weer rijklaar op zijn wielen. Op dat moment 7 uur in de avond kwam de kolonel kijken naar het resultaat. Hij ging op Dawson af, drukte hem de hand en fluisterde: .C'est formidable, Re ginald'. Zulke momenten waren de beste van de hele raid. Niet alle reparaties echter waren van dergelijk ingrijpende aard. Een van onze ergste plagen werd ge vormd door het onnoemelijk aantal lekke banden dat we opliepen. Op de eerste dag van de derde etappe had den we er over 80 kilometer niet minder dan 16, op de tweede dag 11. De zijkanten van de Michelin-x ban den bleken in dit terrein met scherpe stenen te zwak. Op de Landrover met reparatiemateriaal wachten bleek nauwelijks doenlijk, zodat we ze zelf maar hebben gerepareerd met plakkertjes voor fietsbanden die we in Zouerat hadden gekocht. Langzamerhand realiseerde ik me, dat de tocht ondanks alle voorzorgen van autobegeleiding, vliegtuigen en radioverbindingen een bovenmense lijke inspanning eiste. Het ontbreken van een dopje om het ventiel van een band er even uit te draaien en er een korreltje uit te verwijderen, kon er aanleiding toe geven dat de hele groep uren in de moordende hitte moest wachten. Zolang je zeil de, koelde je af. Maar stond je stil, dan wist je niet waar je het zoeken moest van de hitte. Je kon je aan dacht geen moment laten verslap pen, op straffe van uitgebreide pech. Trein in woestijn Op de avond van de tiende maart waren we in de buurt van de spoor lijn Zouerat-Port St Etienne geko men, als kinderen wachtend op de Trans-Saharatrein. Na twee üy? kwam-ie, getrokken door een paar geweldige diesel-elektrische locomo tieven die met hun gebrul de 3tilte van de woestijn aan flarden scheur den. De trein vervoerde allerlei zeer zwaar materiaal, onder andere een reusachtige kraan. Bovenop de las ten zaten de passagiers: Negers, Fransen, Arabieren. Ze kwamen ons bij het kleine emplacement hartelijk tegemoet en hielpen met het over laden van water en benzine. Later die avond zagen we een enorme erts- trein voorbijkomen, zeker anderhal ve kilometer lang. De woestijn is vol verrassingen. Ik zeilde halverwege de etappe over een .Sebkra' een uitgedroogd meer en plotseling viel me iets vreemds aan "het grind op de bodem op. Ik stopte en raapte een handvol ver steende koralen op, waarvan sommi ge volkomen gaaf waren. Bij het avondeten vertelden Copljn en De Clercq, dat zij zelfs versteende schel pen hadden gevonden. Nota bene: op 400 kilometer van de kust. Vol gens Steef waren deze fossielen on geveer 400 miljoen jaar oud. De ste nen pijlpunten en bijlen die we af en toe vonden, dateerden volgens ar cheologen in de karavaan van onge veer 8000 voor Christus. Maar er wa ren ook andere vondsten, die wel licht in Europa niet zo belangrijk schijnen maar voor ons goed te pas kwamen. Een dode boom bijvoor beeld was een waar buitenkansje. Soms was dat hout honderden jaren (Van een onzer redacteuren) Hoewel de autochtone bevol king van de Sahara meewarig het hoofd had geschud, toen de Franse kolonel Du Boucher kwam vertellen dat een aantal sportieve Europeanen met fra giele zeilwagens de barre woes tijnen ging bedwingen, hebben de zeilers het waanzinnig lij kende karwei gefikst, Onder hen bevonden zich de Neder landers Kees Kortenoever, Jör- gen Copljn en de geologische student Steef, een stiefzoon van de heer Kortenoever, die op het laatste moment van zjjn vader toestemming kreeg aan de tocht deel te nemen. Met ge looide huid, ringbaarden en sterk vermagerd keerden zij dezer dagen terug in Neder land. Een gesprek met hen was aan vankelijk moeilijk, want daar voor waren de heren te over laden met indrukken, voelden zij zich nog te weinig geaccli matiseerd om alle facetten van hun adembenemende avontuur kalm en beheerst te belichten. Pas toen de kinderen van ar chitect Kortenoever vroegen of hij zich In de kleding wilde hullen waarin hij soms met een vaart van 80, 90 km per uur door de Sahara crosste, kwa men de verhalen In een rustige bedding terecht. Kortenoever, met het uiterlijk van een Arabier, zei: ,Als ik nu op de hoogte zou zijn van de moeilijkheden die wij hebben ondervonden, zou Ik het toch weer doen. Juist die moeilijke omstandigheden testen je mo raal? In dit stel mensen van Fran sen, Engelsen, Amerikanen, Duitsers en Hollanders, hebben vooral de Engelsen zich gewel dig taai gehouden. De Fransen vielen uit de toon. Zij toonden niet genoeg offervaardigheid om anderen te helpen. Zij had den zich ook in het hoofd om als eerste over de finish te gaan, hoewel er geen sprake was van een wedstrijd. En als wij hen dan toch in dat wed strijdelement tegemoet wilden komen, trokken ze zich terug omdat op dat moment de om standigheden niet gunstig voor hen waren. Ook de organisatie van kolonel Du Boucher was niet vlekkeloos. Hij was overi gens wel zo sportief om te be kennen dat hij in zijn hele le ven nog nooit zoveel fouten had gemaakt. Er viel verder met hem niet te discussiëren. Hij was de officier en wij wa ren de soldaten. Toch is er 75 procent uitgekomen van wat we wilden bereiken en dan mag je zo'n tocht toch wel een suc ces noemen'. Uit de verhalen die wij over de ze tocht hebben gepubliceerd valt te concluderen dat alle ele menten aanwezig waren voor een avontuur dat de naam ex peditie ten volle verdient. Zo zwaar waren de beproevingen dat de kolonel wel eens zei: «Als er iemand is die het niet volhoudt, dan is daar het vlieg tuig. Dan kun je weggaan'. Er werd overigens met slechte wagens gereden, de banden wa ren ongecontroleerd en er was geen reparatiemateriaal. Het eten liet alles te wensen over en het kostbare water werd vervoerd in benzineblikken. Kortenoever beleefde het dat hij achterstevoren door een Landrover werd getrokken om dat de chauffeur wegreed zon der achterom te kijken. Copijn raakte een keer het spoor bijs ter en Steef lag enige dagen met angina in een oud fort. De hitte van 50 graden was soms ondragelijk, zodat zonder deug delijke mondbescherming de lippen barstten. Een drie dagen durende zandstorm ervoeren de heren als een hel en meer dan eens ontsnapten zij nauwe lijks aan de dood wanneer de zeilwagens frontaal op de rot sen afstormden. Maar er waren ook boeiende en blijmoedige momenten. Daar was de schoonheid van de Sa hara (drie verschillende gebie den op één dag) soms met plantengroei en wonderlijke door de wind uitgeslepen steen tjes, daar waren de fata mor- gana's. de ontmoeting met sla ven en slavinnen, die het be paald niet slecht hebben, de onderscheiding die zij kregen in Mauritanië, de dode, huive ringwekkende gedeelten van de Sahara, waar nooit een mens een voet had gezet, de begroeting met muziek en zang in de dorpen, de giftige slan gen die een spoor trokken in het zand (een gids sliep met zijn hoofd op een tasje waarin een ratelslang genesteld had), de prachtige oases en de door zichtige gipsplaten die als glas In de woestijn staan. li' j "4 T':4la .'l oud, zo hard als steen en prachtig van vorm maar wij gebruikten het voor onze kampvuren. Het fikte als steenkool. Op 12 maart merkten we tot onze verwondering dat de slaapzakken bij het uitschudden vochtig waren geworden, Ook zagen we ver het westen een wolkenbank, de ,zeevlam' zoals wij die in Holland noemen. De eerste tekenen de zee in de niet al te verre na bijheid! Wind was er echter niet en we lieten ons gelaten door de Landrovers trekken. De tempera tuur liep op tot 45 graden in de schaduw en 50 graden in de zon en voortdurend liepen we vast ln het zachte zand. Plotseling ver scheen kolonel Du Boucher bij het van de hitte stikkende gezel schap en vroeg aan de gids of hij dacht dat we kamelen waren. Uit het verhitte gesprek dat volgde, maakte ik op dat er 500 meter noor delijker een keiharde weg liep! Nau welijks hadden we die bereikt of een schitterend terrein opende zich voor onze ogen. En over de vlakte kwam in de verte een stofwolk aanrazen. Iemand riep: ,wind', we hesen als wilden de zeilen en een ogenblik later stoven we zingend weg in wes telijke richting. Via kleine oueds (droge riviertjes) en vlakke stukken met bloeiende struikjes in paars, geel en rood, schoten we flink op. en haal-1 den aan het eind van de dag zelfs een afstand van 158 kilometer. Arm, maar vrolijk Het eerste dorpje op de rest van de route was Nouamrhar, een vissers plaatsje met een klein noodvliegveld je. De vissers ontvingen ons met tam-tam muziek en gezang; het was een vrolijke en gezellige boel. Met volle zeilen scheurden we voor de wind over het vliegveldje, de Piper- cubs vlak over ons heen, zodat je van de windstoten bijna omsloeg. Het dorp bestond uit wat hutten van riet matten en wat keten uit gegalvani seerde golfplaten, die als woningen dienst deden, een zogenaamde bidon- ville. Het maakte een zeer armelij ke Indruk, maar overal zag je slechts vrolijke gezichten. Visnetten hingen in het hele dorp en visgraten lagen er bij hopen. Ik ontdekte de volgende ochtend in de buurt een kerkhofje op een schelpenduin. Ik stond er ontroerd bij, denkend aan deze eenvoudige vissers, rustend in hun bed van schelpen. Het was nog 170 kilometer langs het strand naar Nouakchott. Laverend tussen eb en vloed door, af en toe zwemmend (maar niet verder dan tien meter in zee want het stikte er van de haaien), legden we de afstand in twee dagen af. Aan de vooravond van de aankomst had ik een heel gesprek met Jean Gimel en Bob Nijssens van de internationa le federatie van strand- en zandzei- lers: over de verdeling van de me dailles. Het interesseerde me weinig al die plakken. Thuis zouden ze toch in een schoenendoos op zolder fian of in moeders naaimandje, oor de aankomst in Nouakchott lootten we om de volgorde van de equipes. Voorop gingen de Engelsen, daarachter Amerikanen en Hollan ders en tenslotte (tot hun ontzetting) de Fransen. Nouakchott ligt niet aan zee, maar een kilometer of drie land inwaarts. De wind was iets toegeno men, zodat we mooi opschoten. En kele kilometers voor de stad ont moetten we voor het eerst na 3000 kilometer weer gewone auto'3 en Fransen in keurige witte kleren, waarbij wij er in onze schunnige ge scheurde broeken, overhemden en schoenen als vagebonden uitzagen. Over de straten ging het naar een soort afgezet dorpsplein met duizen den juichende blanken en zwarten. Er was een plankier met op de ach tergrond borden om ons welkom te heten. Daar vielen we elkaar in de armen en Jonasten tot groot vermaak derlandse ploeg. De volgende dag kregen we van de president van Mauritanië allen de orde van verdienste uitgereikt, ook de Engelsen hoewel Mauritanië of ficieel niet zeer bevriend Is met En geland om do politiek die het ten aanzien van Rliodesië voert. En dat was dan in feite het einde. Merkwaardig contrast in de Sa hara: het oude schip van de woestijn ontmoet het uit Eu ropa overgekomen nieuwe de kameel ziet met verbazing de zeilwagen in zijn domein ver schijnen. Eindelijk de zee. Vlak langs de waterlijn trekken de zeilwagens onder volle zeilen naar Nouak chott, het einidpunt van de trans- Sahara zeilwagenraUy. (Van onze Haagse redactie) DEN HAAG Er is geen enkele mal versatie gepleegd by de gunning voor de bouw van de internationale school van Afcent te Brunssuin in Zuid-Limburg. De bouw werd gegund aan de laagste in schrijver, de firma De Groot uit Vrooms- hoop, die voor zes miljoen dat schoolge bouw gaat neerzetten. Zo vernamen wij zowel van de zjjde van defensie als van Afcent. Bij beide instanties heerst grote veront waardiging over een publikatie in het blad .Cobouw' van gisteren, dat er onre gelmatigheden zouden zijn gebeurd bij de toewijzing van de bouw van de inter nationale school. Volgens dat blad zou de gunning ten onrechte zijn gegaan naar de firma De Groot. Volgens Cobouw' waren uit diverse NA- VO-landen veertien inschrijvingen bin nengekomen. Na schifting bleven er twee Engelse inschrijvingen over, die voldeden aan de verlangde specificaties en tot de twee laagste in kosten behoor den. Over de Engelse inschrijvingen heen zou de inschrijving zijn aanvaard van de Nederlandse firma, die niet voldeed aan de specificaties naar' .Cobouw' weet te melden, Volgens het ministerie van defensie en Afcent zijn door de onderwijscommissie van Afcent, na bestudering van de ont werpen, twee inschrijvingen uitgekozen: een Engelse en die van de firma De Groot. Beide offerten z(jn in gesloten en veloppen naar de genie te Breda gezon den. Na opening bleek de Nederlandse firma de gunstigste offerte te hebben uitgebracht. ,De Internationale schoolcommissie van Afcent en de Nederlandse genie te Breda hebben deze zaak ieder afzonderlijk op volkomen normale wijze afgedaan. Van enige malversatie is dan ook pertinent geen sprake', zo vernamen wij bij Af cent. AANTAL OVERNACHTINGEN 4 PROCENT GESTEGEN DEN HAAG ANP Het Centraal Bureau voor de Statistiek deelt mee dat het aantal geregistreerde overnachtin gen van buitenlandse gasten in hotels in 1966 ruim 4.800.000 bedroeg. Verge leken met het voorgaande jaar is het aantal met bijna 4 procent toegenomen. Deze toeneming is ongeveer even groot als die vaail964 op 1965. Relatief was de stijging van het aantal overnachtingen van gasten uit Enge land en Schotland het grootst (16 pro cent). Hierna volgen Denemarken met ruim 5 procent, Zweden met ruira 4 procent, Duitsland met 2,5 procent en de Verenigde Staten met eveneens 2,5 proeent. Een teruggang vertoonde het aantal overnachtingen van gasten uit Italië (10 procent), uit Zwitserland (ruim 6 procent) en van de geallieerde militairen (5 procent). Duitsland neemt met 1.535.000 overnach tingen (32 procent van het totale aan tal) de eerste plaats in. Hierna volgen Engeland en Schotland met 757.000 over nachtingen (16 procent), de Verenigde Staten met 701.000 overnachtingen (15 procent) en Frankrijk met 278.000 over nachtingen (6 procent). Nieuwe rechters in internationaal gerechtshof DEN HAAG (ANP) Vier nieuwe rechters in het internationaal gerechts hof, Cesar Bengzon de Pliilippljnen), Sture Petren (Zweden), Manfred Lachs (Polen) en Charles D Onyeama (Nige ria) hebben gisterochtend ten over staan van de president, J. L. Bustamente y- Rivero, verklaard zich naar eer en geweten van hun taak te zulen kwij ten. De tekst van de verklaring luidt als volgt: ,Ik verklaar plechtig dat lk mijn taak en bevoegdheden als rechter naar eer en geweten, trouw, onpartijdig en nauwgezet zal vervullen'. De rechters Cesar Bengzon, Sture Pe tren, Manfred Lachs en Charles DOny- Drie weken geëist voor belediging van Johnson AMSTERDAM ANP) De procureur- generaal bij het Amsterdamse gerechts hof, rar J. H. Kemper, heeft gisteroch tend tegen de 26-jarige Ieraar B. B. uit de hoofdstad wegens belediging van een bevriend staatshoofd een gevangenis straf van drie weken waarvan twee voorwaardelijk geëist. Verdachte was in beroep gegaan van een vonnis van de politierechter, waarbij hem wegens het roepen van .Johnson moordenaar' tijdens de Vietnamoptoeht van 16 oktober in Amsterdam veertien dagen gevangenisstraf waarvan 10 voor waardelijk was opgelegd. Evenals voor de politierechter verklaarde de leraar dat hij geen .Johnson moordenaar', maa .Johnson molenaar' had geroepen en zich daarbij had laten meeslepen door an dere demonstranten. Mr Kemper stelde zich in zijn requi sitoir geheel achter de motivering van het vonnis door de politierechter en meende dat deze de belediging terecht bewezen had geacht. Volgens nem deed het er niets toe of verdachte, moor denaar of molenaar had geroepen. ,Het gaat om de intentie en publiek, schreeu wers en politie weten dat moordenaar is bedoeld', zo zei de procureur-gene raal. (Van onze Haagse redactie) DEN HAAG De Nederlandse Spoorwegen verwachten eind april een grote drukte, aangezien 1 mei op een maandag valt en die dag in onze buurlanden een vrye dag Is. Daarvan zullen velen pro fiteren door naar Nederland te reizen. Volgens de spoorwegen komen die dagen naar schatting zes tot zevenduizend buitenlan ders per trein naar Nederland. Zeven schollerentrelnen van de NS zullen ln de periode van 11 tot 25 april ln totaal bijna vijf duizend jongelui uit Wuppertal naar Nederland vervoeren. Op 9 mei volgt dan nog een speciale schollerentrein uit Essen. In juni rijden uit Keulen twee van derge lijke treinen. Verspreid over het hele jaar zullen tussen de twaalf en vijftienduizend jonge en oudere Westduitsers met deze speciale treinen naar Nederland komen. Voor het derde jaar vertrekken ook NS-scholierentrelnen uit Pa rijs. In de twee voorgaande jaren werden met deze treinen dertig duizend Franse scholleren naar ons land gebracht voor een een daags bezoek. Behalve Rotterdam Amsterdam en Volendam zijn dit Jaar ook Den Haag en Schevenin- gen In het programma opgeno men. De kans Is verder groot, dat voor eind april de 15.000ste NS-mini- trip wordt geboekt. Tot dat tijd stip kunnen nog minltrips worden femaakt naar: Brussel, Zeeland, uid-Limburg, Montferland en Twente. In navolging van de ver koop van de tweedaagse trip Am sterdam in Engeland en België verkoopt de NS dit Jaar ook minitrips naar Amsterdam ln Duitsland. De belangstelling in Duitsland voor de minitrips naar Amster dam buiten het seizoen bleek zo groot, dat deze reizen ook voor de komende herfst en winter op het programme van de spoorwe gen staan. eama werden op 3 november 1966 ge kozen, en traden op 6 februari ln func tie. De dag tevoren was de ambtster mijn van de president. Sir Percy Spen der Australië), de vice-president. Wel lington Koo (Nationalistisch China), en de rechters Bohdan Winlarski (Polen), Jean Splropoulos (Griekenland) en Fou- ad Ammoun (Verenigde Arabische Re publiek afgelopen. Tussen do Franse minister van be voorrading Edgar Pisani, en een ver. zekeringsmakelaar in Bretagne, Mau rice Langlais, bestaat verschil van mening over de interpretatie van do uitslag van de jongste verkiezingen. Langlais had met de minister om een koe gewed, dat de gaullisten geen meerderheid zouden behalen. Nog voordat de einduitslag bekend was, kwam de verzekeringsman al met een koe aan, die de minister weer gat aan de kleine zusters van de armen'. By nader Inzien veranderde Langlais van mening. Met het argument dat de officieel als zodanig ingeschreven gaullisten een minderheid vormen in de nationale vergadering eiste hy niet alleen de enigszins overhaast gege ven herkauwer terug, maar ook nog ,een goede koo en niet een scharmin kel'. In een vraaggesprek voor de commericiële zender .Europa I be streed minister Pisani het betoog van zijn tegenstander. Volgens hem had den de. jongste stemmingen in het parlement duidelijk aangetoond, dat de gauillisten over een ruime meer derheid beschikken. Om niet voor een vrek te worden uitgemaakt, verklaar de hy zicli echter bereid een koe te geven, mits het dier aan een liefda dige instelling wordt geschonken. De geharde leden van de Masaistam in Tanzania die slechts gewapend met een speer een leeuw moeten do den om te bewijzen dat zij een man zijn, zijn doodsbang voor de prik van een naald, die hen en liun kinderen kan beschermen tegen de gevaren van kinderverlamming en pokken. De Masai's verzetten zich met hand en tand tegen de vaccinatie en in jectie van kinderen, in het bijzonder wanneer deze aan mazelen lijden. Zij geloven namelijk dat een kind met mazelen zal sterven indien het een injectie krijgt. Zij geloven ook, dat de injectie voorkomt dat de uitslag naar buiten treedt en zodoende in het bloed worden opgenomen ,wat de dood ten gevolge heeft. J)oor dit ge loof zijn onlangs in 'n deel van Masai- land J/S van de 170 gevallen van ma zelen overleden', aldus wordt in een medisch rapport verklaard. De vrouwen van het kanton Bazel hebben afgelopen zomer stemrecht gekregen en dit dezer dagen inge wijd door de eerste Zwitserse vrou welijke rechter te kiezen. Het federale stemrecht is nog steeds een voorrecht voor de mannen, maar bij kantonale- en gemeentelijke ver kiezingen hebben de vrouwen stem recht, slechts in vijf kantons. Bij de stemming had dr Agnes Met- zener duidelijk do leiding met meer dan 12.000 van de 34.822 geldige stemmen op haar twee mannelijke rivalen. Ongeveer 600 Birmaunse ,Giraf-vrou- wen', die naar oud gebruik ringen om hun hals dragen en dit aantal elk jaar vergroten om lengte en schoonheid van de hals te verhogen, gaan op aanraden van hun godsdien stige leiders met de tijd mee. De zware koperen ringen zullen worden vervangen door plastic ringen, dia weliswaar minder fraai, maar voor deliger in aanschaf en minder zwaar zijn. Het Birmaanse dagblad, Wor king People', dat dit feit meldde, wist te vertellen dat de halssiera den soms wel 12,5 kilo wogen. Anthony Greenwood, de Britse mi nister van hulsvesting, heeft het plan afgewezen om In Windsor, ongeveer een anderhalve kilometer van Wind sor Castle, een dierentuin te bouwen. De dierentuin en het vermaakcen- trum zouden te zien geweest zijn uit het kasteel waar koningin Elizabeth en prins Philip gewoonlijk het week einde doorbrengen. Het is niet be kend of de koningin en de prins eni ge invloed hebben gehad op het be sluit van de minister. Voor de vele hartelijke be wijzen van deelneming, die lk mocht ontvangen na het heengaan van mijn lieve vrouw LEUNTJE VAN DER WELLE-STEMN betuig ik langs deze weg mijn oprechte dank. P.vd. Welle Domburg, april 1967 Brouwerijweg 7. RECTIFICATIE Voor de vele bewijzen deelneming, ontvangen na het overlijden van onze Üeve moeder, behuwd- en groot moeder CORNELIA SLAAKWEG- BLIEK zeggen wij hartelijk dank. Namens de familie, M. A. Slaakweg Driewegen, april 1967 Dorpsstraat 37. Langs deze weg onze har telijke dank, mede namens, onze kinderen, voor de vele blijken van belangstelling, ondervonden bij onze 25- jarlge echtvereniging. Middelburg, april 1967 Seisweg 124. Langs deze weg betuigen w(j onze hartelijke dank allen die vriendschap, langstelling en medeleven toonden tijdens de ziekte er na het zo onverwacht heen gaan van onze lieve en zorgzame vader, behuwd-, groot-, overgrootvader en behuwdbroeder CORNELIS JASI'ERSE wedn. van Jacornlna Vinke. Namens de familie, G. Jasperee Vlissingen, april 1967. Oranjestraat 15. BOEKHOUDBUREAU vraagt IEMAND in de omgeving van Middel burg (evt Goes), die gene gen is op free-lancebasis thuis boekhoudingen uit te werken en balansen op te stellen. Praktijkdiploma boekhouden vereist. Brieven onder letter N 98, bureau PZC, Vlissingen. SCHOUWBURG MIDDELBURG ZATERDAG 15 APRIL Plaatsbespreken vanaf van daag, 1012 uur, ook tele fonisch, NEET ONDER NO 2670, DOCH ONDER GEVRAAGD: timmerman metselaar GMC-chauffeur opperman GEBR. DE WITTE, WESTKAJPELLE Telefoon 01187 - 378 Blijkens akte op 8 maart 1967 verleden voor de onder getekende notaris zijn de echtelieden P. Nonnekes, aannemer en M. H. d« Bruijne, wonende te Goes, Zonnebloemstraat 15, op huwelijksvoorwaarden ge huwd. Inschrijving werd ge nomen ln het huwelijksgoe derenregister ter griffie van arrondissementsrecht bank te Middelburg op 13 maart 1967 onder nr. 38/67. M. E. J. F. van Dissel, notaris te Goes. Oranjelaan 33 - Rozenburg vraagt voor direct op het werk in Middelburg. Mondelinge sollicitaties na 19.00 uur: Schengestraat 2, 'a-Heer-Hendrikskinderen. BEKENDMAKING. Ondergetekenden maken be kend, dat zij vanaf heden café Metropole te Vlissingen hebben overgedaan aan de heer en mevrouw B. HALMEN-BAKKER. De heer en Stouthart-van Zandwijk De heer Halmen maakt hier mede beleend, dat hij café Metropole heeft overgeno men van de heer en mc- STOUTHART VAN ZANDWIJK Vrijdagmiddag, 2 uur, VERS PAARDEVLEES abattoir, Seisweg, MIDDELBURG rW////««W/W//A/W//A//W«W«////'/WW»rt fe VRIJDAG 14 APRIL WALSTRAAT 35. VLISSINGEN Receptie van 15.00-17.00 uur. De heer en mevrouw Halmen. Wij zoeken voor onze Inspectie MIDDEN-ZEELAND een ln de leeftijd van 26 jaar- Kennis van het assurantiewezen strekt tot aanbeveling. ALGEMEENE ZEEUWSCHE VERZEKERING MAATSCHAPPIJ NV, MIDDELBURG, HOUTKADE 11

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1967 | | pagina 4