TWEE CURSUSSEN ROME-REFORMATIE ^^v^-A KUMER stemmen uit eiland van heiligen en ruïnes Zaterdag 24 september "66 Twee oecumenische cursussen maar liefst dit winterseizoen: in Goes en Middelburg. In Goes kwam het initiatief van drie ambtsdragers: een hervormde en een gereformeer de predikant, alsmede een kapelaan. In Middelburg tekent ei-voor de Oe cumenische Jeugdraad. Centraal staan in beide cursussen de essen tiële verschillen tussen Rome en Re formatie. Goes heeft de cursus .Ver deelde christenheid' genoemd: Mid delburg noemt het gewoon een .oe cumenische cursus'. In Goes is het zó gegaan: .oecumene is geen luxe meer, het is bittere noodzaak. Wij, ds W. Janssen, her vormd, ds G. de Bruijne, gerefor meerd, en ik, zijn mede geïnspireerd door wat de jongerengroepen hier In Goes deden. Als .service' van de ker ken, en tegelijk als opdracht, als taak, is er nu de oecumenische cur sus gekomen. De kerken nemen de kosten op zich. De kerkeraden en het parochiebestuur staan volledig ach ter de cursus, wij hebben onder an dere gereformeerde, hervormde en rooms-katholieke deelnemers. De eer ste avond was 15 september. Toen waren er ruim vijftig mensen. Met dat aantal zijn we erg blij. Vijftig tot zestig man is voldoende, omdat anders de gespreksgroepen weer te groot worden of omdat er teveel ge spreksgroepen moeten worden ge vormd naar aanleiding van de lezin gen'. Dat zegt kapelaan A. Vermunt in Goes over de cursus. De cursus .Verdeelde christenheid' in Goes bestaat uit zeven avonden in de zaal van de gereformeerde Ooster- kerlt aan de Bergweg. De eerste avond gaf mgr dr Pr. Thijssen, lid van het Vaticaanse secretariaat van de eenheid het secretariaat van kardinaal Bea een schets van de ontwikkeling in de R-K Kerk, Mgr Thijssen werkte zelf mee aan het schema over het oecumenlsme van het concilie, vertelde over de waar nemers en hun invloed tijdens de conciliebesprekingen en over de hui dige stand van zaken. Op 20 oktober spreekt ds W. Janssen over het the ma van mgr Thijssen. Die bijeen komst is tevens gëspreksavond. Op 17 november komt kapelaan Ver munt aan het woord (eveneens ge- spreksavondWie 15 december komt is nog niet bekend. Op 19 ja nuari is de beurt aan ds Dë Bruijna over Kerk en wereld (onderling ge sprek op die avond) en op 16 fe bruari komt dr C. A. de Ridder (her vormd) praten over de bronnen van openbaiing. Zestien maart is de slui tingsavond met forum en het uitstip- - pelen van plannen voor de toekomst. Wat voor plannen? ,De opzet is wel, dat er praktische conse quenties uit moeten komen. Langzamerhand eens iets gezamen lijk gaan doen, niet meer de zuilen steeds meer versterken om nog machtiger tegenover elkaar te kun nen staan. Wat er samen gedaan kón worden móet toch eigenlijk ook samen worden gedaan', zegt kape laan Vermunt. De Goese cursus heeft voorts contactavonden op de derde donderdag van elke maand. De cursisten krijgen de tekst van de lezingen. .Verdeelde christenheid' is ook het motto voor een oecumeni sche dag waarover hiernaast waar onder andere spreekt professor drs J. C. Dekkers van het semina rium Bovendonk in Hoeven. Professor Dekkers, die in het bis dom Breda zich speciaal bezig houdt met de oecumenische con tacten, is de man die de cursus voor de Oecumenische Jeugdraad in Mid delburg heeft samengesteld. Deze cursus omvat tien lezingen op tien avonden: 7 oktober is de eerste. Daarna zijn de avonden 28 oktober', 18 november, 6 januari, 20 januari, 3 en 24 februari, 17 maart, alsmede 7 en 28 april. Drie van deze avonden worden verzorgd door professor Dek kers en drie door ds N. K. v. d. Ak ker, hervormd predikant in Den Bosch, die het Vaticaans concilie van nabij heeft meegemaakt en als één van de specialisten op het gebied Rome-Reformatie geldt in ons land. De heren Dekkers en v. d. Akker zullen voorts twee avonden samen verzorgen en op twee avonden ko men gastdocenten. De deelnemers krijgen een map stencils aan het be gin van de cursus. ,Het is wel eens goed de werkelijk essentiële verschillen te weten van Rome en de Reformatie. We hebben speciaal lezingavonden gekozen, om dat de vorm van gespreksavonden dikwijls leidt tot wel praten, maar waar men niet tot de kern door dringt', aldus de motivering van me juffrouw L. Jellema, penningmees- teresse van Middelburgs OJR. De cursus telt thans reeds dertig deel nemers en er worden er nog meer verwacht. Die deelnemers komen uit diverse kerken, uiteraard hoopt men bij de OJR, dat ook niet-lcerkelijk meelevenden zich aanmelden. Het is de bedoeling, dat de cursisten zelf het stencil doornemen, op de lezing avonden kunnen vragen worden ge steld en zal een gedachtenwisseling plaatsvinden, Professor Dekkers is de auteur van de cursus, ds v. d. Ak ker heeft deze cursus .overgenomen'. Ze hebben samen al in diverse plaat sen in ons land inleidingen gehouden op cursusavonden. Ds v. d. Akker zal zijn eigen re formatorische visie geven op de te behandelen stof, wat eveneens wordt verwacht van de gastdocenten. Slot van de door professor Dekkers samengestelde cursus vormen di verse vragen, die aan de katho lieke en aan de protestantse leer en praktijk kunnen worden gesteld naar zijn mening. Hij komt hiertoe na een uitvoerige en duidelijke uiteenzetting van woord en sacrament bij de Re formatie. die begint met de .pro bleemstelling vanuit enkele, zij het ook vrij sterk anti-katholieke tek sten'. Zijn keus viel daarbij op pas sages uit het herderlijk schrijven van de generale synode der Nederlands Hervormde Kerk betreffende de R-K Kerk, dat werd verhaald en bekrach tigd in het geschrift ,De reformato rische houding jegens de R-K Kerk en haar - leden', richtlijnen aanvaard door de synode. Professor Dekkers meent, dat het hier gaat om .uitin gen van reformatorisch belijden en van reformatorisch zicht ook op het katholicisme, zoals ze feitelijk ty pisch en symptomatisch zijn voor de verhouding tussen Reformatie en Rome'. Vervolgens komt hij tot een beschrijving van de voornaamste theologische thema's en tot slot be spreekt hy concrete antithesen op het terrein van de sacramenten: twee sacramenten tegenover zeven sacramenten: offerkarakter van de Mis; afgodische devoties en het ambt. De twee initiatieven in Goes en Middelburg verdienen ten volle de aandacht, ten eerste omdat de oecumene moet beginnen op het plaatselijk vlak, en ten tweede, om dat oecumene zowel betekent samen werken bijvoorbeeld in weekeind- hulp voor de .gehele bewoonde wereld', als samendénken studie, verdieping. De kansen zijn er nu. Het komende winterseizoen geeft diverse nieuvje activitei ten op oecumenisch gebied, op Walcheren en Beveland te enen. Er zijn maar liefst twee oecu menische cursussenin Goes en in Middelburg, die beide veel belovend en beide bijzonder in structief en dus nuttig lijken. Tussen de cursusavonden door zijn er de programma's van de Oecumenische Jeugdraad in Middelburg en de Oecumeni sche groepen in Goes. In Goes wordt het seizoen geopend met een oecumenische dag. Men heeft er in het kort al over kunnen lezen in ons blad. Vandaag meer over al deze oecumenische activiteiten. Links op deze pagina de cur sussen, rechts de oecumenische dag en overige gebeurlijkheden. Ook ouders met kleine kinderen kunnen naar de oecumenische dag van de natuurlijk oecumeni sche groepen in Goes. Die dag, zaterdag 1 oktober in de Ooster- kerk (gereformeerd) en de r-k Ma ria Magdalenakerk, zorgen de oe cumenische groepen voor een kin dercrèche en een oppasdienst. De leden van de groepen hopen, dat er veel kleine kinderen komen Die oecumenische dag vormt het begin van een reeks oecumeni sche activiteiten, die feitelijk al re gelmaat zijn geworden in Goes. Het programma begint om twee uur. Er is eerst samenzang van de bekende oecumenische liederen, die men kan vinden in een onlangs door de Sja- loomgroep In Odijk uitgegeven boek je, het eerste op dit gebied in ons land. Leiding van de zang hebben kapelaan A. Vermunt en rector De Jong, van het christelijk lyceum voor Zeeland. Omstreeks kwart voor drie beginnen twee inleidingen over het thema van de dag: ,De kerlc binnenste buiten'. Dat thema is ontleend aan één van de geschriften van professor Hoekendijk, de befaamde theoloog, die zich intens bezighoudt met de vernieuwing van de kerk en die en kele maanden geleden van Utrecht naar de Verenigde Staten vertrok. De inleidingen: korte signalementen van oecumene verweg en dichtbij door ds H. Scheeper, secretaris van de landelijke Oecumenische Jeugd raad en door de r-k professor drs J. C. Dekkers, die zich in het bis dom Breda speciaal met de oecumene bezighoudt. Na informeel contact volgt een wisselprogramma van zang en discussie en om zes uur een agapè, een oecumenisch liefdemaal onder leiding van ds A. Klamer van het oecumenisch radiopastoraat (IKOR). Hij zorgt ook voor een overdenking in de zangdienst in de r-k Maria Magdalenakerk. Liturg is kapelaan Vermut. Het hele middagprogram ma tot en met het agapè is in de Oosterkerk. De oecumenische groepen in Goes bestaan nu vijf jaar. Ze ontstonden na het bekende congres in Utrecht ,Vijf broden en twee vissen'. De groe pen zelf formuleren het zo: ,Ook in Goes werden de hoofden bijeenge stoken om een oecumenische groep te formeren. Even groot als het en thousiasme van velen, was echter het wantrouwen bij anderen, en dat voor al uit bezorgdheid voor eigen kerk. Er ontstond veel misverstand over het werk en de bedoeling van de oe cumenische groepen. Men dacht en denkt, dat alle kerken moeten wor den opgeruimd en afgebroken en dat daarvoor in de plaats één grote, al gemene christelijke kerk zou moeten worden gesticht. Deze wens, deze belijdenis ook, is echter momenteel (nog?) niet haalbaar. Daarom stelt de oecumenische groep zich primair tot doel door gesprek en gezamenlijk dienstbetoon, dat wil zeggen de leden der verschillende kerken, te leren kennen, waarderen en verdragen.' In de oecumenische groepen zijn thans, zo vertelt ons Hans Sinke (22, vertegenwoordiger van de jon- gerengespreksgroep in de contact groep) onder andere leden te vinden uit r-k, hervormde, gereformeerde en doopsgezinde kring. De vrije-evange- lische gemeente en het Leger des Heils staan niet afwijzend. Er is thans een discussiegroep van ruim tien le den, die zich bezighoudt met de oecu menische leergang (Sjaloom onder andere), er is een jongerengroep (middelbaar onderwijs) van gelijke grootte en voorts een weekeindhulp- groep van ongeveer tien jongeren. Dit laatste werk in het bejaarden tehuis Schild en Hof en in het alge meen verzorgingstehuis aan de Bees tenmarkt gaat samen met het Jeugd Rode Kruis in Goes. Uit deze groepen is een actiegroep gevormd, die de activiteiten coördineert. Op het prografpma staan verder onder andere een paasnaehttocht, gebeds diensten in de week van gebed voor de eenheid der christenen, in januari en voorts, na de oecumenische dag, met een groep diverse kerken bezoe ken en na de kerkdiensten proberen gesprekjes te krijgen met mm javrtS Sn Buur 'Za*\§tJietyst m Ue R.K, 5- KatK v.H. Oac,uvYvtn»\tK rac\»op3thj< 1tiWCB Mt. y,. ng met het Goese volkskerstzang- comité weer de jaarlijkse zangbijeen komst. Als er genoeg belangstelling is wil men komen tot een jongeren- sociëteit (18 tot ongeveer dertig jaar). Een enquête hierover wordt 1 oktober gehouden onder de aanwe zigen. Er zijn contacten met de OJR in Middelburg, mogelijk zal er in de toekomst eens iets samen worden ge organiseerd. We willen laten zien, dat er ook onder de mensen, die niet in een kerkeraad bijvoorbeeld zitten, iets Jeeft, dat er beweging is van onderaf. Vooral de gereformeerde, hervormde en rooms-katholieke Kerk staan posi tief tegenover ons werk. Er komen Hierboven: ,De kerk binnenste buiten' is het thema voor de oecumenische dag in Goes. Dit is het op dit thema geïmprovi seerde affiche. Linksonder de r-k Maria Magdalenakerk, rechts de gereformeerde. Oos terkerk, de twee polen waarin en waartussen zich de oecume nische dag in Goes afspeelt. (Foto's PZC) steeds meer mensen op gang. Men gaat inzien, dat we meer deze kant uitmoeten wil de kerk niet los van de maatschappij komen te staan ais een instituut, dat bij de gewone mens geen plaats meer heeft.' SABBATH ,Het Christendom is een volkomen foute, niet met de menselijke na tuur overeenkomende filosofie.' Zo zei het de fotograaf Van der Els- kens in een pas gepubliceerd in terview. Nu is het alvast onjuist het Chris tendom een filosofie te noemen, tenminste als men met Christen domhet Evangelie van Jezus Christus en het geloof in dat Evangelie bedoelt. Geloof in het Evangelie is gehoor geven aan een Woord, dat van buiten af tot ons komtdwars door alle filoso fie heen, en dat ons in ons mens zijn aanspreekt en ingrijpt in ons denken en doen. Gaat het Evangelie tegen de men selijke natuur in, en is het daar om als fout, als schadelijk voor het leven te beschouwen De sabbath is gemaakt om de mens, heeft Jezus gezegd. Dat slaat op meer dan alleen de Is raëlitische rustdag. Het Evangelie zet het gehele leven in hot telten van de sabbath. De sabbath is er om de mens, het Evangelie is er om de mens. Het is er ten bate van ons mens-zijn, het is er ter be vordering van het leven. Gaat het dan niet tegen de men selijke natuur in? Laten wij eens luisteren naar wat paus Paulus VI zo juist in zijn nieuwste ency cliek (zie PZC van f.0 septem ber jij heeft gezegd over wat zich in de wereld voordoet zoals de toenemende kernwapenwedloop, de onscrupuleuze pogingen om het eigen land uit te breiden, de bui tensporige ophemeling van het eigen ras, het streven naar revo lutie, de aan eigen burgers opge drongen rassenscheiding, het on gerechtvaardigde samenzweren, het vermoorden van onschuldig en, allemaal potentiële stof voor de grootst mogelijke tragedie.' De paus heeft het speciaal over oor log en vrede en dus is wat hij aan snijdt nog maar een enkele moot uit het ook verder weinig smake lijke balcsél dat het menselijke streven op aarde heeft opgeleverd. Daar zien we de mens, die zich snijdt in eigen vlees, zijn eigen natuur, die zich tegen de menselij ke natuur zelf keert. Het Evangelie gaat daar tegen in, tegen die trend in de menselijke natuur. Het is ,niet naar de mens', maar dat juist, óm de mens zelf, om hem van zich zelf te bevrijden en zo eerst recht méns te maken. ■Wie niet los kan worden van zich zelf, kan nooit geraken tot de wa re humaniteit. Daarom is er het Evangelie, zoals het door Jezus Christus op de kruisvjeg is .ge maakt'. Hij heeit de sabbath voor ons vervuld door mens te zijn, mét God tegen de mens in, mét God vóór de mens. Als het wordt omgekeerd tot: de mens is er om het Evangelie, dan gaan de Waarheid en de Wet de natureren tot hun tegendeel. Zij verworden tot vermeende waar heden en taboes, die de humani teit verdringen.(zie Z.-Afrika).Don- is het Christendominderdaad- een volkomen foute filosofie, erger: een tyrannie, een dwa.ngneurose, een onmenselijkheid, dan heeft Van der Elsken volkomen gelijk. Maar het echte Evangelie, het Woord van de sabbath die geko men is en komt, is zo niet. Het is er om de mens, en daarom kan het ook niet aan de mens of een mens ontsproten zijn. Het komt van God, van de Ander, die geen mens is, maar mens is geworden, om mensen voor zijn sabbath ge reed te maken. En wcut die in houdt, staat in Genesis. ,En God rustte op de sabbath, en Hij zag al het werk dat Hij gemaakt had, en zie, het was zéér goed.' VLISS1N GEN F. S. KLOOSTERMAN Dat Ierland net eiland van de heiligen is, is een veel aangehaald gezegde. Ook tijdens een tamelijk kort verblijf raak je van de waarheid van deze gemeenplaats toch wel overtuigd. Je loopt er op alle wegen tegenaan. Maar dat het er zovele waren, al dan niet door de pau3 gelegaliseerd, wisten we niet. Het lijkt wel of leder dorp zijn eigen heilige heeft en het zou ons niet meer verbazen wanneer ver teld werd dat Ierland alleen de kalender van een heel jaar met heiligen kan vullen. En wanneer je iets meer induikt in de geschiedenis, dan raak je er steeds meer van overtuigd dat deze mannen iets hebben betekend voor West- en Noord-Europa. Ze hebben niet. alleen een kerkelijke betekenis gehad, maar ook een culturele en wetenschappe lijke. Niemand minder dan Karei de Grote zag het belang van de Ierse monniken in en hij haalde ze naar zijn eigen rijk. Enkele namen zijn ons bekend: natuurlijk die van Sint-Patrick, de nationale heilige van Ierland bij uitstek en Columba, Oolumbanus en zo nog een enikele. Maar dat er zovele mannen zijn geweest, uit het Ierse kloosterleven voortgekomen, die van betekenis zijn geweest voor ons werelddeel, van Noorwegen tot Italië, tot Wenen, ja zelfs tot Kiew in Rusland toe, dat wisten we eigenlijk alleen maar in heel vage trekken. Niemand minder dan Sint-WUM»rord, hoewel een Engelsman, iis uit het Ierse kloosterleven voortgekomen. Dat Ierland het eiland van de ruïnes is, ook daarvoor Is slechts een vrij kort verblijf r.odig om dit uit eigen aanschouwing vast te stellen. Ons is geen land bekend waar zoveel ruïnes zijn. Het is niet mogelijk een weg te gaan door .dit land zonder dat je telkens op ruïnes stuit, ruïres van ld oosters en kerken, ruïnes van versterkingen en burchten waarvan de geschiedenis van memgeen terugvoert naar de prae-historie, ruïres var landhuizen en fabrieken, Maar ook ruïnes van huizen die voor enkele tientallen jaren nog bewoond waren en waarvan de inwoners zijn vertrokken naar de steden of naar andere .anden omdat het eigei land geen bestaan meer bood. Hun hulzen zijn olijven staan en in vrij korte tijd zijn ze tot een ruïne geworden die door niemand wordt opgeruimd. Die ruïnes hebben ook iets heiligs, wat schijnt samen te hangen met een heel oud geloof van ver voor de tijd dat Sint-Patrick hier het evangelie predikte. Met die heiligen en ruïnes kom je in aanraking niet alleen door wat rond te trekken, maar eveneens door het lezen van de krant. In een van de eerste nummers van de .Irish Independent', die we tn handen kregen, lozen we een verhaal over zes stenen die gegarandeerd afkomstig waren van een kloosterruïne. In eerste instantie was dat klooster aldaa»- door Sint-Patrick gesticht. Deze stenen waren voor vijf Engelse ponden verkocht. Op vijf ex-van was een bod gedaan, na tuurlijk van Amerikaanse zijde, voor niet minder dan vijftig pond, ofwel 50C Of de koop was doorgegaan, wist het dagblad ons nog niet te vertellen, maar wel -verd in duidelijke taal te kennen gegeven dat dit toch een schandaal was. De ruïnes zijn wettelijk beschermd en als het zo moest doorgaan bleef er geen steen meer over op de plaatsen van een van oudsher geheiligde traditie. Men zou wel eens willen weten Tijdens ons verblijf zijn Johny Ridgway en Charles Blyth op een van de Araneilanden aangekomen. Vanaf Boston waren ze de Atlantische Oceaan overgestoken; 3000 mijl in een roeiboot van 22 voet lengte. De dag daarop zijn ze naar Galway gegaan en de bisschop van deze stad heeft gezorgd voor een officieel welkom, tezamen met de burgemeester. Een hele menigte was er voor hun aankomst op de Deen en natuur bik volgden er een aantal toespraken, waar-in ook werd herinnerd aan ce reis van Sint-Brandaan, die met enige gezellen, zo omstreeks het jaar 500, in een curragh, een Ierse vissersboot, oor spronkelijk van huiden gemaakt, die over een geraamte van licht, taai hout zijn getrokken, naar Amerika zou zijn gegaan en vandaar was teruggekeerd. Hij was op zoele naar het eiland der gelukzaligen. De hele reis, tot Florida toe, had 7 jaar geduurd. Een vage herinnering Kwam bij ons op aan die reis van Sint-Brandaan, naar wie ons meest- bekende vuurtoren de Brandaris is genoemd. Dat boek over die reis is een ven de meest gelezen reisverhalen uit de middeleeuwen geweest. Het zit vol fantasieën, maar er is nog altijd een strijd gaande of Sint- Brandaan die reis inderdaad heeft gemaakt. Er staan ook dingen in die op z'n minst het vermoeden wekken dat er enige werkelijke kennis van het land aan de overzijde van de oceaan moet zijn geweest. Natuurlijk kwam in de krant de oude strijdvraag opnieuw op de proppen en we konden zo Iets lezen: Zie je nu wel dat het mogelijk is in een roeiboot de oceaan over te steken!Die Sint-Brandaan is geboren aan de westkust van Ierland. Toen we onze tocht voortzetten en op het schiereiland van Dingle kwamen, de meest westelijke punt van Ier land, bleek ons dat zijn naam aldaar nog een levend begrip is. Daar heeft blijkbaar het grootste gedeelte van zijn werkzaamheid ge legen. Vissersboten, hotels, bars, sieren zich met zijn naam. Een berg is naar hem genoemd, waar men de rosten van zijn kapel vindt. Een baai een kaap. een voorgebergte dragen er eveneens nog zijn naam eD men toont er de haven, een nauw rotshaventje, waarin de Brandaans- kreek uitmondt, vanwaar hij naar Amerika zou zijn vertrokken. Be grijpelijk dat hi] de heilige is geworden van de zeevarenden Ierland is een rooms katholiek land. Het is dit gebleven niettegen staande alle dwang die op dit volk is uitgeoefend sinds koning Hendrik VIII zichzelf en zijn land van Rome losmaakte. Ulster is voor teieederde protestant. Ierland is zeker voor 85 procent rooms- katholiek en hoe zuidelijker men komt, hoe meer dit percentage toe neemt. LIet heeft voor een bevolking van 3 miljoen zielen 27 bisdom men, waarvan 4 aartsbisdommen. En de meeste van die bisdommen zijn ook nog weer samenvoegingen van twee of meer die er vroeger zijn geweest. Verscheidene van deze hebben een historie die teruggaat tot in de 5e en 6e eeuw. Het zijn dus veelal kleine bisdommen, maar- het kleinste kent per jaar een duizendtal priesterwijdingen, welk getal niet wordt gehaald door bisdommen in West-Europa die ettelijke malen groter zijn. Die priesters, tezamen met vrouwelijke religieuzen het grootste uitvoerprodukt (het is niet oneerbiedig gezegd) van dit land. We verkiezen in een ander land .bed and breakfast' boven een hotel. Dat is in de meeste delen van Ierland heel goed mogel'jk. Ook wannen- het duurder zou wezen, zouden we het nog verkiezen omdat je dan meer gelegenheid hebt om met de mensen van het land zelf in aanraking te komen. Telkens weer troffen we in de huizen aingen aan uit Afrika, Japan, Australië, Zuid-Amerika, welke dingen eer gf-rede aanleiding zijn om te horen van een zoon. een broer, een zuster, die door de missie naar die landen is uitgezon den. Men is er rap bij om te vertellen hoeveel uit de familie in verre landen als priester, broeder, zuster werken. Overal vind je busjes voor de missie of voor werk dat daarmee samenhang'.. Je vindt deze ook in hotels, bars en winkels. In een hotel hebben we er zelfs een zevental geteld Daarbij hebben we gedacht: er leeft nog iets van de geest der oude monniken uit de 6e en 7e eeuw, die erop uittrokken in zo'n vrij wankele boot en ergens aan land stapten, met hun boeken als hun kostbaarste bezit in een leren zak om de hals gehangen, om er het christendom te brengen. Ierland is de laatste tijd nogal eens in onze kranten geweest door die roerige dominee uit Belfast, die gevangen is gezet omdat hij de hem opgelegde hoete niet wilde betalen. Hij maakte rumoer omdat de premier van Ulster was gaan praten met zijn collega in Dublin. Onze prins Willem UJ. is in Ulster nog altijd een gevierd man en onder de Oranievlag vaart er een beweging die zeer anti-papistisch is, Daar achter zit de politieke kwestie van het gedeelde Ierland, alleen om godsdienstige redenen. Het is toch wel erg zoals we lazen dat families gedwongen worden te verhuizen, alleen omdat ze in een pro testantse buurt zijn gaan wonen. Daar tegenover staat de actie van het Zuid-Ierse Republikeinse Leger (geen militairen, want die zie je praktisch niet) dat met geweld de eenheid wil forceren. Deze bewe ging krijgt natuurlijk voedsel uit toespraken als die van De Valera, zoals hij er tijdens ons verblijf een gehouden heeft in het graafschap dare en waarin hij profeteerde dat in de naaste toekomst Ierland weer een eenheid za: zijn. In het noorden vreest men natuurlijk dat aan proiestanten hetzelfde zal worden aangedaan wat zij zelf aan roomsrit.-ithoUeken hebben gedaan We zijn bijna uitsluitend in Zuid- Ierland geweest eu als we daar naar beide bewegingen vroegen, haalde men all "en maar de schouders op. Dat deed men ook over de toespraak van hun eigen president. Of men er niet over wilde praten, dan wel of het hun onverschillig liet, hebben we niet kunnen vaststellen. In Ierland zijn vele r-k kerken gebouwd sinds het in 1922 zelfstandig is geworden maar bijna alle zijn opgetrokken in gothische of romaan- se stijl Blijkbaar leeft men nog teveel met z'n gedachten In de tijd toen de kerk een allesbeheersende plaats innam en dan is het te begrijpen dat men nog niet toe is aan een oecumenisch gesprek en dit temeer als ook de gedachten van de protestanten teruggaan naar voorgaande eeuwen H.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1966 | | pagina 19