KORTE, SOBERE PLECHTIGHEID
u
Geen haringvloot in Breskens
Rijtoer
in open
auto
Stijlvol
onthaal
in
Den Haag
BAARN VERWELKOMDE PAAR MET GEJUICH EN SPANDOEKEN EN EEN PLOTSELING DOORKOMENDE ZON
Nodig?
Jchoolhmderen
Baarns oeschenk:
antiek zilver
NATIONAAL GESCHENK VOOR
REVALIDATIE GEHANDICAPTE
KINDEREN BESTEMD
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
WAARIN OPGENOMEN DE M ID D ELB U RGSE, VLI SSI NG SE, GOESE, BRESKENSE COURANT EN VRIJE STEMMEN
I 58-60. lel. 2355* (b.s.ï. red. 3508. *3647/3643)*MlddelbMarkt "sPul*
242S «dm tel 2094. Adv orlji 34 «enl per mm. Minimum t
50 «ent meer, Clro 359300 PJt.C.. MIAdelSi
Vrijdag 18 februari 1966
Briefje 50 jaar
onderweg'
Pagina 2
t nou
men in Mid<
Ihnni
Met een zeer korte plechtigheid
hebben prinses Beatrix en de
heer Claus-Georg von Amsberg
gistermorgen om kwart over elf
in het Baarnse raadhuis .aange
tekend'. Het was bijzonder koud
in Baarn, waar overal nog
sneeuw lag. Maar tijdens de
plechtigheid in het raadhuis brak
buiten de zon door, die snel meer
kracht kreeg. Toen het jonge
paar om 11.37 uur buiten
kwam om toegejuicht te worden
door de nu aangegroeide menig
te (Oranje boven, leve Trix en
Claus) was het weer zo mooi als
men zich maar kon wensen.
Slechts enkele honderden hadden de kou
getrotseerd om bij paleis Soestdijk het
uitrijden van het bruidspaar te zien
en deze enkelen waren dan ook wel ge
lukkig met het op het laatste moment
genomen besluit van de prinses om de
kap van de koninklijke Rolls Rovce die
hen naar Baarn zou voeren, open te
zetten. Er werd hartelijk gejuicht en ge
zwaaid.
Snandoek
De felle koude had ook het publiek In
Baarn lang binnengehouden. Tot om
kwart voor elf haddén er voor het raad
huis nog slechts 150 mensen, hoofdza
kelijk vrouwen en meisjes gestaan. Een
harmonlkaspeler bracht enige wge-
wektheid op de blauwe gezichten, vóór
deze kou-lijdende schare stonden hard
nekkig twee verzorgsters van het Leger
des Heils-klnderhuis in Baarn. Willy
Sprenkeling en Willy Ada Lammers,
met een groot spandoek om het bruids
paar te verwelkomen. Tot op dit tijd
stip was men binnen in de weer geweest
met het leggen van de laatste hand.
Door de ramen aan de achterkant van
iet raadhuis kon men zien, hoe de raad
zaal nogmaals werd gedweild en gebe
zemd.
Om 11.08 uur arriveerde het jonge
paar, wederom met gejuich verwel
komd, voor het raadhuis. Snel ging
het naar binnen, waar in de trouw
zaal de stukken al gereed lagen. Bur
gemeester mr F. J. van Beeck Cal-
koen las de akte voor: Heden, 17 fe
bruari 1966 verschenen voor mij...'.
Juist zoals bij ieder ander ondertrou
wend paar in Nederland en be
sluitend met :,Dle verklaarden dat zij
voornemens zjjn met elkaar een hu
welijk aan te gaan'.
De heer Von Amsberg tekende het
eerst, daarna de prinses. In feite was
de plechtigheid toen formeel afge
lopen. Restte nog het voorstellen van
de leden van de gemeenteraad en de
gemeentesecretaris.
Vervolgens sprak de burgemeester een
korte gelukwens uit, die hij besloot met
het aanbieden van het geschenk van de
gemeente: een antiek-zilveren zoutstel.
Claus von Amsberg tekent de akte
terwijl prinses Beatrix lachend toe
kijkt.
Buiten wachtte nu het publiek tever
geefs. Prinses en bruidegom bleven nog
éven binnen om een kopje koffie te
drinken. Op dit moment waren in de
omgeving grote groepen van de vier
duizend Baarnse schoolkinderen langs
de route gekomen, zodat het straatbeeld
wat voller werd.
Voor de 40 man gemeentepolitie, de 50
man extra van de rijkspolitie en de on
geveer 20 politic-scholieren die waren
opgeroepen, viel er niet veel te doen. De
politic meldde overigens geen bijzon
derheden behalve de vondst ('nachts)
van enige hergen confetti ^nnmicn
niemand wist wat 'Mc confetti hier
moest, had de notitie re maar opge-
Tijdens de ondertrouwplechtigheid bin
nen hadden acht man paleisrecherche
iet raadhuis aan alle kanten hermetisch
afgesloten.
In de hal van het raadhuis werden bij
iet verlaten door een ambtenaresse ter
lecretarie. mei. Irene A. Sljlbing, bloe
men aangeboden. En daarna stapte het
jonge paar de buitenlucht in
Riiloer
De rijtoer begon een vijftal minuten eer
der dan het schema had voorzien via
Laanstraat, Eemnesserweg. Nieuw-
straat, Amalialaan. Stationsplein, Van
Heutzlaan en vandaar weer naar palels
Soestdijk.
Tjjdens de rjjtoer reed de hofauto
langs het. incrementeum van het
Baarns lyceum aan de Amalialaan
waar de prinses van 1950 tot 1956
op school ging. Er was langs de rou
te zeer grote bijval vanuit het me
rendeels jongere publiek. Intus
sen echter was de ruimte voor het
stadhuis, zodra de hofauto hier was
vertrokken, volkomen leeggestroomd.
Men probeerde kennelijk snel nog
éklers een glimp van hét bruidspaar
op te vangen. Binnen twee minuten
stond voor het raadhuis niemand
meer.
Schoolkinderen stonden in dichte rijen
met vlaggetjes van de Eemnesserweg
tot de Brink. De stemming daar was
enorm feestelijk. De belangstelling ver
heugde duidelijk de opgetogen lachende
prinses, die tegen de kou goed gewapend
was, gekleed in bontjas en met licht
blauw hoedje op Het excorte was maar
klein: voorop een politiewagen, daarna
enige politiemannen te paard. Achter
de hofauto twee rechercheurs en vervol
gens nog een politiewagen.
In het tijdschema was gerekend met
een terugkeer bij paleis Soestdijk om
ongeveer kwart over twaalf. In feite
kwam de Rolls Royce het bruidspaar
had nu toch de bontplaid over de benen
geslagen al om 3 minuten voor
twaalf terug in Soestdijk om er in gezel
schap van de overige famiiileden on
der wie de moeder van de heer Von
Amsberg en diens zuster Christina
de lunch te gebruiken.
Het geschenk dat burgemeester M. F. J.
van Beeck Calkoen van Baarn na de on-
dertrouwplechtigheid namens zjjn ge
meente aan het bruidspaar aanbood, be
stond uit een paar antiek-zilveren zout
vaten in Louis XVI-stijl. gemaakt van
blauw glas.
Het stuk is in 1S06 vervaardigd te Am
sterdam door de zilversmid Daniël Wil
lem Rethmeijer van Lierten, die als
teken de initialen DWR in zijn werk
stukken drukte.
Rethmeijer van Lierten was gespeciali
seerd in de vervaardiging van bladen,
manden en zoutvaten met ajour uitge
sneden motieven.
Prinses Beatrix wist zich de tranen
uit de ogen van het lachen tijdens
het feestprogramma in de ridder
saal. Verder van voor naar achter
Claus von Amsberg, H M de Konin
gin, prins Bernhard en Christina
von Amsberg.
(Van onze Haagse redactie.)
Prinses Beatrix en Claus von Ams
berg zijn gisteren na hun onder
trouw stijlvol onthaald in de resi
dentie. Burgemeester Kolfschoten
bood 's middags namens de ge
meente Den Haag het prinselijk
bruidspaar in de feestelijk versier
de Ridderzaal twee Louis XV fau
teuils aan. Conferencier mr Paul
van Vliet bleef in het daaropvol
gende programma, getiteld ,Een
Hollands bruiloftsfeest', niet ach
ter: de prinses kreeg van hem een
jamlepel, asbak en zoutvaatje
(.daar zou niemand aan denken')
en de bruidegom een grijze over
jas (u heeft er blijkbaar nog
geen').
De dag werd besloten in de Ko
ninklijke Schouwburg met een
sprookjesachtige voorstelling van
Shakespeares Midzomernachts-
droom en een vuurspel boven de
hofvijver.
De Ridderzaal, versierd met grote toe
ven gele azalea's en forsythia en met
rode amaryllis, bood plaats aan 700 ge
nodigden, onder wie vele ministers en
staatssecretarissen, gevolmachtigde mi
nisters van Suriname en de Nederlandse
Antillen, leden van het corps diploma
tique, talloze andere hoogwaardigheids-
bekleders en hun dames, alsmede een le-
gertje persvertegenwoordigers en deel-
1 het HoUandse bruiloftsfeest.
N«
Kantlijn
Einde staking
in Dominicaanse
Republiek
Het nationale stakingscom tié in de Do-|
minicaanse Republiek heeft opdracht
gegeven tot beëindiging van de stakin
gen die ruim een week het leven in de
republiek hebben verlamd. Het comité
besloot tot deze stap, nadat president
Hector Garcia-Godoy in een tv-rede be
loofd had. de decreten te zuilen uit
voeren op grond waarvan de militaire
leiders die betrokken waren bij de bur
geroorlog van vorig jaar naar het bui
tenland moeten gaan.
Burgemeester Kolfschoten gewaagde in
zijn korte toespraak van zijn vreugde,
dat Den Haag toch welbewust nog resi
dentie was, al trouwt de prinses elders.
Het geschenk van de stad zal de prinses
daar blijvend aan herinneren. In de be
kleding van de twee fauteuils, die het
bruidspaar nog moet uitzoeken, zullen
twee kleine wapentjes van Den Haag
(een ooievaar op één poot) worden ge
borduurd. Hij sprak de hoop uit dat de
toekomst van het prinselijk paar zich zal
ontplooien als ,een vredig en zonnig
landschap'.
Konstrijck heer
Het feestprogramma van muziek,
zang, dans en conference dat volgde,
werd uitgevoerd door het residentie
orkest. het mannenkoor ,Die Haghe
Sangers' dat van het balkon af van
tijd tot tijd een golf van gezang op
de stemmig geklede heren en fleurig
CZie slot pag. 3 kol. 3)
ER WAS GEWOON GEEN HARING
PRINSES BEATRIX EN CLAUS VON AMSBERG:
Bovendien schenking
van bruidspaar
Prinses Beatrix en de heer
Von Amsberg doen ter gele
genheid van hun huwelijk een
schenking ten behoeve van de
revalidatie van gehandicapte
kinderen in Nederland en de
overzeese rijksdelen Voor dit
zelfde doel zouden zij ook
gaarne het bedrug besteed
zien dat hen naast het per
soonlijk huwelijkscadeau, als
nationaal geschenk wordt
aangeboden.
Breskens heeft het in de nu by-
na, afgelopen wintermaanden
voor het eerst na vele jaren
moeten stellen zonder het ver
trouwd geworden beeld van
.vreemde' vissersschepen en hun
bemanningen. Na de oorlog en
met name in de topmaanden
november tot en niet januari,
was het bepaald geen ongewoon
verschijnsel als er 40, 50 en
soms nog meer .Hollandse' kot
ters in de haven van Breskens
lagen. Maar in het najaar van
1965 het begin van het ha
ringseizoen bleven de Ur-
kers, Texelaars en soms Kat-
wijkers en Scheveningers plot
seling weg. Geen kotters en dus
ook geen haring. Op een paar
uitzonderingen na. Maar die
brachten aan de Breskense vis-
myn niet ineer dan 500 ton ha-'
ring tegen 5000 tot 7000 ton in
;le na-oorlogse topseizoeneu.
Aanvankelijk veroorzaakte dat weg
blijven van de vertrouwd geworden
haringvloot de nodige ongerustheic
in Breskens. Die werd voorn am elijp
veroorzaakt door het per 1 novembei
jongstleden van kracht geworden ar-
ikel uit een overgangsovereenkoms
van het Beneluxverdrag. Dat artike
naakt het niet alleen mogelijk da:
Nederlanders binnen de Belgischi
territoriale wateren mogen rissen ei
omgekeerd, maar bovendien de ge
vangen vis in eikaars havens moger
aanvoeren. De conclusie lag voor de
hand dat de Urkers, Texelaars en
andere Nederlanders, die in de win
termaanden op haring plegen te ris
sen ter hoogte van Duinkerken, Ca
lais en zelfs Boulogne, hun vangsten
zouden gaan aanbieden in Oostende.
Belgische havens
deelden in malaise
desnoods in Zeebrugge. Aangezien
een normale haringkotter vijf tot zes
uur nodig neeft om van Oostende
aaar Breskens te varen (bovendier-
moet hij dan ook weer terug), kar
ie mogelijkheid tot lossen in die Be!
^ische haven een visdag per wee)
ichelen.
Hoewel die ongerustheid voor de toe-
icomst blijft, staat het nu reeds vast
lat het wegblijven van de haringvloot
in Breskens in dit seizoen, niets heef)
le maken met de nieuwe (aanlan-
illngs-) bepalingen. Er blijkt deze
wintermaanden namelijk bijzonder
weinig haring in het Engelse kanaal,
het Nauw van Calais of nog zuid-
westeiyker rond te zwemmen. In al
le aanvoerhavens spreekt men van
een uitzonderlijk slecht seizoen. En
dat de Belgische havens volop deel
den in deze (liaring)-mnlaise, moge-
blijken uit het feit dat in dezelfde
periode dat. in Breskens nog 500
ton haring werd aangevoerd, de gro
te vismijnen in Oostende en Zeebrug
ge gezamenlijk niet meer dan 409
ton kregen te verwerken.
Geen haring
Er is dus geen sprake van dat di
Hollanders hun haring in België aan
bieden. Er is gewoon geen haring
Wel is er uiteraard belang
stelling voor, hetgeen weer duidelijk
is gebleken uit dc prijzen die de
handelaren willen betalen Aan de
Breskense vismijn schommelden de
prijzen voor de schaarse partijtjes
aangevoerde haring tussen de 70 er
U5 cent per kilo. tenvjjl in de top
seizoenen vaak hele ladingen werdcr
.doorgedraaid' tegen de garant i<
(Zie slot pag. 4 kot. 1
Het koninklijke bruidspaar heeft
dit gisteren bekend gemaakt. De
tekst van hun bekendmaking luidt:
.Wij willen op deze dag, waarop
onze bruidstijd aanvangt, na het
aantekenen in Baarn en na de
ontvangst die 's-Gravenhage ons
bereidt, graag zelf een blijk geven
van de vreugde en de dankbaar
heid, die ons lieden vervullen.
Onze dank gaat uit naar al de
genen, die persoonlijk of namens
organisaties, instellingen, vereni
gingen en andere groeperingen
uitdrukking hebben willen geven
aan hun medeleven en hun harte
lijke gevoelens.
Deze dankbaarheid geldt ook alle
'eden van het comité Nationaal
Huwelijksgeschenk voor de wijze,
vaarop zrj het initiatief hebben
villen nemen om al diegenen uil
het Nederlandse volk, die bij ons
luwelijk wilden bijdragen aan een
ïationaal geschenk, daartoe in dc
-elegenhcid te stellen'.
Maar daarnaast willen wij getui
en van onze persoonlijke vreug-
en ons geluk door zelf een bij-
'rage te geven voor een algemeen
ooi. dat "ons beider warme svm-
-Hiie en Wii
zijn ons by de keuze daarvan ten
volle bewust geweest van de veie
noden en behoeften, die overal
ter wereld nog bestaan. Maar de
bestemming, die wij aan dit ons
eigen persoonlijk geschenk wil
len geven, hebben wij toch wel
zeer uitdrukkelijk willen vinden
binnen het koninkrijk'.
.Wij zijn ervan overtuigd, dat er
grote waarde gelegen is in de
mogelijkheden van" uitwisseling
en ontmoeting tussen de bewo
ners van de Tanden van het ko
ninkrijk. Vooral daardoor kan be
langstelling en begrip voor elkan
ders problemen en noden worden
verdiept.
Wij weten, dat er juist op het ge
bied van de revalidatie nog grote
nood bestaat, en met name ten
aanzien van de zorg voor het ge
handicapte kind. Wij zouden daar
om bij het zoeken naar een onder
werp, waarop deze uitwisseling
zich in het bijzonder zou kunnen
richten, de zorg voor het gehan
dicapte kind in Suriname, de Ne
derlandse Antillen en in Neder
land centraal willen stellen.
Wij willen met deze eigen gift on
zerzijds trachten om deze gedach
te niet slechts uit te spreken, doch
ook reeds een eerste uitvoering
van gezamenlijke hulp aan de ge
handicapte jeugd hier en in de
west te bevorderen.
In dezelfde gedachtengang zou
den wij gaarne het bedrag, dat ons
naast het persoonlijk huwelijksca
deau wordt aangeboden als natio
naal geschenk, voor deze doelstel
ling bestemd willen zien,, waar
door de stichting van revalidatie
centra in Suriname en de Neder
landse Antillen mogelijk kan wor
den gemaakt.
Tevens zou dan hierdoor ook steur
verleend kunnen worden aan dc
organisaties, die op dit gebied in
Nederland reeds werkzaam zijn
teneinde deze in de gelegenheid tc
stellen, hetzij door uitbreiding van
hun instellingen en Instituten, het
z|j door verruiming van hun oplei
ding, aan bovenstaande gezamen
lijke doelstelling zinvol mede te
-erken'
haling hoort stellen
plan in deze stad een .promotor' voor
evenementen aan te trekken Dat is be
grijpelijk. Daar moet eerst eens over
I worden gesproken. Zo'n functionaris
gaat Immers veel geld kosten. De helft
moet voor rekening van de gemeente
I komen, de andere helft dient van par-
Iticuiiere zijde i bedrijfsleven enz) te
worden opgebracht. Veertig duizend gul
den samen, een bedrag dat niet zo
Imaar los in het vestzakje zit. Toch ge
loven we, dat de vraag aan hel begin
van dit stuk gesteld, bevestigend diént
te worden beantwoord. Wie zich ver
diept in de directe achtergronden van
het bewuste voorstel, wie zich voorts
bezint op de functie, die Middelburg
pretendeert te bezitten, zal zich na
ampel overwegen ongetwijfeld tóch ach
ter dit plan scharen.
ir onze mening dus: jawel, het is
nodig. Een mening, die echter mo
ving vergt. WIJ zouden onze motive
ring willen Daseren op twee hier reeds
aangeduide overwegingen: de komende
i feestviering rond het 750-Jarig bestaan
Ivan de stad en vervolgens de plaats,
die Middelburg in een groter geheel wil
innemen. Wat het eerste punt betreft
kan men stellen, dat een feest ter vie
ring van een stadsbestaan twee kanten
heeft, de kant van de .eigen burgerij',
maar ook even belangrijk de kant
van de presentatie naar buiten Over
het algemeen ziet men op dit stuk van
zaken in Nederland niet veel origineels.
Er worden als regel oude kostuums
aangemaakt, men laat snorren en baar
den staan, er worden Goudse pijpen
aangeschaft, met welke attributen de
inwoners een soort openluchtbal opzet
ten, met onder meer
als deelnemers b en
w. Een dankbaar
object voor fotogra
fen, televisie en film,
met helaas als ge
volg, dat de laatste jaren reeksen van
burgers uit allerlei Nederlandse plaat
sen op het scherm paraderen als poor
ters vermomd in kwasi-oude kledij. Dat
1 is één of twee keer leuk. maar men
I kan er niet mee doorgaan. In Middel
burg heeft men dus gezegd: we moeten
met onze presentatie naar buiten een
andere richting inslaan, géén verkleed
partij. maar proberen op eigentijdse
wijze het jubileum van de stad naar
buiten te brengen. Dat is een mooi voor
nemen. Maar wanneer men over zulk
een voornemen gaat praten, blijkt dat
de uitvoering in negen van de tien ge
vallen neerkomt op dezelfde goedwil
lende burgers, die al in allerlei besturen
zitten en aan diverse evenementen in
het recente verleden hebben meege
werkt. Een verschijnsel, dat men in vele
gemeenten aantreft. In het onderhavige
geval heeft de bewuste groep gezegd:
..Akkoord, wij willen meewerken. Maar
wil het goed worden, dan moet er veel
werk worden verzet en daarvoor be
schikken wij over te weinig tijd. Geef
ons daarom een man, die de grote lijnen
kan uitwerken, die ook zelf ideeen heeft,
zodat er op een professionele manier
iets (en liefst iets heel goeds) in elk
aar kan worden gezet'. Het bleek, dat
in het college van b en w voor deze ge
dachte werd gevoeld en in de loop van
de afgelopen weken werd in gezamen
lijk beraad een stichting geformeerd,
die de bewuste man in dienst zou kun
nen nemen. Voor een aantal van de
.goedwillende burgers' is het optreden
van zulk een vakman zelfs een voor
waarde: ,Wij voelen er niets meer voor
om lange tijd werk en gezin te verwaar
lozen voor het. organiseren van festivitei
ten, wij achten dat niet verantwoord,
er moet deskundige hulp komen', aldus
hun argumentatie. Het komt ons voor,
dat deze gedachtengang redelijk is. Wan
neer men in Middelburg een redelijke
reeks festiviteiten wil opzetten, dan
zal daartoe mankracht aanwezig moe
ten zijn. Is die er niet, dan maar geen
(groots-opgezet) feest.
De tweede overweging: de functie van
Middelburg in een groter geheel.
Het gaat hier om het duidelijk te
zeggen eigenlijk om het op-de-tenen
lopen. Het blijkt immers voortdurend,
dat aan gemeentebesturen in een ont
wikkelingsgebied eisen worden gesteld,
waaraan zij niet of niet geheel kunnen
voldoen doordat zij niet over de outil
lage beschikken. Die outillage moet er
nochtans zijn, ook a! is zij duur. De
Middelburgse Schouwburg bijvoorbeeld
kost een stevige financiële rib uit de
gemeentebegroting, evenals het Zeeuws
museum. Maar wil Middelburg aan
vreemdelingen en de in Zeeland belang
stellenden (bv industriëlen i zie* wil
len presenteren op een redelijke manier,
dan moet men zich (op gemeentelijk
vlak) offers als deze getroosten. Wan
neer men voorts een gebouw als de
schouwburg óók als congresgebouw wil
exploiteren, dan zal er aan acquisitie
moeten worden gedaan. Maar wie moet
dat doen? Wie gaat er de boer op? Als
men ter wille van vreemdeling en inwo
ner evenementen wil organiseren en
daar propaganda voor wil maken, dan
gebeurt dat in vele gevallen door ama
teurs met alle beperkingen vandien.
Kan dat niet veel beter gebeuren Een
gemeente in een zich ontwikkelende
provincie moet stelselmatig bezig zijn
aan haar reputatiebehartiging. Mede
daarom is een functionaris als thans
door de Stichting Evenementen in Mid
delburg wordt gewild, dringend nodig.
Hij zal op een breed vlak service moeten
verlenen, dienstverlening aan de eigen
verenigingen die evenementen willen
organiseren, dienstverlening ook naar
buiten, alles ten bate van de stad.
Is het wel nodig? Het is inderdaad de
vraag, die thans bij herhaling wordt
gesteld. Men zal begrepen hebben, dat
ons antwoord een volledig .ja' is. ook al
begrijpen we dat het hier en daar een
zwaarwegend en niet makkelijk te ac
cepteren voorstel is. In zekere zin gaat
Middelburg met de aantrekking van een
dergelijke figuur eigenlijk een tikkeltje
op de tenen fopen, toegegeven. Maar dat
is nodig om mee te kunnen doen in
het leger van andere plaatsen, die wél
geld over hebben icn soms heel veel)
voor dergelijke zaken. Wij hopen der
halve dat alle belanghebbenden in de
publieke en in de private sfeer na be
studering van alle .voors' en Jegens'
zullen besluiten aan het uitwerken van
het voorstel mee tc werken. Het is nodig.
VLIEGTUIGMAKER DOOR
DRAAIENDE PROPELLER
GETROFFEN EN GFDOOD
Op het marinevliegkamp Valkenburg is
gisteravond bij werkzaamheden aan een
zojuist gelande S-2n Tracker de 25-ja-
rige vüegtuigmaker algemeen der lste
klasse P. D. Dekker uit Katwijk in een
nog draaiende proj>eIIer gelopen. De man
was op slag dooi'. Naar de oor/auk van
het ongeval wordt ecu onderzoek Inge
steld.