KORTE, SOBERE PLECHTIGHEID u Geen haringvloot in Breskens Rijtoer in open auto Stijlvol onthaal in Den Haag BAARN VERWELKOMDE PAAR MET GEJUICH EN SPANDOEKEN EN EEN PLOTSELING DOORKOMENDE ZON Nodig? Jchoolhmderen Baarns oeschenk: antiek zilver NATIONAAL GESCHENK VOOR REVALIDATIE GEHANDICAPTE KINDEREN BESTEMD PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT WAARIN OPGENOMEN DE M ID D ELB U RGSE, VLI SSI NG SE, GOESE, BRESKENSE COURANT EN VRIJE STEMMEN I 58-60. lel. 2355* (b.s.ï. red. 3508. *3647/3643)*MlddelbMarkt "sPul* 242S «dm tel 2094. Adv orlji 34 «enl per mm. Minimum t 50 «ent meer, Clro 359300 PJt.C.. MIAdelSi Vrijdag 18 februari 1966 Briefje 50 jaar onderweg' Pagina 2 t nou men in Mid< Ihnni Met een zeer korte plechtigheid hebben prinses Beatrix en de heer Claus-Georg von Amsberg gistermorgen om kwart over elf in het Baarnse raadhuis .aange tekend'. Het was bijzonder koud in Baarn, waar overal nog sneeuw lag. Maar tijdens de plechtigheid in het raadhuis brak buiten de zon door, die snel meer kracht kreeg. Toen het jonge paar om 11.37 uur buiten kwam om toegejuicht te worden door de nu aangegroeide menig te (Oranje boven, leve Trix en Claus) was het weer zo mooi als men zich maar kon wensen. Slechts enkele honderden hadden de kou getrotseerd om bij paleis Soestdijk het uitrijden van het bruidspaar te zien en deze enkelen waren dan ook wel ge lukkig met het op het laatste moment genomen besluit van de prinses om de kap van de koninklijke Rolls Rovce die hen naar Baarn zou voeren, open te zetten. Er werd hartelijk gejuicht en ge zwaaid. Snandoek De felle koude had ook het publiek In Baarn lang binnengehouden. Tot om kwart voor elf haddén er voor het raad huis nog slechts 150 mensen, hoofdza kelijk vrouwen en meisjes gestaan. Een harmonlkaspeler bracht enige wge- wektheid op de blauwe gezichten, vóór deze kou-lijdende schare stonden hard nekkig twee verzorgsters van het Leger des Heils-klnderhuis in Baarn. Willy Sprenkeling en Willy Ada Lammers, met een groot spandoek om het bruids paar te verwelkomen. Tot op dit tijd stip was men binnen in de weer geweest met het leggen van de laatste hand. Door de ramen aan de achterkant van iet raadhuis kon men zien, hoe de raad zaal nogmaals werd gedweild en gebe zemd. Om 11.08 uur arriveerde het jonge paar, wederom met gejuich verwel komd, voor het raadhuis. Snel ging het naar binnen, waar in de trouw zaal de stukken al gereed lagen. Bur gemeester mr F. J. van Beeck Cal- koen las de akte voor: Heden, 17 fe bruari 1966 verschenen voor mij...'. Juist zoals bij ieder ander ondertrou wend paar in Nederland en be sluitend met :,Dle verklaarden dat zij voornemens zjjn met elkaar een hu welijk aan te gaan'. De heer Von Amsberg tekende het eerst, daarna de prinses. In feite was de plechtigheid toen formeel afge lopen. Restte nog het voorstellen van de leden van de gemeenteraad en de gemeentesecretaris. Vervolgens sprak de burgemeester een korte gelukwens uit, die hij besloot met het aanbieden van het geschenk van de gemeente: een antiek-zilveren zoutstel. Claus von Amsberg tekent de akte terwijl prinses Beatrix lachend toe kijkt. Buiten wachtte nu het publiek tever geefs. Prinses en bruidegom bleven nog éven binnen om een kopje koffie te drinken. Op dit moment waren in de omgeving grote groepen van de vier duizend Baarnse schoolkinderen langs de route gekomen, zodat het straatbeeld wat voller werd. Voor de 40 man gemeentepolitie, de 50 man extra van de rijkspolitie en de on geveer 20 politic-scholieren die waren opgeroepen, viel er niet veel te doen. De politic meldde overigens geen bijzon derheden behalve de vondst ('nachts) van enige hergen confetti ^nnmicn niemand wist wat 'Mc confetti hier moest, had de notitie re maar opge- Tijdens de ondertrouwplechtigheid bin nen hadden acht man paleisrecherche iet raadhuis aan alle kanten hermetisch afgesloten. In de hal van het raadhuis werden bij iet verlaten door een ambtenaresse ter lecretarie. mei. Irene A. Sljlbing, bloe men aangeboden. En daarna stapte het jonge paar de buitenlucht in Riiloer De rijtoer begon een vijftal minuten eer der dan het schema had voorzien via Laanstraat, Eemnesserweg. Nieuw- straat, Amalialaan. Stationsplein, Van Heutzlaan en vandaar weer naar palels Soestdijk. Tjjdens de rjjtoer reed de hofauto langs het. incrementeum van het Baarns lyceum aan de Amalialaan waar de prinses van 1950 tot 1956 op school ging. Er was langs de rou te zeer grote bijval vanuit het me rendeels jongere publiek. Intus sen echter was de ruimte voor het stadhuis, zodra de hofauto hier was vertrokken, volkomen leeggestroomd. Men probeerde kennelijk snel nog éklers een glimp van hét bruidspaar op te vangen. Binnen twee minuten stond voor het raadhuis niemand meer. Schoolkinderen stonden in dichte rijen met vlaggetjes van de Eemnesserweg tot de Brink. De stemming daar was enorm feestelijk. De belangstelling ver heugde duidelijk de opgetogen lachende prinses, die tegen de kou goed gewapend was, gekleed in bontjas en met licht blauw hoedje op Het excorte was maar klein: voorop een politiewagen, daarna enige politiemannen te paard. Achter de hofauto twee rechercheurs en vervol gens nog een politiewagen. In het tijdschema was gerekend met een terugkeer bij paleis Soestdijk om ongeveer kwart over twaalf. In feite kwam de Rolls Royce het bruidspaar had nu toch de bontplaid over de benen geslagen al om 3 minuten voor twaalf terug in Soestdijk om er in gezel schap van de overige famiiileden on der wie de moeder van de heer Von Amsberg en diens zuster Christina de lunch te gebruiken. Het geschenk dat burgemeester M. F. J. van Beeck Calkoen van Baarn na de on- dertrouwplechtigheid namens zjjn ge meente aan het bruidspaar aanbood, be stond uit een paar antiek-zilveren zout vaten in Louis XVI-stijl. gemaakt van blauw glas. Het stuk is in 1S06 vervaardigd te Am sterdam door de zilversmid Daniël Wil lem Rethmeijer van Lierten, die als teken de initialen DWR in zijn werk stukken drukte. Rethmeijer van Lierten was gespeciali seerd in de vervaardiging van bladen, manden en zoutvaten met ajour uitge sneden motieven. Prinses Beatrix wist zich de tranen uit de ogen van het lachen tijdens het feestprogramma in de ridder saal. Verder van voor naar achter Claus von Amsberg, H M de Konin gin, prins Bernhard en Christina von Amsberg. (Van onze Haagse redactie.) Prinses Beatrix en Claus von Ams berg zijn gisteren na hun onder trouw stijlvol onthaald in de resi dentie. Burgemeester Kolfschoten bood 's middags namens de ge meente Den Haag het prinselijk bruidspaar in de feestelijk versier de Ridderzaal twee Louis XV fau teuils aan. Conferencier mr Paul van Vliet bleef in het daaropvol gende programma, getiteld ,Een Hollands bruiloftsfeest', niet ach ter: de prinses kreeg van hem een jamlepel, asbak en zoutvaatje (.daar zou niemand aan denken') en de bruidegom een grijze over jas (u heeft er blijkbaar nog geen'). De dag werd besloten in de Ko ninklijke Schouwburg met een sprookjesachtige voorstelling van Shakespeares Midzomernachts- droom en een vuurspel boven de hofvijver. De Ridderzaal, versierd met grote toe ven gele azalea's en forsythia en met rode amaryllis, bood plaats aan 700 ge nodigden, onder wie vele ministers en staatssecretarissen, gevolmachtigde mi nisters van Suriname en de Nederlandse Antillen, leden van het corps diploma tique, talloze andere hoogwaardigheids- bekleders en hun dames, alsmede een le- gertje persvertegenwoordigers en deel- 1 het HoUandse bruiloftsfeest. N« Kantlijn Einde staking in Dominicaanse Republiek Het nationale stakingscom tié in de Do-| minicaanse Republiek heeft opdracht gegeven tot beëindiging van de stakin gen die ruim een week het leven in de republiek hebben verlamd. Het comité besloot tot deze stap, nadat president Hector Garcia-Godoy in een tv-rede be loofd had. de decreten te zuilen uit voeren op grond waarvan de militaire leiders die betrokken waren bij de bur geroorlog van vorig jaar naar het bui tenland moeten gaan. Burgemeester Kolfschoten gewaagde in zijn korte toespraak van zijn vreugde, dat Den Haag toch welbewust nog resi dentie was, al trouwt de prinses elders. Het geschenk van de stad zal de prinses daar blijvend aan herinneren. In de be kleding van de twee fauteuils, die het bruidspaar nog moet uitzoeken, zullen twee kleine wapentjes van Den Haag (een ooievaar op één poot) worden ge borduurd. Hij sprak de hoop uit dat de toekomst van het prinselijk paar zich zal ontplooien als ,een vredig en zonnig landschap'. Konstrijck heer Het feestprogramma van muziek, zang, dans en conference dat volgde, werd uitgevoerd door het residentie orkest. het mannenkoor ,Die Haghe Sangers' dat van het balkon af van tijd tot tijd een golf van gezang op de stemmig geklede heren en fleurig CZie slot pag. 3 kol. 3) ER WAS GEWOON GEEN HARING PRINSES BEATRIX EN CLAUS VON AMSBERG: Bovendien schenking van bruidspaar Prinses Beatrix en de heer Von Amsberg doen ter gele genheid van hun huwelijk een schenking ten behoeve van de revalidatie van gehandicapte kinderen in Nederland en de overzeese rijksdelen Voor dit zelfde doel zouden zij ook gaarne het bedrug besteed zien dat hen naast het per soonlijk huwelijkscadeau, als nationaal geschenk wordt aangeboden. Breskens heeft het in de nu by- na, afgelopen wintermaanden voor het eerst na vele jaren moeten stellen zonder het ver trouwd geworden beeld van .vreemde' vissersschepen en hun bemanningen. Na de oorlog en met name in de topmaanden november tot en niet januari, was het bepaald geen ongewoon verschijnsel als er 40, 50 en soms nog meer .Hollandse' kot ters in de haven van Breskens lagen. Maar in het najaar van 1965 het begin van het ha ringseizoen bleven de Ur- kers, Texelaars en soms Kat- wijkers en Scheveningers plot seling weg. Geen kotters en dus ook geen haring. Op een paar uitzonderingen na. Maar die brachten aan de Breskense vis- myn niet ineer dan 500 ton ha-' ring tegen 5000 tot 7000 ton in ;le na-oorlogse topseizoeneu. Aanvankelijk veroorzaakte dat weg blijven van de vertrouwd geworden haringvloot de nodige ongerustheic in Breskens. Die werd voorn am elijp veroorzaakt door het per 1 novembei jongstleden van kracht geworden ar- ikel uit een overgangsovereenkoms van het Beneluxverdrag. Dat artike naakt het niet alleen mogelijk da: Nederlanders binnen de Belgischi territoriale wateren mogen rissen ei omgekeerd, maar bovendien de ge vangen vis in eikaars havens moger aanvoeren. De conclusie lag voor de hand dat de Urkers, Texelaars en andere Nederlanders, die in de win termaanden op haring plegen te ris sen ter hoogte van Duinkerken, Ca lais en zelfs Boulogne, hun vangsten zouden gaan aanbieden in Oostende. Belgische havens deelden in malaise desnoods in Zeebrugge. Aangezien een normale haringkotter vijf tot zes uur nodig neeft om van Oostende aaar Breskens te varen (bovendier- moet hij dan ook weer terug), kar ie mogelijkheid tot lossen in die Be! ^ische haven een visdag per wee) ichelen. Hoewel die ongerustheid voor de toe- icomst blijft, staat het nu reeds vast lat het wegblijven van de haringvloot in Breskens in dit seizoen, niets heef) le maken met de nieuwe (aanlan- illngs-) bepalingen. Er blijkt deze wintermaanden namelijk bijzonder weinig haring in het Engelse kanaal, het Nauw van Calais of nog zuid- westeiyker rond te zwemmen. In al le aanvoerhavens spreekt men van een uitzonderlijk slecht seizoen. En dat de Belgische havens volop deel den in deze (liaring)-mnlaise, moge- blijken uit het feit dat in dezelfde periode dat. in Breskens nog 500 ton haring werd aangevoerd, de gro te vismijnen in Oostende en Zeebrug ge gezamenlijk niet meer dan 409 ton kregen te verwerken. Geen haring Er is dus geen sprake van dat di Hollanders hun haring in België aan bieden. Er is gewoon geen haring Wel is er uiteraard belang stelling voor, hetgeen weer duidelijk is gebleken uit dc prijzen die de handelaren willen betalen Aan de Breskense vismijn schommelden de prijzen voor de schaarse partijtjes aangevoerde haring tussen de 70 er U5 cent per kilo. tenvjjl in de top seizoenen vaak hele ladingen werdcr .doorgedraaid' tegen de garant i< (Zie slot pag. 4 kot. 1 Het koninklijke bruidspaar heeft dit gisteren bekend gemaakt. De tekst van hun bekendmaking luidt: .Wij willen op deze dag, waarop onze bruidstijd aanvangt, na het aantekenen in Baarn en na de ontvangst die 's-Gravenhage ons bereidt, graag zelf een blijk geven van de vreugde en de dankbaar heid, die ons lieden vervullen. Onze dank gaat uit naar al de genen, die persoonlijk of namens organisaties, instellingen, vereni gingen en andere groeperingen uitdrukking hebben willen geven aan hun medeleven en hun harte lijke gevoelens. Deze dankbaarheid geldt ook alle 'eden van het comité Nationaal Huwelijksgeschenk voor de wijze, vaarop zrj het initiatief hebben villen nemen om al diegenen uil het Nederlandse volk, die bij ons luwelijk wilden bijdragen aan een ïationaal geschenk, daartoe in dc -elegenhcid te stellen'. Maar daarnaast willen wij getui en van onze persoonlijke vreug- en ons geluk door zelf een bij- 'rage te geven voor een algemeen ooi. dat "ons beider warme svm- -Hiie en Wii zijn ons by de keuze daarvan ten volle bewust geweest van de veie noden en behoeften, die overal ter wereld nog bestaan. Maar de bestemming, die wij aan dit ons eigen persoonlijk geschenk wil len geven, hebben wij toch wel zeer uitdrukkelijk willen vinden binnen het koninkrijk'. .Wij zijn ervan overtuigd, dat er grote waarde gelegen is in de mogelijkheden van" uitwisseling en ontmoeting tussen de bewo ners van de Tanden van het ko ninkrijk. Vooral daardoor kan be langstelling en begrip voor elkan ders problemen en noden worden verdiept. Wij weten, dat er juist op het ge bied van de revalidatie nog grote nood bestaat, en met name ten aanzien van de zorg voor het ge handicapte kind. Wij zouden daar om bij het zoeken naar een onder werp, waarop deze uitwisseling zich in het bijzonder zou kunnen richten, de zorg voor het gehan dicapte kind in Suriname, de Ne derlandse Antillen en in Neder land centraal willen stellen. Wij willen met deze eigen gift on zerzijds trachten om deze gedach te niet slechts uit te spreken, doch ook reeds een eerste uitvoering van gezamenlijke hulp aan de ge handicapte jeugd hier en in de west te bevorderen. In dezelfde gedachtengang zou den wij gaarne het bedrag, dat ons naast het persoonlijk huwelijksca deau wordt aangeboden als natio naal geschenk, voor deze doelstel ling bestemd willen zien,, waar door de stichting van revalidatie centra in Suriname en de Neder landse Antillen mogelijk kan wor den gemaakt. Tevens zou dan hierdoor ook steur verleend kunnen worden aan dc organisaties, die op dit gebied in Nederland reeds werkzaam zijn teneinde deze in de gelegenheid tc stellen, hetzij door uitbreiding van hun instellingen en Instituten, het z|j door verruiming van hun oplei ding, aan bovenstaande gezamen lijke doelstelling zinvol mede te -erken' haling hoort stellen plan in deze stad een .promotor' voor evenementen aan te trekken Dat is be grijpelijk. Daar moet eerst eens over I worden gesproken. Zo'n functionaris gaat Immers veel geld kosten. De helft moet voor rekening van de gemeente I komen, de andere helft dient van par- Iticuiiere zijde i bedrijfsleven enz) te worden opgebracht. Veertig duizend gul den samen, een bedrag dat niet zo Imaar los in het vestzakje zit. Toch ge loven we, dat de vraag aan hel begin van dit stuk gesteld, bevestigend diént te worden beantwoord. Wie zich ver diept in de directe achtergronden van het bewuste voorstel, wie zich voorts bezint op de functie, die Middelburg pretendeert te bezitten, zal zich na ampel overwegen ongetwijfeld tóch ach ter dit plan scharen. ir onze mening dus: jawel, het is nodig. Een mening, die echter mo ving vergt. WIJ zouden onze motive ring willen Daseren op twee hier reeds aangeduide overwegingen: de komende i feestviering rond het 750-Jarig bestaan Ivan de stad en vervolgens de plaats, die Middelburg in een groter geheel wil innemen. Wat het eerste punt betreft kan men stellen, dat een feest ter vie ring van een stadsbestaan twee kanten heeft, de kant van de .eigen burgerij', maar ook even belangrijk de kant van de presentatie naar buiten Over het algemeen ziet men op dit stuk van zaken in Nederland niet veel origineels. Er worden als regel oude kostuums aangemaakt, men laat snorren en baar den staan, er worden Goudse pijpen aangeschaft, met welke attributen de inwoners een soort openluchtbal opzet ten, met onder meer als deelnemers b en w. Een dankbaar object voor fotogra fen, televisie en film, met helaas als ge volg, dat de laatste jaren reeksen van burgers uit allerlei Nederlandse plaat sen op het scherm paraderen als poor ters vermomd in kwasi-oude kledij. Dat 1 is één of twee keer leuk. maar men I kan er niet mee doorgaan. In Middel burg heeft men dus gezegd: we moeten met onze presentatie naar buiten een andere richting inslaan, géén verkleed partij. maar proberen op eigentijdse wijze het jubileum van de stad naar buiten te brengen. Dat is een mooi voor nemen. Maar wanneer men over zulk een voornemen gaat praten, blijkt dat de uitvoering in negen van de tien ge vallen neerkomt op dezelfde goedwil lende burgers, die al in allerlei besturen zitten en aan diverse evenementen in het recente verleden hebben meege werkt. Een verschijnsel, dat men in vele gemeenten aantreft. In het onderhavige geval heeft de bewuste groep gezegd: ..Akkoord, wij willen meewerken. Maar wil het goed worden, dan moet er veel werk worden verzet en daarvoor be schikken wij over te weinig tijd. Geef ons daarom een man, die de grote lijnen kan uitwerken, die ook zelf ideeen heeft, zodat er op een professionele manier iets (en liefst iets heel goeds) in elk aar kan worden gezet'. Het bleek, dat in het college van b en w voor deze ge dachte werd gevoeld en in de loop van de afgelopen weken werd in gezamen lijk beraad een stichting geformeerd, die de bewuste man in dienst zou kun nen nemen. Voor een aantal van de .goedwillende burgers' is het optreden van zulk een vakman zelfs een voor waarde: ,Wij voelen er niets meer voor om lange tijd werk en gezin te verwaar lozen voor het. organiseren van festivitei ten, wij achten dat niet verantwoord, er moet deskundige hulp komen', aldus hun argumentatie. Het komt ons voor, dat deze gedachtengang redelijk is. Wan neer men in Middelburg een redelijke reeks festiviteiten wil opzetten, dan zal daartoe mankracht aanwezig moe ten zijn. Is die er niet, dan maar geen (groots-opgezet) feest. De tweede overweging: de functie van Middelburg in een groter geheel. Het gaat hier om het duidelijk te zeggen eigenlijk om het op-de-tenen lopen. Het blijkt immers voortdurend, dat aan gemeentebesturen in een ont wikkelingsgebied eisen worden gesteld, waaraan zij niet of niet geheel kunnen voldoen doordat zij niet over de outil lage beschikken. Die outillage moet er nochtans zijn, ook a! is zij duur. De Middelburgse Schouwburg bijvoorbeeld kost een stevige financiële rib uit de gemeentebegroting, evenals het Zeeuws museum. Maar wil Middelburg aan vreemdelingen en de in Zeeland belang stellenden (bv industriëlen i zie* wil len presenteren op een redelijke manier, dan moet men zich (op gemeentelijk vlak) offers als deze getroosten. Wan neer men voorts een gebouw als de schouwburg óók als congresgebouw wil exploiteren, dan zal er aan acquisitie moeten worden gedaan. Maar wie moet dat doen? Wie gaat er de boer op? Als men ter wille van vreemdeling en inwo ner evenementen wil organiseren en daar propaganda voor wil maken, dan gebeurt dat in vele gevallen door ama teurs met alle beperkingen vandien. Kan dat niet veel beter gebeuren Een gemeente in een zich ontwikkelende provincie moet stelselmatig bezig zijn aan haar reputatiebehartiging. Mede daarom is een functionaris als thans door de Stichting Evenementen in Mid delburg wordt gewild, dringend nodig. Hij zal op een breed vlak service moeten verlenen, dienstverlening aan de eigen verenigingen die evenementen willen organiseren, dienstverlening ook naar buiten, alles ten bate van de stad. Is het wel nodig? Het is inderdaad de vraag, die thans bij herhaling wordt gesteld. Men zal begrepen hebben, dat ons antwoord een volledig .ja' is. ook al begrijpen we dat het hier en daar een zwaarwegend en niet makkelijk te ac cepteren voorstel is. In zekere zin gaat Middelburg met de aantrekking van een dergelijke figuur eigenlijk een tikkeltje op de tenen fopen, toegegeven. Maar dat is nodig om mee te kunnen doen in het leger van andere plaatsen, die wél geld over hebben icn soms heel veel) voor dergelijke zaken. Wij hopen der halve dat alle belanghebbenden in de publieke en in de private sfeer na be studering van alle .voors' en Jegens' zullen besluiten aan het uitwerken van het voorstel mee tc werken. Het is nodig. VLIEGTUIGMAKER DOOR DRAAIENDE PROPELLER GETROFFEN EN GFDOOD Op het marinevliegkamp Valkenburg is gisteravond bij werkzaamheden aan een zojuist gelande S-2n Tracker de 25-ja- rige vüegtuigmaker algemeen der lste klasse P. D. Dekker uit Katwijk in een nog draaiende proj>eIIer gelopen. De man was op slag dooi'. Naar de oor/auk van het ongeval wordt ecu onderzoek Inge steld.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1966 | | pagina 1