Schrijver Francois Mauriac
als verdediger van de Gaulle
DE LIJDENSWEG VAN DE VICKERS VC-10
fnnstruita
alles (SO kan met ÜElE
De hele
was
met één
vinger....
Toch nog kans op een happy-end
WEST-DUITSLAND - EEN PARADIJS
VOOR KROOSTRIJKE BUITENLANDERS
Uitstekend ontwerp werd
door de feiten achterhaald
DONDERDAG 12 NOVEMBER 1«64
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
GELIJKE STATUS ALS JEANNE D'ARC
NIET DE MENS
MAAR DE
STAATSMAN
(Van een bijzondere medewerker)
Het lang verwachte boek van Fran
cois Mauriac (in 1952 Nobelprijs
winnaar) over generaal de Gaulle,
aan wie hij in de geschiedenis een
gelijke status geeft als aan Jeanne
d'Arc, is zojuist bij Grasset in Pa
rijs verschenen (345 pag. 20 F.), De
jonge leider van dat oude uitgevers
huis, Yves Berger, heeft het buiten
kansje in de wacht kunnen slepen
dank zij een honorarium van 200.000
gulden, waarbij dan nog het ver
koopsaandeel komt. De eerste op
lage telt 100.000 exemplaren en de
vertaling ervan is al ondernomen
in alle delen van de wereld be
halve in Engeland.
Drie weken tevoren kwam al een
uiterst rechts weekblad ,,Le nou
veau Candide" met uittreksels uit
het boek, hoewel er toen nog maar
vier exemplaren in andermans
(veilige) handen waren; de Gaulle
had het bij zich op zijn Zuidameri-
kaanse reis. Het weekblad werd on
middellijk in beslag genomen.
Het is een zeldzaam feit, dat er een
boek verschijnt van een beroemd
schrijver over een beroemd man
nog tijdens diens bewindsperiode.
Opzienbarender nog is het boek van
Mauriac omdat deze katholieke au
teur tijdens de burgeroorlog in
Spanje en gedurende de vrijheids
strijd in Algerije altijd de zijde van
de linkse partijen heeft gekozen.
Hij schreef voor de Algerijnse on
afhankelijkheid in het weekblad
„1' Express" van Mendes-France
zijn befaamde „Bloc-notes", waar
in hij niet alleen de O.A.S. maar
ook de Gaulle aanviel, tot hem in
eens de ogen opengingen en hij in
de „Figaro Litteraire" de Bloc
notes voortzette, maar nu de Gaul
le, die een einde had gemaakt aan
de kolonisatie verheerlijkend.
Zo groot is zijn bewondering voor
Charles de Gaulle, dat hij in zijn
boek, met de eenvoudige titel „De
Naar de bioscoop én nog een,
hele was te doen? Geen be
zwaar voor de Constructa 100
Volautomaat. Het wasgoed erin,
de wijsvinger op de gekozen
wasprogramma-toets. Eenzorge-
loze avond bij een goede film.
Thuis is de was gedaan. Verdere
sterke punten van de Constructa
100kan kookwas ook wérkelijk
koken, extra droogeffect, alle
wasprogramma's (ook wolen
een sterk hart voor een lang
leven. Vraag demonstratie bij
uw Constructa handelaar of bij
Constructa Nederland Voorlich
tingscentrum, Middenweg 233,
Amsterdam, tel. 020-947484.*
Gaulle, dat hij hij in zijn boek, met
de eenvoudige titel „de Gaulle",
diens „personnage" nauwelijks uit
de verf laat komen hij heeft hem
trouwens ook maar tweemaal ont
moet. Het boek moet dan ook niet
beschouwd worden als een biogra
fie a la Maurois (die er als Emil
Ludwig een spannend historisch
drama van zou hebben gemaakt)
maar als een sobere, heldere, on
weerlegbare verdediging van heel
het optreden van de Gaulle vanaf
de 18e juni 1940, toen diens ver
maarde oproep de lucht in ging.
Hij wijst er slechts even op, dat de
Gaulle in 1916 in de slag om Ver
dun door een granaat knockout
werd geslagen, maar verder bevat
zijn boek een verdediging van alle
daden van de Gaulle aan de hand
van diens verklaringen in woord
of geschrift. De lezer, die geïntri
geerd wordt door de mens de Gaul
le, zal die mens niet in het werk
van Mauriac vinden.
Hij maakt wel duidelijk, dat de
Gaulle een sfinx is, die zijn ge
dachten niet prijs geeft. Napoleon,
die zuidelijk bloed in zich had, huil
de dikwijls: op de wangen van de
Gaulle heeft men zelden een traan
gezien. Mauriac schetst de teleur
stelling op een grote bijeenkomst,
direct nadat de divisie van Leclerc
Parijs was binnengerukt, toen ie
dereen in het Trocadero bijzonder
ontroerd was en de Gaulle heel
nuchter uitsluitend toekomstplan
nen behandelde, want hij zag altijd
verder dan iedereen. En bij de eni
ge, wat langduriger, ontmoeting
tussen de Gaulle en Francois Mau
riac, een déjeuner op 1 september
1944 op het ministerie van oorlog,
waar vóór de oorlog Daladier de
Gaulle nooit wilde toelaten, ver
droot het de litterator, dat generaal
de Gaulle hem niets wilde vertellen
over de moeilijke interne militaire
problemen, moeilijk vanwege de
maquis die voor een deel in com
munistische handen was, maar het
integendeel had over de „bezet
ting" van de Académie Francaise
dat gezelschap van Onsterfelijken.
Niet links, niet rechts
Dit boek is dus in de eerste plaats
een boek voor historici en voor
hen, die het fijne van de politiek
van de Gaulle door de jaren heen
willen leren kennen. In dat opzicht
is het een formidabele prestatie
van de bijna 80-jarige Mauriac,
want na het lezen van al de citaten
van de Gauüe, ook uit diens eigen
Mémoires, en de belichtende tekst
van Mauriac is het iedereen wel
duidelijk, dat deze koude man uit
het Noorden (geboortig uit Lille).
géén man van rechts is (hij wordt
fel gehaat door de rijke bourgeoi
sie), want hij heeft twee-, drie
maal de kans ongebruikt gelaten
om de Republiek om zeep te bren
gen; maar ook geen man van links,
want hij heeft in de jaren vóór de
oorlog de bittere ervaring opge
daan, dat al zijn voorstellen voor
een moderne legerorganisatie door
de partijen in het parlement veron
achtzaamd werden, zodat de ne
derlaag onvermijdelijk werd.
Die partijen waren en zijn nog
dikwijls anti-nazi, anti-fascis
tisch, maar niet bezield door de
nationale idee. Heel de politiek van
de Gaulle vindt men in het boek
van Mauriac aan de hand van her
haalde verklaringen van de Gaulle-
zelf terug.
Men leert er uit, dat de Gaulle
geen vijand is van de Verenigde
Staten, maar alleen een zelfstan
dig Europa wil; dat hij in laatste
instantie door middel van referen
dums een beroep wil doen op het
volk, omdat de „elite" dikwijls te
veel haar eigen belangen najaagt
en dat hij gedekoloniseerd heeft
omdat de drang naar vrijheid hét
kenteken is van deze eeuw, m
dat hij daarom de Franse invloed
nog niet in Alrika en elders heeft
willen opgeven, maar juist groter
heelt willen maken door weer die
zelfde coöperatie. Hij is ook in we
zen geen tegenstander van het par
lement, maar allereerst voorstan
der van een regering die regeert,
en zoals in Engeland met be
hulp van een meerderheidspartij,
een situatie waarvan de partijlei
ders uit de vorige, Vierde Repu
bliek, (naar niet alleen zijn idee)
nog geen kaas hebben gegeten.
Stukje voor stukje
Stapje voor stapje heeft Charles de
Gaulle zijn idee ener moderne
Constitutie die de president als lei
der van de natie meer macht zou
geven een idee door hem in
1946 in een opzienbarende rede in
Bayeux uiteengezet verwezen
lijkt. Hij had toen genoeg van al
het gescharrel tussen de partijen.
Twaalf jaren later zag hij zijn visie
bewezen, toen men hem als ge
volg van de militaire rebellie in Al
giers, terug moest roepen, daar
anders de Republiek door ultra
rechtse militaire leiders onder de
voet zou zijn gelopen, leiders, die
o.a. op hun program hadden staan
de executie van Frangois Mauriac
en Raymond Aron!
De Gaulle heeft jaar na Jaar wijzi
gingen in het democratisch bestel
van Frankrijk aangebracht, die
voor een gedeelte zelfs door zijn te
genstanders o.a. Deflerre ten slot
te zijn aanvaard. En hij hoopt, dat
zijn systeem zelfs na zijn aftreden
of dood zal blijven bewaard. Som
migen hebben de vrees uitgespro
ken, dat na zijn verdwijnen een po
litieke leegte zou ontstaan. „Een
leegte"?, heeft de Gaulle schamper
gezegd. „Het zal een gedrang zijn
van jewelste". En dat blijkt nu al,
want er zijn al drie anti-kandida
ten voor 1965, te weten Deffere, Ti-
xier-Vignancour en Cornu. En daar
zal het wel niet bij blijven.
Of Maurice dan geen kritiek heeft
op de Gaulle? Hij verwijt hem met
zachte stem, dat hij de verwilderde
jeugd van tegenwoordig niet in het
hart aanpakt, noch een ernstig
woord heeft voor het materialisti
sche kapitalisme. En dat hij nooit
het woord God gebruikt, hoewel hij
een gelovig katholiek is. Daarvoor
is de Gaulle echter te zeer een man
van de feiten. Een man. die de his
torie beheerst, zo zet Mauriac uit-,
een, omdat hij de realiteit van de
feiten erkent en van zijn woorden
daden, dat wil zeggen, feiten, i
maakt.
U kunt U kunt ook Maar u kunt ook
*n Amerikaan roken'n Virginia roken de onvergelijkbare Golden Fiction melange kiezen
Voor rokers met een eigen stijl
JKaddin*
DUET PETROLEUMKACHELS 198.-
Een zeer krachtige kachel met veel mo-
gelijkheden! Wenst U véél warmte dan
staan twee krachtige branders ter be-
schikking.Weinig warmte gewenst? Dan
één brander op laagstandl Kookmoge-
lijkheid (plaats voor 2 pannen!)
VEILIG.... ZUINIG.... DUURZAAM!
De Turken en de kinderbijslag
Voor 53 „spruiten"
2000 mark per
maand
(Van onze correspondent in Bonn)
F\ie Alie met 21, 22 of 23 kin
deren bestaat in de Bonds
republiek niet". Dit verklaarde
in het Westduitse parlement de
minister van arbeid en sociale
zaken Theodor Blank in ant
woord op schriftelijke vragen
naar een Turkse arbeider, die
voor zijn werkzaamheden in de
slag van 1.440 mark per maand
zou genieten.
Van de bijna 1 miljoen buitenlandse
arbeiders in West-Dultsland geniet
ongeveer een-tiende deel 100.000
man kinderbijslag. Onder deze kin
derbijslagtrekkers zijn er volgens
liet ministerie van arbeid en sociale
zaken 75 met meer dan negen
kinderen. Onder hen zyn 28 Neder
landers, 23 Italianen, 18 Spanjaar
den, 5 Turken en 1 Griek. Hun kin
dertal: 52 met 10 kinderen, 14 met
11. 7 met 12, 1 met 13 en 1 met 14
kinderen. 14 kinderen is het record
onder de buitenlandse arbeiders.
De schriftelijke vraag in het parle
ment was uitgelokt door een krante-
bericht over een Turkse gastarbei
der, die voor zijn 23 kinderen en twee
vrouwen een bijslag van 1.440 mark
per maand zou krijgen. Deze Turk
zou in de omgeving van Stuttgart
werken. Niet onbegrijpelijkerwijs
werd naar aanleiding hiervan de
vraag gesteld, of dit nu eigenlijk wel
de zin kon zijn van de kinderbijslag.
En of het te verantwoorden was, dat
op deze wijze de Westduitse belas
tingbetaler voor het (talrijke) kroost
van buitenlandse arbeiders moest
meebetalen.
Theoretisch
De Turk Metin Akasyo is een mys
tificatie gebleken. De burgemeester
van een kleine gemeente in de buurt
van Stuttgart had aan het. arbeids
bureau in de Baden Württêmbergse
landshoofdstad nagevraagd, wat de
situatie zou zijn, Indien zich een bui
tenlandse gastarbeider bij de West
duitse autoriteiten zou aanmelden om
kinderbijslag voor 23 kinderen. Deze
theoretische vraag kwam als prak
tisch feit in de krant en veroorzaakte
een golf van verontwaardigde com
mentaren.
Het praktische antwoord op de vraag
is echter, dat de Turk Metin .Akasyo,
indien hij zou hebben bestaan, inder
daad aanspraak zou hebben op bij
slag voor 23 kinderen. Het speelt
daarbij voor de wetgeving geen rol,
of hij deze kinderen gehad bij één,
twee, drie of (zoals bij mohammeda
nen wel voorkomt) vier vrouwen.
„Kindergeld" wordt in de Bondsre
publiek zelfs voor onwettige kinde
ren betaald. Het enige, wat de auto
riteiten verlangen, is dat het bestaan
der 23 kinderen wordt bewezen.
Het praktische probleem van de gro
te kinderscharen van buitenlandse,
met name mohammedaanse gastar
beiders blijft. Telkens als een moham
medaanse gastarbeider met vakantie
naar zijn vaderland is geweest, moe
ten zijn werkgevers er maar op re
kenen, dat hij in de loop van het ko
mende jaar een en vaak twee of
meer kinderen voor de kinderbijslag
aanmeldt. Dat kan, wanneer de Turk
se gastarbeider diverse vrouwen
heeft. De Turkee wet erkent welis
waar de monogamie, maar de mo
hammedaanse priesters zegenen ook
huwelijken in. die niet voor de bur
gerlijke stand zijn gesloten.
Na een paar jaren" worden de kin
deren uit deze huwelijken automa
tisch voor wettelijk na-kroost ver
klaard. Officiële monogamie, in-offi-
ciële polygamie- Dit is de praktijk
in Turkije, die niet zonder uitwerkin
gen blijft op de kinderbijslagpraktijk
in de Bondsrepubliek, waar zo'n
33.000 Turkse arbeiders werkzaam
zijn. Tenzij de Bondrepubliek de te
werkstelling van een buitenlandse ar
beider afhankelijk zou willen stellen
van zijn kindertal, is zii genoodzaakt
de hoge kinderbijslagen te betalen.
Alleen al om
kinderbijslag
Ook wanneer zich op een (kwade)
dag een Turk zou aanmelden, die
nog meer dan 23 kinderen heeft. En
ook wanneer in Turkije de mare de
ronde zou doen dat menen in het ver
re West-Duitsland zulke enorme som
men voor zijn kinderen krijgt, dat
het daarom alleen al de moeite loont
om er te gaan werken.
Deze situatie is al ingetreden: bij de
Westduitse spoorwegen In Düsseldorf
heeft zich een Turkse arbeider aan
gemeld, die kindergeld voor niet min
der dan 33 kinderen verlangt. De
Westduitse autoriteiten hebben de
zaak in onderzoek. Als de Turk een
geldig arbeidscontract, heeft en het
bestaan van de 33 kinderen (by wie
weet hoe vele vrouwen) kan bewij
zen, zal de belastingbetaler hem rond
2000 mark per maand moeten uitke-
In Nederland als
in Duitsland
(Van onze Haagse redactie)
Nederland volgt wat de kinderbij
slag voor buitenlandse werkne
mers betreft dezelfde methode als
Duitsland. Overeenkomstig een ad
vies van de Sociale Verzekerings
Raad is bepaald, dat Turken en
Marokkanen kinderbijslag ontvan
gen voor al hun kinderen, ook die
uit polygame huwelijken, waar
van zij kunnen aantonen, dat zij
volgens de wetten van hun land
wettige kinderen zijn.
Volgens het ministerie van socia
le zaken en volksgezondheid te
Den Haag valt het hier in de
praktijk nogal mee. De Turkse
en Marokkaanse arbeiders hier
zijn jong en vooral ook te onbe
middeld om er meer dan één vrouw
op na te houden.
(Van onze luchtvaartmedewerker)
Wij kregen er bijna kramp in onze nekspieren van. De staart van
het vliegtuig stak dan ook ruim dertien meter boven de grond uit.
Het was de staart van een Engels type verkeersvliegtuig dat de
laatste maanden steeds in het nieuws is: de Vickers Super VC-10.
De plaats waar wij ons bevonden was de montagehal op het vliegveld
Weybridge waar dit vliegtuig gebouwd wordt en wij keken naar het
tweede vliegtuig van dit type, dat bijna voltooid was. Boven op het
hoge kielvlak heeft men het horizontale staartvlak aangebracht, op
zichzelf groter dan de vleugel van de bekende Spitfire uit de tweede
wereldoorlog. Technici waren nu bezig met het afstellen van het me
chanisme waarmee dit staartvlak in zij'n geheel versteld kan worden.
De verdere ruimte in de grote hal
werd ingenonu-n door andere ArC-10's
en Super VC-10's in verschillende sta
dia van voltooiing. Toestellen voor de
BOAC, voor de British United Air
ways, voor Ghana Airways en voor
de Engelse luchtmacht. In 'andere hal
len hadden wij onderdelen voor tocs-
tellen-in-wording gezien, die te zij
ner tijd in deze hal met de rest van de
vliegtuigen zouden worden samenge-
bouwd. Overal heerste een grote be
drijvigheid en daaruit zou een niet
ingewijde bezoeker de indruk kunnen
krijgen dat deze afdeling van de Bri
tish Aircraft Corporation, een van de
twee grote combinaties van de En
gelse vliegtuigfabrieken, de handen
vol heeft om alle orders op tyd uit
gevoerd te krygen.
Niet zo best
Maar jammer genoeg voor dit Britse
vliegtuigconcern is het tegendeel
waar. Het wil niet zo best met de
VC-10 Er worden er voorlopig niet
meer dan achtenveertig gebouwd en
dat is veel te weing om een dergelijk
miljoenenproject ook maar enigszins
lonend te maken. En dat alles omdat
dit veelbelovende en op zichzelf be
paald niet slechte vliegtuigtype door
de feiten is achterhaald.
Wat is namelijk het geval? De Vic
kers VC-10 werd in 1957 ontworpen
volgens een specificatie van de Bri
tish Overseas Airway Corporation.
Deze had in Amerika twintig Boeing-
toestellen gekocht en inmiddels de
eerste daarvan in dienst gesteld. Deze
Boeings vlogen op de diensten naar
Noord-Amerika en nog enkele andere
lijnen, maar daarnaast had de BOAC
de iets kleinere Comets in gebruik,
voornamelijk op de routes naar Afri
ka. Zuid-Amerika en het Verre Oos
ten. Op deze routes moest dikwijls
worden geland op luchthavens mei
betrekkelijk korte banen die voor de
Boeings niet lang gefioeg waren.
Daarom gaf de BOAC in 1957 aan
A'ickers een specificatie voor een
nieuw type verkeersvliegtuig met
straalmotoren, dat een even grote
lading moest kunnen vervoeren als
de Boeings maar daarmee moest kun
nen starten en landen op de vrij kor
te banen van de luchthavens «ie de
Comets aandeden. A'ickers ontwiero
toen voor de BOAC de VC-10. later
gevolgd door de iets grotere Super
\7C-10. Na enig wikken en wegen
werden tenslotte orders geplaatst
voor twaalf standaard A'C-lO's en
30 Super VC-10's. Als een „tweede
generatie" straal verkeersvliegtuig
met betere technische en economWhe
prestaties dan de Boeings en de Dou-
glassen zou de VC-10 ook voor an
dere maatschappijen attractief z;jn,
zodat de kansen voor dit nieuwe Brï'-
Betere versies
Het prototype van de VC-10 maakte
in augustus 1962 zijn eerste vlucht en
de BOAC stelde het toestel in mei
van dit jaar in dienst. Inmiddels had
zij besloten om van de dertig Super
VC-10's er acht te laten vervaardi
gen in een gemengde passagiers- en
vrachtuitvoering. De eerste Super
VC-10 heeft enkele maanden gele
den gevlogen en dn type komt vol
gend jaar in dienst. Ook British Uni
ted Airways en Ghana Airways zul
len volgend jaar met de V.C-10 gaan
vliegen en de Royal Air Force neemt,
ze in 1966 in gebruik.
Maar de \rC-10 is niet het succes ge
worden dat de Vlckers-fabriek. in
middels in 1960 opgenomen in de Bri
tish Aircraft Corporation, ervan ver
wacht had. Want wat gebeurde?
Boeing en Douglas waren r.a de eer
ste successen met hun 707 en DC-8
niet op hun lauweren gaan rusten.
Zij ontwikkelden nieuwe, betere ver
sies van deze locstellen, die zich
wat prestaties betreft met de VC-10
konden meten, maar bovendien snel
ler en goedkoper leverbaar waren.
Voorts was hei voor veel maatschap
pijen aantrekkelijker om hun vloot
standariseren op Boeing- of Dou-
glasmaterieel dan er nog eens een
geheel nieuw Engels tvpe bij te ne
men. Daarbij kwam nog dat de VC-10
te strak volgens de BOAC-specifica-
tie was ontworpen zodat er voor an
dere afnemers vrij veel wijzigingen
in het ontwerp zouden moeten wor
den aangebracht, iets dat de verkoop
kansen evenmin ten goede kwam.
Daarom liep het dus niet met de VC-
10 en de Super VC-10. Ook de bestel
ling van de Engelse luchtmacht, enigs
zins bedoeld als een morele steun
voor de fabriek, mocht niet 'ot eer
dere orders leiden. Maar toen
viel de zwaarste klap. De
Britse Minister voor Luchtvaart, Ju
lian Amery, had eind vorig ja3r
BOAC-directeur sir Matthew Slatte-
ry de laan uitgestuurd en in zijn
Elaats Sir Giles Gurthrïe benoemd,
ij zijn ambsaanvaarding kreeg Sir
Giles de opdracht om na te gaan
hoe de BOAC, die al jaren met grote
verhezen wer' weer toe>-n gezond
en economisch bedrijf kon worden
gemaakt *:i «huiruier rapport uit te
brengen Da'. ra; port werd i
tus j.l gepuMi'
drastische man1
I De eerste Vickers Super VC-10 c
I tijdens de start. Het tweede toestel I
van dit type komt binnenkort ge-
c reed. Voorlopig worden er in Z
1 vertraagd tempo twintig ge-
j bouiod.
zeventien van de dertig Super VC-10's
zal afnemen in een vertraagd leve
ringstempo. Van de overige dertien
gaan er drie naar de Engelse lucht
macht terwijl hel werk aan de laat
ste tien voor onbepaalde tijd is stil
gelegd.
„Wij konden het eerst niet geloven
toen wij het hoorden", zeiden ons
de mensen van de British Aircraft
Corporation. „Het betekende immers
dat wij nu verder wel uit ons hoofd
konden zetten meer orders voor de
VC-10 te krijgen. Als de maatschap
pij voor wie het vliegtuig speciaal
ontworpen is ze niet meer wil heb
ben, wie dan wel" De stemming was
dan ook niet best op Weybridge en
er werd zelfs al rekening gehouden
met de mogelijkheid dat er personeel
ontslagen zou moeten worden.
Maar sindsdien zijn er een paar din-
Een gebeurd die de British Aircraft
orporation weer een hart onder de
riem hebben gestoken. In ce eerste
plaats maakte de BOAC bekend dat
zij erg ingenomen was met de stan
daard VC-10, waarmee zij in vier
maanden tijd 40.000 passagiers ver
voerde. Ook het publiek is enthou
siast over dit nieuwe vliegtuig, wat
wordt bewezen door een bezettings
graad van 80 tot 90 pet. en regelma
tig vluchten met alle 135 stoelen
bezet. Verder hebben, dank zij de
uitstekende resultaten bij de EOAC,
band al narnen genoemd van
maatschappijen in Libanon, Kenya en
Argentinië. De fabriek kon zelfs een
vaste order krijgen voor twee stuks
van de Cubaanse luchtvaartmaat
schappij, maar zij heeft deze order
geweigerd omdat zij enkele grote op
drachten voor de kleinere BAC One
Dieven heeft van Amerikaanse maat
schappijen en zij niet het risico wil
lopen om de Amerikanen voor het
hoofd te stoten.
Sir George Edwards, de president
van de British Aircraft Corporation,
heeft gezegd dat hij binnen het half
jaar enkele orders voor de VC-10
verwacht en dat hij er ten volle op
vertrouwt dat dit vliegtuig zijn weg
zal vinden, Maar een zorgenkind zal
zijn VC-10 desondanks oh wel blij
ven; om een dergelijk project winst
gevend te maken moeten er zeker
100 a 150 vliegtuigen worden ver
kocht en het orderboek vermeldt er
nu pas achtenveertig
dé surprise...
gezond, lekker!
liel
Boeings te kop
ont een slreep
bestelling van
en in plaats
Amerikaanse
Consternatie
Natuurlijk veroorzaakte dit nieuws
een reuze consternatie in de Engelse
luchtvaartwereld. De British Air
craft Corporation sloeg gToot alarm
en ook de heer Amery kreeg even
de schrik le pakken. Hij liet Sir Gi
les bij zich komen om hem te ver
tellen (lat dit toch echt niet ging.
maar Sn- Giles hield eerst voet by
stuk Niettemin moest hij tenslotte
we! inbinden en uiteindelijk werd de
zaak zo geregeld dat de BOAC nu
