EEN
HUWELIJK
IN
WORMERVEER
Joegoslavisch meisje vond in
Nederland genezing en geluk
Nooit toezegging aan
Si-Maartensdijk gedaan'
Honderdvijftig jaar geleden
danste het Wener Congres
VRIJDAG 30 OKTOBER 1964 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
ij zit op de punt van haar stoel, ar-
men over elkaar. Uit haar bruine
ogen straalt zoveel seluk dat het mij ver
legen maakt. Trouwens, de hele sfeer in
dit huis bezorgt me een brok in de keel.
Het Vrouwtje met de bruine ogen in het
tere gezicht heet Rozalia Balasz. Stil
met een vage glimlach nu en dan, volgt
zij het verhaal van haar man, Jaap Dik-
Zij zijn pas enkele dagen getrouwd.
Maar dat 'is het verhaal niet van deze
twee jonge mensen, die elkaar gevonden
hebben hier in de Zaanstreek, in Wor-
merveer.
A ls ik wegga uit het huis, kan
ik in de gang niet nalaten
tegen Jaap z'n moeder, een fer
me vrouw, te zeggen: „U hebt
een zoon uit één stuk. Daar
kunt U trots op zijn".
Zij glimlacht. „U hebt gelijk,
het is een fijne jongen. Maar ik
heb er drie zo".
En ik hoor Jaap-zelf nog zeg
gen: „Maak er geen sentimen
tele zaak van. En leg er vooral
de nadruk op, dat ik het niet
alleen heb gedaan. Er hebben
zo ontzaglijk veel mensen mij
geholpen. Mijn ouders, maar ook
veel, veel anderen".
Papieren
fen. Ik had zelfs een onderhoud met
r. Drees ook esperantist
waarin ik hem vroeg te bemiddelen
by Tito. Hij heeft pogingen aange
wend, maar het lukte niet. Toen
kwam ik terecht bij het hoofd van de
internationale esperantenbeweging
in Den Haag.
HQ gaf mij het adres van een vriend
in Joegoslavië, een hoogleraar, die
betrekkingen had in regeringskrin
gen daar. Ik stuurde hem een brief
met een aanbeveling van die meneer
uit Den Haag. En dat heeft geholpen.
Roosje kreeg haar paspoort, geldig
voor een jaar. Wonderbaarlijk.
Visum
vent. Vier jaar ziek-zyn hebben een
diepe invloed gehad op zijn karakter.
Maar daar heeft hy niet over gespro
ken.
Het voornaamste
De hele familie luistert mee. Naast
Roz&lia Jaap noemt haar
Roosje zit haar moeder. Een
grote zwijgzame vrouw die niets ver
staat van wat er gezegd wordt. zy is
voor het huwelijk van Roosje en Jaap
uit Joegoslavië naar Nederland ge
komen. Jaap zegt: „Het voornaam
ste van de nele geschiedenis is, dat
Roosje beter is geworden. Ze is zes
kilo aangekomen*.
Hij geeft haar een zacht klopje op
de schouder. Het frêle vrouwtje kijkt,
hem aan met een blik die zich niet
laat omschrijven.
„Roosje woonde in het grensgebied
van Joegoslavië en Hongarije. Toen
zij vier jaar was, werd zij ernstig
ziek. Bot-t.b.c. in haar heup. Later
kreeg zij ook t.b.c. in haar rug. Ja
renlang lag zij in bed zonder enige
kans op genezing.
Tijdens de oorlog werd Roosje be
handeld door een joodse orthopedist.
Een bijzonder kundig man, maar hij
werd door de Duitsers weggesleept
en keerde nooit meer terug. De be
doeling was, dat hij haar zou opere
ren. maar dat is er dus nooit van
gekomen. Roosje heeft ontzettend
veel pijn geleden. Overdag en
's nachts. Ze lag nog een tijd in een
gipskorset. Daarna bezocht ze toch
nog een school en reisde vaak naar
Boedapest om zich daar onder be
handeling te stellen van een orthope
dist. Maar het hielp niet. In de jaren
dat Roosje op bed lag, leerde zij Es
peranto. Zij correspondeerde met
mensen uit vele landen. Ook met een
Nederlander. Een meneer uit Krom-
Hij was een oudere man, die haar ad
viseerde te gaan corresponderen met
iemand van haar leeftijd. Hij gaf
mijn adres op. Ik ben namelijk ook
esperantist. Zo zijn Roosje en ik met
elkaar in contact gekomen. Dat
was tien jaar geleden. We schreven
elkaar over ons land en allerlei an
dere dingen. Ik wist toen nog niet,
dat Roosje ziek was. Ze schreef er
nooit over.
Naarmate de correspondentie vor
derde, werden we vertrouwelij
ker tegen elkaar. Ik schreef dat
het leuk zou zijn, als we elkaar eens
zouden ontmoeten. Aanvankelijk rea
geerde ze daar niet op, maar toen ik
bleef ,aanhouden daar zfln jaren
overheen gegaan schreef ze me
eindelijk dat ze ziek was en dat ze
zo'n lange reis nooit zou kunnen on
dernemen.
In mijn hoofd rijpte een plan. dat
steeds vastere vormen ging aanne
men. Ik vroeg haar of zij er iets
voor voelde toch naar Nederland te
komen en zich hier te laten opereren.
Maar Roosje durfde dat niet aan. In
1955 had zij in Wenen een orthope
disch chirurg bezocht. Hij vond dat
ze geopereerd moest worden. Maar
zo lang mocht ze in Oostenrijk niet
blijven. Bovendien had ze er geen
geld voor. In 1957 ging zij terug naar
Wenen. Op kennissenbezoek. De auto
riteiten vonden het goed. De moge
lijkheid bestond dat zij een plastic
heup zou krijgen. Maar weer kwam
het probleem van de financiën op
de proppen. Roosje moest onverrich-
terzake terugkeren.
Intussen was Ik verder gegaan. Vi
sum aanvragen in Den Haag. Ik
kreeg de vreemdelingendienst op
bezoek om inlichtingen. De recherche
is bij mij aan de deur geweest. Ik
speelde open kaart. Ik vertelde dat
ik Roosje naar Holland wilde halen
om haar hier te laten opereren. Geen
andere motieven. Aanvankelijk werd
mijn verzoek met verschrikkelijk
veel reserve ontvangen. Het duurde
maanden voordat ik iets hoorde. De
ambtelijke molens draaien langzaam
nietwaar? Er zat geen schot in. Ik
riep de hulp in van de burgemeester
van Wormerveer. Zet U dat er wel
even by, dat die man zo enorm veel
voor me gedaan heeft. Hy is overal
naar toe geweest om te bemiddelen.
Zijn rol heeft er alles toe bijgedragen
om het plan te doen slagen.
De volgende moeiiykheid was het ga
rantiebedrag. Er moesten mensen ga
rant staan voor alle kosten die er
aan de operatie waren verbonden. Ik
ging naar Roemers van het N.V.V.,
ik zocht contact met de I.K.O.R., met
industriëlen en liefdadige instellin
gen. Maar wie stelt zich garant voor
een onbepaald bedrag? Dat doet
toch niemand?
De burgemeester ging weer naar
Den Haag, doktoren werd om een
schatting gevraagd. Men dacht dat
het zo'n tienduizend gulden zou gaan
kosten. Ik had ook schriftelijk con
tact met het Tweede-Kamerlid, de
heer Scheps. Ook hij heeft een be
middelende rol gespeeld. Intussen
bleef ik maar zoeken. Op aanraden
van myn moeder stapte ik in de ru
briek van een damesblad. Het ver
vullen van een droomwens. Dit blad
bleek bereid voor een bepaald be
drag garant te staan. Enfin, ten
slotte kreeg ik het geld (ƒ11.000.
dankzij industriëlen en particulieren
bij elkaar. Dat heeft acht k tien
maanden geduurd. Het hele gezin
hier stond er achter De drukkerij
waar ik werk gaf mij vrijaf om
voortdurend op pad te gaan. Ik ben
eigenlijk zetter van mqn vak. Maar
dat mag ik niet meer doen. Ik ben nu
kantoorbediende.
heden verlenging. Daarna heeft het
nog acht weken geduurd voordat ze
naar Holland kon komen.
En daar stond ze dan, Roosje, in
Amsterdam. Ze was natuuriyk ver-
schrikkeiyk vermoeid. Dat was de
eerste keer dat we elkaar zagen hé
Roosje?".
Roosje knikt heftig. Haar hals kleurt
zich lichteiyk rood.
„We gingen naar het Wilhelmina-
gasthuis in Amsterdam, waar ze een
fratis poliklinisch vooronderzoek
reeg. Daaruit kwam vast te staan,
dat ze geheel t.b.c.-vry was. Vervol
gens gingen we naar de beste ortho
pedist in Nederland voor haar heup.
Hij concludeerde, dat haar linker
been in een ongunstige stand was ge
groeid, waardoor een wringpunt ont
stond op de wervelkolom.
Daarom had zy altyd zo verschrikke-
lqk veel pq'n. In het Diaconessenzie-
kenhuis in Utrecht werd Roosje ge
opereerd. Het was een zware opera
tie. Drie maanden moest zij daar blij
ven, waarvan twee en een halve
maand in een gipskorset. ZH heeft
verschrikkelijk veel pijn gehad, maar
ze is reuze flink geweest. Dat korset
reikte tot aan haar borst. Daarna
moest ze opnieuw leren lopen. Dat is
heel snel gegaan, want Roosje had
de wil om beter te worden".
a
M T *1
Deze merkxeaardige foto van Oost-
duitse militairen met hun rug naar
de muur en het Westen gekeerd,
maakte een Westberlijns fotograaf
met zijn telelens. Toen hij trachtte
een fotoreportage te maken van de
militaire voorbereidingen aan de
muur bij de doorlaatpost Sonnen-
allee, welke binnenkort zal open
gaan voor het bezoek van West-
berlijners aan familie in Oost-Ber-
lijn, kreeg een Oostduits officier
hem in de gaten. En onmiddellijk
gaf hij zijn mannen opdracht het
gezicht van de muur af te wenden
hetgeen geschiedde...
Fietsen
Roosje knikt opnieuw. In goed Ne
derlands zegt ze trots: „En ben
ik fietsen aan het leren".
De vader van Jaap: „Onze Rosie ls
weer een gezonde sterke vrouw ge
worden, wat jij. Rosie?". Hy legt een
grote hand op haar schouder Roosje
d'r moeder kqkt in het rond. Ze
maakt een verontschuldigend gebaar.
Ze kan het niet verstaan.
Jaap zegt: „Roosje, vertaal net even
voor je moeder, anders voelt ze zich
zo buitengesloten".
En die trouwery?
„Toen Roosje aankwam, hadden we
nog geen verkering. Maar door al die
febeurtenissen was er zo'n hechte
and ontstaan dat we veel van elkaar
zijn gaan houden. We zijn samen al
le problemen gaan oplossen, de aan
passing van Roosje aan Nederlandse
leefgewoonten en zo. En zo zijn we
het eens geworden". Het zijn twee
stralende, compleet gelukkige men
sen.
Buiten op straat klinkt een claxon.
„Daar is ome Gerrit. Die moet U niet
vergeten, die heeft ook al zo veel
voor ons gedaan, gereden en zo
altijd stond hij klaar. En de buren
en vrienden en kennissen, ze hebben
om de beurt Roosje d'r moeder mee
genomen om haar ons land te laten
zien. En vergeet U de hoofdonderwij
zer niet. die heeft Roosje gratis Ne
derlandse les gegeven".
Als ik opsta, denkt Jaap Dik nog
na. Er hebben hem zoveel geholpen
zou hu toch nog niet iemand ver
geten hebben?
Vragen over incident
Botlekbrug
Ht T\Veede-Kamerlid C. F. van der Peijl
(c-h.) heeft de minister van verkeer en
waterstaat schriftelijk gevraagd een on
derzoek in te stellen naar het incident
dat maandag bij de Rotterdamse Botlek-
brug plaatshad.
De brugwachter sloot de bomen juist
op het moment dat een ambulancewa
gen met een levensgevaarlqk gewonde
patiën arriveerde. De ziekenauto kreeg
een vertraging van ongeveer tien minu
ten. De patiënt overleed later in het
Dijzigtziekenhuis te Rotterdam.
De heer Van der Peijl informeert of het
de minister beken is. dat door de medi
sche staf van het Dijkzigtziekenhuis en
de bedrijfsarts van het Verolmeconcem
waar het ongeluk plaatshad en
door de politie alle mogelijke medewer
king werd verleend om het transport zo
snel mogelijk te doen verlopen. Het feit,
dat zij daarby door de brugwachter wer
den gehinderd de chauffeur van de>
ziekenauto had heftig tegen sluiting van
de bomen geprotesteerd heeft in de
betrokken kringen grote ergernis ge
wekt.
DOUGLAS-HOME BLIJFT
LEIDER CONSERVATIEVEN
Sir Alec Douglas-Home heeft woensdag-
ond in een radiotoespraak gezegd dat
hij niet voornemens is af te treden als
leider van de Conservatieve Party.
Reactie hervormde stichting bejaardenzorg
C„L J De voorlopige hervormde commissie
ochnjven Sein rREa kon al helemaal geen toezegging doen,
I omdat omstreeks de wisseling 1963-
1 I11'1964 een plan was ontworpen door de
OV0r Descnulaigingen Suchtmg Zeelar.d. het provinciaal op-
bouworgaan, om de bejaardenhuis-
De hervormde stichting voor bejaar-|
denzorg Eiland Tholen en Sint-Philips-\f-:mengaan van de burgerlijke over-
laad heef, „ieh met schrijven lol fciSS.4"-"
rhappen. (Het stichtingsbestuur
•enst er hierbij de nadruk op te leg
de gemeenteraad van Sint-Maartens-
dijk gewend, waarin zij de beschuldi- -cnaPPet:
gingen weerlegt die aan het adres van
het bestuur werden geuit in de raads
vergadering van 22 september jl, toen
daar werd gezegd ..dat de kerkelijke
stichting voor bejaardenzorg haar
bouwplannen in Sint-Maartensdijk
heeft laten varen en nu in Sint-Anna-
land een tehuis wil bouwen", zoals in
het verslag in de P.Z.C. werd ver
meld. De gemeenteraad was zo
schrijft de stichting daarover ont
stemd" lverslag Eendrachtsbode"!
Vermoeid
En Roosje Intussen maar wachten.
Ik had haar nog nooit in wer
kelijkheid gezien. Zij begreep er
niets van, waarom dat allemaal zo
lang moest duren. Maar zij wist ook
niet wat er aan vastzat. Ik had nog
steeds geen visum. Het is. geloof ik,
wel aan de heer Scheps te danken ge
weest (hy bracht advies uit aan de
minister) dat ik met Pasen het visum
thuisbezorgd kreeg. Inmiddels was
het paspoort van Roosje verlopen.
Gelukkig kreeg zy zonder moeilijk-
Koningin Elizabeth van Engeland,
als eigenaresse van een paar zeer
mooie kuddes Jerseykoeien een
kenner van zuivelprodukten, be
wondert hier een Wesleydale-kaas
op de koninklijke zuiveltentoon-
stelling in Olympia, Londen de
kaas xoerd haar aangeboden door
Christine Hewitt (links) de Engelse
zuivelkoningin van dit jaar en Eli-
j zabèth Crawford, zuivelkoningin uit
Ontario, Canada, keek toe (mid-
i den) koningin Elizabeth neemt aan
de tentoonstelling deel met twee
I Jerseykoeien van de koninklijke
boerderijen in Windsor.
METTERNICH EN TALLEYRAND dirigeerden ,DIPLOMATENORKEST'
Aan „Donau-
topconferentie"
namen 450
politici deel
(Van een medewerker)
„Het congres danst!" Dat is de po
pulaire kwalificatie waarmee het na
geslacht wat spottend het grote Eu
ropeso gebeuren afdoet, dat zich na
de val van Napoleon in de herfst en
winter van 1814-1815 afspeelde en tot
het „Weense CongTes" leidde, waar
op voor het eerst werd getracht het
„Europese vraagstuk" op te lossen.
In overdrachtelijke zin was het
„Weense Congres" 150 jaar geleden
zoiets als de voorloper van de JE.E.G.-
onderhandelingen in Brussel, gecom
bineerd met voortdurende diploma
tieke contacten over Europese pro
blemen zoals by de huidige machten.
Inderdaad was daar toen in de stad
aan de „schone blauwe Donau" de
schitterendste verzameling vorsten
bq elkaar sedert de keizerdagen uit
het Staufentjjdperk. Eind september
1814 waren in Wenen 450 diploma
ten, keizers en koningen, vorsten,
vertegenwoordigers van vrije steden,
edellieden, ridders, wereldlijke en ker-
kelqke machthebbers byeengekomen.
Geheel Europa, met uitzondering van
Turkije, was vertegenwoordigd.
Ulteindeiyk nam ze het besluit toch
maar naar Holland te komen
Die beslissing heeft ze nelemaal
zelfstandig genomen. Haar ouders
hebben daar" geen enkele invloed op
uitgeoefend. Dat vind ik prachtig
want het moot voor hen toch hee
wat betekend hebben hun dochter
naar een ver land te zien vertrekken
Maar zover was het nog lang niet
Overigens stonden ook mijn ouders
helemaal achter het plan.
Ik moest natuurlijk zorgen voor de
benodigde papieren. Roosje moest
een paspoort hebben. Ik stelde mij
o h. in verbinding met ntqn huisarts
Ik legde hem het verhaal voor en hij
gaf zijn volledige medewerking Hij
vroeg dö medische rapporten van
Roosje op in Wenen en begon allerlei
mensen te benaderen Zelf reisde ik
stad en land af om hulp. Ik moest
proberen Roosje naar Holland te kry-
Keizer Frans van Oostenrijk, door zijn
oorlogen tegen Frankryk onmetelijk
diep in de schuld geraakt, liet het
Congres niettemin 16 miljoen goud
guldens kosten teneinde het aanzien
van Oostenrijk als middelpunt van
Europa te accentueren. Zijn almach
tige minister Vorst Mettemich wist
uit deze investering klinkende munt
te slaan voor de toekomst van de
staat. Bals. maskerades, vuurwer
ken, toneelvoorstellingen en concer
ten, jachtpartijen en parades ken
merkten het einde van elke dag ten
einde het weerzinwekkende touw
trekken om de macht en het bezit
der regerende huizen van Europa te
camoufleren. Van de wil der volke
ren naar vrijheid, van de eenheid van
Duitsland waarvoor veel bloed vergo
ten was, sprak niemand meer. Het
„Weense Congres" bood, zoals een
kroniekschrijver het uitdrukte, „een
diplomatiek slagveld waar aanspra
ken op de macht en tegenzettten
heen en weer flitsten als kort daar
voor de zwaarden".
De eerste grote beslissing van het
Congres viel, toen de gevolmachtig
de vertegenwoordiger van Frankrijk,
de geslepen Talleyrand die eens de
vaandels der revolutie had gewqd,
zich in naam van zijn volledig ver
slagen land aan de tafel van Euro
pa's restauratie mocht zetten... om
dat Metternich hem voor zijn grote
spel gebruiken kon. Beide staatslie
den, gladde diplomaten en mannnen
van de wereld, drukten samen met
Engelands vertegenwoordiger Castle-
reagh. die hen in de kaart speelde,
al spoedig hun stempel op het con
gres.
Overwinning der
reactie
Mettemich en Castlereagh hadden
een gemeenschappelijk doel: het her
stel van het Europese evenwicht in
de zin van de Vrede van Utrecht van
1713, die een einde had gemaakt aan
dc Spaanse Successieoorlog en aan
het streven naar hegemonie van Lo-
dewijk XIV. Een sterk federatief
Midden-Europa onder Oostenrijkse
leiding moest tegen Oost en West
zelfstandig kunnen optreden. Dit stre
ven werd ondersteund door Talley
rand. die na het verkrijgen van vol
ledige gelijkgerechtigheid Frankrijks
grenzen verder naar"het oosten wilde
opschuiven dan die van 1792 en een
gedecentraliseerd, machteloos Duits
land nastreefde, het testament van
Richelieu!
Met de terugkeer naar het legaliteits
principe van de absolute machtsstaat
kwam de politieke reactie volledig
aan zij- trekken: tégen alle revolu
tionair rij heden en vóór de restau
ratie ook van do maatschappelijke
structuur van Midden-Europa. Dat
gen, dat het contact met „Ten Anker"
en met de Stichting Zeeland van de
hervormde werkcommissie is uitge
gaan). Over dit plan is met alle be
trokkenen drie maal vergaderd on-
den leiding van de Stichting Zee
land: 7 januari, 21 februari en 5 mei
1964. Deze veelbelovende opzet is ge
heel en al buiten de schuld van de
hervormde werkcommissie verbroken.
Dit heeft de commissie bijzonder ge-
van de stichting en over ,,op sleep-
betekende het einde van de nauwe
lijks begonnen hervormingen in Prui
sen en elders in Duitsland. Een wals
rolde over alle idealisme van de
jeugd!
Russisch-Pruisisch
bondgenootschap
De grote crisis van het „Congres van
Wenen" begon op 5 november 1814.
Pruisen, dat de hoofdlast van de bloe
dige nederlaag van Napoleon had ge
dragen, zette Mettemich mat door
een bondgenootschap met tsaar
Alexander over Polen te sluiten. Sak
sen zou aan Pruisen toevallen, ter
wijl het door Napoleon weer herstel
de Polen onder Russische soeverei
niteit zou komen.
Mettemich zag in (leze plannen een
bedreiging van het tot Oostenryk be
horende Galicië en een in gevaar
brengen van het Oostenrijkse over
wicht over Duitsland. Ook Talleyrand
zag een groot gevaar in een verster
king van Pruisen ten koste \an de
Middelduitse staten. Beide staatslie
den namen contact op niet Engeland,
dat al even wantrouwend stond.te
genover Rusland en Pruisen.
„De coalitie
is opgeblazen"
De tegenstellingen der grote mogend
heden voerden negen maanden na de
val van Napoleon en de vermetging
der Franse hegemonie over Europa
zo ver, dat op 3 januari 1815 zelfs
tegen Pruisen-Rusland een aanvals-
en verdedigingspact tussen Enge
land, Frankrijk, Oostenrijk. Beieren.
andere Middenduitse staten, de Ne
derlanden en Sardinië gesloten werd. I
Talleyrand berichtte jubelend naar
Parijs: „De coalitie is opgeblazen".
De verbondenen troffen reeds oor
logsvoorbereidingen toen Berlijn en,
Petersburg toch gedeeltelijk toega- i
ven. Rusland vergenoegde zich met I
een andere oplossing van het Poolse
vraagstuk en Pruisen nam genoegen
met slechts het noordeiyk deel van
Saksen nadat het garanties had ge
kregen van Rqnland-Westfalen. dat
bezig was ëen in economisch opzicht
grote mogendheid te worden.
Overigens zorgde Napoleon zelf nog
maals voor een snelle hereniging van
de coalitie, toen hq op 7 maart 1815
van Elba uit het intermezzo van de
„Honderd dagen" inzette. Het tweede,
afsluitende deel van de vrijheidsoor
log begon. De honderd dagen zouden
snel de tegenstellingen van het Ween
se Congres doen bedaren en een een
heid tot stand doen komen, óte voor
de volgende vijftig jaar het beeld van
de kaart van Europa bepaalde. I
touw gehouden zijn".
Naar aanleiding hiervan heeft het be
stuur „Hervormde Stichting voor Be
jaardenzorg Eiland Tholen en Sint-
Philipsland" in zijn vergadering van
dinsdag 20 oktober jl eenstemmig be
sloten het volgende te verklaren:
Deze stichting (die sinds 10 juni 1964
rechtspersoonlijkheid verkreeg) heeft,
toen zij nog een voorlopige werk
commissie was, bestaande uit de acht
diaconieën van de hervormde gemeen
ten van de ring Tholen en Sint-Philips-
land. ongeveer halverwege 1963 tot
leniging van de allerergste nood uit
gezien naar een gelegenheid tot ver-'
pleging van bejaarden. Daarbij gingen
de gedachten uit naar de herverkave
lingsbarak in Sint-Maartensdijk. Maar
de gedachten gingen óók uit naar het
voormalige weeshuis te Sint-Annaland
en óók naar een huis in Oud-Vossc-
meer. Dit zy bij voorbaat vastgesteld!
Toen alleen de barak te Sint-Maar
tensdijk (voorzover de stichting dat
zag) geschikt bleek, is contact gezocht
met de gemeente Sint-Maartensdïjk.
Het bleek, dat deze barak in geen ge
val voor dit doel geschikt was en bo
vendien, dat deze categorie bejaar
denzorg die de stichting voor ogen
zweefde, minstens een gebied van
50 000 personen moest bestrtijken en
lijk geweest. Deze bereidheid van de
hervormde werkcommissie om met
allen samen te werken was ook in be
stuurlijke kringen van Sint-Maarten»*
dijk heel goed bekend.
Toen de hervormde werkcommissie
op 9 maart 1964 een schrijven van b.
en w. van Sint-Maartensdijk ontving,
heeft zij dit dus voorlopig laten rus
ten in afwachting van he- resultaat
van het overleg. Wel was er verwon
dering over, dat blijkens dit schrij
ven in Sint-Maartensdijk als vanzelf
sprekend werd aangenomen, dat een
te bouwen bejaardentehuis aldaar zou
worden geplaatst.
Nadat op 5 mei 1964 het contact was
afgebroken, heeft de hervormde com
missie besloten om zelf nieuwbouw ter
hand te nemen. Daarom 'neeft zy
voor omvang, inrichting, plaats enz.
advies gevraagd aan de Stichting Zee
land. Vóórdat dit advies gereed was,
hebben b en w. van Sint-Maartens
dijk de (inmiddels opgerichte) stich
ting opnieuw benaderd in een schrij
ver. van 19 juni 1964, waarin wéér
werd ingegaan van de vanzelfspre
kendheid van plaatsing te Sint-Maar
tensdijk. Omdat in dit laatste schrij
ven antwoord werd verzocht „op zeer
korte termijn" in verband met de
vaststelling van stedebouwkundige
maatregelen, heeft de voorzitter van
niet te ver van een ziekenhuis moest de hervormde stichting begin juli
gelegen zijn_ Dit kan dus alleen in 'wegens vakanties kon he. niet eer-
Bergen op Zoom. De barak is dan
ook afgekeurd.
Deze gedachte moest dus de voorlo
pige commissie laten varen Maar in
tussen waren de gedachten uitgegaan
naar nieuwbouw. Toen daarover ad
vies werd ingewonnen, bleek de om
vang van de bestaande en cie toekom
stige behoefte aan bejaardenpension-
tehuisbedden veel groter te zijn dan
ooit gedacht was. Vernomen werd.
dat het noodzakelijk was om deze
zaak streeksgewijs te gaan bezien.
der) telefonisch geantwoord, da: het
gevraagde advies werd afgewacht en
bovendien duidelijk gezegd, dat het
helemaal niet vaststond, dat nieuw
bouw juist in Sint-Maartensdijk zou
komen.
Advies
Meergenoemd advies is gekomen
en daarin werd aanbevolen Sint-
Annaland als vestigingsplaats. In
zijn vergadering van 20 augustus
jl. heeft het bestuur toen dit gehe
le advies overgenomen. In verband
met verwachtingen, die zich vol
komen ten onrechte in Sint-Maar
tensdijk hadden vastgezet heeft de
voorzitter voordat tot publikatie
werd overgegaan hierover Sint-
Maartensdijk telefonisch bericht.
Het stichtingsbestuur wenst uit
drukkelijk te stellen, dat nooit eni
gerlei toezegging is gedaan om de
ze nieuwbouw te vestigen in Sint-
Maartensdijk. In het kader van
regionaal denken kon dit noch van
de stichting noch van de gemeen-
te Sint-Maartensdijk arhangen. I"et bestuur van de hervormde stich-
Hier moest het belang van de hele v?or bejaardenzorg heeft dus met
streek gelden. ontsteltenis kennis genomen van de
I uitlatingen in de gemeenteraad. Het
J vraagt zich eenstemmig af of de leden
die zich hebben beklaagd over zijn
handelwijze deze achtergrond wel pre
cies kenden. Hier was sprake van een
ommezwaai nóch van een opgeven
van bouwplannen in Sint-Maartens
dijk. Het heeft al evenmin het gevoel
onchristelijk te hebben gehandeld,
want bij het op -olgen van het ver
kregen advies gLig het niet om plaat-
Om de gladheidbestrijding in liet komen- gelijk belang, maar werd de bejaar
de winterseizoen zo efficiënt mogelijk te -enzorg streeksgewijs bezien. De
laten plaatsvinden heeft de technische stienting meende niet anders dan in
dienst van het Waterschap Wegschap regionaal belang te moeten handelen.
Walcheren een plan ontworj en. dat het 'Jet b-.-stuur is ernstig bezorgd, dat er
mogelijk maakt de by hel waterschap cen we-/ullen-ze- oor-zijn-siemming is
in onderhoud zijnde wegen binnen een opgeroepen. Hel betreurt het van een
tijdsbestek van drie uur te kunnen „be- schandalige houding te worden be
werken", de meest belangrijke wegen licht, want tijdens een bespreking
zelfs binnen de twee uur. over de ha rak met b. en w. van Sint-
Voor de uitvoering van het plan is het ^Iaart€nsdijk is zeer bepaaldelijk niet
noodzakelijk dat er een derde zand- toegezegd nieuwbouw te Sint-Maar-
strooi-apparaat wordt aangeschaft- Dit tensdijk. En wel bijzonder onaange-
apparaat moet ook dc- rijwielpaden kun- naam is het bestuur erdooi getroffen
nen bestrooien. He' dagelijks bestuur dat zeer onverwacht de voorkeur
van het Waterschap Wegschap Walche- bleek voor een neutraal tehuis, ter-
ren vraagt het college van beheer een wijl het juist verheugend is, dat de
krediet van f 4500,te verstrekken voor kerk en dat zeer enthousiast
de aanschaf van een zandstrooier. I volgens haar diaconale plicht handelt.
WATERSCHAP WEGSCHAP
WALCHEREN WIL GLADHEID
EFFICIËNT BESTRIJDEN