EEN HUWELIJK IN WORMERVEER Joegoslavisch meisje vond in Nederland genezing en geluk Nooit toezegging aan Si-Maartensdijk gedaan' Honderdvijftig jaar geleden danste het Wener Congres VRIJDAG 30 OKTOBER 1964 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT ij zit op de punt van haar stoel, ar- men over elkaar. Uit haar bruine ogen straalt zoveel seluk dat het mij ver legen maakt. Trouwens, de hele sfeer in dit huis bezorgt me een brok in de keel. Het Vrouwtje met de bruine ogen in het tere gezicht heet Rozalia Balasz. Stil met een vage glimlach nu en dan, volgt zij het verhaal van haar man, Jaap Dik- Zij zijn pas enkele dagen getrouwd. Maar dat 'is het verhaal niet van deze twee jonge mensen, die elkaar gevonden hebben hier in de Zaanstreek, in Wor- merveer. A ls ik wegga uit het huis, kan ik in de gang niet nalaten tegen Jaap z'n moeder, een fer me vrouw, te zeggen: „U hebt een zoon uit één stuk. Daar kunt U trots op zijn". Zij glimlacht. „U hebt gelijk, het is een fijne jongen. Maar ik heb er drie zo". En ik hoor Jaap-zelf nog zeg gen: „Maak er geen sentimen tele zaak van. En leg er vooral de nadruk op, dat ik het niet alleen heb gedaan. Er hebben zo ontzaglijk veel mensen mij geholpen. Mijn ouders, maar ook veel, veel anderen". Papieren fen. Ik had zelfs een onderhoud met r. Drees ook esperantist waarin ik hem vroeg te bemiddelen by Tito. Hij heeft pogingen aange wend, maar het lukte niet. Toen kwam ik terecht bij het hoofd van de internationale esperantenbeweging in Den Haag. HQ gaf mij het adres van een vriend in Joegoslavië, een hoogleraar, die betrekkingen had in regeringskrin gen daar. Ik stuurde hem een brief met een aanbeveling van die meneer uit Den Haag. En dat heeft geholpen. Roosje kreeg haar paspoort, geldig voor een jaar. Wonderbaarlijk. Visum vent. Vier jaar ziek-zyn hebben een diepe invloed gehad op zijn karakter. Maar daar heeft hy niet over gespro ken. Het voornaamste De hele familie luistert mee. Naast Roz&lia Jaap noemt haar Roosje zit haar moeder. Een grote zwijgzame vrouw die niets ver staat van wat er gezegd wordt. zy is voor het huwelijk van Roosje en Jaap uit Joegoslavië naar Nederland ge komen. Jaap zegt: „Het voornaam ste van de nele geschiedenis is, dat Roosje beter is geworden. Ze is zes kilo aangekomen*. Hij geeft haar een zacht klopje op de schouder. Het frêle vrouwtje kijkt, hem aan met een blik die zich niet laat omschrijven. „Roosje woonde in het grensgebied van Joegoslavië en Hongarije. Toen zij vier jaar was, werd zij ernstig ziek. Bot-t.b.c. in haar heup. Later kreeg zij ook t.b.c. in haar rug. Ja renlang lag zij in bed zonder enige kans op genezing. Tijdens de oorlog werd Roosje be handeld door een joodse orthopedist. Een bijzonder kundig man, maar hij werd door de Duitsers weggesleept en keerde nooit meer terug. De be doeling was, dat hij haar zou opere ren. maar dat is er dus nooit van gekomen. Roosje heeft ontzettend veel pijn geleden. Overdag en 's nachts. Ze lag nog een tijd in een gipskorset. Daarna bezocht ze toch nog een school en reisde vaak naar Boedapest om zich daar onder be handeling te stellen van een orthope dist. Maar het hielp niet. In de jaren dat Roosje op bed lag, leerde zij Es peranto. Zij correspondeerde met mensen uit vele landen. Ook met een Nederlander. Een meneer uit Krom- Hij was een oudere man, die haar ad viseerde te gaan corresponderen met iemand van haar leeftijd. Hij gaf mijn adres op. Ik ben namelijk ook esperantist. Zo zijn Roosje en ik met elkaar in contact gekomen. Dat was tien jaar geleden. We schreven elkaar over ons land en allerlei an dere dingen. Ik wist toen nog niet, dat Roosje ziek was. Ze schreef er nooit over. Naarmate de correspondentie vor derde, werden we vertrouwelij ker tegen elkaar. Ik schreef dat het leuk zou zijn, als we elkaar eens zouden ontmoeten. Aanvankelijk rea geerde ze daar niet op, maar toen ik bleef ,aanhouden daar zfln jaren overheen gegaan schreef ze me eindelijk dat ze ziek was en dat ze zo'n lange reis nooit zou kunnen on dernemen. In mijn hoofd rijpte een plan. dat steeds vastere vormen ging aanne men. Ik vroeg haar of zij er iets voor voelde toch naar Nederland te komen en zich hier te laten opereren. Maar Roosje durfde dat niet aan. In 1955 had zij in Wenen een orthope disch chirurg bezocht. Hij vond dat ze geopereerd moest worden. Maar zo lang mocht ze in Oostenrijk niet blijven. Bovendien had ze er geen geld voor. In 1957 ging zij terug naar Wenen. Op kennissenbezoek. De auto riteiten vonden het goed. De moge lijkheid bestond dat zij een plastic heup zou krijgen. Maar weer kwam het probleem van de financiën op de proppen. Roosje moest onverrich- terzake terugkeren. Intussen was Ik verder gegaan. Vi sum aanvragen in Den Haag. Ik kreeg de vreemdelingendienst op bezoek om inlichtingen. De recherche is bij mij aan de deur geweest. Ik speelde open kaart. Ik vertelde dat ik Roosje naar Holland wilde halen om haar hier te laten opereren. Geen andere motieven. Aanvankelijk werd mijn verzoek met verschrikkelijk veel reserve ontvangen. Het duurde maanden voordat ik iets hoorde. De ambtelijke molens draaien langzaam nietwaar? Er zat geen schot in. Ik riep de hulp in van de burgemeester van Wormerveer. Zet U dat er wel even by, dat die man zo enorm veel voor me gedaan heeft. Hy is overal naar toe geweest om te bemiddelen. Zijn rol heeft er alles toe bijgedragen om het plan te doen slagen. De volgende moeiiykheid was het ga rantiebedrag. Er moesten mensen ga rant staan voor alle kosten die er aan de operatie waren verbonden. Ik ging naar Roemers van het N.V.V., ik zocht contact met de I.K.O.R., met industriëlen en liefdadige instellin gen. Maar wie stelt zich garant voor een onbepaald bedrag? Dat doet toch niemand? De burgemeester ging weer naar Den Haag, doktoren werd om een schatting gevraagd. Men dacht dat het zo'n tienduizend gulden zou gaan kosten. Ik had ook schriftelijk con tact met het Tweede-Kamerlid, de heer Scheps. Ook hij heeft een be middelende rol gespeeld. Intussen bleef ik maar zoeken. Op aanraden van myn moeder stapte ik in de ru briek van een damesblad. Het ver vullen van een droomwens. Dit blad bleek bereid voor een bepaald be drag garant te staan. Enfin, ten slotte kreeg ik het geld (ƒ11.000. dankzij industriëlen en particulieren bij elkaar. Dat heeft acht k tien maanden geduurd. Het hele gezin hier stond er achter De drukkerij waar ik werk gaf mij vrijaf om voortdurend op pad te gaan. Ik ben eigenlijk zetter van mqn vak. Maar dat mag ik niet meer doen. Ik ben nu kantoorbediende. heden verlenging. Daarna heeft het nog acht weken geduurd voordat ze naar Holland kon komen. En daar stond ze dan, Roosje, in Amsterdam. Ze was natuuriyk ver- schrikkeiyk vermoeid. Dat was de eerste keer dat we elkaar zagen hé Roosje?". Roosje knikt heftig. Haar hals kleurt zich lichteiyk rood. „We gingen naar het Wilhelmina- gasthuis in Amsterdam, waar ze een fratis poliklinisch vooronderzoek reeg. Daaruit kwam vast te staan, dat ze geheel t.b.c.-vry was. Vervol gens gingen we naar de beste ortho pedist in Nederland voor haar heup. Hij concludeerde, dat haar linker been in een ongunstige stand was ge groeid, waardoor een wringpunt ont stond op de wervelkolom. Daarom had zy altyd zo verschrikke- lqk veel pq'n. In het Diaconessenzie- kenhuis in Utrecht werd Roosje ge opereerd. Het was een zware opera tie. Drie maanden moest zij daar blij ven, waarvan twee en een halve maand in een gipskorset. ZH heeft verschrikkelijk veel pijn gehad, maar ze is reuze flink geweest. Dat korset reikte tot aan haar borst. Daarna moest ze opnieuw leren lopen. Dat is heel snel gegaan, want Roosje had de wil om beter te worden". a M T *1 Deze merkxeaardige foto van Oost- duitse militairen met hun rug naar de muur en het Westen gekeerd, maakte een Westberlijns fotograaf met zijn telelens. Toen hij trachtte een fotoreportage te maken van de militaire voorbereidingen aan de muur bij de doorlaatpost Sonnen- allee, welke binnenkort zal open gaan voor het bezoek van West- berlijners aan familie in Oost-Ber- lijn, kreeg een Oostduits officier hem in de gaten. En onmiddellijk gaf hij zijn mannen opdracht het gezicht van de muur af te wenden hetgeen geschiedde... Fietsen Roosje knikt opnieuw. In goed Ne derlands zegt ze trots: „En ben ik fietsen aan het leren". De vader van Jaap: „Onze Rosie ls weer een gezonde sterke vrouw ge worden, wat jij. Rosie?". Hy legt een grote hand op haar schouder Roosje d'r moeder kqkt in het rond. Ze maakt een verontschuldigend gebaar. Ze kan het niet verstaan. Jaap zegt: „Roosje, vertaal net even voor je moeder, anders voelt ze zich zo buitengesloten". En die trouwery? „Toen Roosje aankwam, hadden we nog geen verkering. Maar door al die febeurtenissen was er zo'n hechte and ontstaan dat we veel van elkaar zijn gaan houden. We zijn samen al le problemen gaan oplossen, de aan passing van Roosje aan Nederlandse leefgewoonten en zo. En zo zijn we het eens geworden". Het zijn twee stralende, compleet gelukkige men sen. Buiten op straat klinkt een claxon. „Daar is ome Gerrit. Die moet U niet vergeten, die heeft ook al zo veel voor ons gedaan, gereden en zo altijd stond hij klaar. En de buren en vrienden en kennissen, ze hebben om de beurt Roosje d'r moeder mee genomen om haar ons land te laten zien. En vergeet U de hoofdonderwij zer niet. die heeft Roosje gratis Ne derlandse les gegeven". Als ik opsta, denkt Jaap Dik nog na. Er hebben hem zoveel geholpen zou hu toch nog niet iemand ver geten hebben? Vragen over incident Botlekbrug Ht T\Veede-Kamerlid C. F. van der Peijl (c-h.) heeft de minister van verkeer en waterstaat schriftelijk gevraagd een on derzoek in te stellen naar het incident dat maandag bij de Rotterdamse Botlek- brug plaatshad. De brugwachter sloot de bomen juist op het moment dat een ambulancewa gen met een levensgevaarlqk gewonde patiën arriveerde. De ziekenauto kreeg een vertraging van ongeveer tien minu ten. De patiënt overleed later in het Dijzigtziekenhuis te Rotterdam. De heer Van der Peijl informeert of het de minister beken is. dat door de medi sche staf van het Dijkzigtziekenhuis en de bedrijfsarts van het Verolmeconcem waar het ongeluk plaatshad en door de politie alle mogelijke medewer king werd verleend om het transport zo snel mogelijk te doen verlopen. Het feit, dat zij daarby door de brugwachter wer den gehinderd de chauffeur van de> ziekenauto had heftig tegen sluiting van de bomen geprotesteerd heeft in de betrokken kringen grote ergernis ge wekt. DOUGLAS-HOME BLIJFT LEIDER CONSERVATIEVEN Sir Alec Douglas-Home heeft woensdag- ond in een radiotoespraak gezegd dat hij niet voornemens is af te treden als leider van de Conservatieve Party. Reactie hervormde stichting bejaardenzorg C„L J De voorlopige hervormde commissie ochnjven Sein rREa kon al helemaal geen toezegging doen, I omdat omstreeks de wisseling 1963- 1 I11'1964 een plan was ontworpen door de OV0r Descnulaigingen Suchtmg Zeelar.d. het provinciaal op- bouworgaan, om de bejaardenhuis- De hervormde stichting voor bejaar-| denzorg Eiland Tholen en Sint-Philips-\f-:mengaan van de burgerlijke over- laad heef, „ieh met schrijven lol fciSS.4"-" rhappen. (Het stichtingsbestuur •enst er hierbij de nadruk op te leg de gemeenteraad van Sint-Maartens- dijk gewend, waarin zij de beschuldi- -cnaPPet: gingen weerlegt die aan het adres van het bestuur werden geuit in de raads vergadering van 22 september jl, toen daar werd gezegd ..dat de kerkelijke stichting voor bejaardenzorg haar bouwplannen in Sint-Maartensdijk heeft laten varen en nu in Sint-Anna- land een tehuis wil bouwen", zoals in het verslag in de P.Z.C. werd ver meld. De gemeenteraad was zo schrijft de stichting daarover ont stemd" lverslag Eendrachtsbode"! Vermoeid En Roosje Intussen maar wachten. Ik had haar nog nooit in wer kelijkheid gezien. Zij begreep er niets van, waarom dat allemaal zo lang moest duren. Maar zij wist ook niet wat er aan vastzat. Ik had nog steeds geen visum. Het is. geloof ik, wel aan de heer Scheps te danken ge weest (hy bracht advies uit aan de minister) dat ik met Pasen het visum thuisbezorgd kreeg. Inmiddels was het paspoort van Roosje verlopen. Gelukkig kreeg zy zonder moeilijk- Koningin Elizabeth van Engeland, als eigenaresse van een paar zeer mooie kuddes Jerseykoeien een kenner van zuivelprodukten, be wondert hier een Wesleydale-kaas op de koninklijke zuiveltentoon- stelling in Olympia, Londen de kaas xoerd haar aangeboden door Christine Hewitt (links) de Engelse zuivelkoningin van dit jaar en Eli- j zabèth Crawford, zuivelkoningin uit Ontario, Canada, keek toe (mid- i den) koningin Elizabeth neemt aan de tentoonstelling deel met twee I Jerseykoeien van de koninklijke boerderijen in Windsor. METTERNICH EN TALLEYRAND dirigeerden ,DIPLOMATENORKEST' Aan „Donau- topconferentie" namen 450 politici deel (Van een medewerker) „Het congres danst!" Dat is de po pulaire kwalificatie waarmee het na geslacht wat spottend het grote Eu ropeso gebeuren afdoet, dat zich na de val van Napoleon in de herfst en winter van 1814-1815 afspeelde en tot het „Weense CongTes" leidde, waar op voor het eerst werd getracht het „Europese vraagstuk" op te lossen. In overdrachtelijke zin was het „Weense Congres" 150 jaar geleden zoiets als de voorloper van de JE.E.G.- onderhandelingen in Brussel, gecom bineerd met voortdurende diploma tieke contacten over Europese pro blemen zoals by de huidige machten. Inderdaad was daar toen in de stad aan de „schone blauwe Donau" de schitterendste verzameling vorsten bq elkaar sedert de keizerdagen uit het Staufentjjdperk. Eind september 1814 waren in Wenen 450 diploma ten, keizers en koningen, vorsten, vertegenwoordigers van vrije steden, edellieden, ridders, wereldlijke en ker- kelqke machthebbers byeengekomen. Geheel Europa, met uitzondering van Turkije, was vertegenwoordigd. Ulteindeiyk nam ze het besluit toch maar naar Holland te komen Die beslissing heeft ze nelemaal zelfstandig genomen. Haar ouders hebben daar" geen enkele invloed op uitgeoefend. Dat vind ik prachtig want het moot voor hen toch hee wat betekend hebben hun dochter naar een ver land te zien vertrekken Maar zover was het nog lang niet Overigens stonden ook mijn ouders helemaal achter het plan. Ik moest natuurlijk zorgen voor de benodigde papieren. Roosje moest een paspoort hebben. Ik stelde mij o h. in verbinding met ntqn huisarts Ik legde hem het verhaal voor en hij gaf zijn volledige medewerking Hij vroeg dö medische rapporten van Roosje op in Wenen en begon allerlei mensen te benaderen Zelf reisde ik stad en land af om hulp. Ik moest proberen Roosje naar Holland te kry- Keizer Frans van Oostenrijk, door zijn oorlogen tegen Frankryk onmetelijk diep in de schuld geraakt, liet het Congres niettemin 16 miljoen goud guldens kosten teneinde het aanzien van Oostenrijk als middelpunt van Europa te accentueren. Zijn almach tige minister Vorst Mettemich wist uit deze investering klinkende munt te slaan voor de toekomst van de staat. Bals. maskerades, vuurwer ken, toneelvoorstellingen en concer ten, jachtpartijen en parades ken merkten het einde van elke dag ten einde het weerzinwekkende touw trekken om de macht en het bezit der regerende huizen van Europa te camoufleren. Van de wil der volke ren naar vrijheid, van de eenheid van Duitsland waarvoor veel bloed vergo ten was, sprak niemand meer. Het „Weense Congres" bood, zoals een kroniekschrijver het uitdrukte, „een diplomatiek slagveld waar aanspra ken op de macht en tegenzettten heen en weer flitsten als kort daar voor de zwaarden". De eerste grote beslissing van het Congres viel, toen de gevolmachtig de vertegenwoordiger van Frankrijk, de geslepen Talleyrand die eens de vaandels der revolutie had gewqd, zich in naam van zijn volledig ver slagen land aan de tafel van Euro pa's restauratie mocht zetten... om dat Metternich hem voor zijn grote spel gebruiken kon. Beide staatslie den, gladde diplomaten en mannnen van de wereld, drukten samen met Engelands vertegenwoordiger Castle- reagh. die hen in de kaart speelde, al spoedig hun stempel op het con gres. Overwinning der reactie Mettemich en Castlereagh hadden een gemeenschappelijk doel: het her stel van het Europese evenwicht in de zin van de Vrede van Utrecht van 1713, die een einde had gemaakt aan dc Spaanse Successieoorlog en aan het streven naar hegemonie van Lo- dewijk XIV. Een sterk federatief Midden-Europa onder Oostenrijkse leiding moest tegen Oost en West zelfstandig kunnen optreden. Dit stre ven werd ondersteund door Talley rand. die na het verkrijgen van vol ledige gelijkgerechtigheid Frankrijks grenzen verder naar"het oosten wilde opschuiven dan die van 1792 en een gedecentraliseerd, machteloos Duits land nastreefde, het testament van Richelieu! Met de terugkeer naar het legaliteits principe van de absolute machtsstaat kwam de politieke reactie volledig aan zij- trekken: tégen alle revolu tionair rij heden en vóór de restau ratie ook van do maatschappelijke structuur van Midden-Europa. Dat gen, dat het contact met „Ten Anker" en met de Stichting Zeeland van de hervormde werkcommissie is uitge gaan). Over dit plan is met alle be trokkenen drie maal vergaderd on- den leiding van de Stichting Zee land: 7 januari, 21 februari en 5 mei 1964. Deze veelbelovende opzet is ge heel en al buiten de schuld van de hervormde werkcommissie verbroken. Dit heeft de commissie bijzonder ge- van de stichting en over ,,op sleep- betekende het einde van de nauwe lijks begonnen hervormingen in Prui sen en elders in Duitsland. Een wals rolde over alle idealisme van de jeugd! Russisch-Pruisisch bondgenootschap De grote crisis van het „Congres van Wenen" begon op 5 november 1814. Pruisen, dat de hoofdlast van de bloe dige nederlaag van Napoleon had ge dragen, zette Mettemich mat door een bondgenootschap met tsaar Alexander over Polen te sluiten. Sak sen zou aan Pruisen toevallen, ter wijl het door Napoleon weer herstel de Polen onder Russische soeverei niteit zou komen. Mettemich zag in (leze plannen een bedreiging van het tot Oostenryk be horende Galicië en een in gevaar brengen van het Oostenrijkse over wicht over Duitsland. Ook Talleyrand zag een groot gevaar in een verster king van Pruisen ten koste \an de Middelduitse staten. Beide staatslie den namen contact op niet Engeland, dat al even wantrouwend stond.te genover Rusland en Pruisen. „De coalitie is opgeblazen" De tegenstellingen der grote mogend heden voerden negen maanden na de val van Napoleon en de vermetging der Franse hegemonie over Europa zo ver, dat op 3 januari 1815 zelfs tegen Pruisen-Rusland een aanvals- en verdedigingspact tussen Enge land, Frankrijk, Oostenrijk. Beieren. andere Middenduitse staten, de Ne derlanden en Sardinië gesloten werd. I Talleyrand berichtte jubelend naar Parijs: „De coalitie is opgeblazen". De verbondenen troffen reeds oor logsvoorbereidingen toen Berlijn en, Petersburg toch gedeeltelijk toega- i ven. Rusland vergenoegde zich met I een andere oplossing van het Poolse vraagstuk en Pruisen nam genoegen met slechts het noordeiyk deel van Saksen nadat het garanties had ge kregen van Rqnland-Westfalen. dat bezig was ëen in economisch opzicht grote mogendheid te worden. Overigens zorgde Napoleon zelf nog maals voor een snelle hereniging van de coalitie, toen hq op 7 maart 1815 van Elba uit het intermezzo van de „Honderd dagen" inzette. Het tweede, afsluitende deel van de vrijheidsoor log begon. De honderd dagen zouden snel de tegenstellingen van het Ween se Congres doen bedaren en een een heid tot stand doen komen, óte voor de volgende vijftig jaar het beeld van de kaart van Europa bepaalde. I touw gehouden zijn". Naar aanleiding hiervan heeft het be stuur „Hervormde Stichting voor Be jaardenzorg Eiland Tholen en Sint- Philipsland" in zijn vergadering van dinsdag 20 oktober jl eenstemmig be sloten het volgende te verklaren: Deze stichting (die sinds 10 juni 1964 rechtspersoonlijkheid verkreeg) heeft, toen zij nog een voorlopige werk commissie was, bestaande uit de acht diaconieën van de hervormde gemeen ten van de ring Tholen en Sint-Philips- land. ongeveer halverwege 1963 tot leniging van de allerergste nood uit gezien naar een gelegenheid tot ver-' pleging van bejaarden. Daarbij gingen de gedachten uit naar de herverkave lingsbarak in Sint-Maartensdijk. Maar de gedachten gingen óók uit naar het voormalige weeshuis te Sint-Annaland en óók naar een huis in Oud-Vossc- meer. Dit zy bij voorbaat vastgesteld! Toen alleen de barak te Sint-Maar tensdijk (voorzover de stichting dat zag) geschikt bleek, is contact gezocht met de gemeente Sint-Maartensdïjk. Het bleek, dat deze barak in geen ge val voor dit doel geschikt was en bo vendien, dat deze categorie bejaar denzorg die de stichting voor ogen zweefde, minstens een gebied van 50 000 personen moest bestrtijken en lijk geweest. Deze bereidheid van de hervormde werkcommissie om met allen samen te werken was ook in be stuurlijke kringen van Sint-Maarten»* dijk heel goed bekend. Toen de hervormde werkcommissie op 9 maart 1964 een schrijven van b. en w. van Sint-Maartensdijk ontving, heeft zij dit dus voorlopig laten rus ten in afwachting van he- resultaat van het overleg. Wel was er verwon dering over, dat blijkens dit schrij ven in Sint-Maartensdijk als vanzelf sprekend werd aangenomen, dat een te bouwen bejaardentehuis aldaar zou worden geplaatst. Nadat op 5 mei 1964 het contact was afgebroken, heeft de hervormde com missie besloten om zelf nieuwbouw ter hand te nemen. Daarom 'neeft zy voor omvang, inrichting, plaats enz. advies gevraagd aan de Stichting Zee land. Vóórdat dit advies gereed was, hebben b en w. van Sint-Maartens dijk de (inmiddels opgerichte) stich ting opnieuw benaderd in een schrij ver. van 19 juni 1964, waarin wéér werd ingegaan van de vanzelfspre kendheid van plaatsing te Sint-Maar tensdijk. Omdat in dit laatste schrij ven antwoord werd verzocht „op zeer korte termijn" in verband met de vaststelling van stedebouwkundige maatregelen, heeft de voorzitter van niet te ver van een ziekenhuis moest de hervormde stichting begin juli gelegen zijn_ Dit kan dus alleen in 'wegens vakanties kon he. niet eer- Bergen op Zoom. De barak is dan ook afgekeurd. Deze gedachte moest dus de voorlo pige commissie laten varen Maar in tussen waren de gedachten uitgegaan naar nieuwbouw. Toen daarover ad vies werd ingewonnen, bleek de om vang van de bestaande en cie toekom stige behoefte aan bejaardenpension- tehuisbedden veel groter te zijn dan ooit gedacht was. Vernomen werd. dat het noodzakelijk was om deze zaak streeksgewijs te gaan bezien. der) telefonisch geantwoord, da: het gevraagde advies werd afgewacht en bovendien duidelijk gezegd, dat het helemaal niet vaststond, dat nieuw bouw juist in Sint-Maartensdijk zou komen. Advies Meergenoemd advies is gekomen en daarin werd aanbevolen Sint- Annaland als vestigingsplaats. In zijn vergadering van 20 augustus jl. heeft het bestuur toen dit gehe le advies overgenomen. In verband met verwachtingen, die zich vol komen ten onrechte in Sint-Maar tensdijk hadden vastgezet heeft de voorzitter voordat tot publikatie werd overgegaan hierover Sint- Maartensdijk telefonisch bericht. Het stichtingsbestuur wenst uit drukkelijk te stellen, dat nooit eni gerlei toezegging is gedaan om de ze nieuwbouw te vestigen in Sint- Maartensdijk. In het kader van regionaal denken kon dit noch van de stichting noch van de gemeen- te Sint-Maartensdijk arhangen. I"et bestuur van de hervormde stich- Hier moest het belang van de hele v?or bejaardenzorg heeft dus met streek gelden. ontsteltenis kennis genomen van de I uitlatingen in de gemeenteraad. Het J vraagt zich eenstemmig af of de leden die zich hebben beklaagd over zijn handelwijze deze achtergrond wel pre cies kenden. Hier was sprake van een ommezwaai nóch van een opgeven van bouwplannen in Sint-Maartens dijk. Het heeft al evenmin het gevoel onchristelijk te hebben gehandeld, want bij het op -olgen van het ver kregen advies gLig het niet om plaat- Om de gladheidbestrijding in liet komen- gelijk belang, maar werd de bejaar de winterseizoen zo efficiënt mogelijk te -enzorg streeksgewijs bezien. De laten plaatsvinden heeft de technische stienting meende niet anders dan in dienst van het Waterschap Wegschap regionaal belang te moeten handelen. Walcheren een plan ontworj en. dat het 'Jet b-.-stuur is ernstig bezorgd, dat er mogelijk maakt de by hel waterschap cen we-/ullen-ze- oor-zijn-siemming is in onderhoud zijnde wegen binnen een opgeroepen. Hel betreurt het van een tijdsbestek van drie uur te kunnen „be- schandalige houding te worden be werken", de meest belangrijke wegen licht, want tijdens een bespreking zelfs binnen de twee uur. over de ha rak met b. en w. van Sint- Voor de uitvoering van het plan is het ^Iaart€nsdijk is zeer bepaaldelijk niet noodzakelijk dat er een derde zand- toegezegd nieuwbouw te Sint-Maar- strooi-apparaat wordt aangeschaft- Dit tensdijk. En wel bijzonder onaange- apparaat moet ook dc- rijwielpaden kun- naam is het bestuur erdooi getroffen nen bestrooien. He' dagelijks bestuur dat zeer onverwacht de voorkeur van het Waterschap Wegschap Walche- bleek voor een neutraal tehuis, ter- ren vraagt het college van beheer een wijl het juist verheugend is, dat de krediet van f 4500,te verstrekken voor kerk en dat zeer enthousiast de aanschaf van een zandstrooier. I volgens haar diaconale plicht handelt. WATERSCHAP WEGSCHAP WALCHEREN WIL GLADHEID EFFICIËNT BESTRIJDEN

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1964 | | pagina 9